Ik zag van een van mijn vriendinnen haar vakantiefoto’s met de scheve toren van Pisa erop. Scheef, het woord van nu en de woorden plakken en lappen natuurlijk. De verzorgingsstaat is onhoudbaar, scheef. De zorg is scheef. De woningmarkt is scheef. Onderwijs is scheef. Wat cijfers zijn af en toe scheef. En er zijn zoveel mensen op de aardbol dat ie vast een keer scheef gaat hangen, vooral als iedereen naar een punt toe wil… Wat is er eigenlijk niet scheef? Zelfs mijn eigen persoontje is scheef, mijn ene been is bijvoorbeeld iets langer dan mijn andere been. Ik had vroeger een zooltje in mijn ene schoen, een verhoging. Ja er is eigenlijk best van alles scheef aan mij en misschien dat ik mij daarom zo thuis voel in deze scheve wereld? Het was al met al een mooie zomer en ik heb toch heel veel leuke dingen gedaan zo tussen het werken door. En wat een groot voorrecht in Nederland om in september de Sinterklaas etenswaren te mogen zien in de winkels. Ja tegenwoordig overal de hiep hiep hoera stemming ten gehore brengen… Ik schreef pas geleden over een drone op het strand en afgelopen week kwam daar het reclamebord met camera bij. In mijn omgeving hadden mensen het over de begrafenis of crematie film. Dat je iemand uit belangstelling opbelt en dan verneemt dat je mooi op de film stond… De aankondiging vooraf van een film zou niet misstaan, bewust van verdriet zijn mensen zich soms onbewust van de camera. En misschien is er dan nog de mogelijkheid van bezwaar? Naast het condoleanceboek een boek waarin je weigert om mee te figureren in de film? En als oom Piet vol overgave tante Nel staat op te hemelen terwijl de halve zaal wel weet dat tante Nel het met heel het dorp deed en al deze blikken van verstandhouding dan onbewust op een film staan, hoe leuk is zo’n film dan nog? Vreemde uitvaarten in het nu. Ik begrijp de tekst van hij of zij of wie dan ook heeft nu de rust gevonden op een rouwkaart opeens veel beter in 2017.

Ik stond het afgelopen weekend te genieten in Aalsmeer van een fantastische vuurwerkshow. Het was een heldere hemel en er waren heel veel sterren te zien. Het vuurwerk, de verlichte bootjes en mensen op het water, een sprookje. Ik durf het woord droom niet meer te schrijven, voor je het weet zit je zonder land als dromer… Ik voorspel een nieuw land binnenkort, droomland, o wacht is er al niet zoiets? En afgelopen weekend ging er ergens anders weer een raket de lucht in… Een raket met een beving van de aarde als gevolg. De aarde beeft al genoeg dus ach ja, een beving meer of minder maakt dan niet uit… En echt waar, de vraag kwam echt bij mij op, zouden mensen die op zo’n manier raketten voor de test de lucht inschieten nog wel kunnen genieten van een mooie vuurwerkshow in Aalsmeer? Wat een wereld. Ik heb het toch al niet zo gezellig de afgelopen tijd, dingen zitten een beetje tegen. De Nederlandse hockey dames en heren waren Europees Kampioen geworden, fantastisch. Ik heb echt in elke krant zitten zoeken om erachter te komen waar de huldiging zou zijn en gewoon niet gevonden. Ik zoeken op rondvaart gracht en live televisie uitzending, helemaal niets en buitengewoon ongezellig. Misschien een keer in het voorjaar en een keer in het najaar alle mensen groots huldigen die in de sport iets moois gebakken hebben? O wacht, is er al niet zo iets op de televisie met bakken en Holland? En tot overmaat van ramp kwam er gisteren het ongezellige bericht binnen dat de zorgkosten volgend jaar weer omhoog gaan. En daar stond echt bij dat het de schuld was van het zorgpersoneel. Door de verhogingen van de salarissen in de zorg gaan de premies en bla bla bla omhoog. Ik kwam echt bijna huilend binnen bij een klant, wehhhhh, het is mijn schuld, wat een ongezellige dag… En 5 oktober is er een staking van het basisschoolpersoneel en een van de redenen voor deze staking is meer salaris. Ik zie het al voor mij, na de herfstvakantie komen alle leerlingen binnen in een leeg klaslokaal. Ja jongens en meisjes en alles wat daar niet onder valt, de juf heeft meer salaris en jullie hebben nu geen meubilair meer, het geld moet ergens vandaan komen, is mijn schuld, wehhhhh. Tenzij het nieuwe kabinet…

Het was prachtig de laaghangende mist in de polder en de zon die de mist deed verdwijnen. Ik besloot om gisteren een ontbijt aan zee te doen. Er lagen blauwe kwallen op het strand, heel mooi. Na een tijdje in de zee gezeten te hebben, de broodjes opgegeten en op mijn badlaken van de zon genoten. Aan zee is het steeds anders en de zee stond deze keer dichter bij de kust dan anders. Op mijn handdoek waren er geen insecten te bekennen en ik haalde opgelucht adem. Er kwamen meer mensen op het strand, want mooi weer, dus logisch. Ik nam opeens met mijn ogen dicht een zoemend geluid waar en misschien een zwerm wespen of bijen? Tot mijn verbazing was het een drone die vrolijk met de camera aan, rondjes cirkelde boven mijn hoofd. De drone ging weer naar zee en om vervolgens achter de duinen te verdwijnen en om weer achter mij op te duiken. Het jaar 2017 brengt nieuwe insecten voort. Nu nog een vliegenmepper voor dit insect… Ik had het mooiste van de natuur alweer gehad en ik besloot om tegen 11.00 uur naar huis te gaan. Best leuk om dan alle mensen te zien die naar het strand komen, ik had er al een dag opzitten voor mijn gevoel. Toch even gekeken bij wie de drone hoorde en het was een pappa met vrouw en kinderen. Nieuw speeltje uitproberen op het strand en de nieuwe manier van de kinderen filmen in de zee. De kinderen hebben geen polsbandje meer nodig, pappa heeft zijn drone, jullie raken niet kwijt hoor. Het zijn bijzondere tijden en is de vlieger passé? Ja ik heb gelachen aan het strand. In de tuin van mijn vakantiehuis was het beter. Ik heb weer 14 dagen op het huis en op de grote dikke poes van vrienden gepast. Even in een groot huis en van de zolderkamer af. Dichterbij vriendinnetjes en oma en ik heb mij prima vermaakt. Werken en toch een beetje het vakantiegevoel. Het is bijna weer september en ik heb dan even vrij en er staan dan wat leuke leerzame dingen op stapel in eigen land. Ik heb sowieso de afgelopen tijd weer veel mogen bijleren, nooit te oud voor…

De jaarlijkse picknick in het bos was weer hilarisch. Het blijft altijd spannend of er geen dubbele etenswaren op het kleed komen. En zowaar, iedereen had iets anders meegenomen naar de picknick. Het is altijd heerlijk in het bos en het is altijd leuk om elkaar weer even te zien en bij te praten. Het is een wonder dat er nog mensen zijn die de boel de boel kunnen laten en gewoon gezellig op het kleed neerploffen. Het weer was prima en de wolken gingen weg en zo konden wij de voorstelling in het bostheater er nog achteraan knopen. Een zwaar zwart wit stuk van Shakespeare, Julius Caesar. De humor was heel erg ver te zoeken op deze avond, snik. Julius Caesar is keizer en heerst over het Romeinse Rijk en het volk wil hem graag als koning maar tot drie keer toe wijst hij dit af omdat hij de democratie wil behouden. Afijn, Brutus en zijn groep willen niet dat Julius koning gaat worden en zij vermoorden de man en worden na de moord opgejaagd en vinden uiteindelijk ook de dood. Oorlog kent alleen verliezers, dacht ik. En gaat het er na een machtswisseling altijd beter op worden, dacht ik ook nog. Wel een briljant stuk want het is moeiteloos te kopiëren naar het nu. Hoeveel leiders in landen zijn er al niet gevallen, dacht ik. Wij zitten in Nederland al een tijdje zonder kabinet en er zijn dus ook moeizame machtswisselingen, dacht ik. De mooiste rol was die van de bediende van Brutus, wat deed zij het geweldig! Mag er volgend jaar een stuk met meer humor op de bosplanken? Gewoon en omdat er in het nu al zoveel ellende is… Zwart en wit en er is altijd een grijs gebied als je goed kijkt in het leven. De relatie tussen heerser en volk, van alle tijden.

De B is van Blokker en de R is van Reünie… Het was weer de hoogste tijd voor wat gezelligheid en voor onze jaarlijkse Blokker reünie. Waar de winkels er steeds meer een punt achter zetten, de reünies zijn in een stijgende lijn. Wij hebben zo’n lol om die punt in het nieuwe logo, dank. Het is echt heel erg leuk al dat oude personeel bij elkaar en misschien komt er nog wel eens een landelijke reünie. Op onze reünie de verhalen van vroeger en de lol die wij met elkaar hadden in de winkel. Andere tijden, zeker. Mijn moeder zei laatst dat een damesmodezaak ter ziele was gegaan. Zij kwam daar vroeger al. Waarop ik vrolijk zei, dat is dus de reden van het faillissement…logisch. Ook deze zaak was niet met de tijd meegegaan, een beetje zoals…nee ik ga hem hier niet maken. De reünie was leuk en er stonden koekjes op tafel en dan toch weer even in de nadenk modus, zit er geflipronil in of niet? Kan ik deze koek nog voor zoete koek slikken of heeft het ei in de koek mij iets te vertellen? De vrouw van mijn oude chef had lekker gekookt en het toetje was zalig. Er was bij mij wel het gemis van mijn vriendinnetje en oud collega. Ik hoorde dat veel oud collega’s nog wel eens naar haar graf gaan. Ik ben er de dag na de reünie weer bij haar graf geweest met twee bloembakjes. Er was nog een mevrouw en haar man lag schuin tegenover mijn vriendin. We hadden het over missen, hoe je iemand heel erg kunt missen. Ik vind het persoonlijk erg prettig als iemand jong komt te overlijden dat er nog een graf is om heen te gaan, gewoon even lekker zitten en denken aan leuke herinneringen. Nog even over dingen die voorbij gaan, het oude magazijn van Blokker in Mijdrecht is ook niet meer. Met wat meiden hadden wij vroeger daar ons vakansiebaantje, het waren leuke tijden. Op naar de volgende reünie.   

En gisterenavond was er weer een feestje met een boot, ik zag op de televisie de huldiging van de voetbal Oranjevrouwen, Europees Kampioen 2017. Geweldig en wat een sfeer weer in ons Oranje landje, zulke dingen hebben we broodnodig en dus bedankt dames. Heel veel mensen konden even de zorgen vergeten tijdens deze vrolijke huldiging, want de zorgpremie gaat misschien weer omhoog volgend jaar. Hoe leg je aan iemand uit die geen hulp krijgt uit het ziekenhuis of na revalidatie dat de zorgpremie omhoog gaat? Een bekende van mij, haar moeder kreeg geen huishoudelijke hulp vanwege personeelstekort, tja. Ik legde het zelf als volgt uit aan kinderen van mensen en vriendinnen wiens ouder(s) geen hulp kregen. Als niemand protesteert dan gaat het in 2018 het nieuwe normaal worden dat jullie ouders af en toe geen hulp meer krijgen. En zo is het ook met de zorgpremie, als niemand krijst dan gaat het normaal worden dat er elk jaar een verhoging komt… Wat wilt u? Waar wilt u dat in Nederland het geld naartoe gaat? Want geld is er. Er gaan heel veel dingen wel goed en er zijn heel veel mensen die de wal niet bereiken en in het water rondjes moeten blijven zwemmen, de zorg in 2017. Echt petje af voor alle mensen die omzien naar een medemens. Voor iemand even een boterham smeren, was doen, even een oogje in het zeil houden, echt mooi. Mijn petje gaat niet af voor alle mensen die eigenlijk met de helft minder zorg toe kunnen en ook niet zeggen, meid ga maar naar iemand die het harder nodig heeft. Ik was laatst bij oma en haar visite en het ging over veel dingen. Ik moet zelf niet zeuren als ik straks geen pensioen heb, niet eerder met werken kan stoppen, niet meer aan de slag kom qua werk, geen zorg kan betalen enzovoorts. De oudere mensen keken mij aan met een vragende blik in de ogen. Ja, ik bedoel dat mijn leeftijdsgenoten en ik dan harder hadden moeten vechten om deze dingen wel goed voor elkaar te krijgen. Ze moesten lachen, tja. Nou genoeg, het is zomer en lekker van de zon genieten en de rest van het weer en veel op pad gaan en op pad gaan is nooit saai in eigen land.

Een van de mooiste boten van Amsterdam ligt bij het Scheepvaartmuseum. Wij zagen gisteren de laatste helft van de Canal Pride vertrekken met deze mooie boot op de achtergrond. Het was heerlijk weer om lekker langs het water te zitten in Amsterdam. This Is My Pride was het thema dit jaar. Vrijheid, diversiteit en samen. Wij gaan er bijna altijd heen omdat de sfeer goed is en het is gewoon leuk. Geef mij persoonlijk een boot vol met lekkere mannen en pret. Wij vonden de Pride een beetje mat dit jaar. En wij vroegen ons af, hoelang zal het nog duren voordat ze entreegeld gaan vragen om de de Pride te mogen zien? En wat veel lege vuilnisbakken buiten de grachtengordel, iedereen nam zijn eigen afval vast mee naar huis? Onderwijs en opvoeding, kinderen leren dat man/vrouw relatie niet standaard is en de hele parade is overbodig…respect. Echte diversiteit is als je kijkt naar alle mensen die van de veerpont afkomen bij het IJ, prachtig. Met de tranen in mijn ogen weer een blik geworpen op het CS van Amsterdam in de steigers. Kan zoiets nou niet buiten de zomervakantie? Ik schaam mij echt dood voor de zomertoeristen… Laten ze thuis een selfie zien van iets in de steigers met een regenboogvlag. Op de NDSM werf was een voedsel festijn, erg leuk en ons bijna misselijk gegeten aan chocolade daar. Het zou bijzonder jammer zijn als de nieuwbouw woningen zouden gaan overheersen op dit terrein. De dag afgesloten in een van mijn favoriete tenten in Amsterdam en voor de regen weer de stad uit. Het was trouwens een dag met een zwart randje voor ons, we mochten geen appeltaart eten. In goede appeltaart zitten namelijk eieren… Op de wikkel van onze chocoladereep stond, kan sporen bevatten van ei. Ja en eer dat wij daar achter waren…toen was de reep al op natuurlijk… Ik kwam van de week thuis en mijn ouders waren eitjes aan het bakken, ik lag helemaal in een deuk. Mensen die echte honger hebben meegemaakt bakken gewoon een ei, code of niet. Misschien de eierdoosjes voorzien van een bijsluiter, de eisluiter? Er zijn bij ons al weddenschappen over welk artikel er volgend jaar zomer in de afgrond gaat… Fipronil, hoe geflipt zijn de eieren dan? Er is zoveel om over na te denken tegenwoordig. Ik ging met mijn familie pannenkoeken eten. Hoe spreek ik de persoon aan die ons van drankjes en eten voorziet? Wat bekt nog een beetje neutraal? Ober, serveerster, medewerkster of medewerker bediening, persoon in dienst van restaurant? En dan weer nadenken over welke eieren ze gebruiken voor in onze pannenkoeken. Gedachteloos uit eten gaan of iets eten is er niet meer bij in 2017, bewust van.

In Breda hebben ze koffie met een kasteeltje. Onze vreugde was dan ook met geen pen te beschrijven afgelopen zaterdag toen wij een terras zagen met een bord dat ze appeltaart hadden… Kijk dan scoor je als stad al bijna een tien bij ons en pret. Dank, dank en dank… Breda een stad met een Oranje geschiedenis en dan wonnen onze Oranje voetbalvrouwen ook nog zaterdagavond, top. Wij hadden op de stations al de grootse pret om het dames en heren omroepen. Binnenkort beste reizigers… Goedendag reiziger, mag ik uw plaatsbewijs zien? Natuurlijk beste medereiziger. In een keer af van alle NS functies want iedereen is een reiziger in de trein. In Breda was het opvallend hoeveel mensen er op straat liepen, dakloos, in verwarde toestand, op reis enzovoorts. Ik denk dan kunnen we eerst al deze mensen niet eens helpen en het dan pas eens over aanspreekvormen gaan hebben, maar ach wie ben ik. In de Grote Kerk lag een boek en wij konden een kaarsje opsteken. Opvallend om te lezen hoeveel mensen een kaarsje opstaken voor een bekende. Dat de mensen op de aardbol gezelliger mogen worden, onze tekst, ieder zijn ding. Onze kaarsjes bleven branden en dus hiep hiep hoera. Het was mooi om alle kerken van binnen te zien en de architectuur te bekijken. Wij waren het echt weer eens met elkaar dat de meeste kerken er niet op vooruitgaan met een renovatie. Ik mis echt bijna overal de glas in lood ramen met de teksten. De Begijnhof en de binnentuinen waren het mooiste om te bekijken in Breda. De binnenstad van Breda is sfeervol en gezellig en het park met de vijver, ook mooi. En ze hadden een Legowinkel en boekenwinkels… Het weer zat alles mee en hoe meer richting Utrecht des te meer regen. In Utrecht was het nat en dan is daar gelukkig een heel groot station en het overdekte Hoog Catharijne. Als je er een tijdje niet meer bent geweest dan verdwaal je hopeloos in het winkelcentrum, wij dan. En met een julimaand met regen en zonneschijn is een film bekijken altijd fijn… Dunkirk, een stukje indrukwekkende geschiedenis. En ja, deze muts had toch tranen in haar ogen tijdens de film. Het weekend is over en nu weer met de beentjes in 2017 en aan het werk.

Met de trein naar de stad Arnhem en het was gelukkig droog want ik las iets over een nieuw station in Arnhem met daklekkage. Na 18 jaar en 163 miljoen euro verder hebben ze daar nu wel een prachtig modern station. Hallo Arnhem, wij komen een dagje bij jullie rondlopen. Het begon bij ons met de slag om appeltaart met slagroom in Arnhem. Ze hadden geen appeltaart, wel cheesecake en iets met chocolade, mjammie. In het kader van de zelfreflectie, ik denk als we doorgezocht hadden dat we vast wel ergens appeltaart ontdekt hadden in Arnhem. Het was gezellig in Arnhem en wat veel horeca! Voor een kerk zat de plaatselijke muziekvereniging mooi te spelen, altijd leuk. In Arnhem veel te huur bordjes bij de winkelpanden. Rondom De Eusebius kerk lag de boel in de verbouwing. In de kerk lag de vloer gelukkig dicht, op de grafkelder na. Een prachtige kerk en na de verwoesting in 1944 hebben ze hem weer netjes in de stad gezet. In de kerk stonden mooie nieuwe luchtboogbeelden en het is de bedoeling dat in 2019 bij de 75-jarige herdenking van de Slag om Arnhem alle 96 beelden weer op de luchtbogen staan van De Eusebius. De oude beelden waren van ouderdom uit elkaar gevallen. Wij hadden de grootste pret in de kelder van de kerk. Wie waren die skeletten die daar zo open en bloot lagen? Deze kerk heeft trouwens een glazen lift tot in de top en in de kerk staat een prachtig orgel. De Rijnkade, water, bootje kijken en sjok sjok en na uren in Arnhem waren mijn voeten op. En dan is er altijd een lichtpuntje om de dag mee af te sluiten, patat. Ik behoor tot de patatgeneratie en nu ik mij daar bewust van ben, de patat smaakt nog lekkerder. Mijn reisgenoot zat met lange tanden te eten, tja ouder en dan ben je de verloren generatie. Ja alles in vakjes onderbrengen in Nederland, gelukkig zat de patat in een zak en de mayo niet in een vakje maar gewoon lekker op de patat. Lang leve de patat en dag Arnhem stad.

Het is zomer en het is een mooie zomer, best warm. Ik zit af en toe aan het strand te schrijven en te lezen en om mij heen te kijken en ik zie zelf de dingen veranderen. De laatste keer waren er torretjes op het strand en wat andere insecten die ik niet thuis kon brengen. Ik ga niet op vakantie, keuzes maken. Of nog een baan erbij nemen zodat alles weer kan. Ga ik daar blij van worden? Nee en dus niet doen. Het leven is zo simpel. Een dagje weg in eigen land is voor mij ook vakantie, bewust van. Ik heb helemaal niets te klagen qua materiële zaken voor mijzelf. Echte Hollanders klagen… Oké, mijn natuurkunde boek viel uit elkaar op het strand en ik hoop nog een ander te vinden, mijn wereld vergaat er echt niet door, ik heb er alleen maar lol om. Ik heb leuke mensen om mij heen en ik geniet van alles wat extra op mijn pad komt, hoe simpel kan het leven eigenlijk zijn. Af en toe dansen en af en toe wat dagjes weg, helemaal goed. Ik krijg vaak de vraag of ik nog idealen heb, wat zou je nou nog willen? De wereld gezelliger maken? Ik las laatst een stukje van Stephen Hawking over eerder naar Mars gaan om de mensheid te redden. Ik dacht toen, willen we deze doorgedraaide mensheid nog wel redden? En nee, niet alle mensen zijn doorgedraaide mensen, zucht. En volgens mij was Mars vroeger een soort Aarde. Zouden er mensen of wezens op een andere planeet zitten te wachten op ons? Op mij, woeha? Knappen jullie de zooi daar even lekker zelf op en accepteer dat ook de aardbol weer eens gaat veranderen door invloeden waar jullie geen enkele invloed op kunnen hebben. IJsschotsen breken nou eenmaal af, is altijd al zo geweest. Alles wat kan breken, breekt een keer onder invloed van en dan zijn het vaak nog dingen waar geen mens aan gedacht heeft… Tuintjes onkruidvrij maken, kleding kreukvrij maken, huizen perfect maken van binnen, wegen perfect maken, klassenfoto’s perfect maken en deze was zo simpel op te lossen geweest door fotobewerking… , uiterlijk perfect maken, vervoer mag geen vertraging meer hebben en het liefst verdienen we nog geld aan alles wat niet loopt zoals wij het willen en wat geen opzet was. En dan kom ik toch terug op mijn eerdere zin… Zouden er mensen of wezens op een andere planeet zitten te wachten op ons? Op mij, woeha?