Met de auto Amsterdam Centrum in, altijd lachen… Ik zat o mijn panda, gelukkig achterin de auto. O mijn pandahemel, een tram achter de auto, rijden! Ik was de rijdende navigatie achterin en tevens de uitkijk voor of er fietsers aankwamen. Ik ga normaal met de bus of metro of tram of met de benenwagen van en naar en door de stad. Ik wacht nog op een kabelbaan of gondel, zeker. In een gloednieuwe auto is rijden door de stad altijd leuk. In de auto hadden wij het over lopen, wat doe je als jouw man of vrouw gaat lopen? Bewust van dat je dan jezelf moet redden zonder je hand op te hoeven houden bij de overheid. Emancipatie in de auto, allememinadolletjes. Het is een mooie overtuiging om alles zelf te willen doen. In de praktijk lopen de dingen soms toch net iets anders, het leven. We moesten nog een stukje lopen vanaf de parkeergarage en ik lag bijna in een gracht van het lachen toen wij het onder het lopen over het lopen hadden… En dan loop je in de stad ook nog een bekende man met borsthaar in de loop bijna tegen het lijf. Echt super gelachen zo met zijn drietjes op weg naar de vrede. Ja we gingen naar de musical Hair. Er zaten daar dan gewoon mensen in de zaal die echt die tijd hadden meegemaakt, cool. De musical was echt geweldig, ik zat er helemaal in. In de pauze plassen met lange rijen was ook leuk en dus op de mannentoiletten. De mannen konden er om lachen en vrede was met ons. Een dame uit België kwam er pas later achter dat zij in het mannentoilet stond, laat de plas in het mannentoilet schijnen. De musical Hair is tijdloos en de oorlog is moeiteloos te kopiëren naar de nieuwe oorlog in het nu en die voor de deur staat te kloppen. Klop klop, wakker worden, oorlog kent alleen verliezers… In de pauze hadden wij het nog even over het waarom eenzame konijnen in een ochtendprogramma en in het nieuws zaten? Niemand van ons die het wist en de o mijn rabbithemel was geboren. Onzin en zin is het leven. Oorlog kent alleen verliezers, oorlog is onzin en geeft het leven echt geen zin. Ik las laatst Heer van de vliegen van William Golding. De mens kan alles kapot maken, bewust van. En daarom, laat de zon schijnen.

Ik had afgelopen weekend geen zin om te schrijven, veel indrukken en wat genoten in Amsterdam met het mooie weer. Een beetje geluk naar Amsterdam gebracht, tja. In het café De Zon kwamen de tranen bij iemand en dan met een bakkie troost iemand troosten. Ik kan jou niet helpen, ik kan er alleen vandaag voor jou zijn. Iemand gelukkig maken, het geluk is voor de een dit en voor de ander dat. Als je zelf de dingen weet die jou bewust gelukkig maken dan kom je een heel eind. Voor mij is het ultieme geluk de zee. Of het slenteren door Amsterdam en genieten van de mooie geveltjes en de Westertoren. Het uiteindelijke geluk zit in de mens zelf, bewust van. De stad puilde uit met het mooie weer en met ons flesje drank en met wat hapjes kwamen wij uiteindelijk op het Museumplein aan, alwaar wij heerlijk in de zon op het gras zaten. Er waren wel wat dingen en een van de vriendinnen keek mij aan en zei dat ik wel wat schrijfwerk hieraan kon wijden. Kan ja, sommige dingen zijn beter om in stilte te overdenken. Ik ben vandaag weer een jaartje ouder geworden en in een volgend leven zou ik best als pandabeertje terug willen komen op deze aarde. Wat een leven zeg, je krijgt het lekkerste voer, het beste onderdak en medische zorg zonder hoge eigen bijdrage. Nou de enige verwachting is dat je als pandabeer de mensen gaat vermaken en geld in het laatje gaat brengen in het dierenpark. O en de middenstand daar beter maakt… Ik blijf het moeilijk uitleggen vinden aan iemand die net uit de oorlog komt om te vertellen dat wij hier een pandabamboefestijn hebben… Ook in deze, waar gaat een mens gelukkig van worden. Voor de een is het veiligheid en voor de ander twee pandaberen. Mijn vader wilde wel gratis Staatsloten, hij is computerloos en dus geen gratis Staatsloten. Gratis is eerst al jouw gegevens online achterlaten en daar ga ik, die het dan voor hem kan doen niet gelukkig van worden en de beste man ook niet. Gratis bestaat niet zegt ook mijn vader… Deze bijzondere trekking gaf toch wel veel bijzondere pret in ons huis… Ik snap heel veel dingen niet, zal aan mij liggen. Bij een supermarkt vroegen ze naar de postcode van de klanten. De vrouw voor mij gaf automatisch postcode en huisnummer en er zijn zelfs mensen die in gedachten hun pincode geven. Nee is ook een antwoord. Ik ging bij een bakker gebakjes bestellen en daar wilde de aardige verkoopster ook mijn gegevens. Ik vroeg wat er met mijn gegevens ging gebeuren en of ze bestanden voor andere doeleinden gingen gebruiken of doorverkopen. Ik ben dan de imbeciel, bewust van, zoiets vraagt niemand. Pret brengt het allemaal wel met zich mee en ik bedenk net dat je als pandabeer ook geen privacy hebt. De hele dag mensen die jouw onderzoeken, filmen en foto’s van je nemen, o mijn bamboehemel… Een vriendin stuurt wel eens foto’s van haar kat en geniet heel erg als de kat bij haar op schoot ligt. Misschien is een kat wat en als de kat van huis is, niemand die weet waar het beest uithangt, nu nog dan. Nou ik denk er nog even over, fijn lang weekend.

Ik liep laatst met een vriendin door de stad en daar stonden ze voor de energie en of je wilde overstappen. Mijn vriendin zei dat zij haar verbruik niet zo uit haar hoofd wist en vervolgens kunnen zij dan met naam en adresgegevens op straat in de lappietop zo jouw verbruik opvragen bij de andere energiemaatschappij. Ik sta er dan van te kijken dat mensen zoiets als normaal beschouwen. Ik kwam van t weekend iemand tegen die zich wel bewust was van de privacy op onze aardbol, grappig. Is alles weten wel goed? En we hebben ook wat nieuwe brieven tegenwoordig. De brief van dat wij tot onze spijt hebben moeten vaststellen dat uw persoonsgegevens en misschien nog meer dingen gelekt zijn… Vroeger had je alleen een lekkage bij de afvoer of als je maandverbandje vol was… Ook qua gezondheidszorg zijn de oproepen om terug te komen voor een controle op het een of andere virus buitengewoon opvallend te noemen, andere tijden. En qua privacy, ik doe er natuurlijk net zo hard aan mee met mijn blog. Ach kunnen wat mensen lachen en leuk voor de mensheid na ons om te lezen hoe het bij ons was in de zoveelste eeuw na iemand. Ik vind het ook opvallend dat we steeds meer betutteling krijgen. Komt zoiets doordat er meer mensen op een kleiner oppervlak zijn en er dus strakkere regels nodig zijn? Er is trouwens een verschil tussen betutteling en daadkracht en knopen doorhakken. Zijn alle nieuwe mensen die naar Europa komen zich bewust van dat de vrijheid in Europa relatief is? Ja er is genoeg om over te blijven filosoferen in mijn leven. Nou ik ga nog wat andere dingen doen en van t weekend misschien weer een blogpost.

Het voorjaar is buitengewoon prettig. Ik lach mij suf voor zover mogelijk en daar horen binnenpret en zelfspot bij. Wij hadden vorig jaar de bloesem gemist in het Bloesempark bij het Amsterdamse Bos. De bomen waren erg kaal toen wij daar vorig jaar eindelijk arriveerden. En dan nu op een mooie zondagmiddag zou het er dan eindelijk van gaan komen… Ons kersenbloesemfeest was snel over door de enorme drukte en wij bedachten helemaal zelf dat het volgend jaar veul beter is in de vroege ochtend of in de avond. Nou dit jaar wel bloesem gezien en geen kale bomen dus wij gaan langzaam vooruit. Onze steiger was wel leeg en daar samen met de eendjes wel van de rust genoten… Overal in mijn omgeving staan prachtige bloesembomen. Het voelt voor mij nog steeds alsof we een maand voorlopen met alles qua weer. Na ruim twee weken rustig aan in mijn vrije tijd, mijzelf weer in de kleding gehesen om te gaan dansen met de dames. Ik heb zo gelachen… Ik kreeg op een gegeven moment de opmerking dat het jammer was dat iemand niet kon zien wat er onder mijn blouse zat… Op zo’n moment en laat in de nacht en ik nuchter en de rest niet zo, nee geen goed idee om de waarheid dan te vertellen. Ik had natuurlijk kunnen vertellen dat ik voor het uitgaan heel erg creatief was geweest… Ik bekeek thuis in de spiegel mijn blouse zonder bh en mijn spiegel vond het helemaal niets. Ik had nog een sportbeha en daar de vrolijk de schaar in gezet en ruimte geknipt bij mijn linkerborst zodat het niet knelde op mijn gekneusde ribben. Ik was zo trots op mijzelf om deze oplossing na twee weken zonder bh. Het zag er niet uit maar kleding erover en dansen. Ik besloot na de opmerking over wat er onder mijn kleding zat, bewust te kiezen voor mijn eigen binnenpretje. De waarheid als binnenpretje. Best stom van mij om niet van te voren even te bedenken dat iemand wel eens kon vragen wat er onder mijn blouse zat… Ik was allang blij dat ik niet uit mijn mond liet ontsnappen dat ik de laatste weken alleen maar op mijn rug lig. Echte liefde is…iemand die een in stukken geknipte bh kan waarderen. Nou wel gelachen op deze avond en in deze tijden van wereldwijde ellende en onrust wel heel erg belangrijk.

Het verkiezingsfestijn is weer achter de rug… Heel erg veel veranderingen zijn er niet en ik hoop dat in de nieuwe coalitie van drie, Groen Links een vierde onderdeeltje gaat worden van het geheel, alleen al om de gemiddelde leeftijd iets omlaag te brengen en om de afwezigheid van het rode blok iets te verzachten. Voor de rest is de totale uitslag een goede afspiegeling van ons landje, denk ik zo. Ik zat goed met mijn eigen pool des peilings en ik had alleen een paar extra zetels verwacht voor DENK en FvD. Ik heb voor mijzelf erg gelachen om de verdubbeling van 50+ en ik dacht dat eerst dat ze voortaan als 100+ door het leven zouden gaan… Mijn mooiste verkiezingsmoment was in Zwolle op een pleintje in een wijk. Ik ben bewust even stil blijven staan en zitten bij het flyeren van de SP met drie meter verderop op hetzelfde plein de mensen van DENK met de flyers. Mijn eigen bewuste werkelijkheid in beelden. Om mij heen stemden de mensen echt allemaal op verschillende partijen, erg leuk. Normen en waarden, meer defensie, de zorg en de afschaffing van het leenstelsel voor studenten waren wel wat punten om mij heen. Het motorblok zal er komen en om het motorblok zal de carrosserie komen van de oppositiepartijen. De wielen zijn toch echt de mensen in Nederland, zij beslissen uiteindelijk welke kant de auto op gaat rijden en welke wegen. Nou het belangrijkste lijkt mij dat het nieuwe verkiezingsvoertuig op zijn wielen blijft staan de komende tijd, misschien de wielophanging iets verstevigen? En hoe noemen we het nieuwe voertuig? De Rutte drie? En gaat het voertuig op aardgas, kolen, schaliegas, zonne-energie of windenergie rijden? En bij pech onderweg, welke verzekering is het beste? Vragen en vragen en vragen. Zal schaliegas trouwens het nieuwe aardgas gaan worden, met verzakkingen en bevingen? Vragen en vragen en vragen. En voor de rest hobbelt iedereen door en probeert er het beste van te maken, verkiezingsfestijn of niet. Ik heb zelf wat leuke dingen ondernomen en heel erg gelachen in de trein. De zon heeft mijn gezicht weer wat kleur gegeven en de krokusjes om mij heen kleuren de wereld ook vrolijk. Binnenkort naar de bloesem kijken en hoe mooi kan het allemaal zijn… Het verkiezingsfestijn gaat nu het voorjaarsfestijn worden, fijn.

Ik ben best druk met dingen en dan nog werken erbij ook… Genieten en gezelligheid maken het leven aangenaam, leuke dingen doen. Ik dans mij rot voor de ontspanning, zeker en het is nog gezellig ook met de dinnetjes. Een vriendin van mij vertelde dat zij niet meer aan sporten toe kwam vanwege het zorgen voor andere mensen. Beter een paar kilo teveel dan mensen laten lijden en in nood laten en plak deze tekst op de muur aldus Ingrid. Doen wat je hart je ingeeft, denk ik dan. Ik kreeg van een andere vriendin een speciaal voor mij gemaakte steen. Blauw en met de woorden live, love en laugh en met het vredesteken op de achterkant, zo lief. Mijn geluk zit in kleine dingen, zeker. Deze steen is te mooi om weg te gooien en dus maar geen nieuwe steen werpen om de wereld bewuster te maken. Er ontstaan in deze tijd toch wel de nodige nieuwe rimpelingen in watertjes en zo is het altijd gegaan in de geschiedenis. Ik kwam laatst mijn ex schoonouders weer tegen en even bijgekletst met deze lieve mensen. Denk je nog wel eens aan ons? Ja natuurlijk en jullie zijn lief en ja als ik in de buurt ben dan kom ik heus wel weer eens aan. Ik vind nog steeds de verhalen van de mensen om mij heen boeiend en de mensen komen ook gewoon naar mij toe, met het een kan ik wel iets en met het ander niets. Laatst hing mijn vork geruime tijd in de lucht voor mijn mond, sommige verhalen zijn te onwaarschijnlijk en toch echt waar. Mensen vragen ook soms aan mij hoe het wonen bij mijn ouders bevalt, sommige snappen er niets van en jammer dan voor deze mensen. Dingen lopen soms heel anders in het leven, bewust van. Ik logeer wel eens ergens anders en ik moet dan weer wennen aan de ontzettende hoeveelheid ruimte in een huis… Leven met wat je wel hebt en vindingrijk zijn… Ik zie mijzelf echt niet meer alleen in een huis wonen, gewoon niet nodig al die ruimte. Ik ben over het algemeen best blij en af en toe verdrietig omdat ik dingen niet begrijp en hoe zij gaan, vooral als andere mensen daar de dupe van zijn, ik kan daar nog steeds slecht tegen. Sommige karaktereigenschappen zitten er gewoon in en zijn moeilijk om te veranderen, ik ben zo, bewust van. Omdenken, om mijzelf lachen en naar buiten gaan zorgen dan voor het loslaten. O en schrijven natuurlijk of dingen met dinnetjes delen en lachen.

Maart roert zijn verkiezingsstaart…Voor zover ik het kan overzien negeert iedereen die gezellige dingen te doen heeft de verkiezingskoorts in Nederland. Ikke en wat mensen om mij heen hebben vooral veel pret. Dat er meer mensen naar de boeren en de vrouwen kijken dan naar een debat zegt genoeg. Ik denk vooral na over de vlakheid van het geheel. Er wordt weinig gesproken over de dingen in de wereld waar Nederland ook zeker mee te maken heeft of gaat krijgen, ikke als land first is de trend in het nu. En dat mensen nog steeds geen duidelijke antwoorden op hun vragen krijgen is ook opvallend. En als ik jong was dan zou ik denken dat het over veel dingen gaat maar niet over mij. Ik heb de kieslijst eens even doorgenomen en een paar provincies komen er toch wat magertjes af met mensen op de kieslijst. Misschien zijn het juist wel de gezelligste provincies met de minste mensen op de kieslijst, wie zal het zeggen. Alle partijen met al hun mensen gaan niet op een A4, zeker. Ik vond de nummer twee van de SP goed op de televisie, alles wat zij eruit gooide was zinnig. En de man op de televisie die nu dood wilde en nog niet oud was, ik dacht meteen, gooi religie en politiek uit elkaar en we komen weer wat stapjes verder, ach. De grootste afwezige is het internet en ik hoor weinig politici met een visie hierover. Als je vooruit wilt kijken dan zal er echt een ministerie van ICT nodig zijn en wel nu. Het leuke met zoveel partijen is wel dat heel veel mensen dus iets anders stemmen en het gevaar is dus dat er straks een kans bestaat dat mensen zich niet vertegenwoordigd gaan voelen als het er twee of vijf gaan worden in een coalitie. Ik denk dat het daarom toch een mix van alles wat zal gaan worden, voor de lieve vrede. Nou ja, misschien binnenkort een ander kiessysteem. Een referendum tussendoor zorgt ook wel voor de nodige ik ben het even kwijt reacties. En zo zoeken heel veel landen naar wat het beste is voor hun land en waar de meeste mensen mee kunnen leven… Ik vind het nog steeds een ontzettende boeiende tijd.

Waar ik ook kom, de verhalen uit de zorg vliegen mij om de oren. Het zorgglas is gelukkig ook af en toe halfvol en de lege zorgglaasjes zouden daar misschien iets van kunnen leren… Iemand wilde graag carnaval kijken in een verzorgingshuis. Prima en ik hobbel wel mee om obstakels uit de weg te ruimen en zebrapaden vrij te houden, echt lachen. Feesthoedje af voor de carnavalsvereniging, zij bezorgden de meest oudere slapende en wakkere mensen en vrijwilligers een leuke gezellige middag. Het meest opvallende waren de twee borden in de hallen van het verzorgingshuis. Wij vragen vrijwilligers voor dit en voor dat en voor dit en voor dat. Ik las ze eens door en nog niet eens zolang geleden waren dit betaalde banen. Ik vind zelf dat alles wat maar in de buurt komt van werken… zoiets heet een BAAN. En nee geen hihahalt, aanvullende uitkeringen en weet ik veel wat voor andere gecreëerde banen. Je ouders helpen, vrienden helpen en eens af en toe een ding voor een ander doen is prima en voor de rest banen scheppen. Hoeveel mensen moeten er nog in hun broek plassen in de verzorgingshuizen, ik stel mij deze vraag echt wekelijks… Mien waar is mijn feestneus met carnaval of Mien waar is het toilet? En ik ben niet de enige en het goede zorgpersoneel werkt zich de tandjes en verbijt zich af en toe de tandjes. En de verkiezingen daar gaat het om mij heen ook over… alhoewel de voorjaarsvakantie in mijn peilingen de naderende verkiezingen gewoon knock-out slaat. Gezellige dingen gaan boven politiek. Ik snap zelf niet dat mensen elkaar zo uitschelden als mensen op een politieke partij gaan stemmen. Democratie en iedereen mag stemmen naar eigen heul veul keuze. Ik luister alleen als mensen mij vertellen waar zij op gaan stemmen. Kom ik soms van een van de nieuwe planeten die op onze aarde lijken? En niet gaan stemmen, ook goed zolang er geen stemverplichting is in Nederland. Verkiezingen… laten we het vooral gezellig houden.

Sneeuw , zon, regen en storm, februari is cool. Ik loop al een paar weken langs de paaseieren in de winkels en ik begrijp steeds beter waarom mensen niet meer naar de winkels gaan. Pasen is pas half april. Waarom heeft trouwens niet iemand de verkiezingseieren bedacht met poppetjes van de lijsttrekkers erin? Dan had de paastroep pas half maart in de winkels gelegen. Ik kreeg van de week een kaart met gewone chocolade van een vriendin, zo leuk. Het zijn de kleine dingen die het doen. Ik stel ook voor om na de verkiezingen de bevolking met een chocolade coalitiespel de boel in orde te laten maken. De poppetjes die het niet gaan worden eten we dan op. De ministers en staatssecretarissen gaan in folie en zijn tenminste houdbaar tot 2021. En mocht er een vallen, hoppa uit de folie en opeten. En krasloten met lijsttrekkers krassen. Een roos uitdelen is toch van vroeger, deel een rood kraslot uit. Stel we zouden eens stoppen met de oude manier van de aanloop naar de verkiezingen, hoe gezellig en leuk zouden we het met zijn allen kunnen maken? De serie Klem zetten we om in Stem… En een debat op televisie is zo van vroeger, ze mogen auditie doen en krijgen een coach en gaan naar de kwart, halve en finale en de mensen thuis mogen stemmen. En dan de mix drankjes in blikjes, BacarGeertdi en CoRuttenla en in het blikje mixen ze wel moeiteloos samen. Alles kan tegenwoordig, lekker gezellig meedeinen op de verkiezingsgolven.

Vorig weekend in de sneeuw en afgelopen zondag op het strand met zon en een blauwe lucht, hoe bijzonder. Er was zondag bij ons regen en noordwaarts was er al eerder zon en dus geen berg te hoog om met z’n tweetjes naar Bergen aan Zee te rijden. Déjà vu want ik was als kind al vaker in Bergen en Bergen aan Zee. De leuke gekleurde buitenspeelspeeltuin was er nog in Bergen en ja de zee is gelukkig nog altijd moeilijk verplaatsbaar. En er was appeltaart met slagroom en dat alles kon mij gelukkig maken… Wij hebben heerlijk op het strand gelopen in februari in de zon. Het was ook heel bijzonder om weer bij de hertjes in Bergen te staan, andere hertjes, hetzelfde kamp. Ik las van de week over de Amerikaanse droom en nou in Bergen is lopen te dromen bijna om het leven komen… Ik liep een rondje om de ruïne kerk en de straat erlangs reden auto’s en scooters en bij mijn tweede rondje nog steeds zodat ik maar weer met beide benen in Bergen op de grond ging staan. Dromen doe je maar in bed zegt dan iemand wel eens tegen mij. Het is ook beter om te kijken waar je loopt, vraag aan een andere vriendin van mij. Zij loopt nog steeds op krukken door een gat in de weg. Met haar ook even een revalidatierondje gelopen de afgelopen week en gezellig bijgekletst. Narcissen bij het graf van mijn overleden vriendinnetje gezet. Nou feitelijk bloembollen en of er narcissen uitkomen, afwachten.