Er is vanuit de bewuste praktijk nog iets waar ik en anderen tegenop lopen. Het omgaan met veranderingen in de vrienden en kennissen kring. Stel je hebt een leuk groepje vriendinnen en een verliest haar baan en had al schulden en heeft geen geld meer te besteden. Jullie gaan elk weekend met zijn allen op een terras zitten en gezellig aan de borrel. In de groep is er begrip voor de vriendin en anderen betalen haar deel van de drankrekening. Totdat vriendin twee erbij komt, ook zonder baan en hetzelfde verhaal. Er begint wat gemor te ontstaan in de groep want mensen willen niet meer de rekening betalen voor twee mensen die niet werken. En zo kan er zelfs grote onenigheid ontstaan. Stel dat die twee vriendinnen een kleedje pakken en zelf wat drankjes kopen, hapjes maken en in het park gaan zitten. in plaats van op het terras. Leven naar wat je wel bewust  te besteden hebt en misschien nog wel leuker ook. Welke van je vriendinnen komt er dan nog bij je zitten? Dat zijn de echte vriendinnen. Echte vriendinnen trakteren af en toe vriendinnen die het moeilijk hebben en zij schuiven ook aan op hun kleedje in het park. Samen elkaar helpen en niet oordelen over de situatie waarin de twee zitten die het moeilijk hebben. En werkt het niet dan kom je weer andere mensen tegen die beter bij je aansluiten op dat moment. Oude vriendschappen verdwijnen en nieuwe vriendschappen ontstaan, ook dat is het leven.

We hadden het ook over geld lenen. Iemand had een geldbedrag gegeven aan een vriendin die het op dat moment nodig had. Krijgt deze persoon niet haar geld retour maar verneemt wel dat er enkele weken later voor honderden euro’s aan luxe spullen is gekocht, onenigheid als resultaat. Een normaal denkend mens gaat ervan uit dat iemand die geld van je leent er alles aan doet om het je zo snel mogelijk weer terug te geven. Ik blijf erbij dat het ook zo zou kunnen gaan… Wees je er wel van bewust dat niet iedereen er zo over denkt! Geef iemand een rondje op een terras, bordje eten, tijdelijk onderdak, help mee met de financiën ordenen, wat boodschapjes  enzovoorts. Doe wat binnen je vermogen ligt en verlang er niets voor terug. Een bedankje en een lach, zijn genoeg.

Helaas hebben mensen die diep in de put zitten soms niet meer het logische denkvermogen van wat jij wel hebt. Meestal onbewust en dan zijn ze je later wel dankbaar. Is het bewust dan is het tijd voor een andere vriendschap en laat het los, hoeveel pijn en verdriet het ook kost.

Vandaag bij de Voedselbank hadden we het over Zwarte Piet in het nu. Ik heb daar een uitgesproken mening over. Het sinterklaasfeest behouden en kinderen van jongs af aan vertellen dat het een toneelstukje is en niet echt. Nederlandse cultuur en een Nederlands volksfeest, niets mis mee. En is er behoefte aan Pieten met meerdere kleuren, doen. Punt en punt. Oud met nieuw samen en punt en we gaan weer verder. De tijden veranderen en het bracht ons wel op een andere dialoog. Bij de Voedselbank zijn we multicultureel en waarom zetten we met zijn allen niet nog een stapje erbij? Als we het aankunnen…

Feit is dat de Nederlander de Nederlander niet meer is van vroeger. We zijn met zijn allen samen Nederland ongeacht religie, huidskleur en wie en wat je bent. Twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen, zou niet meer van het nu kunnen zijn. Helaas is de haat jegens elkaar door geloof alleen maar weer aan het toenemen in de wereld. We leven in Nederland samen in een land met meerdere geloven. Het zou mooi zijn als we vreedzaam samen verder kunnen gaan met elkaar. Over het stapje erbij zetten… Ik hecht persoonlijk alleen belang aan 4 en 5 mei, Koningsdag en 1^e Kerstdag en Nieuwjaarsdag. En dan nog omdat ik de hoop heb op wereldvrede op dat soort dagen en saamhorigheid en gezelligheid. Ik pleit dan ook voor een feestdagenkaart bij de werkgever. Hierop kun je zelf jouw gewenste feestdagen aankruisen en hoef je niet te werken. Geef iedereen er zes per jaar en wat je meer wilt neem je zelf vrij.

Ik had op mijn vorig werk veel te maken met feestdagen van andere religies. Zo was er iemand die altijd vrij wilde zijn met de Joodse feestdagen. En zo hebben heel veel mensen in dit land andere feestdagen dan dat wij in het jaar kruik hebben bedacht.

Het lijkt wel alsof we een eeuw terug zijn in de tijd, het doet mij een beetje denken aan de jaren 1912-1914. Ook toen was er angst voor wat er ging komen. Heel veel mensen kunnen niet mee anno nu en zijn volkomen de weg kwijt. Het is een zaak voor iedereen om mensen weer de weg te wijzigen voordat het uit de hand gaat lopen. Bewust van.

Ik merk het bij de reacties van de mensen bij de inzamelingsacties van de Voedselbank. Mensen willen doneren en zien en lezen waar ze aan geven. Ik geef iets en wat doen jullie met mijn geld. Er waren bij Awakenings ook mensen die je bewust aan het maken waren van de gevaren van de zon. Je kon je laten insmeren. Na het insmeren kwam er een map op tafel van de KWF en of je een formuliertje wilde invullen voor een bijdrage. Niets mis mee, maar zijn zij zich er ook van bewust dat de meeste mensen op zo’n festival onder invloed zijn van…? Je laat iemand dus tekenen zonder dat iemand zich nuchter bewust is van. Laat ik het er maar op houden dat het marketing is in het nu en 2014. Misschien een idee om de volgende keer in een kroeg te gaan staan tegen een uurtje of twee in de nacht?

Leven in het nu en vooruit kijken naar de winter… Ik las ergens dat er in de komende winter bij streng winterweer minder treinen gaan rijden. Wel humor als je dan van een ouder iemand verneemt dat vroeger de treinen zelfs in de oorlog gewoon doorreden. En zat je in de trein en er kwam een vliegtuig aan dan sprong iedereen uit de trein de berm in. De mensen gingen als het gevaar over was weer de trein in om hun reis te vervolgen. Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier over het openbaar vervoer in oorlogstijd. Voor het milieu zullen de treinen anno 2014 wel beter zijn maar wat waren die oude treinen sterk vroeger. En wees je ervan bewust dat door de OV kaart de mensen iets meer tijd nodig hebben om het te snappen. Help de mensen als ze iets meer tijd nodig hebben en ook wegscheuren met je bus zonder dat een ouder iemand zit kan echt niet…

En om meer mensen met een arbeidsbeperking de arbeidsmarkt op te krijgen is nobel. Het zou ook bewust nobel zijn als er dan op de werkvloer een goede begeleiding is voor deze mensen. En als je meer mensen met een arbeidsbeperking op de werkvloer hebt dan is een werkbegeleider hard nodig. Heb je geen goede werkbegeleider dan wordt niemand er beter van.

Zo leuk om iets te doen wat je nog nooit gedaan hebt. Ik was gisteren een dagdeel aan het werk in onze Voedselbank kas. Je kunt pas echt ergens over meepraten als je het zelf ervaren en gezien hebt… En daar sta je dan snijbonen en sperziebonen te plukken! Een ontzettend leuk initiatief van de mensen die dit hebben bedacht bij hun eigen bedrijf. Een gedeelte van de oogst gaat rechtstreeks naar onze Voedselbank en de andere helft wordt verkocht om de kosten voor hen te dekken. Samen sta je sterk. Twee dagdelen per week kunnen vrijwilligers helpen in de kas. Het valt nog niet echt mee om genoeg vrijwilligers te vinden.

Ik probeer de thuis zittende mensen die cliënt zijn bij de Voedselbank er ook heen te krijgen, valt nog niet mee. Wat is er nou mooier dan een bijdrage leveren aan je eigen voedselpakket? Ook de vrijwilligers in de kas vragen zich dat af. Ook hier, de cliënten van de Voedselbank hebben vaak heel veel aan hun hoofd en kunnen zich er niet toe zetten om mee te helpen. Ook kwam de vraag of ze het wel mogen doen, vrijwilliger in de Voedselbank kas. Met al die regeltjes in Nederland snap je er soms helemaal niets meer van. Een collega had contact met het UWV en volgens hen moet de uitkeringsgerechtigde overleggen met zijn/haar adviseur werk. Belangrijk is dat vrijwilligerswerk niet gedaan wordt in de sector waarvoor de uitkeringsgerechtigde werkeloos is. En natuurlijk mag de uitkeringsgerechtigde niet betaald worden of een vergoeding ontvangen voor de werkzaamheden. Dus altijd overleggen als je een uitkering hebt of je vrijwilligerswerk mag doen en laat het op schrift zetten, krijg je nooit gezeur achteraf.

Gelukkig werken er wel wat gezonde vutters in de kas, omdat ze het leuk vinden en niet omdat Jetta het wil… We hadden het ook over hoe moeilijk het is, om als je even niet goed in je vel zit, door alle regeltjes in dit land, je onbewust  in de ellende terecht kunt komen. Als je hoofd even niet staat naar post openmaken en voldoen aan wat ons land van je eist dan kun je al snel in de goot terecht komen. Het wordt tijd dat mensen zich hier eens wat meer van bewust worden.

Ik heb nog wat radijsjes geplukt en van radijsjes eten slaap je goed, schijnt het. Ik ga het proberen, lol. Ik ga zeker nog een keer helpen als mijn tijd het toelaat, super leuk!

Om nog even terug te komen op mijn zaterdagochtend bij de inzamelingsactie van onze Voedselbank, het was super! Een nieuw record met 69 kratten vol met voedsel! Fruit, kaas, rijst, puree, soep en nog veel meer. In onze collectebus zat 119,25 euro en dit geld wordt dan besteed aan waar wij het meeste behoefte aan hebben. We hebben dus meteen luiers gekocht. De supermarkt gaf ook nog artikelen en was heel behulpzaam, echt geweldig!

Het is ook erg leuk om er te staan en de mensen ervan bewust te maken dat er echt voedsel nodig is. I don’t speak Dutch en dan vervolgens proberen door te lopen, dat werkt niet bij mij, lol. Ik ga je gewoon achterna en vertel in het Engels over the poor people in this country. Er waren ook mensen die mij vertelden dat ze vrijwilliger waren bij de Voedselbanken in Schiedam, Eindhoven en Amsterdam. Leuk om de aantallen daar te vernemen en hoe hun ervaringen zijn. Al die kassen in het Westland mogen wel eens wat doneren aan de Voedselbanken bij hun in de buurt, er draait vast wel eens iets door!

Het was opvallend dat mensen zich ergerden aan hun waarheid van Voedselbank cliënten. De verhalen van mensen die voedsel weer doorgeven en dan aan mensen die het niet nodig hebben of dat ze het soms zelfs in de afvalbak gooien. Ik ben mij hier ook van bewust maar een verhaal heeft altijd meerdere kanten. Vanuit de praktijk kan ik schrijven dat veel mensen allergieën hebben, bijvoorbeeld voor melk, chocolade, granen en bepaalde kleurstoffen. Ook hebben de mensen vaak zoveel aan hun hoofd om te overleven, dat ze niet de gerechten weten te maken met de artikelen vanuit het voedselpakket. Daarom zitten er ook vaak simpele dingen in de pakketten waar iedereen wel iets mee kan en er niet bij na hoeft te denken. En in goede tijden zit er inderdaad heel veel in zo’n pakket, ik zou het zelf ook niet weg kunnen eten en drinken in een week. En we leven in een land waarin we voedsel verspillen, doet iedereen, een enkel bewust huishouden daar gelaten. Iedereen gooit voedsel in de afvalbak en vandaar de bewuste campagnes, boeken en televisieprogramma’s hiervoor. Er komt een tijd dat we die overschotten niet meer hebben en dan kun je maar beter vast bewust oefenen op minder…

Ik ben er persoonlijk altijd snel klaar mee als iemand bij de Voedselbank iets niet lust. Je kunt het altijd proberen en heb je honger of niet! Het is ook de tijd waarin we leven, sommige mensen zijn door en door verwend. Bij ons mogen de mensen het direct aan een andere cliënt geven als ze iets niet mogen. Ook weten zij vaak wel weer gezinnen die het ook niet zo breed hebben en dan nemen ze het wel mee maar geven het dan later weg. De echte armoede hebben mensen die niet bij de Voedselbank komen en het eten ook nodig hebben!

Ik ben mij ervan bewust dat je er ook cliënten bij zitten die inderdaad de boel bedonderen en dat is jammer want zij doen hiermee de goede cliënten onrecht aan. That’s life en dat leg ik desgewenst ook in het Engels uit…

Ik was gisterenmiddag en avond bij het festival Awakenings . Mijn mobiel thuis gelaten want bellen en appen heeft geen enkele zin op zo’n festival. Wij gaan er altijd heen zonder iets af te spreken met de anderen en zo kan het gebeuren dat je de groep op zo’n festival niet compleet krijgt, hilarisch. En des te later het gaat worden, des te kleiner de kans door de alcohol, wiet en andere pillen en poeders. Als je zoals ik, alleen maar twee glazen alcohol neemt, is de pret des te groter op zo’n festival. Volgens mensen kom je zo niet in de muziek, nou ik heb mij prima vermaakt op Area V, wat een gave muziek daar. Een jong broekie zat in de middag al te kosten voor mijn ogen en volgens een meisje zou die het nooit leren. Al zwabberend stond hij later op en al zwabberend ging hij op weg naar, ja waarheen? Geen vriend of vriendin in zijn omgeving te zien, opvallend want wij zorgen toch altijd wel voor elkaar bij kots nood enzovoorts. Een vriendin had een beetje moeite met mannen die gelijk met het lichaam tegen haar aan gingen staan om te praten. Ik heb haar even uitgelegd dat ze te dichtbij kwamen in haar zone en dat zij dat dan als onprettig kan ervaren, lol.

Ik kreeg nog de uitleg waarom die ene zendmast het telefoonverkeer niet kan verwerken op zo’n festival. Toch raar dat we wel naar Mars willen en robots hebben en niet iemand eens kan bedenken hoe we hier en nu op aarde de communicatie kunnen verbeteren. Veel Engelsen en ze komen niet voor de musea in Amsterdam maar voor de festivals. In Engeland zijn de festivals kleiner en hier is er meer wiet. Een Engelsman was zijn wiet afgepakt bij de ingang en daar was hij ziek van… De meeste mensen gebruiken alle genotsmiddelen toch wel bewust en weten heel goed hoeveel ze zelf aankunnen. Ik snap echt nog steeds niet dat we hier in Nederland de wietmarkt niet opengooien. In Engeland is het ook al deel van het sociale leven, volgens de zeggers. Toch vraag ik mij dan altijd af op zo’n festival hoe het met de mensen over twintig jaar zal zijn, wat doet het allemaal met je brein?

Bij het naar huis gaan buiten het terrein op weg naar de pendelbus, stonden er vuilniszakken in de bosjes. Vuilniszakken met lege blikjes en troep van het festival en daar was iemand aan in het snuffelen. Toch maar weer even een praatje gemaakt met de man. Iemand met nog een paar tanden in zijn mond en hij had geld nodig. Hij was aan het zoeken naar eten of statiegeld. Welkom terug in de wereld buiten het festival, bam.

Ik kwam tot in de buurt bij mijn huis bij een vriendin uit en we besloten daar een taxi te bellen voor mij. Er was dus geen taxi te krijgen in de hele buurt omdat ze op alle festivals rijden. Stel je moeder is plots opgenomen in het ziekenhuis, ernstig en jij moet komen en hebt geen auto of iemand in de buurt. Taxi bestellen gaat dan dus niet want ons land leeft op YOLO en je moeder leeft niet meer tegen de tijd dat jij arriveert. Ik ben wel thuis gekomen maar niet met een taxi.

Een superdag gehad en voorlopig mijn laatste festival, ook door de prijzen. Ook de Engelsen vinden het te duur worden en zo is er de stille hoop dat ze nog eens bewust voor de musea naar Amsterdam gaan komen. Heerlijk zo’n dag en leuk om al die blije mensen te zien op zo’n festival. Kunnen de festivals ook meegenomen worden in de economische cijfertjes? Nederland danst, eet en geniet zich uit de crisis, het gaat geweldig hier!

Vandaag is er weer een inzamelingsactie bij een supermarkt voor de Voedselbank. Ik sta er in de ochtend want in de middag heb ik andere plannen. Een vriendin stond laatst in een andere plaats bij een supermarkt en daar was totaal geen medewerking van de supermarkt zelf. Beetje jammer want als supermarkt hoos je behoorlijk wat omzet binnen als je zelf ook goed meewerkt. Leerproces en voor de volgende keer samen om de tafel van te voren en duidelijke afspraken maken, communicatie… Gelukkig zijn ze bij ons altijd wel behulpzaam. Ik kom er maandag wel op terug, hoe het was. Wat mij de laatste tijd ook opvalt is dat er behoorlijk veel mensen bij de Voedselbank komen en ziek zijn, geestelijk of lichamelijk of allebei. De meeste mensen hebben nu nog wel hulp en laten we hopen dat ze die zorg nog krijgen in het nieuwe jaar. Een ding is mij ook wel duidelijk: zonder vrijwilligers stort alles in dit land als een dijk in elkaar. Niet tegenop te hozen. Mooi trouwens die windhozen bij Ameland de afgelopen week. Ook weer kansen, binnenkort bij de thuisstudies: windhoosvolger, orkaanvolger, dijkdoorbraakvolger, rivierdeskundige, aardbevingsdeskundige.

Stel je voor dat we als aarde verdwijnen of onder water komen te staan voor een groot deel. Ik mag hopen dat ze dan wel de zorgplannen van nu ergens terug kunnen vinden. En er vervolgens er een hilarisch toneelstuk van maken, met de naam: de Windhoos in de Zorg. Je zult maar iemand met dementie verzorgen thuis en ernaast ook nog een baan hebben en geen kinderen. Mantelzorger, vreselijk woord, wie dat ooit bedacht heeft. En als je geen geld hebt voor particuliere hulp dan komt je arm nooit in de mantel. Mag ik erop wijzen dat de geestelijke en lichamelijke gezondheid van de partner van iemand thuis met dementie straks meer gaat kosten dan thuiszorg. Ook kinderen draaien volkomen door die voor een ouder of ander gezinslid zorgen. Ook hier, ze komen niet meer op adem en dat gaat straks meer kosten. Ik kom ook mensen tegen die dus de hele dag alleen zitten tot de partner weer thuis komt. En nog erger, mensen die een slot op de deur hebben voor de veiligheid. Opgesloten in je eigen brein en huis. Dementie wordt doodsoorzaak nummer een over een paar jaar. De nummer twee de mantelzorgers?

Het is een rare week en het is wel hartverwarmend dat je soms ergens een bordje eten krijgt of een aanbod om ergens te komen werken. Je kunt veel geld verdienen, meer en meer en meer. Gisteren was er bij de Voedselbank nog een vrouw die ziek is en buiten haar schuld om, op het nul punt terecht was gekomen, dubbel gestraft. Iemand die altijd alles voor andere mensen deed. En nu zelf, in deze situatie, een handje vol echte vrienden over. Wat is er toch aan de hand met ons, dat we elkaar niet meer willen helpen? Ook zij was nu blijer met alle kleine dingen in het leven en positief. En toch, als je goed doet dan krijg je gelukkig ook wel eens iets goeds terug, zonder erom te hoeven vragen. Een lach kan al genoeg zijn. Laatst zat ik met iemand met bakken geld en ik vertelde dat ik iemand wat eten had gebracht. “Eigenlijk zou ik dat ook wel eens kunnen doen?” Om er vervolgens natuurlijk weer helemaal niets mee te doen… Je moet niets in het leven, nooit verwachten dat als je iets voor een ander doet dat je er iets voor terug krijgt, je doet het omdat het leuk is, het je happy maakt en je de wereld een stukje bewuster denkt te maken. Meer, meer en meer geld kan daar niet tegenop.

Afgelopen week had ik nog een poging tot zelfdoding in mijn omgeving. Niemand had het zien aankomen en het was niet gelukt. Een schreeuw om aandacht. Schuldgevoelens bij mensen om deze persoon heen. Laat het los, deze persoon hield alles binnen en het ging altijd goed. In zo’n geval kun je het niet weten als je het niet aanvoelt. En dan nog kan het gebeuren. Je zou bijna nog de politiek aansprakelijk stellen want de onzekerheid over de zorg, was een van de redenen tot de poging. Ook een van de andere redenen is niet netjes en dat bedrijf zou zich de ogen uit de kop moeten schamen.

Ik blijf erbij, het niet luisteren naar de mensen is een verarming van de maatschappij. Dat er soms niet de juiste kwaliteit bij hulpinstanties is en de tijd voor de mensen, een verarming van de maatschappij. Je kunt niet alles voorkomen maar iets bewuster met elkaar omgaan zou een verrijking van de maatschappij zijn. 

Ik was vandaag weer druk met de Voedselbank, sterker nog, ik ben de hele week druk met de Voedselbank. Ik krijg van allemaal mensen spullen en zo kom ik met een auto vol aanrijden. Nu in de tijd van het voetbal zijn het de oranje posters en spulletjes die de mensen ook weggeven. Ik ben vandaag meegereden met de chauffeur om andere spullen op te halen. Erg mooi dat bedrijven aan ons denken als ze wat over hebben aan voedsel. We mochten ook weer bloemen ophalen. En als laatste naar het verdeelcentrum en ik kreeg een rondleiding in het nieuwe gebouw. Alles volgens de voedsel en warenwet regeltjes! Het is echt een heel bedrijf geworden! Hier ook de vrijwilligers druk aan het werk om vouwkratten te vullen met artikelen. De voorraad was inderdaad geslonken, bewust met eigen ogen gezien. Meestal komt er na de zomer weer meer, laten we daar op hopen. Ook is het zaak om met winkelacties extra goederen te verkrijgen om de zomer door te komen. Ik kreeg een mooi beeld van hoeveel huishoudens er per gemeente pakketten krijgen. Bij ons de trieste gebeurtenis dat we vandaag bij onze Voedselbank een record aantal pakketten hadden. Een record waarvan je eigenlijk niet wilt dat het er komt.

Terug bij de uitgifte weer geholpen met de pakketten bijvullen met bijvoorbeeld sla en snijbonen uit de kas. Iemand kwam ook nog wat paprika’s brengen. Samen met elkaar, erg mooi! Bij de Voedselbank hebben de cliënten een pas met een nummer erop. Zij laten deze pas zien en zetten een handtekening op de lijst voor het ophalen. Het is erg leuk dat kinderen soms een tekening in het vakje voor de handtekening zetten. Komt er een vrouw en zij zegt tegen mij: “ik ben nummer 897.” Ik keek haar aan en vroeg naar haar naam. Ik heb haar met haar naam aangesproken en goedemiddag gewenst. Je bent geen nummer, je hebt een naam. Ze kon het waarderen en zo is het toch ook, het is triest genoeg dat je bij de Voedselbank moet komen. Iedereen is mens en we hebben al nummers genoeg in dit land.

Na de uitgifte was er nog het een en ander over en ik heb dat nog even de wijk ingebracht. Genoeg mensen die het wel nodig hebben en niet bij de Voedselbank komen. En zo had ik zelf nog niet eens gegeten, snel nog even naar de supermarkt en klaar voor vandaag. Mensen blij en ik blij en morgen weer een dag.

Ooit komt de tijd, dat ons Nederlands elftal wordt opgekocht door een ander land, als investering. Ik mag hopen dat het niet zover zal gaan komen, misschien nog een brug te ver…  Vandaag waren er wat cijfertjes en we worden in Nederland niet dikker en niet dunner, we staan stil. Onze volgende tegenstander is Mexico, een land waar ze de obesitas nog even iets beter aanpakken. BTW op suiker, in de vorm van extra belasting op zoete frisdranken. Het bewustzijn over de gevaren van obesitas groeit. Ik heb alle spelers van Nederland en Mexico eens doorgenomen en niemand is te zwaar. Het was wel even zoeken naar het gewicht van onze trainer. Ik kwam na zoeken uit op 82 kilo, tegen 68 kilo van de Mexicaanse trainer. Op aanvallend gebied zijn wij over de vijf aanvallers genomen, 54 kilo zwaarder. We zullen het dus van ons gewicht in de strijd moeten hebben, mits de kilo’s nog kloppen, lol.

Verder waren er ook weer wat cijfertjes over de leegstand van winkelpanden en kantoorgebouwen. Ik kwam met mijn bewuste waarnemingen uit op een nog andere verklaring. De tijd tussen aankopen, ontwerpen, bouwen en bewonen is te lang. Ik was laatst bij een nieuw kantoorgebouw en het ontwerp was berekend op het aantal mensen die er toen in dienst waren. In deze tijd gaan de veranderingen super snel. Feit is dat het gebouw bijna klaar is en het bedrijf door de veranderingen heeft gereorganiseerd. Er gaan dus minder mensen in het gebouw werken met als gevolg dat een groot gedeelte van het gebouw te huur komt te staan. De oplossing kan iedereen wel bedenken en hoe het beter kan, misschien nog een brug te ver… Je bedenkt iets en de tijd haalt het in, ook in de automatisering is dit aan het handje. De oplossing is de V, van omgaan met veranderingen, zelf bewust blijven nadenken.

Een leuk bruggetje, van werk in de bouw waar wel vraag naar is. De vervanging en renovatie van oude bruggen is hip… Onder het mom van bruggen slaan. Ik was gisteren even in mijn geboorteplaats en daar kwamen ook bruggen ter sprake. In de buurt, de oude brug bij Loenersloot gaat aanstaand weekend weg en de nieuwe brug komt. Vanaf een weiland bij de brug is dit allemaal te volgen op zaterdag 28 juni. Wel op de fiets komen of lopend, om het allemaal te aanschouwen. Een prachtklus voor Rijkswaterstaat. Verhalen en oude herinneringen bij deze brug. Zo werd in de Tweede Wereldoorlog een bom gedropt op een boerderij bij de brug. Het wrange was dat ze de brug bij Maarssen in gedachten hadden en dus bij de verkeerde brug bombardeerden. Mijn moeder zat in een andere schuilkelder op dat moment, ook heel dichtbij die brug. Pas was er nog een oude bom gevonden en volgens wat mensen, liggen er nog wel meer daar. Verhalen van vroeger en ik heb ook mijn eigen herinneringen aan die brug. Twee generaties met herinneringen aan een oude brug. Oud verdwijnt en nieuw komt terug, leven in het nu.