Ik zag de afgelopen week een fiets met trilling, een fiets die mensen moet waarschuwen in het verkeer voor gevaar. Ik was zelf drie jaar oud toen ik op twee wielen zelfstandig kon fietsen. Ik had mijzelf fietsen geleerd door rondjes aan een schutting heen en weer te rijden. Ik werd losgelaten op een groot pad en hoppa. Een mooi verhaal dat ik later op de weg zo de berm in fietste naar beneden zonder te vallen en iedereen zich het waarom afvroeg. Logisch gezien was toen mijn doel fietsen behaald en ik wilde het toen uitbreiden. Of ik zag ergens wat vliegen of lopen, een nieuw doel. Vooruitgang is leuk en zo’n trilfiets is grappig, vooral als ook je mobiel op trillen staat als je op zo’n fiets zit. Gaat je mobiel trillen en dus gevaar, je kijkt links en je kijkt rechts en je ziet geen gevaar, hilarisch. Alle gekheid op een trilfiets, een van de gevaren zit hem bij het fietsen vooral in vallen en het gewicht van de fiets. Veel fietsen van tegenwoordig zijn met al die fietstassen, accu’s en frames zwaar en dus valt er heel wat gewicht op de mens als de fiets er bovenop valt. We vergeten ook wel eens dat heel veel mensen moeite hebben om hun evenwicht te bewaren op de fiets en soms spontaan omvallen. Misschien is daar weer een handeltje in op te zetten: een fietsbrevet met keuring? Onder het mom van gebrek aan en nooit ergens genoeg van kunnen hebben? Wij denken nu met zijn allen dingen uit die de mensen niet meer zelf bewust kunnen en bedenken, heerlijk.

En dan kwam er nog ergens iets voorbij over de trein dat er stopcontacten in de treinen komen. Extra comfort om meer mensen met de trein te laten reizen. Kortsluiting in mijn brein op zo’n moment, draadloos is toch de toekomst? Windmolentjes bovenop de treinen, dat zou pas innovatie zijn… Ik had van de week een nieuwe OV kaart gekocht en de verkoper benadrukte nog een keer de prijs voor een stuk plastic van 8 euro. Dan kijk je elkaar maar eens aan en je probeert er samen om te lachen onder het mom van extra comfort en meer mensen met het OV te laten reizen… In het kader van meer comfort, ik moest gelijk denken aan de prullenbakjes in de trein. Probeer je net even te slapen of rustig een boek te lezen en dan gooit iemand weer iets in de prullenbak, een geluid wat door merg en been gaat. Kan het bedrijf die de stopcontacten gaat aanleggen gelijk even een rubberring aan de rand van alle prullenbakken maken of de deksels eraf halen, gewoon vanwege het comfortabele geluid? En mocht er dan nog wat geld overblijven, hang posters op in alle stations en in alle coupés met een NS conducteur erop met de tekst: ook wij reizen comfortabel als wij met respect behandeld worden…

Wij hebben gisteren niet voor niets bij de supermarkt gestaan voor de Voedselbank, 31 volle kratten met voedsel en 63,75 in de collectebus. Van het geld vanuit de collectebus worden er dan gelijk weer spullen gekocht, nu waren dit o.a. netjes met mandarijnen. Al met al is er landelijk weer aardig wat ingezameld voor de Voedselbanken in Nederland. Morgen mogen wij ook nog een donatie ontvangen van een school en zo helpt iedereen mee. Er was een opmerking van de mensen gisteren die vaak voorbij kwam: “wij hebben het wel goed en dus kunnen wij het wel missen.” In het kader van blij zijn met wat je wel hebt een hele mooie opmerking. Dus we geven niet uit zieligheid of zoiets maar wij zijn ons er bewust van dat wij het wel goed hebben en daarom kunnen wij een rol beschuit kopen voor een ander. Ik benoem het hier ook nog een keer, de gehele dag door hebben tal van vrijwilligers op hun vrije zaterdag voor de Voedselbank staan inzamelen. Wij hebben nu zelfs bodywarmers en in het kader van petje af dus eigenlijk bodywarmer uit, respect voor iedereen bij onze Voedselbank en voor iedereen bij alle andere voedselbanken in Nederland en in de wereld!

Ik had gisterenavond en nacht nog een feest in een boerenschuur op een boerderij. Vuurkorf buiten en sterren in de lucht en allemaal gezellige mensen, een mooie afsluiting van de zaterdag. Samen met mijn vriendin die wel moe was van de laatste chemokuren maar toch even wilde genieten en dansen. Kijken naar wat je wel kunt… Voor haar zit het erop dit jaar en volgend jaar weer verder met bestralingen. Nu richting het kerstfeest, vooruit kijken en zelf de slingers ophangen. Ik heb de afgelopen week ook bij veel mensen de kerstversieringen opgehangen, erg leuk als je dan de deur uit gaat en het huis is verlicht bij de mensen. Zelfs een oudere man in het nieuw gestoken in een winkel en samen erg gelachen. Rond de feestdagen is alles net even gezelliger en leuker en er is overal meer licht.

Vandaag weekend en in het kader van de mensen bij de Voedselbank helpen en wat pret maken ging mijn wekker weer vroeg af. Ik stond vanmorgen samen met ontzettende leuke collega’s met humor bij een supermarkt voor een inzamelingsactie voor de Voedselbank. Er stond beschuit op het boodschappenlijstje wat de mensen konden kopen en dan later weer konden doneren aan ons. En de slogan was dan ook weer snel gevonden in de vroege ochtend: alleen met beschuit kom je de deur uit! Het is gewoon te leuk om de mensen aan het lachen te maken. Even een praatje gemaakt met de caissières en vernomen welke studies ze deden en waarom ze dit baantje hadden. De student redt het niet zonder bijbaan. Ook weten ze niet als ze klaar zijn of er nog wel werk is als ze het diploma op zak hebben. Tja, niets is zeker en vooral blijven lachen. We stonden tussen de kerststukjes en de bloemen en dan help je gelijk even een oudje met het uitzoeken van mini kerstboompjes. Die met witte sneeuw schijnen in te zijn en dus u bent hip met de kerst als u deze koopt. Wel opvallend dat het meeste groen op die kerststukjes gewoon niet meer ruikt, als je zegt dat het nep is dan geloof je het zo… Je haalt thee voor een klant die op de regiotaxi moet wachten en je geeft de mensen het gevoel dat ze welkom zijn. Ik blijf mij toch verbazen over dingen, dan zit je net voor de kerst en er is totaal nog geen kerstsfeer in zo’n winkel. Geen kerstmuziek, geen draaiorgel buiten, geen zangkoor, geen lachend personeel met kerstmutsen op, geen mensen die helpen met het inpakken van de boodschappen voor de klanten, je zou het zo leuk kunnen maken… Wat je uitstraalt is je omzet, ik denk misschien nog teveel in vroeger, afijn bij ons kwamen de boodschappen wel binnen.

Ook nog even een praatje gemaakt met de postbode in de vroege ochtend en de kranten bekeken die hij bij zich had. Reformatorisch Dagblad, ik wist niet eens van het bestaan van deze krant af, lol. Je vraagt eens wat zo’n man verdient en of hij het werk leuk vindt. Samen gelachen op straat en ik vertelde hem van een vriendin van mij die op de site van de postbezorging eens ging kijken of ze dit voor de feestdagen erbij kon gaan doen. Ze kreeg het salaris in beeld en de vraag of ze het ermee eens was en dus niet, afgewezen en niet geschikt bevonden, lol. Voor u tien anderen en zo is het met veel baantjes. En toch, als je het werk leuk vindt dan is al de helft gewonnen, zo belangrijk. Leerzaam ochtendje zo in het weekend, gaap.

Onze Voedselbank ging de afgelopen tijd een beetje tekeer als een zeilbootje in de stormachtige hoge golven. Steeds meer mensen weten nu de weg te vinden naar de Voedselbank en dan groei je dus door van een klein naar een middelgroot bedrijf. (Vrijwillig bedrijf, lol…) Het kneuterige gaat er zo een beetje af en dus vergt het een en ander bijstelling, het is net een politieke partij, lol. Helaas is onze locatie niet erg geschikt voor zo’n grote stroom mensen en dan ontstaat er soms wat verstoring her en der. Overal is wel een oplossing voor en zo kwamen er de afgelopen week twee mannen buiten te staan om samen hand te haven in de Voedselbank haven, schouder aan schouder en probleem meteen over. Als de mensen het zelf niet kunnen dan moet je handhaven, lol. Net de woonboulevard op een tweede paasdag. We hebben een ontzettend leuk team van vrijwilligers en ons doel is de mensen van voedsel te voorzien en alles wat er extra bijkomt is alleen maar leuk voor de mensen. Ze krijgen het allemaal gratis en hoeven het alleen maar af te halen. Mensen in arme landen en in landen met oorlog die zouden er toch jaloers op worden.

Het is ontzettend leuk dat mensen zo blij zijn met het voedsel en de extra dingen! De meeste mensen zijn zich er wel van bewust dat vrijwilligers hun beste beentje voortzetten om een krat met voedsel voor hen te vullen. Eigenlijk zijn wij best wel een raar land met overal potjes voor, al die potjes zouden toch eigenlijk niet nodig hoeven te zijn? Elk potje daar raken de mensen weer aan gewend en als je het dan weer afschaft dan weet men vaak niet meer hoe het zelfstandig moet. Ik speek ook heel veel mensen die toch echt niet naar de Voedselbank zouden gaan. Vaak hebben deze mensen net zoveel te besteden per maand als mensen bij de Voedselbank en zij redden het wel, door zelf bewust na te denken. Zo zijn er ook mensen die alle aanbiedingen het hele jaar door in de gaten houden en zo het hele jaar door al cadeautjes verzamelen voor de feestdagen, zij kijken voorruit. Ik las ook ergens een weekmenu en hoe je voor een paar euro per dag een goede maaltijd op tafel kunt zetten. Ik mocht de afgelopen week ergens een pan uitlikken en erg gelachen. In de oorlog deden de mensen niet anders en alleen was het toen noodzaak en meestal niet lachwekkend.

Iedereen bij de Voedselbank heeft zijn eigen verhaal en niemand komt voor zijn lol bij de Voedselbank. Het is mooi dat er Voedselbanken zijn en niet alleen in ons land maar wereldwijd, laat ik het daar maar op houden. En toch… hoe krijg je al die mensen weer bij de Voedselbanken vandaan? De veilige Voedselbank haven invaren lukt meestal wel maar wie sleept je de haven weer uit?

Dekens en kachels in Apeldoorn want de mensen zitten in de kou door een gasstoring. En dan gaan we nu verder met de mensen in tentjes in Syrië en Libanon, de bootvluchtelingen op zee en de houten hutjes elders in de wereld… Alsjeblieft, laat die kranten van ons daar niet zien en laat onze beelden van Apeldoorn niet de wereld over. Wij hebben even een paar dagen geen gas, hoe leg je zoiets uit elders… En laat er elders zeker niet uitlekken dat wij een schadevergoeding krijgen voor een dag zonder gas waarvan een gezin elders een maand van kan eten, ssst. Ik had nog niet eens zolang geleden een tijdje alleen maar koud water en ik geloof niet dat iemand in mijn omgeving er last van heeft gehad, lol. Hilarisch die beelden van mensen in Apeldoorn die stil zaten op de bank met de nadruk op stil. Wij hebben het koud, tja als je niet beweegt dan krijg je het koud. Ik heb misschien daar gelijk de koe bij de horens, veel zit of staat stil en zonder beweging geen vooruitgang. Over koeien gesproken, er zijn ook kalfjes en in het kader van meedoen in het nu hebben we nu ook de eerste doping kalfjes. Er ontstaan zo ook nieuwe spreekwoorden in het nu. Als het kalf aan de doping zit dan ruimt men de stal of de dans om het doping kalfje of hoe komt een kalf aan zijn dope? Of vraagt het ene kalf aan het andere kalf op de fiets op de Cauberg: kauw jij dope of gras? Het is allemaal weer te leuk en het zijn gouden tijden voor iemand die de humor ergens van kan inzien.

Ook het weer is geweldig in deze tijd, storm en onweersklappen, ijsbloemen op de ruiten en een zon die zo groot is in de ochtend dat het een prachtig gezicht is. Heel veel mensen zijn blij als ze niet hun autoruit hoeven te krabben in de ochtend. Je kunt het ook als een gymnastiekoefening zien om de dag mee te beginnen, goed voor je armspieren en je ziet nog eens mooie ijsbloemen. Heel Nederland krabt samen en beweegt dus samen en de winterslogan is weer gemaakt. Bij onze Voedselbank hebben wij ook een nieuwe slogan: aanmelden is afhalen. Er zijn soms uitzonderingen en als je dan in de buurt woont van een vrijwilliger dan heb je mazzel, die zijn de beroerdste niet en bezorgen het dan tijdelijk even thuis bij schrijnende situaties. Je verzint het echt niet maar er zijn mensen die zich doodleuk aanmelden en erna meteen verzoeken of een vrijwilliger het pakket elke week kan komen brengen. Er zijn genoeg mensen die zo’n bezorgbaantje vast wel gedwongen willen uitvoeren of vrijwillig maar daar gaat het niet om. De personen die wel begrijpen waar het om gaat zijn waarschijnlijk ook de personen die mijn blog lezen…

Het blijft altijd mooi om te zien en te horen wat andere mensen geheel zonder eigenbelang voor andere mensen doen. Er waren een heleboel naamloze stille mensen die met pakjesavond toch kinderen een klein cadeautje hebben gebracht, leuk. Nu zetten mensen de ongewenste cadeaus massaal op het internet. Wij namen ze vroeger mee naar school en daar gingen ze naar de kinderen die op 5 december niets hadden gekregen. Ik kan mij niet herinneren dat iemand die kinderen zielig vond, we losten het probleem gewoon zelf op. Soms werken eenvoudige dingen het beste zonder volwassenen die zich er verder mee bemoeien…  Ik deed het vroeger ook al met mijn eigen kerstpakket, gewoon bij iemand voor de deur neerzetten van wie je zeker wist dat hij of zij het echt nodig had. Veel ouderen doen dit ook, goedbedoelde nutteloze kerstpakketten van kerk of een stichting doorgeven aan mensen die het wel nodig hebben. Gewoon voor de deur neerzetten vanuit een goed hart. Ik ken overigens ook verhalen van mensen die pisnijdig werden nadat ze zoiets voor hun deur hadden gekregen, lol.  Toont weer aan dat goed doen niet altijd op prijs wordt gesteld en sommige mensen willen gewoon geen hulp, zitten misschien nog in de ontkenningsfase, nooit over oordelen, iedereen heeft zijn eigen verhaal.

Weer terug naar het nu en een heel mooi ding wat voedsel betreft zijn de inzamelingsacties voor de komende feestdagen van de regionale omroepen, supermarkten, scholen en andere bedrijven of mensen. Goed doen kan onbewust ook een andere kant opgaan, ik ben mij er de afgelopen week bewust van geworden. Er zijn namelijk heel erg veel mensen in Nederland die niet bij de Voedselbank komen of ergens anders en maar een fractie meer te besteden hebben dan mensen die wel bij de Voedselbank komen. Deze mensen worden het een beetje zat en voelen zich vergeten. Zij werken en houden niet genoeg over voor de extraatjes die bijvoorbeeld mensen bij de Voedselbank wel gratis krijgen. Er is nu zelfs een ongelijkheid aan het ontstaan, niet tussen arm en rijk, wel tussen arm en iets minder arm. Ik liep ook tegen een ander ding op en ik schrok mij rot, mijn land… Mensen die ziek zijn en niet naar een dokter gaan in verband met niet verzekerd of een betalingsachterstand op de verzekering. Deze mensen zijn zich er niet bewust van dat ook zij zorg mogen vragen. In de steden zijn er soms inloopspreekuren waar gratis hulp aangeboden wordt. In principe zijn we in dit land met 16,8 miljoen inwoners, een geschat aantal. We zijn er met veel meer en onder al deze mensen zijn er ook mensen die medische zorg nodig hebben! Straks zijn het niet meer de dieren die ziektes overbrengen, gewoon de mensen zelf…

Misschien een idee voor de volgende feestdagen, in plaats van gratis voedselpakketten, een gratis doktersbezoek voor iedereen in Nederland, vanuit een of ander fonds?

Ik las afgelopen weekend iets heel wonderlijks: Erasmus draait zich waarschijnlijk om in zijn graf. Ik draai mijzelf ook heel vaak om, in mijn bed. Ik denk aan het een en ik denk aan het ander en overpeins wat wijsheid is. Mijn bed heeft het soms best moeilijk maar niet zo moeilijk als de wijsbegeertefaculteit, lol. Filosofie en wijsbegeerte heeft ook alles te maken met zelf bewust nadenken. Een wijsbegeertefaculteit die zelf niets kunnen bedenken om zichzelf te behouden? De omgekeerde wereld toch? Ja, ik ga erover ophouden voordat weer een andere filosoof zich gaat omdraaien op een kerkhof. Ik heb een onwijze week achter de rug waarin heel veel van mijn denkvermogen aangesproken moest worden en mijn bed het moeilijk had. O nee, ik zou dit verhaal laten rusten… Er was heel veel aan het handje en dan denk je na en doe je wat je denkt dat goed is, pffff. Het ging over beeldvorming en niet eerlijk en ik had erom kunnen janken, nergens goed voor dus lekker andere mensen opbeuren en vooruit kijken, wees de wijste. Volg je eigen pad en blijf dicht bij jezelf en zo stamp ik de nieuwe week maar weer in. Ik heb voorlopig weer genoeg stof om over te schrijven en om over na te denken, dat dan wel.

Als je probeert om overal de pret van in te zien dan kom je een heel eind, voor mij werkt het zeker. Zo ook een situatie waar ik vorige week tegenaan liep. In een verzorgingshuis voor ouderen waar wat mensen in het huis enigszins nog zelfstandig wonen. In het kader van het nu was er een verandering. Bewoners hadden een nieuw kastje gekregen en een pols of hals zender. Heel erg wennen voor de bewoners en het hoe en waarom snapten ze niet zo goed. Geen touwtjes meer om aan te trekken in huis bij nood, een knop die je indrukt en er komt hulp. Mag ook wel want zo’n systeem kost wel wat. Ik had twee simpele vragen: waar komt de melding binnen als u drukt en vervolgens wat? De melding kwam 110 kilometer verderop binnen in Apeldoorn, volgens de man. Ik kan het echt niet helpen maar ik lig dan onder de tafel van het lachen. Ik zag namelijk een geweldige reclameboodschap voor mij met een bejaard persoon op de grond die even met Apeldoorn aan het bellen was, lol. Apeldoorn gaat dan via de intercom horen wat er aan het handje is en als je dan nog bij kennis bent dan kun je zeggen dat je op de grond bent gevallen en dat het zeer doet. Apeldoorn geeft de melding weer door aan het verzorgingshuis en in de kamer naast de bejaarde persoon loopt dan een verzorgster die de boodschap krijgt dat ze even in de kamer naast haar op de grond moet kijken. Ik deed ook even voor hoe ik dit alles voor mij zag en de persoon kon er erg om lachen. Elke seconde telt zou het ook een erg leuk filmpje voor kunnen zijn. Leven in het nu.

Ik neem dan ook nog even mee dat ik iets las over besmet everzwijnenvlees. Met de Romeinse tijd vanuit het Louvre nog vers in mijn brein: Obelix en de everzwijnen. Ik begon gelijk te denken hoe Obelix dit opgelost zou hebben, lol. Ik besloot om even een denkpauze te nemen en een feestmaal te maken samen met iemand. Na ons feestmaal wist ik het: Obelix zou ze gewoon verkopen op de markt en er menhirs voor vangen. Tijden veranderen maar mensen blijven hetzelfde, geld gaat vaak boven gezondheid.

Zo vandaag is het vijf december en na vandaag kunnen de mensen ophouden met praten over het sprookje met die boot en mannen. Mag het weer even stil worden in ons land? Gaan we weer over tot de orde van de dag? De eerste de beste die de Kerstman gaat afbranden die mag wat mij betreft zelf de kerstboom in, lol. Ik was gisteren bij een vriendin en zij had een film laten maken van die man met die witte baard. Je kunt dan de namen en hobby’s van je kinderen doorgeven en foto’s. Je zet vanavond je kinderen voor de televisie neer en die man met die witte baard gaat dan vertellen wat ze hebben gedaan het afgelopen jaar en in het grote boek staat hun eigen foto. Echt te leuk, filmpje duurt zo’n 20 minuten en na de film kunnen de kinderen dan de cadeautjes gaan uitpakken. Als ouder heb je even rust en je kunt lekker samen aan tafel nog even nagenieten van je wijntje. Geen vreemde mensen over de vloer, geen haren van een baard op de bekleding van je stoelen, geen pepernoten overal op de vloer, geen schmink vegen op je witte muur, geen buren die klagen omdat er iemand op de deur klopt. Die oude man met die witte baard in het nu heeft zo zijn voordelen. De prijs viel mij ook mee, alles bij elkaar 19,50 euro voor zo’n film op maat en ook nog netjes thuis gebracht. Voor een beetje professionele man met baard en een volgeling met strooigoed voor 20 minuten bij je thuis: 40 euro. Wil je dat ze een Verklaring Omtrent het Gedrag  op of in de zak hebben dan zelfs 50 euro. Ach, ik zie dat ik het woord volgeling opschreef, ik bedoel natuurlijk collega. Over vijf jaar dus alleen nog maar te bewonderen op beeldscherm? Zullen zelfs zij werkeloos gaan worden?

Bij onze Voedselbank deden wij niet aan het feest mee met veel cadeaus. Voedsel is Voedselbank, bank blijf zoveel mogelijk bij je voedsel, lol. De mensen zijn het afgelopen jaar onder zoveel non food spullen bedolven dat ze wel 5 jaar de 5 december zouden kunnen vieren. Natuurlijk wel pepernoten en chocoladeletters en ander snoepgoed. Bij ons hadden mensen zegeltjes in de bus bij een supermarkt gedaan en zo konden wij als extraatje gevulde boodschappendozen meegeven aan de mensen. Binnenkort krijgen wij zwemkaartjes voor het zwembad, kunnen ouders samen met de kinderen in de vakantie naar het zwembad. Je kunt ze natuurlijk ook verkopen op internet, lol. Laatst stond er van een van onze cliënten een pak koffie te koop. Moeten ze lekker zelf weten maar ik vraag mij dan toch altijd weer wat dingen af… Lust je geen koffie? Heb je nooit visite? Kun je er niemand blij mee maken, gratis? Weet je niet meer hoe je koffie kunt zetten zonder pads of cups? Overal de lol van inzien. Ook hadden we een paar weken geleden cadeaubonnen van een goede Kringloopwinkel gekregen om uit te delen. Sommige mensen wisten niet eens waar die winkel was… Armoede anno nu. Ik werd wel echt heel blij van twee mensen die daar hun winterjassen hadden gekocht en aan mij lieten zien, zij waren ook heel blij, mijn 5 december cadeautje.

Ik had het er gisteren nog met iemand over: in het aller donkerste van je leven is er toch ook altijd licht. Je moet alleen die lichtjes zien en tegenkomen, het kan al in kleine dingen zitten. Wat zijn er toch veel mensen die zich alleen voelen en die alleen zijn en alles donker zien. Als ik alleen al denk aan alle mensen die met de feestdagen alleen zijn en daar nu al geen licht in zien dan zou je er moedeloos van worden. We zijn zo gewend geraakt aan het alleen redden en geen hulp zoeken dat het een hele omslag is om dit wel weer voor elkaar te gaan krijgen, samen. We zijn met teveel mensen en de wereld is te druk. Volgens Steven Hawking moeten de mensen zelfs vluchten voor de robots. Te laat, jammer, lol. Het zelf bewust nadenken kan straks niemand meer en dus hoeven we niet te vluchten voor de robots, wij zijn zelf de robots al. Ik had het gisteren ook nog even over de mensen aan het lachen maken, ook zo belangrijk. Je ziet het nu al met al die strak getrokken rimpelloze gezichtjes, ook niemand lacht meer echt straks, ook robots. Wij verschillen echt niet meer zoveel hoor van de robot.

Er kwam gisteren weer een lichtflits voorbij, wij zijn weer trots want wij gaan meehelpen in een flitsteam. Waar een klein land groot in kan en wil zijn. Andere grenzen in andere landen bewaken met een flitsmacht. Ik kan het echt niet helpen en het zal wel een breinafwijking zijn, wat is er mis met eerst de eigen grenzen bewaken en alles wat er in en uit flitst bewust waar te nemen? Onze eigen politie zou wat blij zijn met een flitsmacht erbij in de oudejaarsnacht. Het gaat een flitsende nacht worden door de halve maatregelen, het is weer totaal onduidelijk, pappen en afsteken of zoiets. Ons landje hangt er altijd zo lekker tussenin te bungelen, lol. Misschien kunnen wij wat agenten uit België kopen en weer verrekenen met onze de stroomprijs aan hen? Ook waren de nabestaanden van de laatste vliegramp wel heel erg blij geweest met een flitsteam gelijk na de ramp en een flitsend snel einde aan de onzekerheid. Er kwam ergens bij mij voorbij dat half december het identificatieonderzoek boek dicht gaat en dat nog voor de kerstdagen slachtoffers begraven kunnen worden. Als je iemand te begraven hebt.  Er zijn heel veel lichtflitsen nodig als het echte verwerkingsproces gaat beginnen.

Het leven gaat als een flits voorbij en ik sta steeds langer bewust stil om te genieten. Kan helaas weer niet overal want voordat je het weet veroorzaak je een file, lol. Je zou bijna een hogere olieprijs willen en geen lagere, voor een even autoloze wereld. En zo flits ik de dag weer in vandaag, hopelijk op tijd. Ik had mij gisteren verslapen, iets wat bijna nooit voorkomt, blijkbaar had ik het donker even iets langer nodig, lol.

Ik had vorige week een gezellig samenzijn met oud studiegenootjes, altijd leuk. Het plan was dat iedereen iets te eten zou meenemen, ook niets mis mee. Ik had een bordje zelfgemaakte wrap rolletjes meegenomen. Ik schrok mij bij binnenkomst een hoedje, wat was er veel eten gekocht en gemaakt! Tegen het einde vroeg iemand aan mij of ik gelukkig was. Ik keek naar de berg eten en ik begon met tranen in mijn ogen te vertellen over de andere echte wereld. De wereld waarin veel mensen honger hebben en niet weten hoe ze aan eten moeten komen. De grote partijen voedsel en andere goed bedoelde spullen die dagelijks door de bedrijven worden afgeschreven en gedumpt. Ja, ik ben gelukkig maar nu even niet met de blik op al het eten wat hier over is. Het mooie was dat ik thuis een bericht kreeg dat we bij ons volgende samenzijn gewoon boterhammen met schuifkaas gaan eten. Ik kan blijkbaar goed een boodschap bewust overbrengen.

En er waren ook nog vreugdetranen want mijn muzieknummer was af! Ik had de wens en het verzoek gedaan om het nummer van Valensia met Gaia voor mij in een nieuw jasje te steken, iets meer in het nu. Het wilde eerst niet zo lukken want hij vond het een moeilijk nummer om te mixen met trance en dergelijke. De aanhouder wint en ik heb nu een muzieknummer in het nu. Het is niet perfect, hoeft ook niet voor mij, het origineel blijft geweldig mooi. Iemand heeft er zijn uiterste best op gedaan en ik swing nu happy de auto uit.

Afgelopen weekend samen met mijn vriendin gedanst en andere mooie mensen. Ze was weer even fit en samen aan de bar zitten praten en dat wij zo hopen dat zij de feestdagen nog gaat beleven zoals zij nu is. Uit het leven halen wat erin zit. Uit het leven halen wat erin zit dat valt voor heel veel mensen niet meer mee, ik ben af en toe de extra schouder voor mensen. Waar al die mensen op mijn pad vandaan komen dat blijft een wonder, wel heel mooi. Heel veel mensen zijn boos, echt boos op de situatie waarin ze in zitten en niet meer uitkomen. Is niet goed en die boosheid komt er een keer uit. Ik zing voorlopig maar even door over I couldn’t save you all of my own. Laat dat bury us all under ice maar komen, ik wil weer schaatsen op natuurijs, lol.