Het was gisteren mooi weer en wij liepen door natuurgebied De Verdronken Zwarte Polder bij Nieuwvliet-Bad. De polder die in 1802 overstroomde. De schapen onder aan de dijk en de vogels, fantastisch. De meest mooie foto’s gemaakt op het strand en bij de houten palen, de golfbrekers. En er kwam af en toe een groot schip omgeven door smog langs de kust om het plaatje compleet te maken en pret. Vandaag naar de andere badplaats geweest Cadzand-Bad. Met een Duitse man gelachen om het woord stressloos, klinkt in het Duits leuker. Over het algemeen veel Duitsers en Belgen in deze badplaatsen. Op vakantie zijn onze enige zorgen, hebben we genoeg chips, drinken en pepernoten en dus stressloos. Het mooiste in Cadzand was een live uitruk van de bemanning van het KNRM Reddingsstation Cadzand. Het was net een uitruk van de brandweer. Zij deden zwemvesten om en zaten in de boot. De boot ging achter een ander voertuig zo het strand op en het water in en toen op volle kracht naar een vaartuigje toe. Het was prachtig om te zien hoe de boot bij terugkomst weer door het voertuig naar de loods werd gereden. Deze vrijwilligers redden heel wat levens met hun vrijwilligerswerk, top.

Gisterenavond toch een huisje geboekt op een park voor de komende week als uitvalsbasis, goedkoper. Het park was nog in aanbouw maar dat boeide ons niet want dak boven ons hoofd en het huisje overtrof onze verwachtingen en eigenlijk te luxe voor ons. Vakantiepark nieuwe stijl 2019 is zoooooo onpersoonlijk. Je krijgt een cijfercode voor de deur en ga niet eerst langs de receptie en pret. Hebben jullie een goede reis gehad? Fijn verblijf. Deze zinnen zijn verleden tijd. Via het scannen van een QR-code zijn alle gebruiksaanwijzingen te lezen van de apparaten in het huisje en alle andere informatie is ook te lezen en pret. Het is dat wij met zijn tweetjes op vakantie waren en nog mondeling communiceerden met elkaar… En best opvallend dat er dus totaal geen controle was op paspoort en met wie je nog meer in het huisje zat daar. Waarschijnlijk hing er een parksatelliet boven ons huisje en wisten ze precies wie wij waren en wat wij deden en pret. Het is een doodenge wereld aan het worden… Nou we gaan Zeeuws-Vlaanderen eens verkennen. We waren vandaag al even in Goes, het begin is er weer.

Ik ben dol op het boek en de film van Sjakie en de Chocoladefabriek en in Middelburg zit een heus chocolademuseum. Ik kreeg een Golden Ticket en zo blij als een kind natuurlijk. Het mooie is dat de mensen via dit museum geld inzamelen voor De Willie Wonka Villa, een project van Stichting Chocolate Lovers. Deze stichting steunt mensen en gezinnen die te maken hebben met ernstige ziekte of overlijden van kinderen, vrienden of familie. Het was een leuk klein museum en het filmpje over chocolade was leerzaam. Ik ben mij nu meer bewust van het eten van chocolade nu ik weet waar het vandaan komt. In de middag het water op. Een rondvaart vanuit Middelburg naar het Veerse Meer. Door het kanaal richting Veere en met een schutting in de sluis. Het was echt prachtig. En ze hebben daar ook een soort van Oostvaardersplassen. Wie bedenkt er in hemelsnaam dat er op een eiland damherten moeten komen? Kneuzen, noemen wij tegenwoordig wat dingen met de leukste woordspelingen en pret. Er lopen er zo’n 800 en er is plaats voor 150 damherten en in oktober gaan ze de damherten afschieten. Hoe kon het zo uit de hand lopen? Op onze volgende vakantie de wolf in Nederland die uit de hand gelopen is? Nou het was een prachtige boottocht. In de avond buiten op de gracht iets met een hond die gromde naar iets en ik zag iets bewegen waar de hond gromde en het was spookachtig. Tijd om weg te gaan uit Middelburg en pret.

Met de benenwagen door Middelburg en alle hoekjes ontdekken. De abdij met het monument van de gebroeders Johan en Cornelis Evertsen. Zij leefden in de 17^e eeuw, de Gouden Eeuw… Er waren gouden en zwarte bladzijden in deze eeuw en net zoals in alle eeuwen en ook zoals in het leven van alle mensen. Het was opvallend dat de meeste winkels in Middelburg om 17.30 uur dicht gingen en ook iets met zondagsrust en kerk. We hebben een groot deel van Middelburg doorgelopen en prachtige gevels en molens gezien. En wat een grote bibliotheek heeft Middelburg, bij ons zijn de biebs een beetje aan het verdwijnen. In ons appartement met houten balken van oude schepen aan het plafond weer bijgekomen van de dag. En bizar genoeg trilden rond 21.00 uur deze avond de ramen zo’n 20 seconden in de sponningen. Het is dat we het allebei hoorden en zagen en pret. Het schijnt vaker te trillen rondom de Oosterschelde en er is geen verklaring voor. Ik zou zeggen, zet er eens een seismometer neer. Nog even en we kunnen heel Nederland meenemen in een aardbevingenplan…

Na drie dagen thuis en de zorg voor mijn ouders weer bijgewerkt te hebben, hup weer weg want vakantie. Mijn reismattie kwam mij met de auto ophalen en wij gingen door naar Arnemuiden in de provincie Zeeland omdat wij de klokken nog steeds een keer wilden bekijken. En dan loop je op dinsdag door Arnemuiden met de behoefte aan een café met koffie en met een blaas vol urine en werkelijk waar nergens iets open, zelfs de toiletcabine bij het parkeerterrein bij de supermarkt zat op slot en pret. Ja onze vakantie begon goed en na het astronomisch uurwerk gezien te hebben met de maanbol, snel op naar Vlissingen, alwaar wij eerst eens te toilet gingen en pret. We waren nog niet zolang geleden in Vlissingen en nog een rondje langs Michiel de Ruyter gereden en toen op naar Zoutelande. Blij dat jij hier bent en wij waren blij dat wij met lege blaas in Zoutelande waren gearriveerd. Een plaatje Zoutelande, een schattig dorpje onder de duinen en wij keken van bovenaf zo op het dorpje. De stranden waren echt prachtig en er was een gezellige markt en we hadden mooi weer. Een tijdje heerlijk zitten uitwaaien bij de kust. Ja en toen einde van de middag naar Middelburg gereden en de auto voor drie dagen weggezet achter een hek. We zaten redelijk goedkoop in een appartement aan het water op de eerste verdieping. En eerst eens friet zien te scoren en wat boodschappen en we kwamen uit bij Jan aan een plein en Jan gaf ons friet. Jan van de frietkraam gaat na 18 jaar bijna met pensioen. Ik heb nooit bewust stil gestaan bij het feit dat als je eigen afval in de bak gooit bij een frietkraam dat je dan de ondernemer op extra kosten jaagt. Dus met andere woorden, je eigen troep mee naar huis nemen en alleen de afval van de friet mag in de bak. Ja ondernemen is niet zo makkelijk meer vandaag de dag en pret. Onze trek door Zeeland gaat morgen verder…

Ik was gisteren ziek, kan gebeuren, overgegeven en hoofdpijn. Het was misschien allemaal even teveel en vandaag gelukkig weer fit. We gingen met taxi’s naar Krakau en we begonnen met koffie en taart in de zon, heerlijk. Ik mocht af en toe met ons reisvlaggetje lopen om de groep te begeleiden, was altijd nog eens een wens van mij en pret. En ja, ze hebben gelachen thuis om de foto’s van mij met vlag. In de ochtend een bezoek gebracht aan het Schindler Museum, de voormalige fabriek van Oscar Schindler. Ik heb staan huilen bijna in de laatste ruimte waar allemaal teksten op de muur stonden. Teksten die gingen over mensen helpen in de oorlog. Hij gaf mij een pakje sigaretten en ik kon zo net weer door… Na het museum met een groepje een elektrisch karretje gescoord en de student sprak perfect Engels en huurde een kamer voor 400 euro per maand en ja dan moet je wel erbij werken. We hebben kerken bezocht en later soep in een brood gegeten in een gezellige binnentuin in Krakau. In Krakau dezelfde toestanden als elders bij toeristische bezienswaardigheden in Europa, kaartjes thuis al bestellen en er zit een tijdslot op de kaartjes. Wij hadden nu mazzel want we kwamen nog gewoon spontaan binnen in het museum. In Polen hebben ze nog hun eigen geld, de Zloty en ze houden Europa met wat regels een beetje buiten de deur. Ik had er wel wat begrip voor, als je de geschiedenis van Polen kent en ziet hoe vaak het land overlopen is… Ik bedoel er niets naars mee maar Polen deed mij denken aan het nog rustige Nederland van vroeger, tja. De situatie in mijn eigen land is best zorgelijk nu met huizentekorten en nog heel veel andere dingen, tja. Ik ga morgen weer naar huis en het was een gezellige groep om mee op vakantie te gaan. Dag mooi Polen, bedankt voor de gastvrijheid.

We gingen vandaag naar Auschwitz en Birkenau. Ik vond het in mijn brein echt niet kunnen dat wij lunchpakketjes meekregen voor onderweg. De mensen hadden vroeger geen lunchpakketjes daar… Wat moet je schrijven over dit bezoek? Er zijn eigenlijk geen woorden voor… Een paar dingen dan. De Nederlandse tentoonstelling was prachtig in een van de gebouwen. Het avondblad van vrijdag 10 mei 1940 hing daar aan de muur, bizar om te lezen. Verder stonden er geen oude bomen meer en de zaadjes van de oude bomen zijn nu de jonge bomen daar. Ik zag het als een soort van hoop, de jonge zaadjes staan voor een nieuwe generatie die het op hun manier gaan doen. Een maquette toonde het verhaal van de gaskamers en later op Birkenau kon ik mij het buiten heel goed voorstellen hoe het gegaan was destijds. De gids had een verhaal van zijn oma vernomen dat zij rook zag komen uit de schoorstenen vroeger toen zij daar vlakbij woonde. Verhalen worden doorgegeven van generatie op generatie. In Polen moet je trouwens zeggen dat je naar de Duitse concentratiekampen bent geweest… Het oorlogsmonument in Birkenau was indrukwekkend en dezelfde tekst in alle talen op de stenen. Een waarschuwing aan de mensheid. Ik vond het zelf apart dat er geen erewachten stonden bij het monument, of een trompet of klok elk uur of zoiets. Ik ga verder niets meer schrijven over vandaag, mensen die er zelf een bezoek aan gebracht hebben snappen dat wel.

We gingen vandaag al vroeg op pad naar de voormalige zoutmijnen van Wieliczka. Het was leuk om met een gids de onderaardse tunnels door te lopen en er stond nog een koortje te zingen in een ruimte. Tot mijn grote verrassing stond er een standbeeld van Johann Wolfgang von Goethe. Hij bracht ooit een bezoek aan de mijnen, vandaar. De beste man staat op mijn bureau thuis met een van zijn uitspraken. Het is geen kunst ouder te worden, het is een kunst ervan te genieten. Ik was dan ook blij met een foto van mij met zijn standbeeld. Met een kleine lift weer omhoog uit de mijnen en boven scheen de zon, hoera. In de middag een rondleiding met gids gehad in Krakau door de Joodse wijk. Ik ben zelf even het museum in de voormalige synagoge binnen geweest met twee mensen uit mijn groep. En later door de wijk gelopen en de historische feiten opgeslagen in mijn brein. We gingen later naar de Kathedraal op de heuvel en alles draait daar om de koningen van vroeger en de voormalige Paus Johannes Paulus II. Polen is een modern land aan het worden en het land doet het goed. Er worden volop huizen gebouwd en overal de Westerse invloeden en ook hier de elektrische steps en fietspaden die eindigen op stoepen en pret. Aan de Wisla rivier zaten mensen aan tafeltjes te schaken, erg leuk. We zijn door het centrum gelopen en veel paarden met koetsen voor de toeristen en mooie panden. Ik vond de Mariakerk leuk en elk uur gaat er daar in de toren een raam open en speelt er een trompetblazer. Het was een dag met veel Poolse geschiedenis.

Na weken van gezellige uitstapjes in de zomer naast mijn werk weer de hoogste tijd om op reis te gaan, ik krijg dan de reiskriebels. Niet alles kan, een paar dingen van de wensenlijst afwerken wel. Ik ging vandaag met de bus naar Schiphol en ik was mij bewust van mensen van Extinction Rebellion die een die-in hielden op het plein voor Schiphol. Activisten die aandacht aan het vragen waren voor de groeiende invloed van de luchtvaart op het milieu. Ik heb even staan luisteren en toen hup naar binnen naar de KLM balie. Er waren geen stakingen gelukkig want ze voeren af en toe actie. Ik kwam er door gesprekken achter dat er vooral een strijd gaande is tussen jong en oud. De jongeren vinden het onterecht dat het oudere personeel al in de hoogste salarisschalen zit en zij in deze moeilijke tijden het met minder moeten doen en geen huis kunnen krijgen enzovoorts. Ik begrijp de jongeren heul goed en pret. Ik kwam al drie dames tegen van mijn groepsreis en een ging er plassen en liet haar koffertje onbeheerd achter. Ik zag het vanuit mijn ooghoeken in de rij met de andere twee dames en heul veul pret. Het liep weer goed af en met de bus naar het vliegtuig, ouderwets en hup op naar Polen. Ik zag onderweg mooie wolken en het uitzicht bij Polen was fantastisch. Ik had alleen weer mijn rugtas als handbagage voor zes dagen en lekker makkelijk. Ik was langer op Schiphol qua tijd want binnen twee uurtjes op de luchthaven van Krakau. Ik had toch nog een keer gekozen voor een reisgezelschap en mijn doel en excursie was een bezoek aan Auschwitz. Ik heb zoveel verhalen over de oorlog vernomen ondertussen dat ik het wel eens met eigen ogen wil zien in Polen. Het was een leuk reisgezelschap, veel mensen met humor, realisten en nuchter. Ik had gelijk de eerste avond aan tafel een gesprek met een man van 86 jaar die de bombardementen in Rotterdam had meegemaakt destijds, bijzonder.

Het is altijd hetzelfde liedje, net als ik mij voorneem om meer te gaan schrijven op mijn blog dan veranderen er dingen in mijn leven en pret. Er is iemand in mijn leven gekomen en het voelt als een relatie, ja zo gaan die dingen zou iemand zeggen… De humor is dat door de krapte op de huizenmarkt en de belachelijke koop en huurprijzen mijn vriend ook bewust in een kamertje woont voorlopig en zoiets schept natuurlijk al een band. Oudere mensen die de tijd van vroeger nog hebben meegemaakt van geen woning en geen kroning en armoede die genieten volop mee van dit nieuwe verhaal, alsof zij terug gaan in de tijd. En eigenlijk, wij gaan in Nederland ook een beetje terug de tijd in. Nou we gaan het zien allemaal hoe het verder gaat, voorlopig blij blij blij. De warme zomer is gelukkig voorbij en de temperatuur is weer aangenamer. De mooiste luchten gezien de afgelopen weken en zelfs naar binnen moeten rennen met borden eten toen de wind aantrok en er grote hagelstenen uit de lucht kwamen. Ja, vooral heel veel pret gemaakt de afgelopen weken en afgelopen zaterdag met drie vriendinnen naar Alkmaar geweest, al 25 jaar vriendinnen en een dagje uit. Het was en wonder dat wij alle vier in dezelfde trein terecht kwamen en in Alkmaar een mooie tocht in een open rondvaartboor over het water gemaakt. En het was best hilarisch om steeds te moeten bukken om onder alle bruggetjes door te gaan. Wij kwamen op het idee om auw te roepen achter in onze boot en de mensen voorin dachten daadwerkelijk dat wij onze hoofden bezeerden aan de brug en pret. Wij hebben heerlijk aan het water gezeten en genoten van de bootjes op het water. Het was een heerlijke gezellige dag in Alkmaar.