Positieve dingen toevoegen aan de maatschappij, het kan echt wel!

Crowdfunding is hip en een mooi initiatief is een film over autisme. Mensen bewust maken van. De makers van de film vinden het belangrijk om het onderwerp autisme meer bespreekbaar te maken. Als men een kind met autisme ziet, wordt vooral meteen gezien dat het anders is. Ook als het kind op kleine dingen afwijkt. Er is dus eigenlijk meteen onbegrip van buitenaf omdat het kind niet reageert zoals we normaliter verwachten. Wat wij dus zien gebeuren als men over autisme praat, is dat er vooral de minder mooie kanten worden gezien en gehoord. Natuurlijk is het zo dat er ook minder prettige kanten aan autisme vastzitten, maar daar tegenover zitten ook speciale, mooiere kanten aan. Creativiteit is een voorbeeld hiervan. De film heet Onvermogen. Zeker de moeite waard om wat geld te doneren, zodat deze film gemaakt kan worden! http://www.cinecrowd.nl/

Blind Runners is ook zo’n goed initiatief. Een productie van de Nederlandse Filmacademie die dit voorjaar gedraaid wordt. Een kijkje in de wereld van de Poolse arbeiders in Nederland. De Nederlander bewust maken van.

De wereld zou er veel mooier kunnen uitzien als wij een beetje begrip voor elkander gaan krijgen.

En dan is het lente! Ik zit soms midden in de natuur en zelfs de eendjes eten al uit mijn hand. Werkelijk prachtig buiten en alles komt al uit. Je hoeft niet ver weg te gaan, kijk eens bewust om je heen in eigen land en zie hoe mooi alles is. Fiets eens niet hard maar langzaam, zie je bewust veel meer!

Bij tbs-kliniek de Rooyse Wissel, in het Limburgse Venray, worden de belangen van patiënten met een verstandelijke beperking ernstig verwaarloosd. Zomaar een bericht dat deze week opdook. Ook ik hoor bewust de verhalen aan van de mensen.

Zo krijgt in een andere instelling, een cliënt die nog zelfstandig naar het toilet kan, nu een uritip, ook wel condoomkatheter, op de dagbesteding. Zo hoeft het personeel hem niet meer op het toilet te zetten met de tillift en hoeft hij geen incontinentiemateriaal meer aan en dus niet meer verschoond te worden. Er wordt niet meer gekeken naar het individu maar naar de werkvloer. Met zo weinig mogelijk personeel en middelen werken. Wat wil iemand zelf en wat kan iemand nog zelf?

Ook bij de ouderen is het raak. Ze hebben in een bejaardenhuis de contante betalingen  afgeschaft. Oudere mensen van buiten het huis konden er altijd een kopje koffie drinken of eten. Je kunt nu alleen nog pinnen en bewoners hebben een servicepas. Heel veel ouderen pinnen niet! Ouderen kunnen vaak hun pincode niet onthouden! Vaak regelen de kinderen de bankzaken en krijgen ze een klein bedrag aan contanten voor de boodschappen en uitstapjes. Nu wordt de ouderen van buiten, dus hun kopje koffie en maaltijd onthouden door zoiets! Ook hier gaat men voorbij aan het individu.

Het is werkelijk schandalig, hoe ouderen worden uitgebuit op dit moment.

Ook in de zogenoemde service appartementen is het raak. Door de contracten heb je niets meer te kiezen. Keuzevrijheid is er niet meer. Ouderen worden bewust op kosten gejaagd en de menselijke factor is heel ver te zoeken.

Heel erg zorgwekkend. Vooruitgang is goed maar…

Laats zei een dochter tegen haar moeder: “ik wil niet dat je euthanasie pleegt want dat kan ik niet aan.” Ook zij keek niet naar haar moeder. Zij betrok het op haarzelf, hoe erg het voor haar zou zijn om geen moeder meer te hebben. Dat moeder de deur niet meer uitkomt en veel pijn heeft, is niet belangrijk?

Ik ben er bewust een beetje klaar mee voor vandaag.

De oprichter van WhatsApp, is dankzij de overname door Facebook ineens 6,8 miljard dollar rijker. Maar de 37-jarige CEO kende ooit een tijd van extreme armoede. Ook hij kwam bij de Voedselbank. Mooi dat hij destijds zijn handtekening zette, op de deur van de Voedselbank. Zo zie je maar weer dat je vanuit het niets, toch nog iets kunt worden. Mooi verhaal en een opsteker voor iedereen die bij de Voedselbank komt, er is altijd hoop.

Gisteren bij de Voedselbank een gezin uit Somalië met vier jonge kindjes. De jongste is hier geboren en de drie oudste zijn in Somalië geboren. De kinderen wisten niet wat een jojo was en ik gaf ze uitleg. Samen spelen en wat praten. De oudste had nog maar een herinnering aan zijn land. “Ik was bijna dood en kreeg een kogel over mijn hoofd heen.” Oordeel nooit over mensen bij de Voedselbank. In Somalië dreigt opnieuw een hongersnood en voorlopig zitten de kindjes hier goed. Hier is er de Voedselbank.

Als Nederlander kun je er vaak geen voorstelling van maken, hoe het is om in een oorlogsgebied te wonen of te leven. Alleen de mensen die een oorlog in het buitenland hebben meegemaakt of hier nog de oorlogen hebben meegemaakt, weten hoe het voelt. Denk je eens in dat je hier de kogels om de oren vliegen en je moet vluchten. Zou je dan niet heel dankbaar zijn als een ander land zegt: “hier is het veilig en kom maar bij ons?”

Door alle oorlogen krijgt een land steeds meer nationaliteiten. Er over nadenken hoe je de mensen goed opvangt en laat integreren, dat is noodzaak. Waarom kan het niet samen in een land? Elkaar versterken in plaats van afzeiken? Wie werkt er hier aan ons asielbeleid?

Wij gaan massaal de grens over omdat de accijnzen hier zo hoog zijn. Eigenlijk hetzelfde principe. Wij halen ergens anders iets omdat het goedkoper is. Wij veroordelen wel de mensen die hierheen komen omdat ze zich niet meer veilig voelen in hun eigen land en hier een betere toekomst willen opbouwen. Wij rijden uit geldbesparing de grens over, hun lopen, rijden of vliegen de grens over voor levensbehoud. Mensen, denk eens bewust na.

De wereld staat overal in brand en mensenrechten zijn ver te zoeken. Kijk naar de beelden vanuit Kiev en zie ook hoe de dames van Pussy Riot zweepslagen krijgen. Bewust heel erg. Ik heb groot respect voor alle verslaggevers die bewust verslag doen vanuit die gebieden.

Ik zou zo graag iedereen willen helpen, kan niet, hoop houden wel.

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde, het water gaat er anders dan voorheen. De stroom van een rivier hou je niet tegen, het water vindt altijd een weg omheen. Ik moest hier even aan denken. Het is weer eens de week van de spiegel. Mensen houden je een spiegel voor en geven je tips. Ga ik de steen anders leggen?

Je moet dit en je moet dat en je hebt er recht op. Waarom gaan mijn nekharen daar nou altijd recht van overeind staan? Recht op geluk en een betere wereld voor iedereen, dat recht, ja dat is belangrijk.

De Oekraïners zijn de situatie in hun land zat. Kiev staat in brand. De stroom van de rivier hou je ook daar niet tegen. Het is grappig dat de wat oudere mens in Nederland steeds tegen mij zegt: “wij zullen het niet meer meemaken maar jullie wel over ongeveer tien jaar.” Ik geef nu steeds het volgende antwoord: “ik denk dat jullie ernaast zitten en dat jullie het bij goede gezondheid nog wel gaan meemaken.”

Ik denk dat de tijd sneller wegtikt dan dat alle geleerden berekend hebben. Zowel qua natuur als bevolking. En het is de schuld van ons allemaal, hoe spijtig dat ook mag lezen. Ingrid de doemdenkster en schrijfster.

Om het weer even over iets vrolijkers te hebben, de belastingdienst. Na mijn scheiding staat het oude huis nog steeds op mijn naam. Ik woon allang elders. Krijg ik op mijn nieuwe adres een aanslag gemeentebelasting voor afvalstoffenheffing van mijn oude adres. Het rekeningnummer van mijn ex-man erbij. Humor. Blijkt dat hij ook een aanslag had gekregen voor rioolrecht en onroerendzaakbelasting. Humor. Een en een is twee en ze hoorden dus eigenlijk bij elkaar en op zijn naam. Hij woont er en blijft er wonen. Ik sta daar niet meer ingeschreven. Alleen het huis is nog steeds bij de langzame bank, voor alleen mijn naam van de hypotheek afhalen en zijn naam erop zetten. Bellen kon niet, volgens de belastingdienst en er moest een email heen. Humor.

Het antwoord was wederom geweldig. We besluiten in zo’n geval, de kosten door midden te doen en vandaar dat jullie allebei iets krijgen. Humor. Je zal maar in een vechtscheiding zitten en niet met elkaar overleggen, dan duurt het even om het weer recht te zetten.

Afijn het is weer geregeld en opgelost en we hebben gelachen. De moeite die je zelf moet nemen om iets recht te zetten, is eigenlijk geen humor. Voelt een beetje als je vinger in de lucht houden en zeggen dat het gaat stormen, ik zeg en doe maar wat…

En zo heb ik gelukkig ook heel wat plezier, in deze wondere wereld.

Kunnen zeehonden lezen? Ik moest er even aan denken, toen ik de naam van Henk Bleker voorbij zag komen. Binnenkort krijgen de zeehonden in Pieterburen allemaal een handgeschreven briefje: als je met je moeder meewilt naar de zee terug dan kan dat! Als zeehonden wel kunnen lezen en schrijven dan zouden ze terug sturen: laat ons en vervuil die zee niet zo en laat de natuur de natuur. Ga dat aanpakken en laat ons met rust! En dan ook geen flessenpost sturen vanuit Nederland want het is onze wereld, de dierenwereld! Hoe mooi zou het bewust kunnen zijn.

Ik zag gisteren ook een stukje voorbij komen over laaggeletterdheid op de televisie en over het sluiten van de bibliotheken. Voor alle jongeren onder ons. Vroeger ging je naar een gebouw en daar hadden ze allemaal boeken. Nee, geen e-reader, je begrijpt het niet. Een boek met een kaft en soms met plaatjes erin. Ook tijdschriften en stripbladen waren er te vinden en later kwam daar de computer bij. In de bibliotheek was het altijd rustig, je kon daar lezen. Kennis opdoen.

Ik las zo snel, dat ik de halve bibliotheek al door was voordat ik eigenlijk naar de volwassene afdeling mocht. Ik had de boeken al uit als de leeslijst voor school uitkwam. Ik begreep er helemaal niets van, dat mensen uittreksels gingen lezen en niet de boeken, voor de schoolonderzoeken. Tja.

Het is triest dat de bibliotheken verdwijnen. Je kunt alles opzoeken via het internet, toch zoek je daar vaak gericht en kijk je niet verder. Wie klikt er op internet 100 artikelen aan, over een onderwerp waar je iets van wilt weten? Niet dat alles wat in de boeken staat waar is, maar het is iets en elk stukje kennis is er een. En bij twijfel kun je andere boeken raadplegen of zelf het veld ingaan. Of je leest een flutroman, als je maar leest en ontspant.

Grappig dat het op de televisie niet ging, over wat er nu aan het ontstaan is, iets heel moois namelijk. De vervanger voor de bibliotheek is namelijk de kringloopwinkel aan het worden! Ik kom er zelf ook vaak en de meeste kringloopwinkels hebben een gezellige tafel waar je aan kunt zitten om te lezen, soms ook een koffiecorner. Mensen geven elkaar tips en stellen elkaar vragen over boeken. De bibliotheek van tegenwoordig is de kringloopwinkel! Zo zie je weer, voor alles komt er een oplossing.

Ook bij de Voedselbank krijgen we vaak boeken zodat de mensen toch nog kunnen lezen. Wat mij betreft verdient elk dorp iets van een bibliotheek en kan de e-reader naast het gewone boek staan. Oud naast nieuw en dus samen.

Overigens is het goed dat er nu zoveel aandacht is voor dyslexie en dat het bespreekbaar is.

Onze actie voor de Voedselbank heeft maar liefst 62 volle vouwkratten met voedsel opgeleverd. Een record! Een ijzersterke bevolking in een ijzersterke gemeente! Echt geweldig! Weer iets om blij van te worden want de rest van de verhalen van de mensen zijn om te huilen.

De zwemleraar, de veroordeelde pedoseksueel heeft een woning in Leiden gekregen. Ik sprak er met iemand over en die zei: “o, is dat die uit ons dorp?” Nee, dus. Toevallig werd ik afgelopen week gewezen op een ander soortgelijk verhaal in Polen. Een beruchte pedofiel en seriemoordenaar zou daar ook op vrije voeten komen maar op het allerlaatste moment is er in zijn cel kinderporno gevonden, heel toevallig. Hij blijft dus voorlopig even vastzitten.

Ook in de Duitse politiek vallen ze nu over elkaar heen, met een kinderporno schandaal. Iemand heeft weer iets vergeten te checken, bij het aantreden van de nieuwe ministers twee maanden geleden? Ze maken het bond daar.

Weer even terug naar eigen land. Pedofilie is een hersenziekte en hoe eerder het wordt vastgesteld, hoe beter het is. Therapie geven om te leren hoe ze zich beter kunnen beheersen. De kat op het spek binden is een ander verhaal. En misschien zijn sommige mensen zo’n gevaar voor de samenleving dat ze beter wel onder begeleiding kunnen blijven wonen? Of in gevangenschap? Kijken naar het individu?

Een groot probleem, op dit moment, zijn de bezuinigingen in de zorg. Als je met een man personeel op een groep van twintig cliënten staat, dan kun je simpelweg niet controleren waar iemand zonder enkelband naartoe fietst. Je kunt je afvragen of je veroordeelde zedendelinquenten bij terugkeer in de maatschappij, in een open setting moet plaatsten.

Vanuit humaan oogpunt, verdient iemand een tweede kans? Zoals zoveel mensen die iets in het verleden niet goed hebben gedaan?

En de nog niet veroordeelden, laten we die vooral niet vergeten. Maatschappelijk belang.

Er had allang goed beleid kunnen zijn vanuit de politiek. Maatschappelijk belang, volksbelang en communicatie. Katten in het nauw maken rare sprongen, sprongen die voorkomen hadden kunnen worden. De katten in Leiden staan klaar en je hoeft je niet af te vragen wie de muizen zijn.

Een misbruikt kind krijgt geen tweede kans. Wel de kans om het een plekje te geven en nog iets van het leven te maken, gelukkig.

De littekens blijven voor altijd.

Ik was gisteren alweer vroeg uit de veren, om te helpen bij een inzamelingsactie voor de Voedselbank. In een dorp bij een van de grootste supermarkten van ons landje. Mijn dag begon al goed door alle koffie op de vloer te werpen, ha ha. Met geweldige collega’s flyeren en de mensen bewust zien te maken van de noodzaak. Jazeker, in uw gemeente en voor uw volk zamelen wij voedsel in. Leuke gesprekken en minder leuke gesprekken.

Hilarisch dat er op een geven moment een delegatie van het CDA campagne kwam voeren voor onze deur. Mooi moment om te observeren en om iets duidelijk te gaan maken. We hadden dezelfde kleur flyers, groen. Ik naar buiten en vragen waarom ze niet eens bij de Voedselbank konden komen. Maatschappelijk bewust en betrokken. Afijn, het resultaat was dat ze misschien komen kijken. Of het nu voor de verkiezingen is of niet, stukje bewustwording bijbrengen is niet verkeerd. Later nog in gesprek gegaan met ze en zelfs op de foto, voor op Twitter, help! Collega’s weer lachen, dat is jouw partij toch niet? Ach, be happy en maak lol, het waren aardige mensen. Overigens kregen ze het behoorlijk voor de kiezen op straat en waren er zelfs mensen die liever onze flyer wilden hebben en dat ook uitspraken, dan hun verkiezingsflyer, lol.  Het vertrouwen in de politiek is weg, bewust waargenomen.

Ook gaven mensen niets omdat ze het zelf al amper konden rondbreien. Ook mensen doorverwezen naar de intake voor de Voedselbank. Mensen die allemaal bang zijn om hun baan te verliezen en mensen met een baan die de vaste lasten al bijna niet meer kunnen opbrengen . Welkom in Nederland! Er zijn ook heel veel mensen die net boven de limiet van de Voedselbank zitten en die balen, kan ik mij voorstellen. Iedereen wil wel gratis voedsel hebben. Het is een tijdelijke ondersteuning voor de allerarmsten, zo zie ik het. Hoe je het ook doet, ook als Voedselbank doe je het soms nooit goed.

Een kind wilde helpen en ik vroeg hem: “weet jij waar dit voedsel naartoe gaat?” En hij zei: “voor de arme landen in het buitenland.” Van moeder mocht ik het even uitleggen en het kind bedankte mij voor het delen van de informatie, dat er kindjes zijn die zonder ontbijt naar school gaan in Nederland. En dat dit voedsel voor onze eigen landgenoten was. Veel mensen gaven daarom ook voedsel, voor de kinderen die anders zonder ontbijt naar school moeten.

Opnieuw de vraag, waarom zoveel mensen hun boodschappen doen bij een van de duurdere supermarkten? Mensen die cliënt zijn bij de Voedselbank. Die uitleg is heel simpel. Mensen zijn vaak zo druk in hun hoofd en overspannen, dat ze zelfs niet 800 meter kunnen fietsen naar een goedkopere supermarkt. De hulpverlening zou hierop gericht moeten zijn, in eerste instantie. Geen bezuinigingen op de geestelijke gezondheidszorg en samen mensen er doorheen helpen.

Er waren ook collega’s van een andere Voedselbank die kwamenkijken hoe wij het deden, fantastisch.

Al met al weer een leerzaam en leuk dagje.

Goede journalistiek is niet meer, zelf de journalistiek weet het niet meer. Ik was gisterenavond bij een discussieavond over de rol van de media. Elma Drayer, o.a. van het dagblad Trouw werd gepresenteerd als een deskundige op het gebied van media en samenleving. Het ging vooral over het boek van Rob Wijnberg, het boek De Nieuwsfabriek. Na deze avond waren er twee dingen die bleven hangen. Waarom ga je het over het boek van een ander hebben en gebruik je stellingen hieruit? En wat zou Rob er ervan gevonden hebben? Tja. Ik vond de avond inhoudelijk niet sterk.

Ik zat er weer met allemaal grijze duiven en een enkele iets ogende jongere. De wereld van jong en oud die elkaar niet begrijpen en een manier zoeken om van elkaar te leren en naast elkaar proberen te leven. Ik sta daar net tussenin en ik praat met jong en oud om te leren over de samenleving. Eigenlijk de ideale positie.

Wel opvallend dat je eigenlijk het beste de journalistiek leert vanuit de praktijk. Daar waren mensen het over eens. Dus zouden we terug kunnen gaan naar een vorm van onderwijs waar een leerling meeloopt met een leermeester. Dus scholen met praktijk en achtergrond les. Hoe simpel kan het zijn. Eigenlijk wat ik ook doe maar dan met alle mensen om mij heen en door naar iedereen te luisteren en mee te draaien in de vakgebieden. Gaat de school ook helemaal verdwijnen over tien jaar, dat zou humor zijn!

Dat de papieren kranten het moeilijk hebben is een feit. Gaan ze verdwijnen? Niemand die het weet. Of gaan krant en boek naast digitaal nieuws draaien? Dat een goede journalist moeilijk te vinden is, ook een feit. Veel journalisten zijn lui en nemen alles klakkeloos over of ze hebben al een oordeel voordat ze ergens aan beginnen. Ik was mij daar allang bewust van. En in hoeverre zijn subsidies en reclame van invloed op media? Kunnen de media dan nog de macht houden? Iedereen was wel bezorgd om de vrijheid en privacy van het internet, gaat het een goede kant op of slaat het door naar slecht? Worden we gemanipuleerd door de media? En waarom klopt het bijna nooit wat je in de media leest of hoort? Kan ook een reden zijn voor mensen om niet meer naar het nieuws te kijken!

Ik vind dat goede journalisten echt te tellen zijn. Ik heb een paar favorieten en die proberen niet te oordelen of te veroordelen en onderzoeken de dingen echt die zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid komen en publiceren dan pas. Bewust eerlijk nieuws maken dat zou al een stapje in de goede richting zijn. Schrijf neer wat er onder de mensen leeft en dan het liefst kort en bondig en met eventueel een link of verwijzing naar achtergronden. Achter je bureau gaat dat niet gebeuren, net als in de politiek.

En hebben we ook niet teveel media? Ik denk van wel en alleen media met goede kwaliteit gaan het overleven, let op mijn woorden.

Overleven dat is wat wij nu doen en niemand weet waar het naar toe gaat en als je het wel denkt te zien dan ben je niet goed wijs.

De journalist is de luis in de pels. Op dit moment heb ik daar nog een andere discussie over met mensen. Kun je alles publiceren? En waarom?

Misschien zijn we eigenlijk allemaal een beetje te lui geworden met alles en plukken we daar nu de vruchten van.

Ik was gisteren op drift bij onze Voedselbank. Het begon met een vrouw die 4 dozen vol etenswaren kwam brengen van een bedrijf, over van de kerst. En toen kwam de jongen van de bakker. Zij hadden moorkoppen gemaakt voor Kika en wat doosjes extra voor onze Voedselbank. De jonge knul van de bakker ging wat vragen stellen en zijn ogen gingen langzaam open, hij werd er stil van toen hij alles zag en uitleg kreeg. Als je de ogen gesloten hebt dan zie je niets en als ze open zijn, dendert het binnen. Mooie gebaren van mooie mensen, samen.

Toen we klaar waren ging het over de weg naar onze Voedselbank die afgesloten was aan een kant. Ik had al een soort van partytent zien staan, zo’n 200 meter van de Voedselbank vandaan. Lastig voor onze cliënten die zo komen, meestal sturen we ze een bericht als er een wegafsluiting is. Een collega had iemand gesproken daar en kwam aan, met dat er een receptie was voor de heropening van de brug daar. De wethouder kwam de heropening verrichten. Een groot deel van de weg, was eerder twee maanden afgesloten in verband met de renovatie van de bruggen. Tijdens de werkzaamheden waren er wat tegenvallers waardoor het werk nog langer ging duren. Cliënten van onze Voedselbank moesten omrijden. Ook is er bij onze Voedselbank nog nooit een wethouder geweest tijdens de opening of op onze receptie vanwege het eenjarig bestaan.

Ik besloot daarom de fiets van een collega te lenen en naar de tent te rijden, om met eigen ogen eens te aanschouwen wat ze daar te eten kregen en wie er waren. Mijn collega’s verklaarden mij voor gek. Ik fietste bijna de tent binnen en mocht binnen komen. Ik kreeg koffie aangeboden, maar dat hadden we bij de Voedselbank ook. Zij hadden gebakjes op mooie bordjes en bonbons en koffie en thee. Daar sta je dan in je blauwe broek op moddergympjes. Bewust worden van. Ik zei: “ik werk bij de Voedselbank en kom alleen even kijken en wie weet hebben jullie nog wat over straks.” Na nog wat blikken, weer op de fiets en Voedselbank-huiswaarts.

Mijn collega’s lagen bij mijn thuiskomst, bijna onder tafel van het lachen, tja. Gevoelsmatig klopte er iets gewoon niet. Twee werelden zo dicht bij elkaar en zo verschillend, bewust gezien.

Ach onze cliënten kregen moorkoppen en er waren chocolaatjes en ook wij hadden koffie en thee. Dat was dus niet het verschil. Het was het gevoel, waar ik even van op drift kwam.

Verder een kalme middag daar gehad en alle potjes babyvoeding met een verlopen houdbaarheidsdatum weten te slijten. Zoals onze goede loods medewerker zegt: ten minste houdbaar tot, niets mis mee. We hebben nu ook een lijst waarop precies staat wat er wel meegegeven kan worden als het over de datum heen is en wat niet. Ik zeg: goed bewust bezig samen!

H&P, klinkt als een grote modezaak met paspoppen. Kwam zo maar in mij op gisteren tijdens het volgen van het H&P debat. Waar komen de metadata toch vandaan? Waar de paddenstoelen staan. Ook dat kwam zo maar in mij op tijdens het volgen van het debat. Moeten we de vet-tax niet eens gaan invoeren? Door al die te strakke colbertjasjes rondom de buik, kwam zomaar in mij op tijdens het volgen van het debat. Marianne Thieme sprak aan het begin over dat er ook in andere landen meegeluisterd werd naar dit debat. Je weet niet half hoe, kwam zomaar in mij op. Ik had persoonlijk de grap gemaakt. Commissie van water en vuur en al die handjes de lucht in op aarde.

En er kwamen excuses, geweldig. Eerste termijn, tweede termijn en derde termijn . De meeste mensen kennen alleen de betalingstermijn waar ze van wakker liggen. Kwam zomaar in mij op. Bewust aansturen op of onbewust aansturen op, afwegingen, het is zoals het is, vertrouwen, de waarheid, geheim van Staat, landsbelang, doofpot, brief, evident, verschoningsrecht en modus operandi . Leuke woorden voor Scrabble, kwam zomaar in mij op.

Opvallend kwam er voorbij, dat de informatie van Snowden nooit voor het publiek bestemd was.  Publiek? Een land heeft inwoners, mensen, mensen met een naam. Publiek? Kwam zomaar in mij op en ik heb niet geklapt tijdens het debat.

Ik heb eigenlijk maar een vraag: komt er nog een debat over de veiligheidsdiensten? Wie controleert wie, informatie waar de inwoners van een land graag een antwoord op willen hebben. Gewoon omdat het dan duidelijk is. En moeten er soms niet eens wat wetten aangepast worden? Nieuwe tijd, nieuwe wetten, meer duidelijkheid en meer openheid en zonder dat het veiligheidsbelang van ons land in gevaar komt?

Belang van de Staat, dat het woord nog bestaat. Belang van Europa, misschien kan ik eens een nieuw woordenboek maken, het gevoelswoordenboek van de Nederlander.

Bewust niet informeren, daar ging het bijna op stuk. Plasterk kreeg eindelijk zijn eigen tv show, zijn one man show. Met opgeheven hoofd het podium af, ik blijf, de steen van de maag.

Er was veel mist in ons land en vandaar dit debat. Mist trekt altijd weer op en dan komt de zon weer terug…licht.