Gisterenochtend al vroeg op pad om voor mijn werk nog een kaartje te bezorgen bij een van mijn vriendinnen. Een jaar lang hard gewerkt voor de baas en gratis voor mij (lol) en nu op vakantie. En op mijn kaart stond dan ook, een prettige vakantie gewenst. Meer hoef je niet te schrijven dan… Bij onze Voedselbank ging er ook iemand op vakantie. Een cliënt kwam zich netjes afmelden voor de komende vier weken. Ik vroeg aan mijn collega of zij het gezin wel een prettige vakantie had gewenst. Meer hoef je niet te zeggen dan… Ik had in de avond mijn vader aan de telefoon en hij vroeg zich weer af hoe Nederland er over twintig jaar zou uitzien. Hij had zorgen over de kinderen op deze aardbol. Je hoeft niets meer tegen elkaar te zeggen dan… Ik vroeg gisteren aan iemand als iedereen in het water zou springen of hij er dan ook in zou springen. In het kader van bewust maken van gedrag. Meer hoef je niet te vragen dan… Zijn antwoord: “als het een mooie vrouw is dan wel.” Man, man, man en als vrouw hoef je verder geen vragen meer te stellen dan… Waarop ik begon te denken, dat mensen dus wel iemand volgen als de persoon mooi is of als ze van iemand houden. Iedereen is toch mooi, denk ik dan weer? Blijft over van iemand houden en dan volg je de persoon dus overal. Dus kort door de bocht genomen zoekt iedereen naar iemand om van te houden en dan is er liefde, vrede en stilte overal. Meer hoef je niet te hebben dan… Na na na na, hey Ingrid het is weekend…let it be…

De Griekse godinnen in de oudheid hadden de mooiste sieraden en de mooiste armbanden. Wat een verschrikkelijke desillusie met de plastic armbanden van in het nu. Ik heb het over de armbanden voor de toerist in Griekenland, de SMARTband. Per specifieke armband een gebruikersnaam en een tijdelijk wachtwoord en je kunt hem in Nederland al volgooien met euro’s. Als je met vijf mensen op vakantie gaat dan heb je dus vijf gebruikersnamen en vijf tijdelijke wachtwoorden om mee op reis te nemen, meetbaar en hilarisch. Met de armband kun je alle drankjes en ijsjes enzovoorts betalen op het appartementencomplex en best acceptabel. In het nu realistisch als extra cash geld in Griekenland. Of het geld tijdgebonden zal blijken te zijn in euro’s zal na zondag blijken. Ik maak maar pret natuurlijk en de armband is in het nu een extra geldvoorziening voor op reis. Met een slimme SMARTband zit je bijna nooit zonder eten of drinken in Griekenland, de vakantiespreuk in het nu. Pinnen niet mogelijk in Griekenland, gebruik dan de SMARTband. Ik ben er nog niet achter of het niet opgemaakte geld weer teruggestort kan worden naar de eigen bankrekening. Ik neem aan van wel…zeker weten doe ik het niet. Het bracht mij op de gedachte, hoever zijn wij af van de onderhuidse betaalchip? En stel je staat bij een kassa en je hebt geen geld op je onderhuidse betaalchip? Ontplof je dan bij de kassa of komen er twee robots die je de winkel uit begeleiden? Bij mij in de buurt was een gewapende overval waar maar liefst twintig euro was buitgemaakt. De medewerker vergeet het zijn leven niet, twintig euro… Stel iedereen heeft een chip die gedachten kan lezen. De scanner in de winkel leest bij binnenkomst al dat iemand de gedachte heeft om een overval te plegen en kan dan een signaal uitzenden waarop deze persoon tijdelijk het bewustzijn verliest. Gaaf die wereld in het nu en wat een kansen liggen er nog overal. Sciencefiction kan werkelijkheid worden, bewust van.

Ik stond binnen en ik keek naar buiten, allemaal woedende mensen voor de ruiten.

Ik staarde opnieuw uit het raam, zag de laatste witte duif voorbij gaan en zij fluisterde mijn naam.

Mijn toetsten begonnen spontaan een muzieknummer te spelen, Give Peace A Chance en een nummer om te delen.

Ik probeerde met mijn toetsen het lawaai buiten te overstemmen, muziek kan mensen immers temmen.

Steeds luider gingen mijn toetsen tekeer, mijn pianohart deed zo’n zeer.

En toen de muziek steeds harder klonk was er op de deur ineens gebonk.

De eerste mensen kwamen binnen en begonnen te schreeuwen en te gillen en deden mijn klanken verstillen.

Ik werd opgepakt en op mijn rug gesmeten, muziek moet dood en jij ook lieten zij mij weten.

In de laatste minuut voor mijn dood zag ik een engel staan en zij liet mij weten dat ik altijd het juiste had gedaan.

Jij bent een slachtoffer van woede en haat, juist jij die altijd met jouw muziek verbinding bracht voor alle mensen van de straat.

Wees niet bang en alles komt goed, met de nodige inspanningen en moed.

Jij hebt jouw best gedaan en rust zacht en weet dat jij vrede hebt gebracht.

Jouw muziek zal na jouw dood doorklinken, lief piano lijk. Rust, vrede en respect voor elkaar komen ooit terug op aarde, óók in de Schilderswijk.

R.I.P. zwarte piano.

Ik las gisteren een bericht over dat Facebook gedachten gaat kunnen lezen. Mijn interesse gewekt, zeker, gedachten delen via technologie. Ik was gisteren warm ingepakt en ik werd mee uit eten gevraagd door iemand. Pret met mijn vriendin en dat ik dus niet eens een kort rokje hoef te dragen om leuk te zijn. Ik was haar aan het chatten dat ik beter een boerka aan kon doen en op hetzelfde moment schreef zij dezelfde tekst ook naar mij. Voor alle duidelijkheid, een grapje tussen ons en we hadden ook een habijt als voorbeeld kunnen noemen, zucht, waar je als blog al dan niet of wel rekening mee moet houden. Gedachten delen via technologie en pret. Ik kom nog even terug op het theatercollege van Erik Scherder. Hij had een overbodige moderator, was onze gezamenlijke gedachte zonder technologie tijdens zijn theatercollage. Naast iemand met een sterk verhaal en uitstraling zet je geen moderator neer om de boel aan elkaar te praten. Je zet naast Obama ook niet iemand neer, volkomen overbodig als iemand uitstraling heeft en een verhaal. Het was een grappig college en de violisten konden erg mooi spelen. Het ging een deel van de avond over wat muziek met het brein deed. Wel raar dat er een happy nummer en een sad nummer ten gehore werden gebracht en wetenschappelijk onderzoek had uitgewezen dat het ene nummer happy was en het andere nummer sad. Ons brein is prima in orde en toch vonden wij het sad nummer happy en het happy nummer sad en weer pret. Het Engelse woord voor pret is fun, mee in het nu en hoppa. Veel Engelse woorden voor een Nederlandse theatervoorstelling. Opmerkelijk hoe weinig subsidie er los komt voor onderzoeken die niet genoeg geld opleveren. Genoeg onderzoeken naar bijvoorbeeld ziektes die veel mensen kunnen krijgen en weinig onderzoeken naar waar een klein groepje last van heeft. De woorden, daar is niet genoeg onderzoek of studie naar gedaan waren niet te missen. Waarop wij ons later afvroegen wat mensen dan in hemelsnaam wel studeren en onderzoeken… En moet een onderzoek subsidie krijgen? Er zijn slimmeriken zonder of weinig opleiding die hun brein zelf bewust laten werken zonder subsidie en pret, eh fun. Het was een vermakelijk avondje zo in de stad en bij het theater. Thuis gekomen vroegen de kinderen van mijn vriendin, of wij geen vragen hadden en hoe het was geweest. Het was wel duidelijk allemaal, vrij simpel, grappig en onze vraag gaan wij zelf wel uitzoeken. We kwamen in de stad nog een slotjesbrug tegen, ik had hem bijna gemist. Nee, geen fietsslotjes… liefdesslotjes. Liefde en brein, ik denk, het onderwerp voor een volgend college. Of wat doet een zebrapad in Amsterdam als er toch niemand stopt voor voetgangers, wat mis je dan in je brein als je een zebrapad niet begrijpt…

Het was weer een hilarische dag gisteren, ja ja ja! Afscheid moeten nemen van een klant in mijn eigen tijd en zij had nu geen luisterend oor meer. Het was haar eigen bewuste keuze om van zorgverlener te veranderen en dus namen wij afscheid. Nou ja, afscheid, ik hobbel wel weer eens aan als het zo uitkomt, mijn hart passen veel mensen in. De een krijgt net iets meer ruimte dan de ander en pret. Mensen willen nooit dat ik ze verlaat, laat mij dan ook niet gaan en pret. Of denk niet in angst, er komt altijd weer iets moois voor terug, misschien wel iemand met drie oren, je weet het niet. Met mijn vriendin ook de grootste pret en na een dag van werken konden wij samen aan onze tweede dag beginnen op de dag. En zo togen wij naar Erik Scherder in Amsterdam met zijn theatercollege over de invloed van lichaamsbeweging op het brein, toegankelijke wetenschap. Een inspirerend theatercollege was de aankondiging, nou dat maken wij zelf wel uit en pret. Met de bus naar Amsterdam en onze eigen beweging liep dus al bijna vast bij de voordeur. Om de toch nog enigszins in de zaal te passen een extra rondje grachten gemaakt en al zittend op een bankje iets gegeten. Lekker zitten filosoferen aan de grachten en filosoferen is ook beweging, brein beweging.

Na afloop waren wij het samen volkomen met elkaar eens over het college, ik ga er morgen verder over schrijven. Je hebt acht uur slaap nodig om het brein in topconditie te houden volgens onderzoek. Niets is zeker en zo’n onderzoek kan morgen weer heel anders zijn. Ik luister daarom naar mijn eigen lichaam en brein en die willen nu slapen, gaap. Geen extra slaapplan voor nodig in deze oververhitte wereld, bewust van. Dromen over Grieks geld en van nog veel meer dingen, de kaars gaat even uit om later weer aan te gaan. O, verhip geen kaars aan, smogplan gaat uit de kast komen. Gek kun je worden van alle plannen en waarschuwingen, het beste is daarom om je eigen bewuste plan te trekken…

Ik was gisteren bij wat winkels en daar was een run op ventilatoren. De P van paniek was weer eens toegeslagen, massahysterie en pret. Ik denk dan altijd, hebben de mensen nu dan nog niet zo’n ding in huis, of gaan ze zo snel stuk, of willen we er meer en meer? Of nieuwe mensen in ons land die er nog geen een hebben? Het kan allemaal. Waar vorige week de kachels nog aanstonden daar staan nu de airco’s te draaien, het kan raar lopen. Ik heb een hekel aan veel airco, mijn gezondheid gaat er met sprongen van achteruit. Het zal steeds warmer gaan worden en al filosoferend kwam ik op nog een vraag. Kan ons energienet alle toekomstige veranderingen aan? Ik zie zo om mij heen steeds meer oplaadpaaltjes voor hybride auto’s en neem daarbij nog alle apparatuur die tegenwoordig in huis is. De grijze generatie krijgt steeds meer elektrische trapliften, scooters en fietsen en dan neem ik het in hoogte verstelbare bed nog niet eens mee, pret. En met de toenemende warmte en met het gebruik van de airco’s en ventilatoren is het stroomfeest compleet, een megaverbruik. En wat als er steeds minder kerncentrales in werking blijven? Leuke dingen om wat over na te denken. En als de olie eenmaal op is, hoeveel vervangende soorten brandstof zullen we dan hebben en zal er dan ook weer om gevochten worden? In plaats van een oliecrisis een methaancrisis of biogascrisis? Het zou leuk zijn om eens een land vanaf nulpunt weer te gaan opbouwen in nieuwe stijl, als voorbeeld voor de rest van de wereld. Ik weet er wel een en weer pret. Utopie, het lukt nog niet eens op dorpsniveau en snik… Er gaat pas echt iets veranderen als het moet en vaak achteraf, de mensen die vooruit denken even buiten beschouwing gelaten. Als het water tot aan de zonnebloemen op het schilderij van Van Gogh is gekomen zullen de mensen pas in actie gaan komen. En als de zonnebloemen hun hoofd in het water hebben in plaats van naar de zon dan is duisternis alom, aldus Ingrid…

Vanaf vandaag hebben wij een hitteplan, waar belastinghervormingen stranden in eigen land en waar vluchtelingen massaal verdrinken in het buitenland, er is er altijd nog ons eigen hitteplan. Al dan niet in combinatie met een weeralarm. Misschien een leuk idee om een oververhitplan te maken voor wat landen? Je kunt het zo gek niet bedenken, overal is wel een plan of alarm voor tegenwoordig. Zegt heel veel over de mensen, bewust van. Omgaan met warmte en kou kun je best trainen. Als ik tien keer tegen mijzelf zeg dat het koud is dan gaat mijn brein dit voor waar aannemen en stuurt de signalen door naar de rest van mijn lichaam en voelt het als minder warm. En vooral niet klagen, werkt averechts… Ik ga het de komende dagen eens uitproberen, kijken of het werkt en natuurlijk genieten van de zon, net als de zonnebloemen, hoofd naar de zon.

Ik heb straf gekregen van mijzelf, gewoon omdat ik zelf vind dat het nodig is. Ik heb iets heel ergs gedaan en ja dan moet je op de blaren zitten, oorzaak en gevolg. Ik heb te hard gereden op de weg. Waar ik 50 mocht daar ging ik 57 km per uur en ze corrigeren dit dan naar 54 kilometer per uur. Ik denk dan altijd…er zit dus een ijkfout in de apparatuur. Een boete van 33 euro en die zet ik dan weer om in brandstof voor mijn auto en dus is mijn straf om 12 dagen op de fiets te moeten deze maand in plaats van met de auto. In mijn ogen een veel betere straf dan een boete. Ik zou zelfs een gesproken boodschap kunnen inspreken en elke keer dat ik de fiets pak zegt mijn fietscomputertje: weer een dag om en nog… dagen te gaan, ik maak jou bewust van. Ik zou zelfs een kalender kunnen maken en dan elke dag een hokje openen, onder de hokjes afbeeldingen van verkeersslachtoffers en onder het laatste hokje een schatkist. Met zo’n boete kom je op de leukste ideeën. Ik word nooit kwaad om boetes, het doet mij altijd wel verdriet om verslagen te worden door flitsapparatuur… Alvast wennen aan de toekomst, verslagen worden door een robot en pret. Zo’n boete gaat natuurlijk over gedrag en eigen gedrag. Als je de manier verandert waarop je naar de dingen kijkt dan veranderen de dingen waar je naar kijkt. Tussen kijken naar je snelheidsmeter en doen zitten zeeën van tijd, bewust van.

Op de Griekse eilanden is nog weinig te merken van de geldmalaise. Je kunt per boot altijd even op en neer naar Turkije. Kun je meteen even wat vluchtelingen meenemen die je tegenkomt, 1+1=2. Ik zat afgelopen weekend in wat cijfers en ik kwam tot de conclusie dat afwaarderen de toekomst gaat worden om nog naar een enigszins normale financiële wereld te gaan. Ik ben geen econoom maar… er zijn landen die er nog slechter aan toe zijn dan Griekenland. De grootste ellende is dat geld niet in landen zelf blijft en zo de motor nooit op gang kan gaan komen. Als je een auto hebt en je vier banden staan in een ander land dan kun je de motor starten wat je wilt, rijden gaat de auto niet… Vandaag de weg weer op met de auto en kijken of ik van de week wat kan fietsen, aan het weer zal het niet liggen, aan mijzelf wel…

Leerlingen mogen in het nu de juf of meester beoordelen. Ik sprak met wat mensen en die kregen vroeger met een stokje of een liniaal een tik op de vingers als ze zich als leerling niet gedroegen in de klas. De verlichting van de pijn in het onderwijs, daar zal ik het maar op houden en pret. Ik sprak onlangs met een kind en zij was te stil geweest in de klas, volgens de juf. Waarop ik dacht, ze is intelligent en ja af en toe stil, zo is zij. Afijn, het kind kreeg de opdracht om meer aanwezig te zijn in de klas. En dus pret maken en dingen doen die eigenlijk niets voor haar waren, maar ach de juf wilde het zo graag. Zij kreeg nu te horen dat ze te druk was in de klas. En het kind tegen mij: “Je doet het dus eigenlijk nooit goed hè Ing?” Voor de zekerheid nog een keer de zin, dat ie maar mag blijven hangen… “Je doet het dus eigenlijk nooit goed hè Ing?” Een kind, zich al heel jong bewust van dat zij zich moet gedragen zoals de juf het wil. Het kind was gewoon zichzelf het eerste schooljaar en het tweede schooljaar niet meer omdat een juf daar problemen mee had. En wat zegt Ing dan tegen het kind? “Gewoon jezelf blijven hoor.” Met de hoop dat de mensen om haar heen haar leren wat respect en liefde is en dat zij gewoon zichzelf mag ontwikkelen en blijven. Gek dat kinderen in de knoei komen tegenwoordig, nee ik vind het niet zo gek… De wereld zou een stuk minder ingewikkeld zijn als iedereen gewoon zichzelf mag zijn en wat normen en waarden erbij krijgt en hoppa klaar. Toch die ouderwetse liniaal weer uit de kast halen voor de juffen en meesters en misschien wat stokjes voor de ouders…en bewuste pret. Ik kom zelfs al wijsneuzen tegen die zeggen: “ik moet leren, werken en dan ga ik dood.” Kinderen in het nu… Ik begrijp de meeste kinderen heel erg goed en waarom ze zo denken.

Het is weekend en dan moet je de boel niet zo serieus nemen allemaal. Ik was gisteren bij twee lieve oude mensen die op hoge leeftijd de liefde nog bij elkaar hebben gevonden. De wijsheid van 90+ kun je nog veel van leren af en toe. Ik had gisteren een bejaarden dag ingelast en gelukkig ging het hen allen goed. Ik vernam van mijn familie dat mijn eigen bejaarde tante vroeg om een pil om dood te gaan. Ze gaan het arme mens weer verhuizen naar een ander verzorgingshuis nadat ze uit bed gevallen was in het ziekenhuis. Ze wil niet meer en als ik haar zo zie dan wil je zelf ook niet heel oud worden, wat een drama. Wat is nog menselijk? Een ander iemand had over winkelmandjes en winkelwagentjes die mensen vanuit de supermarkt mee naar huis nemen. Kan toch niet, wagentje of mandje is van de supermarkt. Ik snap dan niet waarom je ze niet chipt en er een programmaatje voor schrijft. Iemand van de supermarkt kan ze dan zo weer ophalen. Het probleem ligt natuurlijk bij dat de mensen zich niet bewust zijn van dat een mandje en wagentje bij de winkel horen…oorzaak en gevolg. Zwerfmandjes, zwerfwagentjes, alles en iedereen is aan het zwerven op de wereld en zo zwerf ik de zondag ook maar weer door…

Het is zaterdag en ik heb gewoon zin in een stukje, zo vanuit mijn gehuppel in de praktijk. Ik ging bij iemand de was ophangen en gewoon met mijn eigen logica. Lange dingen aan het einde van het rek en zo werk je dan naar binnen toe. Was is was en of het nou een onderbroek is of een handdoek, wat kan het schelen. Het doel was om de was te drogen en met zo min mogelijk kreukels… Net als op de wereld, is iemand blank of zwart of arm of rijk, het doel zou kunnen zijn om samen te leven op deze aardbol. De aarde als droogrek, te komisch allemaal en ik dwaal weer af… Lekker de was buiten drogen en met de wind binnen twee uurtjes droog. Ik had onbewust op het rek een oude handdoek aan de voorkant gehangen aan de straatkant. Een versleten ding en of ik daar even een andere handdoek wilde neerhangen. Mijn hersens gingen van krak en krak en waarop ik liefjes vroeg of het erg was dat andere mensen een oude handdoek zagen wapperen in de wind. Zouden mensen dan echt denken dat u arm bent? Een aanname en ze weten het niet dan want dan zouden ze eerst een blik op uw financiën moeten werpen. En wat is arm, arm in geld en rijk in de liefde, ja ja ja. En vervolgens, u bent dus bang voor wat andere mensen van u in combinatie met een oude handdoek zouden kunnen denken…? Ik had gelijk en ook met de tijd dat de was droog was en samen hadden we de grootste pret. Denken mensen nou echt als ze een oude handdoek zien hangen dat je arm bent of zoiets? Iedereen heeft toch wel een oude handdoek in huis? Je kunt mij echt wegdragen op zo’n moment. Oude handdoeken drogen trouwens erg lekker af… Een vriendin met wie ik het voorval besprak herkende het meteen bij haar schoonmoeder. Alles voor de buitenwereld want als ze maar niet zeggen dat of denken dat… Ik krijg dan altijd de neiging om op iemand zijn voorhoofd te gaan aanbellen. Hallo, wie ben jij en wat kan jou de rest schelen, hallo is daar iemand? Ben jij blij met de spullen of moet de rest van de wereld er blij mee zijn, hallo is daar iemand? Waarmee ik niet willen zeggen dat mijn manier van denken de juiste is, het is wel leuk om de mensen eens andere manier van denken te laten meemaken en ze kunnen weer lachen. Net als strijken, is er nou werkelijk waar iemand die valt over een kreukel in een kledingstuk? Ik strijk bijna nooit thuis, ik heb niet eens een strijkplank. Wel een strijkbout en een hittebestendig aanrechtmatje en ik strijk daar kraagjes en mouwen op als ik zelf vind dat het nodig is. Een uur strijken is een boek uitlezen en waar ga ik vrolijk van worden? Een ander misschien van alles kreukvrij en ook prima als je daar weer vrolijk van kunt worden. Ieder zijn ding en respect voor elkaar en van elkaar leren of niet. Ik zie de wereld als een groot droogrek met allemaal mensen eraan, alles en iedereen door elkaar. Nu nog met zijn allen zonder kreukels het rek zien af te komen… Of een paar goede strijkbouten zoeken om de kreukels glad te strijken… ja ja ja.

Soms kun je beter even een dagje overslaan op je blog. Waar was je Ing? Nou Jip, ik was druk met van alles… Ik zag nog wel even een berichtje voorbij komen wat mijn aandacht trok en het ging over het voorkomen van zelfdodingen. Voor de komende vier jaar is 3,2 miljoen euro beschikbaar voor een onderzoeksagenda. Ik was toevallig afgelopen week in mijn geboortedorp en daar ging het ook over zelfdodingen. Ik kreeg daar de waarom vraag en waarom mensen nu massaal uit het leven stappen? Iedereen heeft zijn eigen verhaal en ik ben er toch van overtuigd dat liefde en luisteren een heleboel leed al kan voorkomen. En leven in het nu en de schepen van vroeger proberen achter je te laten. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker, de een kan het wel en de ander kan het niet. En iedereen die zegt zich geen zorgen te maken over de toekomst… Je kunt bewust proberen te leven in het nu en je toch onbewust zorgen maken over dingen. Het benoemen, het uitspreken van dingen, lucht vaak al een eind op. Iedereen zou iemand in zijn omgeving moeten hebben die om hem of haar geeft met liefde en aandacht en een luisterend oor.

Misschien een mooi praktijk voorbeeld van vroeger van mijzelf en zo in het nu. Ik was eergisteren bij mijn tweede moeder en zij is blind aan het worden. Zij leeft bewust in het nu en is blij met alle kleine  dingen die zij nu krijgt en met de nadruk op liefde en aandacht van de mensen om haar heen. En toch is er onbewust de angst voor het blind worden en de toekomst. Zelfs al laat je iets helemaal los dan blijft er onbewust toch iets knagen of je blijft naar iets of iemand verlangen, daar ben je mens voor. Bewust en onbewust gaan altijd samen. Met haar samen boodschappen gedaan en ik was haar extra paar ogen en nog was er in het dorp geen pot met groene zeep te vinden en pret… Het kwam geen moment in mij op om geen boodschappen met haar te gaan doen. Wij houden van elkaar en zeggen het af en toe tegen elkaar. Niet elke dag, de lijntjes blijven altijd zoals wij dat noemen. In elkaars hart voor altijd. Zij was degene die mij in mijn jongere jaren van de straat plukte en mij meenam naar haar huis. Ik zie de beelden in het nu nog voor mij. Een arm om mij heen en een luisterend oor. Ik durf gerust te zeggen dat als zij er niet was geweest dat ik er misschien niet meer was geweest. We zijn nu meer vriendinnen en kunnen nog steeds naar elkaar luisteren en elkaar adviezen geven. Zij is zij en ik ben ik en samen zijn wij vriendinnen met respect voor elkaars verschillen. Ik heb de eigenschap van het naar elkaar luisteren onbewust van haar meegekregen. En door eigen ervaring kunnen opdoen hoe belangrijk luisteren naar elkaar is. Maak je geen zorgen voor de dag van morgen is makkelijker gezegd dan gedaan. Zorgen heeft iedereen, bewust of onbewust, zo is het leven. Je zorgen delen met iemand lucht al op en is een stukje loslaten. Hoeveel mensen zijn zich bewust van zichzelf en van de wereld om zich heen en deel je dan je zorgen of laat je ze waaien? En dan nog zorgen oplossen indien mogelijk of iets accepteren zoals het is. Het leven is zo ontzettend boeiend als je er bewust over nadenkt.