Gaap en ik was vroeg uit de veren gisteren om weer iemand naar een specialist toe te rijden. Ik kan zo solliciteren bij de regiotaxi en pret. Ik zag zo wel een ontzettende mooie lucht die in vuur en vlam leek te staan en even wat foto’s van genomen. Het viel mij op een ander tijdstip op de weg weer eens op hoe druk het was. Mensen waren massaal uit de woonwijken gekropen naar een weg en dus stapvoets rijden. Ik vond het na de zorgpret van gisteren een verademing om goede zorg te mogen aanschouwen. Een particuliere oogkliniek en vriendelijk personeel en lekkere gratis koffie en weer pret. Staaroperaties aan de lopende band door ervaren artsen en helemaal gezellig in de wachtkamer. “Vroeger zou je blind geworden zijn,” aldus iemand die in spanning op de ingreep zat te wachten. Ja, klopt en vooruitgang op de juiste manier benut kan een verrijking zijn. Leuk om te zien dat alle mensen grote pupillen kregen nadat er iets in het oog was gedaan. En zo gingen er na afloop drie paar open ogen richting huis en een afgeplakt vierde oog. Staar je niet Blind op het Nederlandse voetbal was toch wel een andere leuke kreet gisteren. Oranje tranen met tuiten stroomden nu ook bij het voetbal. Misschien lopen er in Oranje in het dorp nog wat ik ga op reis mensen rond die willen integreren in ons voetbalelftal? En in Nijmegen zijn wat ik ga op reis mensen alvast aan het warm lopen voor de Nijmeegse Vierdaagse? Ik vind het trouwens heel erg knap dat mensen die net in Nederland zijn al leuzen op een spandoek kunnen schrijven in onze taal en zonder spelfouten. Ik denk dat we er op sportief gebied een heleboel op vooruit kunnen gaan de komende jaren.

Ik geef het eerlijk toe, ik moet echt even wennen aan de zorg in het nu. De regiotaxi bijvoorbeeld, natuurlijk erg mooi dat zoiets er is en dat mensen die alleen zijn eens naar het ziekenhuis kunnen gaan of bij vrienden op bezoek kunnen gaan die ook alleen zijn. Je kunt er ook boodschappen mee doen en je kunt er ook mee naar de Voedselbank gaan. Er is een dingetje, de regiotaxi is niet altijd flexibel en pret. Deze persoon moet bij de Voedselbank een uur wachten en dan komt er weer een taxi om deze persoon op te halen, tussen afzetten en ophalen moet een uur zitten. Je mag dus niet uitstappen en iets oppikken en gelijk weer terug. Zelfs als er wel ruimte is in de taxi en er toevallig iemand komt aanlopen die vanaf een winkelcentrum naar dezelfde straat moet als de mensen die er al inzitten dan kan deze persoon niet mee. De leukste verhalen komen voorbij en ik denk dan altijd dat je iets ook te strak kunt dichttimmeren met regels en pret. Dat er trouwens geen vrijwilliger is te vinden om iemand naar de Voedselbank toe te rijden, ik vind het in en in triest. Ook lachen in een zorg onder een dak afgelopen week. Ik was zo goed om iemand naar een specialist te brengen en er was een nieuwe kaart nodig en er zat een vrijwilligster achter de desk en die kon geen kaart maken. We mochten zo doorlopen. Bij een volgend bezoek hopen dat de betaalde kracht er weer zit? Ik zei nog voor de grap dat ik het zelf wel even wilde doen en pret… In de wachtkamer een groot televisiescherm en opeens kwam er een stukje voorbij waar men respect vroeg voor het personeel en met respect met elkaar omgaan. Het zal nodig zijn in de zorg, dacht ik toen… Gelijk een mooie gratis test voor mijn ogen want ik kon de kleinste letters lezen op grote afstand en pret. Hilarisch dat een oogarts een patiënt in de wachtkamer ging onderhouden over een niet goed verwijsbriefje en vervolgens in de gaten kreeg dat iedereen kon meegenieten. Samen met de patiënt in de kamer met de deur open zodat wij alsnog alles konden horen en ook de klachten van de patiënt. Hoezo respect voor de patiënt, dacht ik toen… Het werd helemaal hilarisch toen bleek dat de persoon met wie ik mee was naar de verkeerde specialist was doorverwezen en naar een andere specialist had gemoeten. Nieuwe afspraak maken en dus voor niets op en neer gereden. Ik geef het eerlijk toe, ik moet echt even wennen aan de zorg in het nu. Voor iemand die de humor bijna overal van inziet was het wel een geweldige ervaring…

Ik was een beetje erg moe en niet lekker en als je niet voor jezelf kunt zorgen dan kun je ook niet voor een ander zorgen en ondanks dat ik gisteren een leuk uitje had staan dus verplichte rust. De regie en gezondheid even in eigen hand nemen en pret. Ja, ja, de regie is zoek in eigen land en weer pret. Overigens niet alleen over het vluchtelingenvraagstuk of te wel de ik ga op reis mensen. Dit vraagstuk is alleen maar de druppel over alles waar de burgers zich niet meer serieus bij betrokken voelen. De mensen willen eerlijkheid en duidelijkheid en vooral een ding horen, wanneer stoppen wij met het opnemen van nieuwe ik ga op reis mensen? Je kunt dweilen en dweilen en dweilen en als de kraan niet dicht gaat… bewust van. Een dijk ga je ook niet repareren met zandzakken, zoiets is een tijdelijke maatregel en je gaat de dijk nadat het water gezakt is goed repareren. Wanneer zakt het aantal ik ga op reis mensen? Wie heeft de regie in handen om te kunnen zeggen, stop en even niet meer welkom? Eest de boel eens opdweilen en repareren? En dan is er veel onduidelijkheid over uitspraken over verblijfsvergunningen. Begrijp ik het goed dat de mensen hier niet tijdelijk opgevangen gaan worden en dat ze door de wetgeving hier vijf jaar mogen blijven, familie mogen laten overkomen en dan kunnen gaan procederen en procederen om het verblijf hier te rekken? Nood breekt wetten en ik denk dat er per direct eens wat wetten nu aangepast moeten worden. Ik haal toch even terug naar een mooi verhaal van iemand over de Tweede Wereldoorlog. Kinderen vanuit de stad gingen voor een tijdje naar een tijdelijke opvang elders in het land om even op adem te komen en om gevoed te worden. Na deze tijdelijke oppepper gingen zij weer terug naar hun familie en ja het was nog steeds oorlog. Andere kinderen kwamen weer tijdelijk en zo ging het door. Ik vond het verhaal helemaal niet zo gek voor in het nu… tijdelijk…met regie…bij voorkeur opvang in de eigen regio en met de hoop op vrede…net als toen…

Ik stond eten in te zamelen en te flyeren in de supermarkt gisteren voor de Voedselbank, heel vreedzaam in een blauwe broek, rood shirt, met witte schoenen en een oranje bodywarmer. Zeg maar de Nederlandse vlag hoog houden en pret. Dat niemand het verstand heeft om eens met zijn allen in de Nederlandse kleuren vreedzaam te gaan protesteren is mij een raadsel en weer pret. Ik heb de afgelopen week weer met veel mensen gesproken en met mensen voor en met mensen tegen het beleid om iedereen ons land in te laten en de gevolgen. Ik stond te flyeren gisteren en ik gaf twee dames een flyer met korte uitleg. Een van de dames zei, “ik geef wel als het zeker is dat het voedsel bij Nederlandse mensen terecht komt.” Ik nam vervolgens de flyers weer in en zij liepen door en woorden waren overbodig. Mijn collega’s vonden het eerlijk van mij en ja het is zo dat de mensen met de A status bij de Voedselbank terecht komen. De spreuk van de ochtend, eerlijk zijn levert geen voedsel op… Later met de twee dames in gesprek gegaan en ik vind het echt opvallend dat mensen dan zo luid hun eigen mening verkondigen. Je kunt ook op rustige toon zeggen dat je het niet eens bent met het beleid van het binnen laten van allemaal nieuwe mensen. En zeg gewoon rustig dat Nederland gaat veranderen en wat daar wel en niet erg aan is en pret. Dat mensen hun stem verheffen is misschien een teken aan de wand, doe je alleen als je denkt dat iemand doof is? En wie is er doof dan? Mensen hebben gewoon het gevoel dat zij geen stem meer hebben en luisterend oor, bewust van. Ik kon de dames wel heel goed begrijpen. Ik heb persoonlijk nog altijd de mening dat de mensen die mij voorbij komen in de supermarkt om hun dagelijkse boodschappen te doen en klant zijn bij de Voedselbank, ook drie uurtjes zelf kunnen flyeren voor hun eigen voedsel, hier geboren of niet en hoppa. Het was weer een leerzaam dagje gisteren, bewust van.

Ik stond vanmorgen voor de Voedselbank bij een supermarkt en wat een hilarische toestanden. Eerst even een collega een knuffel geven omdat haar paard was overleden, stuk van verdriet en een schouder en een knuffel zijn dan wel op zijn plaats. Mijn dag begon dus met een dood paard. Rust in de ochtend en alle tijd om met de zeer leuke mensen van het inzamelingsteam praatjes met de mensen te maken. En dan kwam er tot groot vermaak een man binnen met afwijkend gedrag en die gingen wij volgen. Mistery shopper was onze conclusie en het personeel was zich er volkomen onbewust van en pret. Hij ging later minstens een uur in de auto op een klembord zitten schrijven en dan heb je weer pret. Winkeldieven spotten is ook altijd een pretmaker… Ik was laatst achter een oma aangegaan die ik vlees zag stelen en ik wilde het waarom weten. Haar kinderen kwamen eten van ver en zij wilde niet aan hun laten merken dat ze eigenlijk geen geld had om een maaltijd op tafel te zetten. Hoppa en bedankt voor uw verhaal. Laatst live in de supermarkt nog een goed staaltje van georganiseerde winkeldiefstal gezien en het mag niet en toch knap hoe zij het deden. Voedsel stelen, het mag niet en toch zitten er verhalen achter die vaak schrijnend zijn. Ik weet dat veel mensen gepakt worden en dat er in de betere winkels foto’s hangen van veelplegers. Personeel heeft de handen vol aan aangiftes doen en vaak staan de mensen dezelfde week alweer in de winkel, motiveert niet ook niet echt. Ik sprak laatst iemand van een winkel en die vertelde dat het zowel onder arm als rijk voorkomt en zelfs meer onder de rijken. Althans waarvan je denkt dat zij rijk zijn. Onwenselijk gedrag in de winkels als een druppel in de emmer van al het onwenselijke gedrag op deze wereld. Al die druppels samen maken een emmer water die allang overvol geworden is. Oorzaak zorgt dat mensen geen eten hebben en gevolg is winkeldiefstal. Ik kan daar uren over nadenken, het verschil tussen stelen om meer en meer en meer te hebben of uit kleptomanie of eten stelen omdat je gewoon echt geen eten hebt, de verborgen armoede. Het feit blijft hetzelfde, u zult niet stelen… Het doet mij altijd een beetje denken aan de oorlogsverhalen van de oudere mensen, de velden inlopen om wat eten te scoren en pannen uitlikken. Ik werd in de supermarkt ook niet blij van alle gezichten, veel mensen zagen erg bleek met wallen onder de ogen en oogden uitgeblust en mat. Ik vernam om mij heen dat veel mensen slecht slapen en zorgen hebben of zich zorgen maken over alles, bewust van. De voedselinzamelingsactie was voor mij en wat leden van het team een beetje dubbel. Morgen meer.

Ik was gisteren bij mijn vriendin en zij was geel geworden en gaat achteruit. De dokter was ook niet blij in het ziekenhuis en zij moest meteen een nieuwe chemo ophalen. Wat een lijdensweg is kanker en meer dan een kopje koffie drinken, lachen om het nieuws en even haar huisje doorwerken kun je niet doen. Je vraagt aan het jongste kind of hij het redt en gelukkig heeft hij lieve vrienden en vriendinnen die hem steunen. Hij had een lieve kaart voor zijn moeder gekocht en er een lieve tekst in geschreven, een schat van een jongen. En zo doet iedereen in haar directe omgeving zijn best en zie je iedereen verdriet verwerken of niet verwerken op zijn of haar eigen manier. Alle ballen in de lucht houden op zo’n dag, noemt een andere vriendin van mij zo’n dag als mijn dag gisteren. Nog even contact met andere vriendin gezocht en samen met een andere vriendin proberen om een wens van haar nog in vervulling te laten gaan. In het weekend maar eens bekijken hoe we iemand met ALS in het Van Gogh Museum kunnen krijgen en wie wij om hulp kunnen vragen. O en Pluto is blauw en er is rood en nu nog wit vinden daar en we hebben een reserve Nederland. De eerst volgende Ufo die stopt vraag ik om mij erheen te brengen en pret. En zo ben je druk en druk en dan is het avond en dan besef je dat je geen gratis Hooglandje hebt gescoord. Het is een nieuwe hobby van mij geworden om gratis Hooglandjes te scoren en het was mij bijna weer twee weken gratis gelukt, snik. Ik bedoel de column van Rob Hoogland achter een muur in een van de grootste kranten van Nederland. Muren of betaalmuren zijn zo hip in het nu. Veel columnisten zijn leuk en ik weet altijd precies wanneer mijn favorieten op vakantie zijn en soms ook waarheen en pret. Ik nam gisteren nog een klein stukje mee van het Kamerdebat over de nieuwe Mediawet en het ging niet over betaalmuren en snik en pret. En terwijl het over media ging, via een ander kanaal kwam het bericht bij mij binnen dat de eerste raketten buiten Syrië terecht waren gekomen. Via welke media ik ook naar de wereld kijk of wat ik buiten de media om zelf bewust zie in eigen land en andere landen, het bevalt mij af en toe niet. Pluto ik kom eraan…

Er was gisteren een debat over de verplichte rekentoets… Pipi Langkous was haar tijd ver vooruit met haar twee maal drie is vier en wiede wiede wie en twee is negen en pret. Rekenonderwijs is zoooo weggezakt in het nu, op Pipi niveau en weer pret. “Iedereen kan van een dubbeltje een kwartje worden.” Deze zin kwam echt voorbij gisteren in het debat. Gek hoor dat jongeren niet meer kunnen rekenen als je het in het nu nog over dubbeltjes en kwartjes hebt. “Iedereen kan van een 10 euro muntstuk een 50 euro muntstuk worden… In deze tijd van de robots en automatisering is rekenen misschien een beetje oudbollig? En mensen willen toch alleen maar goede cijfers zien en die kun je best maken zonder rekenen, kan iedereen en nog meer pret. Even serieus, soms is iets van vroeger wel weer goed en hoef je geen tweede wiel opnieuw uit te vinden. Waarom kon vroeger iedereen wel beter rekenen? Misschien ergens naar het nu een verkeerde weg ingeslagen en dus weer even een stukje terug gaan lopen? Een onderwijsroute van 10 kilometer lang en bij de 6,7 kilometer is er bij een rotonde een verkeerde afslag genomen, hoeveel kilometer moet je dan terug gaan lopen? In Oranje kunnen de mensen wel rekenen en 700 plus 700 is meer dan genoeg. Een kleine woonplaats met 140 inwoners en met de afspraak dat er 700 ik ga op reis mensen zouden komen. Nood breekt wetten en daarom werden er nog 700 bij gedaan. Ik bedacht dat iemand dus niet goed had zitten rekenen en dat er wat bussen met mensen over waren. Ik denk zelf dat de meeste Nederlanders gevoelsmatig heel goed kunnen rekenen en weten wanneer iets te veel aan het worden is. Ik maak mij zorgen over de emoties in mijn landje en wat emoties met mensen kunnen doen. Als tot 10 tellen niet meer lukt. In het rekendebat ging het over basisvaardigheden. De basisvaardigheden op sociaal vlak zijn misschien in het nu weer even belangrijker… De ik ga op reis mensen gaan blijven komen, bewust van. En je hoeft echt geen rekenwonder te zijn om de verandering die dit met zich meebrengt in eigen land te berekenen. En de rekening komt zoals het altijd in de geschiedenis is geweest, bij het gewone volk terecht. Een en een is twee en wiede wiede wie zorgen er voor vrede op deze wereld?

Ik ben zo blij dat ik kan schrijven in deze roerige tijd in de Nederlandse geschiedenis… De ik ga op reis mensen drijven een wig in mijn landje, de voor en tegenstanders komen steeds meer tegenover elkaar te staan. Naar elkaar luisteren is erg moeilijk aan het worden in mijn landje. Gisteravond was er weer een live te volgen vergadering vanuit Purmerend. Inspraakavond over de 600 tot 1500 ik ga op reis mensen. Geweldig, de avond begon met een mevrouw namens de manege daar en met zorgen voor de manege en de kinderen die op de fiets naar de manege komen. In tranen aan het einde van haar betoog. Nederland tranenland, Purmerend waterland van tranen. De beelden van de koeien op de Koemarkt waren ook opgestaan en naar de zaal gekomen want het boe boe boe deed de zaal af en toe schudden. Jammer dat de bel na de vijf minuten spreektijd geen koeienbel was en pret. “Geen politieauto beschikbaar als je belt voor overlast en wel acht politieauto’s beschikbaar voor een raadsvergadering.” Ik lag van mijn stoel van het lachen. En droom met mij mee was een leuke, alleen is er een verschil tussen dromen en de werkelijkheid, helaas wel. En 24? jaar wachten voor een huurwoning in Purmerend? Buiten de komst van de ik ga op reis mensen om, hoe kun je het zover laten komen als gemeente? Hoe goed zorg je dan voor je eigen inwoners? Mensen met een A status hebben recht op een woning. Zijn Nederlanders dan tweederangs B burgers geworden? En zo denk je eens wat bij zo’n uitzending. “Als mensen al niet met de diversiteit kunnen omgaan in de AZC’s hoe moet dit dan straks in de samenleving?” Briljante vraag van iemand… Mag ik dan bij jou schuilen en waar is ons hart gebleven? Handelen vanuit ons hart is mooi, verstand erbij gebruiken is nog mooier. “Een Syrische arts ontvlucht zijn land zonder gezin en Artsen zonder Grenzen stuurt artsen naar daar,” hoppa. En zo ging het de avond door met voors en tegens. Samengevat wilden de meeste mensen de ik ga op reis mensen op het industrieterrein als ze dan toch ergens moeten komen en dus zet je daar een AZC op lijkt mij. Eigenlijk is Nederland nu klaar en rijp voor een twee partijen of drie partijen politiek stelsel, bedacht ik ook nog en pret. Feit blijft dat er nog steeds heel veel mensen per week ons land binnenkomen, het ende is nog niet in zicht, Nederland verzuipt. In andere landen die bewust geen ik ga op reis mensen opnemen lachen ze ons trouwens uit. Tranen van het lachen daar en ze hebben er geeneens water…

Ik was het afgelopen weekend op een verjaardag en dan gaat het links of rechtsom ook over de ik ga op reis mensen die hier elke dag weer binnen komen. De meeste mensen vinden dat de maat vol is en de kreet burgeroorlog komt steeds meer over tafel, zorgelijk. Ik was mij gisteren in het vluchtelingenbeleid aan het verdiepen en bij een bezoekje aan mijn vader kwam hij met stof aanzetten waar ik weer over kon nadenken. Hij heeft rond 1998 zelf als vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk gewerkt en hij komt nog wel eens ex-vluchtelingen tegen die volledig geïntegreerd zijn en hem nog steeds herkennen en hem dankbaar zijn. Heel veel mensen zijn een waardevolle aanwinst voor ons land geworden, het is niet alleen somberheid als de klok twaalf slaat. Ik heb de verhalen destijds ook meegekregen van de vrouwen en van verkrachtingen tot verbrandingen en bedreigingen aan toe. In die tijd kwamen zij niet met duizenden per dag ons land binnen en zij waren welkom zonder spandoek of welkomstlied. Mijn vader vertelde dat er toen ook al economische vluchtelingen bij waren en dat ze in een huis met mannen een koffiezetter wilden hebben. Hij een tweedehands koffiezetapparaat gebracht en toen zeiden zij dat zij recht hadden op een nieuwe. Mijn vader boos en op kantoor vertelde iemand hem dat er inderdaad een potje was voor een nieuw koffiezetapparaat. Mijn vader vond zoiets toen onbegrijpelijk en later bleek dat deze mannen allemaal terug moesten en dat hij allang had gezien waarvoor zij wel naar Nederland toe waren gekomen. Mooie verhalen over toen en ik leef in het nu en toen was toen. Ik hoor nu van diverse kanten dat mensen in een dorp verderop uit een flat moeten die gesloopt zou gaan worden. Tot de sloop mochten zij er wonen en nu moeten zij eruit, niet vanwege de sloop, wel vanwege de komst van ik ga op reis en ik blijf mensen. Mensen die deze woningen hadden geaccepteerd omdat zij zelf al geen woning konden vinden, allemaal met hun eigen verhaal. Hoppa en weer verder zoeken als Nederlander in eigen land. Het draagt allemaal niet bij aan de vrede om het zo maar eens te omschrijven.

Het is vandaag dierendag en vreemd genoeg was het voor mij gisteren al dier en dag. In de ochtend kwamen er laagvliegende zwanen op mij af en twee hadden de landing verkeerd in gezet en kwamen op de weg terecht. Hoogtemeter stuk of nog niet genoeg vlieguren gemaakt? Het was een mooi en komisch gezicht en gelukkig krabbelden ze weer overeind. Op het stand aangekomen stond er een lange rij van allemaal kustvissers, nationale wedstrijd en leuk om te bekijken en om te horen waar de mensen vandaan kwamen uit het land. Humor dat er weinig gevangen werd en er zat weinig vis in de zee. Je mocht niet staan waar je zelf wilde en de plek werd aangewezen en zo staat de een bij een dieper gedeelte en de ander bij een ondieper gedeelte. Ik kreeg later in de avond nog een mooie update over de visserij en door de hedendaagse techniek is vissen gewoon massaal het water leeg sonar vissen geworden. De vissen kunnen het niet meer voor paren. Ik kreeg les in dat de paling tegenwoordig uit Scandinavië komt en weinig meer uit onze eigen wateren. Ik vernam laatst een verhaal vanuit Spanje en daar zit nog wel genoeg vis in bepaalde gebieden. De vis heeft het moeilijk zo op dierendag… Ik kwam in de duinen oog in oog met een hertje te staan en minutenlang stonden wij elkaar aan te kijken, het hoogtepunt van dieren in de dag. Paarden, honden, reigers, vogels en veel dieren in de dag. En zo zit je begin oktober nog heerlijk in de zon op het strand samen. In de avond ging het even over plofkippen en de behoefte van iemand om niet alleen de winkels te benoemen die plofkippen verkopen maar de lijn voordat de plofkippen in de winkels terecht komen, zit wel iets in. Een soort van het ontstaan van de aarde maar dan het ontstaan van de plofkip van begin tot eindpunt en dan zie ik het toetje na de kip al weer aankomen met een Kamerdebat. Nou ik ga mijn eigen huisdier eten geven, niet omdat het dierendag is, mijn schatje op vier pootjes heeft altijd dierendag bij mij.