Ondanks alle ellende in Frankrijk, ik had gisteren eigenlijk een leuke dag. In de ochtend een iemand een vriendelijke dienst aangeboden, gewoon vanuit het hart. En in de middag moest ik afscheid nemen van iemand die overging naar een andere zorgverlener. Afscheid? Nee natuurlijk niet, we gaan samen nog leuke dingen doen en lachen. Mocht de zorg die u nu gaat krijgen niet genoeg zijn dan belt u maar af en toe en dan kom ik even gezellig langs en dan doe ik wat dingen. Sterker nog, het gaat er alleen maar leuker op worden want ik kom dan gewoon als onbetaalde gezellige Ingrid. En weer iemand blij die eerst alleen maar bergen zag. Deze persoon kan het eigenlijk ook makkelijk af met minder zorg, het ligt alleen aan de zorgmedewerker. Goede krachten zijn schaars en zij zouden eigenlijk een vast contract verdienen. Als een soort hechting met het bedrijf en een stukje waardering van het bedrijf en overheid. Ik ga later nog uitleggen waarom dit voor mij zo lollig is. Onder het mom van blijven staan waar ik voor sta.

Over hechting ging het ook in de avond. Daar waar heel Nederland op de bank voor de televisie of in zijn eigen kleine virtuele ruimte zat (aannames), daar zat ik bij een avondje met Ad Verbrugge. Natuurlijk weer tussen de bijna allemaal grijze duiven in en mijn pret was er niet minder om. Ad Verbrugge is universitair hoofddocent sociale en culturele filosofie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij doet nog veel meer maar daar gaat het allemaal niet om. Ik kijk en luister altijd bewust naar de persoon en zijn verhaal was goed, leuk persoon en nog een lekker ding ook. Kortom, mijn avond kon niet meer stuk en hij kon nog zelf nadenken ook, lol. Filosofie mag nooit verdwijnen want als je wilt dat mensen zelf weer gaan nadenken dan heb je ook wijsneuzen nodig en die kunnen vaak iets bedenken waar iemand anders overheen kijkt. Is geen uitspraak van Verbrugge, gewoon van mijzelf…  Ik ga de avond niet inhoudelijk herhalen… je koopt maar een boek van hem. Hij kan dan in Leiden blijven wonen, ook leuk voor de toekomstige geschiedenisboeken van Leiden. Zelf een boek kopen, zelf lezen en zelf nadenken. Ik had nog de hoop dat hij mij kon vertellen waarom het Forum voor Democratie alleen uit mannen bestaat en waarom ik als niet twintigjarige niet naar de winterschool mag. Ik had daar nog steeds geen antwoord op terug gekregen. Ik dacht eerst dat je alleen twintig moest zijn en man maar dat man stond er niet bij, mijn brein deed bij het lezen een aanname, lol. Hij wist het ook niet en hij begreep wel dat mijn binding nu weg was met dit forum, als je mensen buitensluit… Ja, als je met een foto en naam ergens op staat dan krijg je ook de vragen. Elkaar bewust maken van op zo’n avond. Zo leert de een van de ander, samen

Gisteren weer gewoon door met de afschuwelijke gebeurtenis van Parijs nog in gedachten. Er was weer voedsel uit te delen bij onze Voedselbank, mensen met hun eigen soms afschuwelijke problemen. Natuurlijk spraken wij onderling wel even over het verschrikkelijke gebeuren en spraken wij ook over de opvallende momenten. Het was niet alleen mij opgevallen, de reactie van Samsom eergisteren. Mijn collega en haar man hadden zich ook zitten verbazen, iets zeggen terwijl je niets zegt. De burgemeester van Rotterdam sprong er dan weer positief uit door zijn taalgebruik en boodschap. Spreek de inwoners toe in gewone begrijpelijke taal en wees duidelijk. Een soort van Nelson Mandela in de islamitische wereld zou ook helpen, de katholieken hebben immers de paus. Mensen die een positieve verandering teweeg zouden kunnen brengen, daar zijn wereldwijd genoeg vacatures van om in te vullen.

Bij onze Voedselbank hadden wij verse kaas gekregen en iemand kwam appels brengen. Toen ik vroeg of de appels uit Nederland kwamen moest iedereen lachen. Ja natuurlijk, nou tegenwoordig komt fruit ook uit andere landen en ik vond zelf mijn vraag niet zo raar. Ach, ik laat mij graag uitlachen, ik kan het hebben. De eerste cartoon van mij was ook al verzonnen toen ik mijn mening uitsprak over een krat met loodzware wortelen die ik weigerde te tillen. Mijn vrijheid om dit te zeggen en dan een cartoon met een wortel erbij. En zo verwerk je met zijn allen op je eigen manier alle gebeurtenissen. De cliënten waren met andere dingen bezig en iemand had een koelkast nodig. Het verschilt per gemeente of je daar een aanvraag voor kunt doen en volgens deze cliënt: geen koelkast van de gemeente. Toevallig was er een andere cliënt die een koelkast voor deze cliënt over had en zo ontstond er weer een samen, erg mooi. Een iemand kon weer lachen om een goede uitslag over de eigen gezondheid. Een ander was ook blij omdat de situatie beter was geworden en er een eind aan het pakket gaat komen. Ook weer een nieuwe cliënt en die was weer blij met het voedsel. Een iemand laten lachen en samen weer blij. De tijd genomen om even naar wat mensen die minder blij waren te luisteren en de uitgifte was om. Waar mensen gisteren met pennen, potloden en teksten in de regen stonden daar gingen bij ons mensen lopend of met de fiets naar huis toe. Geen bordje aan hun fiets of boodschappenwagentje met de tekst erop: ik kom van de Voedselbank. Vaak eenzaam door de regen heen naar huis. Hebben zij thuis ook nog de mooie beelden op de televisie gezien van alle mensen samen bij elkaar? Of sluiten zij zich bewust af voor nog meer ellende omdat hun eigen situatie vaak al met geen pen of potlood te beschrijven is?

Het nieuwe jaar is net een week jong en we gaan alweer de straat op met zijn allen om steun te betuigen aan de slachtoffers en de nabestaanden van Parijs. Neem daar dan ook even de zeker twintig dode studenten bij die door explosieven zijn opgeblazen in Jemen. Zij vielen door Parijs een beetje in het niet, studenten die hoop hadden voor de toekomst. Die hoop werd figuurlijk weggeblazen. Nee, als je gaat meelopen met een tocht dan ga je niet alleen de straat op om steun te betuigen aan de slachtoffers van Parijs. Eigenlijk ga je maar met een gedachte de straat op: ik word schijtziek van alle gewelddadige en moordlustige mensen. Mensen die een samenleving bewust willen ontwrichten. Je zegt eigenlijk met zijn allen: “dit accepteren wij niet!” Ik vrees dat we dit jaar nog veel de straten op zullen gaan.

Ik was in november nog in Parijs en de beveiliging was toen al overal zichtbaar. Het enige wat je kunt doen is opletten en alles voorkomen is onmogelijk. Een wereld gaat er niet meer komen, teveel geschiedenis ondertussen en als iets zich herhaalt dan is het… juist de geschiedenis. Het is zoals het is. Volgens mij had ik er vorig jaar al eens iets over geschreven, we begrijpen elkaars humor niet meer. Er zijn hele bevolkingsgroepen die denken dat als je een grapje maakt dat je het serieus bedoeld. Tegenwoordig zeg ik het er meestal bij dat het een grapje is… Vrijheid, nous sommes tous Charlie.

Gisteren was een zwarte dag, de dag van een heel zwart potlood. Mensen die vanwege cartoons om het leven zijn gebracht en het schokt de samenleving nog. Ik had even de gedachte dat niets de mensen meer kon schokken. Charlie Hebdo, alle slachtoffers waren alleen maar hun beroep aan het uitoefenen. De redactie wilde alleen maar de mensen aan het lachen maken en een beetje de mensen tot nadenken aanzetten, misschien. Gelukkig denken mensen nog na en de meeste mensen (her)denken samen: deze terreurdaad accepteren wij niet! En zo is het maar net.

Spiegeltje aan de wand, wie heeft de meeste rimpels en twijfels van het land? Ja, ikke! Gisteren was de dag van de twijfels. Wat zegt mijn gevoel en wat zegt mijn verstand en wat ga ik doen? De een zegt dit en de ander zegt dat en vreemd genoeg geven zij mij wel allemaal gelijk. Dit gelijk zou mijn twijfel kunnen wegnemen, toch is het mijn eigen knoop die ik zelf uit elkaar zal moeten halen of doorhakken. Iets doen wat zo erg tegen mijn gevoel en verstand indruist maakt mij diep ongelukkig. Gelukkig kwam er ergens voorbij dat je van lachen rimpels krijgt en dus is ongelukkig zijn toch nog ergens goed voor… En als ik nou eens blijf staan waar ik voor sta? Mij niet aanpas? Het leven is geweldig op deze wereld… Ik kan er altijd na afloop weer een stukje op mijn blog over schrijven dan kan de hele wereld weer meegenieten en lachen…

En dan in de avond naar een schildersclubje, twijfel waar het was in het donker, gezocht en niet gevonden en dan niet meer twijfelen en bellen om het zeker weten, lol. Ik ging even kijken of het iets voor mij was en allemaal gezellige mensen die lekker bezig waren. Zij zouden het leuk vinden als ik bij hun clubje kwam. En dan ook weer de twijfel, mijn ideeën komen vaak spontaan op en dan voer ik ze uit. Vroeger moest ik ergens verplicht grachtenpanden gaan zitten tekenen en dat werden dan wolken met vogels. Liet je mij vrij met tekenen en zelf iets bedenken dan won ik er een wedstrijd mee. Ik was nog een keer derde met een paascreatie, lol. Mensen vinden mijn schilderij mooi met voedselbonnen van de oorlog erop van vroeger en met voedselpasjes van nu erop van onze Voedselbank. Spontaan ontstaan en het heeft een boodschap. Net wat je erin ziet natuurlijk maar de boodschap is vrede. Pas ik op een clubje, binnen en op vaste tijden? Twijfel…

Voor mijn eigen lieve twijfel vrede, ik ga er nog maar eens een paar nachtje over slapen en vandaag dan weer lachend de dag in met rimpels. En als de knoop is doorgehakt dan zien de mensen dit wel aan mijn gezicht dat altijd boekdelen spreekt, zeker.

Boek na boek en uur na uur gingen gisteren voorbij. Een ding viel mij al eerder op in veel filosofische boeken, de herhalingsfactor. Er worden heel vaak uitspraken aangehaald van grote filosofen in boeken. De grot van Plato komt vaak in de boeken voorbij schuiven en mijn hersens gaan al denken dat die grot echt bestaat. Iets wat zich steeds blijft herhalen zou je zomaar eens kunnen gaan geloven, ik zoek mij rot naar die grot, lol.  En zo nam ik een boek en met een markeerstift alle passages die niet van de schrijver zelf waren eens weggestreept, van die filosoof in het nu bleef weinig over. Hij zei en hij zei en hij dacht, wat denk je nou zelf? De geschiedenis ken ik nu wel en dat je eens een bekende uitspraak citeert van iemand is leuk en dan verder met je eigen filosofie, lol. Ik betaal voor jou als schrijver en laat mij jouw filosofie lezen…

Zo’n dag luieren is heerlijk en ik had per ongeluk even de televisie aan laten staan en zo kwamen er wat programma’s voorbij. Toch wel eens leuk om even naar te kijken, even dan. Het jeugdjournaal is altijd leuk om een keer naar te kijken, maakt de ellende even iets minder. Ik was verbaasd dat twee bekende mensen van vroeger nu al een programma over zichzelf hadden en een ook nog met een terugblik. Vroeger moest je eerst dood zijn voor zo’n programma. Het is wel makkelijk want als ze een keer overlijden is een tweede terugblik zo gemaakt, knippen en plakken en klaar. Er is vast vraag naar zulke programma’s, wonderlijk.

Ik kwam ook terecht in boer zoekt partner en daar vertalen ze gewoon das mooi in dat is mooi met ondertiteling. Das zo’n onzin zeg, lol. Alsof ik naar de Oostenrijkse omroep aan het kijken was, alleen de koeien met bellen ontbraken nog in het programma. Nu ga ik het even niet verder over koeien met bellen hebben want dat schijnt iemand anders met Nederlandse roots al te doen in een bergland. Nog even en ik durf in een ander land echt niet meer te zeggen dat ik uit Nederland kom…  Even geleden had ik met een vriendin een gesprek via de chat en dan gewoon in de Nederlandse taal zoals je die voelt en dus niet letten op spelling van woorden. Nee, we waren niet dronken en het grappige was dat we elkaar wel begrepen. Als ik oude stukken lees dan valt het woordje den op. Den kloeken ondernemer of grootsche plannen en ik vind deze oude spelling eigenlijk nog mooier staan ook.. Nog even terug naar de partner zoekt boer. Er kwam een boer voorbij die volgens mij nog niet toe was aan een vrouw, eerst nog blij worden met zichzelf volgens mij, cursusje mind vol van iets volgen of zoiets. In het kader van je hoeft het niet te kijken, eigen keuzes maken, de televisie uitgezet en weer verder gegaan met mijn eigen dingen. Doen waar ik blij van word en ieder zijn eigen blije dingen gunnen. Het kan ook weer zo simpel zijn allemaal.

Nou nog even dan, morgen is het echt nieuwjaar en is alles weer enigszins normaal. Iemand gaf mij de wens mee dat al mijn grote dromen in 2015 maar uit mogen komen, je weet het nooit. Ik ging prompt weer nadenken of groot dromen dan zo verkeerd is, lol. Kleine dromen of doelen zijn beter te realiseren en grote dromen of doelen vergen iets meer tijd, zo kun je het ook bekijken. En grote dromen kunnen weer uitkomen door veel kleine dromen bij elkaar. Waar ik zelf erg ontroerd door was, de nieuwjaarswens van iemand die het afgelopen jaar een poging tot zelfdoding had gedaan. “Ik ga proberen gewoon mijzelf te zijn en mij niets aantrekken van alle mensen om mij heen.” Tranen in mijn ogen tijdens het opschrijven, zo mooi. In het oude jaar waren er op de valreep nog twee mensen bij wie de zelfdoding wel was gelukt. Een ervan was nog een kort nieuwsberichtje in wat kranten en we gaan weer verder, hoppa. Er blijft toch een beetje een sluier hangen rond zelfdodingen en om niemand op ideeën te brengen schrijven we er zo min mogelijk over of uit respect voor de nabestaanden. Mensen die slachtoffer worden van geweld krijgen een naam, een verhaal en soms een stille tocht. Mensen die onbewust slachtoffer zijn geworden van de kille maatschappij krijgen vaak niets. Weinig scholing, zelfredzaamheid, een ander niet om hulp durven vragen, niemand in je omgeving hebben die je kan helpen, niemand die naar je omkijkt. Ik begin mij zo langzamerhand wel eens af te vragen hoeveel zelfdodingen er wel voorkomen hadden kunnen worden buiten de zelfdodingen die je niet kunt voorkomen.

Een verhaal blijft nu nog wel even in het nieuws en dit is van de man in België die op zondag 11 januari euthanasie gaat plegen. Hij heeft er wel voor moeten procederen maar hij krijgt nu eindelijk wat hij wil, een dodelijke injectie. Ondraaglijk psychisch lijden en hoe bewust ben je dan om bewust deze beslissing te nemen? Het bracht mij op de draaideur mensen, ik heb er soms ook mee te maken. Niemand kan deze mensen helpen en ze hoppen van instantie naar instantie en van gemeente naar gemeente en laten overal hun sporen achter. Niet te stoppen door niemand en iedereen schuift ze door. Totdat zij zichzelf vernietigen of iemand ze dan toch maar opsluit. Hoe humaan is levenslange opsluiting? Als alle hulp is geboden en niets helpt? En wanneer valt de beslissing dat alle hulp geboden is? De mensheid vernietigd zichzelf op den duur of de aarde vernietigd de mensheid , tja. Gelukkig houden sommige mensen stand… Wie verzint het om mensen in een veestal op een schip te laten dobberen in de hoop dat ze het overleven? Wat gaat er dan om in je brein als je zoiets bewust doet? Mensenhandel in het nu, mensen als dieren op een boot. Gelukkig zijn de schepen met de mensen blijven drijven. Zij verdienden het niet om laag te zinken…

Ik had gisteren in het nieuwe jaar de eerste uitgiftedag bij onze Voedselbank. Opvallend dat de meeste mensen de wens uitspraken voor een goede gezondheid. Het is ook een van de belangrijkste dingen in je eigen leven. Als je niet gezond bent dan is dit een rode draad door en in je eigen leven. Het vergt een stuk acceptatie en verder kijken naar wat je nog wel kunt. Een bijkomend voordeel in het nu is dat je tegenwoordig niet meer zo snel wordt opgegeven en met wat kunst en vliegwerk de mensen steeds ouder kunnen worden. Buiten alles wat je er zelf aan kunt doen om de risico’s te verkleinen, niemand wil ziek zijn en pech zit in een klein hoekje. Ik had het bij de Voedselbank nog even over vrede en ik kreeg niet veel bijval. Vrede is zo aan het verdwijnen…  Ik kreeg ook nog een berichtje van iemand over een Voedselbank waar ze met de mensen samen de natuur ingaan om eetbaar voedsel te zoeken, erg leuk.

Soms zijn er bij de Voedselbank mensen voor wie je de Voedselbank bodywarmer uittrekt, als gebaar van: goed zo!. Een voedselpakket afhalen is geen recht en je moet niets. Zo was er iemand die nu per maand iets meer leefgeld had gekregen en zelf de bewuste keuze had gemaakt om niet meer bij ons te komen. Het voedsel in onze pakketten sloot niet helemaal aan bij de voedselwensen van deze persoon. Nu kan deze persoon dus zelf bewust voedsel kopen van extra leefgeld, mooi om te zien en te horen hoe iemand zelf nadenkt en het zelf gaat proberen. Laten we wel wezen, in de voedselpakketten zitten ook vaak de afdankertjes van onze welvaartsmaatschappij. Overproductie of de klanten in de winkels willen ze niet en dus gaat het dan naar de Voedselbank. Het valt niet altijd mee om alles gezond te hebben in een pakket, je bent afhankelijk van wat er gegeven wordt. Ook de grootste bewondering voor iemand die zich een slag in de rondte werkt met een drukke baan met het vooruitzicht om schuldenvrij te worden. Niet je hand ophouden, gewoon hard doorwerken om je schulden af te lossen. Ik vind het ook mooi als werkgever en andere mensen dan helpen om iemand die echt wil er doorheen te slepen.

Bijna alle cliënten waren naar een theatervoorstelling geweest tijdens de schoolvakantie, een geste. Zij mochten met het hele gezin en familie even ontspannen en zij hadden zo genoten! Dan is er altijd weer zo’n lieverd die dan vraagt: “jij was er niet?” Nee de kaarten waren voor jullie en mijn plezier is om te horen dat jullie even plezier hadden. Hoe simpel kan het leven zijn.

Gisteren een verrassingsdag, ik had er zin in om onverwacht bij wat mensen op de stoep te gaan staan. Voor de grap bij een vriendin net zolang op de bel staan drukken totdat ik boven vanuit een raam voorzichtig een stem hoorde: “wie is daar?” Ze lag helemaal dubbel toen ze mij zag en ik had haar weer aan het lachen gemaakt. Vrolijk nieuwjaar! De koffie afgeslagen om haar niet op kosten te jagen, ik ging weer verder. Weg met de mobiel, het echte leven en hoe gaat het met je… Enigszins hinder ondervonden van de drukte bij een duik met mutsjes en dit adres maar even overgeslagen, komt wel. Op het einde kwam ik uit bij mijn eigen familie en toen was ik het ook wel zat. De dag maximaal benut en gelachen en je ziet nog eens veegwagentjes als je zo op nieuwjaarsdag op de weg zit. Ook een mooie avondrood bij het naar huis rijden en een topdag.

Ergens op een bank ging een gesprek over de Nederlandse taal. In heb er in mijn eigen leven en in het veld ook vaak mee te maken. Mensen die het liefst in hun eigen moedertaal blijven praten in Nederland.  Door de vooruitgang van het internet kunnen zij kijken en luisteren naar het nieuws vanuit hun geboorteland en lachen om cabaretiers uit hun eigen land. Youp, wie is dat? Er zijn heel veel Nederlanders vanuit een ander land hier komen wonen en die bijvoorbeeld al jaren samenleven met een hier geboren Nederlander en toch nog het liefst hun eigen taal aanhouden en nog steeds weinig van de Nederlandse taal begrijpen. Sterker nog, door de komst van het internet ebt de Nederlandse taal weer weg. Er komt bijvoorbeeld een rasechte Amsterdammer thuis uit zijn werk en hij zegt: “wat een kutdag.” Zijn gevoel in het Nederlands en of het ook taal is daar kun je over discussiëren, lol. De partner kijkt niet begrijpend en hij zet het dan voor de lieve vrede genuanceerd om in haar moedertaal, waarop de ander denkt, het zal wel meegevallen zijn die dag… Elkaars taal niet spreken, begrijpen en voelen kan tot veel misverstanden leiden en lijden. Internet maakt de wereld kleiner zegt men? Ik kan er erg om lachen allemaal. Ik vraag mij dan wel af of het niet beter zou zijn in het kader van een wereld ook een wereldtaal in te gaan voeren vanaf de geboorte. Gelukkig voelt liefde meestal hetzelfde. Kun je alleen van liefde leven en wat als de liefde wegebt?

Welkom 2015 en dat iedereen er iets moois van mag maken samen! Laat de aarde ook weer eens een jaartje lachen… Zo op de laatste dag van het oude jaar, ik ging lachend het nieuwe jaar in door een schrijffoutje van iemand, waar je samen al niet dubbel om kunt leggen, eeehhhh liggen. Ook Martin Luther King werd weer even uit de kast getrokken. Faith is taking the first step even when you can’t see the whole staircase. Gaat voor heel veel mensen op in 2015. Ook mooi was de show van Guido Weijers, zelfs zijn kleding in de kleuren van mijn blog. Ik vond het een mooie show en wie weet hebben de mensen er niet alleen om gelachen maar er ook nog iets van opgestoken. Wat is de werkelijkheid? Niet op de televisie maar op de radio gisteren was de opinie van Kees de Kort een leuke, hij was niet de enige die in 2015 kansen ziet voor de goede vasthoudende journalist. Ik heb ook nog erg gelachen om het bericht over de kerkbelasting in Duitsland. Het wordt ingehouden van je loon want niet genoeg mensen doen een duit in het belastingkerkzakje. Ik lag te lachen onder mijn eigen niet kerkbank. Je krijgt je als baby een geloof opgedrongen zonder dat je daarvoor zelf bewust kan kiezen en dan mag je daar ook nog eens een keer verplicht belasting voor gaan betalen, hoppa. En veel mensen weer de kerk uit, ook vanwege de privacy van hun geloofsovertuiging bij de belastingdienst. Privacy gaat hem echt worden in 2015, ik heb voor deze voorspelling echt geen spirituele Alzheimer nodig. Kerken leeg, kerkzakjes leeg en dus kijken naar wat je nog wel hebt (god?) en blij zijn, hoppa. Dat 2015 maar een vrolijk jaar mag gaan worden!  

De laatste dag van weer een jaar, ik heb er nooit zoveel mee. Leef je leven elke dag en doe wat binnen je vermogen ligt en geniet een beetje. Vooruitkijken doet iedereen tegenwoordig en om toch nog bij een kudde te horen… Ik zat gisteren nog met een vriendin over de lage olieprijs te brainstormen. Je zou verwachten dat alle producten waar olie aan te pas komt dus goedkoper gaan worden, grappig dat daar nu nog niets van te merken is, kun je veel over bedenken. En wat gaat 2015 ons brengen? Je hebt dan mensen die roepen dat het niet slechter kan worden. Wat is slecht en anders is misschien een beter woord? Ook in 2015 zullen er weer dingen anders gaan worden en heel anders gaan verlopen dan menigeen en mijn persoontje nu bedenken. Ik denk zelf dat 2015 een jaar gaat worden waarin zal blijken dat de nadelen van de vooruitgang van het computertijdperk nog zichtbaarder gaan worden. Iets bedenken is makkelijk maar iets bewaken is een stuk moeilijker. Gaan we naar een wereld zonder privacy toe als alles te analyseren en te kraken blijkt? En met welke gevolgen? Wat kan de mens zelf nog bewust in gevallen van nood? Graven we onze eigen ondergang of zal het later toch een vooruitgang blijken te zijn? Een ding is zeker, onze aardbol trekt zich er niets van aan en gaat zijn eigen gang en wereldwijd zal alles wat eerst vanzelfsprekend was anders worden. Veelal door menselijk handelen en dit geeft weer hoop voor iedereen die de computer hoog in het vaandel heeft staan, lol. Er zijn ook mensen die voorspellen dat het kabinet gaat vallen. Ik vraag mij dan altijd weer af, ga ik daar blij van worden en wat is het alternatief? Nee dus, alternatieven nul want de partijen (zoveel…) met goede ideeën en die wel dichtbij de mensen staan die halen de meerderheid niet. Ik zal wel te ver vooruitkijken, lol. En de haat jegens elkaar op de wereld in het nieuwe jaar? En het niet in alle vrijheid mogen doen wat je wilt in het nieuwe jaar? Respect voor elkaar en respect voor elkaars meningen, zullen ze terugkomen in het nieuwe jaar? Weten we nog wel samen hoe het kan? Het belangrijkste in het leven is niet te koop en daar waren en zijn veel mensen zich van bewust, liefde en vriendschap. En zo ga ik al vooruit schrijvend het oude jaar uit met veel vragen en weinig antwoorden voor weer een nieuw jaar. De tijd zal deze antwoorden vast wel brengen, de tijd tikt altijd vooruit. Daaaaaaag oud jaar!