Logeer en sneeuwpret weekend. Ik ging op zaterdag in een witte wereld met sneeuw met de bus naar mijn logeeradres. Eerst even gezellig bijgepraat met koffie en wij gingen toen Amsterdam met sneeuw bewonderen. Het wonderschone Vondelpark. De eenden in de vijver dachten dat ik een toeriste was en de paniek sloeg duidelijk toe toen ik Nederlands tegen hen sprak. Ik werd vervolgens totaal genegeerd door de eenden. Geen brood dan ook geen aandacht… Na wat omzwervingen kwamen wij uit bij de De Hallen in Amsterdam en altijd leuk om even op te warmen en het monumentale pand even van binnen te bekijken. Vroeger stonden daar de trams. Het voelde voor ons daar als een groot voordeelpak toiletpapier met allemaal dezelfde rollen toiletpapier, tja. De temperatuur was als in een sauna. Nee wij voelden ons buiten in de sneeuw en op de gewone markt meer thuis. Ieder zijn of haar ding natuurlijk, als je maar pret hebt. Om ons feest compleet te maken twee roze gebakjes gekocht voor thuis bij de koffie. Na een avond vol lekker eten en glühwein als een sneeuwpop geslapen op een heerlijke bank. Zondag ging de wekker om kwart voor zeven in de ochtend want verse sneeuw en dus naar buiten… En zo liepen wij in een mooie witte wereld met af en toe een sneeuwschuiver om ons heen en tjee wat mooi. In het bos was er bijna niemand en de mooiste foto’s gemaakt en gejongleerd met sneeuwballen. Ja als er dan eens sneeuw valt in Nederland, hoppa naar buiten en genieten. De wereld is gewoon een sprookje zo met sneeuw en alles lijkt veel vriendelijker.   

Ik was net als zoveel mensen besmet geraakt met het griepachtige virus en na overgeven toch even om Ingrid first gedacht… Omdat alternatieve feiten helemaal hip zijn even een eigen onderzoekje opgestart over ziekmeldingen. Ik was twee dagen ziek en ik had twee dagen verlof. Er is bij veel bedrijven een keuze, wil je ziek met melding of wil je verlof? Allemaal leuk en aardig, de cijfers over ziekmeldingen mag je dus met een ruime marge nemen en de alternatieve ik neem verlof op dagen er eigenlijk ook bij betrekken. Echt vermakelijk om sommige cijfers eens wat uit elkaar te trekken en ik reken nog wat door. En om mij heen gaan mensen zich nu toch wel wat verdiepen in de naderende verkiezingen in eigen land, besmet met de verkiezingskoorts. Als je altijd hetzelfde blijft doen dan komt er geen verandering en dus kiezen wat mensen bewust voor nieuwe partijen. Forum voor Democratie gaat hem bij veel mensen om mij heen worden, door hun goede inhoudelijke verkiezingsprogramma. Ik verneem verder veel PVV, 50+ en Groen Links stemmers. De vrijheid om te mogen stemmen op een partij van eigen keuze is een van de mooie dingen in mijn land. En wij hebben heel erg veel partijen in Nederland. We hadden het ook nog even over de handmatige telling van de stemmen, terug naar vroeger of zoiets. Ik krijg veel bijval van mensen met mijn twee keer tellen en door twee verschillende teams. Vroeger in de winkel gingen wij de omzet ook twee keer tellen met twee verschillende personen om fouten uit te sluiten. We zullen wel ouderwets denken, wel weer in deze tijd want stemmen met papier en potlood is toch ouderwets?

Je kan beter niet met de zorg te maken hebben en toch kwam het in de maand januari op mijn pad. Ik kreeg verhalen uit het veld en zelf bewust dingen meegemaakt in de zorg. De zorg kan zo anders en eenvoudiger. Mensen zijn echt boos en zelfs ik dacht, zal ik even iets zelf gaan opzoeken op het internet. Mag niet maar het wel was erg verleidelijk. Als een huisarts in het weekend zegt dat met een druk op de knop de huisarts van mijn moeder de informatie binnen een minuut heeft en mijn moeder een paar dagen later bij haar huisarts komt en deze niets ontvangen heeft dan jeuken mijn handen… Is het een gevalletje van niet verzonden of zwerft er ergens op het net iets? Jeuk jeuk jeuk en toch ook wel pret. Een andere vriendin kreeg te horen dat de thuiszorg geen tijd had om de ogen van haar bijna blinde moeder te druppelen. Ik zei dat we zelf wel een oogteam voor even konden opzetten hier, ja altijd in oplossingen denken en de operatie gewoon door laten gaan toch? Wat blijkt, er is een zorgplicht en de verzekering trok van leer. Nu huren ze extra buiten de gemeente zorg in voor haar moeder maar krijgen zelf wel dezelfde vergoeding van de verzekeraar. Er valt eigenlijk niets te lachen, wij lachen toch. Wij zitten allemaal in de leeftijd dat wij onze ouders helpen en man man man wat een pret levert het allemaal op… Ik ben lekker bezig en ik ben een paar keer uit logeren geweest en zoiets is altijd gezellig. Bij een iemand mocht ik biologisch aan tafel en mijn detox en biologische kennis is weer helemaal bij. Ik stond de dag nadien in de supermarkt en ik zag twee biologische citroenen voor twee euro en een netje met vijf gewone citroenen voor twee euro. Ik heb ze getest en ik kon geen verschil ontdekken, biologisch is duur, best zuur aldus een van de citroenen. Mag ik duur nog een feit noemen of heet zoiets tegenwoordig een alternatief feit? Ik blijf toch maar bij alles waar te voor staat met mijn eigen eten…

De maand januari was een grot maand. Ik heb half in mijn grot geleefd en half in de buitenwereld, bewust. Wonder boven wonder is het mij in deze maand gelukt om voor mijzelf te zorgen en om voor andere mensen te zorgen… Ik ben zooo uit met deze levensstijl. Waar iedereen met angst naar Trump keek daar keek ik met de nodige humor naar, massa hysterie. Soms is stil zijn ook niet erg. En ik begrijp werkelijk waar niet waarom wij pannen sparen in Nederland en geen leuke Trump familie poppetjes? Ik wil een complete serie, gewoon voor de gezelligheid. Mijn vriendin kreeg een tijdschrift en ik zei dat ik heel erg goed begreep dat zij hem eerst wilde lezen, jij first en ik second. De kinderen van een van mijn vriendinnen bouwden een muur van Lego, ik ga eerst achter de muur en dan jij. En het filmpje van Lubach was werkelijk waar hilarisch. De alternatieve werkelijkheid bestaat echt, zelf achter gekomen bij de huisarts. Mijn moeder werd onwel en wij vonden haar bij kennis op de vloer en uit haar gedrag nadien dachten pa en ik dat zij wel even out was geweest. Nee we hadden het niet bewust gezien en dus geen feit, wel een alternatief feit. En zo maak je van het nu de leukste dingen. Heeft iemand eigenlijk de oude president van Amerika bedankt? Nou bij deze, ik heb genoten van uw voordrachten en van uw uitstraling en u heeft vast uw best gedaan, bedankt. En voor de nieuwe president, welkom en kom snel een keer naar Nederland, onze grenzen staan open. Het is een bijzondere tijd. Ik heb heel erg veel boeken gelezen en mij misschien onnodig verdiept in de inhoud van de verkiezingsprogramma’s van de partijen binnen ons land. Je verdiepen in de inhoud is zoooo 1965. Ik weet allang waar mijn stem naartoe gaat. Het is net als met winkelen, het perfecte kledingstuk zit er een keer in de zoveel jaar tussen en ik doe het dan verder met wat iets wat minder perfect zit en wel goed voelt. Op het moment van schrijven is het weer feest want zowel een van mijn vriendinnen als ikke hebben er een jaar werkcontact bij, hoera! Het voelt voor mij alsof ik ernstig werkziek ben en nog een jaar mag werken maar dat dat gevoel zet ik wel weg met een paar wijntjes. Helemaal niets is zeker in het leven, behalve dat je feestjes zelf maakt.

En zo de laatste pagina van 2016… een apart jaar aldus Ingrid. En het jaar 2017 gaat volgens mij heul erg apart worden. Voor mij het jaar nog uit met een herdenkingsdienst van ons vriendinnetje in Zwolle. Ja de dood denkt niet, hee het is bijna einde jaar en laat ik eens even wachten, zo werkt het niet. Ik herinner mij vooral haar woorden toen ik zo moest huilen bij haar en dat zij zei dat het goed was en dat zij juist medelijden met mij had dat ik op deze wereld moest blijven. We begrepen elkaar in deze volkomen… Na een verdrietig afscheid van haar gisteren is het dan nu de laatste dag van het oude jaar en de laatste pagina van 2016 op mijn blog. Ik ga vandaag met gezellige mensen het oude jaar uit en proosten op een mooi 2017 met hen, gewoon lekker positief en hopend op een mooi liefdevol 2017. Mijn glittertatoeage met het vredesteken wil er maar niet af, misschien een voorbode voor het nieuwe jaar, de vrede nog meer benadrukken… Dag lieve mensen tot volgend jaar!

Ik had met kerst een beetje een dubbel gevoel, af en toe gingen mijn gedachten toch naar de hospice en ik wist dat daar iemand aan het bed van zijn vrouw zat af te wachten op het verloop van haar strijd. Palliatieve sedatie, wat een woord. Ze ligt er ontspannen bij, krijg je dan te lezen. En dan mijzelf weer in de feestjurk hijsen om kerstdiner te gaan doen bij mijn broer en schoonzus. Ik noemde het mijn palliatieve feestjurkje en daar hadden wij dan wel pret om. Zelfs met kerst is het leven een lach en een traan. Net voor de kerst ook al een overlijden, waar zijn al die nieuwe kindjes in de kribbe dan geboren? En dan toch het bericht van het overlijden van ons vriendinnetje in de hospice. Het kerstgevoel is dan toch echt wel weg. Ik had het muzieknummer van Adele met Hello net een paar weken uit mijn auto vandaan… Adele brengt mij troost bij rouw. Een vriendin zei dat ik hem er maar in moet laten, brengt misschien meer geluk en gaat er niemand meer dood in de vriendenkring. Nou ik ga toch weer voor positief verwijderen in 2017. En we zijn toch op 2^e kerstdag de lichtjesroute in Amsterdam gaan lopen om even de boel de boel te laten. De humor ligt op straat en wij hadden pret om een groep Vlaamse toeristen die de tram in gingen en de kaartjes moesten valideren, heerlijk. De reisleider had er een heule klus aan. Ik ben later in de avond nog uit geweest en ik stond echt als een zoutzak op de dansvloer. Ik was heul erg ver weg. Het gevoel van lachen en dat de lach niet vanuit mij ogen en hart kwam, tja. Een ander zou zich misschien gaan bezatten, ik hield het maar bij cola en nog met de auto naar huis toe rijden. Ik ben blij dat deze kerst over is, een bijzondere kerst was het wel.

ALS

Als jij wilde leerde jij nog Latijn.

Als jij wilde kon jouw man nog bij jou zijn.

Als jij wilde leerde jij nog meer over filosofie.

Als jij wilde kreeg jij de Duitse taal nog helemaal onder de knie.

Als als als, door de ziekte ALS was er bijna geen als voor jou meer.

ALS en vreselijke ziekte en op het laatst deed alles zeer.

En op eerste kerstdag in de avond ging de lichtpoort voor jou open, helemaal.

Voor jou prachtig en voor ons heel erg verdrietig allemaal.

25-12-2016

Dapper, levenslustig en lief, dag lieve Willeke, rust in vrede.

Dit kerstgedicht is voor alle vriendelijke en gezellige mensen op de wereldbol.

Een grapje, mening en kritische noot mogen, van haat heb ik mijn buik echt vol.

Niet dat ik nou beter ben dan de rest.

Ik doe meestal op mijn eigen manier wel mijn uiterste best.

Maar goed dit gedicht is voor de vriendelijke en gezellige mensen op onze planeet.

De vriendelijke en gezellige mensen die iedereen nog wel eens vergeet.

De mensen die deze aardbol dragelijk maken.

De mensen die andere mensen in hun hart weten te raken.

Mensen die een kerstlintje verdienen voor hun inzet.

Omdat zij het toefje slagroom op de aardbol hebben gezet.

Voor jullie vriendelijke en gezellige mensen.

Mijn allerbeste wensen…

Ik probeer er met alles het beste van te maken met wat gezellige mensen. En toch als je dan buiten de deur bent, het is bijna niet te missen dat de tijd van nu wel heel erg apart is af en toe. Op onze reis in Overijssel kwamen we bijvoorbeeld zomaar in het straatbeeld een bord tegen met de tekst, in een wereld met Trump, brexit en Assad, vieren we kerst in onze stad. Wil ik zo’n bord wel tegenkomen? Stemt mij tot nadenken en het zegt iets over deze tijd. Iedereen heeft een eigen mening en de ene mening is nog harder dan de andere mening af en toe. Volgens een van mijn vriendinnen gaat het om communicatie in 2017 en verder. En ik zeg dan, alles valt of staat hoe je iets zegt. Als mensen met elkaar in gesprek blijven is er hoop, denk ik dan altijd. Elke dag weer is er bij mij verbazing over dingen. Stel je koopt een kastje en je gaat zonder het kastje uit de doos te halen alvast gaten boren in de muur om het kastje op te hangen aan de muur. De kans is groot dat de gaten dan verkeerd zitten achteraf. Ik neem dit als voorbeeld omdat het mij opvalt dat mensen eerst iets roepen en het later pas gaan uitzoeken hoe het zit en gaan aanpassen. Bij het kastje aan de muur zijn de verkeerde gaten dan al gemaakt en er is schade aan de muur. Bij de woorden zonder eerst de feiten te controleren is de schade al ontstaan en weet niemand het gat goed te dicht te communiceren. Ik weet niet of ik het duidelijk omschrijf, ik denk het wel. Het is een aparte tijd, zeker. Zeker, is iets wel zeker? En zo denk ik eens wat door over dingen, met mate want anders verliest Ing de gezelligheid…

Een andere vriendin vroeg of ik mee uit ging naar een kerstvoorstelling speciaal voor vrouwen. In het kader van doe eens iets buiten de comfort zone, ik mee. Ik heb wat oudere vriendinnen en vrienden en ik merk het leeftijdsverschil vooral in de muziek, heel apart. Zeg Alice en ik noem dan Alice Who the fuck is Alice van Gompie en zij noemen dan Smokie met Living Next Door to Alice, echt hilarisch. Nou zo’n gevoel gaf de kerstvoorstelling voor vrouwen bij mij. In het DeLaMar Theater in Amsterdam was er een meezing kerstshow met de naam Vuile Huichelaar. De liedjes waren best oud… Het waren twee vrouwen en het ging over mannen komen van Mars en vrouwen komen naar Vuile Huichelaar. De gesproken teksten waren wel herkenbaar en best leuk. Ik dacht op een gegeven moment bij de bingo van de seniorenclub te zitten met Ich Lieb Dich. Wat twaalf jaar leeftijdsverschil met een vriendschap doet bij Vuile Huichelaar zeg… Het ging over hoe belangrijk een of meerdere lieve vriendinnen voor je kunnen zijn in moeilijke periodes, die schouders om op te huilen. Verder ging het over vrede en het omgaan met elkaar met liefde ook buiten de kersttijd enzovoorts. Ik was in gedachten terwijl de massa meezong en bewoog op iets van Rieu. Ik had na afloop een schouder van mijn vriendin nodig om op uit te huilen, zooo erg was het geweest buiten mijn comfort zone. Ik ga nu een uitstapje verzinnen voor haar en om haar uit de comfort zone te krijgen, ze haat bungeejumpen en dus… Ik denk dat ik in het kader van een blijvende vriendschap toch iets anders ga verzinnen voor haar. Afijn met de kerstgedachte op het netvlies de bus in naar huis en jammer genoeg kwam er een man de bus binnen die niet naar onze voorstelling was geweest. De chauffeur vroeg hem om de bus te verlaten en hij wilde niet, boos en boos en bi bah boos. De chauffeur vroeg om de politie en daar zaten wij in een drukke bus zonder vrede. Op een gegeven moment de bus uitgestapt en twee politiewagens met agenten kwamen de vrede handhaven. Buiten de bus was iedereen onder de indruk en respect en respect en respect is ver te zoeken soms waren wat meningen. In de 19^e eeuw had iedereen een klomp gepakt, zeker weten. Wederom respect voor de chauffeurs en alle mensen in openbare functies die gewoon hun werk doen, hun best doen. Wij lazen in de volgende bus over Berlijn en de aanslag op de kerstmarkt en welkom weer in de echte wereld buiten het theater. We hadden eerder op de avond nog bij de ijsbaan en de kerstmarkt op het Museumplein gestaan en dat was zooo leuk. Gewone mensen op een kerstmarkt die niets te maken hebben met oorlogen elders en als ze al ergens over mogen meestemmen, die nee stem dan in een bijlage gaat bij een akkoord… In welk jaar gaat woord van het jaar eens het woord vredesakkoord worden…?