Er gebeuren veel mooie dingen bij de Voedselbank. Zo was er een man die met pensioen was gegaan en een bedrijfsfeestje had. In plaats van geld te vragen voor zijn afscheid bij het bedrijf, vroeg hij de mensen om producten voor de Voedselbank. En die producten konden wij weer uitdelen aan de mensen. Een heel erg mooi gebaar! Wie had dat jaren geleden kunnen bedenken, dat je nu op uitnodigingen voor feestjes, ook een envelopje of tekst kunt neerzetten voor een bijdrage aan de Voedselbank! Wel een heel erg goed idee!

We hadden ook erg veel bloemen gekregen, Fair Trade bloemen. Ook een mooi gebaar, bloemen zijn toch een van de eerste dingen die erbij inschieten als je weinig te besteden hebt. Ik sta vaak op de verpakkingen te kijken in de winkels en zo kwam ik uit bij een pak tropisch fruit van Fair Trade. Het is dan erg grappig dat erop staat: de ananas komt uit Thailand, de appels uit de boomgaarden in Zuid-Afrika, de sinaasappels uit Brazilië, Ghana en Cuba, de mango uit Cuba en de banaan uit Ecuador. Humor is dan wel dat het sap wordt verpakt in België. Zijn ze daar ook arm? Fair Trade wil arme boeren helpen en ons in het westen, bewust te maken van de oneerlijkheid van de handel. Ik vraag mij toch ook wel eens af hoe het er over tien jaar zal uitzien. Is er dan een Fair Trade in bijvoorbeeld China of Rusland, die de arme mensen in Europa helpt. Dat een aardappelboer in Nederland een certificaat moet kopen? Of is de hele wereldhandel dan al gelijk getrokken en verdient iedereen evenveel?

Er blijft een groot tekort aan luiers bij de Voedselbank. We gaan nu wel van ingezameld geld wat luiers kopen en dat is mooi. Als het tekort blijft dan ga ik maar eens binnenstappen bij een luierfabrikant, kijken of ik die bewust kan maken van de noodzaak om te doneren.

En om af te sluiten met de zorg. Iemand kreeg na zijn ontslag uit het ziekenhuis dozen vol met verbandmateriaal toegestuurd. De thuiszorgmedewerksters wisten niet wat ze zagen. Genoeg voor een jaar… Wees je ervan bewust dat dit ook anders kan, je kunt ook te ver vooruitkijken! Wat is er nu nodig en bestellen kan altijd nog! Dit zijn zorgkosten die echt omlaag kunnen!

Het is deze week ook de week van het huisdier, sneeuwt een beetje onder in deze verkiezingstijd. Ik was gisteren bij de dierenarts met een van mijn ex-huisdieren en met mijn ex-echtgenoot. Zoals ik al had voorzien, mijn ex- echtgenoot wil ze nu eigenlijk niet meer. In het belang van de huisdieren had ik de twee huisdieren bij hem gelaten. Samen bij elkaar in een vertrouwde omgeving en hij wilde het ook graag, tja dingen kunnen veranderen. In goed overleg komen we er wel uit en ik wilde graag even de mening van de dierenarts hebben over een van de huisdieren. Gelukkig dacht hij hetzelfde als mij en is een van de dieren te ziek om nog een kwalitatief dierenbestaan te hebben. Moeilijke beslissing en mijn ex-echtgenoot mag er even over nadenken. Het beest is al oud en heeft een fantastisch leven gehad. Hoe dan ook, een of twee huisdieren komen binnenkort weer bij mij wonen. Gewoon omdat ze mijn vriendjes zijn en ik met ze knuffel en speel en ik om ze geef. En mocht ik toch niet meer voor ze kunnen zorgen dan heb ik een goed vangnet van mensen achter mij. Voor alles is een oplossing.

De week van de huisdieren draait ook om een stukje bewustwording. De aanschaf van een huisdier is geen pakje boter bij de supermarkt.  Het gaat om het dier en of je het dier een goed leven kunt bieden. Dat je na de aanschaf als vriendjes door het leven gaat, is mooi meegenomen voor mens en dier. Neem bij de aanschaf van een huisdier altijd het totaalplaatje mee. Kan ik het te eten geven, kan ik de dierenarts betalen en kan ik er genoeg tijd aan besteden. En voor een gezin, is iedereen het eens met de aanschaf en kunnen we het samen verzorgen. En wie zorgt er voor mijn huisdier bij vakantie, ziekte of bij andere omstandigheden. In het leven kunnen gezinsomstandigheden soms veranderen en indien een huisdier daar de dupe van gaat worden, kom in actie. Er zijn altijd mensen die tijdelijk voor je huisdier willen zorgen of voor altijd. Nooit je huisdier zomaar ergens bewust achterlaten!

Ik kreeg afgelopen week zelf weer een stukje bewustwording aangereikt. Het is zonnig buiten! Laat geen huisdier achter in de auto! Zelfs met het raam op een klein kiertje kan het dodelijk zijn! De zon draait en ook als je auto in de schaduw staat dan kan het zijn dat hij later wel in de zon staat! De temperatuur kan heel snel oplopen in een auto! Als je zoiets ziet en er komt niemand binnen korte tijd terug bij de auto, ga de eigenaar zoeken. En anders bel je de politie. De slogan is vaak: buit uit de auto. Misschien in de zomer eens wat andere bewuste borden ophangen: hond uit de auto! Of iemand op de TU kan eens iets uitvinden waarmee de hond wel in de auto kan blijven? Mandje met airco? Dan wel een sticker op je auto doen dat de hond airco heeft, voordat je raam aan diggelen gaat… Of een zuurstoftank op de rug van de hond met een mondkapje? Misschien is het toch humaner en beter, om de hond uit de auto te laten. Overigens is het ook bewust goed om je kind uit de auto te halen in de zomer.

En nee, ik heb niet op de Partij voor de Dieren gestemd, lol.

Wat een heerlijk land is Nederland toch, ik heb avonden op de dansvloer gestaan en gedanst op het nummer Happy. In alle vrijheid mochten mijn vriendinnen en ik happy zijn. De ochtenden erna alleen maar lol omdat we zoveel lol gehad hadden. Happy met zijn allen. Ik zal mij er nu nog meer van bewust zijn als ik weer op dit nummer ga dansen. Bewust van dat niet iedereen die vrijheid heeft.

Ik sprak er laatst nog met iemand over, wie gaat later de mensen verzorgen als ze oud zijn, die bewust andere mensen kwaad hebben gedaan. Ethisch vraagstukje. Ik vroeg mij gisteren ook af, wat doe je als zorgmedewerker in Frankrijk als een oudere man bij je op de afdeling komt. Hij heeft ernstige bloedingen in het lichaam, een infectieziekte. Hij smeekt om te mogen blijven en dat jij hem beter maakt.  Je kunt hem dan vertellen dat je een beddentekort en personeelstekort hebt en dat zijn dood de problemen vanzelf oplossen. Het kan ook anders. Je verzorgt de man en als je hem al herkent dan zet je dat even uit je hoofd, beroepsmatig, Humaan, een mens is een mens, bewust van.

Gisteren ook een stukje bewustwording voor wat politieke mensen uit onze gemeente. Ze kwamen een kijkje nemen bij onze Voedselbank. Er waren geen cliënten, alleen vrijwilligers. Er waren ook wat mensen van de kerk en andere relaties die de Voedselbank nog nooit van binnen hadden gezien. Bewust van dat dit echt bestaat in onze gemeente. Wederom is toegezegd dat een politieke partij bij de uitgifte wel eens wil kijken. We wachten het af.

En gisteren de avond voor de verkiezingen van het Europees Parlement. Weer een grote televisieshow en er vielen wel een paar dingen op. Ik vond de mensen op de achtergrond het leukst. Het ja en nee schudden op de achtergrond blijft leuk en de lichaamstaal. Ik vond het niveau van de kandidaten ronduit bedroevend, hebben we echt niets beters om Europa in te sturen? Alleen de man van GL en de vrouw van het CDA kwamen een beetje in de buurt. De rest deed mij denken aan Statler en Waldorf van De Muppetshow. De enige die het echt weer zag dat was de vrachtwagenchauffeur en hij kreeg geen duidelijk antwoord.

Vandaag is het EP dag, je kunt stemmen voor het Europese Parlement. Het gaat weer een lollige dag worden. Afijn, vanavond weten we de voorlopige Nederlandse uitslag met dank aan GeenStijl.

De mooiste dingen komen op mijn pad en maken mij steeds duidelijker dat ik in een absurde tijd leef. Ik las ergens dat de mensen uit Eritrea misschien wel in tenten moeten gaan slapen. Ik mis dan een beetje, in wat voor tenten? Oppompbare tenten, pyramidetenten, bungalowtenten, hybridetenten, koepeltenten, iglotenten, huttententen of een auto met daktent. Het kan maar duidelijk zijn in deze tijd van overvloed. Ik had na dit bericht bijna zelf behoefte aan een tent, een zuurstoftent. Misschien is het een goed idee om de immigratietent een keer te gaan runnen?  Ik was laatst nog bij een voormalig asielzoekerscentrum. Ik werd er niet vrolijk van. En als je bedenkt wat de mensen allemaal meegemaakt hebben en doorstaan hebben, tranen. Alleen de blik al, in de ogen van een vrouw laatst, sprak boekdelen. De blik van: ik ben zo beschadigd, ik wil leven, veiligheid en ik wil ervoor vechten. Ik begrijp niet dat in deze tijd er niet wat noodplannen ergens op een plank liggen, heet ook wel vooruit denken.

Geen tent maar een super de luxe ziekenhuis, ik was daar vandaag weer. Ik heb niet op de bel gedrukt want ik heb inmiddels al de bewuste verhalen vernomen en gezien. Het duurt soms heel erg lang voordat er een verpleegster komt. Ik snap niet dat de verpleegsters het nog trekken allemaal. Er was vandaag een patiënt op de verkeerde afdeling afgeleverd en daar kwamen ze pas achter toen ze de gegevens niet konden vinden daar… En twijfels bij een andere man, als ze mijn goede been maar opereren. Als je de inrichting van dit ziekenhuis ziet, dan is het zo geweldig dat het gewoon eng is. Zelfs de koffiekar lijkt op een wandelend restaurant. We zouden bijna vergeten dat er nog iemand in het bed ligt. Infuuszakken die lang staan te piepen voordat er iemand komt. Soms worden patiënten gewoon afgesnauwd. Het personeel wil het echt niet maar moet wel, best druk in je eentje op een afdeling.

En ook hilarisch zijn de bezuinigingen op de schoonmaak. De schoonmaakster poetst alleen nog vlekken weg op tafeltjes en vensterbanken. Dus bij een koffievlek doen ze de vlek en niet meer de hele tafel. Een verpleegster die het wel ziet die pakt tenslotte een doekje en doet de tafel een keer. Er hangen nergens bordjes dat de familie of bezoekers geacht worden om dit te doen. In het vervolg misschien mijn eigen emmer en dweil mop meenemen?

En om het allemaal nog leuker te maken is de verwachting dat dit geweldige ziekenhuis over vijf tot zes jaar verdwijnt. Er komt een groot ziekenhuis voor een grote regio, met poliklinieken in wat steden en dorpen.

En toch hoor je van alle mensen, dat ze liever die aardige verpleegster of arts willen zien die de tijd voor ze neemt. Ik denk dat zij liever in een tentje zouden slapen met een aardige verpleegster of arts aan hun bed met tijd. Mmm idee, ruiltje doen met de mensen uit Eritrea?

Het is niet te filmen allemaal en het kan allemaal in ons land.

Iedereen is druk met de aanstaande verkiezingen van de Nederlandse leden van het Europees Parlement op donderdag 22 mei 2014. Voor alle zekerheid, ik herhaal het nog een keer waarvoor jullie stemmen: jullie stemmen voor de Nederlandse leden van het Europese Parlement. Lieve oudere mensen die er meestal helemaal niets van snappen: jullie stemmen niet op het hoofd van meneer Krol en niet op het hoofd van meneer Rutte. En nee, jullie krijgen ook geen verkiezingsflyer thuis met de standpunten van de partijen. Als jullie het treffen dan kom je op de markt iemand tegen die bereid is om een uitleg te geven en te praten, vooral praten en niet naar jullie luisteren. De landelijke verkiezingen in Nederland waren iets totaal anders dan de, zucht, verkiezingen voor Nederlandse leden van het Europese Parlement. En jullie snappen niet waarom er zoveel partijen op de kandidatenlijst staan. (Ik ook niet hoor…) De leukste reactie van deze week was een oudere dame die dacht dat de partij Jezus Leeft van Jehova’s was. En de Piratenpartij dat die op een boot leefden. Ik heb zo ontzettend gelachen dat die verkiezingen wat mij betreft elke maand mogen langskomen.

De oplettende lezer die leest het goed, jullie gaan stemmen. Ik ga niet stemmen. Ik heb een groot aantal kandidatenlijsten en tezamen met mijn stempas, gaat dit een mooi kunstwerk worden. Overigens heb ik kandidatenlijsten waar alle partijen op een kant staan en lijsten waar ze 15 t/m 19 op de achterkant staan. Ik dacht dat die dingen altijd landelijk gedrukt werden?

De meeste landen zijn mooi en ze hebben allemaal hun eigen geschiedenis en cultuur. Ik kan mij meestal in iedereen verplaatsten en ik luister bewust naar de mensen en volg veel in de wereld. Mijn bewuste werkelijkheid van wat ik van de mensen hoor, zelf zie en voel, komt totaal niet overeen met wat ik van de politiek en de mensen verwacht. En met een ding heb ik de grootste moeite: als je in je eigen land al niet de zaken op orde kunt krijgen, waarom zou je dat dan wel in en met Europa kunnen? En buiten dat, ons land is niet meer dan een stad in de wereld, een mueslistukje in een bakje yoghurt. En dan nog de geweldige media campagnes van de partijen over: voor of tegen Europa. Daar gaan deze verkiezingen niet over, kom uit je grot, de Europese Unie is er al. Ze zoeken nu alleen nieuwe leden voor het Europese Parlement, om mee te denken over hoe het beter kan in de EU. En als je tegen de EU bent, waarom doe je dan mee met de verkiezingen? Dan ga je toch je eigen Unie beginnen? Concurrentiebeding of zoiets? Als ik niet wil zwemmen in een bepaald team vanwege de visie dan ga ik er toch niet in? Dan zet ik een nieuw team op met een eigen visie. Ik zou eerst nog proberen om via de dialoog een samen te creëren.

Er is maar een partij, De Groenen, die het basisinkomen in hun programma hebben staan. Als ik was gaan stemmen dan had ik daarom op die partij gestemd. Het basisinkomen kan een volksopstand voorkomen maar daar zullen we waarschijnlijk pas achter komen als het te laat is.  Ik las een goede column bij RTLZ van René Tissen en hij eindigde die column met: maar eerst wordt het chaos en misschien zelfs oorlog. De kans daarop neemt zienderogen toe. Ik zou daar zelf nog aan toegevoegd hebben: als je niet bewust naar de mensen luistert dan is dat een logisch gevolg.

Ik ben zelf van de vrede en van een toekomst voor iedereen op deze aardbol. Maar wat als dat niet lukt en de mensen het zelf niet meer kunnen? Je moet er niet aan denken maar het kan zomaar gebeuren. Menselijk gedrag en menselijk handelen zonder bewust na te denken over de gevolgen ervan.

Het is zoals het is en het komt zoals het komt en ik hou mijn hart vast voor wat er gaat komen en vreemd genoeg komt veel uit van wat ik voorzie.

Ik was gisteren al vroeg in de morgen op het strand. Vlakbij Noordwijk waar Wubbo Ockels heeft gewerkt. Pas later terug van het strand, vernam ik zijn overlijden op de radio. Een man die veel kennis heeft nagelaten en bij wie “kan niet”, niet in het woordenboek stond. Laten we vooral zuinig zijn op zijn gedachtengoed en dat de wereld ook voor de volgende generaties behouden kan worden. Het was heerlijk rustig op het strand en je zag een paar mensen, wat honden en wat sportievelingen. Lekker door het koude zeewater gelopen en later lekker op het strand gezeten. Wat lezen en schrijven, koffie drinken en broodjes eten. Hoe mooi kan het leven zijn.

Ik dacht op het strand ook aan de zottigheid van dat plastic hemdtasjes. Dat ze in de supermarkt wel een meter achter de kassa mogen hangen op een rol en maar niet bij de kassa meegegeven mogen worden. Het lijkt wel een raadseltje.

En waarom kan ik mijn auto een dag parkeren bij het strand voor drie euro en op het parkeerterrein van het ziekenhuis maar twee uurtjes voor drie euro? Lijkt ook wel een raadseltje.

Ook dacht ik aan de oorsprong van iets en later kwam ik uit bij de eend. Ik zat laatst aan een vijver en zag daar een leuke eend zwemmen. Iemand wees mij terecht want het was geen eend maar een vogel. Voor mij is alles wat in het water zwemt een eend en vliegen ze in de lucht dan zijn ze een vogel. Ik zoek de naam thuis wel op als ik die wil weten en wat ze allemaal nog meer kunnen… Ook de sinaasappel kwam voorbij. Je hebt pers en handsinaasappels en toch kun je ze allebei eten en uitpersen. Een sinaasappel is een sinaasappel. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Denk je nou echt dat heel lang geleden een holbewoner om een perssinaasappel vroeg? Overigens zijn de sinaasappels in Cyprus de lekkerste die ik ooit gegeten heb.

Je gaat raar denken op het strand. Of het moet onbewust gekomen zijn van het boek waar ik in las: Lost in America van Franz Kafka.

Vandaag maar weer even met de beentjes op de grond blijven.

En zo kan het gebeuren dat je weer eens een paar keer in een ziekenhuis komt. Op bezoek, dat dan wel gelukkig. Ik had wel pech met mijn plantje. Eerst al bij de aankoop, ik wilde geen hemdtasje eromheen want het kleine plantje zat al in het plastic verpakt. Ik had ook een eigen tas mee. Helaas, om diefstal te voorkomen en om te zien dat je het plantje bij hun had gekocht, ik was verplicht om het tasje te accepteren. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Wat is er mis met een kassabon die aantoont dat je het plantje hebt gekocht? Iets verderop zat een grote supermarkt met ook plantjes en er zal ongetwijfeld iets zijn voorgevallen met plantjes. Maar om mij de keuzevrijheid van het wel of niet in een plastic tasje te ontnemen, ik was er niet blij mee. Daar ga ik dus nooit meer heen, klant kwijt.

Nu heb ik zelf vaak in het ziekenhuis gelegen en ik had altijd een hele planten en bloemtuin om mij heen. Zelfs een kerstboom in de pot met lampjes. In dit ziekenhuis mag dat dus niet. Kunstplanten mogen en echte niet in de grond. Hoeveel pech kun je hebben op een dag met de aankoop van je plantje… Voorschrift is voorschrift en dus het plantje is niet meer in het ziekenhuis. Ik heb het nog even opgezocht en kwam de volgende tekst tegen: bloemen en planten (inclusief het water of de grond waarin ze staan) kunnen effectief grote hoeveelheden ziekmakende bacteriën of schimmels bevatten. Maar uit een literatuuronderzoek van het Nederlandse Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) blijkt dat nooit is aangetoond dat hierdoor ook infecties werden veroorzaakt. Daarom adviseert het RIVM dan ook geen verbod van bloemen in ziekenhuizen.

Het is dat ik het de patiënte niet wil aandoen, anders zou ik het bewust zelf even gaan onderzoeken…

Het is best leuk zo’n ziekenhuis waar je geen patiënte bent. Een boekwinkel, kledingwinkel, kapper, apotheek, thuiszorgwinkel en een immens groot restaurant. De patiënte moest wel uren wachten op de spoedeisende hulp voordat ze werd opgenomen maar dat mag de pret niet drukken. Ze hebben daar wel een echte kok en het eten schijnt lekker te zijn.

Ik vermoed dat ik binnenkort per ongeluk op een alarmknopje daar ga drukken om te kijken hoelang het duurt voordat er iemand komt, gewoon omdat het leuk is… Laatst nog ergens gedaan en dat duurde zo’n 10 minuten voordat er iemand door de intercom ging praten.

Geen plantjes meer, ik vrolijk de boel wel op een andere manier op.

Wij hebben gisteren gelachen bij de Voedselbank om de economiecijfers. Een krimp van 1,4% en natuurlijk met dank aan het weer, weer te lollig allemaal. Misschien is het beter om dit soort cijfers niet meer te brengen en gewoon verslag te doen vanuit het bewuste dagelijkse leven?

Wij hadden gisteren de eer om de eersten kroppen sla te mogen uitdelen bij de Voedselbank, afkomstig uit eigen kas! Na twee maanden waren ze er dan. Er werken op de tuin ook mensen die cliënt zijn bij de Voedselbank en wat waren ze allemaal trots! Ze vinden het zo leuk om iets om handen te hebben! Zo hebben wij ook een man afkomstig uit Syrië, goede helper in de kas. Aardige man en hij wil werken maar hij kan geen baan krijgen. En zo ken ik er in mijn omgeving nog een paar. Hoogopgeleid maar komen in Nederland niet aan het werk. Hun hoop is vaak de kinderen, die stimuleren ze om te studeren en ze hopen dat de kinderen die toekomst wel krijgen. En als je dan leest over de asielzoekers uit Eritrea dan slaat mijn irritatie toe. We hebben nog steeds geen goed asielbeleid.

Ook las ik ergens over een onveilige wijk in Zwolle. Toevallig ben ik een tijdje geleden daar door de wijk gelopen. Aardige mensen en ze zeiden mij allemaal vriendelijk gedag. Ik heb toen een stukje informatie gekregen over hoe de stad de bewoners destijds heeft herplaatst. Gewoon ergens anders het probleem opnieuw creëren. Verschuiven en niet oplossen. Als je geen scholing krijgt, geen baan krijgt en niemand iets om je geeft in dit land dan kan het zijn dat je van een bestaand pad afwijkt en voor je geld iets anders gaat doen. Ik oordeel nooit, alles en iedereen heeft een verhaal. Het is blijkbaar erg moeilijk om een multiculturele samenleving te vormen met elkaar, in vrede en met respect voor iedereen. We geven liever mensen op en dumpen ze desnoods in een container buiten de stad. Niet meer te redden en tot ziens. Je zou eens naar de mensen kunnen luisteren en misschien willen ze ook wel naar jou luisteren. Ik ben ervoor dat je overal een veilig gevoel moet hebben maar het is onze eigen schuld dat het nu zo is en blijft, van iedereen.

Om nog even terug te komen op de kredieten van gisteren, een belangrijke bubbel had ik nog niet meegenomen. De familie en vrienden leningen. En dan heb ik het niet over de jaarlijkse schenkingen aan familieleden. Familie en vrienden helpen de noodlijdenden familie en vrienden en lenen ze vaak wat geld of geven ze wat spullen. Dit geld en de goederen komen vaak nooit meer terug en de schulden bij familie en vrienden worden ook niet minder. Een economische – en – situatie. Vanuit humaan oogpunt is het een dikke plus. Het toont wel aan hoe de werkelijke vork in de leningen pot zit, geen 1,4% voor nodig…

Ik sluit af met onze plaatselijke grap van gisteren. Gaan de mensen uit Eritrea in het nieuwe of oude KPMG gebouw opgevangen worden? Kop of munt? Wij hebben weer gelachen en dat moet je ook maar blijven doen.

Omdat ik zelf in het bewuste dagelijks leven veel onder de mensen huppel, viel mij al geruime tijd iets op. Iemand belt bijvoorbeeld continue met de zorgverzekering of het mogelijk is om de rekeningen gespreid te betalen want er is geen geld voor. Vaak kan dit zonder probleem en er wordt niet moeilijk over gedaan. Wel worden er dagjes uit gegaan, nieuwe jas gekocht en de oude was nog maar een jaar oud, bij de duurste supermarkt worden de boodschappen gedaan en er wordt vrolijk op krediet gekocht bij postorderbedrijven. Mensen hebben huurschuld en onbetaalde rekeningen en betalen deze niet of in termijnen. Ook hier worden er wel nieuwe telefoons, computers en allerlei andere spullen gekocht.

Volgens BKR, hebben ze geen zicht in inkomen, huurschuld, belastingschuld of onbetaalde rekeningen bij het energiebedrijf. Ook studiefinancieringen van DUO (voorheen Informatie Beheer Groep) worden niet bij BKR geregistreerd. Hypotheken zijn alleen geregistreerd wanneer er sprake is van een betalingsachterstand (negatieve registratie) van meer dan 120 dagen.

Als ik dan kijk bij wat postorderbedrijven dan is krediet of een soort van betalingsregeling bijna altijd mogelijk. Een postorderbedrijf schrijft zelfs vragen te stellen over het gezinsinkomen, woonlasten en eventuele betalingsverplichtingen.

Ik zit er niet zozeer mee dat er blijkbaar geen overkoepelend orgaan is om mensen te beschermen tegen zichzelf. En ook niet dat bedrijven willen verkopen, daar ben je een bedrijf voor. Ik vraag mij wel af, waarom hebben mensen wel geld over voor secundaire levensbehoeften en niet voor wat eigenlijk de primaire levensbehoeften zijn: woning, voedsel, gas/water/licht en zorg en scholing. Kunnen mensen niet meer zonder alle luxe? Kunnen mensen de stap niet meer terug? Gedrag is moeilijk te veranderen. En je kunt 24 uur per dag winkelen, zelfs in de nacht staan de winkelmandjes klaar. Je moet sterk in je schoenen staan om niet te bezwijken voor een aankoop.

En is het woede? Woede omdat de lasten voor alles stijgen en het oneerlijk voelt? Geen baan of geen loonsverhoging en steeds minder geld te besteden en dus bekijk het maar met de openstaande boetes, zorgpremies, huren en belasting. We leven nu en wie dan leeft ziet wel weer? Genieten? Er wordt zoveel geld over de balk gesmeten door mensen die bewust het voorbeeld wel zouden kunnen geven. Mensen denken misschien, wat zij kunnen dat kunnen wij ook?

Ik kom ook steeds meer tegen dat ondernemers en werkgevers op hun betalingen moeten wachten. Soms wel drie maanden. De vaste lasten lopen door en dan laat je die maar even voor wat ze zijn.

Er is geen geld en er komt geen geld en waar het wel zit daar blijft het lekker zitten. De cirkel is niet rond.

Misschien zou iemand de mensen eens bewust kunnen vertellen dat we het eigenlijk met zijn allen niet weten en op zoek zijn naar een oplossing?

Vandaag is het een mooie dag om mijn bewuste ervaringen in mijn reiswereld eens onder de loep te nemen. In Praag hadden wij er ook al een gesprek over. Waarom verdien je straf als je alleen bent zonder partner? En dan heb ik het over de toeslag voor de eenpersoonskamer die veel hotels hanteren. Een persoon kan ook een hele minibar leegdrinken en eten hoor = omzet. Het is echt niet meer van deze tijd en het voelt niet goed.

Ook in hotelland is een omwenteling gaande. Helemaal van deze tijd is Short Stay! Geen prijs meer per gast maar een gemeubileerd appartement voor een paar nachten. Dit gaat de toekomst worden, al zijn er wel wat haken en ogen. Als ik in een appartement woon en ik heb constant andere mensen naast mij, is dat leuk? Zolang zij zich gedragen wel. Nog iets waar je als kind op moet letten voor je ouders. Als er toeristen naast ze wonen dan is het “buurtcontact” weg. Ga dan zelf even kijken of de gordijnen elke dag nog open zijn… Short stay is ook de oplossing voor als je een onverkoopbare woning hebt of veel in het buitenland verblijft voor je werk. Ook ruilen veel mensen van huis met elkaar voor een vakantie. Ook dat is weer eens iets anders. Zo zie je dat mensen steeds op nieuwe ideeën komen en dat een oude zekerheid van alleen een hotel, niet meer zo vanzelfsprekend is. Krom is wel dat je als hotel een groot aantal regels moet naleven en dat met short stay het nog een beetje onduidelijk is. Zo heb ik ook in een short stay geslapen, waar ik met brand echt niet weggekomen was. De nieuwe tijd creëert nieuw ondernemerschap en daar is niets mis mee, ondanks haken en ogen.

Alles in een hotel of horecagelegenheid valt of staat met goed personeel. In Zwolle was dat er dus niet in het hotel. Als je moet vragen of je koffiekopje bijgevuld kan worden dan doe je iets niet goed. Als iemand morst dan hoor je met een doekje klaar te staan. Wel lol gehad ondanks dat.  En als je bij de receptie niet eens weet of het ochtend of middag is en je de helft aan informatie vergeet te geven dan doe je het niet goed. Bij mij werkt het zo, als ik goed geholpen ben dan kom ik terug en anders niet. Ik kom gelukkig nog genoeg gelegenheden tegen waar de gast wel centraal staat.

In de horeca zijn het ook vaak de jongeren die iets willen bijverdienen. Slechte salarissen en lange uren draaien is een veelgehoorde klacht. En met weinig mensen werken en je de benen uit je lijf lopen. Lastige klanten en fooien die niet gedeeld worden. En toch, als je het alleen voor het geld doet en niet omdat het leuk is, kun je dan niet beter iets anders gaan doen? En waar is de oudere ervaren horecakracht die de mensen inwerkt? Blijft feit dat de banen niet voor het opscheppen liggen en je toch iets moet doen voor je geld. Ik heb zelf vroeger ook in de horeca gewerkt en ik vond het helemaal niets en ben er ook mee gestopt. Er kwam vanzelf weer een andere baan op mijn pad. Ervaring rijker en illusie armer of zoiets.

Op een, met het verkeerde been uit bed gestapt dag na, je bent wat je uitstraalt. Niet alleen in hotels en horeca maar overal, wees je daar bewust van.

En op de fiets en je eigen koffie mee en broodjes, daar kan ik ook van genieten. Lekker in de natuur zitten en mijn eigen koffie inschenken. Ook bewust niets mis mee en nog goedkoop ook.