Ik wilde laatst aan de waterkant zitten en ik besloot om over een paar grote stenen heen te klimmen om daar te komen, lol. Even later kwam er een vader met een kind langs en het knulletje zag mij zitten. Hij wilde ook aan het water zitten maar paps bezag de steenmassa en gaf sein rood af. Kind teleurgesteld en vader blij.

Aan de gracht afgelopen weekend tijdens de eerste druppels regen, de mensen gingen de handdoeken waar ze op zaten oprapen en onder een boom of paraplu staan. Mooi, ik kon zo aan het water zitten op mijn jasje, in de regen, zonder paraplu en half onder de poncho’s van de vriendinnen. Ik werd nat en mijn jasje en broek werden vies en ik had lol.

De topper was op zondagavond toen wij op een terras een hapje deden. Tuurlijk ging er weer een glas half om en op mijn witte broek, lol. Er zat een stel mensen vlakbij ons en die deden zelfs de meest ervaren horeca en restauranthouder achterover slaan. Ze wilden saté maar dan wel zonder stokjes. In zijn lange loopbaan had hij deze vraag nog niet eerder gekregen. De mensen hadden gewoon allemaal twee handen.

Mijn vriendin vertelde aan mij dat ze laatst in een supermarkt was en daar waren de koeling en de vriezers uitgevallen. Bij de kassa werden haar spullen in beslag genomen, diepgevroren kip die het na een half uur zonder vriezer nog steeds was en ook het zakje sla mocht niet mee. Een vriendelijke bedrijfsleider legde aan de stomverbaasde klanten uit, dat na uitval van de apparatuur een half uur later niets meer verkocht mocht worden, regels. Als u ziek gaat worden dan hebben wij het gedaan. De gehele voorraad ging zo de vernietiging in.

Als ik het op mijzelf betrek en samenvat… Ik had kunnen vallen over de stenen en gewond kunnen raken. Ik had schoon en droog kunnen blijven aan de gracht en een wasje minder kunnen draaien. Ik had ook een saté zonder stokjes kunnen vragen dan had ik het niet van de stokjes af hoeven schrapen. En door het van de stokjes afhalen had er een spetter satésaus op mijn kleding kunnen komen. Ik had de kip en de sla mee kunnen nemen en nog een uur buiten met een kennis staan te kletsen alvorens naar huis te rijden en ik had zo ook ziek kunnen worden van de kip. Ik had…

Vergeten we niet een ding in het leven? Leven misschien? Ik leef en nu?

Verwend, lui, betutteling en alle risico’s uitsluiten?

Willen we niet meer vallen en opstaan? Accepteren we dat niet meer van elkaar?

Waar we bewust wel naar vooruit zouden kunnen kijken daar kijken we van weg?

Waar regels en wetten in het nu op aangepast zouden kunnen worden, dat doen we niet?

En voor alle fans, ja ik kan ook eten zonder te knoeien…

Na een leuke dag bij de botenparade in Amsterdam, tijd voor een tegenstelling. Ik besloot er gisteren nog een dag aan te plakken en zat in de middag op de heuvel op het Museumplein. De Gaza-demonstratie ging aanvangen. En zo zat ik al mijmerend op het gras te kijken in de zon naar de geweldige handhavingsmacht. Je kon mooi alle mensen met de vlaggen zien aankomen en overal lagen ook nog mensen gewoon te zonnen en wat mensen waren een potje aan het voetballen. De een geniet van zijn vrije zondag en de ander gaat protesteren, een onwerkelijk beeld maar waar. De handhaving controleerde de vlaggen en een paar zwarte vlaggen mochten er niet door. Ik had met mijzelf een weddenschap afgesloten en ik kreeg gelijk, lol. Als je voor een groep handhavers net zolang met je vlag blijft zwaaien en vervelend gaat doen dan is het een kwestie van tijd. En daar lig je dan op de grond met alle handhavers over je heen en rest alleen nog de blauwe bus.

Jong, oud, het ging allemaal voorbij naar het pleintje. Er kwamen sprekers en de openingsspreker was het beste. Een jongen knul die recht vanuit zijn gevoel en hart sprak. Het ging er allemaal heel vreedzaam aan toe. De aandacht vragen voor alle slachtoffers van het geweld daar, het hoofddoel. Nou dat is gelukt. Ik ben later vanaf de heuvel door alle handhavers heen, even naar de honderden mensen gelopen daar en heb even de vlaggen bekeken en de sfeer opgenomen. Allemaal mensen die het dus de moeite waard vonden om op hun vrije zondag aandacht te komen vragen voor de situatie in Gaza. Ook dit is Nederland en het kan en mag hier allemaal zolang je niemand beledigd en het vreedzaam blijft.

Je kunt de wereld niet met een hand dragen, wel met twee. Ook een mooie die vandaag voorbij kwam. Humanity, where are you? Nou ik denk dat humanity op zijn laatste twee benen loopt, geen handen voor nodig. Als je de situatie wereldwijd bekijkt dan is iedereen volkomen de weg kwijt. Met een wapen in de hand ben je sterk en zelfs VN scholen zijn niet meer veilig. Verenigde Naties? Het is op dit moment ieder land voor zich en wapens voor allen, niet de vereniging en het samen die veel mensen voor ogen hebben…

Nederland laat steeds meer zijn stem horen, een stem, twee stemmen en in koor. Heeft al dat roepen zin? Wie hoort je en wie luistert er nog? Boven al die stemmen uit hoor ik geschreeuw, geschreeuw van alle mensen op aarde die elke dag onnodig sterven. De meeste mensen in ons land zitten lekker veilig in hun eigen huis, genieten van de dagen met elkaar en druk en druk. Mag ik een ding vragen? Zet eens een raampje open in je huis en kijk naar buiten en concentreer je. In de verte hoor je dan stemmen en misschien wat geschreeuw. Je kunt het raam weer dicht doen maar je zou eens kunnen overwegen om het op een kiertje te laten staan. Bewust  worden van…   

Ik kan beter mijn bed in Amsterdam neerzetten. Wij waren gisteren bij de botenparade in Amsterdam. De botenparade begon gisteren met een eerbetoon aan de omgekomen medewerkers van het Aids Fonds en de andere slachtoffers van de vliegramp. Een bewust eerbetoon, helaas gemist omdat door angst voor het weer de botenparade eerder begon. Niets aan de hand, gewoon naar de lucht kijken en je zag de buien mooi gaan. Wel twee flinke hoosbuien gehad maar dat mocht de pret niet drukken. Goed voor je haar en je droogt heus wel weer op…  Wij stonden aan het einde bij de laatste brug en de sfeer was geweldig. Vaartuigen vol met homo’s, lesbiennes, biseksuelen, transgenders en hetero’s.  Een Joodse boot, een Marokkaanse boot en tal van andere boten, samen!

Regenboogvlaggen en mooie lachende mensen op de boten en op de kant. Naast ons stonden twee meisjes de hele tijd elkaar te strelen en ze waren erg gelukkig. Er is nog veel om voor te vechten, die zin kwam overal terug op de spandoeken. Ik vroeg mij dan ook af of die meisjes ook op een gewone dag zo langs de waterkant kunnen staan een hele middag. Staan wel maar of het geaccepteerd zal worden? Liefde is nooit verkeerd en de hele parade straalde lol en liefde uit, gewoon een dag mogen zijn wie je bent en dat aan de hele wereld laten zien. Een dag in het jaar, eigenlijk triest want het zou alle dagen in het jaar moeten kunnen. Er is nog veel om bewust voor te vechten.

Het was net Koningsdag in de stad en bijna iedereen genoot. Nog een tip voor de politie, zet naast elke jonge agent een oudere agent. Er stond een stelletje jonge agentjes die zo gespannen waren dat het mis zou kunnen gaan dat het gewoon zielig was. Verderop stonden vier oudere agenten heel relaxed met elkaar te praten. Wij waren ons er bewust van…

De stad was een grote afvalberg in de avond, echt niet normaal meer. En in de stad overal bouwkranen, steigers, niet uitziende lege winkelpanden en heel veel mensen. Als de stad toch eens kon praten… Nou ja, dan zou de stad ook zeggen dat het een mooie botenparade was!

Nog even over het Legers des Heils, iedereen is welkom daar omdat ze geloven in Gods liefde voor iedereen en zich daarom inzetten voor de ander. Ik vind het niet meer zo van deze tijd want in deze tijd zijn er genoeg mensen die zich inzetten voor een ander zonder dat ze geloven in Gods liefde maar wel geloven in naastenliefde en humaniteit. Dat je dan ook een positieve christelijke geloofsovertuiging moet hebben om daar betaald werk te doen is wat mij betreft niet de toekomst. Geloven zijn een van de oorzaken van de oorlogen en de conflicten tussen de mensen en respect voor een ieders geloof of geen geloof dat zou pas liefde zijn. Kijken naar wie iemand is en wat de persoon kan geven, dat zou het hoofddoel kunnen zijn. Tja, ik zal wel weer te ver vooruit denken.

De natuur wil ook wat, ik las dat er in Vlaanderen elke dag zes hectare aan openbare ruimte verdwijnt voor bebouwing. En in Nieuwegein willen ze tuintegelbelasting invoeren omdat door tegels het water niet weg kan. Heeft iemand wel eens gezien hoeveel tegels er liggen bij het nieuwe stadhuis van Nieuwegein? En als ik dan de wateroverlast van afgelopen maandag zag, overigens erg veel pret van gehad, dan kan er wat mij betreft nog meer onder water. De oplossing zit hem niet in alleen dijken bouwen maar in meer gebieden onder water zetten, tja grond is duur en we zijn met zoveel mensen… En dan zeggen dat zwijnen illegaal de grens over komen naar Nederland, ik heb lol. Je hoort die beesten denken, zo mooi aangelegd allemaal en dat moeten we benutten. En dan de ratten die vrolijk in de tuinen van het Louvre lopen. Ik was van de week in een schoon huis en daar hadden ze een muizenplaag. Hartje zomer en de muizen lagen nog net niet te zonnen op een ligbedje in de tuin. Muizen en ratten kunnen ook zwemmen dus badje in de tuin zou ook leuk zijn. Het is wel interessant waarom die ratten en muizen tevoorschijn komen, voedseltekort? Stijging van het grondwater bij heftige regenval en willen ze droge voetjes houden? De strijd om de aarde tussen mens en dier, ook een leuke!

Ik vernam afgelopen week ook mooie verhalen over vroeger over mensen die met de hondenkar door stad of dorp trokken. Nu hebben de honden strikjes in en jasjes aan. Wat zou de hond er zelf van vinden, lol?

Gisteren bij de Voedselbank ging iemand even uit zijn voedselbankdak. Laat maat lopen die emoties. Deze persoon heeft een baan en werkt hard om uit de schulden te komen en had nu gezondheidsklachten. Niet naar de dokter gaan want voor je het weet dan komen er pillen en doorverwijzingen. Daar is geen geld voor dus maar even voorthobbelen. Is dit in mijn landje? Ja hoor, het kan hier allemaal. Deze persoon was ook weer kwaad over de huizen met inrichtingen die hunnie (asielzoekers) krijgen in ons land. “Zij pikken onze banen in en onze huizen.” Waar heb ik die meer vernomen afgelopen week…  “Niemand doet iets.” Waarop ik voorstelde om op de Dam te gaan staan samen en dan haken de mensen toch weer af. Hij had vroeger genoeg geprotesteerd en bewust van dat het allemaal geen moer geholpen heeft. Protesteren is zo jaren 70 en 80… Onze bevolking in Nederland is gewoon te oud, erg lollig. In andere landen met een jongere bevolking zie je wel de sociale revolutie. Deze jongeren durven wel en zij zijn zich meer bewust van hun kansen dan de jongeren hier in Nederland. Houden wat je hebt, liefst nog meer en waarom veranderen? Het Westen van de wereld gaat straks het lachertje van de wereld worden als alles bij het oude gaat blijven, ook lollig….

Iedereen kwam gelukkig opdagen bij de Voedselbank zodat wij geen voedsel verspilling hadden. We waren helemaal los en dat voelt goed! We hadden voor het eerst ook boekjes voor de mensen, van Vita, Humanitas en van de schuldhulpverlening van de gemeente. Ik heb niemand een boekje zien pakken. Veel mensen worden al geholpen en anderen moeten echt aan het handje genomen worden voor verbetering van hun situatie. Misschien is het wijs om deze boekjes eens huis aan huis te verspreiden in de gemeente want de doelgroep woont daar achter de gesloten deurtjes. En er zijn nog steeds mensen bij de Voedselbank die amper Nederlands spreken, verbazingwekkend. Zij kunnen deze boekjes dus niet eens lezen.

Is er dan helemaal geen goed nieuws, tuurlijk wel! Een iemand is door zijn oude werkgever weer aangenomen en heeft dus weer werk! En er is weer een voedselbankbaby op komst. Mmm, boekje neerleggen van kinderen kosten geld? Nee, dat is negatief. Wees welkom in Nederland toekomstige hummel.

Ik was afgelopen week ook even in een instroomhuis van het Leger des Heils in Amsterdam. Alles onder een dak qua hulpverlening. Wat ik dus niet wist, is dat je alleen naar het Leger des Heils mag als je in die woonplaats woont. Dat er in mijn gemeente dus aan burgers die dakloos raken wordt doorverwezen naar Amsterdam, dat klopt niet. Je kunt mensen niet bewust de gemeente uitzetten die ingeschreven staan. Ik denk dat er in meerdere dorpen behoefte is aan een inloophuis, alles onder een dak. Ook een soepbus zou in alle dorpen en steden niet misstaan, achter veel deurtjes is armoede en ook op straat. Net zoiets als de bus van de zorgverzekeraar of de bank, ritje door de regio. De meeste gemeenten hebben werkelijk geen idee wat er leeft onder de inwoners. Blijft een feit dat ook in Amsterdam de doorstroom op zijn gat ligt, mensen verblijven al een jaar in een woning van het Leger des Heils. Oorzaak zijn de lange wachtlijsten. Net als in de ouderenzorg en in de ziekenhuizen, de doorstroom duurt te lang. En nieuwe locaties is de buurt vaak niet blij mee en zo duurt alles nog langer, tja.

Ook de zorgmijders zijn een groot probleem, mensen die met niemand contact willen. Via de brievenbus proberen om contact te krijgen met deze mensen, het kan allemaal. Dit zijn ook vaak de mensen die jaren dood in hun woning liggen, geen contact meer, met niemand. Heel veel mensen zetten hun beste beentje voort om andere mensen te helpen, mag ook wel eens geschreven worden. We lezen wel vaak als iets niet goed gaat en de successen halen de media vaak niet.

De soepbus is er wel voor iedereen, waar je ook vandaan komt. Soep, koffie, brood en soms wat fruit of kleding. Een man liet mij zijn nieuwe winterjas zien die hij had gekregen, hartje zomer, tja. Een beeld zegt meer dan duizend woorden als je komt aanrijden met de soepbus en er staan zo’n 60 mensen al te wachten. Je kunt amper uitstappen en ze omringen de bus als je stil staat. Wij hadden wel op een punt politie bij de bus, is niet standaard en soms wel prettig als de sfeer dreigt om te slaan. Gelukkig nooit tegen de vrijwilligers gericht want ze weten ook wel dat de soepbus dan einde verhaal is. Er zitten eigenlijk in ons landje heel wat mensen in de hulpverlenende en dienstverlenende beroepen, ik schaar de politie daar voor het gemak ook maar even onder. En in al deze beroepen missen ze handjes terwijl het aanbod voor hulpvragen toeneemt.

Zelfredzaamheid is voor heel veel mensen niet altijd haalbaar en ik mag hopen dat er voor de zwaksten in onze samenleving altijd genoeg hulp gaat blijven. Iedereen is mens en iedereen heeft zijn verhaal, bewust van. 

Er viel mij iets op, zo eergisteren bij het uitdelen van het brood bij de soepbus in Amsterdam. Heel veel gemor over de mensen uit het buitenland die bij de soepbus stonden. “Zij pikken onze kraakpanden en ons brood in.” In het dagelijks leven kom ik ook deze uitspraak vaak tegen: “zij pikken onze banen in.” Het voelt voor veel mensen dus, dat we oud alleenrecht kwijtraken aan hunnie. Erg interessant en het geeft de gevoelens en emoties heel goed weer. We kunnen en willen niet delen. Omgekeerd willen hunnie ook niet delen. En zo is het niet zij aan zij maar hunnie tegen hunnie. Bewust van en de oorzaak moge duidelijk zijn, iedereen is en was welkom in Nederland. Dat niemand in het verleden eens goed heeft nagedacht over, hoe allemaal zij aan zij en samen, die achterstand werk je niet meer weg. De soep staat te koken op het vuur en de ballen springen er nog net niet uit.

Ik leef alleen voor mijzelf is ook een oorzaak, in deze tijd van afstomping zien wij elkaar niet meer goed. We lezen alles en vergeten op te kijken de wereld in. Ogen spreken boekdelen is in deze tijd, ogen spreken met de mobiel, tablet of computer.

Overal in de wereld springen er al ballen uit de soep. Hunnie tegen hunnie, links tegen rechts, arm tegen rijk, geloof tegen geloof. Er zijn heel veel goede mensen die graag al die ballen in de soep willen houden en op hun manier een bijdrage doen. Het voelt bij mij dat alles niet genoeg zal zijn.

Opgeven dan maar? De soep laten overkoken? Het is net als met de aarde, als wij de aarde kouder kunnen laten worden in plaats van warmer dan kunnen wij de soep ook kouder laten worden met zijn allen. Daar is een samen voor nodig en mijn ogen zoeken, kijken de wereld in, kijken links en kijken rechts en zien wat groepjes in de verte, zijn zij het die samen een geheel gaan vormen?

Het was gisteren een fantastische dag, een wens ging weer in vervulling. Ik mocht mee met de soepbus in Amsterdam van Het Leger des Heils. Een mooier beeld kun je niet krijgen, van waar veel mensen zich onbewust van zijn in ons landje. Als je nooit op straat tussen de mensen komt dan kun je een heel eenzijdig beeld krijgen. Sommige mensen dachten dat ik een bekende Nederlander was, lol. Nee hoor, ik volg gewoon mijn hart, gewoon Ingrid en ik doe gewoon leuke en leerzame dingen. We stonden verdeeld over de avond in Amsterdam Noord en op twee punten rondom het Centraal Station. Ook hilarisch dat we in Noord de bus even niet op de handrem hadden, bijna met soep en al het water in.

Er is toch wel een groot verschil tussen de soepbus en de Voedselbank. Bij de bus komen mensen die echt honger hebben en het brood heel snel opeten en dan nog meer willen hebben. De Voedselbank is dan net dat stapje hoger, hier hebben de mensen wel iets te eten en geen rammelende honger. Morgen schrijf ik even verder over de soepbus, ik moet ook nog zoiets als slapen…

Bij de bus waren heel veel mensen uit Oost-Europese landen en dat brengt mij nog even op de rampplek van het vliegtuig in de Oekraïne. Ik zag op de Belgische televisie een stukje en daar vertelde de nieuwslezeres dat er marechaussees vanuit ons land naar de rampplek gingen. Zij legde aan de Belgische kijkers uit dat je onze marechaussees kon vergelijken met hun vroegere Rijkswacht. Leuker kon ze mijn dag niet maken… Wij sturen iets van vroeger dus het nu in, als ze er komen, geweldig.

Dromen komen soms uit en wensen komen soms uit. Vandaag gaat er weer een wens van mij in vervulling en ik word daar blij van, morgen een verslag. Ik was het afgelopen weekend even aan het bijkomen van de week. Ik heb veel naar de mensen geluisterd en meer kun je soms ook niet doen. Ik heb deze week veel het woord sorry vernomen, “Sorry dat ik huil.” Ik herken het wel want je wilt anderen jouw verdriet niet aandoen, het zit in de mens om sterk te willen blijven voor de buitenwereld. Het gaat altijd goed, ook als het niet zo is. Toch lucht het wel op om af en toe wel te huilen en als je echte vrienden hebt dan krijg je gewoon een schouder en dat is genoeg. Ze hoeven het niet te begrijpen, die schouder is genoeg. Juist het binnenhouden van emoties kan leiden tot blokkeringen.

Afgelopen weekend waren er ook emoties maar dan op het toneel. Ik was naar ‘De laatste zomer’ in het Openluchttheater Amsterdamse Bos. Met dank aan luchthaven Schiphol kan deze voorstelling de hele zomer door draaien. Aan het begin van de voorstelling kwamen er nog een paar vliegtuigen over, met dank aan…juist. Kleine moeite om ze tijdens de voorstellingen toch even om te leiden? Deze voorstelling is een echte aanrader, ik werd er vrolijk van. Een stel rijke vrienden brengt gezamenlijk de zomer door in luxe en ledigheid. In feite is iedereen bankroet, maar niemand weet het van de ander en niemand wil het weten van zichzelf. Stuk voor stuk zijn ze meester in het ophouden van de schijn, totdat de zeepbel knapt…

Het nieuwe vakantie vieren is thuis blijven, daar hadden ze het in het stuk ook over. Heel veel mensen blijven inderdaad bewust thuis dit jaar. Bewust van hun financiële situatie en bewust van wat je niet hebt dat kun je ook niet uitgeven. Er is een grote groep Nederlanders die gelukkig zien dat eigen land nog genoeg mooie plekjes heeft. Ook ken ik een groot aantal mensen met een tweede hypotheek en onbetaalde rekeningen die wel met het vliegtuig weg zijn. Of mensen die hun baan hebben verloren en niet aan het zoeken zijn naar een nieuwe baan maar wel even op vakantie zijn. Het grappige is dat als deze mensen terugkomen hun situatie nog net zo is als voordat ze weggingen. Ze kunnen alleen vol trots zeggen, dat zij wel ver weg zijn geweest, de schijn ophouden… En bij thuiskomst allemaal weer klagen en niet een stapje terug kunnen doen, heerlijk, ik geniet ervan. Het leven is een groot toneelstuk, net als in het bos bij de voorstelling. Voor veel mensen is alleen het einde nog zoek.

Mensen zijn wereldwijd op de vlucht vanwege oorlog en geweld. Van de ruim zeven miljard mensen op deze aardbol zijn er ruim 50 miljoen mensen op de vlucht. Op de vlucht in eigen land of op de vlucht naar het buitenland. Vaak voor het leven beschadigd omdat ze familie en vrienden hebben verloren en in het ergste geval zelf slachtoffer van geweld zijn geworden. Heel erg veel kinderen die niet veilig zijn, ook kinderen die nu nog te klein zijn om het allemaal goed te begrijpen. Kinderen die op school zouden kunnen zitten en veilig met andere kinderen zouden kunnen spelen.

Vanuit Syrië al meer dan een miljoen vluchtelingen in Libanon. In de Oekraïne zijn er alleen uit de stad Donetsk al 300.000 mensen weggevlucht. Destabilisatie van het land dreigt. Somalië en Eritrea en andere Afrikaanse landen, hoeveel lijken liggen er inmiddels al op de bodem van de Middellandse Zee? En het aantal Palestijnse vluchtelingen in de Gazastrook verdubbeld per dag. Mensen op de vlucht en in angst. Ook de rest van de wereldbevolking heeft angst, de angst om wel of niet in te grijpen in de landen. Moeten we ons er mee bemoeien of niet? De laatste bemoeienissen waren niet zo succesvol. Mensenrechten tja, het recht is wereldwijd ver te zoeken.

Landen straffen opleggen? Het helpt geen moer, het rijke deel en waar de macht ligt, raak je daar niet mee. Het bewust worden van moet vanuit de mensen daar zelf komen. Het besef dat je op deze aardbol misschien ook leuke dingen kunt doen, kunt genieten en een waardevolle bijdrage zou kunnen leveren voor de generaties na ons. En de meeste landen blijven gewoon producten en diensten afnemen vanuit landen waar de menselijke omstandigheden slecht zijn. Goedkoop en geld verdienen gaan boven menselijkheid. Het is altijd zo geweest en het zal altijd zo blijven. De aardbol draait op geld en niet op mensen. Misschien de enige die zich daarvan bewust is, de aardbol zelf. En die laat het ons al een tijdje zien, geeft ons nog een laatste kans.

In Nederland zijn heel veel mensen nu ook op de vlucht, onze vlucht heet vakantie en genieten. En als iedereen in september weer in eigen land is dan volgt een nieuwe vlucht, de vlucht van vooral op de oude voet verder gaan en je kop in het zand steken.