Het is vandaag 1 mei en de Dag van de Arbeid en ik was wat graag aan t’ werk gegaan vandaag… Ik moet het voorlopig nog doen met boeken, mijn zoldertje en een paar uitjes. Er gaat werkelijk waar niets zoals het wel zou kunnen gaan en ik snap eerlijk gezegd helemaal niets meer van de wereld waarin ik leef. Ik blijf het uitermate fascinerend vinden dat veel mensen weer de dingen gaan doen zoals zij deden voor de coronatijd. Een vriendin zei tegen mij dat veel mensen ook wel onbewust weten dat er dingen gaan veranderen maar niet anders kunnen dan nu hun oude patroon weer oppakken. En stil zitten is ook geen optie, er moet gewoon doorgegaan worden met alles. Ik denk teveel na dat is mijn handicap en pret. Ik zie dingen zich gewoon gaan herhalen vanuit de geschiedenis, maar da’s teveel nadenken hé? Ik had dan ook behoefte aan een wonder en de Sint-Janskerk in Gouda was dan ook echt een wonder. Gouda viert feest want 750 jaar Gouda, hoera! De ramen in de kerk waren prachtig en de kers op de taart waren de tentoongestelde cartons in het museum. We hebben in het nu behangrollen toen waren er rollen met levensgrote ontwerptekeningen van de glas-in-loodramen in de kerk. Een wonder dat de rollen intact zijn gebleven. Het was ook grappig dat er in de kerk weer zo’n hoekje was met bordjes die opgehangen konden worden met wat de grootste zonde van 2022 is. Ik zag het bordje hebzucht toch wel op nummer een hangen. Ik ben ook erg van slecht nieuws wel brengen en dat alles weer even minder en minder gaat worden wat ook kan betekenen, het gaat anders worden en toch gelukkig… Nou Gouda is een aanrader voor iedereen. Ik had met Dora nog kaartjes van twee jaar geleden voor het theater, Lebbis met De Ziel. De kaartjes afgelopen vrijdag benut en deze man roept ook al jaren dat het wel anders zou kunnen, denkt ook na en pret. Afijn erg gelachen om zijn grappen, moeilijk beroep in het nu, grappen maken. Er staan nu alleen nog een paar dagen Spanje in de planning maar die gaan wat mij betreft niet door vanwege de verplichte toegang voor vakantie test voor 9 maanden geleden gevaccineerden. Ik zie de logica niet in van zo’n test voor toegang voor een land en kan hem op geen enkele manier omdenken. Ik kan alsnog direct corona krijgen na mijn test. Ik moet niks, dan maar niet naar Spanje. We krijgen er geen ruzie om zei mijn reismattie en dan is het goed. Het was het risico van vroeg van te voren boeken en is nu ook echt afgelopen voor alles. De een vindt het geen probleem om te testen voor vakantie en en de ander wel, zo is t’ leven.

Het is vandaag 14 april en dus mijn verjaardag. Ik zat laatst in de auto en ging over een weg dwars door de polder en toen ging er naast mijn auto een tijdje een witte zwaan met mij mee vliegen. Het was heel erg bijzonder en er gebeuren wel meer bijzondere dingen de laatste tijd in mijn leven. Ik ga inderdaad weer een andere kant op in mijn leven mocht de zwaan daar voor staan. De uitjes met Dora zullen nog wel blijven maar niet meer zo vaak als anders. Er gaan dingen verdwijnen en er gaan andere dingen voor in de plaats komen. Kortom, het gaat weer een grote verrassing worden. Voor vandaag een gewone dag met taart en felicitaties. Mijn verjaardagswens is een wapenstilstand voor komend paasweekend overal waar oorlog is nu. En beter nog, stop met oorlog en ga eens een mooiere wereld maken met zijn allen. Wensen mogen altijd, zeker op mijn verjaardag…

We hebben twee dagen de boel bekeken van Zaltbommel tot Tiel en van Zaltbommel tot aan Culemborg. In Zaltbommel stond een beeld aan het water van hoe hoog het water een keer was gekomen. En verder waren de kerken daar dicht. Jip en Janneke zouden ook vast zeggen dat er wel erg veel auto’s in het centrum reden. De grote kerktoren die wij altijd vanuit de trein zagen was wel mooi van de buitenkant van dichtbij en pret. We hebben verder langs de Waal gelopen en naar de grote boten gekeken, altijd leuk. Er zitten daar best een paar mooie natuurgebieden en de strandjes langs de Waal blijven leuk. Er stond bij Hurwenen een oude schoorsteen van een voormalige steenfabriek nog overeind en daar zat een ooievaarsnest in, echt mooi om te zien. We hebben een leuk ritje gemaakt naar Tiel en onderweg de bloesembomen bekeken. Ik kreeg zelf gemaakt appelsap en dat was wel even anders dan het spul uit een pak in de winkel, erg lekker. We hebben op de reis terug naar huis een wandeltocht gemaakt over een landgoed, Mariënwaerdt. Ze hadden daar ook een winkel en een fles echte appelsap gekocht voor thuis. Het oude centrum van Culemborg stond nog op onze lijst en daar de logeerpartijboel afgesloten op een terras met een gebakje alvast voor mijn komende verjaardag. Ik ga weer een week lang gebak eten met vriendinnen en pret. Het was vooral een leerzaam weekend en wat is Nederland mooi. We hebben nog een uitje gepland staan voor een paar dagen naar Spanje dit jaar, stond al langer vast. Ik vrees dat die niet door kan gaan in verband met de houdbaarheids-datum van de vaccinaties. En om voor een paar dagen op vakantie naar Spanje een test te moeten doen en papierwerk te moeten invullen gaat hem echt niet worden bij mij, is geen vakantie en geen nieuw normaal bij mij waar ik aan mee wil doen. Dus dan blijven we maar in eigen land en pret.

Ik mocht mee met mijn reismattie Dora uit logeren bij aardige mensen in de Bommelerwaard. Een gebied voor mij totaal onbekend en het gebied van de fruitbomen. We gingen voor de bloesem maar de meeste bomen moesten nog uitkomen. De heenreis begon voor ons in Leerdam. We gingen naar het glasmuseum en ik vond het tot mijn grote verrassing erg interessant. Ik had er nooit zo bij stil gestaan dat alle jaren hun eigen glaswerk hadden. Ik herkende inderdaad de theekopjes van mijn moeder en de vazen van mijn oma aan de jaren die bij het glaswerk stonden. Er ging een wereld voor mij open, de wereld van het glas. De glasfabriek is er nog in Leerdam maar de glasblaasafdeling is weg. Ze hebben nu in het dorp een ruimte waarin glasblazers hun kunsten laten zien. We zagen hoe een vaasje gemaakt werd. We hielden het er alleen niet lang uit binnen vanwege de warmte en de rook. Ik vond het een prachtig plaatsje Leerdam en de gedichten op de brug waren mooi zeg! En jammer dat de dichteres niet meer leeft, erg jong overleden. De Linge loopt door het plaatsje heen en er was ook een rondvaartboot. De Zuidwal met de Muizentorentjes, schattig en kortom wij waren aangenaam verrast in Leerdam! En toen verder naar het land van Maas en Waal, ik had een eigen liedje gemaakt voor onderweg in de auto met een quiz erbij en we hadden grote pret. Onder de bewolkte hemel in de zilveren automobiel, Dora en Inkie doen weer eens debiel en we praten en we zingen en we lachen en hahahahaha daar bij de Waal. Ik moest bij Bommelerwaard aan Olivier B. Bommel denken, ook zoiets raars. Nou we mochten in een huisje slapen onder aan een dijk en met 3 kippen in de tuin. Er stond dan ook een doosje met 4 eitjes voor ons klaar, erg leuk. Het was weer een leerzame glas dag.

En vandaag alweer de laatste van onze drie vrije dagen op Vlieland. We mochten onze rugtassen in het hotel laten staan en ophalen in de middag, erg vriendelijk. We gingen een kleine wandeling maken naar het strand met een groot hotel en een strandpaviljoen. Het deed mij een beetje aan Noordwijk aan Zee denken in het mini klein en vooral zo mini klein houden, dacht ik… De torenflats voor alle inwoners van Nederland bouwen we elders in het land als het aan mij zou liggen en niet op Vlieland. Maar ik ben nog niet eens een zandkorrel op het strand op deze wereld dus het blijft een gedachte en pret. Het strand was hier ook weer mooi en het strandrups voertuig had een wiel of misschien wel meerdere wielen die een gedicht in het zand achterlieten tijdens het rijden. Ik laad mijn hart vol Waddenzee, een beetje stiekem zonder vragen, Ik neem een beetje Vlieland mee zoveel als ik kan dragen. Toch geweldig om deze tekst van K. Schippers te lezen zo langs de kustlijn? Zo zou je allemaal vredesboodschappen op de stranden kunnen zetten in Nederland, ook gaaf! Jan Jacob Slauerhoff zou er voor uit de dood opstaan en terug keren naar Vlieland, echt wel. Ik zou in het seizoen op de stranden zetten: bedankt namens strand en zee, neem je afval mee. Het is trouwens aan veel dingen te merken dat er minder troep komt, de kleine bakjes in de supermarkt met salade zit opeens geen plastic lepeltje meer in en ik vroeg mij altijd al af waarom er wel een lepeltje in zat. Mijn magere kwark heeft geen extra plastic dekseltje meer. Ik doe 3x met zo’n bak en doe er dus nu thuis een boterhamzakje overheen of schep het over in een niet wegwerp bakje met deksel. Ik vind het leuk dat mensen zich nu bezig houden met hoe het anders kan. Er komt een tijd dat de afhaal weer vraagt om zelf je pan mee te nemen voor friet of patat… Ik dwaal weer af en we namen de laatste middagboot terug naar Harlingen en zo kwam er een einde aan drie dagen Vlieland. Het was lekker om even niets te moeten, mijn gezicht heeft door de zon nu weer meer sproeten…

We besloten na een ontbijtje op ons balkon met prachtig uitzicht op de Waddenzee om een fiets te gaan huren. Om het hele eiland te kunnen zien toch voor een elektrische fiets gekozen voor vandaag. Het was het broedseizoen op Vlieland voor de vogels en overal stelletjes, zo lief. Er waren dan ook voornamelijk mensen met verrekijkers en vutters die ook op de fiets zaten. De stranden waren zo mooi op Vlieland! Een plaatje met de strak blauwe lucht, het bijna witte zand en de zee. Ik had de zee echt heel erg gemist, bewust van… huilen van blijdschap. Er is op Vlieland ook een militair oefengebied en een deel is afgesloten. Het was wel leuk om de vliegtuigen hoog in de lucht te horen, jammer dat ze niet even laag langs de zee over kwamen vliegen. Vlieland is misschien ook iets minder geschikt om vluchtelingen op te vangen door het geluid van de jagers, denk ik dan zo. In een supermarkt was het mogelijk om ons statiegeld bonnetje in een bak te doen voor de vluchtelingen vanuit de Oekraïne. Er kwamen per week al veel mensen ons land binnen voor een beter leven of als vluchteling en nu komen daar de mensen uit de Oekraïne bij. Waar gaan we iedereen laten? Het was erg leuk om met de fiets het eiland rond te rijden en er viel van alles te zien onderweg en de rode vuurtoren was erg mooi. Bij de haven van Vlieland was er ook weer een strandopgang en daar kwam net de veerboot weer aan en leuk om te zien vanaf het strand nu. De Dorpsstraat met de monumentale huisje en de kerk en het plein waren ook leuk. Wij vonden de rust, ruimte en de schoonheid van het eiland heel erg mooi. Door en door koud geworden van een dagje op de fiets en heerlijk weggekropen onder een warm dekbed.

Wil je mee naar Vlieland? Mijn reismattie had een paar vrije dagen en voor mij was het ook wel weer goed om even uitgelaten te worden en pret. Vlieland, van het ezelsbruggetje van de TV TAS vroeger op school. Ze doen daar toch niet aan wadlopen? Mijn verwerking van ons eerdere wadloop avontuur zit nog vooraan in mijn brein opgeslagen… In deze tijd niets meer vooruit boeken als het even kan, er is bij ons zoveel niet doorgegaan de afgelopen tijd dat we nu echt zo laat mogelijk proberen te boeken. PBO, parkeren, boot en overnachtingen geboekt en verder zien we wel. Het was duurder om met de bus en trein naar Harlingen te gaan dan met de auto. De benzineprijs kan dus nog verder omhoog… We zijn eerst onderweg even gaan kijken bij mijn nieuwe uitdaging en toen verder gereden langs alle heule grote windmolens ter land, ter water en uiteindelijk in de lucht. Bij het geboekte lang parkeren ging de slagboom vanzelf open voor de auto, toch handig nummerbord herkenning. De toerist mag de auto niet meenemen naar Vlieland en het is ook nergens voor nodig want het eiland is klein. Het was prachtig weer en wij vaarden met de grote veerboot vanaf Harlingen naar Vlieland toe. Wij genoten echt in de zon op het dek en prachtig om te zien de Waddenzee. We zagen nog een paar zeehondjes. De boot kwam aan en onze kamer was echt een klein stukje lopen. We kregen tot onze verrassing een mooie kamer met balkon met uitzicht op de dijk en de Waddenzee! Mijn reismattie keek vroeger een serie op de televisie met een dokter en die serie was opgenomen op Vlieland. Ik keek de serie nooit dus voor mij was alles echt nieuwe en pret. We hebben lekker op een bankje in de zon van het water genoten en de rust. Ik was zo blij dat we voor het seizoen uit waren gekomen naar Vlieland. Ik gun de eilanders daar wel een goed seizoen want begrijp best dat er inkomsten nodig zijn. En na een hapje eten en naar de sterren kijken naar bed. Nog best koud zo in maart in de avond en nacht.

Ing, het zou wel leuk zijn als je weer eens gaat schrijven over onze uitjes, aldus mijn reismattie. In deze huidige tijd hoort zij toch eigenlijk te dreigen dat mijn foto’s anders niet meer in ons Albelli fotoboek komen maar gelukkig is zij nog blijven hangen in de oude gezellige tijd… Waar andere mensen meer gingen schrijven viel ik even stil. Stilte is helemaal niets mis mee af en toe, sterker nog ik ben er een fan van geworden. Geen zin om te janken over mijn lichamelijke pijn, geen zin om te janken over alles wat moest, alhoewel… Welke idioot heeft er verzonnen dat een erfenis verwerpen geld kost. Nee is toch ook een antwoord? Om dan toch even te janken, zelfs na de dood van mensen maken we de boel zo moeilijk mogelijk voor u. En kunnen we de woorden de erven van misschien vervangen voor de nabestaanden van? Klinkt een stuk vriendelijker. En als er een wettelijke partner komt te overlijden dan gaat gewoon alles vanzelf over naar de andere wettelijke partner zonder enige papier rompslomp van dien. En pas als de laatste is overleden komen de overige wettelijke nabestaanden in beeld en dan is het altijd gratis ja ik wil of nee ik wil niet. En de belastingdienst komt al helemaal niet in beeld bij overige wettelijke nabestaanden totdat de laatste wettelijke partner er niet meer is. Een vriendin legde mij uit dat er mensen elkaar de hersens inslaan voor een erfenis en dat daarom alles zo is dichtgetimmerd. Ik heb dan altijd een antwoord, is mijn wereld dus niet meer waarop ik wil leven, zo voelt het voor mij dan echt. Een notaris zou waarschijnlijk zeggen dat ik zijn beroep de markt uit prijs en pret… Ik ben Ingrid en bij nood alleen met mijn rugtasje waarin een paar bezittingen kunnen en dat is het. De rest is allemaal te leen op deze wereld, bewust van… En zoals de afgelopen maand gezien, er zijn maar weer een paar idioten nodig die de wel gezellige mensen hun huis uit kunnen jagen met een oorlog. Deze wel gezellige mensen hebben dan alleen een paar bezittingen om mee te nemen en elkaar als ze mazzel hebben… Het zou zo leuk kunnen zijn op deze aardbol met zijn allen, tja de mens kan zo slecht zijn. Afijn, de vraag was of ik weer leuk wilde gaan schrijven. Nou als iets niet leuk is dan is dan kan ik ook niet leuk schrijven. Ik doe wel mijn best vanaf morgen.

Het jaar van 2021 was voor mij het jaar van Dante Alighieri, dacht ik zo. Van de hel naar het paradijs, van het paradijs met de aanschouwing van iemands vagevuur de hel gezien te hebben en van die hel proberen weg te blijven en mijn eigen paradijs weer te maken, zo’n jaar voor mijn gevoel. Ik heb nog nooit zo’n jaar beleefd en voor mij hoeft zo’n jaar ook niet meer. De persoon van 2021 is geen enkele twijfel over, ikke zelf. Ik heb met mijn virtuele zwaardje de duivels verslagen en ben niet in de hel gevallen maar blijven staan in mijn eigen paradijs op eigen kracht. En mensen die het als een overdrijving zien van mij, jullie waren er niet bij en wees heul blij. Ik heb wel door gewoon mijzelf te blijven onbewust een paar steentjes weten te werpen en wat stroompjes een andere weg laten gaan. Het is wel zo dat als alles op rolletjes loopt, ik niets leer maar het afgelopen jaar was een beetje te veel leren… En dan in de laatste maand van het afgelopen jaar het overlijden van mijn moeder en bewust van dat haar overlijden ook een verandering teweeg bracht in mijn leven. Mijn broertje gaat mij nu helpen met mijn vader en mijn ex vriend zag ook het licht terug en is weer in mijn leven terug. Het is allemaal zo bijzonder dat vriendinnen zeggen dat er echt iets spiritueels moet zijn want anders kan het niet allemaal, tja. Het zou heel erg fijn zijn als ik in 2022 weer vaker kan schrijven… met pret… Er is natuurlijk wel een woord van dank naar mijn reismattie Dora toe en andere vriendinnen die altijd aan mijn zijde bleven en blijven staan, ook best bijzonder, bewust van… Ik heb ook veel andere goede mensen ontmoet het afgelopen jaar, bewust van… Het afgelopen jaar heeft mij wel mijn lichamelijke gezondheid gekost en ik ben op de weg terug, neem er de tijd voor. Ik ben dankbaar voor alles wat wel kan. Nou genoeg terug gekeken, vooruit. En voor 2022, ik hoop oprecht dat we terug kunnen naar de menselijkheid, dus mensen ontmoeten mensen en niet mensen ontmoeten corona en alle corona maatregelen. Het is er nu echt tijd voor. En goede mensen blijven nodig om met hun virtuele zwaardjes andere oplossingen voor alle andere problemen in ons land te gaan bedenken en uitvoeren, bewust van… De meeste ellende is nog lang niet over in eigen land en wereldwijd. Ik wens iedereen het allerbeste toe voor het jaar 2022!

In 2019, in 2020 en nu in 2021 wederom een Kerstmis met een traan.

Ik maak er wederom het beste van en zoiets noem ik doorgaan.

Mijn moeder is er niet meer bij en ik ben voor haar blij.

Zij hoeft niet meer te lijden en deze wereld niet meer mee te maken vol met corona gevaar.

Zij begreep al het corona gedoe toch al niet meer zo goed het afgelopen jaar.

Het is voor heel veel mensen weer geen normale kerst, voor mij is normaal het woord van het afgelopen jaar.

Het niet meer beseffen wat normaal is of wat voor normaal door kan gaan is volgens mij nu het allergrootste gevaar.

Zoeken naar een nieuw normaal het komend jaar.

De allergrootste uitdaging, klinkt positiever en is ook waar…

Een weg zoeken in het heden.

Leren van gebeurtenissen uit het verleden.

Het zorgen voor elkaar en het omkijken naar elkaar.

Een arm om iemand heen of een ander klein gebaar.

Er is alle tijd voor mij om alles eens goed te overdenken zo naar het einde van het jaar.

Het was in 2021 voor mij mooi, naar en heul erg raar.

Voor nu een kerstgroet van mij voor alle mensen met de lach en voor alle mensen met het verdriet.

Ik gun echt iedereen dat alles er in 2022 nog beter of beter uitziet.