Ik zat vanmorgen al vroeg even uit te waaien aan het strand. Er stond veel wind en er was schuim. De vraag was de afgelopen week aan onze premier wanneer hij voor het laatst had gehuild? Nou stel mij deze vraag maar niet… Mijn tranen drogen gelukkig altijd weer op, net zoals het schuim weer van de zee verdwijnt. Ik kwam thuis van het strand en mijn moeder was weer naar bed gegaan want niet in orde. Ik praat veel met mijn vader want wij zien haar elke dag en ja het is best zwaar af en toe. We hadden het over mensen en dat zij het niet begrijpen omdat zij mijn moeder even zien.  Nee, mensen met empathisch vermogen of levenservaring en die zelf in soortgelijke situaties zitten of hebben gezeten, ja die begrijpen het een beetje en meer valt er niet te verwachten, bewust van. Achter alle deurtjes in Nederland zijn leuke en minder leuke verhalen. Het gaat er ook niet om of alle mensen het begrijpen, het gaat erom dat wij zo goed mogelijk met de situatie omgaan. Het is voor ons al ontzettend moeilijk om te begrijpen wat er in het hoofd van mijn  moeder omgaat en hoe zij zich daadwerkelijk voelt, laat staan dat andere mensen het begrijpen. Het is allemaal sneu genoeg. Mijn moeder zit sinds kort een dag in de week vrijwillig op de dagbesteding zodat mijn vader even ontlast is voor een dag. En ja, ik had toch ook weer even tranen in mijn ogen toen zij de eerste dag erheen ging… Het deed mij denken aan mijn eerste keer naar school aan de hand van mijn moeder, best spannend. Zij vond het gelukkig leuk en zij heeft daar een praatje met mensen van haar leeftijd. Het is mooi dat de dagbesteding bestaat, bewust van… Ik ben de afgelopen week even naar binnen gelopen in mijn pauze om de dagbesteding met eigen ogen te bekijken. Ik weet dan waar zij het over heeft als zij thuis dingen vertelt. Ik kreeg gelijk de volle laag van mijn moeder bij mijn binnenkomst bij de dagbesteding en niets was goed daar, hallo mam en pret… Ik heb in de auto toch wel weer gelachen om haar bokkenpruik op gedrag. Ik heb zelf heel veel dingen wel losgelaten of ik zeg niet veel meer want ik heb gewoon een andere visie over wat dingen, geeft niet, mijn ouders beslissen uiteindelijk. Ik doe mijn best en leef ook mijn eigen leven, bewust van… En dus vanmiddag even naar een live band geweest in een café met Frankie op het drumstel en het was leuk. Knetterharde muziek met gitaren en drum, ik noem het altijd echte muziek. Ik vind het af en toe wel leuk om naar te kijken en luisteren. En heel eerlijk, ik was ook weer blij met de boem boem muziek terug naar huis in mijn auto en pret.

Het was vandaag prachtig weer en ik had een ochtend vrij. Ik stond dan ook al om 09.00 uur op de stoep in Kortenhoef bij een vriendin en het geeft niet om elkaar niet zo vaak meer te zien, als we elkaar zien is het goed en valt de tijd helemaal weg. De bokspaal in huis was nieuw voor mij en de paal stond dicht tegen de muur aan, gaaf. Ik natuurlijk even slaan en afgesloten met een ferme trap en hup een schilderij van de muur en heel erg veel pret. Hup de deur uit en wandelen en bijpraten in het bos. Ja, wij liepen vanuit Kortenhoef zo een bos in, echt prachtig. Er stonden daar veel oude bomen en het was mooi met alle watertjes en bruggetjes in het bos. We hebben prachtige foto’s genomen van de zonnestralen die dan door de bomen heen schenen in de ochtend. Nou toch weer ruim 6,5 kilometer gelopen in het bos. We zagen Zwanen met kleintjes en nog meer eenden met kleintjes en een ooievaarsnest en nog een paar roofvogels. Ik heb in Kortenhoef de uitdrukking curlingkinderen geleerd en pret. Ik had er nog nooit van gehoord en dat zijn kinderen van ouders die alle moeilijkheden en en tegenslagen wegvegen voor hun kinderen en heel veel pret. Het was een leuke ochtend en in de middag weer gewoon gewerkt met veel energie. Ik stap tegenwoordig toch anders de deur uit want ik heb een paar Albelli vriendinnen, dat zijn vriendinnen die mijn hoofd in hun fotoboeken zetten per jaar. Ik vraag nu steeds als ik bij deze vriendinnen kom of mijn kleding vorig jaar al in het boek stond. Ik doe zelf niet meer aan fotoboeken. Ik kan over 10 jaar gewoon een rondje Nederland doen om fotoboeken te gaan bekijken bij iedereen, gezellig. Er was vandaag stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen en niemand kon eigenlijk geloven dat ik niet ging stemmen en pret. Ja ja, volgende keer want ik heb nu gezegd… Ik vond de nieuwe aardbeving in het aardgas gebied in de buurt bij Groningen veel interessanter want een 3,4 magnitude komt niet dagelijks voor. Ik ben zelf vorig jaar in het gebied geweest en ik herinner mij de boel nog heel goed. Er is toch echt een soort van Deltaplan maar dan met aardbevingen nodig in die hoek. Het is echt anders om op of bij een breuklijn te wonen dan bij of op een gasbel te wonen. Het is eigenlijk met alles zo, we gaan iets doen of opzetten en hoe gaan we om met de gevolgen. Achteraf… Nou het was achteraf bekeken wel een leuke dag vandaag.

Het is de hoogste tijd om iets te schrijven over de familie Ko de Mees. Wij kenden de familie eerst niet en opeens waren daar in onze tuin de heer en mevrouw Mees, zeg maar Ko aldus een van de twee… Wij vinden jullie huisje in de heg wel leuk en zouden graag een gezin willen maken in het huisje? Omdat wij de beroerdste niet zijn, ons vogelhuis afgestaan aan Ko en To de Mees. Ko en To vlogen af en aan en tot onze grote blijdschap was er op een dag babymeesgeluid te horen vanuit het vogelhuisje. En ja, het zijn soms de kleine dingen die blijdschap kunnen geven in een huis en wij hebben echt genoten van het volgen van de familie Mees. Een paar keer was daar een buurtkat in de tuin en hoe lief ik katten ook vind, de familie Mees had een huisje geboekt bij ons en de katten niet. Het was een prachtig gezicht hoe de ouders af en aan vlogen met rupsen en ander voer en wij bleven op gepaste afstand, alhoewel zij snel aan ons gewend waren in de tuin. Het is net als in de mensenwereld, jonge ouders laat je toch even met rust de eerste tijd? Het getjilp was steeds te horen en werd luider als ze weer eten kregen in het huisje. De familie wilde ons niet vertellen hoeveel kinderen het waren en ja dan is het gewoon afwachten, spannend! En ja hoor, op een mooie dag vlogen er twee spruiten uit het hokje en later zaten er drie in de tuin. Mijn vader zei tegen mij, wat zijn mensen dan eigenlijk dom, vogels kunnen gelijk al vliegen en wij doen er een tijd over om te kunnen lopen en zindelijk te worden enzovoorts. Hij had wel een punt. Nou vogels en zindelijk worden is aan mijn auto niet te zien en pret. Het was enig om te zien hoe de kleintjes al snel goed konden vliegen en vanuit het huisje bleef er geluid komen. Oké, drie kleintjes en eentje met een handicap waarschijnlijk nog in het huisje? En ja hoor, de vierde kwam er twee dagen later ook uit en was klein maar kon wel vliegen, het gaat spannend worden of deze vogel het gaat redden in de harde boze buitenwereld. In de avond kwamen ze allemaal weer terug op het nest, erg leuk. En opeens was het stil en mijn vader deed het deurtje open en daar lagen twee dode vogeltjes. Er waren dus zes kleintjes. Het schijnt dat de kleintjes dan het jaar erop terug komen om te kijken of het vogelhuisje nog vrij is om weer een nieuwe familie te maken. Ik mag het hopen want er staat nog een rekening open voor de familie wegens uitvaartkosten voor twee vogels.

Ko de Mees op foto…

Ding dong, voor het eerst in mijn leven bewust meegemaakt dat Nederland gisteren het Eurovisie Songfestival won met Duncan. Het zegt wel iets over hoelang geleden het dan was dat Nederland het Songfestival won en pret. Ik liep gisteren met mensen op straat om 1 uur in de nacht na een ouderwets gezellig feest in Nieuwveen en opeens juichende mensen in een huis. Wij gingen voor de ramen kijken en ja hoor, we waren nummer een geworden zeiden de meisjes aan de andere kant van het glas tegen ons, hilarisch weer. Ik analyseer normaal voor de pret het Songfestival maar dit jaar geen tijd gehad om er goed voor te gaan zitten en ik had in de gauwigheid Zweden als nummer een en ik zat er dus ietsje naast. De onderlinge voorpret was wel leuk de heule week, mocht Nederland gaan winnen dan mag Assen het organiseren als troostprijs voor het missen van de Formule 1. Afijn, de stad met het meeste budget zal het wel weer gaan worden. De evenementenkalender is voor mij ook een van de economische graadmeters van ons land en het gaat echt fantastisch met de evenementen in Nederland, het kan echt niet op. Nou verder mag er toch nog een borreltje gedronken worden op de boten in Amsterdam en alle oudere mensen met hun jaarlijkse boottocht ook weer blij… De dierenactivisten werden de afgelopen week harder met hun acties. En de boeren willen niet dat zij zelf en de boerderijen de dupe worden van acties. Ik vind persoonlijk dat je van andermans eigendommen en spullen afblijft. De tijd dat er op inhoud nog dingen gedaan worden lijkt wel bijna voorbij, zucht. Naar elkaar luisteren, met elkaar praten, ik kom vast uit een andere tijd… En om het allemaal nog gekker te maken, er is zowaar komende week een soort van bokswedstrijd tussen twee leiders van twee politieke partijen in Nederland. De een heeft de ander uitgedaagd, voor het vermaak wel weer prachtig… Er zijn de komende week verkiezingen en ik mag van mijzelf niet stemmen en pret. Ik zei namelijk een tijdje geleden dat als Engeland nog mee zou doen aan de Europese Parlementsverkiezingen ik niet zou gaan stemmen vanwege totaal ongeloofwaardig en zie… Een ander eet zijn schoen op en ja, ik zei nog zo…niet stemmen… Ik hoop dat ik bij de volgende verkiezingen gewoon weer van de partij ben. Ik wilde het vandaag eigenlijk over andere dingen hebben maar Eurovisie Songfestival winnen is best bijzonder en dus van harte gefeliciteerd Duncan. 

Ik vind het nog steeds belachelijk dat na een overlijden in een verzorgingshuis de kamer binnen een week leeg moet. Er zijn verzorgingshuizen waar de boel even in een ruimte mag worden opgeslagen, is wel aardig. De een zijn dood is de ander zijn kamer. Over de overtreffende verzorgingstrap gesproken, een vriendin was kleding aan het uitzoeken voor haar moeder voor in de kist. En dan zegt iemand tegen haar in deze tijd, op zo’n emotioneel moment, dat panty kousen niet afbreekbaar zijn in de grond en dus ongeschikt zijn voor een begrafenis. Ik dacht zelf ook eerst aan een grap, maar nee, het was geen grap. Nou over een tijdje kunnen deze opmerkingen in de kousenlade blijven want er wordt volop gewerkt aan afbreekbare panty kousen. De plastic panty heeft zijn langste tijd gehad, bewust van. En ik ga nog even door over de zorg want ik verloor de afgelopen week mijn geduld met iets, ja is menselijk en pret. Ik vernam hetzelfde verhaal van iemand anders en dan is het toch wel iets om even neer te tikken op het blog. In het geval van mijn moeder is er bij haar ziekenhuisopname een tweede telefoonnummer genoteerd in het bestand dat was ikke. Ik ga er dan vanuit dat mijn nummer alleen gebruikt wordt in noodsituaties. Mijn vader is getrouwd met mijn moeder en dus na haar thuiskomst is er geen nood meer en bel je gewoon de echtgenoot, dus mijn vader. Nee, dan gaat op mijn werk mijn mobiel en ik hoor het ding toevallig en zonder te vragen of het gelegen komt spreekt er iemand van het ziekenhuis aan de andere kant. Ik dacht, o jee zal er iets met mijn moeder zijn? Er was dus laatst iemand anders die op vakantie werd gebeld en zich de tandjes schrok van een telefoontje van het ziekenhuis over ouders. De eerste gedachte is dan vaak toch gewoon, o zal er iets met mijn ouders zijn? In mijn geval was de vraag, hoe gaat het met uw moeder? En mijn antwoord was dan ook, bel even lekker naar mijn vader om dat te vragen want u stoort mij op mijn werk. Ik had al eerder iemand aan de lijn van hetzelfde ziekenhuis in de avond zowaar. Blijkbaar is een tweede telefoonnummer niet voor noodgevallen maar gewoon voor als de eerste niet opneemt dan bellen we de tweede. Ik hoorde later thuis dat mijn ouders net aan de koffie zaten en daarom de telefoon even lekker lieten gaan en heel veel pret. Ik vertelde over mijn gesprek en ja dan is het toch wel weer lachen. Ik kan mij voorstellen dat als er nog een ouder in leven is dat het dan wel logisch is om dan te bellen met een zoon of dochter? Ik zou mijn vader kunnen laten vragen om mij te laten verwijderen uit het dossier tot de volgende noodsituatie en dan is het weer opgelost, tja dan hebben we geen pret meer…

Het was vandaag Moederdag en mijn moeder had het er al zo’n beetje vaag over in de herhaalmodus. Dus kom, een mooie bos bloemen gekocht en haar lach van oor tot oor was onbetaalbaar. Er waren door iemand kaartjes gewonnen met de Postcodeloterij voor Artis en Pampus en wij mochten ze hebben en dus wij op naar Artis. De grap van de dag was natuurlijk, Amsterdam wil minder toeristen en de Postcodeloterij brengt ze gewoon alsnog naar Amsterdam toe deze zomer en heul veul pret. Onze Moederdag werd een dierendag en eerst eens gaan kijken op de Dam bij de demonstratie van dierenrechtenorganisatie Anonymous for the Voiceless, zij vormden 24 uur lang een vierkant met in hun handen borden met de tekst Truth. Opkomen voor dieren. Ik sprak met een vrouw uit Polen en zij moest morgen gewoon weer werken. Zij vertelde meer over veganisten en een leuk gesprek. Er waren mensen uit veel landen en nog met een Duitse jongen gesproken en met een Engels meisje. Een Nederlandse jongen vertelde over het dierenleed en dat hij wel kon huilen bij de erge films van dierenleed en hij begon ook weer bijna te huilen na 24 uur vermoeidheid op De Dam en ik gaf hem spontaan een knuffel. Hij had de zoon van een van mijn vriendinnen kunnen zijn, bewust van. Ik gaf steeds de uitleg dat ieder zijn ding doet in het leven, of het nou heel klein is of heel groot is, doe wat jij denkt dat goed voelt om voor op te komen. En de een komt op voor de dieren en de ander voor kinderen en weer een ander voor vrouwenrechten of mannenrechten en ga zo maar door, bewustwording. Afijn, wij door naar Artis en ook daar deden ze aan bewustwording. Op mijn koffiebekertje stond dat de koffiedrap hergebruikt werd voor de paddenstoelenteelt. De koek was met biologische landbouw ingrediënten en een beetje jammer dat ie dan wel in plastic verpakt zat… Het was mooi lopen door al het groen in Artis en er waren dieren. Ik kon het, zij horen hier niet en wel in vrijheid in het wild, wat moeilijk van mij afzetten. Het is best prijzig een kaartje voor Artis en wij hadden er zonder gratis kaarten echt niet gelopen. Het leuke waren de mannen die op bankjes de wedstrijd voor het landskampioenschap van Ajax zaten te volgen op hun mobiel. Ik hoor ze dan op maandag al bij de koffieautomaat op het werk zeggen, ja zij wilde naar Artis… Met de tram vanaf Artis naar het Rembrandtplein en volgens de trammedewerker achter zijn desk zei 85% van de mensen hem geen gedag. Wij zeiden wel hallo en namen ondertussen de voorsprong van Ajax door met de aardige medewerker. Nog even gezellig in de stad gelopen en op straat gegeten vanuit het vuistje en de bootjes op het water bekeken. Ik kreeg van de week al een vraag over de bootjes van een ouder iemand. De jaarlijkse boottocht door de Amsterdamse grachten, krijg ik dan nog een advocaatje met slagroom of een wijntje? Ik lig dan ergens onder tafel van het lachen, bewust van… U heeft toch een handtas waar veel in kan? Nou het was weer een leuke dag en leuk voor Ajax, landskampioen, gefeliciteerd!

Wij gingen vandaag op 5 mei een dagje naar Amersfoort. Het was koud en het was in de ochtend nog heerlijk rustig in de stad. We hebben genoten van de oude stad en wat een pracht de poort en de prachtige oude huisjes in het historische centrum. Ik vond de herdenkingsstenen op straat in de stad best bijzonder en voor ’t Oude Wevershuis lag er een met de tekst erop, Hier woonde vrouwtje Aronso vermoord in Sobibor op 07-05-1943 59 jaar oud. Op de steen lag een witte anjer. De Onze Lieve Vrouwetoren was steeds ons baken en in de kou op een terras daar toch even een bakkie gedaan alvorens verder te wandelen. Gewoon een beetje zwerven door de mooie stad en wij vonden de pijlen op de stoep best hilarisch met centrum erop en dan nog verkeerd lopen en pret. Het is altijd even wennen als je uit het buitenland terug bent dat de kerken in ons land niet altijd open zijn en wij konden zodoende pas later in de middag een bezoek brengen aan de Sint Joris Kerk. Jacob van Kampen werd daar begraven en hem kennen we natuurlijk van de bouw van het Paleis op de Dam. Het schilderij van Het Laatste Oordeel en verder viel er genoeg te bekijken in deze kerk. Het was een leuk dagje zwerven door een mooie stad en we hebben ook erg gelachen, zo erg gelachen dat we bijna de trein op weg naar huis zonder ons zagen vertrekken… Ik dacht in de oude stad ook nog even aan het nu en aan de plannen om Amersfoort in 2030 aardgasvrij te maken. Hoe wil je dat in het oude centrum gaan doen? Ik had het er van de week nog met iemand over en daar was de kruipruimte bijvoorbeeld veuls te smal voor isolatie. Oude mensen moet je niet verkassen is een spreekwoord en oude huizen moet je niet willen veranderen of zoiets? Afijn, de toekomst zal het leren. Bevrijdingsdag was keigoed in Amersfoort.

Twee minuten stilte vanavond om 20.00 uur voor de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en voor alle andere oorlogssituaties na de Tweede Wereldoorlog met Nederlandse slachtoffers. Ik kan het niet helpen, ik dacht vanmorgen ook even terug aan mijn slapeloze nacht van de afgelopen week toen er sprake was van geen Wilhelmus, ons nationale volkslied, bij het inhalen van het bevrijdingsvuur in Winterswijk. Het Wilhelmus komt er nu wel… Misschien kunnen een paar mensen daar even een extra minuut stil zijn vanavond… gewoon een minuut extra om even na te denken over de geschiedenis van ons land op 4 en 5 mei? In het kader van geef vrijheid door, ik heb het afgelopen jaar wat avondjes naar verhalen zitten luisteren over de Tweede Wereldoorlog. Bijzondere verhalen van mensen op leeftijd zonder lintje en die hun bijzondere verhalen bijna nooit onder de aandacht brengen buitenshuis. Ik heb ook hun geschreven verhalen gelezen en foto’s gezien van vroeger. Ik heb iemand gesproken met een bijzondere ontsnappingspoging uit een arbeiderskamp en later ondergedoken heeft gezeten met een vals persoonsbewijs in Amsterdam. Ook verhalen van mensen die hun vrienden hebben zien sneuvelen in de oorlog. Ik luister dan alleen maar en stel af en toe een vraag als ik iets meer wil weten. Ik probeer het heden iets meer te begrijpen door de geschiedenis te kennen was vaak mijn antwoord waarom ik geïnteresseerd was in hun verhalen. Alle levensverhalen van mensen dragen ook bij aan mijn eigen blik op de wereld om mij heen, bewust van… Geef vrijheid door…

Het is vandaag Koningsdag en ik heb een oranje gekleurde tompouce op, traditie. En ik heb voor de rest lekker het huis schoongemaakt. Het is bijna het einde van mijn vakantie. Ik heb leuke dingen gedaan en leuke mensen ontmoet en het was lekker even vrij. Ik was van de week bij een vriendin en daar hadden we koffie met appeltaart gegeten bij La Place voor een euro per persoon en pret. Het kan dus wel zo’n lage prijs, het was een aanbieding. En ik kreeg bij het tanken voor het eerst de vraag of ik voor een cent extra per liter de CO2 uitstoot van mijn tanken wilde compenseren? Ik word persoonlijk gek van alle vragen na een aankoop maar dat ben ik en pret. Het bracht mij wel op het idee om eens na te zoeken of die zaak van Shell met de olievervuiling in Nigeria nou al eens tot een einde was gekomen, ik was daar een paar jaar geleden bij in de rechtbank als toehoorster. Tot mijn verbazing begon deze zaak in 2008 en is er nu nog steeds in 2019 met het hoger beroep aan de gang, bizar lang. En ik ben gisteren de dag voor Koningsdag in de mooie stad Amsterdam geweest om naar de World Press Photo te gaan in de Nieuwe Kerk. Ik zat even te voet een beetje vast op het Damrak tussen de toeristen en pret en ik was net op tijd bij mijn afspraakje voor de ingang van de kerk. De meeste foto’s waren niet zo boeiend, allemaal ellende maar vooruit, wel mooi genomen. Ik vond een foto van een panter mooi. Mijn nummer een was de foto van Daniele Volpe met Still life volcano. Ik had de afgelopen week zelf van mijn verjaardagsgeld een ventilator gekocht want vorig jaar waren die dingen uitverkocht en op deze foto stond een ventilator en zoiets schept dan een band en pret. De foto toonde een huiskamer na een vulkaanuitbarsting in Guatemala. Ik vond deze foto misschien wel zo mooi omdat de andere foto’s meest van dingen waren met iets van menselijk handelen erin. Vrede is maakbaar en afval voorkomen is maakbaar. Een vulkaanuitbarsting is een ander verhaal, de wetenschap is nog niet zover dat een uitbarsting helemaal voorkomen kan worden als ik het goed heb. Afijn en zo denk ik altijd weer wat na bij het zien van de foto’s. In de middag nog op een terras gezeten en toen te voet door de mensenmassa heen die ondertussen al wat oranje hoedjes op hun hoofden hadden, richting bus en huis.

Het was weer even wennen thuis en dan vooral met de hoge prijzen van alles in Nederland. Parkeergeld Schiphol om mij af te halen, hoppa 7 euro. Koffie op Schiphol bijna 9 euro… In Portugal en ook in Italië volgens mijn vriendin, lagen de prijzen stukken lager, tja. Mijn vriendin kon mooi vertellen over het basisinkomen in Italië van 500 euro, het is geen vetpot aldus een inwoner daar, tja. Huur 200 euro, zorgkosten 100 euro en dan de rest nog van het levensonderhoud, tja. En zo hebben alle landen hun eigen sores, bewust van. Ik was de paasdagen in eigen land en natuurlijk mijn oprechte medeleven voor alle mensen die dierbaren zijn verloren bij de aanslagen in Sri Lanka. Ik had zondag een verjaardag en door het mooie landschap op de fiets naar de verjaardag gegaan. Onderweg de ganzen met de kleintjes en de prachtige natuur, het land is mooi in het voorjaar. Gisteren met mijn reismattie naar het strand gegaan om even bij te kletsen en om te genieten van de zomerse temperaturen in april. Het was nog vroeg toen wij op het strand liepen en opeens stonden er een paar mensen naar de zee te kijken en een man wees ons op een zeehond op het strand. Er was iemand met een hond die de hond gelukkig aan de lijn hield en iedereen bewaarde afstand en genoot van de zeehond op het strand. Het zijn van die cadeautjes die de dag al de moeite waard maken dan… Ik heb een foto genomen en de stip bij zee is de zeehond, bijzonder mooi. We hebben lekker op het strand gezeten en een wandeling gemaakt en natuurlijk appeltaart en later bitterballen gegeten op deze mooie dag. Het was voor mij wel goed insmeren want de zon was fel. Op de terugweg even langs de kuikenhof, aldus Amerikanen en pret. Het is een belevenis om het toerisme daar te bekijken en we hebben erg gelachen om alle toeristen op de oranje fietsen en de toeristen in een bollenveld. De kleuren waren prachtig van de velden, bewust van. Het was een mooi en zonnig weekend.