Ik praat met heel veel mensen over vroeger, interesse en leermomenten. Vroeger kocht je een huis en dan kocht je de grond en je ging naar de bank voor een lening voor het huis. Punt. De bank was vroeger ook een bank en op de leningen van de huizen na, gingen mensen er vooral geld heen brengen en aflossen voor hun huis. Waar is het toch zo mis gegaan en anders geworden? En de banken lijken wel de banken van leningen geworden en sparen is bijzaak geworden. Ik verbaas mij over alles en de wereld om mij heen. Iemand sprak laatst tegen mij: “jullie generatie heeft de grootste welvaart ooit meegemaakt en jullie zullen nu ook de grootste ellende en armoede gaan meemaken”. Ik ben mij daar van bewust maar mag ik een beetje hoop houden alsjeblieft?

De mensen kunnen niet meer met geld omgaan en de controle is zoek. Het Amerikaanse stelsel van centrale banken, de Federal Reserve, gaat in januari beginnen met de afbouw van het steunbeleid. Wat mij betreft te laat en bouw het maar helemaal af. Door alles terug te zetten zal al het slechte omvallen en naar 0 gaan. Zo krijgen we misschien nog een laatste kans om bewust opnieuw te beginnen.

De huurtoeslag rechtstreeks naar de mensen storten, daar is het nog te vroeg voor. Als mensen dat geld bewust aan andere dingen gaan opmaken, is de ellende niet te overzien. De verleiding om het aan andere dingen te gaan uitgeven, is een te groot risico. Voor al die lieve mensen een tip: laat de toeslag direct overmaken op de rekening waar het naartoe moet! Wees je ervan bewust dat je anders dakloos kunt worden en de potjes raken, ook in Nederland, een keer leeg!

En zo leer ik van de mensen om mij heen en ik peins en denk naar kerstavond toe. En dan denk ik even aan alle mensen die morgen op 1^e kerstdag in de supermarkt moeten werken. Kan zelfs op 1^e kerstdag de supermarkt niet meer dicht? Nieuwe tijden en oude tijden en de kerstgedachte raakt ook al zoek. Kerstmis: zijn bij de mensen die je het meest lief hebt, het zullen je collega’s in de supermarkt maar zijn…

Ik was afgelopen weekend even in Hoofddorp en omgeving. Ik kreeg een mooi bewust praktijkvoorbeeld in de Vomar vestiging daar. Vanwege een huurcontact waar ze voorlopig niet vanaf komen, zitten ze vast aan een groot winkelpand. Je kunt hem leeg laten staan maar de Vomar heeft er een outlet van gemaakt. Twee man bij de kassa waar ze niet veel hoeven te doen. En allemaal pallets vol met aanbiedingen. En als je zo de huur voor de komende tijd kunt betalen dan is dat mooi meegenomen. Of het klopt is een ander verhaal, ondernemen wordt zo niet aantrekkelijk met lange huurcontracten.

Bij de Hema een ander mooi live stukje. Een jonge dame sprak een beveiligingsmedewerker aan over een eerder voorval in de winkel. Ik begreep uit haar woorden, dat zij vond, dat zij onterecht wegens haar huidskleur ergens van beschuldigd was. Er loopt een klacht op het hoofdkantoor. Erg mooi was dat zij de woorden sprak dat zij hem vergeven had voor zijn gedrag. De beveiliger reageerde totaal niet op haar woorden. Erg dapper van haar om de man aan te spreken op zijn gedrag. Zij kwam speciaal naar de winkel toe, om haar gevoelens uit te spreken. Wat de man er mee doet is aan hem, zij is het kwijt. Zonder de hele gebeurtenis te kennen, ik was bewust onder de indruk.

Bij de ijsbaan verkochten ze friet met 28 verschillende soorten sausjes. Hier beginnen mijn hersens altijd van op hol te slaan. Hoe moeilijk maken we het weer? Wat is er mis met twee sausjes?

Echt leuk was het gratis vermaak bij Schiphol-Rijk waar alle auto’s omdraaiden vanwege het missen van de nieuwe afslagen. Er staan grote borden met navigatie uit en gelijk breekt de paniek uit. Borden lezen is moeilijk als je geen tommietommie hebt en als iets wat altijd zo was, opeens heel anders is… De eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat ik het bord Aalsmeer met pijl naar links en naar rechts ook niet snap. Je moet daar gewoon naar links. Dan vraag ik mij weer af of een man of een vrouw die nieuwe borden heeft bedacht…  Wie het weet mag het zeggen.

Verder nog de film Mannenharten gezien, erg leuk gedaan. Leef en heb lief, bewuste aanrader!

Ik had afgelopen week een gesprek over de zorg en over hoe de zorg er over tien jaar kan uitzien, als we er dan nog zijn met zijn allen. De mensen waren het volkomen met mij eens, wel zo prettig.  Vooruit dan maar, leuk voor het weekend, met een knipoog. En in een taal die iedereen begrijpt, nationaal dictee of niet…

Je bent oud en in de ochtend komt de personal robot je wekken. Laten we hem Henkie noemen. Henkie neemt je temperatuur op en je bloeddruk en vraagt wat je wilt eten voor ontbijt. Je hoeft niet meer te zeggen hoe je gevoel is want dat pikt Henkie zo op. Henkie weet wat je denkt. Daarom heeft Henkie al een setje kleding voor je klaargelegd, precies de kleuren die je voor de dag in gedachten had. Ja, Henkie is niet gek. Henkie klapt zijn rollatorarm uit en helpt je onder de douche. Je hoeft nergens meer over na te denken want Henkie weet heel goed dat je haar pas gisteren is gewassen. Henkie kan alles en als jij aangekleed bent dan maakt Henkie het ontbijt klaar. De automatische wagen komt om negen uur aanrijden en brengt je naar een asociale werkplaats waar je schroefjes mag tellen voor nieuwe Henkies. Ook in de werkplaats niet zelf nadenken, dat doen de Henkelientjes daar. In de middag zoeft de wagen weer voor en ga je naar huis. Henkie voelt dat je moe bent en je mag naar bed. Voor het eten belt de Henkie dokter in en de dokter zegt hoelang je nog te leven hebt, voelt hij aan. Henkie leest je het journaal voor en in bed nog een boekje.

Ben ik gek? Nee, het zou zo maar kunnen over tien of twintig jaar.

Ik weet een ding, mocht het zover komen, dan ben ik al bewust uit het leven gestapt…

De week was niet voor de poes, zowel in binnen en buitenland. Het is een mooie gratis nieuws soap en ik geniet met volle teugen. Bewust van. Mijn week was ook weer enig, de bestuurder van de auto die mij heeft aangereden blijkt onverzekerd te zijn. Hoeveel mensen in Nederland zullen er onverzekerd rondrijden? Ik schat, zo tussen de mensen in, heel veel. Je zou toch bijna een helmpje op doen en de fiets blijven pakken. Deze week zo’n 120 kilometer in de benen en veel zwerfvuil gezien. Pakjes drinken, pakjes sigaretten en lege frietdoosjes, allemaal keurig in de berm. Je kunt er weer een mooi verhaal over schrijven. Van de fiets gereden en val gebroken door een wirwar aan zwerfvuil, heerlijk.

Ook een leuke soap is mijn tweede huis. Tweede huis op papier dan. Ik ben inmiddels alweer bijna vier maanden officieel gescheiden. Leuk huurhuisje en prima ingericht met wat nieuwe en veel 2^e hands spullen. Bijna alles in goed overleg samen geregeld. Alleen het huis van mijn naam afhalen en op zijn naam zetten, schiet niet op. Toevallig was ons dossier ook nog eens  twee weken zoek geraakt bij de bank. Toevallig weten wij nu wel dat de hoge heren van de bank, werken aan een oplossing. Kortom, niemand weet het. Met de nieuwe hypotheekregels die dus niet alleen voor nieuwe hypotheken gelden maar ook voor het oversluiten van oude hypotheken, is de draad even zoek. (Of je dossier…) Je verzint nieuwe regels en je kunt ze in de praktijk nog niet uitvoeren. Nieuwe wetten doorvoeren kost tijd en hervormingen kosten tijd. De enige tijd waar ik bewust op hoop, is dat iedereen eens zijn verstand gaat gebruiken. Echte vrienden heb je voor het leven en tegenwoordig heb je een koophuis ook voor het leven. Geweldig, ik hou van mijn Oranje landje.

En dan ook de Wmo, en dan bedoel ik alle hulpmiddelen die daaruit verstrekt worden. Ik heb recht op… Ik zie bewust hoe alles aangevraagd wordt omdat mensen menen er recht op te hebben. Zo vragen mensen een traplift aan zonder er gebruik van te maken. Schuren staan vol met driewielscooters en andere voertuigen. Mensen zijn bang dat het potje straks leeg is en zijn alvast aan het verzamelen. Ik kan nog lopen en alles doen maar ik heb er recht op… We leven echt in luilekkerland en het enige ontbrekende is nog de chocoladefabriek van Sjakie. En laat daar nou net geen geld voor zijn!

Het was weer Voedselbank dag. En wat hebben we een mooi en goed team bij de Voedselbank, zo belangrijk, samen! Een man had voor ons een kerstboompje van hout gemaakt met twee waxinelichtjes. De woorden op het kerstboompje waren: bedankt. Zo warm en zo leuk! We hadden opnieuw heel veel artikelen en etenswaren gekregen. De mensen krijgen een fantastische kerst en hebben zeker geen honger! Ook leuk dat de kringloopwinkel kerststukjes had gemaakt, samen.

Een beetje jammer is het onbegrip van de bedrijven om ons heen. Tja, het kan dat er af en toe een auto even in de weg staat of een fiets, geen reden om dan als een idioot bijna op de mensen in te rijden met je bedrijfsauto. Communicatie, zo belangrijk. Een verhaal heeft altijd twee kanten en misschien werkt deze ondernemer keihard om te overleven met zijn bedrijf en kon hij het even niet hebben dat mensen voor niets voedsel kregen. Ik begrijp dat ook wel maar woede is niet de juiste weg.

Het mooie bij de Voedselbank is de grote diversiteit van de mensen, allemaal culturen bij elkaar. Met twee jonge vrouwen heb ik echt een band. We verschillen totaal qua achtergronden en geloof en toch voel ik hun verdriet aan. De een zag geen hoop meer en ik heb geprobeerd om haar hoop te geven. De ander ziet eindelijk haar moeder weer. Hoe leg je die moeder uit wat je hier in Nederland allemaal beleeft en hoe je leeft en wat je meegemaakt hebt? Of is het beter om maar niets tegen haar te zeggen en te genieten van dat je haar weer even kan zien? Ik denk het laatste.

Ik probeer iedereen in zijn waarde te laten, ongeacht geloof, huidskleur en achtergrond. 

Geen sticker voor nodig, gaat vanzelf.

Wederzijds begrip voor elkaar, zo belangrijk. En als dat begrip er niet is: communicatie. 

Soms vragen mensen mij wel eens of ik gelukkig ben. Ja, ik ben gelukkig met mijzelf en de vrienden om mij heen maar niet met wat ik bewust waarneem in de wereld. Ik kan daar echt om huilen. Afgelopen week nog, zoveel onrecht op mijn pad dat het even teveel aan het worden was. Ik word nooit kwaad op mensen maar raak wel teleurgesteld en het kost mij soms moeite om het allemaal los te laten. Te betrokken, ja, ik weet het…

Zo ook een Pools meisje op een kwekerij, zij verdient drie euro per uur en mag na drie weken weer terug naar Polen en dan komt er een ander meisje. Ze kwam er pas achter wat een Nederlands meisje per uur kreeg en moest huilen. We zullen in Nederland toch niet de geschiedenisboeken ingaan als het land van de slavendrijvers? Je schaamt je toch rot. Kan het niet bewust beter en vooral menselijker?

En dan de zorg, waar nog meer bezuinigd gaat worden. Er is alleen nog tijd voor pappen en nathouden en het menselijke is niet meer in veel voorzieningen. Ook het personeel in de zorg is doodsbang voor ontslag en werkt door, ook als ze echt ziek zijn. Je wilt immers je baan behouden. Ook in tal van andere bedrijven krijg ik de verhalen te horen, van dat je beter niet meer je mening kunt ventileren vanwege baanbehoud.

Iedereen zegt mij keer op keer in gesprekken, dat de wereld niet meer te redden is. De mens weet niet meer wat de kwaliteit van leven is. Volgens de feiten is dat ook zo. En toch wil ik daar niet aan, er is altijd hoop, hoop dat de mensen bewust gaan leven voor de generaties na ons.

Naïef misschien van mij.

Dat is dan maar zo…

Je kunt ook buiten Amsterdam gaan huren/wonen volgens de minister gisterenavond. Openbaar vervoer, tja. We hebben toch niet voor niets die N201 opnieuw aangelegd, erg handig met de auto. Je kunt ook je biezen pakken naar een warm oord , met het per ongeluk overgemaakte geld op je rekening van de stad Amsterdam… Laat je ook nog een huurwoning achter, mooier kan toch niet? Ik heb toevallig nu twee gevalletjes van dreigende huisuitzetting om mij heen. Als er een ding even mis gaat in je leven en dat hoeft maar heel weinig te zijn, dan kun je door financiële problemen in de huur knoei komen. Een blok aan je been die huur. Hoe je het went of keert, er is gewoon een tekort aan goedkope huurwoningen. De meeste mensen zijn op zoek naar een huurwoning van 300 a 400 euro per maand. Zelfs buiten Amsterdam zijn ze bijna niet te vinden.

En de huizenverkoop zit in de lift, zeggen ze. Om mij heen hoor ik bewust over het hoe en wat. De huizen worden verkocht voor soms een ton minder dan het jaar ervoor de vraagprijs was. Leuk voor de koopwoningmarkt maar de eigenaren blijven achter met een restschuld en hebben dus weer een huurwoning nodig. En het probleem verschuift weer naar de huurmarkt.

Ik vind persoonlijk het ergste dat de woningmarkt het maatschappelijk leven beheerst. Mensen zijn bezig te overleven om hun woning te betalen in plaats van te leven.

Overal is gelukkig weer een voordeel te bespeuren en ik zie en hoor bewust om mij heen dat het samen gevoel sterker aan het worden is. Frappant dat je bij iemand die het eigenlijk niet kan missen altijd een bakkie koffie kunt krijgen en bij iemand die het wel kan missen niets krijgt. Misschien kun je zo rijk worden, door geen koffie te geven. Dan maar arm, ik kies bewust voor het eerste.

Over woningen gesproken, ik was in het donker in Landsmeer en Den Ilp, even bewust vrolijk worden van al die mooie lichtjes en Kerstmannen daar bij de woningen. Ik vind het zo jammer dat we niet in alle donkere dagen wat meer warm licht hebben in ons land. Lichtcrisis?

Dat het licht in alle huur en koopwoningen ook maar eens warmer mag gaan branden voor iedereen.

Ik was er zelf niet bij maar afgelopen weekend was er weer een inzamelingsactie van onze Voedselbank. Maar liefst 46 stampvolle vouwkratten vol met voedsel en geld in de collectebus. Nederland helpt elkaar de winter door, fantastisch! Samen! Steeds meer mensen gaan zich sterk maken om de Voedselbank te helpen. Kerken, stichtingen, scholen en bedrijven, samen. Ik word hier heel vrolijk van! Ik las dat mijn oude school in Hoofddorp ook een actie gaat doen om te helpen en ook dat voetbalclub Vitesse kaarten beschikbaar stelt aan mensen bij de Voedselbank. Het kan dus allemaal wel!

Minder vrolijk was dat er een nepcollectant bij ons geld aan het opalen was voor de Voedselbank. Bewust de boel oplichten, zeg dan dat het voor jezelf is, dan doneer ik wel wat… Ik hoor om mij heen nog steeds de verhalen van de mensen die niet bij de Voedselbank komen en die de grootste moeite hebben om in de schuldhulpsanering te komen. Hier hebben we echt een probleem. Kunnen we dit ook gaan oplossen met zijn allen? Er is grote behoefte aan vrijwilligers die de mensen helpen met de papierwinkel om hun leven weer op orde te krijgen. De echte armoede zit nog ver onder de Voedselbank.

Ook een raar feitje. Je hebt schulden en je bent bijvoorbeeld bij de Rabobank, dan int bij binnenkomst van je uitkering of pensioen, de bank als eerste de schuld die je bij hen hebt. (Ook wel logisch.) Maar mensen die afspraken hebben gemaakt met hun schuldeisers houden zo niet voldoende meer over om die schulden weer te betalen. En zo wordt de ellende alleen maar groter. Vreemd genoeg ook verhalen van de ABN waar je zomaar een betaalrekening kunt openen, zonder vragen. Als je dat doet dan kan de Rabobank, waar je de schuld hebt, niet meer automatisch geld innen. Dus open vooral een nieuwe betaalrekening bij een andere bank en laat daar je inkomsten op binnen komen. Wel raar eigenlijk dat de bank niets controleert want je weet van tevoren dat je iemand met een rekening krijgt, waarvan je geen enkel voordeel gaat krijgen. Misschien is het nog steeds belangrijker om provisie te krijgen als bankpersoneel voor het binnen halen van een nieuwe klant? Dat de hervormingen bij sommige banken uiterst traag gaan is een feit. Zo komt de cirkel nooit mooi rond, niet voor klant, niet voor bank en niet voor de schuldenberg.

Ik wilde naar de Voedselbank toe en was er bijna. De zon stond mooi in de lucht en ik zag de andere auto niet optrekken. Ik had voorrang en de ander nam voorrang. Ik werd gelanceerd en draaide een rondje, raakte een stoeprand en over het fietspad kwam ik net voor een struik tot stilstand. Dankzij mijn stuurkunsten en remmen en dankzij wederom engeltjes op mijn schouders, ik was er nog. Gelukkig was er niemand op de andere rijbaan of op het fietspad, anders was de ramp niet te overzien geweest. Ik kon gelukkig uit de auto en ik had niets gebroken. En daar zit je dan, Remi alleen met mobiel. Gelukkig kwam na een telefoontje, mijn collega van de Voedselbank al snel naar mij toe. Samen wachten op de sleepauto. Zij nam mij mee naar de Voedselbank en ik was van plan om daar gewoon te gaan werken maar toen kwamen de emoties los.

Tranen met tuiten van de schrik. Het bewuste besef dat ik er bijna weer niet meer was geweest. Mijn vriendin kwam mij ophalen en bij haar thuis hebben we getoost op het leven.

Het was blijkbaar mijn tijd nog niet en ik ben mij daar goed van bewust. Wederom een bevestiging dat het leven zo over kan zijn en dat je happy moet zijn met alles wat je hebt en kunt doen.

De dag erna was vrijdag de 13^e en die kwam ik wel zonder schade door. In de vroege ochtend op de fiets bij de garage geweest en mijn auto hangt tegen total loss aan, hoor ik volgende week. Het is maar een auto, een stuk metaal met plastic op vier wielen. Bezit is niet belangrijk, dat ik er nog ben dat is belangrijk. Een voordeel, ik hoefde niet mijn autoruiten te krabben…

Na een dag werken in de zorg toch maar even strompelend naar de dokter gegaan omdat iedereen dat adviseerde. Ik had beter naar mijn gevoel kunnen luisteren want zij vertelde niets nieuws. Pas in de avond in bad zag ik de schade aan mijn lichaam en heb ik gerelaxt. Nu weekend en dan komt het allemaal weer goed, het leven en mijn leven gaan verder.

Alleen vraag ik mij toch af hoeveel engeltjes ik op mijn schouders heb, vast heel veel, met lichtjes.

Wat heb ik gelachen gisteren bij het commentaar gisteren van de NOS bij het witte voetbalveld van de wedstrijd Galatasaray-Juventus. Wat zie je en wat hoor je, bewust commentaar leveren, heel eerlijk en mooi. Het is toch wel belachelijk dat er nog geen verwarmd veld middels zonnepanelen is. Of moeten we de spelers ook maar weer eens wat meer rust geven middels een winterstop? Komt de kwaliteit ook ten goede misschien?

Ook erg leuk is de zender op de kabel 192TV. Allemaal muziek van vroeger en oude videoclips. De muziek was toch wel erg mooi in die tijd! Ik ga binnenkort ook maar eens een kijkje nemen in Amsterdam bij het Veronica schip. Oude tijden herleven, zou niet gek zijn om de wereld weer wat bewuster te maken. Ik zou zeggen, de zee weer op met dat schip!

Gisteren stond de hemelpoort wijd open voor Mandela. De deur voor Volkert van der G staat binnenkort ook weer wijd open. Met dank aan het verouderde recht in Nederland. Je staat toch raar te kijken als je een moordenaar weer tegen komt die vrolijk loopt te winkelen. We hadden het er onlangs nog over, was op een zwarte markt. Iedereen verdient een tweede kans is dan toch wat wrang als je het verhaal van dichtbij kent. God zal het wel weten en de mensen eerst een verhoor afnemen voordat ze verder mogen.

De rechters vinden de werkdruk te hoog, zeker bij het OM. Vanuit de praktijk heb ik hier het afgelopen jaar veel voorbeelden van gezien. En waar de werkdruk hoog is worden fouten gemaakt. Je zal die fout maar zijn. Ook het onder ede verklaren kan wat mij betreft de prullenbak in, ook voor onder ede is er geen respect meer. De huwelijken ontbinden bij de mediator zou al een boel rompslomp schelen. Niet bij de burgerlijke stand, laat het daar vooral vrolijk blijven met rijst… En als mensen dan ook nog eens bewust om de kinderen gaan denken die er niet om gevraagd hebben dat pappie en mammie een vechtscheiding gaan doen, zou het helemaal mooi zijn. En ga eens voor je eigen geluk in plaats van elkaar het leven zuur te maken en strijden om geld. Ik ben het afgelopen jaar zelf gescheiden via een mediator. Bewust uit elkaar gegaan. Maar al had ik in een kartonnen doos onder een brug moeten slapen dan had ik het nog gedaan voor mijn eigen geluk. Ik heb recht op, hou toch op. Je hebt recht op geluk en dat maak je bewust zelf!

Daar waar wel recht zou moeten zijn, daar raken we het kwijt. En daar waar geen recht op is, maken we een recht van.

Het hart op de rechte plaats hebben, bewust.