Gisteren had ik een gesprek met iemand over zijn werk. Op zijn werk worden nu gesprekken gehouden met het personeel, over wat te doen bij ontslag. Gesprekken die jou als personeelslid laten inzien dat er meer is dan je huidige baan. Wat zou je leuk vinden om te doen en waar ben je goed in en wat zou je nog willen leren. Deze gesprekken bereiden je een beetje voor op het leven na je ontslag. Laatst hadden wij iemand als invaller bij de Voedselbank die ook ontslagen was en in de put zat. Na een middag bij onze Voedselbank zag hij het leven weer zonniger in, het kan altijd erger… Toch is het zo dat iedereen eens na zou kunnen denken over wat leuk is om te doen. Het is de oplossing om de werkeloosheid terug te dringen. Is het wel zo leuk om thuis op de bank te hangen in een uitkering? Is het niet veel leuker onder de mensen? En kun je niet wat inleveren op salaris. Misschien kun je eens naar jezelf kijken en wat je nog zou willen in het leven? Ik vernam ook dat een boer geen mensen kan vinden om bessen te plukken. Zou je niet eens bessen kunnen gaan plukken? Lekker in de buitenlucht en bezig samen met collega’s. Niets moet, maar anders denken zou voor veel mensen wel eens goed zijn. In deze tijd is niets zeker en je kunt in vroeger blijven hangen maar ook eens een andere kant op kijken. Ontslag kan ook een positieve wending zijn in je leven.

Ik hang niet in vroeger, ik kijk er wel op terug om er van te leren voor de toekomst en omdat het leuk is om te analyseren en wijzer te worden.. Zo heb ik op vakantie wat boeken gelezen. Wellink aan het woord en Albert Heijn. Twee verschillende levensverhalen, erg mooi. En je kunt pas achteraf zeggen of je het goed hebt gedaan en dan nog is het moeilijk. Eigenlijk zet iedereen zijn beste beentje voort in het leven. Wel opvallend dat veel om geld draait in het leven. Levensgeluk is nog altijd niet te koop.

Ik sprak ook van de week met iemand over de macht van de journalistiek. Iemand kapot schrijven terwijl het verhaal totaal anders is, bewust of onbewust. De macht van mensen kan ook een verkeerde kant op gaan, heel verkeerd.Geen respect meer voor de menselijke waardigheid. Niets is wat het lijkt.

Nederland, de wereld, zijn we nog in staat om te veranderen?

Een andere weg, welke?

En niet geheel onbelangrijk, wie durft?

En zo was ik na mijn vakantie weer bij onze Voedselbank. We hadden zoveel speelgoed dat ik besloot om opruiming te houden, kwam spontaan op. Erg leuk is dan dat de kinderen ook speelgoed vragen voor hun broertjes en zusjes thuis. Op die leeftijd denken ze nog aan anderen, hopen dat ze dit gedrag vast kunnen houden en dan komt het later helemaal goed met ons landje. Mijn kleine vriendje kwam mij vol trots zijn handschoenen laten zien en zei: “ik heb je gemist.” Leuker kan een vrijwilligersbaan niet zijn met zulke welgemeende woorden. Ik heb erg veel plezier gehad met de kinderen, cliënten en collega’s.

Wat het voedsel betreft, veel restanten van Kerstmis. Soms denk ik dan ook wel eens dat er bij de inkoop van winkels, wel eens wat mensen zitten te slapen. Ach, de Voedselbank is er weer blij mee. Waar veel vraag naar is dat zijn luiers. Dus als een luierfabrikant zich aangesproken voelt, schenken die luiers! De verhalen blijven schrijnend en vooral door geestelijke nood komen mensen er niet uit, ze weten niet meer hoe. Ik zie mensen bij ons die nooit meer aan een betaalde baan gaan komen. Erger nog, ze komen zelfs op straat te staan. Bewust worden van.

Ik moest vandaag even denken aan een songtekst: de mallemolen van het leven. Je draait allemaal je eigen rondje mee en de molen draait ook zonder jou en je paard blijft nooit leeg. Toch zou ik wel eens willen dat er wel iemand stevig in het zadel kwam te zitten op een paard. Het paard dat ons wegvoert vanuit de mallenmolen en naar een wereld brengt met vrede, liefde en genoeg eten voor iedereen. Misschien een beetje mal gedacht van mij…

De laatste pagina op mijn blog over mijn verblijf op Fuerteventura . Op 1 januari had ik mijn T-shirt van John Lennon en Yoko Ono aangetrokken met peace en love erop. De boodschap kon maar meteen op 1 januari goed en bewust uitgedragen worden, dacht ik. Op weg naar het strand moesten drie mensen erom lachen, heerlijk. Ook als ik in de zee aan het springen was, zag ik wat oudere mensen lachen om de lol die ik van de golven had. En de saggerijnige verkoopster bij de bakker bracht ik aan het lachen door kinderlijk blij te zijn met mijn stukje taart. Tja, wie wordt er nu nog blij van een mooi gemaakt stukje taart in een doosje? Ik dus. Ook toen wij even de Quickstep deden op straat op de muziek van een restaurant, bracht ons een applaus. Het is erg grappig dat als je lacht, andere mensen hiervan ook vrolijk worden. Laat de wereld alsjeblieft wat vaker lachen! Het was echt opvallend hoe weinig de mensen lachten op vakantie. Vakantie is toch een feest? Mensen zijn verzadigd lijkt het wel. Wat je uitstraalt breng je over op de mensen, vrolijkheid en lachen zijn bewust belangrijk.

Zo zaten we ook te eten in een restaurant buiten en de generator viel stil en de stroom viel uit. Ook erg lachwekkend waren de reacties van andere gasten. Een Nederlander zat te verkondigen dat dit bij hem en in Nederland nooit zou gebeuren. Mensen hebben dan gelijk hun mening klaar. Zo ook de persoon bij mij aan tafel die ook verstand van een generator had. Zijn handelswijze was net even anders, is er een probleem, kan ik helpen om het op te lossen, ja dus. Hij hoorde hoe ze het ding niet aan de praat kregen en waarom. Hij stond op en bood zijn hulp en kennis aan. Mede dankzij zijn hulp kwam de generator weer op gang en was de verantwoordelijke man hem zeer dankbaar. Zo dankbaar dat hij ervan moest huilen.

Meer heb ik eigenlijk niet te schrijven, volgens mij ben ik wel duidelijk.

Ik ben heel wat keren op Fuerteventura geweest en ook goed bekend met het dorp Jandia. Tot mijn grote verbazing heeft zich tijdens mijn afwezigheid een ware kanariepietramp voltrokken. Een van de grootste vakantieoorden daar, is niet meer. Er gingen wat dingen niet goed en het staat leeg. Een ware natuurramp zelfs. Er staan namelijk duizenden palmbomen dood te gaan op de grond van dit vakantieoord. Ze krijgen geen water en verzorging meer, heel erg triest om te zien. Indirect is het hele dorp de dupe van de leegstand van dit vakantieoord want er kwamen heel veel toeristen. Ik heb begrepen dat de vraagprijs negen miljoen euries is, inclusief al die palmbomen…  Van andere vaste bezoekers van Jandia en van dit vakantieoord, weet ik dat ze er niet meer kwamen omdat het all inclusive werd en de oudere Nederlander ook zelf zijn potje graag eens kookt. Er was ook altijd een kanarie en vogelpark daar en achter het hek loopt nog een eenzame pauw in de rondte die van de mensen wat water en eten krijgt. De zwervers hebben bezit genomen van de bar. Alleen al om het op te knappen heb je miljoenen nodig. Wie gaat dit vakantieoord nieuw leven inblazen en waar is het zo mis gegaan?

Ik ben nog even naast een zwerver gaan zitten om de economische situatie door te nemen, het nieuws ligt altijd op straat. De meeste industrie is verdwenen en de visserij is stervende. Bouwprojecten liggen stil en de mensen werken in de detailhandel of in de horeca en in het toerisme. Een enkel bouwbedrijf is er nog te vinden. Ook leuk zijn de lantaarnpalen waar de stroom uit wordt afgetapt. Heldere gesprekken zo op straat.

In het winkelbeeld zijn er opeens de ketens gekomen. Zo zijn er vestigingen van Douglas, Esprit en Mints gekomen en nog wat van dat soort winkels. Voor mij persoonlijk geen vooruitgang want die heb ik hier thuis ook en dat zoek ik zeker niet overzee. Als je dan bedenkt dat de huurprijs per maand 4000 euries is voor een normaal pandje, dan vraag ik mij af waarom ze daar zijn gaan zitten. De Spaanse economie uit het slop trekken? Ik sprak met een ondernemer die het wel had, eerlijk, vrolijk en vernieuwend en door hard werken en sparen nu al ver gekomen. Hier heb ik altijd bewondering voor. Ook op het strand zijn er strandtentjes gekomen en de strandverkoopster is niet meer. Grappig dat de enige vissen die nog wel te zien waren, de vissen waren in zo’n salon waar je met je voeten in een bak met water kunt gaan zitten. (En op je bordje…)

Oud verdwijnt en nieuw komt er voor in de plaats. Soms een bewuste vooruitgang en soms een bewuste achteruitgang, net hoe je het bekijkt.

Morgen de laatste over  Fuerteventura  en over hoe je de mensen daar aan het huilen en lachen kunt maken.

Zo, ik ben weer terug in eigen land en heb genoeg om over te schrijven. Met eigen ogen weer eens bewust het eiland  Fuerteventura gezien. Vlakbij de vuurtoren en aan zee, altijd licht. En wat ging de zee tekeer zeg. De natuur blijft fascinerend en zeker de kracht van de zee. Opvallend waren de muren van water, rare golven. Ik werd er speciaal voor van mijn strandbedje afgehaald. De stroming was erg sterk en te ver de zee in gaan was onverantwoord. Ook erg leuk dat er een drone langs de kustlijn kwam zetten, vlak voor mijn neus. Nog opvallender was dat niemand er raar van op keek of het er over had. Wel kijkt iedereen naar boven als er F16’s overscheuren. Kortom, de drone is al onderdeel geworden van ons dagelijks leven. Bewust stukje natuur of zoiets, de drone duif.

Ook hadden wij de eer om in de avond een groot stuk puin langs te zien komen in de lucht. Een vuurbal, erg mooi om te zien. Als je bewust om je heen kijkt dan zie je van alles.

Heerlijk was ook het “geen gezeik over vuurwerk” op dit eiland. Gewoon een mooi groot vuurwerkje en een paar losse knallen en een kwartier later was het weer muisstil. Wat dat betreft heb ik Nederland geen moment gemist. Ik vernam bij thuiskomst dat het vuurwerk hier, de mensen zelfs deed denken aan rennen door de velden in de Tweede Wereldoorlog en dat er emoties loskwamen. Waar een klein land als Nederland weer groot in kan zijn. Je zal het maar bewust meegemaakt hebben.

Nog even over de bagage bij het vliegen. Het woord handbagage: bagage die je op reis bij je houdt. Ik verbaas mij over het grote aantal trolleys die mensen meenemen als handbagage. Bijna net zo groot als mijn bescheiden koffer? Er kunnen vier van die dingen in zo’n bagageluik en dan is ie vol. Waar zijn de bescheiden rugtas en handtas gebleven? En dan dat onbekende stel voor ons dat twee kilo teveel aan bagage bij zich had. Of wij hun twee kilo bagage wilden overnemen zodat ze geen twintig euro moesten betalen. Denken de mensen nou echt niet bewust meer zelf na? Nooit doen de spullen van een ander overnemen in je koffer of handbagage. Als je genoeg geld hebt voor twee kilo overgewicht aan bagage dan kun je ook twintig euro betalen…

Als ik terug kijk naar het afgelopen jaar in Nederland dan word ik wel en niet blij. Ik word niet blij van het geweld, de armoede, woningnood, werkeloosheid, de manier waarop mensen met elkaar omgaan en de dat de mensen straks niet meer met privacy kunnen leven. Het sluipende gevaar van dat mensen niet meer zelf gaan horen zien en voelen maar alles op een presenteerblaadje aangeboden gaan krijgen.  Ik heb het afgelopen jaar met heel veel mensen gesproken en veel gezien en zelfs ervaren. Ik heb het niet mis, heel veel mensen denken net zoals ik en dan moet er toch wel iets van waarheid in zitten? Gelukkig zijn ook heel veel mensen hard aan het werk, samen, om een betere wereld te maken voor de generaties na ons. Het woord vertrouwen keert weer een klein beetje terug onder de mensen, ik word er blij van. Hoop is er altijd.

Toch blijf ik die doemdenker die hoopt dat de natuur gaat beslissen wat anders de mensen in hun haat en woede gaan beslissen.

Een van mijn mooiste cadeautjes dit jaar was een oud nummer van De Spiegel, een Christelijk Nationaal Weekblad van november 1953. Kwam toevallig op mijn pad. Het ging over de watersnoodramp in 1953. Hoe summier de berichtgeving was in die tijd en dat heel veel mensen elders in het land, geen idee hadden van wat er daar gaande was. Is ondenkbaar in deze tijd, zou je zeggen. In de tijd van het internet zou je alles moeten lezen en weten. Iemand vertelde mij ook dat zij bijvoorbeeld geen idee had van wat er aan de hand was, toen de Duitsers ons land binnen vielen in de Tweede Wereldoorlog. Zij zag het absoluut niet aankomen in die tijd.

En dat zette mij wel aan het denken. In deze tijd kunnen wij veel wel zien en aankomen en waarom doen we er dan niets mee?

Niet geleerd van het verleden?

Ook stond in die krant een stukje van Ds C. Het ging over buitenbeentjes. Mensen die telkens weer het omgekeerde doen van wat normale mensen met een gezond verstand zouden doen. Hij eindige de met de woorden: “ik hoop, dat er steeds meer zulke, buitenbeentjes, zulke dwazen in het oog der wereld, gevonden worden”.

We hebben in 2014 behoefte aan bewuste buitenbeentjes, ongeacht geloof of huidskleur, iedereen kan kleur aan de buitenwereld geven.

Ik wens iedereen alvast een goed bewust 2014 toe, ik ga een weekje buiten spelen en ben er de tweede week van het nieuwe jaar weer.

Hasta la vista!

Ik kijk voor mijzelf ook altijd even terug het afgelopen jaar in. Niet te lang maar om te kijken of ik er iets van geleerd heb en of ik dingen anders kan gaan doen. Nou heb ik het geluk dat ik heel veel mensen om mij heen heb, die mij een spiegel voorhouden van hoe dingen anders kunnen en leuker kunnen en allerbest kunnen. Wat ik ermee doe is aan mij. De afgelopen maand kreeg ik te horen: “kom van start af, je hebt de hersens, de woorden, de tools en je kunt het”.  Het jaar 2014 zal het leren of ik van start af ga komen. Het is zoals het is en het komt zoals het komt.

Het was voor mij een jaar met een echtscheiding, nieuwe woning, nieuwe tijdelijke baan, ongelukken en nieuwe mensen om mij heen. Ik ben heel dicht bij mijzelf gekomen en ik ben blij met mijzelf zoals ik ben, gewoon Ingrid. Ik heb geleerd om dingen af te sluiten en te vergeven en de pijn en het verdriet een plekje te geven. Ik heb de moed gevonden om nog naar een plek toe te gaan volgend jaar en dan is het goed. Haat en woede komen niet meer in mijn huis en in mijn vriendengroep, ik heb de grens getrokken. Ik maak ontzettend veel plezier en ik help heel veel mensen. Het verdriet van alle mensen om mij heen, de oneerlijkheid, in de wereld zal ik nooit een plekje kunnen geven en waar mogelijk zal ik voor hen blijven strijden en helpen. Ik ben rijk met alle vrienden om mij heen en dat is meer waard dan alles wat materiële zaken betreft. Happiness is the truth.

Ik blijf schrijven over alles wat mij verbaasd en alles wat ik bewust voel, hoor of zie, omdat het leuk is! Er zijn heel veel mensen die het bovenstaande niet kunnen, door omstandigheden. Ik krijg veel reacties dat de mensen zich thuis voelen met wat en waarover ik schrijf. Het boeit mij ook niet hoeveel mensen het lezen en of je het eens of oneens bent met wat er staat. Als ik er iemand mee help is het goed. Het maakt mij niet uit wie je bent of wat je doet of over hoe je leeft, ik probeer begrip te hebben voor iedereen.

Ik leef en probeer bewust te leven, vreedzaam en in alle vrijheid.

Wat is mij opgevallen in 2013. Een punt om zeker nog even neer te schrijven zijn de ouderen. Dat de mensen steeds ouder worden, gaat samen met het gevolg dat ook hun kinderen steeds ouder zijn. De kinderen van ouderen van rond de negentig jaar zijn ook dikke vijftigers. Vijftigers met al hun zorgen en lichamelijke kwalen van dien. Heel veel ouderen hebben geen kinderen die voor ze zorgen. Toch zou je er als kind eens bij stil kunnen staan, om toch een keer eens wat tijd in te ruimen voor je alleenstaande vader of moeder. Ga eens boodschappen samen doen of maak een uitje met ze. Ik kom heel veel ouderen tegen die dat heel graag zouden willen maar te eigenwijs zijn om dit uit te spreken tegenover hun kinderen. Bewust geworden van dit jaar.

En ook de geestelijke gezondheidszorg was al een groot probleem maar neemt schrijnende vormen aan. Er lopen simpelweg meer debielen op straat rond dan dat er geholpen worden. Ook de mensen zelf maken elkaar soms zo het leven zuur met onwaarheden dat de zorg er al een jaar taak aan heeft om de juiste versie voor de rechter te brengen. En er worden maar mensen ontslagen in de zorg. Ik verneem en zie bewust verhalen in de praktijk waar mijn broek van afzakt. Al het personeel met het hart op de juiste plaats in de zorg, zien hoe het wel kan maar staan machteloos. En juist dat personeel stapt uit de zorg of ze draaien zelf door. Bewust geworden van dit jaar.

En verder alle kinderen. Een stel gaat een baby adopteren en schrijven de baby nu al in voor de crèche. Je bent echt niet goed bij je hoofd. Waarom adopteer je dan een baby, voor jezelf? Leuk als je uit je werk komt en er is iets om op te halen en in bad te stoppen? Neem een vis of zo, wel eten geven a.u.b. en water verschonen. Eigenlijk gaat alles al mis bij de hechting van een kind. Ik zie en ik verneem het om mij heen. Dat ouders bij de crèche vragen wat hun kind leuk vindt om te doen, ga je schamen. Als je niet voor jezelf kunt zorgen, ga dan eens goed bewust nadenken of je wel voor een kind kunt zorgen. Een kind kost tijd en je laat een kind niet op straat zwerven. Bewust geworden van dit jaar.

Zo vandaag weer aan het werk na een leuke Kerstmis. De kerstavond was toch wel erg leuk, ik heb heel erg gelachen! Samen in een tuin met een groep mensen en lekker eten en drinken en nog wat cadeautjes, zo hoort het, samen. Met dank aan de politie die de situatie goed bewust waarnam en zagen dat we alleen maar bewust feest aan het vieren waren. Petje af. Mijn mooiste kerstcadeautje was een chocoladereep van Wonka. Waar je al niet blij van kunt worden. Helaas geen gouden wikkel voor een bezoek aan de fabriek, misschien volgend jaar?

En zo stormen we met de volgende storm naar het einde van 2013 toe. Ik heb een nieuwe hobby gevonden, windfietssurfen. Echt leuk om schuin tegen de wind in te hangen op je fiets. Ik moest maar twee keer afstappen, dus brons. Erg mooi zijn ook de grote groepen van vogels in de lucht, het lijkt alsof ze dansen. Ik vermaak mij prima op de fiets. Toch wel een voordeel als je auto een keer wordt kort gereden. Ook weer een leermoment om wat vaker de fiets te nemen, je kunt alles en overal komen als je maar bewust wilt.

Voor de Kerstmis is er weer een groot internationaal bedrijf failliet verklaard in mijn omgeving. Erg triest voor alle mensen (op leeftijd) die er werkzaam waren. Dat zoiets bewust voor de Kerstmis wordt verteld is ook triest, alles is dicht dus je staat machteloos en verliest zo weer veertien dagen. Niets is wat het lijkt.

Stormen gaan weer liggen en soms is een frisse wind goed.

Mijn weerbericht voor vandaag is dan ook: geniet van de wind buiten en leef!

Vandaag is het Kerstmis. Ik heb niet zolang hoeven na te denken waar ik het over ga hebben, met heel mijn hart. De paus zal het wel over de armoede hebben en daar schrijf ik al genoeg over, dus tijd voor de V van vrijheid. Heel veel mensen in de wereld zijn niet vrij. Niet vrij om te zeggen wat ze willen en niet vrij om heen te gaan waar ze willen en niet vrij omdat ze dat zo voelen. In heel de wereld willen de mensen dat hun stem gehoord gaat worden, ze willen vrij zijn en hun leven LEVEN zoals zij dat willen. Met rechten en plichten maar met het gevoel van vrijheid. Ik sprak laatst iemand en die zei: “jullie leven in Nederland in luilekkerland en missen de beelden van mensen met afgeschoten armen en voeten”. “Deze mensen strijden voor vrijheid in hun land en jullie lopen maar te zeuren”. Het is waar en wij hebben in ons land de grootste welvaart ooit meegemaakt maar het gevoel van vrijheid zijn we een beetje kwijt geraakt. Ik moet vaak aan Pim Fortuyn denken, de man die Nederland ook bewust wilde maken van. Het mocht niet en zo leverden wij met zijn allen weer een stukje vrijheid in. Je mag niets meer als je niet meeloopt met de massa. De V van vrijheid gaat de komende jaren heel belangrijk worden.

En dan de V van vrede. Is er altijd voor vrijheid een oorlog nodig of opstand of kan het ook in vrede? Ik praat met veel mensen en volgens hen staat het allemaal al beschreven. Het lot en het lot kun je niet ontlopen. Tja, maar een lot kun je ook mee winnen of mee verliezen, staat het lot wel zo vast en kan de prijs niet op de kant van de vrede vallen? In heel de wereld knallen mensen elkaar overhoop, moorden, bedreigen, plunderen, verkrachten en slaan. Mijn wereld, jouw wereld en onze wereld. De V van vrede was al belangrijk en gaat de komende jaren nog belangrijker worden.

Ik heb heel veel goede wensen mogen ontvangen en hartverwarmende geschenkjes. Heel veel kaarten met licht en ook met de tekst: het is zoals het is. Ja, het is zoals het is en het komt zoals het komt. Laat daarom nu de kerst maar even bewust komen…

Ik wens iedereen een bewust kerstfeest toe met veel plezier en liefde, leef en de rest komt wel!