Ik heb even niet geschreven op mijn blog, gewoon bezig met andere dingen naast mijn werk. Ik heb bijvoorbeeld mijn levenstestament en testament in orde gemaakt. In zie zelf met eigen ogen in de praktijk hoe belangrijk zo’n levenstestament is. Niets is zeker, het geeft mij wel een goed gevoel dat er wat dingen op papier staan. Ik kan nu nog zelf met mijn volle verstand de mensen aanwijzen die de boel voor mij kunnen regelen bij eventueel minder verstand en na mijn overlijden. En het is zo zonder kinderen best belangrijk om dingen te regelen, met kinderen misschien ook wel? Misschien is het totaal overbodig en spoelen we met z’n allen weg of we verzakken in de aarde of er gebeuren andere dingen, ik heb dan toch nog een goed gevoel gehad bij leven. Ik heb er een taartje op genomen met de mensen die voor mij gaan zorgen en volgens deze mensen zelf, wij zijn nu dus de lul en pret. Ja, zelfs van de beroerdste gebeurtenissen een feestje maken. Ik heb verder tussendoor nog twee muren behangen samen met een vriendin bij haar in de woonkamer en het resultaat was prachtig. Een werkje in een behang moet aansluiten en het ging prima gelukkig en we hebben best gelachen onder het behangen. En ik moest bellen om wat andere dingen voor elkaar te krijgen en dan is tot 10 kunnen tellen soms wel handig in Nederland, echt niets werkt af en toe, zeg ik dan wel eens, of langs elkaar heen, zeg ik dan wel eens… Nog een dag schoongemaakt in het al schone huis bij mijn ouders en toen was het dan ook de hoogste tijd om even rustig op reis te gaan in mijn eentje. Ik kwam uit in Friesland en het woord van het jaar 2018 in Nederland gaat natuurlijk blokeerfriezen worden… Ik stond overigens op het station en een andere trein ging niet in verband met koperdiefstal op het spoor. Ik vond het best bizar om deze boodschap door de speakers te horen. Hoeveel mensen dupeer je met zo’n diefstal? Een boemeltrein bracht mij in Workum, gelegen in het zuidwesten van het mooie Friesland. Ik zag geen bordjes op het station met Workum stad en dus maar een eindje gelopen. Ik kwam uit bij een terras met koffie en zon. Ik kon gewoon de stoep volgen zei een aardige dame en ik kwam dan vanzelf uit bij het Jopie Huisman Museum. Ik heb op mijn dooie akkertje in het museum rondgelopen en ik was onder de indruk, best wel, niet eens zozeer van de schilderijen, wel van de verhalen bij de schilderijen van Jopie zelf. Jopie Huisman, peuk tussen zijn lippen, weiland, vissen en de rust van Friesland en hij was best gelukkig. Als je alles verliest in het leven waardeer je de simpelste en kleinste dingen, bewust van. Ik vond het mooiste schilderij Verdwaald. Jopie schilderde op dit schilderij de mens neer in al zijn onvolkomenheid, verdwaald in de hebzucht en wantrouwen. Er was ook een schilderij met als titel, Voorbij de horizon van Workum houdt de aarde op. Ik vond hem wel grappig want ik had het boek van Stephen Hawking bij mij om in de avond door te lezen en voorbij de horizon van de aarde is er, tja wat allemaal? Na het museum nog een rondje St. Gertrudiskerk gedaan en de hemel zij dank, er was een snackbar in Workum. Wat een rust in Workum en op mijn kamer daar de hele avond de laatste ideeën van Stephen Hawking doorgelezen in zijn boek, De Antwoorden op de Grote Vragen. Ik was het met heel veel dingen met hem eens in het boek en er kwamen tal van vragen bij mij op over andere dingen, kleine vragen. Ik ben onlangs in het klein begonnen voor de hobby met zwarte gaten, puur toeval want de kerkklokken zijn bij ons uit de kerktoren voor onderhoud en er zijn nu zwarte gaten en ik kreeg daar plotsklaps een ingeving bij. Waar een kerk niet goed voor is… De volgende dag nog even wat rondgekeken in Workum. De Woeste Leeuwen fontein was erg grappig. En toen met boek nummer twee in de trein richting de drukte of te wel naar huis.

Wat een mooi weer de afgelopen week! En het was gisteren warm voor oktober. Wij gingen al bijtijds naar het strand om van de zonnestralen te genieten en om bij te kletsten. Het was 27 graden bij het strand en het was druk op 13 oktober…Qua ondernemerschap is het leven in het nu want op zo’n mooie dag is het rennen in de horeca. Er stond een lange rij voor de ijsjes, bizar. Ik zag een restaurant ergens onderweg waar normaal in de zomer altijd veel mensen zitten en zij hadden nu de stoelen al van het terras, tja. Er zwommen zelfs mensen en honden in de zee op deze warme dag. Alles is anders aan het worden overal. We hebben heerlijk door de duinen gelopen en langs het strand gekuierd. En natuurlijk in de zon gelegen op het strand, even bijkomen van de week. Nou viel de afgelopen week wel mee want ik had bewust wat dingen naar de volgende week gezet, even zo klaar mee… En nee, van uitstel komt geen afstel… Door het mooie weer stonden er veel sterren boven mijn hoofd de afgelopen week en mijn ster was ook weer in de lucht. Ik heb nog geen idee hoe de ster heet, ik ben er nu wel achter ik waarschijnlijk naar het spiraalvormig sterrenstelsel aan het kijken ben. M33 misschien? Nou het is mijn ster en hij staat er niet altijd en ze werken er hard want er is veel licht met kleuren. Ik viel bijna met sterrenkijker en al uit mijn dakraam van de week en pret. De komende week staan er veel regel dingen op het programma en dus nu nog even van het mooie weer genieten. 

Het was het afgelopen weekend het weekend van de wetenschap en wij gingen naar de open dag van European Space Agency of te wel ESA/ESTEC in Noordwijk. Met de bus vanaf Leiden rechtstreeks naar de bestemming en de de OV automaat deed het niet in de bus, later wel trouwens. De opmerking van onze dag werd dan ook… Hoe komen we op Mars als… de OV automaat al niet eens werkt? De achterdeur van de bus ging in Noordwijk niet open en… Hoe komen we op Mars als de achterdeur van een bus al hapert? Voor de ingang lagen betonblokken. Of waren het ingeslagen meteorieten? Nou de lach was bij mij weer helemaal terug. Het was een gezellige open dag van vroeger met echte papieren programmaboekjes en heul veul mensen. Bij de meeste tafels werd uitleg geven in het Nederlands of Engels en er lagen posters, kaarten, pennen en bio plastic tasjes. Het gegraai van de mensen was erg leuk om te zien, tassen vol. Ik dacht even op de huishoudelijke beurs te lopen. Het hoogtepunt waren de paarse biologische afbreekbare ballonnen voor de kinderen. Ik zag aan de andere kant van de duinen kinderen al vrijwillig afval van het strand lopen te prikken, waaronder ballonresten. Ik zag al een zeehond naar mij zwaaien vanuit de zee met een paarse ballon aan een stokje… Afijn, het was een gezellige familiedag en het vervoer met de bus was prima in orde en er was een koffie wagentje en er was genoeg eten en drinken. Het was een leuk kijkje in de Space gebouwen en het testgebouw met de grote deuren was mooi om te zien. Er was een podium buiten en voordat de Italiaanse astronaut zou komen viel het geluid uit en het beeldscherm viel uit. En wij weer…hoe komen we in vredesnaam op Mars als… Er stond ook nog een geparkeerde auto dichtbij het podium en na de grap van dat daar Russische verstoringsapparatuur in de kofferbak zat kon je mij van het lachen bijna naar Jupiter wegdragen. Het was een super leuke lach dag en die was even hard nodig. En verder is het toch zelf dingen ontdekken door mijn sterrenkijker en zelf dingen uitzoeken voor deze hobby. Het is leuk dat ze een open dag organiseren en misschien gaat een van de kleine kinderen die nu nog naar een Space poster boven zijn of haar bed ligt te kijken over een tijd wel naar Mars of een andere planeet. We weten gelukkig niet alles en er is nog genoeg Space om te ontdekken, bewust van. 

Van Boedapest is het natuurlijk een makkelijk bruggetje naar Boeddha. Ik had nog wat vakantiedagen en in Amsterdam was de tentoonstelling Het leven van Boeddha, De weg naar nu. Het was mooi om zo door het levensverhaal van Boeddha te lopen en ik kwam na de tentoonstelling tot een conclusie: ik wil een boom aan zee om onder te zitten voor een tijdje, zonder mensen en pret. Ik word af en toe doodmoe van mensen… Er hing een grote spiegel bij de tentoonstelling en ik keek natuurlijk zelf ook in de spiegel om te kijken of bezoekers moe werden van mij als mens en ik zag er niet een gapen of omvallen gelukkig en pret. Er zijn toch wel veel mensen moe, bewust van, de een door dit en de ander door dat. Ditjes en datjes… Na mijn vakantie was de door mij zelf ingestelde telefoonstilte opgeheven en er bleken twee mensen overspannen… Boeddha deed het eigenlijk niet zo slecht door onder een boom te gaan zitten. In het nu zijn er teken en is lang onder een boom zitten niet zo verstandig. Was Boeddha daarom kaal? Konden er geen teken in zijn haren vallen? Nou weer even serieus, ik vond het een mooie tentoonstelling en de wensen van de kinderen waren heel erg leuk. Een kind had opgeschreven, ik wil niets, een kind naar mijn hart. De twee wensbomen onder toezicht van Michiel de Ruyter waren indrukwekkend en ik heb heel veel wensen gelezen. De meeste wensen gingen over gezondheid, verlichting, milieu, vrede en een betere wereld. Een iemand had geschreven, nog liefde leren kennen op latere leeftijd. Ik sta dan bijna te janken onder de boom bij zo’n wens. Ik hoop dat alle wensen uit mogen komen voor de mensen. Ik had wel een binnenpretje toen ik na de tentoonstelling bij de uitgang in de winkel terecht kwam. Wat zou Boeddha zeggen over alle spullen met zijn hoofd erop? Iets met, nou daar heb ik niet al die tijd voor onder een boom gezeten? Het was een leuk uitje en ik heb de rest van mijn vrije tijd wat ditjes en datjes gedaan en voor 15 euro een zak met kleding bij een Kringloopwinkel gekocht en drie nieuwe dingen uitgezocht. Ik heb bij oma gekookt en gezellig gezeten, veel gelezen enzovoorts. En zo kwam er een einde aan mijn vakantie en is het weer uitkijken naar andere leuke dingen. Ik zit zelf even in een periode van de lach bereikt mijn hart niet. Het hoort allemaal bij het leven en wie zegt altijd te lachen, liegt echt. Ik weet waardoor het komt, scheelt een heleboel. Of zoals Boeddha zegt: hoe kan er lachen zijn, hoe kan er vreugde zijn, als de wereld altijd in vuur en vlam staat? De lach komt wel terug bij mij en anders een boompje opzoeken… Het is komend weekend het weekend van de wetenschap, kijk weer een lichtpuntje aan de horizon…

In de vroege ochtend de sleutel afgegeven bij de receptie en wij wensten onszelf een prettige reis toe en vroegen aan onszelf of alles naar wens was geweest en pret. Op het station van Boedapest van onze laatste forint munten een bakkie koffie gekocht en toen hop in de trein naar Wenen. Er was politie in onze trein. We hadden in Wenen bijna drie kwartier om over te stappen op de trein naar Frankfurt en zo kan het ook… Het ging goed en goed en toen kwam Passau… Oorzaak en gevolg en de politie kwam lang in de stilstaande trein en we zagen de minuten wegtikken… Er waren nog wat oorzaakjes op onze reis en ik begrijp nu wel een heleboel dingen beter. We hadden mazzel dat de trein die wij moesten hebben ook vertraging had en door het inlopen van wat tijd van onze trein was het wonder geboren, we haalden onze aansluiting van Frankfurt naar Amsterdam, hoera! Met dank aan de kaarsjes die wij hadden opgestoken in de Sisi kerk, vast. De trein had lekker de vaart erin in Duitsland. En dan is het best apart dat de trein bij Zevenaar het land binnenkomt en met als eerste station Arnhem en dat we in ons land geen politie door de trein zagen lopen? Het was een belevenis met de trein en wij waren het erover eens dat we het geen tweede keer zo doen. Binnen de ring wel en wij bedoelen daarmee, hooguit naar Brussel, Berlijn en Parijs enzovoorts en niet verder. Het nadeel was ook dat het een boemeltrein was met alle stations op de route. Het zou schelen als er een snelle trein zou gaan zonder overstappen van Amsterdam rechtstreeks naar Frankfurt en dan rechtstreeks naar Wenen en dan rechtstreeks naar Boedapest, waarvan akte en pret. Het voordeel van reizen met de trein blijft het mooie uitzicht en dat je niet op het verkeer hoeft te letten. En zo hebben we weer wat opgestoken en we gaan het een volgende keer anders doen met de trein naar het buitenland of we gaan vliegen. Het ligt ook een beetje aan onze eigen koopkrachtplaatjes en pret. Voorlopig zeggen onze koopkrachtplaatjes dat we in Nederland blijven…ook goed…niet klagen… Het was een mooie vakantie en met dank aan mijn reismattie voor haar gezelligheid en haar foto’s.

Onze laatste dag en nacht in Boedapest. We gingen vandaag naar het Heldenplein en het Stadspark en het was weer een pittige wandeling. Het was daar prachtig en ze hadden leuke gekleurde waterfietsen in de vorm van auto’s! We zagen mooie gebouwen en mooie beelden en we hebben lekker even aan het water gezeten. We zijn terug kriskras door de stad gelopen en we kwamen verrassende dingen tegen onderweg. Het was goed te zien welke gebouwen nog gerenoveerd moesten worden en welke gebouwen er klaar waren in de stad. We zagen af en toe een groepje groene deelfietsen staan en we zagen ze vooral staan en er niemand op fietsen. Het verkeer was ook erg druk en een enkel fietspad was er vooral buiten de stad. We zagen een keer een groepje fietsers op de stoep fietsen en natuurlijk…Nederlanders en pret. Ik zag een pop-up-werkplek in de stad. Na de wandeling een rustpauze en wat is er dan mooier om een verblijf in Boedapest af te sluiten met een boottocht. We namen bewust de boot van 18.00 uur zodat we de zon onder zagen gaan vanaf de boot. Een voor een gingen de lichtjes aan en tegen de tijd dat wij weer terug kwamen met de boot was het helemaal donker en alles was schitterend verlicht. Het was een prachtig plaatje. De laatste avond uit eten geweest in ons favoriete restaurantjes hof en toen de boel startklaar gemaakt voor de reis naar huis.

Gelukkig geen mensen op deze foto… De mooie zonsondergang vanaf de boot.

Weer een dag in het mooie Boedapest. Wij gingen in de ochtend een bezoek brengen aan de Joodse Synagoge. We moesten door veiligheidspoortjes en korte broek en mouwloze shirts waren niet gewenst. Het was heel indrukwekkend om de massagraven te zien en de metalen boom buiten op het plein met alle namen. Een steen met Never Again erop, om stil van te worden. Het blijft voor mij nog steeds moeilijk om voor te stellen waarom niemand toen ingreep. En hebben we er lering uit getrokken? Wij vervolgden onze weg richting de Vrijheidsbrug. We zagen trendy eettentjes langs de Donau en een winkelcentrum. Over de brug keken wij elkaar even aan met volle zon en 29 graden, doen? Ja doen… We gingen via een wirwar van trappen en tussen mooi groen de heuvel op richting het Vrijheidsbeeld. Er lag daar ook nog een prachtig park. We kwamen echt drijfnat van het zweet boven en daar stond een limonadekarretje. Wat kan limonade dan lekker smaken en pret. We keken om ons heen en niemand was bezweet en dus op onderzoek uit. Er was aan de achterkant een weg omhoog en daar stonden de bussen waar de mensen mee de berg waren opgekomen. Nou, wij hadden toch de berg maar mooi beklommen… Het Vrijheidsbeeld van de vrouw met de veer, prachtig en opgericht ter herdenking van het fascisme en de oorlog. Vrijheid, tja, niet vanzelfsprekend. Er is ook nog zoiets als vrij zijn en vakantie hebben en tot mijn grote hilariteit belde mijn werk tijdens mijn vakantie en stuurde een dit kan wachten tot na iemand zijn vakantie e-mail. Toeriste van het lachen van de heuvel af gevallen na het krijgen van werkmail en werktelefoontje op haar privétoestel, ik zag de krantenkoppen al voor mij… Afijn, we namen de gewone weg naar beneden en heuvelafwaarts ging een stuk makkelijker en we kwamen weer uit bij de Donau. In de avond in het gezellige eettentjes hofje Hongaars gegeten. 

We gingen deze dag in Boedapest de heuvel op. Het was warm en dan is er niets leukers dan met een soort van golfkarretje omhoog de berg op gereden te worden. En dan toch wel het hoogtepunt van deze vakantie, het kerkje van Sisi. In de Matthiaskerk werden op 8 juni 1867 keizer Frans Jozef en keizerin Elisabeth (Sisi) tot koning en koningin van Hongarije gekroond. In deze kerk eerst maar eens twee kaarsjes opgestoken voor een reis per trein naar huis zonder vertraging en pret. Deze kerk was werkelijk waar een sprookje. In een restaurantje uit de drukte even een bakkie koffie gedronken en een broodje gegeten. Ik vroeg aan de jongen van de bediening waarom de Hongaren niet lachen. Is het leven zo slecht? Nee, het leven was goed en zo zijn wij nou eenmaal, aldus de jongeman. Hij vond het een goede vraag en pret. Misschien te weinig zonlicht in deze regio? We wilden bijna de iklaatHongarijelachen app lanceren… We gingen na het eten op het Vissersbastion met de torentjes en ik heb daar in alle rust zitten dromen bij het mooie uitzicht over Boedapest. Ik vond het net het kasteel van Doornroosje. Na een gesprek met een man bij een kerk, richting het Burchtpaleis gelopen. De Burcht omgeving was in de opknap en wij genoten daar nog even van het uitzicht en toen met de golfkar weer naar beneden. Mijn reismattie was net voor de val van de Berlijnse Muur in Hongarije geweest en zij kon dan ook vertellen over vroeger en nu, zij zag de verschillen. Tijdens haar eerdere bezoek waren alle gebouwen nog grauw en zij zag nu hoe de meeste gebouwen gerenoveerd waren. Bij wat gebouwen in de stad waren ze nog aan het renoveren maar de belangrijkste bezoekerstrekkers waren nu af. Zij werd tijdens haar eerdere bezoek aan Hongarije uitgemaakt voor kapitalist, bizar. Boedapest heeft echt een inhaalslag gemaakt. En toch als je in de trein uit het raam keek dan mag de rest van het land ook nog wel die inhaalslag hebben, dacht ik. Het was heel goed te merken dat het land op een kruispunt staat en welke weg gaat Hongarije op? De tijd zal het leren. Afijn, chips en drankje en de stad doorgelopen en ergens in de avond een broodje hamburger gegeten. Het was leuk om in de avond alle ruïnekroegen en biertuinen achter de gevels te bekijken, echt iets bijzonders. Er zijn veel jongeren in Boedapest en zij weten het behoorlijk gezellig te maken, bewust geworden van.

Foto nieuwe stijl 2018: het prachtige oude Sisi kerkje met de privacy gezichten van de mensen….

De dag begon met een uurtje met de boot over de Donau met fantastisch weer. We zagen vanaf de boot de bruggen van Boedapest en ik vond de Vrijheidsbrug de mooiste van allemaal. We gingen na de boottocht de wijk Leopoldstad helemaal doorlopen. De Sint-Stefanusbasiliek was prachtig en het mozaïek van stenen voor de kerk was eigenlijk nog mooier. We hadden zelf een rugtasje bij ons met eten en drinken en zo bleef de boel betaalbaar. Het was voor het uit eten handig om te kijken waar veel studenten zaten want goedkoop en pret. In de buitenwijken lagen de prijzen ook iets lager. We zagen het Parlementsgebouw eerder vanaf het water en we zagen nu de voorkant van het gebouw met onze wandeltocht. Het was een prachtig gebouw met een plein en ze liepen de wacht voor het gebouw. We hebben verder lekker rondgezworven door de wijk en alle mooie gebouwen bekeken. Ik vroeg aan een mevrouw wie er in Boedapest voor de daklozen zorgde en daar kon zij helaas geen antwoord op geven. Ik zag wel eens mensen iets geven aan de daklozen. Misschien zorgen de inwoners wel een beetje voor deze mensen? Ik zag onder een van de bruggen bij een kerk slaapplaatsen. Een opvallend ding in de wijk Leopoldstad was een protestplek bij een beeld met een fontein waar dagelijks mensen bijeen kwamen voor de vrede. Er waren verder winkels en geen bijzondere winkels, veel grote wereldwijde ketens en souvenirwinkels. Ja, het was een mooie dag vol met mooie gebouwen. We namen na de wandeltocht een drankje met Doritos chips met dipsaus op ons zelfgemaakte terras bij onze kamer. We hebben later nog ergens een hapje op een terras gedaan.

Vandaag poging twee om in Boedapest te komen met de trein. Wij hadden voor de zekerheid eerst kaartjes voor de trein naar Boedapest gekocht en toen nog even rondgelopen bij het mooie station van Wenen. We gingen met de trein naar Hongarije en we rolden na een paar uur in Boedapest Keleti uit de trein. Wat een prachtig oud gebouw Station Keleti! We hadden in een rookvrij hotelletje in Boedapest een geweldige kamer geboekt inclusief bed met kuil en nog veel meer extra dingen. We hadden zelf van de kamer een soort van appartement gemaakt, beter. Er waren een koelkastje en een waterkoker. Het was echt een hilarisch hotelletje en we werden in de ochtend wakker van de schoonmaaksters die bij ons raam op de balustrade hun…rookhoekje hadden en pret. Kortom het was een groot gezellig feest in ons rookvrije hotelletje. We zijn een keer bij het ontbijt gaan kijken en de lekbak van het koffiezetapparaat werd in de vuilnisbak geleegd die ernaast stond en weer onder de koffiezetter gezet en lol. We gingen al het personeel goedendag zeggen omdat zij niets zeiden en op het einde van de week zeiden ze bij de receptie zowaar gedag. We hebben erg gelachen en het was echt erg leuk in het hotelletje, weer eens iets anders. Reizen is aanpassen, bewust van. De munteenheid in Hongarije was nog steeds de forint en af en toe was betalen in euro’s ook mogelijk. Het was vandaag verder bijkomen van de treinreis…

Op de foto staat Station Keleti in Boedapest.