In de ochtend een tour door Lissabon gemaakt met een gids. In de oude straatjes gelopen in de regen en ik heb later droog bij het grafmonument van de ontdekkingsreiziger Vasco da Gama gestaan. En ik heb weer mooie glas-in-loodramen gezien in Lissabon. Ik zag de bekende tram in het straatbeeld van Lissabon. Zo al met al een aardige stad maar zeker niet mijn stad, te druk en te groot. Ik vond zelf de oud ijzeren lift van meer dan 100 jaar oud het meest bijzondere in deze stad. En natuurlijk de geschiedenis van deze stad met de verwoestende aardbeving in 1755. Nee, het hoogtepunt van deze vakantie was voor mij Aveiro. Ik heb een goede indruk gekregen van het land Portugal en het was voor mij een leuk land om één keer heen te gaan. Morgen weer naar huis en ik vlieg met TAP en dan krijg ik weer zo’n leuk doosje met afbeeldingen van Portugal erop waar lekker eten in zit! Mijn reismattie is al terug uit Italië en zij komt mij morgen ophalen op Schiphol, als verlaat verjaardagscadeau en pret. De volgende keer weer met haar op reis en alles weer zelf regelen en lachen, voor nu was deze vakantie even goed en ik ben er weer wijzer van geworden. Of zoals op het kaartje van mij reisleidster stond… Een reis van duizend mijl, begint met de eerste stap, citaat van Lao-Tse. Dag Portugal… 

In Évora nog een rondleiding gehad door het mooie plaatsje en een bezoek aan de Sao Francisco kerk gebracht met wederom een mooi beeld van Fatima in deze kerk. We waren verder vandaag in de drukke badplaats Cascais en er stonden lange rijen bij de tankstations want een staking van het brandstof transport. Ik hoop dat we nog terug kunnen vliegen en pret. We waren ook in Sintra en daar was het heel erg druk, te druk. We hebben daar wel lekker gegeten in een leuk restaurantje. In de middag met nog twee mensen getracht een heuvel te beklimmen en helaas mislukt en wel gelachen. Ik vind het trouwens leuk dat ze in Portugal gewoon bij de toonbank even een bakkie koffie drinken en iets eten in de kleine koffietentjes. En ik zag vandaag voor het eerst op straat een afvalbak met een zonnepaneel op de bovenkant en die met een voetpedaal open ging en geen dank u wel zei. En toen op naar Lissabon waar ik de mooiste hotelkamer tot nu toe heb op de tiende verdieping met balkon en met prachtig uitzicht over de stad. Ik wil nu eigenlijk wel naar huis en ik ben benieuwd hoe het met mijn ouders gaat en met oma. Ik heb al zoveel geschiedenis voorbij horen komen en geschiedenis gezien dat ik een beetje snak naar het heden. Ik zag in Lissabon trouwens elektrische fietsen en steps en een elektrisch laadpunt voor auto’s. Voor de aanleg van goede fietspaden in Portugal is een ervaren Nederlander nodig daar… Er zijn verder weinig zonnepanelen en windmolens te bekennen. De jongeren trekken weg en wie gaat alle steentjes nog onderhouden in het land en alle tegeltjes? De 3D printer of volgende uitvinding? In Lissabon veel rolkoffers en de panden worden een voor een opgekocht en mooi gemaakt en in de verhuur gedaan. Zeg maar, waar Amsterdam nu een beetje van terug wil komen en pret.

Het is trouwens leuk om de citroenen en de sinaasappels aan de bomen te zien groeien in Portugal. We gingen vandaag het platteland door en op… Na een tijdje in de bus gezeten te hebben, bij een korte stop langs de weg een kopje koffie gedronken voor 0,60 euro. Ja, vooral op het platteland lagen de prijzen laag. Guus uit de groep vroeg tijdens de koffie of hij op het blog mocht bij mij, nou gefeliciteerd, je staat erop. De vrouw van Guus is van de Nijntjes breien voor KiKa, staat zij ook een beetje in de zon op dit blog. We kwamen aan bij een Port landgoed. Het was leuk om te zien en de rondleiding was erg leuk en er kon natuurlijk geproefd worden na afloop van de rondleiding. Onderweg zagen wij ze al vanuit de bus, de kurkeikenbomen. Ze pellen de bomen als het ware en de schors van de boom is kurk. We gingen naar een hal waar ze het proces aan ons lieten zien van kurkeikenboom tot eindproduct tas van kurk. En na afloop ging er natuurlijk nog een deur open waar alle producten van kurk gekocht konden worden, van tas tot schoenen. Het was een leerzaam dagje op het mooie platteland. Er zitten trouwens veel Nederlanders met een farm of te wel een boerderij in Portugal. Een van onze gidsen ging elk jaar naar een gezamenlijke 5 decemberviering in Portugal met Sinterklaas en Zwarte Piet, ooooh Zwarte Piet klonk er vanuit de bus en pret. Évora was de volgende bestemming en heerlijk op een terras gezeten daar met een deel van de groep. Een iemand van de groep noemde klimaatschaamte met vliegen, last van klimaatschaamte. Ik vroeg om mij er iets meer over te vertellen, interessant. Je kent het woord toch wel? Jawel maar ik ken niemand in mijn omgeving die er last van heeft dus vertel… Nou vliegen iets minder ver weg en afval rapen op het strand. Nou laat mij dan maar enkel als enige van de groep, een rugzak van 6,6 kilo bagage meenemen en pret. Er zat ook een oud onderwijzeres in de groep en ik vroeg over het onderwijs en ja zij was links maar dat had niets met het gegeven onderwijs te maken. Nou, ik schaamde mij op vakantie maar voor een ding en dat waren wat kerken met veel pracht en praal en dat dan voor mijn ogen een dakloos persoon van de stoep van de kerk werd gehaald door de handhaving. Echt vreemd, ik ervaar bij zoiets schaamte en ik ga geen naam aan deze schaamte geven, schaamte is gewoon schaamte en zucht. Nou ik leer veel op mijn reis en ik mis alleen mijn reismattie vreselijk voor de humor. In de avond kwam het bericht van de brand in de Notre Dame in Parijs en als je dan zoveel historische bouwwerken hebt bezocht door de week heen dan doet dat toch verdriet.

Hoera, jarig en niemand die het weet hier! Nou het ging bijna fout want je moest hier wel het paspoort afgeven en weer ophalen bij de receptie en het meisje van de receptie zag mijn geboortedatum en gaf mij een lach, bijna ging mijn niet verjaardagsfeest niet door en pret. We gingen naar Batalha en naar het klooster in Alcobaça en daar stond iemand onder een poort geweldig mooi te zingen, waaronder het nummer Avé Maria. João Paulo Ferreira – Countertenor, ik beschouwde hem als mijn verjaardagscadeau! Echt, een mooier verjaardagscadeau kon ik mij niet wensen! Ik was later nog even op het bankje gaan zitten bij hem in de buurt om hem nog een keer te horen zingen, alles mag tenslotte want jarig. Ik heb lekker koffie gedronken en in de middag kwam mijn andere verjaardagscadeau want we gingen naar de kust, hoera! Ik heb lekker op het strand van Nazaré gestaan en wat een mooie sterke golven daar! Er waren twee mensen van mijn groep plastic aan het rapen op het strand in Portugal. Ik heb alleen maar lekker op het strand gezeten in de zon en genoten van de golven! We zijn later nog naar een hoog uitzichtpunt gereden en mooie foto’s van grote hoogte van het strand beneden genomen. In de avond nog even naar de basiliek van Fatima gelopen en er was een kerkdienst aan de gang, even gekeken en toen daar nog een rondje gelopen over het plein. Ik had vanuit eigen land lieve berichtjes voor mijn verjaardag en zo was het een mooie verjaardag in Portugal!

Het was vandaag Tomar, de stad van de Tempeliers. Na een bezoek aan de kleine synagoge op naar een bijzonder museum, het lucifermuseum. En ja hoor, tussen alle vitrinekasten stonden ook de Nederlandse doosjes met lucifers. Ik hoor wel eens mensen over winkels van vroeger en er waren luciferdoosjes van De Gruyter, erg grappig en ook doosjes van Edah en nog wat van die oude winkels. Ik stond er nooit zo bij stil maar vroeger waren doosjes lucifers natuurlijk standaard in huis. Er waren ook doosjes met Hollandse molens erop! Tja, de een verzamelt postzegels en de ander doosjes lucifers en ikke zelf spaar kleine borrelglaasjes met de plaatsnaam erop. Ik heb er deze reis vijf bijgekocht en verder helemaal niets want alleen handbagage en pret. Het was erg leuk en ik ben weer naar het water toe gelopen en ik vond daar een eend met kleintjes. In weer een mooi parkje aan het water een beetje zitten schrijven en toen was het tijd om verder te gaan. Onderweg de ooievaarsnesten in de elektriciteitsmasten, leuk om te zien. In de middag was daar een goed hotel in de bedevaartsplaats Fatima. Ik ben meteen naar de basiliek gelopen om de hoek van het hotel. Een voorplein dat tweemaal zo groot is als het St. Pietersplein in Rome. Het geheim van Fatima. We zagen onderweg al mensen met gele hesjes lopen en nee geen demonstranten maar pelgrims op bedevaartstocht. Er zijn mensen die zo’n route lopen en dan ook uitkomen in Fatima. Ik ben met een ouder echtpaar het plein rond gelopen en het was bizar om te zien hoe mensen op hun knieën over een wit pad boete aan het doen waren. Je kon ook van was een oor kopen en dan maar hopen op beter horen en het schijnt dat er zelfs eierstokken van was te koop zijn voor een kinderwens. Bij ons steken mensen een kaarsje op en daar gooien ze allemaal handen vol met kaarsen in het vuur. Ik heb trouwens geen kaarsen opgestoken in kerken in Portugal want ze hebben daar allemaal elektrische kaarsjes en die zijn niet echt. Het kost veel geld om de walm van de kaarsen weg te werken in een kerk maar een elektrische kaars is voor mij echt geen kaars, bewust van. Wat we zien is niet hetgeen we zien in nep kaarslicht.

Er zijn van die plaatsjes waar je mij gewoon mag laten voor een paar dagen en vandaag was er zo’n plaatsje. De melancholieke Portugees zou zeggen, zij heeft haar hart verloren aan de schoonheid van Aveiro. Er stond trouwens een schattig wit kerkje in het centrum met in de kerk een hart met achter het glas geel met blauwe tegeltjes, enig. De huisjes met de tegeltjes, enig. Ik heb mooie foto’s gemaakt en leuk zo die huizen en dan een waslijntje met wasgoed en een airco aan de muur. Er was ook een straatje met mooie graffiti op de muren, of ik moet misschien zeggen muurtekeningen. Echt een geweldig om te dwalen door de straatjes in Aveiro, de vissershuisjes en de vismarkt. In de kanalen rondom Aveiro sierlijke beschilderde zeewierboten en het gaf het geheel een vrolijk aanzien. Ik heb een tijdje langs de waterkant gezeten en af en toe zaten er mensen uit mijn groep in een van de bootjes en ik kon dan zwaaien en pret. Aan al het mooie komt een eind en zo ging de reis verder naar Coimbra en ik vond het daar zo niet leuk na Aveiro. De oude universiteit kon mij niet bekoren. En aan het einde van de dag reden we naar weer een hilarisch hotel met een discotheek op het terrein en ja de discojeugd ging om zes uur in de ochtend toeterend en juichend naar huis na een nacht van boem boem boem. Ik heb trouwens goed geslapen daar tot zes uur in de ochtend en pret. Het is wel grappig dat het tot nu toe altijd wel iets was met de overnachtingshotels. Bij de een geweldig diner, bij de ander geweldig ontbijt en bij de een goede kamer en bij de ander is er niet over nagedacht of zoiets. Het is wel het leuke van op reis en ik heb alleen een waterkoker gemist op de hotelkamers om oploskoffie en thee te maken. Ik wil graag direct koffie bij het opstaan en dus de volgende keer in de rugtas een mini waterkoker meenemen. Als het er niet is dan weet je pas wat je mist… Het leuke in dit hotel waren de witte schelpen bij het diner, het opdienen en het geluid van schepjes op het bord waren al leuk, lekker ook trouwens. Er zitten ook drie dames in de groep die elkaar ontmoet hebben bij de samen eten club, grappig.

Er waren zo voor de Pasen trouwens veel processies in Portugal. In Porto ook weer letters en nu blauwe letters met Porto en ook zonder I ervoor en ik nam er een foto van… Het hoogtepunt van de dag was de boottocht over de Douro. Het was prachtig weer en boot en water zijn altijd goed. We hebben verder de stad bekeken en er was bij de letters Porto een prachtig stadspark. Ik zocht als ik de kathedralen, kerken, kloosters, oude gebouwen moe was steeds een stadspark uit om lekker te genieten van de mooie natuur. De kathedraal van Oporto was wel bijzonder. Blauwe en witte tegeltjes en echt prachtig allemaal en toch, ik vond de buitenkant van de kathedraal eigenlijk mooier. En ik was eigenlijk best trots op mijzelf dat ik steeds weer op tijd bij de bus was en pret. En zo ondertussen de mensen in mijn reisgroep al en beetje leren kennen en zij komen uit alle hoeken van Nederland, leuk. Er waren mensen uit Zundert en ja ik kom een keer naar jullie bloemencorso. Het is soms best leuk om te zien hoe trots mensen kunnen zijn op waar zij vandaan komen. In zo’n groep is het ook leuk luisteren naar wat zij voor werk deden en hoe het in hun tijd was en waarom de meeste toch wel erg blij waren dat zij nog in de goede tijd konden stoppen met werken, interessante gesprekken. In de groep nog twee dames die nog freelance aan het werk waren en de reisleidster dan en mijn persoontje, de rest hoeft alleen nog maar te genieten. Ik zelf ga straks met een looprek naar mij klanten toe tegen de tijd dat ik iets van pensioen krijg en pret. In Portugal zijn trouwens veel Chinese winkels, zij kopen voor relatief weinig geld een winkel en het hele gezin komt over.

In Braga de kathedraal bezocht en de glas-in-loodramen waren erg mooi. De trappen beklommen naar het heiligdom van Bom Jesus do Monte en de natuur was daar erg mooi en de trappen ook weer naar beneden gegaan. In Braga hadden ze vast geleerd van Amsterdam want er stonden grote witte letters met Braga en zonder I ervoor en pret. Ik ging er mee op de foto. In de middag nog naar Guimarães geweest met een kasteel op het programma en het kon mij allemaal nog niet zo bekoren, misschien nog de moeheid van thuis in het lichaam en in de geest? Ik was in de groep de jongste en het is best raar om aan mensen te vragen, wat deed u vroeger voor werk? En zeg maar jij hoor tegen mij, zucht, u bent oud en dus zeg ik vast nog per ongeluk u tegen u en pret. We hadden een goede buschauffeur, heel belangrijk tijdens zo’n rondreis. En de reisleidster was echt heel aardig! De meeste groepsgenoten waren echtparen met pensioen of al heul lang met pensioen… Ik vond het af en toe schattig om te zien hoe twee ouderen hand in hand de heuvel op gingen. Het volgende hotel voor twee nachten was bij Porto en lag naast de snelweg en ik noemde het een afwerkhotel. Het eten was bijzonder in een restaurant in de buurt en we werden ontvangen in een ruimte achter het restaurant en gingen eten onder TL verlichting. Mijn reismattie in Italië begreep heel erg goed dat ik de tweede avond op mijn kamer broodjes gezond bleef eten… Een vreetschuur noemde iemand uit mijn groep het restaurant en pret. Morgen naar Porto.

De reizen zijn de reizigers. Wat we zien is niet hetgeen we zien, maar hetgeen we zijn. Van Fernando Pessoa, een van de belangrijkste dichters in de Portugese literatuur. Hoera vakantie en de hoogste tijd voor mij om op reis te gaan. Mijn reismattie ging naar Italië en ik besloot om met een groep mee te gaan naar Portugal om zo even zonder zelf te hoeven nadenken te kunnen bijkomen van de afgelopen tijd. Ik had een rugtas met 6,6 kilo bagage voor 10 dagen en dus alleen handbagage want op reis, bewust van. Ik had op Schiphol al pret bij de afvalbakken want waar gooit de medemens twee plastic bakjes van maaltijdsalades in waar nog een beetje maatlijdsalade in zit? Ik zag ze twijfelen tussen plastic en restafval en ze kozen voor de restafval. Ik had de opdracht meegekregen van vriendinnen om mij te gedragen in de groep en pret. Het begon al goed want de reisleidster zat in hetzelfde vliegtuig en zij had door het vliegtuig gelopen met een bordje met verzamelen bij de bagageband in Porto. Ik zat in een boek dus niets gezien in het vliegtuig en geen koffers op de bagageband en ik stond dus moederziel alleen op de luchthaven van Porto. Ik ging maar eens wat mensen aanspreken en een man wist mij te vertellen dat hij iets met verzamelen bij de bagageband had vernomen in het vliegtuig. En ja, op een gegeven moment een groep met allemaal grote koffers en ik kon de achterste nog net aanspreken en ja dit was mijn groep en zij hadden mij al gezocht. Echt niet te geloven dat ik op de eerste luchthaven de groep al kwijt was en heel veel pret alleen en mijn reismattie in Italië kwam ook niet meer bij. Elk nadeel heeft zijn voordeel, de reisleidster wist meteen mijn naam te onthouden voor de rest van de vakantie. De eerste nacht in Braga geslapen.

Ik moest aan de volgende situatie denken… Ik ga naar de snackbar en wat wil jij hebben? Nou neem voor mij een patat met mee en een broodje kroket. Wat neem jij? Ik neem de friet met mayo en een broodje bal. Dit is het, echt niets anders nodig? Nee echt niets anders nodig. Oké en tot zo. Ik kom weer terug met een grote papieren tas met de patat met en een een broodje kroket en een friet mayo en een broodje bal erin. Hee er zit nog meer in de tas, ik zei toch dat ik verder niets wilde hebben? Huh? Van mij is het ook niet? In de tas zaten allemaal extra snacks die wij af en toe ook wel eens namen bij de snackbar. Tjee wat aardig, breng jij even wat snacks naar de buren en naar hun buren en zo verder? Het is zonde om weg te gooien, tjee wat een overdaad. Wie gaat dat in hemelsnaam betalen? Ik moest echt aan deze situatie denken toen de enige vraag de afgelopen week was…graag een nieuwe blisterverpakking met medicijnen voor mijn moeder, de oude rol is bijna op. Mijn vader kwam thuis met een tas vol met doosjes medicijnen die mijn moeder indien nodig gebruikt en die thuis nog lang niet op waren en een nieuwe blisterverpakking en als toetje twee doosjes met paracetamol en een mooie grote map met daarin een contract met de apotheek en nog veel meer leuke papieren. Het beste in zo’n geval is om zelf naar de snackbar te gaan en er een portie bitterballen op te nemen en dan ebt alles weg en pret. En ik kwam toevallig de volgende dag bij mensen die ook omkwamen in de paracetamol van de apotheek en weer pret. Ik stelde voor om alle doosjes naar Venezuela op te sturen. Nou ik lig er niet wakker van en zelf druk bezig met de voorbereidingen voor zondag 7 april. Ik hoop toch zo dat het weer niet goed is op deze dag, ja lekker egoïstisch van mij, bewust van. Het is 7 april zolderkamertjesdag in Nederland, ja er is voor alles een dag hier. Het is dan de bedoeling om mijn zolder schoon te maken en op te ruimen en iets van een feestelijk vlaggetje uit het raam te hangen. Ik dacht zelf aan een mix drankje als ik klaar ben en pret. En het wordt de hoogste tijd om weer wat dingen te gaan ondernemen nu mij ouders zich samen met de apotheek zo goed redden… Het is lente en het kriebelt, hup erop uit Ingrid.