Ik was afgelopen zondagochtend vroeg naar het strand gegaan, voor de drukte uit. Het was lekker rustig en ik stond wat te mijmeren in de zee en opeens dook er boven het water een kop op. Het was een zeehond, erg leuk. Ik zie wel vaker zeehonden in de zee. Er zat wat afstand tussen ons en ik kon net niet zien of hij of zij een knipoog gaf. Achter mij hadden twee mensen met twee honden de zeehond ook ontdekt en ik hoorde opeens in het Engels achter mij, is that your dog? Ik lag bijna van verbazing in de golven. No it’s a seadog! Het beest was blijkbaar zo ontdaan door deze toeristen opmerking dat ik hem of haar niet meer te zien kreeg… Ik had precies hetzelfde gedaan als ik een zeehond was geweest… In het toeristenseizoen is het anders en drukker aan het strand en ik was begin van de middag alweer thuis. Het was het echt waard het vroeg uit mijn bed voor de rust aan zee en de zeehond. Het was verder de week van afscheid nemen, kleintjes worden groot. De oudste van een van mijn vriendinnen had de musical op school. Zij gaat naar de grotere school en ik mocht op de jongste passen thuis, zij mag nog een paar jaar spelen of zoiets. Ik kon trouwens nog in een keer een parachute maken met zo’n touwtje en de kop en schotel was zooo simpel. Dingen van vroeger komen weer terug, oude rage in een nieuw kleurtje draad gestoken. Wat andere trotse vriendinnen hadden diploma uitreiking, hun kinderen gaan studeren of eerst de wereld rondreizen, tja 2018. En Sientje is niet meer. Poes Sientje, heel lang geleden bij mij geboren en weggegeven aan een van mijn beste vriendinnen. Ik zag Sientje al lijden en de dierenarts vond het ook beter om Sientje te laten gaan. Ik brul dan net zo hard mee op afstand, tranen. Het beestje heeft bij haar gezin een fantastisch leventje gehad, zeker. Er leeft er nu nog een uit mijn destijds weggegeven nestje. Ik mis nog steeds af en toe mijn eigen overleden huisdier. Er is gelukkig altijd nog de zeehond…

Ik las trouwens ergens dat Obama naar Nederland komt in september om een lezing te geven en er stond ook bij dat het niet voor de gewone man en vrouw was… Nou is bijna 1000 euro wel heul veul geld inderdaad voor een gewoon iemand zoals mijn persoontje. Het zijn van die dingen waarvan ik altijd denk, hoe is het mogelijk. Ik heb de afgelopen tijd wel eens aan vriendinnen en oma gevraagd of ik nou gek ben of het zo verkeerd zie? Ik zie het volgens hun allemaal prima en pret. Er zijn van die weken dat ik elke dag denk mee te spelen in een of ander komisch toneelstuk en dan blijkt het gewoon het echte leven te zijn, apart wel. Ik kan voor 1000 euro lekker weg, eten kopen, andere mensen helpen en allemaal zonder lezing, kortom ik heb de lezing helemaal niet nodig. Ik was de afgelopen weken ook bezig met nadenken over de dood. Ik ben alleen zonder partner en dan is er niemand die dingen voor mij gaat regelen bij dementie of bij andere dingen waarbij ik niet meer wilsbekwaam ben. En ik wil toch echt niet in het nieuws komen dat ik met een taser neergehaald ben in een verzorgingshuis. Met jongeren is zoiets veel meer bespreekbaar en ik denk zelf dat de nieuwe generatie er veel opener over praat dan de oudere generatie. Sommige dingen hebben tijd nodig om te veranderen. Ik heb bijvoorbeeld ook een uitvaartverzekering omdat ik nabestaanden niet met de kosten van mijn uitvaart wil opzadelen. Er zijn uitvaartverzekeringen die moeilijk doen bij euthanasie en zelfdoding. Ik mag hopen dat de jongere generatie daar iets aan gaat doen en de verzekeringen iets meer naar het nu veranderen. Zoals eerder al geschreven de afgelopen week, niet alles is maakbaar en je denkt zaken goed te regelen en dan lopen dingen altijd weer anders, tja. Het is trouwens ook handig om een lijstje te maken van mensen die na de dood bericht moeten krijgen van het overlijden. Een van mijn kapsters wil graag op de hoogte gehouden worden en pret. Ja, je vraagt je soms toch af waar vaste klanten blijven als je ze niet meer ziet, aldus de kapster. En ik gelijk weer denken of de garage dan ook mijn lijst moet, zucht. Nu snel weer gezellig Dura van Daddy Yankee opzetten, want zomer.

Nog een ik heb gelachen toegift op mijn blog vanwege de komkommertijd, misschien kunnen andere mensen ook lachen. Mijn ouders kregen een nieuwe CV ketel en er zat een digitale thermostaat bij, tip top oké toetsen. Ik dacht nog, als verwarmingsboer ben je niet goed bij je hoofd om twee oudjes zo’n thermostaat te geven, zoiets kunnen mijn ouders zelf zeggen of beslissen, dacht ik ook. Mijn ouders boekje gelezen en mijn broer kon eventueel wel helpen aldus de ouderwetse man/vrouw gedachte van mijn moeder. Prima Ing, niet mee bemoeien dus en pret. Op een snikhete zomerdag stonden mijn broer en vader bij de thermostaat en ik hoorde mijn broer vragen of mijn vader nu wist hoe het ding te bedienen? Ze rommelden er iets aan en broer lief ging weg. Ouders weg en ik boven wat doen op mijn zolder en ik kwam vier uur later beneden en ik had meteen door dat er iets heulemaal mis was in huis. De lucht van iemand die staat te strijken bij warm weer. Check en check en check en de radiatoren in de woonkamer stonden te gloeien… Iemand had de temperatuur tijdelijk op 30,5 graden gezet… Ik kwam echt niet meer bij van het lachen en gelijk de boel terug gezet en de deur open gedaan. Ik vond het trouwens mazzel dat de radiatoren open stonden want hoe kom je er anders achter? Er is gelukkig nog een iemand hier in huis met een beetje verstand, aldus mijn woorden tegen mijn ouders bij binnenkomst. Vraag een, de verwarmingsboer bellen voor een andere thermostaat? Vraag twee, laat mij eens zien hoe de verwarming werkt? Nou ze wilden geen andere thermostaat, een. En mijn vader dacht dat het wel ging lukken na zijn zelf doen en na mijn uitleg dat de temperatuur met halve graden omhoog en omlaag werd gedrukt en niet zoals bij de oude thermostaat met een heule graad… En vooral verder van het ding afblijven want het ding is heul erg gevoelig. Ik blijf lachen bij mijn ouders in huis, bewust van.

Het is zomer en het blijft zomer en regen is bijzonder tot nu toe. Ik heb mijn eigen favoriete zomermuziek om vrolijk van te worden en te blijven. De vertaling even buiten beschouwing gelaten, Dura van Daddy Yankee is mijn vrolijke favoriet deze zomer. En het nummer van Kid Rock met All Summer Long blijft vrolijk. Om ook vrolijk van te worden waren de mooie lange tennispartijen op Wimbledon. Ik ben zelf ook weer aan het sporten en zo niet leuk. Wat was het geval, ik zat vast. Een keer in de ongeveer vier jaar lopen mijn nek en schouders vast en ik had deze keer maar vier behandelingen nodig om mijn lijf weer Inkie Kan Weer Door te krijgen. Wandelen, fietsen en normaal bewegen zijn niet genoeg en zucht. De aardige fysio met humor zegt dan gewoon dat de bovenpartij wel wat versteviging kan gebruiken en zucht. Ja, erg gelachen bij fysio en ik doe mijn best weer voor nu met gewichten en boksen. Er wordt dus tegenwoordig een keer per twee dagen getraind op mijn warme zolderkamertje. Met een tennisbal tegen de muur staan om de schouderpartij te masseren werkt ook. Er zijn gelukkig altijd mensen die je helpen en weer op het juiste pad zetten en de rest toch echt zelf doen of proberen te voorkomen. Heel de zomer lang sporten, nieuw muzieknummer. Niet alles is trouwens te voorkomen, hoort bij het leven. Ik lag laatst uit mijn werk buiten op de tegels op de grond op twee kussens bij mijn ouders en zij zagen mij niet liggen en deden de deur op slot en gingen weg, ze dachten dat ik binnen was… Ik lag zeker tien minuten in een deuk toen ik het door had… Ik kon gelukkig in de tuin plassen en verder was het wachten tot er iemand kwam en pret. Je hebt nu escape rooms, is helemaal hip vermaak, nou de escape garden bij mij ook. En zo waren er nog een paar lachwekkende situaties. En omdat er al veel sombere dingen zijn in het leven, morgen nog een lachwekkende situatie als toegift. En verder hebben de meeste scholen vakantie en ligt het land op zijn kont. Ik vind het altijd een rare periode, misschien omdat ik gewoon aan het werk ben? Op de wegen is het wel lekker rustig. En in het weekend en af en toe door de weeks leuke dingen doen is mij verder prima.

Wij gingen gisteren naar een gouden feestje in de Brabanthallen in Den Bosch. Een gratis feestje en alle feestjes in het leven pakken voordat de lach weer verdwijnt… Wij gingen met de trein en vanaf het station is het een rechte weg naar de Brabanthallen. Het was wel even improviseren want de bussen reden niet want staking en dus eerst een klein stukje met de auto. Op een mooie zomerse dag is voor alles een oplossing. Wij hadden al weken pret om het feest en mijn vriendin ging mee omdat zij een groot fan was en is van Rob de Nijs. En Rob zou komen optreden op het feest. Ik vind zelf een paar van zijn nummers prachtig. Ik was door haar en andere dames een keer eerder meegenomen naar een concert van hem in Utrecht, heul erg lang geleden. Ik vond destijds de saxofonist bij zijn band super. Wij konden mooi in de auto de tekst van Malle Babbe nog een keer doornemen en tranen van het lachen onderweg. Het was druk in de hallen en de meeste mensen kwamen met de bussen vanuit het heule land of met de eigen auto. De dag begon daar natuurlijk met patat en een snack voor ons, zonder patat geen gezellig feest. Er waren optredens van artiesten en erg leuk om te zien hoe iedereen genoot. Niet iedereen kan het betalen om naar zoiets toe te gaan en als er dan een bedrijfsfeestje is waar allemaal bekende artiesten komen dan is zoiets gewoon gaaf. Ik ben mij er altijd bewust van dat het voor wat mensen het uitje van het jaar kan zijn. Ik heb vol verbazing staan te kijken naar de muziekgroep Snollebollekes. Echt geweldig hoe de mensen meegingen van links naar rechts. Ik vond verder Xander de Buisonjé goed en ik had hem nog nooit live gezien. Ja en toen was het zover en kwam Rob de Nijs. Wij hebben echt debiel staan te doen en voluit staan mee te blèren. Het was best wel schokkend om hem op oudere leeftijd al trillend op het podium te mogen zien. Ik mag hopen dat hij er nog plezier in heeft om op te treden en dat het niet alleen om het geld gaat. Afijn, mijn vriendin vond het bijzonder. Hij zong gelukkig mijn twee favorieten muzieknummers. Het Werd Zomer, een nummer waar je alle leeftijden zelf bij mag invullen en pret. En het muzieknummer Malle Babbe behoeft verder geen nadere uitleg. Bedankt Rob en wij hopen dat jij nog een beetje kan genieten van alles op jouw oude dag. Ja het was een leuk feestje, een cadeautje. Ik had met alle plezier dit feest ingeruild voor een betere zorg voor iedereen in Nederland, zoiets heeft te maken met beleid en daar kan buiten feestjes om aan gewerkt worden of ben ik dan Malle Ingrid?

Het is nu zomer. En zoals een vriendin zegt, wij zijn waarschijnlijk gek en de rest niet dus waar druk over maken in de zomer… En het is droog in ons landje, heul droog. De scheuren springen hier in de veendijken en mijn zolderraam staat wijd open om indien nodig zo naar buiten te zwemmen bij een dijkdoorbraak. Ja wij maken overal grapjes over en raar genoeg worden onze grapjes erg vaak werkelijkheid. We gingen gisteren heul erg vroeg naar het strand. Extra vroeg om het hitteprotocol door te nemen en alle dingen te bespreken die niet meer mogen tegenwoordig of niet meer gewenst zijn. Mag een mens nog een beetje leven? Ik voorzie de tijd dat wij op een mooie zomerse dag bij het pad naar het strand staan en dat wij een kaartje moeten gaan kopen om het strand op te mogen. Iets met het oude strandpad van mijn vader. Op het strand was de situatie weer anders want er waren kwallen in de zee. Kwallen spotten en tussen de kwallen door iets verkoeling vinden in de zee. Mijn vriendin had jeuk de volgende dag en ik dacht…kwal en pret. Het konden ook nog de haartjes zijn van net die ene rups die natuurlijk weer bij onze strandlakens te zien was. En er zijn terrormeeuwen om tegen te praten tegenwoordig. Nee, ik heb dit broodje van mijn eigen geld gekocht en het broodje is van mij. Jij kan de heule week vliegen boven de zee en visjes vangen, ikke niet. De meeuwen bleven aardig op afstand na mijn preek. En er stond wind en de nodige opblaasdingen vlogen langs de kustlijn, altijd leuk. Na bijgekletst te hebben en genoten te hebben van de zee, hop wij weer richtig huis. En mensen wees bewust van dat parkeren met de wielen in droog zand niet zo slim is met een gewone auto, autowielen uitgraven uit zand, tja. Nou laat ik maar niets zeggen want ik heb ook wel eens vast gestaan op modderige weilanden met mijn auto. Er komt nog steeds water uit de kraan en ik ben benieuwd wanneer de eerste regen weer gaat vallen in Nederland. Het is heerlijk om zonder jas aan naar buiten te kunnen rennen. En eindelijk na weken van sombere lucht, er zijn nu weer sterren te zien met mijn sterrenkijker, echt prachtig. Het is nu zomer…

Wij gingen afgelopen weekend een rondje wandelen om de Kralingse Plas. Er zaten veel zwanen, ganzen en eenden met mini eendjes, te lief. Ik zei tegen de ganzen  dat zij beter daar konden blijven want dat ze rond Schiphol in de braadpan terecht zouden komen. Iets met de ganzen verzoeken… In Rotterdam voer zondag een tanker tegen een steiger in de Derde Petroleum Haven… Een olieramp voor alle dieren daar in en langs het water. Het maakt dus niet uit waar je leeft in Nederland als gans, zwaan of ander dier, het is overal wat. Ik hoop dat alle dieren weer uit de olie komen. Afijn, het was een mooi gebied daar bij de Kralingseplas met de steigers in het water en de bankjes. Ik ga er misschien op een mooie dag nog wel een keer wandelen en zitten. En heerlijk dat op zondagochtend gewoon de winkeltjes in de buurt open zijn. Nou heerlijk is misschien ietsje overdreven… Dankzij deze winkeltjes ging iemand met liefde een gezond sapje voor mij maken voor het ontbijt… Iets met door het vieze groene gezonde sap heen drinken… De rimpels vlogen gelijk uit mijn gezicht en pret. En ik kom toch niet ondankbaar over als ik zeg dat ik visioenen kreeg van allemaal dansende potjes met geurende zwarte koffie erin? Het was verder erg gezellig in Zuid-Holland, echt waar. Ik sta ergens anders altijd wel te kijken van de hoeveelheid aan woonruimte. Ik ben zelf al zo gewend aan klein wonen. Ik blijf het leuk vinden zo in het land en het is overal anders. Alle oude monumenten hebben hun eigen verhaal, alle mensen die ik op mijn reis ontmoet hebben hun eigen verhaal, alle dieren hebben hun eigen verhaal en ik heb zelf ook mijn eigen verhaal, prachtig.

Ik was het afgelopen weekend weer op reis en de reis ging naar Zuid-Holland. Ik zat in de trein naast een alleraardigste oudere vrouw. Oma op leeftijd op reis en ik vind zoiets altijd heel erg knap. Wij waren het eens dat de verschillende maatschappijen het reizen er niet makkelijker op maken, hier inchecken en daar weer uitchecken. Zij vertelde over de reisjes en de senioren korting. Het was grappig dat haar overleden man vroeger een tunnel had ontworpen en er toen geen geld meer was en het tunnelplan in de ijskast werd gezet. Zij kijkt dan ook vol verbazing waar nu het geld allemaal vandaan komt en dat tekorten niet meer lijken te bestaan. Wijze ouderen zijn er genoeg en pret. Mijn eindpunt was Delft met een prachtig nieuw station. Ik ging op naar de Oude Kerk. De kerk stond in de steigers, zucht wat een droevig gezicht. Ik vond de entreeprijs niet duur, totaal vijf euro voor de Oude Kerk en de Nieuwe Kerk. De Oude Kerk was mooi van binnen en het grafmonument van Piet Hein was prachtig. Het liedje van de Zilvervloot en heel wat mensen zouden best iets van muntjes of briefjes van een Zilvervloot kunnen gebruiken in het dagelijkse leven. Tja, Piet Hein is niet meer. Er was nog een tentoonstelling en daar hing een mooi doek met een levensboom erop. En verder genoten van de glas-in-lood ramen, verhalen in glas. Ik ging na de Oude kerk naar de overkant naar de tuin bij het Prinsenhof. Het beeld van Willem de Zwijger in de prachtige tuin en ik heb nog even een rondje om het gebouw heen gedaan. Willem van Oranje werd in de Prinsenhof vermoord door Baltasar Gerards destijds. Na een loopje door het mooie oude centrum op naar de Nieuwe Kerk. Ik vond deze kerk niet zo mooi, op de glas-in-lood ramen na. Ik had geen enkele behoefte aan het beklimmen van torens dit weekend na de Peperbus in Zwolle van vorig weekend. Ik zat op een bankje aan het water in Delft de dag nog even te overdenken en aan alle consumerende mensen te denken overal in Delft en de rust bij en in de kerken. Dag leuk Delfts blauw , op naar Rotterdam en gauw.

Wij gingen afgelopen zondagochtend van Zwolle met de trein naar Hanzestad Deventer. Ik had Deventer zelf nog niet goed gezien en er was nu geen Dickens drukte. Wij konden in alle rust door de sprookjesachtige mooie middeleeuwse straatjes en steegjes wandelen in Deventer. Ik vond het wel iets weg hebben van Appingedam en dan zonder bruggetjes en water. Het mag toch wel eens geschreven worden dat alle mensen die de mooie oude pandjes in ere houden best een complimentje verdienen. Ik ben benieuwd of er altijd mensen zullen blijven die de schoonheid van oud en eventueel mooi gerenoveerd blijven inzien? Het Deventer Speelgoedmuseum stond op ons programma. Er stond weinig speelgoed uit onze tijd en zoiets geeft weer een goed gevoel want dus nog niet oud genoeg en niet antiek genoeg… Misschien wisselen ze het speelgoed af en toe? Er stond wel een poppenkast en ik had tal van leuke voorstellingen kunnen opvoeren in het ding, ik hield het braaf bij een geïmproviseerde voorstelling over ons weekend weg. De draaimolen op de poppenhuis afdeling was leuk, met sigarenkistjes van vroeger erin verwerkt. Vroeger kon men van weinig iets moois maken, zeker. En het was leuk om een tekening te maken en dan in de eigen tekening te gaan staan, ja gelachen. En ook erg gelachen om de koopzondag in Deventer of was het nou geen koopzondag of een halve koopzondag? Na doorvragen in een winkel bleek dat er een koopzondag was voor alle winkels en een koopzondag op vrijwillige basis. Het was dus nu vrijwillige koopzondag en echt hilarisch dat er dan een paar grote winkelketens open waren en de rest dicht zat, echt geen gezicht. We hebben verder veel bekeken in Deventer en ik vond het verzetsmonument erg mooi en de bijbehorende tekst op de kerkmuur. Er stonden in Deventer wel meer mooie teksten op de muren, zeker. Na Deventer koek bij de koffie was de koek op en met de trein weer naar huis.

De maand juni vliegt om. Ik heb veel dingen even op een laag pitje gezet de afgelopen twee weken. Met het mooie weer lekker vroeg aan het strand geweest en in de zee gestaan en ik was net op tijd weer thuis voor de tennis finales van Roland Garros. Ik ben een fan van Nadal, hij is lekker om naar te kijken en hij speelt heul goed tennis en dus een en een is tennisballetje tweetje. Ik heb de afgelopen weken heul veel dingen even aan de zijkant geparkeerd, bewust. En soms is het beter om niets te schrijven op mijn blog. Ik moest ook even bezuinigen want met het laatste weekend weg met de vervuilende auto was het echt na een kwartier rijden al een boete voor te hard rijden. Ik ga de boete binnenkort bekijken en het was iets met A2 en 6 kilometer te hard gereden, aldus mijn lachende vriendin. Het beste om te doen, lachen om zoiets. Het was het afgelopen weekend dan ook weer de hoogste tijd om op reis te gaan met de trein en een van mijn vriendinnen was echt aan ontspanning toe en dus op naar Zwolle. De stad Zwolle helpt altijd bij ach en wee en na een bezoek aan Zwolle is het vaak weer lach en hoezee. Ik was zelf nog nooit op de Peperbustoren geweest en zij wilde ook graag naar boven, hoezee. De toren is trouwens van de stad Zwolle en niet van de Onze Lieve Vrouwebasiliek, aldus de torendeuropenmaakster. De klim viel best wel mee en het was mooi boven en ik had Zwolle van bovenaf nog niet eerder gezien. De volgende keer nog Zwolle vanaf het water en alle bekijk het eens vanaf een andere kant blikken zijn dan toch wel opengetrokken, denk ik zelf… Het was best leuk eens met een andere vriendin op pad want zij zag weer andere dingen. Het was haar weekend en de winkels in Zwolle brachten haar nieuwe leuke schoenen en zij blij dus ik ook weer blij. Zij had een aanbieding geboekt in het W hotel en ik vond het een goed hotel. De W is van Wientjes. Ze waren zelfs zo lief om mij een zakje friet te komen brengen bij het diner omdat ik zei dat ik zonder friet echt niet kon slapen in het hotel. Er zijn mensen die echt denken dat ik op friet leef, nou nee, af en toe in het weekend en bij gezelligheid is het gewoon mijn feestmaal. Met werk door de weeks is het gewoon door de weeks eten voor Ingrid. Nou het was wederom leuk in Zwolle.