Ik was gisteren bij mijn moeder en hoera de deur ging open en het bordje was weg, het kan dus wel, mijn dank is groot. Mijn moeder had een kaart gekregen en ik belde gewoon mijn nicht op via de beeldtelefoon en mijn moeder kon haar zo live bedanken voor de kaart vanuit haar bed. Mijn schone zus was net terug van haar verblijf bij haar familie vanuit code rood gebied en dus voorlopig uit de buurt blijven bij mijn moeder en haar ook even op de camera laten zwaaien naar mijn moeder. De techniek staat voor niets in deze tijd en mijn ouders snappen er niets van maar vinden het enig. Mijn schone zus kon liggen in het vliegtuig, zo’n 50 mensen in het vliegtuig… ik verbaas mij bijna nergens meer over… En dan de jongeren die nu aangesproken gaan worden op hun corona gedrag. De jongeren die nu opgroeien in een tijd waarin ze met twee lappietops in de startblokken zitten om te proberen een college te volgen waar 5000 liefhebbers voor zijn en er 3000 mogen aanmelden. De jongeren die de studie rekening voor het nieuwe jaar weer op de mat hebben zien vallen zonder enige korting. De jongeren die colleges op de gekste uren krijgen waaronder in de avond. De jongeren die graag willen gaan samenwonen en alleen een kamer kunnen vinden vanaf 800 euro. De jongeren die vaak beter voor opa en oma zorgen dan hun eigen ouders en bewust niet in de buurt komen van opa en oma als zij feesten. De jongeren die hun baantjes in de horeca en evenementenbranche hebben zien verdwijnen. De jongeren die de zorgen binnen het gezin zien door armoede of ziekte of iets anders. De jongeren die de broodnodige steun vinden bij elkaar en lachen met elkaar. Ik vind het iets te simpel om dan te zeggen, we doen het licht aan in de kroeg en ga naar huis. Je zal het beter moeten onderbouwen met cijfers en feiten waarom ze niet bij elkaar mogen komen en tegelijkertijd ook alle andere vraagstukken en problemen waar deze leeftijdsgroep tegenaan loopt onder de loep nemen. Alleen het licht in de kroeg aandoen is niet genoeg… Ja het zal vast voor iedereen anders zijn, zo zie ik zelf de jongeren nu om mij heen. Jong, midden, oud en iedereen zal het toch samen moeten doen, bewust van... Nou het is weer weekend, waar iedereen ook mag zijn, in de kroeg of ergens anders, geniet ervan.

Het was sobere Prinsjesdag en er werd wat nagepraat en het napraten was er vooral op gericht om de eigen partij goed in het eigen licht te zetten voor de verkiezingen volgend jaar maart, mijn eigen gedachte. De P gaat hem worden voor de komende verkiezingen in maart, de Publieke sector weer op niveau tillen. En de P van Pensioenen. En de P van Please een betaalbare woning. Kortom de P van Potjandorie. En kunnen alle partijen nu eens opgaan in een links, midden en rechts blok? Ik denk dat het veul efficiënter werkt, ik vind alle eenlingen die geen andere baan kunnen krijgen buiten de politiek zo sneu om te zien. Ik stond laatst voor een gebouw met onderdak voor zo’n 100 mensen en daar komt een luxe appartementencomplex voor in de plaats met zo’n 25 voor de normale mens onbetaalbare appartementen. Waar gaan de overige 75 mensen dan wonen, dacht ik? Het meest opvallende bericht was voor mij toch eigenlijk dat de landelijke intocht van Sinterklaas in het geheim gaat worden opgenomen en pret. Net als de feestjes, veel gaat ondergronds en pret, oorzaak corona. In mijn eigen omgeving is vooral kanker het onderwerp van gesprek en nog wat andere aandoeningen waar geen vaccin voor is. En de geestelijke nood is ook hoog. Ik las heel wat boeken en een boek waar ik echt even over na moest denken, De stad der blinden van José Saramago. Hoe de mens terug kan vallen naar zijn oer stadium en dat gedrag vaak is aangeleerd. Ik dacht nog, zoals het boek afloopt zo gaat het nu niet aflopen, iets met blind achter elkaar een ravijn inlopen. Ik vind het heerlijk om dan wat door te filosoferen over zo’n boek. Ik heb de afgelopen week weer wat mensen opgezocht en ik word hier wijzer van dan van de dingen die ik in de media lees. We hebben veel gelachen om dingen die eigenlijk om te huilen waren. Bij mijn moeder hing weer eens een nieuw bordje op de deur van het verzorgingshuis, excuses voor het ongemak dat het ons niet lukt om het deursysteem goed te laten functioneren. Ik stelde de vraag niet alleen voor mijzelf maar voor ALLE oudere mensen die buiten lang staan te wachten alvorens naar hun geliefde familielid te kunnen gaan… Hoe gaan jullie nu eens oplossen? Excuus maken is blijkbaar zo 2020 en pret. Er komt een extern bedrijf naar kijken en als zij het oplossen hebben zij ook recht op voorrang bij het corona testen, dacht ik. Mijn eigen moeder heeft een dwangmatig hoestje en elke keer als ik bij haar ben dan zeg ik als zij hoest met pretogen vanachter mijn gezichtsmasker, niet hoesten ma want dan moet je weer in quarantaine en getest worden, ze kan er dan wel om lachen maar berust er ook in. Nou ik ben benieuwd wat het najaar gaat brengen allemaal, potjandorie wat een toestand… in het land.

Wonderlijke tijd achter de rug, zeker. Een paar mensen dicht om mij heen gaat het even iets minder goed en ik zoek het dan maar in de kleine dingen die ik dan wel kan doen, bewust van… En voor de een zijn dat muziek dvd’s regelen en voor de ander gewoon een leuk dagje mee uit nemen en ga zo maar door. In deze voor mij wonderlijke tijd mis ik zelf ook een back up af en toe, afbakenen en gewoon doorgaan helpen en er is gelukkig altijd de zee… Ik was weer een paar dagen aan zee en ik geniet dan van de kleine dingen, een soort van Braziliaanse trommelband was echt fantastisch! En aan zee stond een schilder die een mooi schilderij aan het maken was, PleinAirPainting en ik noemde het gewoon buiten schilderen en pret. Een aardige man en mooie schilderijen en een leuke blogger. Het meest indrukwekkende was een bezoek aan Museum Engelandvaarders in Noordwijk aan Zee. Het morsecode apparaat was leuk om te bedienen en ik denk met een koptelefoon op dat de juiste tonen verzenden niet zo moeilijk is, goed luisteren. Ik lach om niet te huilen, Max Tailleur. De man verloor zijn hele familie maar bedacht na de oorlog 50.000 moppen om andere mensen te laten lachen. Ik heb daar dan grote bewondering voor. De teksten die mensen konden ophangen waren ook mooi en er hingen zelfs kaartjes over de het niet vrij voelen in deze coronatijd. De mooiste was van ene Bert, je weet pas wat vrijheid is als je het kwijt bent. Ik ben zelf blij dat er weer wat dingen bezocht kunnen worden. Ik heb onlangs ook nog boven en buiten in de vuurtoren van Noordwijk aan Zee gestaan en wat een mooi uitzicht daar zeg! Het zijn allemaal betaalbare uitjes. Er valt genoeg te ontdekken en te bezoeken in deze buurt, geschiedenis genoeg, bewust van… 

Het is alweer september en het weer is weer normaal, hoera! Ik ben lekker aan het rommelen en met wat mensen gezellig uit eten geweest en koffie gedronken. Ik sla soms stijl achterover van wat er allemaal op tafel komt. Ik heb leuke bruiloftsfoto’s gezien van een echtpaar met alleen familieleden, totaal 8 personen. En het feestje 50 geworden van een vriendin ging niet door en werd omgezet in kleine groepjes koffie drinken en uit eten gaan. Een andere vriendin trouwt binnenkort en hun feest is alleen in het gemeentehuis met een paar mensen en in 2021 hebben we een feest als de omstandigheden beter zijn. De meeste mensen in mijn omgeving willen gewoon niet op hun geweten hebben dat andere mensen ziek van een door hun gegeven feestje komen. En voor de rest gaat iedereen eigenlijk weer gewoon zijn gang en ik ook. Het is ook moeilijk als je altijd in het najaar snottert en dan opeens verdacht bent… Het is nu meer zoiets van, testen we of testen we niet? En vier dagen wachten op testen en drie dagen op de uitslag en je zit al en week binnen en pret, ja ja niet overal en pret. En op vakantie in eigen land en dan even op en neer naar de eigen teststraat thuis moeten is ook vette pret… De bestaande andere ziektebeelden worden ook weer besproken gelukkig en de corona verdwijnt een beetje naar de achtergrond en daar zijn de IC corona opnames ook goed genoeg voor nu, gelukkig. Er zijn andere dingen om over te verbazen zoals Reiswerk Pensioenen. Zij gaan over naar Pensioenfonds PGB en die zijn rijker en pret. Een verlaging doorvoeren op mijn pensioenrechten dus, eerlijk want anders hebben de mensen die al bij PGB zitten last van mijn lagere dekkingsgraad… En dan staat er ook nog vrolijk dat de pensioenleeftijd van 67 naar 68 jaar gaat… We hebben de stukken even doorgenomen en buiten wat andere meningen over deze kwestie was toch echt de uitkomst dat wij met 68 jaar al lekker op ons gat zitten na jaaaaaarrrrreeeen van werken van jongs af aan of in het ergste geval onder een brug slapen. En ja misschien nog een mini baantje als de gezondheid het toelaat en dan alleen omdat het leuk is. Van die dingen, van die dingen…

En zo is de laatste dag alweer aangebroken van het vierdaagse vakantie uitje in coronatijd. We hadden van de Duitse toeristen in eigen land al geleerd hoe een mondkapje te dragen als je hem niet aldoor op hebt en zo togen wij met een mondkapje om de arm naar Duitsland. We gingen naar Kasteel Bentheim en dat was buiten en binnen, dus mondkapje op en mondkapje af, het voelde als een zonnebril op en af doen voor mij. Het dragen van een mondkapje went wel snel en ik gebruik hem af en toe in Nederland ook maar dan wel op de zorgmanier, dus een keer opzetten en niet meer aankomen en weer afzetten. Het is zo als het is en zoals mijn vader zegt, in de oorlog zaten wij binnen en jullie zeiken over een mondkapje bij de deur uit gaan om leuke dingen te doen… Het is gewoon te hopen dat het virus volgend jaar is uitgedoofd in de lente. De economische impact is enorm, bewust van. Ik sprak in Duitsland met een vrouw van een kerstwinkel en zij had nog niets vernomen over de kerstmarkten, wat doe je met de inkoop? En zo zitten tal van ondernemers te hannesen met hun inkoop en personeel, wat gaat wel door en wat niet? Ik zou het zelf van maand tot maand bekijken, het woord zekerheid bestaat even niet meer als het al bestond. En heel veel dingen kosten maanden voorbereiding om het te organiseren, carnavalswagens maken, bloemenshows, culturele evenementen. Deze dingen kunnen ook adhoc en zonder een auto vol papierwerk en vergunningen, anders denken. Ik zie eigenlijk nog maar weinig veranderingen om mij heen en volgens mijn reismattie willen mensen het oude houden, zoals het was, tja. Nou het zou over het kasteel gaan… In Kasteel Bentheim logeerde vroeger onze Koningin Emma en Bentheimerzandsteen is terug te vinden in ons Paleis op de Dam en bij onze Jan in Zwolle zit het ook in het Zwolse stadhuis en pret. Het was een prachtige kasteel en heerlijk om er rond te zwerven en om te genieten van de mooie uitzichten. Ik had best in de Middeleeuwen willen leven als ridder, lekker op de hoorn blazen en met het kanon op de vijand schieten. Mijn reismattie zei dat vrouwen niets te vertellen hadden in die tijd dus om als vrouw in die tijd te willen leven, misschien geen goed idee en pret. Alhoewel ik vind dat we met wat dingen wel terug glijden naar de Middeleeuwen maar da’s een ander verhaal… Het kasteel was prachtig en er was een expositie en het schilderij met de blauwe en groene vlekken van Marie Athenstaedt was mooi. Het was een leuk dagje zo even over de grens. En toen weer terug naar huis waar mijn moeder ondertussen aan het zuurstof ligt, niet van het lachen zoals wij zo vaak grappen op onze reis, nee omdat zij ziek is. Ik was vier dagen weg en vier dagen steeds contact met het thuisfront gehad en zo gaat het al bijna twee jaar lang. Gewoon doorgaan met alles is het beste, dat dan wel. Nou het waren vier leuke dagen en erg gelachen en Twente is een mooi stukje Nederland.

De afgelopen twee dagen een beetje door Twente gereden en gelopen. We zijn naar het Openluchtmuseum geweest in Ootmarsum en daar was het filmpje van hoe er vroeger papier werd gemaakt voor ons het hoogtepunt. We zijn in Oldenzaal geweest en in de St.- Plechelmus en het mooiste was de St.-Pancratiusbasiliek in Tubbergen met de gebrandschilderde ramen. En we kwamen tijdens het wandelen overal verrassende leuke dingen tegen onderweg. We lazen de geschiedenis meestal van de dorpen en steden en zo rolden wij echt van het lachen de auto uit in Borne. Wij lazen over de klopjes, ongehuwde vrome vrouwen die vroeger in de klopjeswoningen woonden in Borne. Klop, klop, wie is daar? Het is de klopjesvrouw… We hadden Knock Knock Who’s There? een liedje van Mary Hopkin en Bob Dylan met Knockin On Heaven’s Door aan de klopjesvrouwen gekoppeld en wat een pret in Borne. We hebben een deel van de Sagenlandroute gedaan en in Vasse van watermolen Bels naar watermolen Frans gelopen. Het Stift bij Weerselo met de schattige kleine kerk, ook leuk. We zijn na twee nachten verder getrokken naar een ander verblijf en wat een vriendelijk personeel bij Fletcher Hotel Dinkeloord in Beuningen. We hebben het daar erg naar onze zin gehad en natuurlijk de geschiedenis van de Fletcher keten eens even doorgenomen bij onze borrel. We schoten natuurlijk weer door en toverden de leukste slogans uit onze zomerjurkjes… Zon, wind of regen, een Fletcher Hotel kom je altijd tegen. Of, tijdens vakantie door je man uit de auto gezet? Er is altijd in de buurt een Fletcher Hotel met bed. We zijn nog even naar de dichte supermarkt gereden in Noord Deurningen die dicht moest door de corona handhaving regels en een medewerkster buiten vertelde ons dat zij met beveiliging morgen weer open mochten. Het is best bizar hoor op vakantie in coronatijd. Bij de meeste horeca lagen er lijsten bij binnenkomst waarop je naam en telefoonnummer moest of mocht neerschrijven, ook voor het terras. En we werden gek van de wespen overal en ze zijn volgens mij heul agressief dit jaar. Van die dingen, van die dingen zou Jan in Zwolle zeggen…

En vandaag weer voor vier dagen op pad in eigen land met mijn reismattie. We konden niets naar onze zin vinden van de voucher dus dan maar andere aanbiedingen scoren. De reis ging eerst naar onze allerliefste Jan in Zwolle want daar waren we door de corona al een tijdje niet meer geweest. Jan redt het gelukkig wel met zijn muziek en de tuin maar was wel heel erg blij om weer mensen te zien en zeker deze twee spoken… Het was gezellig koffie drinken in de tuin en bijpraten en we hebben nog een lekker broodje gegeten in Holtenbroek. En toen ging de reis verder naar Twente! Een rondje rondom de omgeving van Ootmarsum was ons doel. We kregen de sleutel van onze kamer en tot onze grote verrassing stonden er al spullen van andere mensen op deze kamer. Ze hielden van lezen want er lagen Nederlandstalige boeken op de nachtkastjes, er stond nagellak op tafel en er hing een vrouwenjasje en er stond een versleten aktetas. Wij deden de gok op een ouder stel , man en vrouw en Nederlanders en heul veul pret. We zijn de kamer maar snel uitgegaan en nadat we de juiste sleutel van een nog niet bewoonde kamer hadden gekregen waren wij blij en moe van het lachen. Het meest opvallende was dat er stoffen washandjes op onze kamer hingen bij de handdoeken, nog nooit meegemaakt. Afijn warm weer en een leuk terras met allemaal oudere mensen en het feest was compleet. Zeg maar, de corona doelgroep waar wij eerst voor binnen bleven zat bij ons in Twente. Na even in Ootmarsum te zijn geweest toch even aan een jonge ober gevraagd of er wel iets voor de jeugd was daar… Hij stelde ons gerust, het dorp had nog meer jongeren en ze konden zich vermaken, een zucht van opluchting voor ons. Wij gingen dan ook rustig slapen in Twente…

Haal jij hem door de wasstraat of zal ik het even doen? Gewoon een overleg dingetje tussen twee mensen die de auto schoon willen hebben. In het nu is daar een ding bijgekomen, bewust geworden van. Haal jij hem door de teststraat of zal ik het even doen? Kinderen van stellen om mij heen die terug komen van een weekje pretvakansie. De ellende is dat je als heul gezin wel even voorzichtig moet zijn als zoon of dochter positief test. Ik vind het maar een rare tijd nu. Ik was met de hittegolf een week aan zee bij mijn vriend. In mijn dorp zijn de winkelwagentjes alweer vast bij de AH en in het dorp bij hem bij de AH niet en wij werden aangesproken en moesten nog per persoon een winkelwagentje pakken. Het is overal anders, zucht. Nou ik heb weinig gedaan aan zee, in de ochtend vroeg wat liggen ronddobberen in de zee en later in de avond de zon onder zien gaan. Iets met te warm en te druk, ik heb wel ontzettende mooie foto’s gemaakt. De tranen schoten echt in mijn ogen op een avond op het strand. Er stond een zeemeeuw in een achtergelaten zwembroek te prikken met zijn snavel en een andere meeuw was bezig met een plastic lepel die uit het zand omhoog stak, overal troep en rondom de afvalbakken nog meer troep… Het is jammer dat de meeste mensen in eigen land blijven voor de vakantie want het zijn vast mensen die anders nooit in eigen land naar het strand gaan. De echte strandgangers controleren bij het naar huis gaan altijd hun stukje strand waarop ze gezeten hebben en nemen het afval mee naar huis als de afvalbakken op het strand vol zitten, tja. En mensen die met een rode vlag toch gaan zwemmen, mijn brein schiet dan zo in de errorstand. Het was een leuke week aan zee samen en het is de bedoeling om over een tijdje toch daar te gaan wonen als het goed blijft gaan en pret. Ik heb al een bureau gekocht in de Kringloopwinkel voor in mijn eigen kamertje, van een overleden oud-hoofdcommissaris van de politie daar geweest, hoe bijzonder. De woning van mijn vriend ligt in de drukte, hij is druk en dan is een eigen rustige kamer toch wel gewenst voor mij, ik ken mijzelf en ik wil wel blijven functioneren en pret. Het ligt aan mij en niet aan de ander en pret. En voor de ultieme rust zijn er strand en zee.

Helaas, de zomer kon niet aangenaam blijven. Ik heb er helemaal niets mee met te hoge temperaturen. En om toch een beetje het vakantiegevoel te krijgen, mijn zolder is nu Playa del Zolder en de badkamervloer Playa del Tegels en pret. En er zijn boeken en cijfers en Inkie komt de zomer wel door. En misschien nog naar de zee in de ochtend en avond en in de nacht zijn er de sterren in de lucht. Ik zag vannacht mijn ster weer in de lucht en en deze ster is hard aan het werk, grappig. De situatie betreffende mijn ouders is complex en ik heb bewust een grote stap terug gedaan. Ik doe wat ik nog wel kan doen en zo zat ik de afgelopen week stil achter mijn mondkapje bij een gesprek met mijn ouders met de dokter. Ik zat er puur om te vertalen voor thuis en pret. Mijn vader vroeg aan mij wat een casemanager was, een geestelijke of zoiets? Een van mijn vriendinnen hangt nog aan het infuus om bij te komen van het lachen… Vroeger waren er huisartsen en assistenten en de inwonersaantallen waren nog te overzien in de dorpen en steden en o ja er waren nog bejaardenhuizen, die ze nooit weg hadden moeten halen… Afijn pap, de casemanager is een tussenschakel, zeg maar een nieuw beroep en ja vroeger deed de assistente van de dokter zoiets voor oma, zucht. Gauw weer naar Playa del Zolder en in mijn boek… En dan hebben we nog de corona toestand en deze zorgt voor nog meer ellende. Ik neem nu waar, ploeg voor mondkapjes en ploeg tegen mondkapjes, ploeg voor gezondheid en ploeg voor economie en zo gaat het maar door. Ik zoek er mijn eigen weg in en die zit ergens in het midden en buiten is er helemaal niets aan de hand voor mij. Bij drukte binnen wel en ik zoek het niet op of zet een mondkapje op. In het verzorgingshuis van mijn moeder gaat er sowieso een mondkapje op, mijn moeder wil geen raam open en pret. En zo doet iedereen het anders en alle landen doen het anders, het is echt steeds een risico analyse maken van de situatie in het nu. Ik leef mee met de studenten die elkaar willen zien live en niet online. En hun studiekosten voor het nieuwe jaar kunnen zeker voor de helft omlaag als de situatie online blijft. Het menselijke, het contact, iemand spreken is eigenlijk het allerbelangrijkste geworden in deze tijd, mensen hebben elkaar nodig, bewust van…

Het is weer helemaal bijkomen en de pret is niet uit de lucht te slaan. De moeder van mijn reismattie ging met de bejaardenboot op reis en we hebben al de heule week pret om haar tocht met de boot in coronatijd. Ze waren bijna bij Antwerpen en toen kwam de code oranje en moesten ze terug naar Nederland. Haar moeder heet Truus dus… Truus kom naar huus want corona in het land, Truus kom naar huus wat is er aan de hand, Truus kom naar huus Antwerpen is niet veilig, Truus kom naar huus en la la la la. Ze zijn bij ons op zomerreces van de regering en nu komen onze adviezen uit België en pret. België heeft code oranje voor onze provincies Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Holland afgegeven en ik zit veel in Zuid-Holland en Noord-Holland en keer dan weder naar Utrecht. Moet ik mij nu laten testen na bezoek? Graag antwoord vanuit België en pret. En echt iedereen heeft een eigen mening gekregen in coronatijd, ook zo’n opvallend ding. Wij zagen een paar weken geleden al jongeren met besmettingen en mijn vriendinnen zeiden toen al dat zij wel eens de nieuwe doelgroep konden gaan worden en daarna mijn vriendinnen zelf, gewoon logica. En verder is niemand panisch en geniet iedereen om mij heen volop van wat nu wel kan en dan vooral in eigen land. De meeste mensen zitten nu meer in over hun baan dan over corona, bewust van… En gisterenmiddag met de vriendinnetjes gezellig de middag op een terras aan de high tea, hete thee gezeten. Een dagje weg naar een stad vonden we met z’n viertjes te druk en zodoende zaten we heerlijk rustig aan het water. We vierden mijn uitgestelde verjaardagsfeestje en er waren andere verjaardagen geweest en het beste nieuws was… een van de dames gaat trouwen in september, hoera! De hapjes bij de thee waren echt heel lekker en een hapje was nieuw voor mij, clotted cream aldus de vriendinnetjes. Corona cream in deze tijd toch? Ik noemde het gewoon te dunne slagroom op brood, tja. Ja, na een beroerde tijd eindelijk weer eens pret gemaakt de afgelopen week met iedereen en met het mooie weer lekker buiten gegeten, bijgepraat en gelachen.