Zo ik heb even een rustige stille Pasen gehad, heel erg stil, bewust. Ik ben op eerste paasdag heel vroeg naar het strand gegaan, heerlijk wat gelopen en de bijzondere natuur gezien. Dan zie je zo heel vroeg al de autobussen bij de Keukenhof, hoe vroeg hebben al die mensen wel niet hun paasontbijt achter de kiezen moeten stoppen, dacht ik toen… Op het strand een heel leuk krabbetje gezien die in een huisje van steen zat. Je zal toch een hond zijn en je neus er tegenaan duwen en het beest komt zijn stenen huisje uit, auw, dacht ik toen…  Het verwonderde mij nog hoeveel mensen en honden en paarden er op het strand waren. Na een loopje heerlijk mijn paasontbijt op mijn kleedje zitten nuttigen in de zon op het strand. Later wat gelezen en genoten van de zon, ik had het niet koud. Toen de drukte begon weer huiswaarts en ik had in de auto pas door hoe koud ik was geworden, alles begon te ontdooien, pret. Wat een mensen zeg naar de Keukenhof toe, hoe kom je toch op het samen in de file idee zo in de middag met Pasen, dacht ik toen…

Op de andere paasdag lekker mijn boodschappen gedaan en wat een rust in de supermarkt. In Ede gaan ze in juni  een referendum houden over de winkelopenstelling op zondag. Ik sprak wat mensen die het wel wilden en dus jaaaa gingen stemmen. Wel goed dat deze gemeente een referendum gaat houden. Zullen alle inwoners het belangrijk vinden en zal iedereen gaan stemmen, dacht ik toen… Iemand in mijn omgeving was nu echt aantoonbaar bijna in haar eigen leugen gestikt en erg triest. Al rent de paashaas nog zo snel de leugen achterhaald hem wel. Of al loopt de leugen nog zo snel, de paashaas tackelt hem wel, dacht ik toen… Ik dacht ook nog even na over de chaos op de wereld en even mijn hoofd in het zand gestoken, je kunt er niet altijd bij stilstaan en zeker niet op een mooie zonnige dag, dacht ik toen… En ik stap weer fris de nieuwe lenteweek in, heerlijk…

Goedemorgen het is vandaag Goede Vrijdag. Het is geen algemeen erkende feestdag en waarom staat er dan op mijn gewone leuke kalender dat het Goede Vrijdag is? Kan iemand deze tekst volgend jaar eraf halen? Zet het op de kalenders die bij het geloof horen en laat het weg van de andere kalenders. Of nog beter, zet alle feestdagen van alle inwoners van Nederland op de kalender, eigenlijk meer in het nu. Ik weet dan wanneer een collega of vriend of vriendin een feestje heeft, heel handig en kunnen we naar elkaars feestjes gaan. Zolang je maar respect hebt voor elkaars vreedzame feesten en partijen is er niets aan het handje. Je hoeft geen feest te vieren… Laatst zei iemand nog tegen mij dat ik mijn haren los moest dragen,  je hoeft niet naar mij te kijken… en pret! Gisteren nog even The Passion bij vlagen gekeken en volgend jaar graag een versie dat de foute man naar de gevangenis gaat en de goede man vrij blijft. Wel graag even de bewijsvoering rond maken en een nieuw verhaal in het nu is geboren.

Er was nog meer goed nieuws om op te schrijven op deze vrijdag. Het burgerinitiatief peuro.nl heeft 40.000 handtekeningen bij elkaar en daar kunnen er nog meer bij. Dit burgerinitiatief wil een parlementaire enquête naar de invoering van de euro. Ik ben meer van het vooruit kijken en kijken hoe we de boel financieel weer op orde kunnen krijgen in het nu. Omdat het toch een stukje bewust worden van is hoe wij als landje destijds toch aan die euro zijn gekomen en het leuk is voor in de geschiedenisboeken, mijn handtekening bewust gezet. De Kamer gaat beslissen of het op de agenda wordt gezet en dan zet ik hem natuurlijk ook op mijn kalender als niet erkende feestdag… Een goede vrijdag allemaal!

Vandaag is het Witte Donderdag en het heeft iets te maken met een mooi oud verhaal en een laatste avondmaal. In het nu is het vandaag Voedselbank Donderdag, ook een avondmaal in het voedselpakket van nu. Een voedselpakket uitdelen voor de mensen die het even nodig hebben in onze samenleving. Wel fijn dat de kerk de Voedselbank donderdag ook steunt met het doneren van paasbroden. Mijn vriendin was de afgelopen week nog getuige van hoe twee mensen aan het ruziën waren om de laatste paastakken in een winkel. Waar mensen zich al niet druk om kunnen maken in hun verwarring…  Je loopt een willekeurig bos of plantsoen in en je raapt een mooie tak op van de grond en hangt hem vol met prullaria en klaar…

Wat ik zelf erg opvallend vond was een nieuwsbericht over een brand en dat de dierenambulance een konijn had gered. Ik denk dan, invloed van de PvdD in ons land? Ik wil wel graag zo voor de naderende paashaas en konijn dagen lezen hoe het met het konijn is afgelopen. Je hebt na een incident dagen later wel eens van die berichten over slachtoffers die alsnog het ziekenhuis uit zijn gekomen. Gaan we echt naar een tijd toe dat er een extra nieuwsbericht gaat komen dat een dier ontslagen is uit de dierenkliniek? Een van mijn vriendinnen heeft ook een huiskonijn dus ik kan mij inleven hoe het zou voelen als je konijntje met een brand naar het dierenziekenhuis moet. Ik had vroeger ook konijnen en ik was in tranen als er weer eens een weg was uit zijn hokje. Hoe gaat het dus met het konijn en misschien in het nu kan iemand een Facebook actie opzetten om anders een nieuw konijn te kunnen kopen?

En volgende week is er een Algemeen Beschaafd Nederlands Debat over de welles en nietes situatie van de bank van alle Nederlanders. Of bonussen beschaafd zijn en bla die bla die bla. Ik zie de problemen allemaal niet zo. Als je in je gewone werk je best hebt gedaan dan krijg je met Pasen een paasbrood en met Kerstmis een kerstbrood en af en toe een aardigheidje. Het gaat er toch om dat je werk leuk is…?

Hoever is Engeland bij ons vandaan? Samen varen we naar de overkant… Het zijn onze overburen en zouden ze daar ook voedselbanken hebben? Jawel, ze hebben daar ook voedselbanken, heel veel zelfs. Als je daar als gewone jongen of meisje op het platteland woont dan ga je studeren, heel hard studeren. Je leven bestaat uit dat de schoolbus komt en in schoolkleding ga je naar school om te studeren en om te sporten, goed en voor weinig geld geregeld in Engeland. Je gaat niet naar pretparken of op vakantie, in de vrije tijd wandel je wat rond met het gezin. Studeren en nu al bewust van dat je later financieel voor je eigen ouders kunt gaan zorgen. Alle vangnetten zijn daar allang afgeschaft en als doodgewone ouders van een gezin en je hebt geen baan meer en spaargeld dan ga je ook in Engeland naar een voedselbank. Zomaar het verhaal van een Engelse student in het nu. Wat mij gelijk op de gedachte bracht dat de druk op de jongeren van vandaag de dag immens groot is, uitgaande van een normaal gezin of een gezin bij een voedselbank. Door de jongeren te laten studeren is alle hoop voor de toekomst op hen gericht.

Het bracht mij nog op een andere gedachte, je zet kinderen op de wereld in het nu en ze groeien op met de dingen van het nu. Ze studeren en bedenken nieuwe dingen zoals drones, Uber en de selfie stick. Ze doen hun best om inkomsten te generen in het nu en dan gooit de generatie boven hen de deur dicht om alles bij het oude te houden. De generatie die zelf de wereld heeft gecreëerd waarin de jongeren van nu in opgroeien. Eigenlijk zeg je dus tegen de jongeren dat wat de ouderen allemaal bedacht hebben niet goed is en alles te snel gaat en we in de achteruit gaan. Oud en nieuw naast elkaar in plaats van tegenover elkaar zou toch beter zijn? Misschien zit ik er volledig naast, ik denk maar wat raak. Er groeit nu een hele generatie kinderen op die het niet meer zo goed zullen krijgen als hun ouders, of goed op een andere manier, net hoe positief je erin staat. Ouders uit het tijdperk waarin alles kon en alles op krediet kon. In mijn werkelijkheid zie ik ook twee soorten kinderen nu. Kinderen die hard werken en zien dat zij voor zichzelf en ouders en familie kunnen gaan zorgen en kinderen die ouders volgen en voortleven op de kredieten. Dan blijft natuurlijk de vraag wat de jongeren en studenten van nu later gaan doen. Gaan zij voor ouders en familie zorgen of denken zij misschien bekijk het maar? Ik mocht geen selfie stick dus dan zet ik jou niet onder de douche… Zoals een collega uit de zorg tegen mij zei: “wie gaat er later voor ons zorgen?” Misschien met alle veranderingen zou de vraag kunnen zijn: “kan ik later voor mijzelf zorgen?” Het is echt een wonderlijke wereld zo om mij heen en ik voel mij soms gevoelsmatig meer verwant met de jongeren dan met de ouderen die deze wereld bewust of onbewust zo hebben gecreëerd. De jongeren zijn de toekomst en ik mag hopen dat ze slim genoeg zijn om hun eigen paden uit te zetten met vallen en opstaan. Waar het verhaal van een Engelse student al niet toe kan leiden op mijn blog…

Op veel plaatsen ging het afgelopen weekend het licht even uit. Een uurtje het licht uit tegen de opwarming van de aarde. Ik had het geluk dat ik er niet aan mee hoefde te doen omdat ik er op vrijdag al aan had deelgenomen. Ik had toen al bijna twee uur doorgebracht zonder stroom dus ik ben eigenlijk voor volgend jaar ook al klaar. En als ik daar alle andere stroomstoringen ook nog eens bij optel dan zit ik de komende drie jaren gebakken. Ik kreeg het afgelopen jaar veel geld retour omdat ik zo weinig elektra en gas had verbruikt, tja als je niet veel bezit kun je ook niet veel verbruiken, heerlijk. Je helpt de opwarming van de aarde ook niet door een uurtje het licht uit te doen. Je kunt het licht eigenlijk beter aan laten dan zien iets meer mensen misschien ergens een oplossing voor… Er was de afgelopen week ook nog iets over windturbines in zee. Ik begrijp nog steeds niet dat ze toeristen de oude molens laten zien. Over een tijdje hebben wij zoveel van die nieuwe saaie witte windturbines dat het de molens laten zien in het nu gaat worden. Kunnen we die dingen in de Noordzee voor de kust dan wel in rood en wit en blauw spuiten? Zien de vliegtuigen ook waar Nederlands grondgebied is? O nee we zijn Europeanen en Europa is bedacht voor de vrede en dus blijven de windturbines wit, meegaan in het nu. Gelukkig zien de toeristen in de zomer door de smog de windmolens niet en bij zeemist ook niet. Ik vroeg mij nog af of de windturbines orkaan bestendig zijn. Je zult met alle weersveranderingen toch raar staan te kijken als je een wiek in je tuin in Noordwijk krijgt. En van de wind kun je niet leven kan ook de prullenbak in. Met een windturbine in zee daar vaart menigeen wel mee, is beter in het nu…

En dan hadden we nog de klok die vooruit ging, de zomertijd en energie besparen. Ik stel voor om eens een keuze te gaan maken. Of windturbines in zee of rommelen met de klok. Wat zeggen de geleerden? En nog iets heel anders, een kerkdienst tussen de koeien in de stal bij gebrek aan kerk. Wat een sof om dit nu pas te bedenken. Al die tijd werd de kerststal naar de kerk toe gebracht terwijl het dus andersom de bedoeling was, te leuk…. Misschien dat je zelfs wel meer mensen naar de kerk gaat krijgen in de boerderij. Geen verwarming nodig want de dieren houden je warm, geen hosties nodig want die bakt de boerin zelf van bio brood, geen koude kerkbanken en wel warm stro, geen wijn maar melk in de drinkbekers en vers van de koeien en bedenk zelf wat je allemaal kunt doen in de hooiberg. De stroom die nog wel nodig is die maakt de windturbine op het erf en vier wieken en het kruis in de lucht is er ook. Ik zie de eerste uitvaarten ook al voor mij op de boerderij, land genoeg om mensen te begraven. Een tractor met kar en de kist op de kar. Paarden voor de kar is meerprijs. Mensen kaplaarsjes aan zodat ze niet in de stront van de koeien stappen. Geen melkmelkquota maar een begraafquota. Na de uitvaart een bijeenkomst met koffie en eigengemaakte producten in een leegstaande stal op de boerderij en klaar. Het kan allemaal…

Ik durf het in deze tijd eigenlijk niet zo op te schrijven maar vanmorgen wederom van het lachen van mijn stoel gevallen. Gisterenavond ook al dus het gaat helemaal de verkeerde kant op met mij… Gisterenavond waren wij uit eten met een van mijn vriendinnen met kanker. Het etentje had zij nog tegoed voor haar verjaardag. Het uit eten gaan en de borrel na afloop trok zij nog net. Als verrassing kwamen de vrienden uit Friesland ook en zo waren wij allen weer samen. Het geheim van dat zij kwamen was goed bewaard gebleven en twee vriendinnen vroegen zich af waarom zij niet geïnformeerd waren. Een iemand keek in de spiegel en had wel door dat zij anders misschien haar mond niet had kunnen houden, ha ha. De grootste onzin kwam over tafel en ik had af en toe tranen in mijn ogen van het lachen. Ook nog wel wat serieuze praat en ook om ons heen waren wat mensen zelf uit het leven gestapt de afgelopen tijd. Het is niet te bevatten eigenlijk als je mijn vriendin dan ziet vechten om zo lang mogelijk te blijven leven en plezier ziet maken en anderen van onze leeftijd er de brui aan geven. Je mag in deze tijd blij zijn als iemand het alleen doet zonder andere mensen mee te nemen, bewust van. Je kunt beveiligen en praten wat je wilt als iemand iets in zijn hoofd heeft dan gebeurd het toch wel op een dag. Iedereen heeft wel eens moeilijke periodes in zijn of haar leven en ziet het niet meer zitten. Het blijft fascinerend hoe de een er wel zelf uit kan komen en de ander niet. Als je denkt in oplossingen en loslaten en niet denkt in problemen dan heb je al de helft gewonnen. Werkt voor mij prima al blijven dingen soms lastig. En veel lachen…

Vanmorgen de grootste pret omdat iemand er een probleem mee had dat de aanrechttoeslag ging verdwijnen. Ik had er nog nooit van gehoord en zo was het weer pret over en weer. Ik betaalde er dus voor dat mensen al die tijd achter het aanrecht thuis stonden? Ik had dus gewoon vanuit mijn werk bij iemand met zo’n aanrechttoeslag een bordje eten kunnen afhalen? Of mijn afwas kunnen brengen? Als je zo’n toeslag ontving omdat je echt ziek was, alle begrip, de bewuste praktijk was anders. We hadden echt de grootste lol en hoe kunnen dit soort dingen nou gewoon in ons land? Het bracht ons ook op de vraag of wij dan iets zo verkeerd doen door te werken als alleenstaande vrouwen met of zonder kinderen en geen toeslagen aanvragen? Een van mijn alleenstaande vriendinnen werkt hard en spaart een beetje om een keer in het jaar op vakantie te kunnen. Ook zij vroeg zich af of zij gek is of de rest gek is? Ik hoor het steeds vaker, waarom nog gaan werken als je hetzelfde of meer thuis achter het aanrecht kunt verdienen? Voor mij en anderen is werken gewoon leuk, ik zou er zelf niet aan moeten denken om altijd thuis te zitten. Ook als je een gezin hebt kun je best als de kinderen iets groter zijn een paar uurtjes iets gaan doen toch?  En als je alleen bent is thuis zitten en niets doen toch geen optie als je redelijk gezond bent? En wil je bewust niet werken dan heb je ook minder geld toch (een basisinkomen…) en wel meer vrije tijd? Misschien komen wij wel van de Dolle Mina planeet of zoiets? Wij hebben met die toeslag alweer een ochtendje lachen achter de rug en daar gaat het toch om…

Ik ben mijn kofferbak. Het ging zomaar even door mijn hoofd heen vrijdagnacht en zaterdag. Steeds meer mensen geven mij spullen omdat ik er weer iemand voor weet. Kleding, spellen, voedsel en allemaal in mijn kofferbak. Zo stond ik afgelopen vrijdagnacht nog spullen over te laden van kofferbak naar kofferbak. Hilarische legale taferelen zo in de nacht. Ik was de afgelopen zaterdag mijn eigen spullen eens aan het uitzoeken. Ik bedacht wat ik mee zou nemen als ik op stel en sprong mijn huisje zou moeten verlaten. Ik kwam niet verder dan een kofferbak vol spullen. Wat heb ik nodig, wat is handig om mee te nemen en waar hangt emotionele waarde aan? Ik ben de spullen die in mijn kofferbak passen. De rest zijn herinneringen en die zitten in mij. Ik denk dan altijd wat door en ik werd mij er weer bewust van dat het in het leven dus eigenlijk niet om spullen gaat. Het gaat om het leven zelf en geluk. En dan nog, stel ik zou er niet meer zijn en iemand erft de spullen in mijn kofferbak. Gaat iemand er dan blij van worden of gaat het dan alsnog gelijk naar de afvalverbranding? Stel het laatste en dan blijf ik dus over. Er staan wat mensen te huilen en wat mensen te lachen op mijn uitvaart en dan is het over. De herinnering blijft zolang er mensen leven die mij gekend hebben. De een vond mij een trut en de ander vond mij een goed mens. Als de laatste is uitgestorven die mij gekend heeft dan blijft alleen misschien mijn blog nog over en misschien wat ander leeswerk. Stel over honderd jaar in een archief dan leest iemand mijn blog en denkt er het zijne of hare van. Geweldig toch eigenlijk het leven! Misschien worden mensen triest als ze bovenstaand verhaal lezen, niet doen hoor, of bewust stoppen met lezen, wees vrolijk. Voor mij was na deze overpeinzingen de vraag, wat wil ik nog doen op deze wereld en waar ga ik nog blij van worden? Genoeg! Tjee, ik ben Ingrid en mijn eigen kofferbak…

Ik moest vroeger op school voorlezen voor een cijfer als onderdeel voor mijn examen. Ik leerde toen dat je rustig moest lezen en af en toe een adempauze moest nemen. Het ging even door mijn hoofd gisteren tijdens het debat over de toekomst van globalisering en Europa. Live te volgen en ik dacht eerst in een trein te zitten die al tien minuten te laat was, wat een tempo voor de pauze. En kan iedereen alsjeblieft eens een stilte laten vallen bij overgang naar een andere zin? Adem in en adem uit… Ik dacht echt dat het cabaret was op een gegeven moment met alle eh, ehm, eh en eh’s… Het groter worden van de eh koek was een feit. Dilemma om verder te luisteren en de eh en ehms te negeren of om hem uit te zetten. Ik wilde de inhoud toch wel vernemen en ik haalde het einde, zo trots op mijzelf…  (T)TIP voor iedereen, eh en ehm kan echt niet te vaak. Is het besmettelijk soms? Misschien is het iedereen niet zo duidelijk, wij zijn een vlekje in Europa. Stel je gooit een hand vol druppels chloor op een zwarte broek dan zijn wij als land het allerkleinste vlekje. En het allerkleinste vlekje op de broek dient te dansen naar de pijpen van de grotere vlekken. Ik kan het niet duidelijker uitleggen en het gaat natuurlijk om de vraag… Hoeveel kunnen de Nederlanders als Europeanen en als wereldburgers vragen en verdragen? Ik ben ervoor om eh de eigen munt weer terug te brengen in ons land, eh is een begin. Ik stap even uit dit eh stukje, ik word er ehm gek van.

Het was gisteren een blije dag want wij zijn als Voedselbank na een laatste controle nu officieel gecertificeerd! Waar een team groot in kan zijn. Ik kon de beste controleur meteen nog even vragen hoe het zat met alle goedbedoelde vitaminen en potjes en druppel preparaten waar mijn vriendin bij de drogist voor op cursus moet en bijscholing krijgt en die wij vanuit de winkels krijgen om uit te delen. Mensen gingen ons dan vragen waar iets voor was met als gevolg een eh en ehm… De bedoeling is goed om het aan de Voedselbank te schenken, de wetgeving zegt anders en gedogen gaat niet altijd op. De controleur vond het ook niet kunnen en mijn vraag was niet stom. Ik denk dan, gewoon verzamelen en naar andere landen sturen waar de wet anders is en de mensen er een echt tekort aan hebben. Wie goed doet die goed ontmoet en wij hebben die andere landen misschien over wat jaren weer hard nodig. De certificering maakt het voor ons iets makkelijker om voedsel van bedrijven te krijgen omdat zij nu weten dat wij er bewust mee omgaan. Ik vind veel dingen nog steeds overdreven en veel het gevolg van dat mensen niet zelf bewust meer kunnen nadenken en richtlijnen nodig hebben of om het minste of geringste al gaan janken en bij een advocaat staan met een klacht. Sneu land zijn wij soms toch… Volgende week krijgen wij taart voor ons harde werken, ehm mmmjjaammie!

Leuke dingen doen en na een ochtendje werken gisteren op naar een collega. Zij vertelde mij laatst dat zij postzegels leuk vond en albums had. Ik bedacht toen dat er bij mij nog twee albums in de kast lagen van heel lang geleden. Ga ik nog blij worden van die albums? Nee en dus hoppa weg ermee en naar iemand die er wel blij van gaat worden. Het is allemaal zo simpel… Bij haar aangekomen scheen de zon en dus naar buiten en ik kreeg koffie en chocoladekoekjes. Een mooie ruil toch? Ik vernam later nog dat er postzegels in de albums zaten die zij niet had, erg leuk. Zo heb ik de afgelopen week van iemand anders een Senseo apparaat gekregen, de mijne was al enige tijd stuk en net zolang gewacht tot iemand er een over had. Niet dat die koffie nou zo heel erg lekker is, voor een bakkie in de ochtend of avond is het handig. Ik blij en weer koffie. Later in de middag naar een oudere man gegaan waar ik al een goede band mee had toen ik nog bij hem werkzaam was. Gezellig samen naar het tuincentrum gegaan om wat spulletjes voor hem te kopen. Wel grappig om dan alles te benoemen voor hem omdat hij nog maar 10% ziet. Hij hoorde water en er stond een mooie rotspartij met leeuwen en planten en dan ga je die dus beschrijven aan hem en hem laten voelen aan de rots. Mensen staan er niet altijd bij stil met uitjes met mensen die slecht zien of weinig zien. Zo was hij mee geweest met de lichttoer in Amsterdam, gezellig maar hij zag weinig natuurlijk. Bij de Rembrandt in het Rijksmuseum was het te donker voor hem en hij zag het doek niet. Mensen staan er vaak niet bewust bij stil wat de nadelen zijn van slecht zien. Je zal hem overigens niet horen klagen, iemand die blij is met wat hij nog wel heeft en waar hij van geniet. Mooie man en helemaal happy met zijn vriendin in hetzelfde huis, geweldig allemaal, negentig en happy! Al met al een leuk dagje weer.

Wie is er niet groot mee geworden, met K3? Ik ook en dan vooral in mijn werk met de mensen met een lichamelijke en/of geestelijke beperking. Vrolijke muziek en dansjes om na te doen, erg leuk. Ook met de kinderen van vriendinnen heel wat af gedanst op de soms kwam drie keer mijn oren uit muziek. Met de raket die de MH17 uit de lucht schoot en de nationale rouwdag nog vers in mijn geheugen kwam de nationale rouwdag voor het uiteenvallen van een damesgroepje loeihard aan. Oké, verdriet is voor de een iets anders gevoelsmatig dan voor de ander, bewust van. Kunnen we dan misschien wel wat onderscheid maken in het woord nationale rouw of het woord afschaffen? Voor de goede orde, ik herhaal het nog even. De mensen in het vliegtuig waren zich van geen kwaad bewust en gingen op reis en kwamen niet meer terug of in een kist. De dames van K3 hebben leuke dingen gedaan en het is tijd voor iets anders in hun leven, ze leven nog steeds en hun vrolijke stemmen blijven klinken op de radio en de televisie. Kan iemand met mij meevoelen dat ik erg in mijn maag zit met nationale rouwdag K3? Sterker nog, ik voel mij alsof ik zelf in de rouw ben en daarom heb ik vandaag mijn eigen Ingrid rouw minuut uitgeroepen. Ik ga zelf een minuut stilte houden deze ochtend om 09.00 uur, voor mijzelf en gewoon omdat het kan. Ik ga eens stilstaan in die minuut bij alle dingen die wel het rouwen waard zijn. De slachtoffers van al het geweld op de wereld, mensen die ik ben verloren, mijn kat en dan is de minuut weer om. Na die een minuut stilte ga ik weer hoppa door en er een leuke vrolijke dag van maken. Tjee, wat een goed gevoel zo’n eigen rouw minuut, ga ik vaker doen. Morgen de vrolijke minuut om de boel in evenwicht te houden. In deze gekke wereld blijft mijn balans zo gelukkig in evenwicht, het is wel keihard werken om de balans zo te houden. Ach, wat is een minuut per dag …