We waren weer terug in het berenhotel en besloten een rustdag te nemen, even niet mee met de bus en de groep. Roemenië is ook een wintersportland en we zaten in een wintersportdorp. Een beetje het dorpje rond gelopen en lekker gegeten en ze hadden zelfs wild bear op de menukaart staan. We hadden in de avond een afsluitende avond met muziek, kampvuur en eten. We hadden onze dansjurken aan gedaan, iets met foto maken voor thuis en pret. Mijn reismattie heeft zelfs gedanst in de kring terwijl ik met open mond toekeek. Waar is de techno als je hem even nodig hebt en pret.

De laatste dag begon met een waarschuwing op papier van onze reisleidster aan iemand uit het gezelschap. Wij wisten niet eens van het bestaan af. Zij voelde zich zo bedreigd dat zij vond dat het nodig was. Wij hadden het betreffende voorval gelukkig niet meegemaakt. Dan ben je op vakantie… De dag verliep verder gezellig en we zijn met zijn tweetjes na de rondleiding nog Boekarest in gegaan. De fonteinen waren echt prachtig. En verder vooral de geschiedenis van Boekarest. Het balkon van Ceausescu, het paleis van Ceausescu, o nee van het volk… Wat macht kan doen. Onze reisleidster had het communisme nog meegemaakt en kon er boeiend over vertellen.

Roemenië, een prachtig land. Roemenië een land met een geschiedenis. Wij reden in het nu, in het heden, tijdens onze vakantie langs een militair terrein van de NAVO in Roemenië. De oorlog met de Oekraïne is niet ver weg, iedereen is zich daar bewust van… En zoals overal, de gewone burgers, wie of wat dat dan ook mogen zijn, willen geen oorlog. Wij willen niet bij het conflict betrokken worden. Deze zin is een van de meest gehoorde zinnen in het nu. De kopie van deze zin klinkt ondertussen wereldwijd. In de kleine dorpjes in Roemenië zijn kleine kerkjes waar alle geloven hun dienst in mogen houden, het is een land van veel culturen. Ik zag de kerkjes en hoorde de uitleg erbij. Het is een zin die vooral bij mij is blijven hangen omdat er iets van hoop in zit, denk ik. Wensdenken?

Het was een mooie vakantie om een indruk te krijgen van het land. Ik heb heel veel niet opgeschreven, het zit wel in mijn hoofd opgeslagen, leermomenten. Dag Roemenië!

Roemenië staat ook bekend om de kuuroorden. We gingen vandaag even kijken in Sovata, bekend om de kuuroorden. We stonden bij het water daar en ik zag geen mensen drijven, wat een teleurstelling en pret. Nou weer door en allemaal mooie kerkjes en gebouwen. We zijn in veel kerken binnen geweest. Het allermooiste van de dag en van de vakantie was het bezoek aan The Palace of Culture in Mures. We mochten even binnen kijken in de hallen en in de concertzaal. Echt adembenemend en wonderschoon, de glas in lood ramen en de kleuren en afbeeldingen, echt van genoten en jammer dat we niet naar een concert konden daar. We sliepen in een dorpje op het platteland in een kamer zonder warm water, authentiek Roemenië boeken, dan krijg je authentiek Roemenië en pret. Echt elke avond bijna hetzelfde eten overal. We genoten extra als we eens een terras ergens vonden met een broodje met frites of pasta. Verwende nesten zou mijn vader zeggen en hij heeft gelijk natuurlijk…

En toen kwam de drukste dag. Medias, allemaal mooie gekleurde huizen, Biertan, een mooie burcht, Pipo wagens, en met als leukste afsluiter Sighisora. We hebben erg gelachen met een treintje omhoog de berg op en later weer naar beneden. Na een paar dagen waren we inderdaad gewend aan de groep en was het zelfs gezellig en pret. Sighisora is bij mij blijven hangen als mooiste plaats met een geweldig uitzicht vanaf rustige bankjes onder mooie bomen het dal in. Na deze dag was het voor mij echt even klaar met het rennen en vliegen van vroeg hotel uit en net voor het eten weer terug. Ik zwaaide de huifkarren uit en even rust voor anderhalf uur, wat kan stilte dan lekker zijn, bewust van… Nee is ook een antwoord en pret. En net voordat we de volgende ochtend van het platteland vertrokken was er warm water op onze kamer, te laat, wel gelachen.

En hop vandaag weer door en ook naar een ander deel van Roemenië dus een lange dag voor de boeg. Een burcht bekijken, spijker en hamer, heuvels die op het zuiden van Duitsland leken, een spandoek ergens tegen beren excursies, eten bij een familie thuis en waar de gezellige kat eerst op tafel iets van ons voedsel at… Allemaal indrukken om later te laten bezinken.

Ik vond het mooiste van deze dag ons korte bezoek aan het rode meer. De reis omhoog met de bus naar het meer toe was al een belevenis. En tot mijn grote verbazing stond er een NoMAD Library koepeltentje met een boekenrek erin met boeken. De bibliotheek voor op reis, echt zo geweldig. Er staan er meer door Roemenië heen. Het rode meer, een mooi meer met een lieve zwerfhond erbij. Ja, zwerfhonden genoeg gezien onderweg. We zaten terug in het vliegtuig bij dierenartsen die een week van hun vakantie katten waren gaan helpen in Roemenië zodat ze zich niet meer konden voortplanten, goed werk.

De mensen benutten verder best wel de natuur in Roemenië en ze hebben dan ook nog echte natuur. De houten kraampjes met de verkoop van bijzondere producten zoals Crema cu propolis, goed voor je huid schijnt het. We sliepen in een ander hotel en mijn reismattie lag erg ver weg in de grote kamer en pret. De tas kon verder ingepakt blijven want we gingen weer verder op reis de volgende dag.

Ons land heeft de wolf en Roemenië heeft de bruine beren. Wij waren nog even buiten na aankomst in ons eerste hotel in de bergen en daar hingen de beren waarschuwingsbordjes al in het dorp. Goed idee voor ons land met de wolf erop dan. We kregen het toch nog voor elkaar om een beetje sociaal gedrag te vertonen de eerste uren met de groep en aan tafel en pret… En toen beren kijken vanaf onze hotelkamer. We konden de beren zo zien lopen beneden vanaf ons balkon, echt bizar. Het geluid van een beer die een afvalbak in klimt, bizar. We kregen zelfs een extreme waarschuwing op onze telefoons binnen. De NL-Alert maar dan de Roemeense beren alert. Ook weer iets voor ons land met de wolf, het Roodkapje alert of zoiets.

Het tempo lag lekker heul hoog op deze vakantie en pas thuis konden we eens rustig laten bezinken waar we nou allemaal geweest waren in Roemenië. De eerste dag naar Brasov en naar kasteel Bran. Kasteel Bran want ze willen een beetje af van kasteel Dracula begrepen wij… In het kasteel was te druk en wij waren dan ook snel op de gezellige markt beneden bij het kasteel te vinden en in de mooie tuin om het kasteel heen. De omgeving zien vanuit de bus was leuk en kleinschalige landbouw met paarden en wagens op het platteland, enig. Onze omgang met de groep ging al beter… In de avond weer beren kijken vanaf het balkon, nog het leukste tot nu toe.

Het is altijd handig een blog om op terug te lezen en het was op 11 april 2020 op mijn blog toen ik schreef dat de vakantie niet doorging. Mijn reismattie en ik hadden deze vakantie begin van dit jaar weer geboekt. Je zou dus verwachten dat wij dol gelukkig naar Roemenië zouden gaan, eindelijk weg. Ken je dat je in het verkeerde verhaal een rol speelt? Nou het bestaat ook dat je in de verkeerde vakantie voor dat moment zit en toch wel pret… We hadden de afgelopen maanden het nodige voor onze kiezen gehad en dan gingen we nu op groepsvakantie naar Roemenië. Mijn reismattie wilde met niemand praten zei ze al toen we nog thuis waren en ik zei dat we eigenlijk beter een weekje naar de zon hadden kunnen boeken als we alles van te voren hadden geweten en pret. Het werd dan ook een hilarische vakantie.

Ik zal toch onze belevenissen een beetje opschrijven de komende dagen, al is het maar voor ons zelf. Mijn laatste echte vakantie was 4 jaar geleden en ik blijf kinderlijk blij met dat ik dan in een vliegtuig mag stappen en boven de wolken vlieg. Hoeveel mensen zouden zoiets nog bijzonder vinden, denk ik dan wel eens? Ik sprak met een man die 18 jaar niet op vakantie was geweest en hij was ook super blij gelukkig, het bestaat nog, jawel. Het was wel even wennen op Schiphol, toch altijd weer goed kijken hoe of wat en wat wel en niet mag voor een niet vaak het vliegtuig nemende muts zoals ik. Roemenië had een paspoort controle bij aankomst, weer even wennen. Wij hadden alleen een rugtas als handbagage mee voor 8 dagen en prima goed en er waren meer mensen met alleen handbagage.

We werden keurig ontvangen door onze reisleidster op het vliegveld en de groep bleek echt van alles wat te zijn en zo gingen wij met de bus het land door. Wie ben je, waar kom je vandaan en wat doe je? En dat de heule vakantie door en pret.

Er zijn een paar mensen die het leuk zouden vinden als ik weer iets meer zou gaan bloggen… Er valt genoeg te vertellen over de huidige tijd, zeker. Het ligt ook niet aan de tijd dat ik niet blog, wel aan mijzelf. Van die dingen, van die dingen. Er waren ook best een paar leuke uitstapjes om over te bloggen, ik kon de schrijf energie niet vinden. Ik geniet nog steeds van de kleine dingen. De hoogtepunten waren op muzikaal gebied het afgelopen half jaar de concerten van Karsu en Bruce Springsteen en ik zag Jaap van Zweden dirigeren. Er waren twee grappige kleine uitjes met mijn reismattie en we kunnen gelukkig nog steeds samen lachen.

Ik sta bij de zee en zie de windmolens in de verte, ik sta op een dijk en zie de windmolens dichtbij, ik sta bij een meertje en daar drijven allemaal zonnepanelen op. Een schitterende foto gemaakt van blauwe lucht, bomen, groen en dan zonnepanelen op het water en nog net een eend die kon stoppen alvorens een zonnepaneel te raken. Wat denkt zo’n eend dan? Zelfs mijn foto’s worden anders en pret. Of schapen op een dijk met een windmolen op de achtergrond en pret. Al eerder geschreven, mochten mensen dit ooit opgraven, een volgende beschaving, dan ben ik zo benieuwd hoelang zij erover doen om te bedenken wat het nou allemaal was…

En voor het eerst weer een klein weekje op een vakantiepark gezeten. De fietsende generatie van mijn ouders is vervangen door vluchtelingen voornamelijk uit de Oekraïne. Mensen die in de ochtend met een bus worden opgehaald om te werken en in de avond weer terug gebracht worden. Ik spreek altijd de leukste mensen onderweg, zo ook een toeslagenmoeder. Iedereen heeft een eigen verhaal en ik word er soms even stil van.

Ik ben begonnen met schrijven lang voor deze tijd en nu zitten we midden in de verandering, best bijzonder. Er verdwijnen nu dingen die echt niet meer terugkomen of anders worden. Stilstand is achteruitgang, bewust van en dus hoppa… In Nederland ligt veel wel stil en zullen de jongeren het voorzetje die de ouderen hebben gegeven gaan invullen, denk ik. Mijn hoop is nog steeds een links, midden en een rechtsblok en dat alle partijen daarin opgaan, twee partijen snappen het gelukkig al en pret. Ik zie ook heel veel mooie initiatieven van de jongeren. In eigen land gaat het op den duur wel lukken met de juiste sterke mensen die niet zo star van houding zijn..

De wereld is een ander verhaal, de mens is een ander verhaal. Deze tijd is een groot hoofdstuk in de geschiedenisboeken aan het worden en de afloop van het hoofdstuk is nog hoogst onzeker, bewust van.

Hoera, weer een jaartje ouder en met de hoop dat er nog veel stukjes op dit blog mogen verschijnen komend jaar.

Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven en het was dan ook een roerige tijd. Ik zeg altijd dat niets vanzelfsprekend is en dat bleek maar weer eens. Het voorjaar en de zomer, het waren tijden om nooit meer te vergeten. Afijn, de herfst heb ik altijd iets meer mee en het leven gaat weer aardig zijn gang en dooooorrrr. Het is buitengewoon jammer om niet te kunnen doen wat je eigenlijk wel wil doen en daar laat ik het bij. Er waren ook niet heul veul uitjes het afgelopen half jaar. Ik was wel blij met alles wat er wel kon. Het eerste uitje van het najaar was het jaarlijkse bowlen en eten met de vriendinnen, ons mutsen uitje. Het was erg gezellig en ik had voor allemaal een warme muts gekocht omdat het leven zo duur is geworden ondertussen. De verwarming aan in huis is niet meer vanzelfsprekend. En zo hebben we alle vier een nieuwe muts tegen de kou. Een van de kinderen van mijn reismattie had heel lief kaartjes voor ons geregeld voor De Dijk, hun laatste concert in de Ziggo Dome. Ik had geen idee hoe of wat en we zaten heel erg hoog en allebei meteen hoogtevrees. Een blik naar beneden en ik kwam binnen met kotsen in plaats van… Na een tijdje kwam de gewenning aan de hoogte en ik durfde op het laatst zelfs te staan en pret. Zo raar, de ene keer nergens last van en de andere keer helemaal mis en pret. Ik mag nog een keer naar zo’n mensenmassa gebouw met hoge zitplaatsen en dan maar hopen dat het beter gaat. Een van de beelden die mij is bijgebleven de afgelopen zomer in Amsterdam was de slapende man op een plekje waar ik ook zou gaan slapen als ik geen dak meer boven mijn hoofd zou hebben. Hij had er kijk op zeg maar… En lopend over De Dam, ik zag dan in mijn gedachten een mensenmassa tot aan het Centraal Station met mensen voor de vrede. In gedachten want vrede lijkt wel een vies woord te zijn tegenwoordig.

Het kan altijd erger… Ik vond het jammer om te lezen van het overlijden van Henny Vrienten in april. Ik was te jong om naar een concert te gaan nog in de tijd van Doe Maar, ik kreeg de muziek wel mee. En mijn favoriete nummer was Pa. Ik vond Henny een mooie stem hebben. Ik lees liever maar sommige dingen worden tegenwoordig gesproken in een podcast en zodoende luister ik tussendoor wel eens naar een paar stemmen die tot mij komen. Een goede stem is wel heel belangrijk voor een podcast. Te goede stemmen zijn er ook, zo moet ik Arend Jan Boekestijn en Yves Gijrath eigenlijk niet beluisteren in hun podcasts in bed voor het slapen gaan. Ik val gewoon in slaap dan en pret. Deze stemmen zouden zo Candelight kunnen doen of een yoga sessie en pret. Afijn ik ging daar niet speciaal voor schrijven vandaag. Ik ga even op blogstand omdat mijn favoriete podcast ermee is gekapt vandaag op vrijdag 13 mei. Een stem met een verhaal was Kees de Kort voor mij op BNR Nieuwsradio. Zo jammer dat hij geen verslag blijft doen van alles wat hij voorspelde met steengoede analyses en wat nog uit gaat komen, denk ik… Kees gaat met pensioen en gelijk heeft ie. Bedankt voor alle steengoede podcasts, ik was er blij mee. En zo zal er weer iemand anders opstaan en de boel voortzetten, zo is het leven. Het is overigens wel een zooitje in Nederland, heel veel gaat er niet door, geen personeel, geen onderdelen dus doen met wat er wel is. Er zijn zelfs nu mensen die dus geen wel meer hebben in Nederland door de chaos en dat is wel erg, bewust van…

Dora was gisteren jarig, hoera! Zij heeft net zo’n hekel aan jarig zijn als mijn persoontje en pret. En dan is het alweer 4 mei en Dodenherdenking. En morgen 5 mei Bevrijdingsdag. Het zijn dagen om weer even bij stil te staan. Ik heb samen met Dora toch heel wat locaties bezocht het afgelopen jaar over de oorlog. Het Mook War Cemetery was de kleinste en op de een of andere manier toch ook een indrukwekkende die in mijn brein is blijven hangen. Ik vond het bezoek aan het gebouw van Hotel De Wereld in Wageningen ook bijzonder. Ik dacht de afgelopen maanden een paar keer terug aan mijn bezoek aan Auschwitz ruim twee jaren geleden en aan Polen. Hoe dichtbij staat de oorlog nu weer aan de grenzen van Polen, dacht ik. En waarom wint oorlog het altijd van mensen die vrede willen, dacht ik. De geschiedenis herhaalt zich altijd, dacht ik. En zijn wij in Nederland bezig met duurzaam en dan knallen ze 2000 kilometer verderop van alles de lucht in, want oorlog. Dezelfde lucht die wij allemaal inademen en het vuil van die oorlogslucht die neerdaalt op de zonnepanelen op onze daken, hoe krom wil je het hebben, dacht ik. Niet dat iemand die zijn ouders is verloren in deze Oekraïne oorlog daar als eerste aan zal denken, dacht ik ook nog. En dat andere oorlogen in de wereld en conflicten geen dagelijkse live bloggen krijgen en die in de Oekraïne wel is best wonderlijk, dacht ik. Deze oorlog in de Oekraïne raakt ons allemaal en de andere oorlogen waren wat verder van ons weg, dacht ik zo. Een goede schrijver leerde mij destijds dat de belangrijkste vraag, de waardoor komt het? vraag is. Ik denk toch dat de hoe vraag de beste vraag voor 4 en 5 mei gaat worden. Hoe krijgen we de vrede overal weer terug?