In Zwolle zijn we naar Museum de Fundatie geweest. Ons doel was de tentoonstelling: Meer Macht. Genoeg werken om zelf bewust over na te denken. Ik vond de bordjes van de zwervers wel indrukwekkend. Ook de film over Gabellina was mooi. Een stad die verwoest werd in 1968 door een zware aardbeving. Er werd door architecten en kunstenaars een nieuw utopisch Gibellina opgebouwd. De humor was dat de bewoners zich er niet huis voelden en de stad verlaten is. Ik moest denken aan de treurnis die ik eerder zag in Zwolle. Een immens groot leeg ziekenhuis aan de rand van het centrum. Het ziekenhuis ging naar nieuwbouw. In zie daar over jaren, ook een utopisch nieuw gebouw herrijzen. Een mooi groot huis voor ouderen die zich nergens meer welkom voelen en die hier in alle rust hun oude dag betaalbaar kunnen doorbrengen. Weezhuis voor ouderen in Weezenlanden. En dan komt boekhandel De Slegte weer terug, want die draaide altijd goed in Zwolle. Dan kunnen de ouderen lekker lezen in hun utopische huis.

Museum de Fundatie viel erg tegen. Meer deuren dan kunstwerken in het gebouw, zo voelde het. We hebben ook de vraag uitgezet hoeveel deuren er in het museum zitten en we hopen daar nog antwoord op te krijgen. Je zal al die glazen deuren elke dag maar moeten schoonmaken als je niet staakt… En dan die zinloze ufo op het dak met een gouden vogel erop. Geen wonder dat er twee wassen beelden op de grond lagen daar. Ze konden de aanblik niet aan… We hebben verschrikkelijk gelachen in het museum maar daar zal het niet voor gebouwd zijn.

Zwolle is uitgeroepen tot fietsstad van 2014. En ook leuk zijn de lampenkappen die in het centrum hangen. Wat een groene engel in het centrum doet? Misschien kan hij bij de vogel op de ufo gaan zitten en dan vallen er vanzelf meer bezoekers om naast de wassen beelden. Ik vind nieuw samen met oud meestal best mooi maar je kunt ook doorslaan.

In de middag waren we weer in Amsterdam en daar een en al levendigheid. Winkels open en 3,75 voor een cappuccino. In Zwolle alles dicht en 2,40 voor een cappuccino. We vroegen ons wel af of de bouwwerken in Amsterdam nog eens afkomen? Als je het station uitloopt is het geen gezicht, je schaamt je dood. Je zou bijna doen alsof je een toerist bent om meewarige blikken te voorkomen. Toeristen in een café die met een seksspeeltje aan het dollen waren en voetbal aan het kijken waren. De rust in Zwolle en de drukte in Amsterdam, in een land, bewust mooi.

Ik was afgelopen weekend weer eens in Zwolle. Samen met mijn BB familie, zo noemen wij het voor de grap. BB staat voor buitenbeentje en BB is zeker niet bedoeld als slachtofferrol. We hebben erg gelachen en veel besproken. Ik was nog niet eerder bij Waanders In de Broeren geweest. Erg mooi al die boeken in de kerk. Jammer dat er niemand op het orgel aan het spelen was. Ik had er wel een dag kunnen doorbrengen maar je moet ook aan je familie denken. Ik heb de boeken doorgenomen op de afdeling economie, filosofie en wetenschap. Mooie boeken gezien en wat een prijzen! Ik had een mooi boek in mijn handen en bij het zien van de prijs van 29,95, viel het boek bijna uit mijn handen. Nut, budget en plezier en ik hield er nog twee over, Quantumfysica en Kwantum. De eerste heb ik al uit, met dank aan de regen, grappig allemaal om te lezen.

Ga er nooit vanuit dat iets niet kan of onmogelijk is. Ik moest bijvoorbeeld denken aan kleuren. Om het simpel te houden… Als je kleding of iets anders online gaat bestellen dan kan de kleur afwijken. Ik heb al vaak om mij heen vernomen dat mensen kleding terugsturen omdat de kleur afwijkt. Dus de werkelijke kleur is anders. Ik had een tijdje geleden iets laten ontwerpen op maat en ook daar de waarschuwing dat de kleuren in werkelijkheid konden afwijken. Kon niet anders en juist met die zin had ik een beetje moeite. Je kunt toch proberen om het wel uit te vinden? Kan niet is zo makkelijk. Als iedereen eens zou proberen om mee te denken dan zouden we nog grote stappen voorwaarts kunnen zetten. Niet alles is al uitgevonden!

Zo moest ik ook even denken aan onze troepen in Mali. Niet dat je altijd van het ergste moet uitgaan maar denken dat er niets gebeurd daar is toch naïef? Je hebt toch de V van veranderingen, dingen kunnen veranderen in een betrekkelijke korte tijd. En zo is het met alles in de wereld, het teveel vasthouden aan oude dingen is niet goed. Als iets niet werkt, pas het aan of geef het op en bedenk iets anders. En weer niet te vaak want dan is het niet meer duidelijk… En sommige dingen waren juist vroeger beter en zijn nu volkomen doorgeslagen. Vaak is eenvoud nog de beste weg.

Zo waren wij ook op het station en daar hing het treinbord. Vertrektijd en eronder de route. Naar Lelystad Centrum en via Weesp, Almere C, Leystad C, Zwolle en Assen. Duidelijker kan niet. Zetten ze met kleine letters nog een keer eronder, stopt ook in Weesp. Dat stond er toch al? En stoppen we dan niet in Zwolle en Almere C? Feit was wel dat er dan nog mensen vroegen of de trein naar..… ging. Is ook niet erg want als je niet kunt lezen of twijfelt dan kun je het altijd nog vragen.

Morgen nog even door over Zwolle.

Een vriendin van mij was naar Parijs geweest. Er waren daar ook veel daklozen op straat. Wat haar was opgevallen, ze hielden allemaal een bordje vast met tekst erop. Allemaal leuk en aardig maar de tekst op de bordjes waren in de Franse taal. Gelukkig had zij kinderen die de Franse taal machtig waren. Zo hield een man een bordje vast met de tekst: echt alleen voor eten. Om meer geld van toeristen te vangen, hier een gratis tip voor de daklozen in Frankrijk: zet een Engelstalige tekst op je bordje. Jullie taal is echt prachtig maar eten in jullie maag is toch ook mooi? Aldus.

Ik lees veel tussen alles door en een mooi boek is Waagstuk Europa van Mathieu Segers. Heel leerzaam en duidelijk geschreven. De Toverberg, tja. En dan een geheel ander boek, maar net zo interessant, is Nederland van Han van der Horst. De vaderlandse geschiedenis van de prehistorie tot bijna nu. Grappig dat ik de naam Gijsbrecht van Aemstel erin las. Ik heb mijn eerste geschiedenis werkstuk nog over hem gemaakt. Waarom ik hem toen uitkoos, dat weet ik niet meer. Toen moest je nog echt alles opzoeken in boeken in de bibliotheek en alles kopiëren. Als je de geschiedenis terug leest dan zie je, als je een beetje nadenkt, waar het mis is gelopen of anders had kunnen lopen. En ook hoe ontzettend saai we eigenlijk zijn geworden. Weinig helden meer te bekennen, allemaal op sokken verdwenen.

Wel helden zijn de burgemeesters die hebben aangegeven een ruimer kinderpardon te willen. De burgemeesters weten vaak niet dat ze een kind dat onder de regeling valt in hun gemeente hebben wonen. IND en gemeente samen nieuw software programma om gegevens te delen en opgelost? Wel hier in Nederland laten ontwikkelen graag en voor 1 januari 2015… Ik vermoed dat al deze burgemeesters wel eens bewust met kinderen hebben gesproken die de kogels en de bommen om hun oren hebben zien en horen vliegen. Of de familie werd vermoord voor hun ogen. Wees welkom kinderen in Nederland, dat zou de boodschap kunnen zijn. Scholing geven en zij ontwerpen voor 1 januari 2015 dat software programma… En als ze dan toch bezig zijn, laat ze een goed immigratiebeleid ontwerpen, zij zijn de ervaringsdeskundigen…

Morgen even geen tekst, ik ben de hobbel op, alles is familie.

Ik had gisteren weer zo’n dag. Zo’n dag dat je het gevoel had dat je de figurant was in een hele slechte film. Hoe kan het dat een grondprijs zo hoog is en dat hele bouwprojecten hierdoor afgeblazen worden? Sterker nog, belangstellende kopers voor de projecten trekken zich massaal terug omdat de grondprijs nog steeds blijft stijgen omdat er weer wat foute berekeningen zijn gemaakt en iets toch niet zo blijkt als dat het zou moeten zijn. Je kunt geen nieuwbouw bouwen met zulke hoge grondprijzen. De mensen kunnen de woningen niet betalen, op een enkele rijkaard na. En de bouw wil wel bouwen maar helaas. Projecten waar al jaren over vergaderd wordt en waarvan de voorbereiding al tonnen heeft gekost. Zomaar door de put van het bad, in de nog niet gebouwde woning. Ook laten gemeenten mensen verhuizen omdat ze nieuwbouw willen neerzetten. Alle mensen weg en wat blijkt, project gaat niet door!

En je zult maar als eenling in een gemeenteraad zitten en het allemaal wel snappen. Je wordt bewust door het toilet getrokken omdat je het te simpel ziet en brengt. U hoort hier eigenlijk niet thuis en u maakt hier niet de dienst uit. Gekozen maar niet gewenst. Beetje het Boer Koekoek gevoel.

We leven niet op de rand van de vulkaan. We zijn allang met zijn allen diep in dat gat in de grond gestort en het cement wil maar niet komen om het gat te dichten.

Het is zo jammer dat de aardbol niet kan praten. Ik denk dat de aardbol anders zou zeggen: “afblijven, is van mij die grond en ik ben al uitgeput, wegwezen!”

En om het allemaal nog leuker te maken. Ik kreeg een uitleg van het waarom een pas ontslagen directeur tonnen mee kreeg. Hij moest nog een aantal jaren overbruggen tot aan zijn pensioen en daarom dat bedrag. Af en toe is het goed om een directie in zijn geheel te vervangen, nieuw bloed doet nieuwe wonderen. Het is goedkoper om hem dat bedrag mee te geven dan om hem in dienst te houden. Ik begreep de uitleg volkomen. Helaas ben ik een denker. Waarom heeft de beste man dan niet al die jaren van zijn salaris wat extra geld opzij gezet om die jaren te overbruggen? Waarom is het dan goedkoper om hem geld mee te geven? Mist er iets in de wet of is er ergens een beschermregel teveel in de wet? Hoeveel banen hadden jullie kunnen creëren van die tonnen? Hoeveel nieuwe investeringen hadden er gedaan kunnen worden van die tonnen? O, hij zit wel in de hoogste belastingschaal en ja dat is heel vervelend, is dat zo hoog dat hij daar niet van kon sparen?

Een schoonmaker die heel zijn leven hard heeft gewerkt en een paar jaar voor zijn pensioen niet meer kan werken door lichamelijke klachten en ontslag krijgt. Krijgt deze schoonmaker dan ook een overbrugging mee tot aan zijn pensioen?

Is de ene mens meer waard dan de andere mens? We zijn toch allemaal mensen?

Eigenlijk was het helemaal niet zo’n slechte film want het heeft mij weer iets bewuster gemaakt van de heerlijke tijd waarin ik nu leef. En het scheelt weer een kaartje voor de bioscoop, ik heb mijn eigen film.

Ik wil het vandaag nog even hebben over vrijwilligerswerk. Ik ben er een groot voorstander van dat je naast je werk of dagelijkse bezigheden iets voor een ander doet. Dit kan in de vorm van vrijwilligerswerk zijn, niets mis mee. Iemand vertelde mij over personeel in een verzorgingshuis, ontslagen. Het betrof de koffie en thee medewerkers en activiteiten dames. Hun functies zijn overgenomen door vrijwilligers. Vrijwilliger erin en de betaalde kracht de uitkering in. Het is niet de eerste keer dat ik dit verneem.

Als ik naar onze Voedselbank kijk, met alle vrijwilligers en de werkzaamheden, dan zou dat twintig jaar geleden een bedrijf zijn geweest met betaalde krachten.

Ook op de weg zijn er veel vrijwilligers. Zo werken er veel op de busjes voor het vervoer van ouderen. Een vriendin vertelde dat haar vader van in de 70 door een vrijwilliger van een paar jaar jonger werd vervoerd naar huis. Ook heb ik zelf waargenomen dat iemand in een rolstoel door een onervaren chauffeur werd ingeladen. Allemaal werk wat twintig jaar geleden door betaalde krachten werd gedaan.

Mensen die zonder betaalde baan zitten, die willen iets om handen hebben. Ik begrijp het bewust goed. En misschien is er ook de hoop om door te groeien als de economie weer aantrekt naar een betaalde baan. Beter iets doen dan thuis op de bank hangen en je helpt mensen. Ook op je CV staat het goed en je doet nieuwe werkervaring op.

En toch zegt mijn verstand dat we niet goed bezig zijn. We zouden betaalde banen kunnen creëren en niet een teveel aan vrijwilligerswerk.

Mijn mening is ook, dat de kennis en de kwaliteit zo verdwijnen. Waren alle opleidingen dan voor niets? En wie geeft de praktijkervaringen door? Het kan ook positief werken en dat er mensen met nieuwe ideeën komen over hoe het ook anders kan. Mensen die nooit in een bepaald vakgebied gewerkt hebben en het wel leuk vinden en vernieuwing brengen.

Hoe zit het met het geld? Is het goedkoper om mensen in een uitkering te laten en allerlei toeslagen uit te keren en de mensen in de schulden te doen belanden of om ervoor te kiezen om van alle organisaties en stichtingen met vrijwilligers bedrijven te maken . Ik zou het laatste doen, een gok, maar wie niet waagt creëert geen nieuwe banen….

Er komt een dag dat de Voedselbank naar de beurs gaat en alle winst ook naar de cliënten van de Voedselbank gaat. Kunnen we samen geld verdienen en na een paar jaar de Voedselbanken opheffen.

Heerlijk dat denken…

Een mooi boekje om te lezen is De Zonnige Kijk van Marten Toonder. Zo’n boekje is zelfs leuk als voorleesboekje voor kinderen. Over de roze bril van de kredietbeoordelaars. Ik zet heel vaak mijn roze bril op en de wereld is dan een stuk mooier. Ik had hem even af gisteren en las dat er de laatste tien jaar 884 priesters uit het ambt zijn gezet, omdat zij zich aan seksueel misbruik van minderjarigen schuldig hadden gemaakt. Ik sprak laatst met iemand over het Katholiek Nieuwsblad en dat zij zoveel aandacht aan de zaak Demmink geven daar. Volgens die persoon was dat omdat de gelovigen zich dan niet zo alleen voelden. Ik vond het een leuke grap, mijn humor.

Ik kom in het veld ook mensen tegen die ten onrechte beschuldigd werden van seksueel misbruik van minderjarigen. Wat kunnen mensen in hun haat toch de meest vreemde verhalen verzinnen. Een beetje zonde, want voor de zaken die het wel verdienen blijft zo minder tijd over. Mensen doen elkaar bewust de raarste dingen aan. Ik vraag mij wel eens af hoe dit tijdperk de geschiedenisboeken in zal gaan.

Gelukkig had ik het grootste gedeelte van de dag mijn roze bril op. Ik kon zo genieten van de woorden dat de crisis voorbij is en dat er dit jaar nog een omslag in de banengroei komt. Toen ik de scherpte wat instelde van mijn bril kreeg ik visioenen van de komende tien jaren. Vrede overal en allemaal lachende mensen met een baan. Ik zag kinderen zonder honger naar school gaan en ik zag veel meesters voor de klassen staan. Ik zag dat oma in het verzorgingshuis weer naar het toilet geholpen werd, in plaats van dat ze drie luiers per dag aan kreeg. Ik zag mensen sporten en lekker in de natuur rennen. Ik zag de mooie koraalriffen en de dolfijnen zwaaiden naar mij. Blij, blij, blij, blij en blij en toen viel mijn bril af.

En ik las dat er in Nigeria opnieuw meisjes ontvoerd waren, kinderen.

Toch mijn roze nachtbril maar weer bewust opgezocht om lekker te kunnen slapen.

Gisteren sprak ik over mensen aanspreken op hun gedrag. Ik ging gisteren naar Bloemendaal toe, samen met mijn vriendin en haar twee kinderen in de pubertijd… De brug stond open en ik zette de motor van mijn auto af. Beter voor het milieu en rustiger geluid. Raampjes open en mijn gedrag was voor het meisje achterin de auto een reden om te gaan roepen dat iedereen de motor dus moest afzetten. Zo hard dat de omliggende auto’s met draaiende motoren dit konden horen. Je hoeft maar een verkeerd iemand te treffen, die dat om wat voor reden dan ook, niet kan hebben en de auto was aan het dansen geweest, met ons als poppetjes erin. Dat bedoel ik dus niet met aanspreken op gedrag… Je hebt aanspreken en aanspreken. Zet dan een flyeractie op bij de bruggen als je dan echt iets wilt doen, bewust. Ik heb wel gelachen.

Mijn vriendin heeft kanker en toch leeft ze elke dag haar feestje en ze gaat gewoon door met alles, meestal happy.  Haar zoon heeft een vorm van reuma en ADHD. Dan ben je 15 jaar en je wilt niets liever dan zoals Armin van Buuren worden. Ik moest zijn mengtafel bewonderen en hij is heel goed en als hij 16 jaar is kan hij meedoen aan DJ wedstrijden. Zijn droom is dat zijn ziekte niet erger gaat worden en dat hij net zo goed als Armin kan worden. Een gezin in Nederland die het ontzettend moeilijk hebben in allerlei opzichten. En toch gaan ook zij ervan uit, het komt allemaal weer goed. Leven vanuit optimisme, zo belangrijk!

Een balletje trappen op het strand en voelen hoe koud het zeewater was. Lekker iets drinken en genieten van alles. De zon was er de gehele middag en het was heerlijk rustig. Alle ellende van de hele wereld was voor even verdwenen voor ons viertjes.

Later op de avond spraken mijn vriendin en ik, over drugs en alcohol. Ook haar twee kinderen hadden onlangs al drugs aangeboden gekregen in het uitgaansleven. Lachgas is ook hip. Je kunt niets anders doen dan ze vertellen over wat het allemaal met je doet en dat het je eigen beslissing is om zoiets te gebruiken. En niet omdat je anders niet meer stoer bent voor je vrienden en vriendinnen. Kinderen bewust maken van en er maar het beste van hopen.

Vandaag vieren we onze vrijheid. Geen oorlog meer in ons land. Na de Tweede Wereldoorlog dansten alle mensen op straat en vierden feest. Die generatie weet nog wat het betekende om jaren niet in vrijheid te kunnen leven. Mijn generatie van na de oorlog en geboren in Nederland, moet het doen met hun verhalen. Je hebt een groot inlevingsvermogen nodig, om iets te voelen van hun blijdschap destijds met de bevrijding. Of om hun verdriet te voelen, van het gemis na de oorlog van familie en vrienden.

In deze tijd denken mensen vooral aan hun eigen vrijheid. Financiële vrijheid die door schulden verdwenen is. Vrijheid die ingeperkt is door ziekte. Vrijheid om niet meer je eigen ziekenhuis te mogen kiezen of medicatie. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Vandaag heb ik daar geen zin in, wij vieren feest vandaag, bevrijdingsdag. Thuis of ergens anders in Nederland.

Er is een vrijheid die wij in Nederland wel hebben, misschien wel de belangrijkste. Mensen aanspreken op hun gedrag. Deze vrijheid is zo belangrijk. Mensen worden steeds banger voor geweld, vernietigende media en de rechter als zij iemand aanspreken op gedrag. Als de vrijheid om mensen aan te spreken op hun gedrag, zonder dit met woede of haat te doen, verdwijnt…

Dan staan we aan de vooravond van een nieuw tijdperk.

De bewuste ondergang.

Vandaag is het een van de meest bewuste dagen van het jaar. Iedereen die wil, herdenkt met twee minuten stilte alle oorlogsslachtoffers sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Als je zoekt op alle oorlogen, opstanden en conflicten van na de Tweede Wereldoorlog, dan begrijp ik niet dat er mensen zijn die zeggen: “we hebben al zolang vrede in eigen land.” Met een soort van trots worden deze woorden dan gebracht. Net alsof de wereld alleen uit Nederland bestaat. En als je de landen neemt waar nu op dit moment oorlogen, opstanden en conflicten zijn, dan mag ik toch hopen dat mensen zich daar van bewust zijn.

Je hoeft er niet allemaal om te huilen, maar een beetje empathie met alle andere mensen op deze aardbol zou bewust goed zijn. Ik vind eigenlijk dat er in deze tijd ook een groep slachtoffers bij mag om te herdenken. De dodelijke slachtoffers van zinloos geweld. Ik schaar deze ook onder conflicten, wereldwijd.

Hoe verdwijnt vrede? Macht, grond, grondstoffen, geld? Of omdat iemand iets anders gelooft dan jij? Verschil tussen rijk en arm? Verschil in huidskleur?  En anno 2014, het voelt allemaal niet eerlijk? Niemand luistert naar ons?

Ik mis iets in mijn beleving van de werkelijkheid. Iemand die zonder enig eigen belang, er de mensen bewust van kan maken dat vrede belangrijk is. Dat alle mensen hetzelfde recht hebben op deze aardbol, het recht om in vrede op te groeien.

“Er zijn altijd oorlogen geweest.” Ja, en? Is het voorkomen van oorlog dan niet meer belangrijk?

Ik denk vandaag een minuut aan alle oorlogsslachtoffers en geweldslachtoffers in de wereld.

De andere minuut ga ik denken aan alle mensen die nu in oorlog leven.

En als dan het volkslied klinkt, ga ik hopen, hopen op een wonder, het wonder met de naam: VREDE.

Donderdagavond was er weer een debat om ons bewust te maken van de Europese verkiezingen. Tegen de tijd dat we mogen stemmen zijn we verkiezing moe en dan moeten we ook nog wachten op de uitslag. Nederland stemt op 22 mei en elders in Europa, kan dit tot 25 mei om 23.00 uur. Als een troonrede al kan uitlekken, dan vrees ik het ergste voor de verkiezingsuitslag. Is er niemand die logisch nadenkt, er is toch wel een dag te vinden waarop heel Europa samen kan stemmen? Samen een Europa en dus samen stemmen? En dan komen er posters te hangen over selfies in het stemhokje. Toch wel in heel Europa mag ik hopen, samen. Het is weer een grote soap aan het worden. Uit welk potje komt het geld voor die posters nu weer? Het was ook fijner geweest als een heleboel problemen al waren opgelost voor deze verkiezingen. De Nederlander wil geen fout declaratiegedrag en EU verhuizingen. De Nederlander wil duidelijkheid. Wat gaan we doen en hoe en wanneer en als de datum niet gehaald wordt, wie komt er dan op uw stoel te zitten? Europa heeft nog veel tijd nodig en staat nog in de kinderschoenen. Wie trekt de zevenmijlslaarzen aan? Ik vind het allemaal geweldig.

Ik vond die vrachtwagenchauffeur bij het debat geweldig. Die man had een avond kunnen vullen. Ik zat afgelopen week nog achter een vrachtwagenchauffeur die zijn rijbewijs bij een postorderbedrijf had besteld.  Ik moest manoeuvreren voor eigen behoud op de weg. Ik was ook getuige van een knap staaltje “ik moet lossen en ben al te laat” tafereel. Hoe die chauffeur uit zijn plaat ging, mijn mond viel open. En welgeteld ging het over een vertraging van vijf minuten. Is er eigenlijk nu al een oplossing voor de Nederlandse vrachtwagenchauffeurs? En inderdaad, ook voor de lonen van de echte, met een rijbewijs buitenlandse chauffeurs? Wat er mis is in vrachtenwagenland, kan echt niet duidelijker, de feiten zijn er. Met goed beleid kan dit allemaal zo opgelost worden. Iemand moet het durven en ook hier misschien met een paar zevenmijlslaarzen aan.

En dan hebben we nog de stakende schoonmakers. Kantoorpersoneel dat vrijwillig de treinen schoonmaakt, leuker kan het weer niet. De schoonmakers zijn al een tijdje bezig met staken en dus niet met schoonmaken. En als iedereen nou zijn eigen troep eens een keertje bewust meeneemt uit de trein, is het probleem van de vieze treinen ook uit de wereld. Daar zou ik nou posters voor laten drukken. De schoonmakers staken en dus ruim bewust je troep op in deze trein. Je weet pas wat je mist als hij of zij er niet is: juist de schoonmaker!