Ik voel mij steeds onveiliger op straat. Waar komt dat gevoel toch vandaan? Ik liep de afgelopen dagen weer eens tegen twee mensen aan met een koksmuts op. Een boek waarin een diëtiste en een kok voor de haastige mensen gezonde recepten hadden gezet en of ik belangstelling had. Ik verwoorde het dan nog netjes: “nee ik kan zelf bewust nadenken en ik heb zo’n boek niet nodig, bedankt.”  Een paar meter verderop stonden wat mensen met papieren kranten. Omdat ik weer een onveilige zone voelde aankomen, bewust de andere kant op gekeken en hard doorgelopen. Ik lees online en ik wil voor de verdieping nog wel eens een losse krant kopen, zelf bewust voor gekozen en over nagedacht. Ook geven mensen mij soms hun oude papieren kranten en ik kom zo gratis aan de papieren kranten. Ik zag even verderop mensen staan met groene mutsjes op en een display met papieren vellen. Ik keek links en rechts maar er was geen enkele uitwijkmogelijkheid. Dan maar de gevarenzone in en snel doorlopen, helaas te laat. Ik riep al voordat de mond  van mijn tegenstander ook maar open kon gaan: “nee, bedankt.”  Waar bedankte ik eigenlijk voor, vroeg ik mij dan later weer af? Eenmaal thuis gekomen kwam de echte klap pas. Het besef dat ik voor onze Voedselbank ook af en toe bij een supermarkt sta om de mensen te vragen om voedsel te doneren. Ik werk dus zelf mee aan dat onveilige gevoel op straat. De volgende keer toch maar eens aan de mensen vragen hoe zij mij ervaren, lol.

De apotheek is nog zo’n onveilige plek, hilarische bewuste verhalen. Een praatje maken met de apotheker is er niet meer bij. Vroeger durfde je nog wel eens te vragen: “zal het gaan regenen?” Of: “moet ik een parkeerschijf zetten?” Nee, die tijd is over want voordat je het weet betaal je zes euro voor informatieverstrekking, lol. Je komt tegenwoordig binnen en trekt een nummertje en zegt als je aan de beurt bent je adresgegevens en geboortedatum en zegt verder op alles nee en je verlaat zo snel mogelijk het pand. Gedag zeggen is er ook niet meer bij want voordat je het weet heb je een ’tot ziens’ van zes euro aan je gipsbeen hangen, lol. Nee, dan liever naar de veilige drogisterij waar de klantvriendelijkheid nog hoog in het vaandel staat, gratis. Iemand gaf mij nog een mooi bewust verhaal, de moeite waard! Bij de dierenarts krijgt ze drie euro korting als ze het oude doosje meeneemt om herhaalpillen voor het huisdier op te halen. Bij navraag waren dit anders de kosten voor doosje en etiket. In het kader van de besparingen in de zorg een wereld idee! Mensen gewoon de medicijnen meegeven in de strip in het oude doosje. Op de strippen staan ook de ten minste houdbaar tot datums, ik zie het probleem niet. Het is even bewust anders denken en het scheelt verpakkingsmateriaal. Als het bij dieren kan, waarom bij de mensen niet? En in plaats van al die pillen in blisterverpakking (plastic) een tafel in de apotheek waar iedereen zelf zijn pillendoos kan vullen vanuit glazen pillenpotten. Een in de vut zittende verpleegster met energie over controleert de doos en iedereen gaat happy naar huis. Het zou zo mooi kunnen zijn allemaal.

Dat veel mensen op een te grote voet hebben geleefd dat hebben we de afgelopen jaren allemaal bewust zelf kunnen zien en ondervinden. En nu zegt de ecologische voet het ook, Nederlanders hebben drie aardes nodig. Als iedereen leefde als de Europeanen, zou de mensheid 2,6 aardes nodig hebben. De humor is natuurlijk dat we maar een aarde hebben. En de aarde beeft van ellende en beeft nu zelfs in de stad Groningen. De dieren begrijpen het al veel langer dan ons mensen dat we maar een aarde hebben en sterven massaal uit. Er is maar een iemand die de wereld kan dragen en dat is Atlas, zelfs de Atlas van het nu zakt bijna door zijn benen heen. Wanneer zal de bol gaan vallen? Stel je toch eens voor dat je drie aardes zou hebben en je mag je via een referendum uitspreken op welke aarde je zou willen leven. Kies je dan voor de huidige aarde en ga je alles proberen te verbeteren? Ik denk dat er maar weinig mensen zullen zijn die dat aanvinken. Of ga je naar aarde twee die bestaat uit robots en waar je in een grote sciencefiction wereld gaat leven? Of aarde drie die bestaat uit veel water en grond en verder niets, ga je daar dan een nieuwe aarde creëren of zou je het anders aanpakken? Ik zou toch op deze aarde blijven, lekker rustig dan en veel werk te doen.

Over werken gesproken, werken is zo uit. De jongeren hebben de financiële markten al een tijdje gevonden en verdienen door in en uit te stappen duizenden euro’s. En waarom zou je dan nog een baantje bij de supermarkt nemen als je vanuit je luie stoel en vanachter je Smartphone makkelijk geld kunt verdienen? Aandeeltje zus en aandeeltje zo en werken is zo van de vorige eeuw. Het is ook leuk en ik geef zelf wel eens adviezen aan mensen en meestal met een goede afloop. Ik heb erover gedacht om er mijn baan van te maken maar ik geef niet om geld en ik geniet dus maar van een andermans lol. Je koopt van geld geen nieuwe aarde, denk ik dan maar heel naïef. En blijkbaar hebben we nog niets geleerd van vorige zeepbellen en denken we dat we op het eeuwige sop door kunnen varen met zijn allen. Totdat de Atlas van de financiële markten een keer zijn bol laat vallen, auw.

Bollen vallen en maken scherven, ach met de vooruitgang van de lijmsoorten van vandaag de dag, zit er vast wel eentje bij om de boel weer aan elkaar te kunnen lijmen. Bewust positief blijven denken.

Bijna alle oudere mensen kijken naar dezelfde televisieprogramma’s. Er zijn programma’s die bewust  waarschuwen tegen het afsluiten van koopjes op verkoopdemonstraties en dat soort dingen. En toch komt het niet aan, hebben oudere mensen last van het geheugen, blijft het niet hangen? Er zijn oudere mensen die slapeloze nachten hebben van iets wat ze onbewust gekocht hebben en bewust aangepraat hebben gekregen, bewust erg. Ik kan mij hier heel ongerust over maken. Ik begrijp dat mensen geld willen verdienen maar er zijn echt grenzen. De oudere mens is geen melkkoe die maximaal leeg gemolken kan worden.

Als je eenzaam bent en je krijgt een uitnodiging voor een gezellig middagje dan doe je dat. Op de middag zijn er verkoopshows van allerlei gezondheidsartikelen. En zo kan het gebeuren dat opa in het bejaardenhuis met bed van het huis, zomaar zijn handtekening zet voor een nieuw matras! Een andere oma die koopt een reisje naar Duitsland voor twee personen in de veronderstelling dat het een soort van Zonnebloem reis zou zijn. De prijs is kaal en de rest moet je zelf allemaal daar betalen. En dan zijn er daar ook verkoopshows. Eenmaal in het bestand worden mensen telefonisch opnieuw benaderd voor gezellige koffiemiddagjes met bingo’s. Oudere mensen hebben er slapeloze nachten van en proberen om onder alles uit te komen nadat ze een toezegging hebben gedaan. Ondernemers zouden zich daar er een beetje meer van bewust kunnen zijn! Stel dat je eigen kinderen zo met jou omgaan of dat iemand zo met jouw ouders omgaat, zou je dat leuk vinden?

We hebben een oudere partij in Nederland en vreemd genoeg blijft daar wel een naam van hangen bij de oudere mensen. Gaat het niet eens tijd worden dat de man van die partij zich eens bewust gaat bezig houden met de doelgroep? En waar blijft de nieuwe Nationale Ombudsvrouw (of man)? Kan iemand iets doen, al is het maar omdat een iemand zich in dit land ongerust maakt over de slapeloze nachten van de oudere mensen? Vast wel, samen.

Ik heb weer een paar denkdagen, heerlijk. Ik moet genoeg en dat komt wel op een uurtje als ik daar zin in heb. De hele wereld moddert ook maar voort en dus laat mij dan ook lekker voortmodderen, lol.  Afgelopen weekend waren we weer even samen, drie vriendinnen van vroeger. Alle drie onze eigen weg gegaan en twee van de drie hebben al heel wat varkens in de modder op hun weg moeten verslaan. De drukte van het leven kwam ook even op tafel. Ik had een paar jaar geleden altijd op maandag een vrije dag en in mijn herinneringen was die dag altijd lekker rustig. De meeste mensen waren aan het werk na het weekend en in de middag kon je lekker rustig je boodschappen doen. Het lijkt in de Randstad wel of het nooit meer ergens rustig is, ook met dank aan het flex en thuiswerken. Mensen kunnen de uren werken die zij willen en ons land is bijna 24 uur per dag open.

En we hebben ook een grote grijze generatie die nu thuis zitten en genieten. We hadden het er van het weekend nog over en hebben weer gelachen. Ik heb het laatst ook gewoon aan een ouder iemand gevraagd: “waarom gaat u in de avond banen zwemmen en niet overdag?” Als je dan overdag werkt en in de avond wat banen wilt zwemmen dan houden grijze hoofden in badpak de hele boel op. Een van de redenen dat wij het bewust niet meer trokken. (En dus ook geen baantjes trokken…) De persoon aan wie ik dit vroeg, die had er nog nooit bewust over nagedacht. Iedereen mag doen wat leuk is en op elk gewenst tijdstip en oud naast jong is nooit verkeerd, alleen met banen zwemmen, dan zwemmen ze voor je…

Toch is het een leuke rekensom om eens alle mensen in Nederland in kaart te brengen die niet (wit) werken. En dan allemaal, dus de huisvrouwen, huismannen, scholieren, asielzoekers, vutters, werkelozen, bijstanders, arbeidsongeschikten en ga zo maar door. En dan een berekening ernaast met hoeveel banen er door de automatisering nog gaan verdwijnen. Als je zo bewust om je heen kijkt dan krijg je wel een aardig beeld maar de feiten zijn nog leuker, je zou er een plan van kunnen maken, lol.

Feit blijft wel dat er steeds meer gemor ontstaat onder de werkenden. Ik verneem de laatste tijd steeds vaker: “doe ik het verkeerd of doen .. het goed?” Zo is er nu iemand die bijna nog nooit een dag in zijn leven gewerkt heeft op vakantie met zijn vriendin die de vakantie betaald. Modderpakking op een beautyfarm in het buitenland, lol. Ondertussen wel alle toeslagen binnen harken in ons land, op papier niets aan te doen. Ik denk dan, zou die vriendin hem dan niet in huis kunnen nemen en in plaats van vakantie kunnen investeren in een opleiding voor de vriend? Wat kan hij wel… Op papier veel onvoordeliger als je gaat samenwonen. En zo modderen we allemaal voort.

Ik stond in 2012 ook achter een hek, bij dezelfde monstertruck die vandaag het publiek inreed. Het was toen een professionele show en een mooi spektakel. Er zal nu wel weer de discussie losbarsten over de veiligheid, oorzaak en gevolg. Ergens anders rende een paard met wagen het publiek in. Het is voor alle betrokkenen allemaal heel erg. Je kunt van deze voorvallen leren, situaties verbeteren of aanpassen en dan nog kun je ze niet altijd voorkomen. Ongelukken kunnen overal gebeuren, hoe erg ook. Ik was zelf met een vriendin in Hilversum en voor ons is het altijd een sport om zonder ongelukken en verdwalen weer met de auto Hilversum in en uit te komen. We hadden de grootste lol en ondanks dat je er toch redelijk de weg weet, blijft het puzzelen waar je wel en niet in mag. Wij noemden het rondjes om de kerk rijden.

In de kerk moesten wij niet zijn, wel bij de première van de korte film Onvermogen. Een film die je van begin tot eind bleef boeien en ontroeren. Sterker nog, ik had tranen aan het einde van de film. Heel knap hoe een team van mensen samen deze mooi film tot stand hebben weten te brengen. Het gaat over een autistisch jongetje waarvan de moeder is overleden en zijn vader moet dan samen met hem verder gaan. Het zou een verplichte film kunnen zijn in alle zorgopleidingen waarin mensen geacht worden te gaan werken met autisme spectrum stoornissen. Ook voor mensen in een gezin die hiermee te maken hebben, ga de film bekijken! Een stukje bewustwording en mensen met autisme spectrum stoornissen hebben heel veel sterke kanten. Kijken naar wat ze wel kunnen en je kunt er gebruik van maken en met ze samenwerken. Zo heb ik in mijn werk eens een tijdje met een autistische jongen op het treinstation gezeten, hij vond de treinen zo mooi en hij werd er rustig van. In het nu zou het niet meer kunnen met alle poortjes… Heel veel mensen hebben wel een of meerdere autistische trekjes in zichzelf zitten en als je ze bij jezelf herkent dan kun je er goed mee overweg en er je voordeel mee doen. Heel veel mensen eten klokslag zes uur, kan gewoonte zijn maar als er bij een iemand steeds grote paniek uitbreekt als er een kwartier later gegeten wordt dan neigt het eerder naar een autistisch trekje, lol.

Amstelveen is de groenste stad van Europa geworden. En zo gingen wij later in de middag even lekker wandelen en zonnen in het  Amsterdamse Bos in Amstelveen. Genieten van de zon en aan het water kijken naar de waterfietsen, bootjes en de kano’s. Heerlijk en morgen fris de nieuwe week weer in.

Angst, tja, de politie heeft net nieuwe uniformen. Ik vraag mij dan toch af of die wel gedragen kunnen worden? Angst zaaien om buiten werktijd in uniform over straat te lopen. Een deurwaarder moet tegenwoordig van auto wisselen en rondjes rijden voordat hij naar huis of bedrijf rijdt, angst. De deurwaarder dan ook maar afschaffen? In de zorg worden hulpverleners aangevallen door patiënten en zelfs door familie, de witte jassen dan ook maar aan de kapstok hangen? Ambulancepersoneel wordt lastig gevallen op straat tijdens het uitoefenen van hun beroep, die kleding dan ook maar uittrekken? Een politicus loopt met beveiligers op straat, die beveiligers dan ook maar uitkleden? En de piloten en stewardessen op weg naar Schiphol? Gaan we straks allemaal in spijkerbroek en witte blouse onherkenbaar op straat lopen zodat we niet bang hoeven te zijn? Waar zijn we in dit land in hemelsnaam mee bezig.

Nee, dan een mooi verhaal van vroeger van iemand. Deze persoon stond lang geleden bij de ambassade van de Sovjet- Unie in Nederland in uniform. De tijd van de Hongaarse opstand en er waren protesten aangekondigd. De demonstranten kwamen en de uniformen vormden een front voor de ambassade. De demonstranten gingen het hek voor de ambassade slopen en braken erdoorheen. Stuk voor stuk en als lappenpoppen door de lucht werden de demonstranten door de uniformen teruggedrongen. Demonstreren mocht en slopen niet en er werd ingegrepen. De dag erna zou er weer een protest zijn en er kwam niemand meer, leeg. De eerste dag al was er een duidelijk statement gemaakt door de uniformen.

Ik leef in het nu maar soms…  Een uniform was gezag en er kwamen geen verticale filmpjes op het internet van de acties en uniformen werden niet voor de rechter gedaagd. Het is een chaos in de wereld en wij gaan bewust nog meer angst zaaien. Wie zaait zal oogsten en wat komt er op als je angst zaait? Het is zoals het is en het komt zoals het komt. Een wijze oude man sprak voor het eerst sinds lange tijd duidelijke woorden: “gewoon goed uit je doppen kijken en doen wat je normaal ook doet.” Dus…

Bij de Voedselbank zijn wij allemaal druk bezig met de Wereldvoedseldag van aanstaande 16 oktober. Er zijn bij ons restaurants waar je een tafeltje kunt boeken met een speciaal menu samengesteld uit producten die mensen ook in de voedselpakketten aantreffen. Het geld wat wij hiervan krijgen, daar worden o.a. weer vlees en vis van gekocht voor onze cliënten. Op scholen worden ook acties gehouden en er wordt bewuste voorlichting gegeven aan de kinderen over de Voedselbank. Helaas is de bewuste werkelijkheid dat heel veel kinderen zonder eten op school komen en zitten. Het geeft mij altijd hoop als ik zie dat er zoveel mensen zijn die goed willen doen voor een ander. Hoe kan het eigenlijk dat wij in een ontzettend rijk land zo bezig zijn met armoedebestrijding? En niet alleen in ons eigen land, waar nood is in de wereld daar zie je altijd ook weer Nederlanders die daar helpen. Denk ik erg negatief, als ik denk dat sommige mensen niet meer geholpen kunnen worden?

Ik merk het in mijn eigen leven en ik ben eerlijk gezegd een beetje klaar met alle mensen die voorthobbelen in haat en woede. Daarin schuilt een hele grote valkuil. Help je liever mensen die zelf willen en waar de kans op succes groot is, dan de mensen die blijven hangen in haat en woede? Als iedereen zo denkt dan laat je dus een groot deel van de mensheid voorthobbelen in haat en woede en dat is niet goed. Maar als de boodschap niet aankomt? Bij steeds meer mensen komt de boodschap niet aan en dat voelt als een bodemloze put. Bijna altijd is die bodemloze put te herleiden naar de dingen die meegemaakt zijn in het leven. Lichamelijk en/of geestelijke mishandeling, oorlog, hongersnood, verslavingen, ziektes, overlijdens, beperkt verstandelijk denkvermogen en ga zo maar door. Mensen in een gedragspatroon, bijna niet te doorbreken. Generatie op generatie groeit zo op met zijn eigen niet verwerkte trauma’s. En zelfs als ze wel verwerkt zijn dan blijft er altijd verdriet. Hoe kijken de kinderen van nu bij de Voedselbank later terug op hun jeugd? Wat gaat de invloed hiervan op hun gedragspatroon worden?

Veel mensen vragen aan mij wat ik van de toestanden in het Midden-Oosten denk. Ik denk persoonlijk dat het te laat is. Ik herhaal mijn mening, de mensheid is zichzelf aan het vernietigen en de aarde zelf gaat de rest doen. Ik heb grote bewondering voor alle mensen die proberen om de haat en de woede te bestrijden. Mensen bewust maken van dat het ook anders kan is nooit verkeerd, ook als je niet helemaal zeker weet of anders wel het goede is. Je hebt het dan wel geprobeerd. Ik zou elke dag wel kunnen schrijven: mensen ga het anders doen, ga leven, ga genieten en de wereld beter maken, denk positief. Zolang ik uit de put geen enkele weerklank hoor dan ben ik een roepende in de woestijn. De mensen zullen wel denken: die is gek om een beetje in die put blijven roepen. Jammer dan, ooit komt de dag dat er geluid terug gaat komen en dan komen er een heleboel geluiden mee naar boven. Uit de put komen dan allemaal mensen naar boven en die zien voor de eerste keer in hun leven het licht. Ik zie dat licht waarschijnlijk dan even niet meer door mijn eigen tranen heen.

Het mooiste cadeautje was wel dat mijn collega’s bij de Voedselbank zeiden: “wij leren van jou om niet te snel over de mensen te (voor)oordelen.” Blijer konden ze mij niet maken en het blijft altijd moeilijk om niet te (voor)oordelen. Ik ben bijna continue op pad geweest en ik heb ook mensen bewust gemaakt van dat ze niet alleen zijn. Heel erg veel mensen zijn alleen en voelen zich alleen. En toch is er maar een iemand die zoiets kan opheffen, dat ben jezelf. Echte vrienden en vriendinnen zijn echt op een hand te tellen en ik ben zelf heel rijk dat ik zulke mensen om mij heen heb. Als je blij bent met jezelf dan kun je de hele wereld aan en zelfs alleen. Soms verneem je fantastische ideeën en een ervan wil ik best delen. Zo zetten steeds meer mensen een bakje in de gang bij de jassen. Als er dan bezoek komt dan kan daar de mobiele telefoon in gedaan worden. Zo kun je gezellig een avond met elkaar praten en naar elkaar luisteren zonder de ruis van een mobiele telefoon. Een van de dingen van het opheffen van eenzaamheid, naar elkaar luisteren en met elkaar praten. Elkaar met dingen helpen, samen, zou dan een mooi gevolg kunnen zijn.

Bij onze Voedselbank kwamen de dozen met geld binnen, drop geld dan. Met een dorpsfeest hadden alle mensen zakjes Muntdrop ingezameld voor ons, vanuit de harten gegeven en altijd goed! Niet gezond maar wel lekker genieten… Hadden de mensen toch nog wat lekker geld om op te eten en loonbeslag op Muntdrop bestaat gelukkig niet… Als extraatje kregen we ook nog wat chips en voor het tegengewicht kwam iemand komkommers brengen. Vanuit de kas kwamen er sla, tomaten en bonen en zo kwamen de vitamientjes toch wel binnen.

Samen met een collega nog twee sollicitatiegesprekken voor een nieuwe medewerker gehouden. Mensen alleen en buiten het arbeidsproces. Vrijwilligerswerk doen om onder de mensen te komen en met de hoop om door te stromen naar een echte baan. De sollicitanten waren Nederlanders en niet geboren in Nederland, klinkt veel vriendelijker. Ik kijk daar echt nooit naar, ik kijk naar de persoon zelf en hoe de persoon is. En past de persoon in ons team, kan de persoon een waardevolle aanvulling zijn. Wat gewicht kunnen optillen, luisteren, inleven en lachen zijn bij onze Voedselbank erg gewenst. Een sollicitant sprong eruit en dus is het de moeite waard om deze persoon een kans te geven. Leren van elkaar en samen.

Het ging ook nog even over de kinderopvangtoeslagen die de mensen teveel hadden ontvangen. Het is een beetje hetzelfde verhaal als met de woekerpolissen. Als je niets begrijpt van wat je krijgt of waarvoor je tekent dan is het aan de verstrekker ervan om duidelijker te zijn. Je kunt niet verwachten dat iedereen het niveau of de kennis heeft om alles te begrijpen. Ik verneem nog steeds verhalen van mensen die proberen om een toeslag stop te zetten en dat het gewoon niet lukt. Soms pas na drie jaar gaat de blauwe dienst dan geld terugvragen. Je moet heel sterk in je schoenen staan als je dan het geld niet hebt opgemaakt. Onbewuste mensen bewust naar schulden toesturen is niet lollig.

Gisteren was toch echt een betere dag, ik had een middagje vrij en ik dacht even wat boeken te gaan halen bij de Kringloopwinkel. Nou mooi niet, je komt overal mensen tegen die een praatje met je maken. Spontaan een uitnodiging van iemand voor een kopje koffie en met weer een uitnodiging eraan vast. Mijn dag kan nooit normaal verlopen, lol. En zo had ik nog net de tijd om een paar laarzen te kopen die nog nieuw waren en snel een boek van Ad Verbrugge van de tafel te pakken. Ik was voor een paar euro klaar en blij. Even een rondje gelopen om op mijn vriendin te wachten en onderweg weer verrassende dingen. Mijn vriendin wilde graag met de kinderen even winkelen en dus met zijn allen in mijn auto naar de winkelketens. Als je toch dood gaat dan geniet je samen met de kinderen en dus kocht zij voor de kinderen en haarzelf kleding. Ik koop dan niets, te duur en niet nodig. Zij begreep daar niets van en daarom kocht zij maar een jurkje voor mij, als de jurk niet naar Ingrid komt… Thuis bij haar moeder liet zij haar gekochte kleding zien en ze had een heel leuk vest gekocht. Haar moeder vroeg zich af waarom ik dan ook niet zo’n vest had gekocht. Ik ging toch even twijfelen aan mijzelf, moet ik meer genieten door nieuwe dingen te kopen? Ik geef liever weg en ben zelf met weinig blij. Haar moeder gaf mij een bordje eten met zelfgemaakte peertjes met rundvlees en aardappels, echt geweldig lekker en ik was blij. Ik geniet van andere dingen en ben ik daarom een slechter mens? Soms ga je het je toch onbewust afvragen. Ik denk echt wel aan mijzelf indien nodig en ik kan met weinig toe, ik kan blij worden van kleine dingen en andere dingen. We zijn gelukkig allemaal anders.

Samen met mijn vriendin nog even zitten kletsen. Zij had net drie chemokuren achter de rug, toch besloten om ze te nemen om hopelijk een paar maanden langer te leven. In Nederland is er discussie over het wel of niet behandelen van een kankerpatiënt met korte levensverwachting. Iedereen mag zijn mening hebben en mijn mening is om het lekker bij de arts en patiënt te laten. Feit is dat het kan en dus kun je er ook gebruik van maken. Zij ziet het als een paar maanden extra met haar kinderen, familie en geliefden om haar heen. Zij heeft wel besloten dat als ze er heel ziek van gaat worden dat ze ermee stopt. Je kunt nooit in andermans schoenen gaan staan, zij beslist. Zij wordt wel doodmoe van al die goedbedoelde adviezen en tips van andere mensen, iedereen weet het beter, hoe goed bedoeld ook. Uiteindelijk beslis je zelf wat het beste voor je is en mocht het achteraf niet goed uitpakken dan is dat het risico wat erbij hoort. Net als mijn blog, je kunt er iets uithalen of het negeren, je beslist het zelf, lol. Het is echt bewonderenswaardig hoe zij zich er doorheen bokst, voor de derde keer kanker en bijna geen tijd meer. Winkelen, lachen en kijken naar wat wel kan en naar wat je wel hebt. En nu maar hopen dat ze nog iets langer bij mij en ons kan zijn.

De ene week lees je dat een goudvis een operatie heeft ondergaan en weer vrolijk in het rond zwemt en een week later sta je bij een herdenkingsdienst voor een andere goudvis. Ik zag allemaal mensen staan rondom een binnen vijver en dacht voor de grap, er zal toch niet een vis dood zijn. Hoe komisch toen bleek dat er inderdaad een goudvis was overleden in de vijver. Ik dacht gelijk aan koffie met broodjes en ik toog naar beneden naar de vijver. De vijver was pas helemaal opnieuw ingericht en volgens de kenner kon de overleden goudvis zich niet aanpassen aan de nieuwe omstandigheden. Er dreef er nog een bijna op zijn rug… Omdat er geen koffie en broodje waren, ik ging al snel weer in de nadenk modus. De goudvissen konden zich niet aanpassen in de nieuwe vijver. Hoe passen de dieren zich aan in deze wereld anno nu waarin alles op zijn kop staat? Dieren vallen bij bosjes dood omdat zij niet tegen veranderde omstandigheden kunnen. En de mensen, hoe passen zij zich aan in een wereld waarin alles op zijn kop staat? Dieren en mensen kunnen hun kop in het zand steken en wie weet overleven zij zo alles. En iedereen die zijn kop niet in het zand steekt die ziet, hoort, ruikt en voelt de bewuste veranderingen. Wat de dood van een goudvis al niet te wegen kan brengen in mijn hoofd.

En over veranderingen gesproken… Iemand slaapt in een tweepersoonsbed samen met zijn partner. De partner komt te overlijden of mensen gaan uit elkaar. Iemand gaat verhuizen en neemt dan een eenpersoonsbed. Je mag er niet om lachen maar mensen vallen massaal uit bed de eerste tijd. Gewend aan een groot bed en veel draairuimte. Ik ben het nu meerdere keren tegengekomen en dus zet zoiets je toch aan het denken. Ik heb met mijn passer alle berekeningen al gemaakt en er is echt een draai en bewustzijnsprobleem. Ouderen kunnen bijvoorbeeld botbreuken oplopen door zoiets. Ook is het handig om het bed hetzelfde neer te zetten als in je oude woning. Ook doordat mensen gewend waren om onbewust een bepaalde draaiing te maken kunnen ze uit bed vallen. Ook in de ziekenhuizen zouden mensen de bedhekken daarom beter omhoog kunnen zetten als ze thuis in een tweepersoonsbed slapen. Ik vond het zelf wel een leuk bewust waargenomen en over nagedacht ding, lol. En om de zorgkosten in de hand te houden, ik denk graag mee.

Al met al was het een kostelijke maandag. Ik zag ook nog een foto voorbij komen van allemaal dominees in toga op de Amsterdamse Dam, leuker konden zij mijn maandag niet maken. (sjalalalie sjalalala) Moge de goudvis in vrede zijn rust hebben gevonden en al die dominees weer rustig in vrede naar huis zijn gegaan. Dan doe ik net alsof de week vandaag pas serieus begint…