Vandaag even bewust de stilte opgezocht op het strand. De wind en de zee nemen alles uit mijn hoofd voor even mee en genieten in de zee van de zon en van de golven. Koud? Het water was erg lekker om wakker van te worden… Terug op het strand in mijn filosofieboek gedoken en dan raakt mijn hoofd weer langzaam vol. Ik zag opeens bewust waar ik lag en ik lag bij een hek van prikkeldraad en verderop stond een bordje met verboden toegang. Ik lag daar in alle vrijheid in de zon op mijn handdoek te genieten bij een hek van prikkeldraad. En dan ga ik denken… Ik dacht aan mensen die niet eens zover bij mij vandaan een hek van prikkeldraad onderdoor kruipen. Ik had net gelezen over God en dat God mensen laat lijden en niet alleen maar goed is, van Epicursus. Ik dacht aan alle kinderen en dat de ouders deze kinderen toch laten lijden door ze mee op reis te nemen? Worden de hersens van deze ouders dan aangestuurd door een God? Het is wel erg makkelijk om iemand anders de schuld te geven van alles in je leven? Of geloven zij dat na lijden een goede toekomst zal ontstaan voor hun kinderen? Ik keek nog eens naar het prikkeldraad en stel ik zou achter het prikkeldraad veilig zijn, zou ik er onderdoor kruipen? Of zou ik lekker lui blijven liggen en mij door de vijand laten overlopen? Ik weet het niet, je weet het pas als je zelf in zo’n bewuste situatie zit. Nog beter is natuurlijk om niet zo’n situatie te creëren… Ik dacht aan het afgelopen jaar en dat ik bij de opvang van de daklozen stond om eten op te scheppen. Het ging toen over dag en nachtopvang en toen nooit kunnen bedenken dat heel de wereld naar ons land en Europa zou komen voor dag en nachtopvang. Waarom mag ik hier wel liggen op het strand en andere mensen niet, wat maakt mij meer dan een ander? Ophouden met denken Ing, je geeft gewoon het hek op het strand de schuld van jouw gedachtes, lekker makkelijk…

Even afwezig een paar dagen op mijn blog door wat plotselinge computer dingen. Oplossingen zijn er altijd met dank aan vriendschappen. Even rust was ook niet verkeerd om alles van de afgelopen dagen eens te overdenken. Afgelopen weekend weer eens in een leuke rood-wit-blauwe marktkraam gestaan, de kleur van de marktkraam was vast toeval en pret. Ik had ook nog een oranje bodywarmer aan van onze Voedselbank en het Nederland gevoel was compleet en nog meer pret. In deze tijden zou je het bijna vergeten dat heel veel Nederlanders en tegenwoordig ook de ik ga op reis mensen die in een gemeente terecht komen een Voedselbank nodig hebben. Hallo allemaal, de Voedselbank leeft in eigen land, bewust van! Er kwam nog iemand voorbij vanuit het oosten van Nederland en ik viel bijna uit mijn kraampje van de cijfers daar. Veel ZZP’ers daar die een jaar of wat geleden voor zichzelf waren begonnen in de bouw en een bedrijfsbusje en gereedschappen hadden aangeschaft en nu failliet waren gegaan. Financieel naar de ellende, huwelijken lopen soms stuk en uiteindelijk kom je allemaal bij een van de grootste banken van Nederland terecht, De Voedselbank. Het niet veilig voelen bij de uitgifte was daar ook een ding met alle mensen met hun eigen verhaal en hun gedrag. Afijn, samen best wel een hoop pret gemaakt met dingen verkopen en een aardig bedrag in de kas aan het einde van de dag dankzij alle vrijwilligers. Nog even twijfel of een DVD met een zwarte piet erop wel kon in het nu en pret erom maken. We hadden een hoop Sint en Kerstmis spullen en eigenlijk veels te vroeg, maar ach, het niet lullen en verkopen die spullen zat nog in mijn hoofd opgeslagen. Ik vind het leuk zo’n dag en mooi meegenomen dat er mensen mee geholpen worden in Nederland. De leukste gesprekken op zo’n dag en ik luister naar verhalen en de meningen van iedereen, of ze nou links of rechts zijn. Het ging natuurlijk ook over de ik ga op reis mensen in het nu en de meningen waren erg verdeeld. Ik ga daar van de week nog eens over verder schrijven en denken…

Je kunt nergens komen of het gesprek gaat over de enorme volksverhuizing die nu gaande is. Ik was aan het nadenken aan de woorden vanuit mijn buurland dat iedereen welkom is daar en dan vooral de mensen uit Syrië. Ik zag afgelopen week een mooie reportage over Afghanistan en hoe de boel daar weer terug  naar af aan het gaan is. Ik sprak een tijdje geleden met iemand vanuit dit land en ik besefte toen al hoe ernstig de boel daar weer aan het worden was. Wat doe je als alles mislukt schijnt te zijn en de mensen het zelf niet meer kunnen? Grote vragen waar je bijna niet meer uitkomt. Iedereen is bewust welkom om mijn blog te lezen en een eigen keuze of je iets wel leest of niet leest of wel kijkt of niet kijkt. Stel ik zou zeggen vanuit mijn eigen achtergrond dat iedereen welkom is in mijn huisje? Ik zou dan handelen vanuit mijn eigen levenservaringen omdat ik zelf weet hoe erg het is als je ergens niet welkom bent of een onderdak nodig hebt. Vechten om vrij te kunnen zijn, ik weet vanuit eigen ervaring hoe zoiets voelt. Stel ik zou de deur openzetten en ik kom thuis uit mijn werk en ik kan zelf niet meer naar binnen en buiten staan tientallen mensen te wachten totdat ze misschien ook naar binnen toe kunnen. Moet ik dan gaan roepen dat alleen mensen uit Syrië bij mij mogen wonen? Voelt als niet goed. En hoe zou het dan verder gaan allemaal met allemaal mensen in mijn huis die zorg nodig hebben want zo is het wel. Er gaan jaren overheen voordat zij gewend zullen zijn in mijn huisje en land en zij zullen eerst hun eigen verdriet moeten verwerken voordat zij verder kunnen in het nu. Veel verdriet zal ergens altijd blijven hangen. En we zullen nieuwe huisregels moeten maken want anders gaan er irritaties ontstaan. Niet alleen hun leven staat dan op zijn kop, ook mijn eigen leven zal veranderen. Samen en vriendschap is alleen mogelijk door te geven en te nemen. Het zou zo kunnen gaan in alle landen met de nieuwe mensen erbij, net zoals ik het mij denkbeeldig voorstel met mijn eigen huisje. Ik zou dan handelen vanuit mij eigen levenservaringen en gevoel en niet vanuit logica en verstand. En die laatste twee roepen iets anders. De wereld bestaat niet alleen uit mijn gevoelens en huisje, er is een omgeving. Ik ben onderdeel van een groter iets. Mensen met andere ideeën en een stem. Ik zie de denkbeeldige reacties van de buurt al voor mij in mijn veelal rechtse woonplaats. Er zal protest komen van mensen en als er overlast gaat ontstaan zal er onrust komen in de straat of in mijn woonplaats. Mijn verstand zou zeggen dat het logisch gezien beter zou zijn om eerst een plan te maken voordat ik mensen ga toelaten in mijn huis. Samen met elkaar een plan maken om alles in goede banen te leiden om problemen in de toekomst te voorkomen. Bijstellen van een plan kan altijd maar niet te vaak. Gevoel en verstand en je eigen ik aan de kant zetten voor een groter belang waar de meeste mensen tevreden mee zullen zijn, iedereen tevreden is een utopie. En wat moet ik met een kennis die ook dakloos is geworden en altijd hier in Nederland heeft gewoond en gewerkt? Gaat zij boven mensen uit andere landen? En zo denk ik uren na op zo’n dag met gevoel en verstand…

Ing, wil je hier eens over schrijven en daar eens over schrijven, verzoeknummers. Je kunt niet over alles bewust schrijven. De ik ga weg en ik neem mee premie wel. Vooral leuk als mensen ergens kort hebben gezeten en geen ene moer hebben bijgedragen en tonnen meekrijgen. Ik verneem steeds meer verhalen om mij heen van mensen die ontslagen worden en al dan niet met de vakbond of juridisch medewerker erbij om de tafel gaan zitten en een door mij verzonnen, ik ga weg en neem mee premie krijgen. Ik heb er recht op want ik word ontslagen. Neem daar nog eens bij de angst voor oud en geen nieuwe baan kunnen vinden bij en het recht hebben op voelt nog lekkerder. Het is vreemd genoeg voor bedrijven vaak goedkoper om zo’n premie te geven en al ingecalculeerd. Laatst iemand die zich eigenlijk schaamde om de ik ga weg en ik neem mee premie aan te nemen, voelde als afkopen en je mond houden, toch aangenomen. Of ik er iets over denk? Ik kan alleen denken over wat ik zelf bewust met mijn eigen ogen zie en dat heel veel mensen lekker lui op de bank blijven hangen met die premie en niet meer in het arbeidsproces terecht komen. Er zijn ook mensen die de tijd nemen om na te denken wat zij nog wel voor leuk werk kunnen gaan doen of zich laten omscholen. En er zijn mensen die bewust van bedrijf naar bedrijf hoppen onder het mom van hoppa geld scoren. Niet al te veel over nadenken allemaal… Ik heb recht op. Uitkering hier, schadevergoeding voor dit, potje voor dit en potje voor dat. Mensen vragen alles aan want er is recht op. De ik ga op reis mensen naar Europa hebben zich heel goed ingelezen en brullen nu ook dat zij recht hebben op van alles. Alles staat tegenwoordig zo goed op papier allemaal dat er altijd wel een maas in een papiertje is te vinden wat recht op hebben bespreekbaar maakt. Dat recht hebben op ook de economie naar zijn donder kan helpen of bedrijven deuren doet sluiten is ook een kant. Recht op is eigenlijk ook een extra bubbel waarin wij met zijn allen leven. De ik heb recht op bubbel. Ik denk zelf dat de recht op hebben bubbel een beetje uit zijn vorm is geraakt. Net bellen blazen en dan zit er een bel tussen die eigenlijk te groot is geworden en eerder knapt dan de rest. Of door de bellen de bellen niet meer zien of zonder zeepsop toch bellen blazen. Ik vind het toch wel mooi, de ik ga op reis mensen die nu nog eerst vrede en vrijheid roepen. Eigenlijk maken zij de wereld bewust van… Het is alleen jammer als de vrede en vrijheid bereikt zijn de mens weer de verkeerde cirkel induikt van recht hebben op en meer en meer willen. En zo blijft de ik heb recht op cirkel draaien en draaien totdat de recht op bel weer eens knapt. Leven in een bel op aarde…met recht…

De aarde warmt op en er is niet voldoende geld om de conferentie in Parijs te organiseren over deze opwarming en de daarbij behorende klimaatonderhandelingen. Er is een schuld van 1,2 miljoen en ik heb pret. Stap met zijn allen op de elektrische fiets of in de auto en neem je eigen picknickmandje mee en tentje en klaar. Ik weet nog een leuk bos bij mij in de buurt en succes verzekerd, wees bewust welkom. Obama trekt ook de wildernis in… om met eigen ogen bewust de natuur te gaan zien en de veranderingen. Stel dat ik als eerste mens op een nog lege aardbol terecht was gekomen? Ik zou honger krijgen en iets te eten zoeken en de bramenstruik gaan leegplukken. Ik zie die struik dan als van mij en eigen hem mij toe. Ik zie bomen en houtjes en bouw een hutje en is mijn hutje dan. Op een dag komt er nog een mens bij op de aarde en hij kan een konijn villen en nog een en warme dekens zijn een feit. Van riet maken wij kleding en zo eigenen wij ons van alles toe. Nieuwe mensen komen en wij leren ze de dingen die wij hebben gedaan en zo ontstaan er eigendommen. Hee, jouw konijnendeken is mooier en die wil ik ook en dus is mijn konijnendeken op een dag verdwenen en in gebruik genomen bij een ander. Mensen denken recht te hebben op en vergeten de plicht om alles bij te vullen en te onderhouden en zelf te maken. En het respect voor elkaars eigendommen gaat verdwijnen want iedereen denkt recht te hebben op. Stel we draaien het eens om en de aarde zou kunnen handelen en ingrijpen en is zich nu opeens bewust geworden van de aarde, dus van zichzelf. Zijn ogen zijn open en hij ziet alles gebeuren en weet hoe hij als aarde er in het begin uitzag. Wat zou de aarde dan doen? Na bewust geworden van volgt eerst vaak boosheid en dus gaat ie flink schudden en zo ontstaan er aardbevingen en vloedgolven die alvast wat mensen wegvagen. Er blijven wat mensen over en hij ziet er wat lopen in Alaska en verhip er zitten in een bos ook wat mensen die over het klimaat aan het praten zijn. Bla die bla die bla hoort de aarde en ergens anders ziet hij kinderen lopen die vol bewondering naar de zee staan te kijken. Mmm, die kinderen even optillen en ze de aarde van bovenaf laten bekijken en dan terug laten komen, laatste redmiddel? Liefde voor de aarde bijbrengen levert meer winst op dan boos blijven op de mensen? En net als de aarde hiermee wil beginnen kreunt hij het uit van de pijn door een nieuwe gasboring in zijn middel. De aarde beeft van de pijn en iedereen die nog op de aarde was valt weg en er blijven nog wat mensen over. Oog in oog staan zij met de aarde en de aarde vraagt aan hen of zij opnieuw willen beginnen met hem. En ik hoor het gewoon iemand dan al vragen… Wat levert het mij op want ik heb recht op…?

Plezier, vooral heel erg veel plezier gehad de afgelopen dagen en nieuwe kennis opgedaan. Soms is het goed om even langer stil te staan bij iets en te genieten of de stukjes van een puzzel vallen als je ergens eens goed over nadenkt. Het leven is gewoon een grote legpuzzel af en toe. Nieuwe dingen doen en ik ben sinds kort regenboogspotter geworden. Ik weet al precies wanneer naar buiten te lopen en ja hoor vandaag weer bijna een dubbele regenboog gezien. Gewoon omdat het leuk is en de weersveranderingen zijn interessant. Ik leer heel veel van de dieren, zeker. De wereld is door mijn ogen net een schap in de supermarkt, van veraf heb je het overzicht en dichtbij zie je de details beter. Ik zocht laatst naar azijn en logisch gezien zocht ik de azijn bij de olijfolie en slasaus, daar stond het dus niet en vandaag in een andere supermarkt stond het wel bij de olijfolie. Het zijn van die grappige dingen… Vreemde ogen zien ook nog wel eens andere details. Ik had het vandaag even over rekenen en dat ik anders reken wat niet mag volgens de onderwijsnormen en toch tot dezelfde uitkomst kom. Volgens deze persoon keek Einstein ook anders en dus niet erg en weer pret. Het een is niet beter of slechter dan het ander en gelukkig is iedereen anders. Er gaat geen dag voorbij die normaal is, vandaag de spreuk van de dag. Wij hadden een pret om U tegen te zeggen vandaag… Afgelopen weekend weer eens bewust geworden van hoeveel de opvang kost van nieuwe mensen in ons land. “Nederland is vol.” Nee, Nederland is niet vol, ga maar eens met de auto van Groningen naar Maastricht. Vol is Nederland niet, ons land gaat anders worden op den duur met alle nieuwe mensen erbij, dat is mijn mening. En veranderingen kosten tijd en als ze zoals nu te snel gaan en ongecontroleerd dan is het achteraf bijstellen en dweilen. En als een dweil geen water meer opneemt dan is ie verzadigd en moet je hem uitwringen om meer water op te nemen. Of meer dweilen zoeken en pret. Ik zie de vacatures in het nu al voor mij, dweilen gezocht voor… Als je alles met een beetje humor bekijkt is het zoooo leuk. Voedsel voor alle mensen gaat wel een dingetje worden voor de toekomst en met daarbij de weersveranderingen, denk ik. En de ik ga op reis mensen veroorzaken hier in Europa nog eens chaos doordat de inwoners zich geroepen voelen om een stelling in te nemen. Ben je voor of  tegen de komst van meer mensen in Europa? Straks vechten twee partijen om een hek en loopt de derde er nog lachend overheen… Ik kreeg vandaag even de neiging om met de liefste van de wereld in een groot hemelbed te gaan liggen met PEACE erboven. Toch maar niet gedaan, dezelfde dingen doen als een ander doen maken geen langzame vreedzame verandering…

Het is voor mij weekend en waarom is er zoveel te doen in een weekend? Ik word af en toe gek van het teveel aan keuzes en volg mijn eigen gevoel maar. Ik denk dan maar, waar ga ik blij van worden. En krijg ik niet waar ik blij van ga worden dan zoek ik iets anders, simpel. Nederland is toch eigenlijk wel een grote pretfabriek met alle dingen die er te doen zijn… Hangen op de bank in cijfers, studeren, analyseren, schilderen, schrijven, lezen, filosoferen en in de zon zitten zijn ook goed. Mijn vriendin verklaarde mij laatst voor gek toen ik een badje in de tuin afsloeg omdat ik in de boeken zat en in de cijfers, ieder zijn ding. Ik kwam vorige week in het bos terecht en een dag gewoon even rust op een kleedje, ook leuk. De combinatie van tot rust komen in de natuur en de drukte om je heen zorgt bij mij voor balans. De natuur is overigens geweldig mooi als je er oog voor hebt. Er zitten bij mij twee zwanen met drie kinderen en de kinderen zijn bruin. Ik kreeg de neiging om een pot witte verf te pakken om ze wit te gaan maken en pret. Ik las ergens dat de kinderen vanzelf weer wit gaan worden. De mooiste regenbogen en een dubbele regenboog gezien en op de foto gezet de afgelopen week en heel wat mooie wolkenpartijen voorbij zien komen. Ik word er blij van. Een ding is echt opvallend en niet alleen bij mij, spinnen. Ik word stapel gek van alle spinnen in en rond mijn huis, van klein tot groot en heeeel groot. In mijn beleving had je deze beesten vroeger alleen in de herfst? Tegenwoordig het hele jaar door en er valt niet met ze te praten. Natuurlijk wel geprobeerd maar jij bent van de Een Wereld en dus hebben wij ook recht om in jouw huis te wonen, aldus een grote spin. Je eigen woorden waar ze je mee terug pakken en ik zet er dan af en toe een buiten met de woorden dat buiten ook onder de Een Wereld valt en pret. En wat geven jullie mij? Iets delen zoals een huis is geven en nemen? Nou ja, werken doen ze wel met het maken van spinnenwebben alleen het nut van een spinnenweb gaat minder worden. Ik zag namelijk de afgelopen zomer bij mij bijna geen muggen meer? Niet dat ik daar rouwig om was maar daardoor loopt in spinnenland de werkeloosheid wel op. De bijstand kennen ze daar niet en dus hangen er veel spinnen doelloos in hun web en de concurrentie is groot en de ene vlieg die ze dan nog zien daar springt iedereen op af. Ik stond er nooit zo bij stil dat de spinnenwereld eigenlijk wel wat op de mensenwereld lijkt. En als de spin geen eten meer krijgt dan worden ze lastig en zoeken andere plekken om te overleven. Zolang ze mij maar niet als nieuw voedsel gaan zien en mijn huis willen overnemen… en pret. Ik vraag mij wel af of de spin zal uitsterven? Als zelfs de mensen al insecten gaan eten, eigenlijk is zoiets stelen van de dieren? Nou uitgedacht en de wereld in vandaag en de zon opzoeken als ze mijn voordeur niet ingeweven hebben…

Het is beter om in het nu te leven en de dag te plukken en toch kun je van geschiedenis veel leren en af en toe van oude herinneringen ophalen. Je leert zo nog eens wat bij. In mijn beleving zaten oude mensen vroeger allemaal op stijldansen. Dus niet, er waren mensen die niet mochten dansen op hun vrije zondag vanwege het geloof. Die zondag was dus zo vrij nog niet…  Zo leer je nog eens wat en zij wilden weten of ik kon stijldansen. Ja hoor, alleen afdansen was niets voor mij. Met een groot rugnummer achterop mijn kunstjes doen, ik vond het belachelijk. En zo maak je de mensen weer aan het lachen… Om even terug te gaan naar het nu, misschien dat de oude mensen de vluchtelingen van nu nog wel het beste begrijpen. Kinderen die langs een spoorlijn lopen, metalen draadhekken, treinen vol met mensen, mensen als dieren in vrachtwagens. Oude wonden die open gaan als zij de beelden zien op de televisie en zij vinden het vreselijk. Ik ook hoor, zeker. Voor mij is hun oorlog van toen gaan leven door al hun verhalen en geen een verhaal is hetzelfde. In het nu de verhalen van alle mensen vanuit de landen waar oorlog is (of was) of landen waar mensen zich niet vrij voelen. Ik denk zelf dat je pas weet wat vrijheid is als je zelf niet vrij bent geweest. Niet vrij door een strenge opvoeding, geloof, niet vrij door ziekte en beperkingen en ga zo maar door. Ik moest aan Martin Luther King denken en hoe zijn woorden toepasselijk zijn op de situatie van alle mensen die nu Europa en mijn landje in reizen in het nu. “Hun lot is verbonden met ons lot en hun vrijheid is onlosmakelijk verbonden met onze vrijheid.” Vooral deze woorden, vasthouden en opslaan, leuk voor later om nog eens bewust aan terug te denken… Of, “We kunnen nooit tevreden zijn zolang onze lichamen, dodelijk vermoeid van het reizen, geen onderkomen kunnen krijgen in de motels langs de snelwegen en in de hotels in de steden.” Even vervangen door tenten en containerwoningen in het nu… Hij was van de vreedzame manier en sprak de mensen aan op gedrag. Ik kwam zelf de afgelopen week ook in een situatie terecht waarop aanspreken op gedrag voor mij geen optie was. Ik zocht naar overeenkomsten en ik vond er een en het ijs was gebroken en het kwam goed. Iedereen heeft wel wat overeenkomsten in doen en laten of denken maar daar draait het in deze wereld vaak niet meer om. Iedereen wil welvaart en een goed leven en meer en meer en meer en met alle mensen op deze wereld kan dat niet. Recht hebben op en niet blij zijn met wat je wel gegeven wordt. De aardbol is op en leeggezogen voor onze eigen graaizucht door denken recht te hebben op. Mensen hebben een ding zeker wel gemeen, zorgen voor zichzelf en vooral heel erg goed…denk ik. Wie zorgt er voor de aarde vraag ik mij dan wel eens af en pret.

Als je zo overal naartoe rent en fietst dan verneem en zie ik mijn eigen landje heel goed. Door mijn eigen bewuste ogen dan wel, mag de pret niet drukken. Gewoon jammer dat je niet alles kunt bloggen. Een ding scheelt, ik hoef nog maar weinig naar de televisie te kijken, live is veel beter. En als ik dan eens kijk dan knal ik hem vaak weer uit want mijn hersens gaan dan kortsluiting maken. Jonge mannen die wachten op een huis en ze zitten al een jaar en twee maanden bij elkaar op wacht. Ging het mij niet om, verklaarbaar, wel dat de jongen die zij voor de camera hadden na een jaar en twee maanden nog geen antwoord kon geven in het Nederlands. Ergens gaat iets helemaal mis en in mijn hersens op zo’n moment ook en uit die televisie. Je mag in een land komen wonen en dus je krijgt iets en je geeft er niet eens iets voor terug, door de taal van het land te gaan leren? Kom op zeg… Of je krijgt als werkeloze Nederlander een baan aangeboden en je doet er alles aan om de baan niet te krijgen omdat je liever thuis op de bank hangt? Kom op zeg… Vandaag mijn vriendin die niet oud gaat worden, geholpen met iets wat zij nog graag wilde doen. Zij had er de fut niet voor in haar eentje en toch heel rustig aan het voor elkaar gekregen en af gekregen zodat zij ervan kan gaan genieten de komende tijd en iets om handen heeft. Zij klaagt niet vaak en geniet van alles wat zij nog wel kan en krijgt. Ik heb zelf ook genoeg redenen om te klagen en ik klaag niet vaak en ga gewoon door en geniet van alles om mij heen. Kom op zeg… Ik heb het er vaak met vriendinnen over en dat als je gewoon doorgaat met alles en je beste beentje voortzet dat dit minder oplevert dan mensen die wel hard klagen en roepen. Het voelt als niet eerlijk. Misschien voelen wij het verkeerd of doen wij iets verkeerd? Je kunt hem ook omdraaien en zijn wij een voorbeeld voor anderen, je weet het niet… Het is een rare wereld met alles en misschien zou iedereen eens tegen elkaar moeten zeggen, kom op zeg… Natuurlijk moeten mensen die door omstandigheden in eigen land in de problemen zijn gekomen geholpen worden met een kom op zeg…  zodat zij misschien later weer de kom op zeg… voor andere mensen kunnen gaan worden. In eigen land stikt het op dit moment van de mensen die hulp en een kom op zeg… nodig hebben. En dan komt de rest van de wereld er nog bij? Er bestaat ook zoiets van een ik kan niet meer… Blijft over de vraag welke van de twee het gaat worden in Nederland. Nederland als ik kan niet meer of kom op zeg…

Onder de mensen en met de mensen en mijn ogen zien de wereld bewust om mij heen. Ik kan wel een dagkalender gaan uitbrengen met nieuwe spreuken. Die van gisteren was, aandelen kunnen in rook opgaan, liefde blijft altijd bestaan. Of… het voelt als zitten in het verzet en heeft u de handtekening voor het referendum al gezet? Ik ging postzegels kopen om de boel te kunnen versturen en humor dat er Hollandse afbeeldingen op de postzegels stonden. Een molen, een klomp, een fiets, een tulp, kaas en hoppa een velletje postzegels is de nieuwe inburgeringscursus van in het nu. Het is erg leuk om handtekeningen te verzamelen en je hoort nog eens wat meningen en verhalen her en der. Soms vragen mensen of ik links of rechts ben en dat is zo niet meer van deze tijd, aldus Ingrid. Serieus, er zijn mensen die zichzelf links vinden en die ontzettende goede ideeën en plannen hebben en er zijn mensen die zichzelf rechts noemen en die de meest zinnige dingen zeggen. Ik heb mijn favorieten zowel onder links als onder rechts. En net als in de maatschappij waar de middeninkomens verdwijnen zit er bij mij ook een leeg politiek gat in het midden. Sinkhole in het midden en pret. Ik hobbel lekker door de week en help de mensen om mij heen die op mijn pad komen. Veel mensen liggen wakker en ik ook van de mensen die wakker liggen, hee weer een nieuwe spreuk van de dag. En er zijn wat een mensen bi bah boos of verdrietig in het nu. Oh en gisteren nog een spreuk, liefde is geven en nemen en als de ik ben op reis in Europa mensen alleen komen nemen in ons land dan is er geen sprake van liefde. (Omgekeerd trouwens ook niet…) Ik snap overigens logisch gezien niet dat wij wel een heel festivalterrein met tenten kunnen neerzetten om te feesten om ze vervolgens weer af te breken. Deze tenten zouden voor de ik ben op reis mensen toch al een heel feestje zijn? En kunnen we de grenzen even tijdelijk dichtgooien a.u.b.? Niet alleen om beter zicht te krijgen op wat erin komt, ook op wat eruit gaat… Hijskraan, taxi’s en zelfs grote bussen worden hier gestolen en ons land uitgereden. Denk je eens in wat een werkgelegenheid het zou opleveren weer ouderwets mensen bij de grenzen… O nee, bezuinigingen en minder en minder personeel overal. Ondertussen gaan veel sectoren protesteren of zijn er al mee bezig. Je hoort het van iedereen om je heen, het gaat allemaal nergens meer over en het is een grote soap. Ik snap nu beter waarom het amusementsgehalte op wat televisiezenders minder moet worden, ik kijk om mij heen in eigen land en in mijn eigen leven en het live amusement met een lach en een traan komt mij gratis tegemoet.