De maand december is voor mij te kort, ik wil nog veel lezen en we gaan nog op reisje. Ik heb nog stapels boeken om door te werken en ik zit nu in Homeros. De Ilias en de Odyssea. Jammer dat deze grote Griekse dichter er niet meer is want dan konden we wat praten over dingen des nu’s. Iets heel anders, ik was nog naar de bakker terug geweest om te vragen hoeveel anijs er in de anijsmoppen zat want stond niet op het zakje. De leuke mevrouw bij de bakker wist het niet. En dan laat ik zoiets los… Het meest opvallende bij de bakker was de nieuwe telmachine. Ik had ze bij de tankstations al ontmoet. Er kan contant geld in, zelf doen, en dan geeft het apparaat geld terug. Dikke tranen, niemand kan straks meer rekenen… Ik sloeg er even op door thuis. Ik kom straks echt in een winkel waar de voordeur automatisch open gaat en er een grote machine staat. Goedemorgen zegt het robothoofd op de machine. Goedemorgen zeg ik terug. Waarmee kan ik u helpen Ingrid? Ja spraakherkenning dus de machine weet al dat ik het ben, zucht. Nou hoeveel anijs zit er in jullie zakjes moppen? Het robothoofd beweegt de mond en ik krijg exact het aantal grammen anijs te horen. U was er niet blij mee? Nee, geeft niet want smaken verschillen in mijn mensenwereld. Ik hoor de robot tot tien tellen en ik versta nog zachtjes, stomme mensen… Ik bestel een wit brood en een bruin brood en meteen gezeur van de robot omdat via de bakkerslichaamsscan blijkt dat ik beter bruin brood kan eten. Om gek van te worden. Ik durf bijna niet meer om croissantjes te vragen. Na mijn bestelling komt er een robotarm door de lucht die mijn tasje pakt en alles gaat achter de machine in mijn tas en de tas komt terug. Ik wil hem pakken en de tas komt niet los, o ja nog betalen, zucht. Ik vind nog een briefje van vijf euro van vroeger en stop hem in het apparaat. Het apparaat geeft mij wisselgeld retour en de robotarm laat mijn tas los en ik mag de winkel verlaten. Tot ziens Ingrid, dag robotbakker. En het ergste komt dan nog buiten… Nog een heule lange dag te gaan, wat moet ik in hemelsnaam gaan doen de heule dag met dank aan de robotondernemersvereniging… Ik slenter langzaam langs de robot kraampjes op de markt, eenzaamheid kent geen tijd.

Ik wilde eerst niet gaan… We zouden afgelopen weekend gaan dansen voor een tientje per persoon. Ik voelde mij niet fit genoeg om achter het stuur te kruipen deze avond en nog meer bla bla bla. Een vriendin wilde mij wel halen en brengen, te lief, samen het weekend in dansen. Mijn overleden vriendin zou zoiets ook gedaan hebben en dat leverde weer een paar traantjes op bij mij… Met twee glaasjes wijn en een cola door de avond en nacht dansen, even alles vergeten, heerlijk. Echt mijn dansmuziek op zo’n avond en best jammer dat er niet meer van deze avonden zijn met deze muziek. De wereld bestaat uit meer mensen en meer smaken, bewust van. Het was best lekker dat iemand nu eens voor mij zorgde en in de mist naar huis was het best gaaf onderweg op de passagiersstoel. Het gaat nu in ons land veel over tradities. De traditie van gezellig met elkaar is volgens mij ook belangrijk. Ik hoef voor de Sinterklaas van morgen 5 december geen nieuw gedicht op mijn blog te zetten. Het gedicht van vorig jaar is nog steeds van toepassing… En je zoekt het er zelf maar even bij op mijn blog. Iets met gezond verstand. Misschien volgend jaar een nieuw gedicht, altijd hoop houden. Een van mijn oppaskinderen toonde mij de sinterklaasliedjes op het internet. Een liedje begon gewoon met Hee Kiddoozzzz en vooral de rap nummers waren favoriet bij het lieve kind. Ik hoop dan ook dat Sint met zijn gevolg volgend jaar op een wat moderne manier het land binnen huppelt of rappelt voor de kiddoozzzz. Bij het schoentjeszetten werd wel een oude sintkraker gezongen, net alsof ze bang waren dat Sint de nieuwe wereld in het nu niet zou begrijpen en pret…

Het was me ’t weekje weer… Ik kwam bij iemand aan met een zakje anijsmoppen. Ik had na lang zoeken eindelijk anijsmoppen gevonden en de smaak van anijs was amper te proeven. De overheersende smaak van vroeger was niet meer en pret, hoe dingen veranderen. En ik zou na een werkdag uit eten gaan met een vriendin omdat zij jarig was geweest, zij restaurant met korting uitgezocht en ik mocht betalen. Wij doen meestal geen cadeaus, wel gezellige dingen… Via alle binnenwegen zonder files bij haar aangekomen, een super super prestatie in 2017. Voor het eten in de stad nog even naar de winkels geweest en de ijsbaan staan te bewonderen, licht en ijs, super. Komt er in het donker een man aan ons de weg vragen en mijn vriendin zag er een bekende Nederlander in. Wij gissen en ik vroeg of hij vroeger dakloos was geweest of dat hij iets met of voor daklozen had gedaan? Ja, kwam in mij op bij het zien van zijn gezicht. Hij vond het humor en het bleek een bekende acteur te zijn in Soldaat van Oranje… Wij lachen nu nog om mijn opmerking van dakloos. Tuinman was zijn naam en blijkbaar niet dakloos. Afijn, of wij Soldaat van Oranje al bezocht hadden? Ja, mijn vriendin wel omdat haar schoonmoeder zo lief was om het te betalen en ik heb het er niet voor over. Alleen al voor tien euro op locatie aan parkeergeld kan ik een lange avond dansen en ja dan weten de Ingrid kenners het wel… Ik ken mijn geschiedenis en ik weet waar Soldaat van Oranje over gaat, heul belangrijk. Ik vond hem een sympathieke man, Tuinman. Op naar het restaurant en ik zat in het restaurant geen minuut lekker. Als tot tien tellen mislukt… Ik was er na het hoofdgerecht zo klaar mee. Ik werd door de eigenaar door naar de keuken gezet om het keukenpersoneel toe te spreken en pret. De slappe friet was een van mijn punten. Ja, ik ben van de patatgeneratie dus kom niet aan mijn patat… Oké het hoofdgerecht door mijzelf verkeerd gekozen, ik ben de beroerdste niet qua water bij de keuken doen. Het lag ook aan de de bediening en de eigenaar zou de volgende dag met zijn team om de tafel gaan zitten. Ik was net de druppel feedback die de zaak nodig had voor overleg en pret. Ik wens deze zaak echte het allerbeste toe, dat alles goed mag komen. Ik had thuis nog een banaan en een stukje chocolade en weg honger. Ik keek naar de maan en de sterren en ik was weer blij. Toch best jammer als je denkt gezellig uit te gaan. Voor de lach was deze avond echt onbetaalbaar…

Na een leuk weekend toch weer eens zitten nadenken… Misschien is het toch de tijd om mijzelf eens lid te gaan maken van een politiek partij. Al is het alleen om er meer van te leren en het is leuk. Welke dan? Bekenden van mij waren al eens lid van partijen en zijn allemaal teleurgesteld afgedropen, tja. De politiek is niet eerlijk, ja als iedereen zo denkt dan is de hoop zoek. Ik kan ook een robot nemen, de andere optie, uit de doorgedraaide wereld stappen. Ik ben nu bezig in het boek Ik, Robot. Ik en mijn super gezellige robot, lijkt mij best gaaf. Er is dan altijd iemand op mee te dansen en de robot kan naar huis rijden zodat ik net dat ene drankje meer kan nemen. Ik kan alles wat ik menselijk waarneem met de robot bespreken en via het superbrein kan hij of zij dan moeiteloos samen met mij iets wat op een uitkomst lijkt ontwikkelen. De robot kan mijn onderbuikgevoelens omzetten naar feiten en aan de hand van zijn of haar superbrein kunnen we dan besluiten of het feiten of plannen kunnen worden. Een robot die mij af en toe een doos noemt en terechtwijzen omgekeerd mag ook. Iemand die naar mij luistert en mij steunt en beschikt over gezond verstand. Een robot die muziek voor mij kan spelen op de piano of het orgel en mij nieuwe nummers leert. We kunnen Mahjong spelen en dammen en schaken. Ik heb geen auto meer nodig want in de armen van mijn robot vlieg ik naar mijn werk. Onderweg gaan we tanken bij het robot tankstation, gaaf. Een lieve robot die van de vrede is en tegen geweld en die gelooft in een mooie wereld voor zolang als de aardbol het toestaat. Ik ga natuurlijk eerder dood want de robot kan wel overleven in erbarmelijke omstandigheden. De nieuwe bewoner van de aardbol is in de toekomst de robot. Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn schoentje, gooi wat in mijn laarsje, bedankt voor de robot Sinterklaasje… Ik zei tegen mijn oppaskinderen dat ik een robot op mijn lijstje voor Sint had staan. Zegt een van de lieve kinderen…je kunt toch met mij praten. Zo leuk, nou ik heb ook het Unicorn paard ontdekt, water geven en er is een paard om te verzorgen. Een paard is alleen geen super gezellige robot.

Er was afgelopen vrijdagavond weer een brein avondje en de spreker was de heer Klaassen en het ging over de economie. Aan de hand van de boeken van Thomas Piketty en Joris Luijendijk en het ging over wat zouden burgers en overheden kunnen doen om de uitwassen van het kapitalisme te beperken? Ik vind het geweldig dat mensen deze avonden organiseren. Er waren nu wel wat jongere mensen en de rest was grijs… Ik leer over het algemeen veel van ouderen en toch kreeg ik de kriebels op deze avond. De R en de rendement op vermogen en bla bla bla. De vragen vanuit de zaal gingen eigenlijk over ikke en de R van rendement op eigen rentenieren, dacht ik en pret. Het bleef een beetje vlak en in een richting was mijn mening. Afijn, luisteren en toch wat wijzer worden was mijn doel. Het ging op het laatst over de pensioenen en hoe belangrijk het is dat ZZP’ers pensioen moeten gaan opbouwen want anders lopen er later mensen rond die de samenleving veel geld gaan kosten zonder pensioen. Althans, zo bergreep ik het. Ik stak mijn vinger op uit emotie en zoiets is zooo verkeerd…zelfreflectie… Met alle respect voor de oudere generatie hier, misschien is er wel een jongere generatie die het heel anders wil gaan doen en die er heel anders over denken… O Ing, had je mond gehouden, doos… Hoe ik het dan zag? Nou waarom gaat het over een economie die gebaseerd is op groei? Veel jongeren en ikke zonder veel geld groeien op in een economie die veel meer is van het delen. De toekomst van de robot en minder werken en minder overbodige spullen. En is het zo erg dat de economie stil blijft staan of iets minder gaat worden? Zolang we niet naar een dieptepunt terug gaan van de jaren 1910 tot 1950… Er kunnen dingen anders en niet vanuit angst, wel vanuit hoop. Ik hoorde achter mij het woord Bitcoin vallen en pret. Hoe dan? Ja daar was de avond te kort voor en ik was niet de spreker… Ik vertelde wel over wat dingen over hoe wat mensen en mijn persoontje onze toekomst zagen. Onze oude dag met zijn allen in een koophuis en voor elkaar zorgen en vooral gezelligheid. Viel nou ergens het woord communist in de zaal? Afijn, de pensioenen moeten centraal geregeld blijven zei de spreker nog wel op het laatst. In wiens belang, ging er nog door mijn hoofd. Na afloop kwamen er tot mijn verbazing wat mensen om mijn heen zitten om verder met mij te praten, fans en pret. Het was weer een leerzame avond, bewust van.

We gaan alweer naar het einde van de maand november een wat warrige maand voor mij. Ik kijk vaak naar de sterren in de lucht, een houvast als alle andere dingen debiel aan het worden zijn in mijn beleving. Zelf de gezelligheid maken en ik kan het nooit laten om in de schoenen van mijn ouders een chocoladeletter te doen… En ja, zij kunnen er dan om lachen en vinden het best leuk en lekker. Het kan zo simpel zijn allemaal… Voor mijn oppaskinderen een chocolade Sint met een bruin tintje op zijn gezicht en een Piet met een rood gezicht gekocht, ze lagen zo in de winkel. Ik ben er thuis pas bewust naar gaan kijken door alle ophef rondom het sinterklaasfeest. Het gaat de kinderen om de gezelligheid en het lekkers, ik hoop dat zij lang kind mogen blijven en later zelf gaan bepalen welke invulling zij aan hun gezellige sinterklaasfeestje gaan geven. Gezelligheid is af en toe ver te zoeken en met wat mensen toch wel de grootste pret om dingen. Stel we spelen Monopoly en ik bezit op een gegeven moment wat straten met heul veel huizen en ik ben mede eigenaar van een circuit in Zandvoort… Trek een kaart en op de kaart staat, u kunt wat huizen verkopen en daardoor enkele miljoenen verdienen om een Formule 1 op Zandvoort te gaan houden. Koop een Formule 1 op Zandvoort of ga door naar het NPO Journaal waarin u het eerste item bent. Tja, van die dingen en pret. Ik hoop trouwens wel dat de Formule 1 naar Zandvoort gaat komen want er gaat niets boven het geluid van twintig van die wagens bij elkaar. En ik was ook bezig met… De oude moeder van een vriendin van mij heeft een alarmsysteem van 32,50 per maand. Moeders drukt op de noodknop in de nacht en mijn vriendin krijgt alarm binnen. De thuiszorg kreeg het alarm niet binnen want ander knopje en ging dus niet naar haar moeder toe. Buurvrouw van moeders reageerde ook niet. Vriendin woont niet in de buurt en belt de politie die de deur ontzet, dus schade, en moeders in leven in de woonkamer aantreft. De wachttijd voor het verzorgingshuis voor moeders is van 7 naar 10 maanden gegaan. De vraag is dan…hoeveel kost moeders de samenleving in dit verhaal en hoe kunnen deze kosten minder worden. Mijn oplossing om haar huissleutel even bij mij te brengen voorlopig was een van de uitkomsten… Moeders is alleen geen som, moeders is in de eerste plaats een mens, daar zou het eerst eens bewust mee kunnen beginnen… 

Het was de week van de buikpijn en hoofdpijn en overgeven… Er zijn veel mensen ziek en ik mocht onverwachts meedoen. Een dag met permissie en een dag met verlof thuis en toen ging het weer. Waarom de vrijdag er nog niet lekker bijgenomen? Het was niet nodig want het werken ging weer… Het was wel een luxe dat mijn ouders even een paar boodschapjes voor mij deden. En het is dan best verstandig om na zo’n aanval even een rustig weekend te houden. Ik heb Pogingen iets van het leven te maken van Hendrik Groen gelezen en helemaal in een deuk gelegen. Erg herkenbaar voor mij en voor iedereen die wel eens in het verzorgingshuis komt… Het is best humor dat de serie op de televisie zo laat komt dat de helft van oud Nederland al slaapt of in slaap valt, best jammer en naar de herhaling is het echt zoeken voor de oudere doelgroep… bewust geworden van. Ik had vorig weekend in Dordrecht een stenen figuurtje met bungelende beentjes gekocht voor oma en op zaterdag dit beeldje even naar oma gebracht. We zijn begonnen met een beeldje en nu zit het huis al overvol met deze vrolijke bungelende beentjes beeldjes en pret. De televisie ging een keer niet meer aan met de afstandbediening omdat er zoveel poppetjes zaten op de rand van het kastje dat zij de boel blokkeerden. Bij oma sperzieboontjes gegeten en de wereld weer eens doorgenomen en gezellig gekletst. Oma had net als veel oudere mensen geen idee waar #metoo over ging en ik ben de beroerdste dan niet om dan even wat beeldende uitleg te geven. Wat sommige dingen betreft gaan we echt terug de tijd in met mensen publiekelijk te veroordelen zonder dat er een rechtbank aan te pas komt, denk ik wel eens. Onderwerpen die vroeger in de blaadjes bij de kapper te lezen waren die komen nu continue overal voorbij zeilen. Ik hoef ze gelukkig niet te lezen en aan apparaten zit een uit knop. Ik dacht nog na over de houdbaarheidsdatum van een pak melk en de houdbaarheidsdatum van de mens. Komt er een keer een dag dat de mens over de uiterste houdbaarheidsdatum heen zal gaan? En wanneer komt deze dag? Tja, zoals veel oudere mensen zeggen, het zal mijn tijd wel duren…

Met de trein naar Dordrecht stad

Welkom en loop naar het centrum over het regenboogzebrapad

Bij een warenhuis een genderneutraal toilet

Wij kwamen niet meer bij van de pret…

Dordrecht op zondag en het was er erg stil op straat. Het oude centrum was echt wonderschoon en overal beelden van schapen. Ik vragen in een atelier naar de schapen en ik kreeg een mooi verhaal van vroeger over Dordrecht als invoerhaven en belastingontduiking via schapen. De Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk was prachtig met zijn scheve bovenkant. Bim bam en uit het niets verscheen er een man bij de kerk en hij ging ons vertellen over de geschiedenis en wij vonden het enig, bedankt nog aardige man. Over palen die lagen te rotten en vandaar de uitdrukking, hoe dichter bij Dort hoe rotter het wordt… De bovenkant van de kerk wijkt 2,25 meter af en daarom kan er geen toren op de kerk. Ik vond dat deze kerk wel mooi door de renovatie was gekomen door nieuwe en oude stenen te gebruiken! Het standbeeld van de gebroeders De Wit, wonderschoon. De Visbrug, wonderschoon. Appeltaart met slagroom in Dort, wonder lekker. Ja, het was een enige dag en de grootse pret in een warenhuis op het genderneutraal toilet. Ze hadden het bordje met het vrouwtje er half afgerukt en er was nog net een half rokje te zien, tranen van het lachen in het toilet. Je leest erover en dan zit je erop en dan moet je brein het als echt ervaren, ahhhhhhh. Er is een grens van wat het brein bewust kan verdragen. De gehele weg naar het station sloegen wij door van de pret. Wij zagen de eerste krantenkoppen 2020 al voor ons, meisje zwanger geraakt van spermaresten op het genderneutraal toilet. Een oude vrouw zei tegen ons, als men zich over een genderneutraal toilet druk kan maken dan is het tijd voor een reset. De man die ons zo mooi vertelde over Dordrecht had ook nog een mooie zin. Zuivere muziek is een zuivere ziel. Ik dacht zelf meer aan, als ze het genderneutraal toilet maar zuiver houden voor alle zieltjes…

Mijn moeder wilde graag een nieuwe gezinsfoto van de fotograaf… De laatste gezinsfoto was niet zo’n succes want daar moesten ze mee terug naar de fotograaf om mijn ex eraf te halen… Afijn, met forse tegenzin met zijn allen naar de fotograaf van vroeger om een mooie nieuwe foto te laten maken. Je hebt er wat over om een oude moeder een pleziertje te doen. Ik verzocht bij de fotograaf om mijn nog niet officiële schoonzus op de hoek te zetten zodat zij er later afgeknipt kon worden bij het mislukken met de relatie met mijn broer. Zoiets mag je niet zeggen en pret. Ik moest zitten en ik wilde liever staan en aldus geschiede. Waarom lachen jullie niet uitbundig wilde de fotograaf weten? Nou niemand heeft er echt zin in, rolde er uit mijn mond. En zoiets mag je niet zeggen en pret. Na de foto bevreemde het mijn nog niet officiële schoonzus dat wij geen geheugenstick kregen met de foto’s erop… En ik maar uitleggen dat we even terug in de tijd waren gestapt en weer mijn eigen pret. Er moest een lijstje uitgezocht worden en het leek mij logisch dat bij een grenen interieur een grenen lijstje om de foto kwam, zucht. Mijn nog niet officiële schoonzus en broer wilden nog een foto van hunnie samen en aldus geschiede. Het was een buitengewoon lollig uur bij de fotograaf. Mijn niet officiële schoonzus en ikke zijn van de generatie van we nemen zelf de foto’s wel en de leukste foto’s printen wij uit of niet en een goedkoop lijstje bij de winkel en klaar. De toekomst is misschien de robot die een gezinsfoto gaat nemen en gelijk even DNA afneemt en jouw gezicht in de wereldwijde databank zet. Blijft de vraag of je dan mag lachen op zo’n toekomst foto…

Het leven gaat door en zelf de slingers ophangen. Na een week vol verdriet mijn zolder eens een grondige schoonmaak gegeven en ik ben nu nog slechts een aanhangwagen met spullen die naar het grofvuil kan als ik er niet meer ben. Geluk zit niet in spullen en toch zijn spullen af en toe wel slingers die het leven iets leuker maken… Ik had opeens meer ruimte op zolder en geen lekkere stoel en dus bij de kringloopwinkel een alleraardigste rieten stoel gekocht inclusief kussen voor 8 euries en 50 centen. Deze stoel past ook nog wel op de aanhanger straks en pret. In een verdrietige periode boeit de rest niet meer zo en ik heb dan ook veel nieuws voor kennisgeving aangenomen, sowieso meestal beter om te doen. Er is een nieuw kabinet en er was iets met schoenen op een bordes? Het mooiste van de maand oktober 2017 en waar ik echt van heb genoten dat was de oranje zon door de stofdeeltjes in de lucht. Er kwam geen warmte meer van de zon af voor mijn gevoel. Iemand zei dat tijdens de bombardementen op Rotterdam in de oorlog de zon precies zo was. Ik stel mij zo voor als er meerdere vulkanen uitbarsten dat wij dan weer zo’n zon krijgen. Afijn, de zon kwam nu terug. En heerlijk dat de zomer en wintertijd misschien verdwijnen. Er zijn zoveel mensen en dieren die daar last van hebben. Ik heb nu iets vaker muziek aan en dan komen er ook muziekvragen boven. Waarom speelt iemand een muziekstuk uit zijn hoofd en heeft de ander een bladmuziek voor zijn neus nodig? En waarom stoppen sommige nummers als de muziek in mijn beleving nog niet klaar is? Waar een mens zich druk om kan maken… Nou met goede moed de maand november 2017 in met meer muziek.

Jan, bedankt voor de uitleg en reactie over de muziek…Top!