De daders van het geweld op nieuwjaarsnacht in Keulen waren bijna alleen maar migranten, feit. Wat weer niet wil zeggen dat alle migranten gewelddadig zijn, eigen bedenksel. Meer dan 500 aangiftes, feit. De Zweedse politie geeft nu schoorvoetend toe dat er vorig jaar zomer daar Keulse toestanden zijn geweest met jonge mannen afkomstig uit Afghanistan, feit. Moet ik het dan gewoon bekijken als de App store met continue feiten updates en dat er op een gegeven moment een versie 10.2.8 komt? En in welke update zitten wij nu dan, 2.0.36? Volgens een van mijn vriendinnen zijn wij juist te lief en al dat niet benoemen werkt juist averechts en mijn zeer intelligente breiende een recht een averecht tante kwam aanzetten met dat wij nu al in een oorlog zitten. Als je zo naar iedereen zijn verhaal luistert dan ontkom je er zelf niet aan om in je eigen brein in het vakje oorlog een nieuw informatiehoekje aan te maken en pret. En er was nog wat ruimte over en daar heb ik nog een bullshit hoekje gecreëerd en na een uur verdwijnt dit automatisch uit mijn brein. En alle informatie tezamen met mijn eigen bewuste en onbewuste waarnemingen vormen mijn eigen blik op het hedendaagse gebeuren en ik denk er het mijne van allemaal. Ik had het afgelopen weekend kilometers aan sporten nodig om nieuwe ruimte vrij te maken in mijn brein en pret. Ik zat op de fiets en ik dacht na over bewegen en vitamine D aanmaken en of ik mijzelf dus op de fiets een testosteron aanmaak bommetje mocht noemen. Ik had er wel pret om en ik scheurde langs een veldje met gele narcissen in januari… Met een vriendin heel wat kilometers gelopen langs groen gras met madeliefjes en we zagen ganzen, zwanen, reigers en een ooievaar. Ik denk dat heel wat dieren en planten in een trauma schieten als er nog sneeuw en vorst gaat komen. Ondertussen de onbegrijpelijke niet logische dingen besproken en gelachen. Iemand zei laatst dat je van lachen rimpels krijgt. Nou ik mag hopen dat er nog heel veel rimpels van het lachen bij mogen komen op mijn gezicht. Ik kreeg een bakje met eten van haar mee en ik was dankbaar. Ik had haar kunnen zeggen dat ik het eten liever op mijn eigen manier bereid had en ik had een protest rondje op de rotonde bij haar voor de deur kunnen lopen. Nee, zoiets kun je alleen maar fantaseren en zoiets doe je natuurlijk nooit…

Het jaar is pas een week uit en ik las gisteren dat de benoemingssamenleving weer terug is. Asielaanvraag gedaan en verblijfsvergunning verstrekt of zoiets. Ik graven en graven in mijn geheugen en wanneer zijn wij deze benoemingssamenleving dan verloren? Jaren 60, 70 en 80 en zweven we dus al die tijd ergens met onze beentjes los van de grond? Nu al het woord van de maand januari en de maand is net begonnen… Niet wegkijken en de dingen en gebeurtenissen benoemen zoals zij zijn met feiten, tja. En als je geen feiten hebt dan maak je er een vragende vorm van en opgelost. Ik ga hem zelf wel even opslaan voor een latere spelvraag, de benoemingssamenleving keerde terug op 1 januari 2016. Mag je zelf dan ook verzoeknummers doen om dingen te benoemen? Dat je bijvoorbeeld naar een televisiezender eens de vraag stuurt om een van de grootste rampen in het nu eens te benoemen, namelijk de methaangasramp in de buurt van Los Angeles? Per uur lekt er 50.000 kilo methaangas en het lek is tot nu toe oncontroleerbaar. Onze code rood voor ijzel op de weg zakt er bij in het niet. En op een milieutop kun je samen allemaal leuke dingen bedenken, oncontroleerbare toestanden doe je helemaal niets aan. Zo zie je maar weer eens dat de wereld niet zo maakbaar is, wat mensen wel eens denken. Nederland is voor een half jaar nu voorzitter van de EU en als de benoemingssamenleving dan toch weer terug van weggeweest is… Ik mag dan misschien wel benoemen dat Nederland wel eens het laatste land kan zijn in de geschiedenis als voorzitter van de EU? Oké, het is geen feit en daarom een vraagteken erachter. Ik denk dat door de volksverhuizing van nu de EU gaat vallen en dan hebben we Engeland nog die exit EU kan gaan? Net op tijd mijn vraagteken nog achter deze zin gezet… Wel wennen weer zo’n benoemingssamenleving en wat benoem je wel en wat benoem je niet, zucht. De stilte voorbij.

Ik was ook even in de bouwmarkt, toch nog even een boodschapje tussendoor doen voor de eenzame oudere mens… Voor mij is het niet zo’n ramp dat er daar geen gratis plastic tasjes meer gegeven worden omdat ik altijd katoenen tassen bij mij heb en die kun je met spuitbussen om kleding waterdicht te maken inspuiten zodat ze waterafstotend worden. Wel weer letten op de milieuvriendelijkheid van de spuitbus en pret. Je kunt ook van oude kledingstukken heel leuk met naald en draad een tas maken en dan wel eerst de onderbroeken even wassen alvorens ze te gebruiken… Alleen een plastic tasje verbieden schiet overigens niet op want hoe zit het dan met de vuilniszak voor het afval en alle verpakkingsmaterialen om de producten? Ik was laatst bij iemand en daar zaten allemaal koekjes stuk voor stuk nog eens verpakt in plastic in de dubbele plastic verpakking. Ik zeg dan, tasje an me hoela. Maar ja ergens beginnen loont vast. Mijn hoofd begon gisteren ook weer raar te doen in de supermarkt. Ik had bij de fruitafdeling de keuze tussen een plastic zakje en een papieren zakje met plastic erin of mijn fruit stuk voor stuk afwegen en op allemaal een aparte sticker doen die vanuit het weegapparaat kwam. En daar sta je dan en waar kies je dan voor met in het achterhoofd het verbod op gratis plastic tasjes? Zoals met heel veel dingen, het is gewoon allemaal niet logisch voor mij. Ik ben er eigenlijk wel een beetje klaar mee met alle onzinnige dingen, maar ja je moet door op deze wereld hè? De oplossing is natuurlijk gewoon mijn tasje bij de groenteman laten vullen en probleem opgelost, tja. Ik kon het gelukkig snel van mij afzetten na het zien van de demonstraties op het plein in Keulen met wat rechtse mensen en wat linkse mensen. En ook hier, het is niet logisch. Er heeft een gebeurtenis plaatsgevonden en waar zou je dan voor op het plein kunnen gaan staan…juist samen een protest maken tegen de feiten die er nu liggen, zucht. Nou, nieuwe dag en even vanuit mijn papieren zakje met plastic erin even een sinaasappel uitpersen. Alle frustraties even loslaten op de sinaasappel en de pers zodat er geen druppel meer uit te persen valt. De oranje tranen van een sinaasappel en pret.

Ik was gisteren even bij oma en oma had al gelezen over de vrouw onvriendelijke toestanden in de Duitse steden. Iedereen had het er maar weer druk mee met breed uitmeten en het meest hilarisch waren toch wel de zorgen over het naderende carnaval daar. Gedragsregels voor mannen en vrouwen en een meter afstand of een armlengte afstand houden van vreemden. Ik dacht meteen aan een meter bier… Het kan soms zo simpel zijn, je haalt een meter bier en de meter afstand tussen jou en de vreemde voorganger is een feit. En als je de vreemde een biertje laat nemen kan er ook een leuk gesprek ontstaan en is deze vreemde opeens misschien wel een potentiële beste vriend. Ik lees wel eens iets over middeleeuwse toestanden in het nu en idee twee kwam op. Kijk eens naar wat schilderijen van vroeger en de vrouwen met prachtige grote hoepeljurken. Ik zou zelf een hoepel van een meter doorsnede nemen en daar met passen en meten een leuke jurk omheen fabriceren en klaar, zucht. In het schattige handtasje bij zo’n jurk daar kan een parfum, haarlak en een deospray in en mocht je toch iets onder je hoepeljurk voelen dan is een spuitje onder je jurk onder het mom van even opfrissen zo gemaakt. Carnaval op zijn Duits in 2016… Alle serieusheid in een handtasje, een paar citaten vanuit de Duitse grondwet, een ferme uitspraak van afschuw en dat het gebeuren voor geen meter deugde en dat de daders met de maat waarmee zij maten zelf gemeten zullen worden en klaar. Ik was de Duitse grondwet eens aan het doornemen en ik begreep opeens wel het Duitse welkom allemaal, een beetje advocaat kan iedereen een tijdje laten blijven in Duitsland. Ik merk het met heel veel mensen die al een tijdje in Nederland verblijven, zij kennen alle regels in de wet vaak beter dan mijn mijn eigen persoontje. En het is ook net hoe je iets leest of hoe je de vertaling van iets doet… Gedragsregels voor tijdens de carnaval vanwege het gedrag van groepen mensen. Ik zag gisteren traantjes bij Obama en ik huil wel heel even mee hoor, gewoon vanwege alle gebeurtenissen waar ik mij heel erg van bewust ben…

Ik heb het eigenlijk prima naar mijn zin met mijn nieuwe uitdaging, een leuke baan zien te vinden. De persoon die altijd voor andere mensen zorgde vorig jaar heeft nu bijna iedereen even in de kast gezet. Prioriteit een is een baan of twee banen en even zorgen voor mijzelf en gewoon eerst op eigen kracht vooruit en zien of het gaat lukken. Vriendinnen zijn al bezig met borden voor om mijn nek te maken en nog even uitzoeken of zoiets wel mag in het land van de regeltjes, jezelf verkopen op straat. Al met al een hoop pret en voorlopig alle tijd voor mijn hobby’s die eigenlijk ook werk zijn en niets opleveren behalve een goed gevoel. Ik heb mijzelf acht uur per dag opgelegd met het zoeken en het oriënteren naar een andere baan. Een nieuwe baan zoeken is tegenwoordig ook solliciteren met voorkennis en weer pret. Bij een vacature even de bedrijfscijfers analyseren en je weet of je kunt solliciteren of beter even kunt wachten tot de zaak overgenomen is door een ander. Het zou wel een stunt zijn om alvast de sollicitatie naar de overnemende partij te sturen, dat is pas voorruitdenken… Ik heb vandaag al een iemand telefonisch erop gewezen dat de vacature nog op hun site stond nadat ik eerst even had geïnformeerd of de vacature nog beschikbaar was. Een ander had weer een vriendin die ergens had gewerkt en daar namen ze het niet zo nauw met de gezondheid van de mensen, als je arbeidsongeschikt wilt worden dan daar niet solliciteren en pret. En hoewel ik alles wil aanpakken zijn er natuurlijk wel grenzen… Solliciteren is eigenlijk net als met het kopen van een huis, je verkent eerst de omgeving en maakt een praatje met wat buurtbewoners. Heel veel personeelsadvertenties zijn erg duf, mijn mening. Ik weet wel wat ik wil en een baan op kantoor van acht uur onder een spaarlamp gaat hem niet worden. Een duizendpoot functie, onder de mensen en hectiek zijn vereist en dan het liefst wel iets met zorgen voor mensen erin verwerkt. Het mooiste zou zijn om een dag eerst ergens mee te kunnen draaien om te kijken of het de juiste werkomgeving is en of ik zelf wel in het team pas. Op het salaris zal het niet stuk lopen want ik ben wel gewend met weinig ondertussen. Kijken naar wat wel kan, ik had het er gisteren nog met iemand over. Het is toch eigenlijk een geweldig leuk iets om zo zelf te kunnen zoeken naar een baan. Ondertussen plan B en plan C ook uitwerken voor als het niet mocht lukken, waar ik niet vanuit ga maar niets is zeker in 2016 en in het leven.

Een nieuw jaar en dus een nieuwe vrolijke start. Mijn vriendinnen vonden het wel een goed idee dat ik weer mee ging dansen. Raar toch dat nieuwe mensen ontmoeten altijd leuk is en dat afscheid nemen minder leuk is. Ik dacht in mijn auto even terug aan mijn overleden vriendin en de pret die wij hadden in de auto voor het stappen. Ik kwam in het uitgaansleven mensen tegen die zich nog onbewust waren van haar overlijden. Tja en dan sta je wat te praten en iedereen vond haar een sterke vrouw en jij moet doorgaan hoor. In de spiegel bij de toiletten een knuffel en iemand werkt je wallen weg en hoppa dansen… Letterlijk en figuurlijk even een drempel over en dan mag je best zeggen tegen je eigen spiegelbeeld dat je trots op jezelf bent. Ja, het was leuk om weer mensen te spreken en te zien en met mijn vriendin lekker gedanst. Ik heb toch wel erg gelachen om haar geflirt en het oogcontact maken en het uiteindelijke resultaat van het geflirt en dat zij tenslotte toch alleen naar huis ging. Er zijn wat een mensen alleenstaand in dit landje en het is best wel een ondergeschoven groep. Ik had het laatst nog dat iemand mij een zakelijk voorstel deed en vervolgens kwam er: “denk er maar even over na en bespreek het thuis.” Huh, met wie dan? Mijn huisdier wil best luisteren en zegt alleen niets terug hoor… Iemand doet dus de aanname dat er dus iemand thuis zit, hilarisch. Als je alleen bent zul je eigen keuzes moeten maken en voor goede raad zijn er dan wat lieve mensen om je heen. Je maakt alleen je keuzes en je gaat alleen weer dood, of zoiets… Overigens in een relatie is het ook eigen keuzes maken en er is dan nog wel eens sprake van water bij de wijn doen en geven en nemen en overleggen. “Zelfs een zwerver komt ooit thuis.” Ik sprak deze woorden vorig jaar tegen iemand die ook wat alleen rond doolde. Heel veel mensen komen uiteindelijk wel bij iemand terecht waar ze een samen mee kunnen maken en als zoiets een wens van je is dan komt het heus wel een keer op je pad. Bewust alleen blijven kan natuurlijk ook of af en toe eens een date hoppen. Eigen keuzes maken en ik was de flirt met de kerstman en zijn spullen zat en dus hoppa alles in de dozen en misschien tot volgend jaar. Je weet het niet, niets is zeker in het leven.

Voor iedereen een heel mooi 2016! Nog even en 2016 gaat het jaar van de Aap worden en wie gaat de gouden aap van 2016 worden? Ik moet zelf nog even wachten tot 2018 als hond zijnde… Ik heb de eerste dag in het nieuwe jaar even overgeslagen op mijn blog en genoten van de rust op straat. Ik zag groene weilanden met schapen en heel veel ganzen en een mooi stel zwanen en terug naar huis door de stilte van de mist. Het oude jaar rustig uit en rustig in en met dank aan de storing van WhatsnietApp op oudejaarsmiddag en avond. Op oudejaarsavond de sms nog uit de telefoon moeten trekken, back in time met de sms. Het was voor de klok van 12 uur opgelost zodat ik even de beste wensen eruit kon gooien naar wat mensen en anders maar via een andere weg. In deze tijd zijn alle middelen voorhanden om de beste wensen te versturen. Het zal mij benieuwen of zelf vuurwerk afsteken nog mag einde van dit jaar. Oorzaak en gevolg en als de gevolgen steeds erger worden is er verandering nodig. Is de oorzaak dan vuurwerk of is de oorzaak dan het gedrag van de mensen? Stukken vuurwerk naar hulpverleners gooien doet de mens zelf, er is geen zelfdenkend stuk vuurwerk met de gedachte, verhip een brandweerman en laat ik daar eens even naartoe gaan… Het zou best jammer zijn als de traditie van zelf vuurwerk afsteken gaat verdwijnen. Een leeftijdsgrens is ook niet de oplossing want ik zie om mij heen hoe deze met alcohol en tabak al volkomen faalt. En ja, eens staat er dan een man of een vrouw op, die met spijt voor de goede afstekers onder ons, het besluit gaat nemen dat er alleen nog een gezamenlijke vuurwerkshow komt. En Nederland zou Nederland niet zijn als er dan weer mensen zijn die niet van vuurwerk houden en daar dan niet aan willen meebetalen en dat er daar dan weer een dialoog over gaat komen… heerlijk. Ik las een schitterende uitspraak van Obama over dat wat wereldleiders idioten zijn. Misschien een hoopvolle wens voor 2016, dat alle idioten waar dan ook ter wereld een ietsje pietsje minder idioot gedrag mogen gaan vertonen. Nou ja, als ik zelf de idioterie niet meer aankan dan is er als hond zijnde vast nog wel ergens een liefdevol hok om in te liggen en weer even op adem te komen…

En dan de laatste dag van 2015… Ik zag gisteren 2 jongens van een jaar of 14 met dozen en tassen vol met vuurwerk lopen, hun stralende en lachende gezichten spraken boekdelen. Een beeld om even vast te houden want het vuurwerkverbod gaat er langzaam maar zeker komen. In de sloot 2 witte zwanen die met elkaar aan het flirten waren en het voorjaar al in hun hals hadden. Mensen op weg naar de borrel en de lucht van oliebollen. Oliebollen blijven wel voorlopig, dacht ik zo…niets mis met dit woord. Misschien volgend jaar een vettaks erop los gooien onder het mom van een regeltje of een verhoging erbij… alles kan. Het jaar 2015 was voor mij een jaar van afscheid nemen en van nieuwe mensen erbij in mijn leven. In mijn levenstrein gingen er wat mensen uit mijn treincoupé en er kwamen nieuwe mensen binnen. Ik heb mijn eigen jaar geanalyseerd en even in de spiegel gekeken en hoppa door naar 2016. Ik heb geen goede voornemens, misschien de balans nog iets meer in evenwicht zien te houden zoals heel veel mensen om mij heen proberen te doen. Ik probeer zoveel mogelijk heen te gaan waar liefde is en ik probeer mij met wat humor overeind te houden. Het is voor mij al een hele klus om in deze tijd waarin de veranderingen zo snel gaan, om mee te gaan en om mij continue aan te passen en toch mijn eigen ik en visie te blijven vasthouden. Ik zei laatst nog tegen iemand dat het vermoeiend is om continue in oplossingen te denken en voorruit te denken, gelukkig zit er een uit knop in mijn hoofd om af en toe even die wereld uit te stappen. Ik ga stap voor stap het oude jaar uit. Dag 2015 en welkom 2016…

Toch raar, zo in deze tijd altijd een beetje terugblikken naar het afgelopen jaar… Na een drukke en gezellige week met heel veel mensen om mij heen is daar nu het naderende zwarte gat 2015. Nog even en 2015 verdwijnt voorgoed in een gat, wat rest zijn de herinneringen en het beeldmateriaal. Ik was even aan het terugdenken aan oma en haar verhaal over WOII. Het was na de aanslagen in Parijs en dat scholen en winkels werden gesloten. Oma vertelde over hoe zij met haar zusje door een straat liep in WOII en er opeens een vliegtuig naderde. Zij vertelde over hoe zij door onbekende mensen naar binnen werden getrokken en de bommen vielen. Na de bommen gingen zij weer de straat op en iedereen ging weer door met zijn dagelijkse bezigheden. Ik vroeg aan oma of zij ons een soort van uitlachte in het nu en met alle angst en ja ik omschreef het wel goed volgens oma. Ik leef in het nu en ik ben geboren in een land met de Nederlandse vlag en de naam Nederland. Er kwam een Europa en ik dacht toen nog heel naïef dat het voor de handel zou zijn en lekker makkelijk met een muntstuk. Toen kwam er Brussel en er kwamen Europese verkiezingen en opeens gingen onbekende mensen zich bemoeien met mijn stofzuiger. Ik ging mee in het nu en dus kwam de gewenning van een Europa als een stofzuiger met weinig vermogen heel langzaam op gang bij mij. En in 2015 was deze gewenning er nog lang niet en ik moest opeens gaan wennen aan een wereld in plaats van een Europa. Heel erg veel mensen en niet alleen vanuit Syrië die nu komen van buiten Europa om er een wereld van te gaan maken in Europa. Logisch gezien klopt een wereld in Europa niet, een wereld is heel de wereld… Als je het positief bekijkt dan heb ik het grote voorrecht om de periode van een land, een Europa en een wereld in Europa meegemaakt te hebben. Ik vraag mij echt af of er in het nieuwe jaar weer iets anders bedacht gaat worden om aan te wennen. Rennen of wennen gaat de spreuk voor de komende tijd worden en pret. Het zwarte gat van 2015 en ik sta er vrolijk wat dingen in te werpen en de rest gaat mee in mijn brein naar 2016. Ik sta opeens met een Nederlands vlaggetje in mijn handen, van iemand gekregen op 5 mei 2015. Ik voel de kracht vanuit het zwarte gat komen en aan mijn vlaggetje trekken. Ik ben sterker en mijn vlaggetje blijft en gaat mee naar 2016, gewenning. En zo rommel je het jaar wat uit in een decembermaand zonder vorst en met zon en sla je op 30 december 2015 nog muggen dood…ook even wennen.

We waren samen op kerstavond en toch was ik een beetje alleen. In de tuin met heel veel licht en met heel veel gezelligheid deden wij een poging om onze kerstavond gewoon te laten doorgaan. In de blokhut de foto’s van mijn pas overleden vriendin zodat zij toch een beetje bij ons was. Wat kun je iemand dan missen op zo’n avond en iedereen gaat op zijn of haar manier met de verwerking van het verdriet om. De een trekt zich terug en de ander praat voluit over haar. Iedereen gaat gelukkig wel door met leven en met hoop voor de toekomst en dat verdriet echt gaat slijten en de mooie herinneringen blijven. Ik kon niet zoveel Glühwein drinken want ik wilde in mijn eigen bedje slapen en dan is er altijd nog cola. Zelfs de maan deed mee met ons feestje en wat een mooi gezicht die extra volle lichtbol in de lucht. En eigenlijk was er licht en vuur genoeg en toch stond ineens door vonken en wind de grote conifeer bij de buurman in lichterlaaie. Gelukkig door teamwork van de mannen de boom met de tuinslang weten te blussen en ja het was even spannend. Onze kerstboomverbranding was al op kerstavond… Oom agent kwam wel even buurten en de brand was inmiddels geblust en dus hoppa weer doorrijden om mensen met minder licht op te pakken… Het mooiste was nog toen de buurman thuis kwam en hij niet boos was en de boel met humor bekeek. Sorry helpt ook en het aanbod om te helpen om de boom op te ruimen. Vrede op aarde en pret. Voor heel even waren wij allemaal kleine kinderen en wij hadden pret om het gebeuren met de goede afloop. Ja, kerstavond is altijd leuk en jong en oud samen in een zee van conifeer licht…