Ook gisteren was weer zo’n dag. Twee mensen van de belastingdienst bij een huis, die aanbellen met een brief, bestemd voor de ouders. Alleen zijn die niet thuis en de zoon, een kind, doet de deur open. Een kind, een gevoelig kind. Vervolgens geef je de brief aan het kind en zegt: “jouw pappa betaald niet en dus gaan we de volgende keer beslag leggen.” Ook weten ze het kind alles te vertellen over de schulden en de situatie van de ouders. Het kind, geheel onwetend hierover, stuurt zijn moeder een schrijnend berichtje. We hebben het hier over een kind! Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te doen. Heeft een kind geen rechten? Tuurlijk is het in eerste instantie de schuld van de ouders, makkelijk om te zeggen. Ouders die een heel verhaal hebben achter die deur en dat weten ze blijkbaar nou net niet bij de belastingdienst. Je bent een nummer en het zoveelste geval en er zijn zoveel van dit soort gevallen. Alle zeilen weer bijzetten om te kijken of er nog iets te redden valt, in het belang van de kinderen. Machteloos sta je dan.

Het was echt de druppel die even de emmer deed overlopen bij mij, het zoveelste geval.

Dat brengt mij wel op het volgende, ik hoor en lees overal dat we als gewone burgers alles maar eens niet meer moeten gaan betalen. Heeft iemand zich wel eens afgevraagd wat zoiets voor de kinderen gaat betekenen? Zullen we dan tegen ze zeggen: “sorry, in de verkeerde tijd geboren, pech? “  Of: “hier is je kartonnen doos en daar is de brug?” 

De wijsheid zou kunnen komen van de mensen die wij daarvoor gekozen hebben. Zij zouden aansturing kunnen geven aan de rest van het land.

Het land is ziek en de dokter is nog niet gevonden.

Ik ben toch maar even gaan ontspannen, even naar een kerk voor een concert van André Knevel en Liselotte Rokyta. Ik zat natuurlijk als enige weer tussen de bijna allemaal grijze duiven. Ik zat te genieten van de muziek en het samenspel en te filosoferen over al die grijze mensen. Mensen die gestreden hebben voor Nederland en het land hebben gemaakt zoals zij dachten dat het goed was. Deze mensen zijn bijna op en de aarde is bijna op, zij hebben geleefd en gestreden. Nieuwe tijd en nieuwe generaties, bewust van.

En toen zei de panfluit, jouw verhaaltje is voor vandaag echt uit.

Leef bewust in het hier en nu en dus even een kort berichtje vandaag. Mijn bericht van gisteren kom ik later in de week nog even op terug, prioriteiten. Een wonderlijke wereld en een wonderlijk weekend. Ik werd weggerukt uit mijn wiskundige berekeningen om te gaan ontspannen, ha ha. Denken en lezen is voor mij ook ontspanning, schijnt moeilijk te begrijpen te zijn. Afijn, heerlijk ontspannen, gedanst en gelachen. Ik kreeg de column van Youp aangereikt door iemand en hier ga ik echt niet overheen komen. Echt geweldig geschreven. Het ging over de kosten van honderdduizend euro voor het veranderen van het logo van de gemeente Amsterdam. En als je dan ziet wat er is verandert dan zakt je broek of rok echt af. Wij hebben er lol om gehad en dat is ook belangrijk, Amsterdamse humor of zoiets.

We zijn echt volkomen doorgedraaid in dit land en in de wereld. Gelukkig wel goud en wat andere medailles bij de Olympische Spelen en dat is ook weer vrolijk nieuws. IJzersterk was ook Buitenhof, een televisieprogramma, erg om gelachen.

Ik heb een drukke week voor de boeg en maak het niet te lang vandaag. Een ding wil ik nog wel doen. Ik wil alle mensen van over heel de wereld bedanken voor de reacties. Ik lees alles en zeg: thank you! Mijn dank gaat vooral uit naar de mensen in Canada en wie weet kom ik nog eens jullie kant op. Je weet het nooit!

Van het weekend hadden we het over boosheid en dat de oorzaken vaak frustraties en machteloosheid zijn. Probeer toch ondanks alle boosheid over alles in de wereld en in je leven, te genieten, lachen en te leven… er is altijd hoop!

Nee, ik ben geen arts maar ik ben mij afgelopen tijd en week wel bewust geworden van dat wij monsters creëren. Is een groot woord en om het even duidelijk te maken de volgende filosofie. Wat als er een noodsituatie ontstaat en er geen medicatie meer verstrekt kan worden? Of iemand vergeet zijn medicatie in te nemen? En dan heb ik het over bijvoorbeeld ethylfenidaathydrochloride en antidepressiva. Heel veel mensen slikken deze middelen om psychische klachten te doen verminderen. Mensen weten zonder deze middelen niet meer hoe het bewust wel zou kunnen. Niet meer bewust van…

Wat alcohol, drugs, en alle andere verslavingen met de mens doen, daar was ik mij al van bewust. Afgelopen tijd en deze week heb ik een kijkje gekregen in de gemoedstoestand van personen die aan de kalmerende middelen zitten. Klinkt iets vriendelijker, kalmerende middelen. En oké, monsters is misschien een beetje overdreven. (Sorry, vrienden en familie…)

Ik denk dat je het zelf kunt doen allemaal, zonder al die middelen. De wereld zou er een stuk beter uitzien als we zouden kijken naar de persoon zelf. Wat is genetisch bepaald en wat is de situatie waardoor iemand psychisch in de war is geraakt. En dan hulp bieden en snel. Hoe simpel kan iets zijn.

Door ons haastige leven hebben we geen tijd meer om eens goed naar dossiers van mensen te kijken en eerst de achtergrond eens te onderzoeken. O en bezuinigingen en samenwerking… Vooral in het strafrecht zou een rechter heel anders een vonnis uitspreken als hij of zij dossier kennis zou hebben. Je kunt niet oordelen of veroordelen als je niet de gehele situatie kent. Mensen worden nu opgesloten, terwijl ze met bijvoorbeeld,  een op een therapie, veel beter terecht zouden komen. Er wordt niet gekeken naar wat mensen aan medicatie wel of niet slikten bij een misdrijf. Of was iemand onder invloed van drugs en is daarom zijn verklaring zo wazig? Een rechter zou geen moment moeten aarzelen in zo’n geval en de zaak eerst goed moeten laten uitzoeken, feiten en geen aannames.

Stel nou dat de dijken zouden doorbreken of er komt een aardbeving? Ik denk echt dat er allemaal monsters gaan rondlopen die niet zonder hun verslaving/medicatie kunnen.

Groningen als eerste testgebied?

Het is een groot onderwerp en later ga ik er nog even over door. Mocht iemand zich aangesproken voelen, niet doen, ik denk en ik filosofeer en ik probeer niet te oordelen of te veroordelen. Ik neem bewust alles waar om mij heen.

Ik heb gisteren even een stukje van de opening van de Olympische Spelen gezien. Wat een geld gaat er toch in om. En wat een geld gaat er om in de kleding van de deelnemers, kan al die kleding misschien na afloop naar de Kledingbank? Lijkt mij een mooie Olympische gedachte. Het is goed dat er zoveel aandacht is voor de regenboog, aan het einde wacht toch altijd die pot met goud? Al met al moest ik even terug in mijn geheugen graven, waar ging het ook alweer om bij de Olympische Spelen? Verhip, om de sport en het samen! Vooral de muziek bij de opening was mooi en ik moest even denken aan een bekend componist Dmitri Dmitriyevich Shostakovich. Mooie naam en deze man heeft veel mooie dingen met muziek gedaan.

Brengt mij op het circus in Den Haag, het Plasterk en Hennis optreden. Asscher denkt dat Plasterk na dinsdag gewoon mag blijven. Ach, anders kan hij altijd nog solliciteren bij de AIVD of de MIVD op een personeelsadvertentie uit de krant. Beetje jammer dat die advertenties er nou net niet in staan. Ach, soms is het goed om eens een ander pad op te gaan en je blik je verruimen. Ik verheug mij bijzonder op het debat van aanstaande dinsdag, ik had graag wat vragen gesteld. Ach, publiek heeft een circus ook nodig. En wie zijn er na dinsdag aan de beurt? Ik raak bijna verslaafd aan de Kamervragen en de debatjes. Wel een mooie manier om de burger meer bewust bij de politiek te betrekken.

Ook humor is het gevecht in mijn dorp om de vestigingsplaats van een nieuwe supermarkt. Om de humor te vergroten, gaat er vanuit het niets opeens een grote Poolse winkel komen in het dorp. Dat gezeur van die Nederlanders, wij gaan er gewoon zitten en zien wel. Beetje van twee honden vechten om een been en de derde gaat ermee heen. Winkelpanden genoeg in ons dorp hoor, iedereen is welkom! Altijd alles van de zonnige kant bekijken.

En terecht gisteren ook de vraag: waarom die nieuwe N201 als de veiling verdwijnt uit Aalsmeer? Kunnen we hem nog verplaatsen naar Naaldwijk? Overal de humor van inzien, al is het nog zo bezopen.

Ik neem daarom nog een glaasje, hik, het is weekend!

Waarom werken we toch zoveel aan de weg? Kwam in mij op, in de auto deze week. Waar ik ook ging, overal het werken aan de weg. Zijn overigens de leukste mensen die dat werk doen maar dat is een ander verhaal. Dankzij hen kwam ik later ook weer thuis en bij de Voedselbank.

Er waren ook leuke kinderen bij de Voedselbank. De opmerking van een klein kind tegen zijn moeder bij aankomst bij de Voedselbank: “de AH met al die aardige mevrouwen.” Geweldig zo’n opmerking! En een kleine vent met rood haar en veel sproetjes. Ik heb ook sproetjes en ik vertelde hem dat sproetjes een van de zeven schoonheden is. Had hij nog nooit vernomen en hij vond het leuk.

Gelukkig had een iemand een woning toegewezen gekregen van de gemeente en de ander zit nog even in zijn huis. Gelukkig, dakloos zijn is echt niet leuk!

In de gemeente vlakbij ons, is er nu al een wachtlijst voor de Voedselbank intake gesprekken. Wie zegt nog dat de Voedselbank overbodig is? Een mooi gesprek vandaag, over andere mensen helpen en dat het zo jammer is dat niet iedereen elkaar helpt. Ik en anderen helpen naar wat binnen ons vermogen ligt andere mensen, ook buiten de Voedselbank. Geld geven heeft vaak weinig zin. Wel een tasje boodschappen geven of een dienst verlenen. Wij verwachten er niets voor terug, wij doen dit met ons hart. Bewust en humaan.

Een luisterend oor, ook al prima. Ik heb geen oren meer over na deze week. Dat mijn hoofd nog niet ontploft is, dat is een wonder. Het is zo mooi dat mensen hun kennis met mij delen. Morgen ga ik daar weer even op door.

Om nog even lekker af te sluiten… Ik wist niet dat je bij de gemeente een vergoeding kunt aanvragen voor een dagje uit. De gemeente mag zelf bepalen voor welke kosten je een vergoeding krijgt en hoe hoog die vergoeding is. Ik vernam een verhaal van mensen die ook een kopje koffie konden declareren en ze hadden de bonnetjes bewaard. Nu blijkt het kopje koffie afgeschaft te zijn door de gemeente. Valt wat voor te zeggen maar ze wisten het dus niet. Voor zeventig euro aan bonnen over 2013, krijgen ze niet terug. Communicatie, bewust belangrijk. Als ik trouwens lees waar je allemaal recht op hebt en wat je kunt aanvragen allemaal, dat die potjes nog niet leeg zijn mag een wonder heten. Dus voortaan de thermoskan koffie mee op je dagje uit, voor de zekerheid…

Van wie houden wij eigenlijk, van onszelf of van Oranje Nederland? De spelen in aantocht en april en de Oranjekoorts komt weer een beetje tevoorschijn. Ik filosofeer dan wel eens een beetje door. Houden wij niet teveel van onszelf en te weinig van het Oranjegevoel? Het samen gevoel? Kunnen wij het nog opbrengen om een ander te helpen en zijn wij nog trots op ons land? Een paar dagen per jaar zeker en de rest van het jaar dan? En voelt het nog wel als ons land of voelen wij ons Europeaan of wereldburger?

Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt, als het maar gelukkig voelt. Ik moest er even aan denken toen ik las dat marktkooplui hun stem lieten horen in Den Haag. Kijk, als er een iemand staat te schreeuwen op straat dan kun je hem of haar negeren. Het feit is dat er ondertussen steeds meer verschillende groepen staan te schreeuwen op straat. Je kunt ze negeren en je kunt ook denken dat ze een boodschap proberen over te brengen: wij zijn niet gelukkig met… Je kunt dan blijven negeren of denken dat je misschien eens iets nader kunt bekijken? Je voegt je tussen de groep en gaat eens horen waar de mensen mee zitten, om erger te voorkomen? Bewust luisteren en problemen oplossen als het kan.

Erg grappig was ook een stukje in de krant over Flora Holland. De directeur is zich ervan bewust dat de organisatiewijzigingen voor medewerkers grote persoonlijke gevolgen kunnen hebben. Ik ben mij bewust van het personeel dat met de rug tegen de muur wordt gezet, zo voelen zij het. Of je gaat van Aalsmeer naar Naaldwijk of je neemt ontslag. Je hele leven je uit de naad gewerkt, zegt helemaal niets meer in deze tijd. Ik begrijp de directeur bewust en ik begrijp de medewerkers bewust. Het gaat om de manier waarop, dat voelt niet goed. En dan heb ik het ook over alle andere bedrijven waar er mensen uit moeten. De manier waarop voelt niet goed, zo ga je niet met mensen om.

Ooit waren we trots op Oranje, het land waar iedereen er voor elkaar was.  Ik hou van mijn land en ik ben trots op de mensen die elkaar wel bewust helpen .

Tja, Oranje.

Onszelf?

Beiden?

Ik leer heel wat van de mensen om mij heen, kan geen school tegenop. Gisteren even een blije brief afgegeven bij mijn ex-man, voor de bank. Vanuit mijn hart geschreven, heel blij. Ik kreeg wederom te horen dat ik wel erg weinig had meegenomen uit het huis, tja, geluk zit niet in die dingen.

Er is nog iets waar ik mij van bewust aan het worden ben, misschien zie ik het niet goed, toch de moeite waard van het schrijven. School en huiswerk. Ik zie om mij heen de absurde situatie ontstaan, van ouders die het huiswerk van hun kind maken zodat het kind de school kan afmaken. Willen we kinderen die van school komen met diploma en dan alsnog floppen op hun werk of in hun vervolgopleiding? Je leert het kind zo niet zelf na te denken. Ga naar open dagen van scholen en laat het kind zelf kiezen en neem daarbij mee het niveau en de kwaliteiten van het kind. Geen wonder dat er examens gestolen worden, ze halen het niveau zelf niet meer, ha ha! (Zie het als een schreeuw om hulp…) Bijles en overhoren is niets mis mee en een beetje hulp maar niet alles op alles gaan zetten en het huiswerk zelf maken! Zit het kind wel op de goede school, dat zou de vraag kunnen zijn. Goed onderwijs is zo belangrijk en kleine klassen met aandacht voor de leerling. Het zijn geen nummers, het zijn de kinderen van de toekomst! Thuis is een rustpunt voor een kind en geen bijschool en drilkamp.

Ook waren er gisteren wat stakingen in de zorg. Als zelfs de zorg gaat staken dan is het echt mis. Mensen werken in de zorg meestal vanuit een goed hart en vinden het harteloos dat mensen lang in hun urine liggen. Alleen daarom al, kun je deze staking maar beter wel serieus nemen.

Ook nog een leuk belastingverhaal maar dat moet eerst even uitgezocht worden. Ik ben wel blij met de nieuwe staatssecretaris, van mij krijgt hij een kans. Een tip: blijf weg uit de media en ga aan de slag, samen.

Zo dinsdag en na even bewuste rust , ik ga weer even iets schrijven. Huilen, lachen, genieten en doorgaan met het hier en nu. Veel gesprekken gehad en boeken gelezen en weer stukken wijzer geworden. Een heel goed boek, waar ik bij toeval tegenaan liep en in een stuk heb uitgelezen: wij zijn ons brein van Dick Swaab. Als je weet hoe je eigen brein werkt en dan ook nog eens die van een ander kunt analyseren, kom je al een heel eind. Niemand is eigenlijk normaal, iedereen heeft wel iets. Wat is normaal? Het boek sluit heel goed aan bij dingen, waar ik mee bezig ben. Ook dat empathie zo belangrijk is, de wereld zou er echt heel anders uitzien als iedereen zich kan inleven in een ander.

Voor mezelf herkende ik in het boek, het niet herkennen van gezichten. Wel als ik ze vaker zie en als ze indruk hebben gemaakt, ha ha! En ook dat je al snel geneigd bent om angstige herinneringen op te gaan vullen met spookbeelden. Niet doen, net zolang doorzoeken tot je de feiten hebt, is nog leuk ook. Mijn lange termijngeheugen mankeert helemaal niets aan. Ook rekenen kwam in het boek voor en ik blijf erbij dat je tot hele nieuwe inzichten kunt komen als je anders rekent. Iemand heeft onze rekenformule bepaald en wij houden ons eraan vast, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en ook korter. Ik denk dat daarom zoveel grafieken en tabellen niet kloppen. Ook de talen was herkenbaar, alles verstaan als je ergens even bent. Grappig allemaal, ik zou best mijn hersens eens willen zien en kijken of mijn reflectie klopt, volgens de wetenschap van nu. Doe eigenlijk maar niet, ik ben en blijf liever gewoon mijzelf, Ingrid.

Het leven is erg grappig als je het bewust bekijkt. Ik heb het al eerder geschreven, iedereen wordt in mijn ogen slecht geboren en het is aan jezelf en aan je ouders, vrienden, omgeving,  om zoveel mogelijk het slechte naar het goede om te zetten. Dan ben je een topper! Liefde, aandacht, knuffels en empathie, lachen en genieten, zo zou het leven kunnen zijn op deze aardbol.

Van het weekend ook een biologische salade gegeten, lekker hoor. En daar heb je weer de basis. Neem de basis en ga van daar uit weer verder bouwen, zonder al te veel toeters en bellen. Het lijkt allemaal zo simpel, waarom kunnen we het dan niet meer samen? Ook van het weekend weer eens ondervonden dat je niet alleen je hart moet volgen maar ook je verstand erbij moet gebruiken. Die combinatie blijkt voor mij en anderen toch de juiste.

Gelukkig weer wat hoopvolle dingen gelezen en gezien deze week. Samen gaan mensen wat doen aan het behoud van de mensheid en de aarde. Go! Het lijkt allemaal zo eenvoudig, was het maar zo.

Willen we met zijn allen een grote oorlog of een grote natuurramp?

Ik blijf hopen, nu eens niet met mijn hart, maar met mijn brein, ha ha!

Ik ben de laatste tijd iets stiller, volgens iemand. Klopt wel aardig, de bak met ellende is af en toe zo groot dat de luikjes in mijn hoofd even dicht blijven. Ik heb een hoop pret en neem mijn rust, ik trek het mij allemaal toch erg aan. Helaas kan ik niet iedereen helpen, wel netwerken, samen.

Zo ook bij de Voedselbank deze week. Is het raar dat ik niet van mij kan afzetten dat twee gezinnen dit weekend dakloos worden? Een met kleine kinderen? Naar de daklozenopvang, erger kan niet. En is het raar dat ik niet van mij kan afzetten dat iemand ziek is en op een vochtig bed slaapt zonder verwarming?

Is het raar dat ik de verhalen over de toeslagen aanhoor en hiervan bijna in de tranen modus schiet? Dat mensen door persoonlijke omstandigheden vergeten om  toeslagen stop te zetten. Dat deze toeslagen zo maanden doorlopen en zij deze terug moeten betalen met rente. Mensen weten al niet eens meer waar ze allemaal toeslagen voor krijgen, laat staan dat ze deze stop kunnen zetten. Niet iedereen heeft een goede belastingadviseur.

Is het raar dat iedereen zich in de zorg terecht afvraagt wat er met de ploegentoeslagen gaat gebeuren. Heel veel mensen leven van deze toeslagen, net dat extra, waarvoor je de benen uit je lijf blijft rennen. Is het raar dat mensen die nu in de zorg werken zich afvragen: “wie zorgt er straks voor mij als ik oud ben?”

Is het raar dat iemand aan alle kanten geholpen wordt met een opleiding en ondersteuning en dan na afloop van het traject komt aanzetten met: “ik ben zwanger en nu?”

Is het raar dat heel veel mensen baat hebben bij het roken van wiet en dat legalisatie dus heel normaal zou zijn? Samen?

Is het raar dat er in de supermarkt binnen op leeftijd wordt gecontroleerd en ik buiten bij de supermarkt een jongen met wel de vereiste leeftijd,  twee flessen drank in de handtassen van twee jongere meisjes zie doen?

Is het raar dat een oud vrouwtje met moeite haar auto in een parkeerhaven zet en trots is dat ze alleen nog met de auto naar het winkelcentrum kan en ze dan dik in de tachtig jaar, even de parkeerschijf vergeet? Haar gezicht zal ik niet vergeten bij terugkomst, een parkeerbon van een handhaver. Deze vrouw breit haar hele leven al voor de armen en had nog nooit een bon gekregen. Wel raar dat je nooit te oud bent om te leren…

Is het raar dat ik voor het stoplicht een volwassen man met twee tieners bij zich, zijn raampje zie openen en hij de afvalbak even leegt. Is het niet heel raar dat deze meneer ook in een lesauto rijdt?

Is het raar dat ik bij iemand thuis kom en de leerplichtige dochter al twee jaar niet meer naar school gaat?

Misschien toch niet zo heel raar dat ik even iets stiller ben.

Vandaag een stukje over ziek zijn en de kwaliteit van leven. Ik praat met heel veel mensen en een ding waar je vaak niets aan kunt doen is ziek worden. Ernstig ziek worden en langzaam achteruit gaan of heel snel. De wetenschap is al heel ver maar zelfs de doctoren kunnen vaak niet de juiste diagnose stellen. We zitten ook in een tijd dat nu blijkt dat veel producten en medicijnen helemaal niet zo goed waren als wij altijd dachten. Er wordt nu veel onderzoek gedaan en het is prima als goed onderzoek wereldkundig wordt gemaakt, samen.

Heel vaak is er alleen aandacht voor levensbedreigende ziekten. Vergeten wordt een grote groep van mensen aan wie je niets ziet aan de buitenkant. Oordeel nooit, je weet gewoon weg niet wat er bij iemand aan de hand is! Zo zat ik ook eens in de tram en was heel ziek, aan mijn uiterlijk zag je niets. Een oudere dame kwam binnen en zocht een zitplaats. De opmerking dat de jeugd niet meer opstaat voor ouderen kwam al snel. Ik bleef zitten want ik was ziek. Je kunt nooit oordelen over hoe een ander zich voelt en het is een valkuil waar veel mensen invallen.

De kwaliteit van leven is ook zo’n taboe. Het is gewoon niet goed dat als iemand niet meer wil er alles aan wordt gedaan om het leven te verlengen. We zijn volkomen doorgeslagen. Steeds meer mensen stappen zelf bewust uit het leven omdat ze de kwaliteit van hun leven niet meer voldoende vinden. Wie zijn wij om daar over te oordelen? In de zorg zou meer naar de persoon gekeken kunnen worden en wat de persoon zelf wil. En niemand de schuld geven van een overlijden als de persoon er zelf bewust voor kiest. Door alle regels, zien we niet meer waar het echt om gaat.

Ook werkgevers zijn bang om mensen die iets mankeren in dienst te nemen. Kijk eens naar wat iemand wel kan betekenen voor je bedrijf. Vanuit de overheid zullen er wetten aangepast moeten worden, regels geschrapt kunnen worden, grote klus, samen. Er zijn heel veel mensen die de kwaliteit van hun leven nog wel genoeg vinden om mee te draaien in de maatschappij, juist deze mensen zijn vaak doorzetters.

Opa die in het bejaardenhuis de hele dag in een houding in bed ligt, wat is zijn kwaliteit van leven nog? Ik heb zelf een situatie meegemaakt waarin een arts alle medicatie ging testen om zijn familielid te redden die op sterven lag, zo fout. Als iemand bewust zijn lichaam aan de wetenschap ter beschikking stelt is dat goed, in andere gevallen ben je niet goed wijs en verdien je zelf een spuitje.

We zijn echt niet goed bezig met zijn allen en er is veel te verbeteren. We hebben in Nederland een van de beste gezondheidszorgen van de wereld, het kan niet op. Ook hier zijn we de basis uit het oog verloren, de persoon zelf en niet het geld wat er aan iemand verdient kan worden. Zorg geven doe je met je hart en omdat het leuk is. Salaris eraan overhouden is prima maar niet ten koste van alles.

Moeten we met zijn allen 100 jaar willen worden, ik denk het niet…