Wij hadden met de Pasen geen haas of paard in de gang maar een paardje op straat. Het beestje wilde ook eens leuke Pasen en wat narcissen plukken langs de kant en liep op de weg. Het liep gelukkig weer goed af en afgelopen zaterdag kwamen wij de A28 ook al niet op omdat er een voetganger op de weg liep en met deze persoon liep het niet goed af. Onze topografische kennis was wel zo goed dat wij binnendoor weer richting huis gingen via Putten. Het weer valt trouwens alles mee zo met de Pasen en code paasgeel is vandaag van kracht vanwege de harde wind. Er zijn tegenwoordig overal codes voor en vroeger zei je gewoon tegen elkaar om op te letten of je bleef binnen. De mensen kunnen zoiets misschien zelf niet meer bedenken? Afijn, alweer een heleboel pret gehad zo met de Pasen. Wij hadden ook veel pret om de koopjesjagers bij de V&D en de politie die daar moest handhaven. Het zou echt verboden moeten worden bij evenementen om politie hiervoor in te zetten. Je zorgt als bedrijf, sportclub of organisatie zelf maar voor beveiliging en handhaving. Aan inbraken en andere dingen komt de politie niet meer toe… Overigens is de lol om een evenement te organiseren er ook wel een beetje af in regeltjes Nederland. Je moet aan zoveel eisen voldoen en je hebt zoveel vrijwilligers nodig dat dingen soms niet doorgaan. Het is gewoon niet meer genoeg als je ergens een hek neerzet met een bord verboden in te rijden in verband met, er zijn altijd mensen die dan toch denken… En juridisch moet je de boel ook aftimmeren tegenwoordig want voordat je het weet heb je een schadeclaim en een advocaat aan je broek. En zo blijven de grote evenementen over en verdwijnen de kleintjes. Het is net als in het gewone leven, met geld is alles te koop. Of zie ik het nou weer te zwart en te wit en is er altijd nog iets in het midden als paasgeel? Ja is er wel hoor, want op dorpsniveau of buurtniveau lukt het meestal nog wel aardig om iets met weinig middelen te organiseren met vriendenclubjes of buurtbewoners. Dat zijn de echte creatievelingen…paashoedje af voor deze mensen.

Het was gisteren een blije dag, eigenlijk zoals elke dag zou kunnen zijn. In de middag op naar Zwolle naar het 25 jarige huwelijksfeestje van onze vrienden. In besloten kring en met veel muzikanten werd het bruidspaar in het zonnetje gezet en was er voor hun even de volle zon. De 26 jaar gaan zij waarschijnlijk niet halen want zij heeft de ziekte ALS. Het was erg leuk om met wat oude bekenden te praten en er was een iemand die ontzettend mooi viool speelde. Ik werd vooral heel erg blij van de vrijwilligster die vertelde dat zij zo’n twee keer in de week naar de hospice ging om met ons vriendinnetje te praten en van andere mensen die het bruidspaar blijven ondersteunen. Dat mensen het niet alleen hoeven te doen en dat er goede mensen zijn die belangeloos helpen en ondersteunen, een betere gedachte is er zo met Pasen niet te vinden. In het begin van de avond hadden wij een afspraak met de waterkant in Harderwijk, even de boel loslaten aan de waterkant op een bankje. Het was wel prachtig daar en voor de afleiding kon je er veel windmolens tellen. Op de bruiloft vroegen wat mensen wat wij in hemelsnaam in Harderwijk gingen doen en de grap van de dolfijnen een handje helpen viel niet bij iedereen goed, nou ja onze humor… Nederland is mooi als je het ziet en Harderwijk met zijn waterkant hoort daar ook bij. Even wat gelopen en uiteindelijk in een restaurantje aangekomen en heerlijk gegeten bij leuke mensen. Ik werd later buiten weer blij van iemand die vertelde dat zij binnen hun vriendenkring ook elkaar helpen met gesloten beurs. En met de hardheid en het ikke gedrag in Nederland daar kon zij ook niets mee. Het begint in het klein en er zijn allemaal groepjes aan het ontstaan van mensen die elkaar helpen en ondersteunen met spullen en kennis en liefde delen. En het is zoals met heel veel dingen, als genoeg mensen zoiets opstarten en voortzetten ontstaat er vanzelf een positieve verandering. Ik duik met deze regenachtige Pasen nog even in mijn bedje, dromen van een mooiere wereld… er is nog hoop…

Ik ging vroeger wel eens voor mijn oma of voor mijn moeder naar de bakker. Ik kreeg dan een boodschappenbriefje mee en meestal was het de bakker wel duidelijk. Het kwam wel eens voor dat iets er niet was en bij twijfel moest ik huiswaarts om het na te gaan vragen om vervolgens weer terug naar de bakker te lopen. Ik moest hier gisteren aan denken over de communicatie over de terroristen… Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom maar het zal ermee te maken hebben of zoiets. Misschien iets met het komt voor de bakker? Voorstanders van de EU zullen het waarschijnlijk gooien op kinderziektes en dat we nog in de versie 4.1 zitten van de EU en dat de communicatie nog beter kan. Tegenstanders van de EU zullen nog meer het vertrouwen verliezen en hoopvol uitkijken naar versie 9.0 want versie 10.0 is een illusie. Ja ik denk soms de raarste kanten op… Een vriendin van mij kwam thuis en zij deed voor de eerste keer de televisie aan omdat zij zijdelings van de aanslagen in Brussel had gelezen. “Eh Ing, er waren toch aanslagen en ik zie alleen maar dat Johan Cruijff is overleden, heel de middag en avond?” Ik stuurde haar een rood wit blauwe vlag emotion terug… Voor Nederland was Johan een emotion en icoon en wij zijn o zo trots op Nederlandse successen. In België zag je bijvoorbeeld wel dat het aanslagen nieuws ver boven het overlijden van Johan ging. Het gaat je gewoon niet lukken om nationale zenders helemaal Europees of werelds te maken en ik vind het zelf ook niet erg. Genoeg televisiezenders en dan kijk je naar België voor Belgisch nieuws. Ik dacht ook de raarste kanten op bij de Passion op de televisie. Op een gegeven moment beelden van de Jezus acteur bij een zwerver en bij een bejaarde en ik dacht aan de SP en Emile en ik dacht in de zendtijd voor politieke partijen te zitten. Jezus ging ook naar de bakker om brood te halen in de Passion en hij kwam bij de bakker en het kwam met hem niet voor de bakker. Een avondje bewust zonder televisie is helemaal zo gek niet af en toe…voor mijn gedachtegang…dan komt alles voor de bakker.

Ik was even aan het nadenken over het wij zijn met meer. Bedoelen mensen dan te zeggen dat er gelukkig in deze wereld nog meer goede mensen zijn dan slechte mensen? Dat de mensen die geweld afkeuren gelukkig nog in de meerderheid zijn? In de vriendenkring noemen wij het altijd, ga heen waar liefde is en blijf weg van waar geen liefde is. Ik dacht ook nog even na over de EU en hoever weg de EU eigenlijk staat na aanslagen. In de eerste plaats voelt iedereen zich inwoner van Brussel en dan van België en de EU zie je nergens. Eerst komen de mensen om je heen, dan je woonplaats en dan je land? En zo denk je weer eens wat en gaat het leven gewoon weer door. Ik bedacht ook nog even dat het misschien wel tijd is om de bevolking wat tips te geven bij aanslagen of geweld. In Israël is het heel gewoon om met je handen over je hoofd heen op straat te gaan liggen na een alarm. Niet dat ik hoop dat wij naar dergelijke situaties toe gaan, maar het niet benoemen lijkt mij niet goed voor onze eigen veiligheid. Ik blijf het in en in triest vinden dat de wereld zich zo aan het verharden is. En ik moet zeggen dat heel veel mensen die gewoon in de dorpen en steden leven dingen vaak al voorspellen en weggezet worden als imbecielen. En ik heb het dan over mensen die geen haat zaaien maar die wel gewoon beschrijven wat zij waarnemen om zich heen, waar zij zich zorgen om maken, tja. Om even in eigen land te blijven, Johan Cruijff is overleden aan kanker en daar sta je dan ook weer even bij stil. Kanker blijft een rot ziekte en sowieso is ziek zijn niet leuk. Ik heb nu ook weer mensen in mijn omgeving die ziek zijn en ik kan ze niet helpen en zoiets voelt machteloos. Machteloos, eigenlijk een gevoel wat heel vaak voorkomt bij mij en vooral niet in blijven hangen. Bij machte zijn is beter, waar ben ik wel toe in staat.

Nog onwetend van wat de ochtend zou brengen, ik stond gisterennacht te kijken naar een halo om de bijna volle maan. Ik stond wat filmpjes te maken en het leek net of er nog een blauwe planeet naast de maan stond. De lucht was oranje en opgedeeld in vier wolkenstroken en ik bedacht dat het net de kaart van Nederland was met alle verdeeldheid. Ik blij met mijn nacht en dan ontwaak je de volgende ochtend in een live nieuws dag met verschrikkelijke beelden, bewust welkom terug op aarde. De beelden van de kinderwagens in de rook op de luchthaven en huilende kinderen in de rook van de metro in Brussel. Kinderen die nog niet kunnen schelden misschien en wat mij betreft mogen zij zich een slag in de rondte schelden naar de volwassenen die deze wereld voor hun hebben geschapen door de jaren heen. En dan volg je het nieuws weer eens wat en de meningen en dan brengt zo’n dag toch nog iets goeds, een man met verstandige woorden met de naam Karskens. Ik ging hem even googelen en ik werd verrast door zijn eigen website. En zo levert zo’n dag je toch weer iets op. De haat in andermans ogen en de hardheid, ik had het er met een vriendin over. Ik kom veel mensen tegen met zo’n haat en hardheid in de ogen en dat mijn eerste vraag dan altijd is, wat heb je meegemaakt? Als ik ooit een maanmannetje ga tegenkomen met een toverstokje dan zou ik het wel weten, tover alle haat eens weg van deze aardbol… Ik vond het opvallend dat niemand eigenlijk een oplossing ziet voor alle problemen en die zijn er eigenlijk wel. Om even bij de maan als voorbeeld te blijven, mensen gaan naar de maan en hebben daar een tijdelijke verblijfsbasis en na hun reis keren zij terug op aarde naar hun permanente thuisbasis op aarde waar zij zich thuis voelen. Ik denk dat wij met zijn allen een beetje die maanreizigers zijn en met het verschil dat wij onze permanente thuisbasis kwijt zijn geraakt. Die thuisbasis is er wel maar het lijkt ergens anders altijd beter en aangenamer. Terug naar de basis is een van de oplossingen volgens mij en ik ben daar zelf heel goed mee bezig al zeg ik zelf en met de nodige zelfspot…

Ik weet niet of ik alles goed doe, ik maak eigen keuzes en soms goede keuzes en soms foute keuzes. Het hoort allemaal bij het leven en ik heb de afgelopen jaren wel geleerd dat mijn blijheid niet in veel spullen zit. Ik heb veel opgestoken van mensen en bijvoorbeeld ook van mijn Spaanse schoonzus, waar het zorgen voor de familie heel normaal is. Zij zorgen met de hele familie voor hun moeder, net als in veel andere culturen. De arbeidsmigranten in Nederland, met zijn allen met een paar spullen in een huis. De gesprekken met mensen bij De Voedselbank die het eten wel echt nodig hadden omdat er in het rijke en verharde Nederland geen schouder te vinden was. Ik weet dat er in heel veel landen en ook hier, mensen leven met gezinnen, families en bekenden in een huis. Ik hoor de verhalen van ex vluchtelingen die zich verbazen als zij hier komen over de grote woningen waar mensen alleen in wonen of met een partner. De nieuwe generatie jongeren die tevreden zijn met klein wonen, of bij elkaar wonen of langer bij de ouders blijven wonen of ouders die bij kinderen intrekken. De ouderen die samen in een huis gaan wonen omdat alleen wonen niet meer te betalen is. Ik heb zelf ook al plannen voor als ik oud mocht worden om samen met andere mensen een woning te kopen en er met zijn allen in te gaan wonen. Ik beweeg zo mee in deze tijd in een klein land met 17 miljoen mensen, aaaaahhhh! Met heel veel dingen zou de politiek met makkelijkere regelgeving in het nu kunnen meebewegen en dat is mijn mening. Ik ben alleen en in de huidige tijd zonder vast inkomen is een woning onbetaalbaar en ik zoek dan naar een oplossing. Mijn ouders hebben een ruime woning en een verdieping over en dus logisch om weer daar te gaan wonen voorlopig. Je helpt elkaar en ik zorg voor hun en zij zorgen voor mij, voor het nu goed en ik heb een dak boven mijn hoofd en een plek om schrijven en de wereld verder te gaan ontdekken. Ik mag op de huizen van vriendinnen passen als zij op vakantie gaan en dus vakantie. Ik mag bij veel mensen logeren en dus blij. Ja, ik ben echt blij met mijn leven nu en rijk met de mensen om mij heen. Ik blijf het wel een zotte en achterlijke tijd vinden en ik sprak gisteren nog met iemand die zich ook stoorde aan de verharding in de maatschappij en het ikke en ikke en de rest kan stikken gedrag. Nou ja, met wat humor, als iedereen zo doorgaat op de aarde stikken we vanzelf allemaal een keer, bewust van…

Ik ga verhuizen en dus zijn de eerste prioriteiten inschrijven in de nieuwe gemeente en een huisarts. Ik heb eerst mijn oude huisarts even van mijn komende verhuizing ingelicht. Op het internet een nieuwe huisarts opgezocht die mij aansprak. Het inschrijfformulier invullen en uitprinten op hun site en klaar. Bij de balie van mijn nieuwe huisarts zat een oude bekende en zij wist mijn naam nog van vroeger en ik de hare, grappig. Ik zei dat ik mij wilde inschrijven en de assistente pakte al bijna een formulier, waarop ik zei dat ik alles al compleet had. Aardige mensen daar en ik stond met 5 minuten weer buiten. Inschrijven bij de gemeente en ik had mijn ingevulde papieren en kopieën al klaar om af te geven dankzij het internet. Bij de balie wilde zij mij verwijzen naar een stoel met formulieren om in te vullen en zucht. Eeeh, ik heb alles al voor u… en ik was met 5 minuten klaar. Ik begon mij toen wel even af te vragen of het eigenlijk wel de bedoeling is dat je zelf dingen vooruit werkt? Ik ga een ruime zolderverdieping betrekken bij mijn ouders en over het hoe of wat ga ik morgen even over verder. Afijn, mijn oude ouders hebben dus nu geen huishoudelijke zorg meer nodig voor zolang als ik daar woon. Wat niet nodig is ga je ook geen gebruik van maken en mijn moeder was elke maand een andere hulp allang spuugzat. Afijn, moeders gaat de zorgverlener afbellen en vertelt dat het niet meer nodig is omdat dochter gaat schoonmaken. En toen moest ik even tot 10 tellen… Of de dochter zich dan niet als huishoudelijke hulp kon aanmelden bij de thuiszorg en bij de eigen ouders tegen betaling kon gaan schoonmaken. We hebben er later erg om gelachen maar… MIJN OUDERS ZIJN GEEN PRODUCT…MIJN OUDERS GAAN NIET IN DE VERKOOP…tot 10 tellen. Ik denk misschien anders, zou kunnen maar ik zou mij dood schamen om in de betaalde thuiszorg bij mijn eigen ouders te gaan werken. Ik krijg tijdelijk onderdak bij mijn ouders en dus ik zorg voor mijn ouders, hoppa. De opzegtermijn was trouwens een maand bij de thuiszorg. En later moeders in de auto gezet en samen naar de gemeente gegaan om de zorg af te zeggen. Ik vroeg of ze de indicatie konden laten staan tot de datum van afloop want daar wezen vriendinnen mij op. Mocht ik zelf de zorg niet meer kunnen verlenen om wat voor reden dan ook dan hoeft er niet weer een nieuwe indicatie gemaakt te worden voor de afloop datum van de huidige indicatie. De gemeente geeft het door aan het CAK en dus hopelijk bijna einde thuiszorg. Ik zit na zo’n dag echt te verlangen naar een eenvoudig hutje ver van de bewoonde wereld en in een andere tijd, een tijd met meer eenvoud en meer menselijkheid en met minder verhuis moet dingen…  

Het waren de afgelopen dagen leerzame dagen voor mij en veel gelachen. Er waren gisteren erg veel nieuwsitems die mij aanspraken. Ik heb dus voor een vakantie naar Turkije als Nederlandse muts met EU ster geen e-visum meer nodig. Of begreep deze muts de onderhandelingstafel niet zo? Het is toch net een kwartetspel aan het worden, mag ik van jou de 3 miljard en ik dan van jou de Syrische vluchteling met de rode jurk? Heel veel dingen zijn niet om te lachen en toch als je van sommige dingen de humor kan inzien met wat mensen, erg prettig. Ik had het er de afgelopen week ook nog over de C. Mijn persoontje en nog wat gesprekspartners vinden dat politiek en geloof niet meer samen gaan. Geloof zit in je, doe je thuis of in de gebedsruimte. Ik kom nogal wat mensen tegen die zonder C van het CDA wel op deze partij zouden gaan stemmen. Normen, waarden en respect op hun eigen manier uitdragen en zonder C. Mensen die wel leven met normen en waarden en respect maar niet perse vanuit geloof handelen, leuke gesprekken. En de PVV hoeft niets te doen om stemmen te krijgen omdat de rest niet meegaat in het nu is ook een favoriet onderwerp zo onder de mensen. Het ging ook nog over eerst kom ik en dan kom jij, een populaire kreet in het nu en er zijn heel wat ouders die hun kroost thuis juist leren, jij en dan ik. En het basisinkomen loopt vast want de prijzen voor alles in Nederland stijgen de pan uit en de lonen stijgen niet genoeg mee en dus heb je steeds meer basisinkomen nodig en kloppen oude berekeningen niet meer, zucht. En heel wat mensen om mij heen geven minder uit omdat zij geen schulden willen maken en de leencultuur niet aan de volgende generaties willen doorgeven. Niets is meer zeker en dus geld vasthouden, rechten van vroeger zijn geen garanties meer voor de toekomst. Je ziet het overal in terug, de onzekerheid en het leven met de dag en er het beste van maken en blijven lachen. Ik vind die omgekeerde beweging wel grappig en ik zie een nieuwe generatie jeugd die ook met minder tevreden zijn en meer geven om gezelligheid. En studenten die straks uitvindingen gaan doen om de wereld beter te maken en niet in eerste instantie voor hun eigen dikke ik. Met een beetje geduld komt het over wat jaren weer helemaal weer goed met een nieuwe generatie…

Ik heb een flex poes, bewust nu even een stilte voor de mensen die er grappen over willen maken… En hoppa weer verder met mijn poes flex filosofie… Mijn poes is bijna 16 jaar oud en was vanaf de geboorte gehandicapt en omdat er toen al bezuinigingen waren in poezenland en de woonvoorzieningen voor poezen met een handicap op een hand te tellen waren nam ik poes mee naar huis. Poes groeide binnen in huis op tot een leuk huisdier en in het nu heeft poes staar en hoort niet meer zo goed en is wat mager aan het worden. Poes vindt mij leuk en ik vind poes leuk en poes hobbelt nog steeds lekker door samen met mij. Ik was de afgelopen weken poes eens aan het observeren en ik kan eigenlijk heel veel van poes leren. Poes lag op de bank en de bank ging weg en ik observeerde poes hoe zij hier mee omging en voorzichtig zocht poes een nieuwe stoel uit om op te liggen. De stoelen gingen weg en ik zag poes weer zoeken en zij zocht een plekje in een andere stoel. En nu bijna in een leeg huis ligt poes op een kleedje op drie kussentjes blij te zijn. Ik kwam na mijn observaties tot de conclusie dat ik een flex poes heb. Ik kan veel van poes leren en ik doe eigenlijk precies hetzelfde, flex meebewegen in het nu en steeds een nieuw plekje zoeken. Je bent niet thuis op een plek, nee als de omstandigheden goed zijn dan valt er overal te leven. Eten, drinken en een plek om te liggen en liefde maken de flex basis. Iemand haalde het afgelopen week in haar hoofd om te vragen of de dierenarts poes geen spuitje kon geven zodat zij niet met mij mee hoefde te verhuizen. En het was geen grap… Ik bedacht met wat humor dat deze persoon nog erger gehandicapt was in haar hoofd dan mijn poes. Zolang mijn poes nog flex is en een blije indruk maakt en geen natuurlijke dood sterft dan blijft poes gewoon op deze wereld. Een spuitje doe je als de kwaliteit van leven van poes er niet meer is en poes heel erg veel pijn heeft en op sterven na dood is. Net als euthanasie bij de mensen, als het lijden overheerst. De mensen kunnen het meestal zelf nog wel aangeven als lijden overheerst en bij poes zal ik goed naar haar lichaamstaal en gedrag moeten kijken. Poes en ik, wij zijn vriendjes… bewust van.

Ja, het gaat lekker en mijn huisje is bijna leeg en de boeken staan allemaal al uitgepakt in mijn nieuwe hok. Afgelopen week de grootse pret gehad met tafels uit elkaar halen en vervoeren naar hun nieuwe huisje, bij een vriendin van mij. Dolle Mina’s met schroevendraaiers en zelfs mijn planten zijn met liefde geadopteerd. Iedereen blij met gesloten beurs, het leven is zo simpel. Ik had het er de afgelopen week nog over met mensen, als de kring van mensen in jouw directe omgeving gezellig is dan is het leven eigenlijk al af. En af en toe kijk je dan eens buiten die cirkel de wereld in en bij te veel spanningen val je lekker terug op de gezellige mensen in jouw eigen cirkel. Ik sprak nog wat mensen over het naderende raadgevende referendum Oekraïne op 6 april en ik krijg toch de indruk dat heel veel mensen gaan stemmen. Veel bejaarden gaan wel stemmen als een soort van protest tegen de bezuinigingen in eigen land, hilarisch. Een soort van aangifte doen tegen Wilders en niet begrijpen wat je eigenlijk deed. Vandaag begint dat circus en ik moest even denken aan een voorval van laatst. Ik had twee hoge staartjes in mijn haar gedaan en een paar dames moesten daar erg om lachen en vonden dat zoiets anno nu zoooo niet meer kon. Ik gaf hen vriendelijk terug dat ze dus gelachen hadden en dat het dan toch goed was? Lachen is belangrijk en ik ben wie ik ben en nu blij met mijn staartjes en lach lekker verder. Misschien niet een juist voorbeeld maar soms slaan we wel een beetje door in Nederland, kritiek hoort bij het leven en je beslist zelf of je er wel of niet iets mee doet. Niet dat ik het eens was met het minder, minder en minder, ik zou het zelf nooit zo gebracht hebben. Ik zie de problemen in het land en die los je niet op met de uitspraak van minder, minder en minder, wel met een ander beleid of een andere koers. Afijn, de rechter mag een uitspraak gaan doen. Nog even over het referendum, ik sprak afgelopen week met iemand die het zakelijk bekeek en dat er in de Oekraïne nog heel veel te halen valt voor ons als andere EU landen. Bij mij kwam meteen de vraag op van wat gaan wij dan brengen? Gaan wij als bij zoveel landen de goede dingen uit het land halen dan en als alles op is het land weer verlaten en de bevolking in armoede achterlaten? Wat krijgt de bevolking van de Oekraïne terug zodat zij niet allemaal het land hoeven te verlaten om elders te gaan werken? Meer, meer en meer vragen… en dus bewust mijn gezellige binnen cirkel weer in…