Ik besloot om mij aan te melden voor de welkomstavond voor nieuwe bewoners in onze gemeente. Ik leer er altijd weer iets van… Mijn vriendin was teleurgesteld, van mijn belastingcenten ga jij daar zitten… en lol. Afijn, of ik nog dingen of vragen vooraf te melden had voor deze avond. Ik zei dat ik iets had over een rotonde in de gemeente. Er ligt hier een rotonde en deze ligt buiten de bebouwde kom en dus hebben fietsers geen voorrang. Echt hilarisch, iedereen doet maar wat op deze rotonde en er stoppen zo vaak auto’s wel voor fietsers dat er in de spits geen doorstroming maar oponthoud door deze rotonde ontstaat, echt leuk om te zien af en toe. Volgens de gemeente mevrouw viel deze rotonde onder de provincie en zij had wel en telefoonnummer voor mij. Ik ging in de belhouding en bij de provincie wist de persoon aan de andere kant van de lijn over welke rotonde ik het had… De regel is… Ja ik weet de regel maar kunnen we niet alle rotondes in het kleine kikkerland gelijk maken en dat fietsers altijd voorrang hebben? Daar gaat de minister over was het antwoord. Ik lag echt van mijn stoel van het lachen, zeker. Beste minister van verkeer van het nieuwe kabinet in 2017, wilt u alstublieft eens helpen nadenken over hoe het anders en beter kan? En komt u dan niet aanzetten met daar gaat de EU over want dan kom ik de eerste uren zeker niet meer bij. Het rare is dat de mensen om mij heen allemaal begrijpen wat ik bedoel met deze rotonde en waar ik het over heb, voelt gelukkig iets minder alleen… Het zal vast wel een keer voor mij logischer worden en tot die tijd doe ik net als de rest ook maar wat op deze rotonde. Geniet van wat je wel hebt en deze rotonde is wel uitermate geschikt om als er geen verkeer is om hem een paar keer met het stuur op een stand rond te rijden, bewust van…

Ik ben echt een doos af en toe. Mijn ouders waren 50 jaar getrouwd en gaven een gezellig samenzijn in een zaaltje. Ik ging de bijna blinde moeder van een van mijn vriendinnen ophalen. Zij woont in hetzelfde appartementencomplex als een van mijn tantes. Ik had nog een praatje met mijn tante gemaakt vorige week. Deze tante mocht niet komen, niet welkom, ruzie, zoals in veel families met broers en zussen en ouders. In mijn hoofd klopt het dan toch niet dat ik mijn tante daar moest laten en niet mocht meenemen. En in mijn hoofd klopt het ook niet dat onder de aanwezigen ook oom en tantes waren die dan aan een aparte tafel gingen zitten en geen ruzie hadden met mijn ouders maar wel met elkaar, zucht. Het is het beste om op zo’n feestelijke dag mijn verstand op nul te zetten… Wij hadden met de vriendinnen lol dat ik mijn profiel had aangepast op deze feestelijke dag naar #kansociaalwenselijkzijn. Afijn, mijn ouders vonden het leuk, de zaal was leuk, er was eten en drinken genoeg en mijn broer en schoonzus hadden de zaal opgeleukt. Het ging best goed met mijn gedrag op wat humoristische opmerkingen na van mijn kant, ik was lekker bezig. Ik was net met mijn speech vanuit het hoofd en hart begonnen en tot mijn grote verbazing zaten twee oude tantes niet naar mij te luisteren maar waren met hun mobiel bezig. En ja dan kan ik het niet laten… Wilt u de mobiel even opbergen, zijn het de jongeren niet dan zijn het de ouderen wel met hun mobiel die de boel verstoren… Een andere tante had echt in een deuk gelegen om mijn opmerking. Ja het gaat erom hoe je iets zegt… Het was leuk om even met een nicht en een neef te praten en neef kon er niet bij dat ik geen WW had aangevraagd de drie maanden voordat ik weer een baan had gevonden. Je hebt er recht op. Ik ben niet zo van recht hebben op… Recht hebben op is voor mensen die ziek zijn en echt niet kunnen werken en nog wat uitzonderingen. En ja ik betaal ervoor en ja ik ben het niet eens met het huidige systeem en dan ik ga er toch geen gebruik van maken? Dan komt er nooit verandering…. En bovenal, ik ben gelukkig met niets tot weinig. Mensen lachen zich ziek om mij, boeien, ik ben meestal happy. Het is alleen af en toe vermoeiend om steeds te moeten uitleggen dat ik de dingen anders doe en zie dan de gemiddelde Nederlander. Nou het was een happy dag en mijn ouders waren happy en zij hebben een happy dag als herinnering, wat wil een mens nog meer…happy.

Mooi die maan van de afgelopen week, of ie nou super was of niet, licht in de duisternis van de avond en de nacht. Het leven kan zo simpel en eenvoudig zijn met de maan en met de sterren in de lucht. Ik zag gisteren ook een ster, een gat met eromheen iets wat een ster kon zijn. De zoveelste plofkraak in de regio Utrecht was een feit. Wat het allemaal niet kost zo’n plofkraak, zucht, een heule vroege en late ochtend onderzoek en het herstellen van een gebouw, zucht. Ik zie bewust met eigen ogen veel mensen die financiële hulp kunnen gebruiken maar zij kijken gelukkig wel naar de sterren in de lucht in plaats van naar de ster in de muur waarin eerst de geldautomaat zat… Ik zou zo graag het waarom willen weten van de mensen die dit doen, gewoon rustig hun verhaal aanhoren. Hoor en wederhoor zijn wel belangrijk in het gewone leven, soms steken dingen net iets anders in elkaar. De levensverhalen van mensen blijven uitermate boeiend en iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal, prachtig. De l is van luisteren en onbevangen het liefst. De h is van helpen en ik luister met eigen oren naar de verhalen zonder dat ik mensen genoeg kan helpen, best jammer af en toe. Ik blijf wel bij mijn eigen standpunten en een belangrijk ding… Als iemand ziek is dan zou deze persoon zich niet druk hoeven te maken om zijn financiën. Ik vind dat bij ernstig ziek de schulden sowieso allemaal kwijtgescholden moeten worden dan. Even geen geld naar andere landen, pomp het in de mensen hier die het nodig hebben, bewust van geworden tijdens mijn luister naar reizen. Is het trouwens een trend aan het worden om geen personeel uit het buitenland meer aan te nemen, ik verneem verhalen van eigen personeel vanuit eigen land eerst? Het is ook een tijd waarin ik verneem dat mensen zich zorgen maken over dat zij de dupe gaan worden van de sluimerende haat die er heerst in Nederland. Ik hoop nog heel veel vallende sterren in de lucht te mogen zien, wensen en wensen en wensen dat alle veranderingen naar de goede kant zullen vallen… en dat we niet met zijn allen naar de maan gaan…

In de wereld gaat alles door en zo ook in mijn eigen leven. Ik ben toch wel nuchter wat heel veel dingen betreft in de wereld. Trump president in wording en men vraagt om mijn mening… Al zit er een teddybeer op die stoel, het is aan alle mensen zelf om iets van de wereld te maken, aldus ikke. En ja ik vind het een mooie tijd om in te leven met alle veranderingen. Ja maar Ing, dat meen je niet. Echt wel… als je de geschiedenis bekijkt zijn veranderingen altijd gegaan met lawaai en rumoer en dus waar hebben we het over… Straal je liefde uit dan krijg je liefde en straal je haat uit dan krijg je haat, zucht, zo oud als de weg naar Zwijndrecht. Ja ik was even in Zwijndrecht en wij besloten toch om de intocht van Sint en Piet aan ons voorbij te laten gaan in Maassluis. Ik vroeg mij wel af of het niet eens tijd gaat worden voor de biogas Piet, de windmolen Piet, de elektrisch aangedreven Piet, de groene stroom Piet, de kolencentrale Piet, de smog Piet enzovoorts. Het zou nog zoveel leuker kunnen op deze gekke wereld. Je zou toch ook kunnen zeggen dat Piet zwart is vanwege de smog in de lucht? In de dorpen was Piet meest zwart en we zijn dus nog lang niet af van al het gezeur omtrent het kinderfeest. De politiek in eigen land blijft ook echt genieten. Ik dacht gisteren een voorstelling vanuit de oude doos te zien van Mini en Maxi… Het waren gewoon Didi en Lodi die een leuke avond verzorgden in Den Haag. Mijn vriendin dacht aan De Mounties en wij lagen dubbel… Ja het gaat fantastisch met mij en de wereld.

Je zal toch maar 50 jaar getrouwd zijn zoals mijn ouders. Ik heb zelf de 12 en een half jaar niet eens weten te halen en pret. Ja, ik lach vaak om mijzelf in de spiegel van het leven en vooral vooruit kijken en leuke herinneringen koesteren… Ik kijk in de spiegel en eigenlijk zouden jullie het moeten zien af en toe, een beetje zoals George Danton zei… je moet mijn hoofd aan het volk laten zien, het is de aanblik waard. We lachen in huis heel wat af en vooral om de brieven van de gemeente. Ik kreeg zelf een brief voor een kennismakingsbijeenkomst met de burgemeester en wethouders omdat ik onlangs in de gemeente was komen te wonen. Onlangs is dus zeven maanden in de ambtelijke wereld en ja dan liggen wij thuis en in de ik deel en lach met kring weer in een deuk. Het idee is leuk en misschien eens even kijken welke politieke partijen er zijn in mijn onlangs gekozen nieuwe woonplaats en hoeveel nieuwe partijen er nog bij kunnen. Mijn ouders kregen een brief met felicitaties van de burgemeester en een setje van een paar ansichtkaarten met afbeeldingen van de gemeente. Hoera 50 jaar bij elkaar! Vroeger kregen mensen bloemen, de v is van verandering en de b van bloemen is niet meer. Over 50 jaar zijn zelfs zulke brieven misschien overbodig? Wie blijft er dan nog 50 jaar bij dezelfde persoon? Wie het weet mag het zeggen… Als je maar pret hebt en pret zoekt in deze donkere dagen in november, bewust van. Mijn gemeente is gewoon de leukste gemeente in donkere dagen…

Ik heb nooit zoveel opgehad met Allerzielen of met het stilstaan bij iemand op iemand zijn sterfdag. Voor alles is een eerste keer en vandaag is het een jaar geleden dat een van mijn beste vriendinnen kwam te overlijden. Ik denk nog vaak aan Anneke en ik haal leuke anekdotes op. Het zijn bij mij meer momenten. Ik zag onlangs iemand uit de uitgaanstijd samen met haar en ik stond even stil bij de pret die wij toen samen hadden met deze persoon. Wat ik het meeste mis is nog steeds haar lach. Ik heb gelukkig genoeg anekdotes om bij mij weer een lach op mijn gezicht te toveren. Iemand die zo diep in je hart zit kun je door de dood niet verliezen…

Ik dacht de afgelopen week ook even na over muurtjes laten vallen… Heel erg veel mensen staan met hun rug tegen de muur aan en zij zien bijna geen licht meer in hun leven, bewust van. En er staan wat een mensen financieel met hun rug tegen een muur aan hoor, je ziet het er vaak niet aan af van de buitenkant. Nu met de naderende goedgeefgoed maand december komt De Voedselbank weer wat in het nieuws. Het is toch te zot voor woorden dat er nog Voedselbanken zijn in Nederland? Hoooeee kan dat nou, is momenteel mijn favoriet uitspraak. Er is op deze wereld genoeg voor iedereen en toch heeft iedereen niet genoeg, hoooeee kan dat nou? Ik heb wel de leukste gesprekken met mensen en het is goed om te zien en horen dat iedereen er toch het beste van maakt. En er is een verschil tussen denken dat de wereld maakbaar is en naar de hand van de mensen te zetten is en dat de wereld absoluut niet maakbaar is door de mensen. Zal er nou nog eens een tijd komen dat mensen zeggen genoeg is genoeg en wij zijn tevreden? En voorbeeldig gedrag van mensen… Mijn ouders zijn binnenkort vijftig jaar bij elkaar en zij moeten dan gewoon een zaaltje huren voor een feestje. Er zijn dus mensen die vanwege hun beroep en in in een voorbeeldfunctie gewoon een gratis feestje in een ambassade kunnen houden zonder deze te moeten afhuren, hoooeee kan dat nou? Het zijn van die dingen allemaal om over na te denken. Misschien het woord voorbeeld gewoon afschaffen in samenhang met het woord functie? En bij een beetje te veul hoooeee kan dat nou de boel weer even over mijn denkbeeldige muur gooien en zelf genieten van de leuke dingen om mij heen. Tevreden zijn met het verstand op nul is ook een ding. En zo hobbelt Inkie de prachtige herfst door…

In een week kan er ontzettend veel gebeuren in een leven, bewust van. Geniet met de dag is dan ook het meest gewenste ding in het leven. De afgelopen week lekker gedanst en genoten van de mooie laserstralen op de dansvloer. En opeens kwam er iemand die de treincoupé van mijn leven had verlaten weer opduiken in mijn treincoupé. Het leven zit vol verrassingen, zeker. Wees welkom en ik gooi nooit zo snel mensen uit mijn treincoupé, dan moeten zij het wel heul erg bont maken bij mij. In het kader van genieten en een paar uurtjes over, samen met een vriendin even een wandeling gemaakt in Haarzuilens. Het is mooi om de natuur te zien in de nu toch echt wel herfst en het kasteel stond er mooi bij in deze herfsttinten. Samen lekker gelopen door de bladeren en even op het bankje gezeten bij de hertjes. Op de terugweg naar de auto in de motregen kwamen wij een oudere vrouw tegen en zij vroeg ons de weg naar Vleuten. De A is van Alzheimer en daar had zij last van. Met mooi weer gaan wandelen en in een dun zomerjasje in de regen en met de naderende schemering de weg kwijt geraakt. Het lieve vrouwtje meegenomen naar de auto en naar Vleuten gereden in de hoop dat zij wat punten zou gaan herkennen onderweg, de straatnaam wist zij wel. Gewoon naar de kerk rijden is dan altijd het beste… En ja hoor opeens herkende zij een afslag in het dorp. En dan nog zeggen dat wij haar vlakbij haar huis wel konden afzetten, echt niet dus. Ik slaap niet lekker vannacht als ik niet zeker weet dat u weer binnen bent en gelukkig zij ging akkoord. Mevrouw tot aan de voordeur gebracht en na een knuffel ging zij met de huissleutel haar huis binnen. De A is van Alzheimer en heul veul mensen lijden aan Alzheimer. Ik denk dan altijd maar dat als het jezelf of jouw ouder overkomt dat ik ook blij zal zijn als iemand mij of mijn ouder dan veilig thuis brengt. Heel veel dingen zijn overbodig, goede mensen die om andere mensen geven zijn altijd nodig. We hebben er in Breukelen maar een wijntje gedronken op de goede afloop en de dag afgesloten met een frietje. Mensen met Alzheimer hebben een ander bewustzijn dan mensen zonder deze ziekte. Een voordeel als je nog thuis woont met Alzheimer, je kan wel veertig keer op een dag naar het toilet.

Soms spreekt iemand uit wat ik denk… Ik was afgelopen zaterdag naar het Museumplein gegaan voor de CETA demonstratie. Ik was alleen en ik stond achteraan in het midden met een mooie overzicht over het geheel. Ik was bewust met mijn ogen aan het kijken naar de demonstranten. Een plukje studenten uit Wageningen, een plukje Groen Links, een plukje Partij voor de Dieren, een plukje SP, een plukje Milieudefensie, een plukje FNV, een plukje boeren. Een plukje van iets hier en een plukje van iets daar. En ik dacht toen, waarom gaan veel van die mensen niet samen op in een mooi groot Museumplein CETA veldboeket met een groot groen lint eromheen. Ik doe een wens en zie, daar was Didi aan tafel op de televisie met een soortgelijke wens. Ik had zomaar de vrouw kunnen worden die ze bij de PvdA niet konden vinden… Ik dacht werkelijk waar bij de demonstratie dat ik eigenlijk genoeg begon te krijgen van alle verschillende groepjes met al hun eigen vlaggen, borden en hesjes terwijl CETA het onderwerp was van de demonstratie. Ik zag een man voorbij komen met een hesje aan met de tekst meer echte banen erop en ik dacht waar gaat het allemaal in hemelsnaam over hier. Kunnen mensen niet eens een dag hun eigen dingen thuis laten en alleen CETA borden meenemen? Ik zat binnen een half uur weer in de bus terug naar huis. Eigenlijk net als in de supermarkt, het aanbod is tooooo much en dan zie je de goede producten niet meer. Ik zag zoveel om mij heen dat ik de CETA borden niet meer zag… Met alle linkse partijen een partij programma en met alle rechtse partijen een partijprogramma en met alle midden partijen een programma en klaar. Eenvoud is soms zo gewenst bij mij. In de bus wel weer erg gelachen om wederom Duitse toeristen die de bus niet in mochten met hun GVB kaart. Ook gevalletje van er is tooooo much en dan is het niet meer overzichtelijk. Heerlijk zo’n eenvoudige zaterdag en CETA gaat gewoon door, als een mooi veldboeket met een Canadees lint eromheen.

Ik was het afgelopen weekend oppas van twee lieve kinderen en jonge kinderen zijn leuk want meestal spreken zij de waarheid. Ik stond als oppas op vrijdagavond langs het veld. Kleine kinderen, mini’s, onder een bouwlamp of sportlamp, aan het begin van de avond, in het donker, bewogen onder de leiding van atletiek juffen. Ik stond het eens te bekijken en ik dacht, blij dat ik niet meer jong ben in deze tijd en blij dat ik niet hoef te sporten. Ik werd al moe van de gedachte aan sport. In heb in mijn iets oudere kinderjaren altijd actief aan volleybal gedaan en in mijn kleinere kinderjaren was het gewoon bij daglicht buiten spelen. Kind, uit school en buiten spelen en dan eten is niet meer hip waarschijnlijk in 2016. Na afloop van de atletiek mochten de kinderen een traktatie ophalen vanwege iets en het deed mij deugd dat de kinderen suikerklontjes gingen tellen in het blikje drinken van de gift en de stroopwafel wel lekker vonden maar… Als ik kind was geweest dan had ik hem gemaakt met humor…ik wil niet meer naar atletiek want de kilo’s die ik verbruik komen er na afloop weer aan. Ach, als de kinderen het allemaal leuk vinden, ik had het zeker leuk met mijn denken zo langs de atletiekbaan. En denken is ook een sport… Sneeuwwitje en de zeven dwergen zitten voorlezen en dan zegt zo’n lief kind na afloop, mamma leest altijd maar twee pagina’s. Ik lig dan weer in een deuk, zeker. De volgende keer het verhaaltje van Sint en Piet en van Sint en de zeven schoorsteen Pieten. Even wachten tot Nederland er definitief uit is, ik wil wel het juiste verhaal vertellen natuurlijk. Ik durfde bij het iets oudere kind de Gouden Eeuw even niet meer aan te halen. Ik wil eerst even afwachten wie er als helden wel en niet in de nieuwe geschiedenisboeken komen… Oppassen valt echt niet mee zo in 2016. Een ding blijft gelukkig altijd, een paard in de stal maken van LEGO is tijdloos.