Heerlijk de boel de boel gelaten gisteren en met een vriendin naar het strand gegaan. Wij denken vaak hetzelfde en zonder woorden weten wij dan wat de ander denkt. En nog een overeenkomst is dat wij bij de zee tot rust komen. Op 12 maart lig je dan gewoon op een stil strand in de zon. Niet op de tijd letten en na vijf uur liggen een rood hoofd hebben, heerlijk. Samen een pak koek leeg eten, af en toe de zotte wereld doorspreken, lachen en genieten van de stilte. Helemaal zenn kwamen wij van het strand en om de dag compleet te maken lekker nog patat gegeten in de laatste zonnestralen. Ik verbaas mij altijd over de mensen die de patat in de auto opeten met de ramen dicht en niet buiten in de zon. In de avond zouden wij een kleine reünie hebben maar een van de dames was ziek en dus samen een andere datum gaan prikken. Gelukkig is er dan altijd nog de dansvloer om de mooie dag op af te sluiten, muziek is ook zenn, een Super-Samstag in Nederland. In Duitsland is het vandaag Super-Sonntag met verkiezingen in drie deelstaten. In eigen land komt het raadgevend referendum over de Oekraïne op 6 april dichtbij. Ik vraag dan in mijn omgeving wel eens aan mensen of zij gaan stemmen. Het meest gehoorde antwoord is dan dat stemmen geen zin heeft want het is toch maar een raadgevend referendum en de politiek doet toch wat zij willen. Je moet niets en natuurlijk doen waar je zelf super blij van gaat worden, zeker. Ik ben wel benieuwd of de jongeren nog gaan stemmen, als ik de lage opkomst in de treinen zag van afgelopen week bij een aangekondigd studentenprotest dan vrees ik het ergste en lol. Kom eens van dat Facebook af allemaal… Na dit referendum komt er een referendum over Nederland in of uit de EU, denk ik zo. En dan landelijke verkiezingen in 2017. Het is allemaal nog ver weg en er kan nog van alles gebeuren. Super-Sonntag alle!

Ik wil Kamervragen en ik wil een nieuw land. Deze kinderlijke wensen schoten gisterenavond door mijn hoofd. Kan iemand mij vertellen waarom ex gedetineerden werken bij een sociale werkplaats in dezelfde ruimte met mensen met een verstandelijke of lichte lichamelijke beperking? De sociale werkplaats wijst naar de gemeente en de gemeente wijst naar het beleid van onze regering. Kan dan niemand zelf bewust eens bedenken dat mensen met een een verstandelijke of lichte lichamelijke beperking die semi zelfstandig wonen of begeleid wonen makkelijke slachtoffers zijn? Ik was er helemaal klaar mee toen ik gisteren vernam dat op een sociale werkplaats iemand geestelijk zo bewerkt was dat deze persoon mobiele telefoons moest kopen, bezoek thuis kreeg van zogenaamde vrienden en zij geld van hem wilden lenen. Een verkoper dacht wel na en weigerde een mobiel te verkopen omdat hij de handicap van de persoon waarnam en voelde dat er iets niet in de haak was. Andere belwinkels verkochten gewoon de mobiele telefoons want provisie hè? Gelukkig kwam deze oplichting redelijk snel aan het licht en nam de politie het hoog op omdat het om een gehandicapte persoon ging. Een persoon werkzaam op de sociale werkplaats werd dezelfde dag al opgepakt. En weet je, iedereen was heel erg aardig voor het slachtoffer en de politie deed zijn uiterste best en de gemeente en sociale werkplaats bogen zich erover. En weet je, het was nu dichtbij in mijn omgeving en dan ben je extra betrokken. Maar weet je, het is niet de eerste keer dat ik zoiets verneem. Ik verwacht zeker Kamervragen van de SP, voor de zwakkeren in onze samenleving toch? Een nieuw land parkeer ik nog maar even in de koelkast.

Het gaat een mooie week worden met veel zon en dus tijd om naar buiten te gaan. Buiten is voor mij wandelen en de mobiel de mobiel laten en genieten van de zon en de nog niet afgeschoten hertjes in de duinen… Ik zat de afgelopen week weer eens in de cijfers en vol verbazing te kijken naar de nieuwste maatregelen van de ECB. Het gaat fantastisch overal en de prognoses zijn holladiejee en een renteverhoging is dan logisch. Ik zal wel verkeerd rekenen en denken. Er kwam ergens ook voorbij zetten dat de bankpas goedkoper gaat worden voor de klanten. Ik had wat contant geld ontvangen omdat ik mijn zitbank had verkocht en dan zoek je waar een stortautomaat staat in de omgeving. Niet alle banken hebben zo’n automaat staan en je moet er soms kilometers reizen voor over hebben. Ik had mazzel want in mijn woonplaats stond er wel een. Ik weet niet of bank beleidsmakers zich nog kunnen inleven in gewone Nederlandse mutsen zoals ik en daarom even een klein stukje over hoe een gewone Nederlandse muts zich voelt als klant van een bank. Probeert u zich alsjeblieft in te leven, ik ben immers klant… Oké, ik verkocht mijn zitbank en voor een gewoon iemand is zoiets leuk, zelf gedaan en dus ondernemend en het gaf mij een blij gevoel. De mensen die mijn zitbank kochten waren ook blij en wat wil je nog meer. Met de zon in mijn gezicht naar de bank toe en nog steeds blij. Binnen in de bank staat dan een stortautomaat en dus geen personeelskosten, je mag het allemaal zelf doen. Helemaal goed want daar ben ik wel van… Op de automaat hingen maar liefst twee aankondigingen en ik begon te lezen. Er stond op dat de bank per 1 april voor gewone mutsen zoals ik, geld in rekening gaat brengen voor het storten van contant geld. Per storting 1,50 lazen mijn ogen. Mijn blije gevoel viel opeens helemaal weg. Ik deed wat ik moest doen en ik liep weer naar buiten toe de zon in en ik voelde mij geen klant. Ik bedacht onderweg naar huis toe dat ik gewoon zelf mijn definitie van klant moet gaan aanpassen voor mijn eigen bestwil en om mijn blije gevoel vast te blijven houden. Een klant is gewoon een Nederlandse muts als melkkoe die minder gaat betalen voor het een en vervolgens meer voor het ander. En blij met mijn eigen gevonden nieuwe definitie van klant huppelde ik blij de dag weer in…

Ik vermaak mij nog steeds kostelijk in deze tijd. Mijn bed weg en slapen op een heel dun matrasje op de grond en zowaar mijn bank verkocht. Er zijn nu alleen nog stoelen om op te zitten en ik zit eigenlijk lekkerder op het kleed op de grond. Het leven gaat gewoon door ook zonder bed en bank en het is eigenlijk wel grappig. Liefde is dat iemand naar je toe komt en dat je geen bank en bed hebt en het toch een succes is. Ik schreef eerder over het sinkhole op mijn terras. Een vriendin net terug uit Barcelona vertelde mij over de muizenplaag in de ondergrondse metrostations daar en ik zie dan alweer beelden van een metro in een sinkhole voor mij en lol. Misschien toch weer eens tijd om iets aan ratten en muizen bestrijding te gaan doen. Het was de afgelopen week ook vrouwendag en ik luisterde en ik las wat over vrouwen dingen en ik dacht laat mij gewoon mijzelf zijn. Om vervolgens met een sloophamer een kast in elkaar te slaan die naar het grofvuil moest, mijn vrouwendag en lol. Ik vernam uit de mond van Didi dat vrouwen haantjesgedrag missen om de politiek in te gaan en ik dacht juist dat wat minder haantjesgedrag in de politiek ook wel eens lekker zou zijn. Ik was de afgelopen dagen aan het gedichten schrijven en het ging best weer lekker. Binnenkort een 25 jarige bruiloft in Zwolle en mijn vriendin met ALS gaat de 26 jarige bruiloft misschien niet halen. Kreten als nog een lang en gelukkig leven samen zijn dan zooooo fout…

Vincent van Gogh droomde van schilderen en schilderde zijn droom,

jullie onderhouden al 25 jaar een gezamenlijke levensboom.

Dat jullie boom van het leven samen nog even in de aarde mag blijven staan,

en het licht mag blijven zien in Zwolle onder de zon, sterren en de maan.

Een klein stukje uit het gedicht en goedgekeurd door mijn vriendin met wie ik iets aan het maken ben voor de bruiloft. Ook een nieuwe tekst geschreven op Herman Brood zijn Als je wint maar dan de omgekeerde versie. Als je niet wint heb je namelijk ook vrienden, geen rijen dik misschien, wel echte vrienden, bewust van…

Overal is wel een dag of een maand voor tegenwoordig. De maand maart is de maand van de chronische ziekte Endometriose. Ik heb zelf ook Endometriose en deze ziekte heeft een deel van mijn leven wel op zijn kop gezet. Nu niet meer want ik besloot om mee te doen met het spel dokter bibber en het bijna alles hebben de artsen toen weggehaald en ik ben sindsdien pijnvrij. Ik heb wel eens nagedacht over het ontstaan van de ziekte bij mij en ik ben opgegroeid bij een benzinepomp en ademde de benzinedampen soms in. Ik heb wel eens gedacht dat het daar misschien aan lag. Ik was aan de pil en de pil onderdrukte bij mij de Endometriose. Op het moment dat ik stopte om zwanger te gaan worden ging er bij mij geen baby groeien in de baarmoeder maar wel allerlei cystes en verklevingen. Op een gegeven moment werd mijn buik dik en ik dacht zwanger te zijn en ja het was wel even slikken toen bleek dat ik niet zwanger was maar geopereerd moest worden aan de dingen in mijn buik. Ik had Endometriose. Ik had mij er vrij snel bij neergelegd dat ik niet zwanger kon worden, als iets niet zo is dan is het niet zo en de weg van ivf met een kleine kans op zwangerschap, ik zag hem niet zitten na wat bewuste ervaringsverhalen vanuit mijn omgeving. Vriendinnen kregen wel kinderen en ik vond het eigenlijk wel leuk om tante te zijn. Ik vond het allerergste van de ziekte de pijn. Ik had mijn boom om tegenaan te rijden op een gegeven moment al uitgezocht, zoveel pijn. En als doorzetster gewoon altijd gewerkt met uitzondering van als er weer eens een operatie nodig was. Wat wel pijn deed waren de werkgevers die mij dan een te groot risico vonden om in dienst te houden. Er werd niet gekeken of ik een doorzetster was en mijn werk goed deed maar naar het bedrijfsrisico. Ik begreep het wel maar toch deed dit pijn. Zo in het nu zijn er amper nog belemmeringen, het enige is dat ik af en toe iets sneller moe ben dan een ander misschien en dat ik moet opletten met wat ik eet. Er is namelijk ook een stuk darm verwijderd bij mij want het zat bij mij overal. Ik heb mijn eigen lichaam goed leren kennen en ik weet nu wat wel en niet goed voor mij is. Heel veel mensen weten niet eens dat ik chronisch ziek ben want ik zit niet zo snel in de klaag modus. En iedereen mankeert wel iets en het gaat er eigenlijk niet om wat je mankeert maar hoe je ermee omgaat. Kijken en doen wat wel mogelijk is, bewust van…

Ik las een berichtje dat het aantal wilde eenden daalt in Nederland en vreemd genoeg niet in andere landen. Er komt een onderzoek en ik zit dan weer eens te denken aan wat ik zelf bewust met eigen ogen in de natuur waargenomen heb… De nummer een is dat de mannetjes met zijn allen bovenop de vrouwtjes duiken en het vrouwtje verdrinkt. Ik neem meer mannetjes waar en dus logisch dat ze allemaal bovenop die ene vrouw willen duiken. Misschien zitten er ondertussen zoveel luststoffen in het water dat de mannetjes extra doorslaan, is een bedenksel van mij… De nummer twee zijn de ratten, ik zie heel veel ratten buiten bij mij lopen en ik zie een moeder met kleine eendjes heel vaak alleen overblijven. Ik had trouwens gisteren een sinkhole op mijn terras, heel gaaf en ook gevaarlijk trouwens. Gewoon helemaal hol onder de tegels en ik geef de ratten de schuld en de riolering die zij slopen onder de grond. Ik woon niet in Groningen dus de gaswinning kan het niet zijn… Ik ga morgen eens kijken of er ook eendenbotjes in het sinkhole liggen, foto maken en opsturen naar de onderzoekers en pret. De nummer drie is het verkeer, ik zie met eigen ogen dode eenden op straat liggen. Ik voorspel binnenkort de eendenoversteektunnel uit een of ander potje. En de nummer vier zijn de vissen, live gezien en hap mini eendje weg. En de nummer vijf zijn de jagers. En als laatste op nummer zes gewoon de mens in de financiële shit die ook wel eens een stukje vlees wil eten. En dus hoe laten wij de wilde eenden weer genieten in Nederland? Ratten bestrijden, meer vissen vangen en mensen bewust leren dat vis ook lekker smaakt en vanuit een of ander potje een cursus bewust oversteken voor eenden gaan geven en hoppa opgelost. De visstand doen we dan over vijf jaar weer een onderzoek naar als er in het nieuws komt dat het aantal vissen daalt in Nederland… Afijn, ik wacht het onderzoek af als een lief eendje in de bijt.

Ik zou mantelzorger kunnen worden van oma, ik ben er niet zo van en mijn eigen mening. Ik volg gewoon mijn hart en ik ga af en toe bij oma langs daar gaat zij blij van worden en ik ook en dan is het goed. Oma wilde winkelen in een dorp en zij was er al even niet meer geweest. Rollator mee en oma mee en hoppa gaan met de auto. De oude winkelstraat van oma was niet meer en ik keek ook vol verbazing om mij heen naar alle leegstaande winkels en de wel geopende winkels waren meestal triest leeg. Oma wilde naar een winkel toelopen en ik vertelde haar dat daar nu krakers in woonden. Oma even meegenomen en zij zag met eigen ogen dat haar winkel van vroeger er niet meer was. Oma kan gelukkig goed mee in het nu…een ander zou bij zoiets nog het leven laten en pret. Er stonden wat borden voor de bouw van een nieuw winkelcentrum om de boel weer leven in te blazen en ik vroeg mij af of een nieuw winkelcentrum het nu nog gaat winnen van het online shoppen. Waarom toch geen woonbestemming van de gesloten winkels maken? Een geluk bij een ongeluk, de enige winkel met kleding voor ouderen bestond nog wel en zo kon oma toch nog een paar nieuwe dingen kopen. Ik koop zelf al heel lang geen nieuwe dingen meer en ik mis het ook niet, voor de prijs van een blouse daar kan ik vijf keer voor dansen op zaterdagavond. Ieder zijn ding en oma kan niet meer dansen en is dus blij met een blouse. Nu maar hopen voor oma dat deze winkel nog even blijft voortbestaan… Nog even wat andere winkels bezocht en toen met oma neergeploft in een eetgelegenheid anno nu. Ik bedoel een eetgelegenheid met twee kinderen erin en die van bediening geen verstand hadden. Oma was het met mij eens dat als je er geen ervaren oudere kracht bijzet dat ze het dus ook van niemand kunnen leren en pret. Oma ziet alles in deze tijd haarscherp en anders praat ik haar wel bij. Oma wist niet wat swingers waren en pret en oma had in de hippie tijden een stel naast haar wonen waarvan de man een vriendin kreeg en alles vrijheid blijheid moest. Natuurlijk ging het stel later uit elkaar want de vriendin was uiteindelijk leuker dan de eigen vrouw en pret. Oma zag het toen al aankomen… een en een is twee en blijft meestal twee. Ja het was een gezellig uitje en de volgende keer gaan we naar de Action toe. Ik ben heel erg benieuwd naar wat oma van deze winkel gaat vinden, het nieuwe rollator pad van oma…

Ik zie om mij heen heel wat mensen creatief worden in deze tijden van minder geld te besteden en dat dingen anders of minder of niet meer als voorheen zijn. Ik zie ook dat mensen het onderling zelf wel gaan oplossen met elkaar en veel van die dingen kan ik alleen maar toejuichen. Een zelfsturend land of zoiets. Ik kan erg lachen om middenstanders die heel leuk filmpjes op het internet zetten met een klant die volgens hen is vergeten om af te rekenen en zij graag met deze persoon in contact willen komen. Netjes omschreven en de onderliggende boodschap is duidelijk… Ik vernam afgelopen week nog een verhaal over een goedwillend personeelslid alleen in de winkel die dacht een klant vriendelijk te helpen en iets van achter voor de klant ging halen en bij terugkomst klant en een duur product gevlogen waren. Je denkt klantvriendelijk te zijn en stank voor dank als resultaat. Hoe je vertrouwen in de medemens om zeep geholpen kan worden… Een andere vriendin kwam laatst ook met schokkende verhalen over haar winkel en de winkeldiefstal. De daders lopen alweer buiten als jij nog voor de aangifte op het bureau zit als je daar al de tijd voor hebt of in wilt steken. Winkels met een of twee man personeel zijn de dupe, in winkels met meer personeel is er altijd wel iemand die vaak na sluitingstijd wel aangifte wil doen in eigen tijd. Ik denk dat wij bijna naar de tijd toegaan van een beveiliger met hond in de winkels… de kleine ondernemer kan zoiets niet betalen, ook bewust van. Het is niet alleen dat er minder klanten in de winkels komen door de online shoppers, op een gegeven moment sluit je de winkel vanwege alle diefstallen en ga je bewust alleen online verder, om het over de hoge huren van een winkelpand nog maar niet te hebben. De groepsapp om de buurt veilig te houden is ook zo’n creatief ding en ik heb er al hilarische dingen van meegemaakt. Het nadeel is dat als je ergens staat in de auto om op iemand te wachten of gewoon even een broodje zit te eten dat er opeens iemand op je raam staat te kloppen om te vragen bij wie je moet zijn en wat je daar doet. Hoezo vrij land en pret. Verantwoording afleggen omdat je ergens staat in een openbare straat, leven in het gekke nu… Creatieve tijd, zeker.

Wat is het toch een rare wereld en ik hobbel er wat in de rondte. Verhalen die mensen delen en veel ervan kan er niet geschreven worden op mijn blog en ik kan er alleen maar over nadenken. Er stond de afgelopen week in de kranten iets over armoede en over mensen die dakloos waren. Heel veel dingen in het leven worden veroorzaakt door eigen keuzes en een deel van de dingen in het leven zijn geen eigen keuzes maar worden veroorzaakt door situaties waar je mee te maken krijgt. Ik was gisteren even bij de Voedselbank. Mijn oude team hobbelde vrijwillig in de rondte om andere mensen te helpen terwijl hun eigen gezondheid nou niet om over op dit blog te schrijven was. Petje af voor allemaal om zonder eigenbelang de mensen van voedsel te voorzien en dan nog het geklaag van wat mensen te moeten aanhoren. Er was weer een lichte stijging van het aantal voedselpakketten en dat voor zo’n klein dorp. Buiten kwamen de eerste klanten aan en ik zag veel dezelfde gezichten, mensen die de Voedselbank nog steeds nodig hebben. Het doet mij altijd wel wat. Hoe zou het landelijk zijn? En zullen economische vluchtelingen zich er bewust van zijn dat in het land waar zij komen ook armoede is en dat het geen walhalla is? Ik sprak laatst iemand die al heel wat landen aan had gedaan en overal op de bank sliep en nu maar weer terug ging naar eigen land want hij kwam nergens aan de bak. Deze persoon was zich er dus wel bewust van geworden dat het eigenlijk overal hetzelfde liedje is. Blijft feit dat je er zelf iets van zult moeten maken, of je nou in eigen land bent of ergens anders en veel mensen kunnen of willen er zelf niets meer van maken. Het is een leuke om over na te denken het verschil tussen ik kan niet of ik wil niet. En als iets wel kan met ontwikkelingsgeld en andere mensen gebruiken dit geld voor zelfverrijking, ja dan wil je al snel niet meer als jij wel een van de betere appels bent in het mandje die er voor iedereen iets van kan en wil maken. Een deel van de economische vluchtelingen zijn uit teleurstelling uit eigen land gevlucht en komen er hier dan achter dat wij ook een Zuidas hebben en pret… Het maakt het daarom moeilijk om iedereen over een kam te scheren want iedereen heeft zijn eigen verhaal. Als je ergens zou tegen kunnen demonstreren dan is het tegen beleid. Ik heb het al eerder geschreven, mensen die weinig te besteden hebben en moeten kiezen tussen een week eten of een kaartje Mailveld die kiezen voor eten en daarom zie je bijna niemand. En iedereen kijkt rond en rond naar een geschikte eerlijke en realistische partij om op te stemmen bij volgende verkiezingen en de meeste blijven kijken en zien nog niets alleen een groot gat en worden zelf creatief. Daar morgen meer over…

Het was gisteren schrikkeldag en een dag om even stil te zitten. Ja, meestal bestaat deze dag ook niet dus waar dan druk over maken? Ik ben even bij het graf van mijn vriendin geweest want zij was geboren op 29 februari en zij had anders 13 jaar geworden. Logisch dat je op zo’n dag toch allemaal weer even aan haar denkt en het is ook pas vier maanden geleden haar overlijden. Wel raar dat er dan op de steen de datum van 1 maart staat en 29 februari bestaat dus echt niet, dacht ik. Er was wel een mooi verjaardagscadeau voor haar want de grafsteen was afgekomen voor haar verjaardag, wat duurt zoiets lang, de grafsteenmaakrobot is zeker nog niet uitgevonden, dacht ik. Verder lekker genoten van de zon en aan het water gezeten en in de avond naar de sterren gekeken. Het nieuws een beetje langs mij heen laten gaan en ik zag weer wat beelden van ik ga op reis mensen die allemaal weer naar Europa wilden komen. Het kan gewoon niet deze hoeveelheid mensen, dacht ik. De afgelopen dagen ging het met wat mensen ook over onze 67 jaar en met pensioen. Het is niet logisch meer om vanaf je veertigste jaar flex te werken of zonder werk tot je 67^e jaar in de bijstand naar je pensioen toe te moeten leven. Basisinkomen is gewenst, dacht ik. Buiten die twee dingen om de boel de boel even gelaten, elke schrikkelzonnestraal meepakken op zo’n dag, dacht ik.