Het is alweer weekend en dan kan de boel iets luchtiger. En over luchtig gesproken, ik vernam dat veel mensen in het land de luchtige zomerkleding aan het opruimen zijn. Zakken vol komen er binnen bij de goede doelen en tweedehands winkels. Het deed mij weer eens even stil staan bij de gigantische wegwerpmaatschappij. Gelukkig worden veel kledingstukken uit elkaar getrokken en van de draadjes worden nieuwe kledingstukken gemaakt en zo krijgen veel andere dingen ook een tweede leven. Ik heb er zelf niet zoveel last van om dingen weg te doen en vaak zijn ze bij mij dan ook echt versleten en doet het gewoon pijn om het weg te moeten doen. Ik heb mijn lievelingskleding en af en toe twee dezelfde broeken zodat ik ze af kan wisselen. Ergens niet meer inpassen, gelukkig weinig last van en anders gewoon even meer bewegen en hoppa. Ik heb eigenlijk niet eens heel erg veel kleding en zo blijft het mooi overzichtelijk in de kast. En je kunt met kleine dingen oude kledingstukken weer opleuken. Ik ben nu met een broek bezig en die gaat vast hilarisch worden… Als je maar pret hebt en gisterenavond alweer pret. Een vriendin zit zonder douche en dus een tasje met zelfgemaakte douchemuntjes voor haar gemaakt en wat kleine douche dingen erin gedaan. Ook de douchehuisregels op een papiertje gezet en dan heb je al voorpret. Gisteren stond zij aan de deur met een douchemuntje en pret. De douchedeurtjes afnemen met de wisser na het douchen is een van mijn regels. Ik hoorde de wisser vol ijver over de deurtjes gaan na het douchen. Zij blij met wat zij wel kreeg en ik blij dat zij blij en schoon was en dat de douchedeurtjes schoon waren… Het leven kan zo leuk zijn als je het samen leuk maakt. De koffie was van het huis. Samen nog even pret gehad over de ik ga op reis mensen die het niet eens waren met de slaapzalen bij de opvang in Nijmegen en terug wilden lopen naar Ter Apel. Een gegeven warm bed in de mond kijken en pret. Nou de douchemuntjes van mijn vriendin zijn nog niet op en een gegeven warme douche mag je niet…

Ik aanschouw de mooiste landkaartjes van Nederland met alle opvang of toekomstige opvanglocaties voor de ik ga op reis mensen. Ik leg er dan altijd een kaartje naast met alle Voedselbanken in Nederland en waar maken we ons dan met zijn allen druk om en pret. Alhoewel er veel overeenkomsten zijn met het gedrag van wat mensen bij de AZC’s en Voedselbanken en pret. En logisch gezien stroomt de AZC groep in de toekomst door naar tijdelijke containerhuizen en dus ook naar de Voedselbank. Ik wilde mijn oud collega’s weer even zien en dus hoppa op de koffie bij de uitgifte voordat de mensen hun pakket kwamen afhalen. Ik heb gezellig gelachen als vanouds en met allemaal even een praatje gemaakt en zitten luisteren. Met liefde lieten zij mij even de geen vlees voedselpakketten zien. Hoppa, je bent een zomer weg en het zijn er heel veel geworden. Wees meer dan welkom allemaal in Nederland en ook bij de gratis Voedselbank. Een oud collega sprak de woorden dat de Voedselbank hetzelfde begint aan te voelen als wat veel Nederlanders voelen op dit moment in eigen land. Ik vroeg of ze konden merken dat zij door de AZC’s minder voedsel kregen en er was inderdaad minder voedsel maar de reden was onbekend. Ik denk zelf eerder aan een beter inkoopbeleid in de winkels en dus minder verspilling en nog steeds een toename van het aantal mensen bij bij Voedselbanken. De Regionale omroepen gaan in de decembermaand weer actie voeren en voedsel inzamelen, samen voor de Voedselbank. Ik bood mijn oud collega’s aan dat als ze het zat gaan worden bij de Voedselbank dat ze dan altijd met mij als vrijwilligersteam weer mee mochten naar de toekomstige opvanglocatie voor de ik ga op reis mensen in onze gemeente. De gezichten waren weer goud waard…grapje…niet echt… en pret. Veel mensen denken er hetzelfde over als mijn persoontje. Niets tegen de ik ga op reis mensen, zij benutten wat zij kunnen benutten, stom van ons en slim van hen. Nee, wel tegen het ongelimiteerd binnen laten van iedereen in ons land en het weggeven van alles en onze cultuur. Een oud collega was verbaasd want ik was altijd zo van de vrede. Ja, nog steeds, zucht, maar ik ben niet breinloos… En dan leg je weer eens uit dat links goede ideeën heeft en rechts ook goede ideeën heeft en dat je met eigen ogen de wereld ziet en daar eens wat over nadenkt. Ja, het was gezellig en leerzaam op de koffie.

Gewoon doen waar je zin in hebt en er zelf plezier aan beleven, heerlijk. Zo vlinder je van locatie naar locatie om vooral te luisteren en zelf de handjes uit de mouwen te steken. Ik kom onderweg altijd de leukste mensen tegen, heerlijk. In de ochtend een verhaal vanuit de stad over de ik ga op reis mensen in een AZC die troep achterlaten in een winkelcentrum en hun gekregen kleding gewoon weggooien. Ja, ze hebben zelf geld om de welvaart in onze eigen winkels te kopen, kun je het ze kwalijk nemen?Misschien kunnen ze in de welkomstpakketten gratis prikstokjes doen en een gratis afvalzak en een gratis uitleg erbij dat wat ze niet willen met de prikstok weer in de zak kan en vervolgens in de gratis afvalbak? Verhalen over een gratis visvergunning als bezigheidstherapie voor de ik ga op reis mensen en andere gratis dingen die verstrekt worden. Een verhaal vanuit Hongarije over mensen die eten weggooien. Een verhaal over een ik ging op reis gezin en later omgezet in een mogen blijven gezin met woning en met heel erg veel kinderen die overlast veroorzaken in de buurt en er niets van gezegd mag worden. Meerdere verhalen over de inzet van handhaving en politie bij de AZC’s en dat andere zaken nu nog langer op de plank blijven liggen. Verhalen over de ik ga op reis mensen in de AZC’s en die hun afkeer jegens elkaar gewoon in ons land voortzetten. Verhalen van allemaal mensen die het meer dan zat zijn dat de ik ga op reis mensen hier komen. Verhalen van studenten en andere mensen die hun woning moeten verlaten vanwege de ik ga op reis mensen. Verhalen van mensen afkomstig uit een andere land en die hier zijn gaan wonen en werken, Nederlanders zijn, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen hier geboren en die nu zorgen hebben dat de zorgzaamheid aan hen en andere generaties gaat ophouden. Verhalen met zorgen over de komst van een opvang voor de ik ga op reis mensen in mijn eigen woonplaats. En de vraag, wat kunnen wij er aan doen? Verhalen en verhalen en verhalen en Ingrid luistert en luistert en zegt af en toe iets terug. In huis denk je weer eens wat na over de verhalen, in alle stilte en rust. Verhalen die voelen als een hoofdstuk in een dik boek. Fictie of non-fictie boek?

De afgelopen week de wekker gezet midden in de nacht om naar de bloedmaan te kijken en dan val je gewoon weer in slaap en pret. Om gelukkig wel een uur later weer wakker te worden om het met eigen ogen bewust te kunnen bekijken. Het was wel grappig dat drie vrienden ook op waren om te kijken. Het was bizar dat de kerkklokken te horen waren ergens in de verte op een gegeven moment. Kerkklokken in de stilte van de nacht. Tegenwoordig is alles live wel ergens online te volgen en ik vind het allemaal geweldig. Zo ook even zitten te kijken naar de persconferentie van NASA over het stromende water op Mars. Ik zie Mars meer als een voorbeeld voor onze eigen planeet van hoe het niet moet. Ik denk zelf dat de aarde hard naar de leefomstandigheden van nu op Mars gaat… Ik vraag mij wel eens af of ze op andere planeten de soap van de aarde volgen? En zullen er daar op die planeten bewonersbijeenkomsten zijn om de zorgen over wat de aarde allemaal uitstoot weg te nemen? Wat is de impact op andere planeten als wij de boel hier verknallen? Staat iemand er wel eens bij stil wat een zorgen zoiets kan geven op andere planeten? Gisteren scheen de zon en ik was daar erg dankbaar voor. Zo dankbaar dat ik besloot om van de zon te gaan genieten op het strand. Ik ging liggen in de zon en op mijn jas en ik was weg van de aarde. Heel uniek want komt zelden voor dat ik in mijn eentje in slaap val in de natuur. De zon en de mensen op andere planeten hielden een oogje op mij en pret. Wel mooi dat je dan aan de stand van de zon kunt zien hoelang je geslapen hebt. Om vervolgens weer aan mijn tweede dag te gaan beginnen. In de avond was er weer een Kamerdebat met veel lege stoelen over ProbleemRail. De debatten komen toch onderhand je neus uit. Bezorgd zijn is trouwens het woord van nu. Iedereen mag bezorgd zijn, zorgen benoemen en zorgen wegnemen en pret. Kunnen we de boel niet eens landelijk en wereldwijd samenvatten en dat de mensheid gewoon is doorschoten met zijn gedrag in alles? Op andere planeten zaten ze ook te kijken naar het ProbleemRail debat en gewoon op hun eigen planeetomroep en vanuit het potje humor televisie. Na afloop hebben ze daar een telefoonnummer waarmee mensen kunnen bellen zodat hun zorgen over de aarde worden weggenomen.

Ik zat de afgelopen week achter in een auto en dan heb je even tijd om de rozenkrans te bidden. Grapje, iemand had er een op zak en ik mocht hem even bekijken. Ik zat zelf in een mooi boek over Rembrandt van Rijn. Even de geschiedenis aan het ophalen en ik bekeek de schilderijen in het boek. Mollige vrouwen en gelukkig zien we in het nu deze vrouwen weer op schilderijen en foto’s en in filmpjes. Je bent zoals je bent en iedereen is mooi om te schilderen of om te zien. Grappig om te lezen dat de schuldeisers bij Rembrandt op de stoep stonden en dat hij eigenlijk arm ten onder ging. Ach, wat is arm, hij had veel liefde en kunst in zijn leven en zoiets is een rijkdom. Dat zijn werken na zijn dood zo belangrijk zouden worden… Wat zou de beste man nu denken als hij de soap rondom de aankoop van twee van zijn schilderijen zou kunnen zien? De portretten van het bruidspaar Maerten Soolmans en Oopje Coppit, je gaat een bruidspaar toch niet bewust de scheiding in werken? Scheiding van tafel en bed misschien en wie gaat de alimentatie betalen? Je had in zijn tijd ook al alimentatie trouwens. Ik had het boek uit toen wij op de plaats van onze bestemming aankwamen en even schakelen van 1669 naar 2015. En over een soap gesproken, er was er gisteren weer een om live mee te kijken. Live meegenieten met de wij nemen de zorgen weg avond over de noodopvang van de ik ga op reis mensen in Zaandam. Wonen er alleen maar grijze mensen en mensen van middelbare leeftijd daar? Een enkele jongere te zien, boeit het de dertigers en alles wat daar onder hangt niet? Opvallend dat nood dus wetten, vergunningen en beschikkingen breekt. De ik ga op reis mensen zijn in nood en veroorzaken hier weer nood. Nood breekt ook democratie en pret. Ik kan nu nog beter begrijpen waarom mensen naar hier willen komen. Noodopvang, vrij om te gaan en staan waar je wilt dag en nacht, misdaden mogen plegen en dan toch in de asielprocedure mogen blijven zitten, politie, handhaving, burgerwachten, dagbesteding, spelletjes doen, tenten, bed, eten, douche, omwonende commissie, vrijwilligers, betaalde krachten, zorg, hulplijnen… Zaandam hoeft zich geen zorgen te maken over de 500 ik ga op reis mensen die vanaf vrijdag gaan komen. De COA ervaringsdeskundige sprak geruststellende woorden… “De mensen zitten binnen bij hun bed en meestal is het erg rustig.” Als Rembrandt er nog was geweest dan had hij het op een groot doek gezet, allemaal rustige mensen bij hun bed. De naam van het schilderij? Welkom in nog rustig Nederland, begin oktober 2015 Zaandam.

Hoera! De handtekeningen benodigde handtekeningen voor het Raadgevende Referendum over het EU associatieverdrag met de Oekraïne zijn ruimschoots behaald! Een land met pit en peil burgers. Afgelopen week zei een vriend nog dat hij een van de eerste was die bij mij het formulier had ingevuld, trots en terecht. Ongelofelijk alle inzet van iedereen, petjes af en hoera! Nu even doorpakken met het volgende referendum… Ik kwam er zelf de afgelopen tijd achter dat ik niet de enige ben die af en toe bijna moet overgeven van alle dingen die het hoofd binnen denderen. Vooral (hoog)gevoelige mensen hebben er last van en cola helpt dan echt. Bij misselijkheid en buikklachten cola drinken en opgelost. Wij zaten afgelopen zaterdag dan ook gezellig aan de cola en pret. Nog beter is nog natuurlijk om je niet ziek te laten maken en af en toe de wereld de wereld eens te laten. De balans in evenwicht houden is beter. Ik sprak de afgelopen week met mensen over democratie en ik gaf er een voorbeeld bij. Als ik een broodje moet eten met iets erop waar ik van gruwel en iemand duwt het door mijn strot, wat zou dan mijn reactie kunnen zijn? Overgeven of zelf vinger in je strot steken waren de antwoorden. Democratie is dus als een broodje met gruwelijk beleg en pret. Een beetje het gevoel in mijn land af en toe bij wat mensen. Allemaal gruwelijke broodjes die de mensen door de strot worden geduwd. Hoe maak je zo’n broodje dan weer lekker? Nou, door hem te verkopen als lekker en zoet broodje en pret. En dan hopen dat de mensen het broodje wel doorslikken en dat het niet terug komt zetten. Ik zou zelf zeggen spoel hem weg met cola, daar lost alles in en mee op… Wel een mooie om iets verder uit te werken, er zijn in het nu heel veel broodjes met gruwelijk beleg en die liggen naast broodjes met lekker beleg. Hoe zorg je nou dat die gruwelijke belegde broodjes toch gaan verkopen? Je zou naar de meningen van de klanten kunnen luisteren en misschien hoef je maar een kleine aanpassing te doen om het broodje toch over de toonbank te doen vliegen. En als dat niet lukt dan helaas in de prullenbak en een ander broodje gaan bedenken die wel iedereen lust. Zijn er natuurlijk altijd weer mensen die allebei de broodjes niet te eten vinden en verzin je weer een broodje en weer een broodje en weer een broodje en weer een broodje. Iedereen voelt zich blij en er zit altijd een broodje bij wat lekker door de strot gaat. Totdat iedereen is uitgekeken op de broodjes en iets nieuws wil en de bakker kan het niet bedenken en gaat ten onder en er komt een nieuwe bakker. Goh, ik zou hem zomaar kunnen vertalen naar…

Ik was op pad de afgelopen dagen en zoekende naar een toverstokje. In Zwolle was de ik kan geen ziek mens meer zien emmer even vol bij mij. “Als ik een toverstokje had dan zou ik jou en alle andere mensen beter maken.” Mijn woorden tegen mijn vriendin met ALS. Samen even wat traantjes gelaten en het was goed. Zelfs de grap over hoeveel uitstoot haar nieuwe rolstoel gaf, kon mij niet helemaal opvrolijken. Als ik een toverstokje had dan zou ik al mijn vriendinnen die ernstig ziek zijn beter toveren, zij zijn te jong om te sterven. Egoïstisch natuurlijk van mijzelf. Ik zou sowieso mijn toverstokje gebruiken om alle mensen op de wereld te resetten. Stel je voor dat iedereen opeens wakker gaat worden in eigen land en elkaar liefdevol aankijkt en liefdevol gaat samenleven… Ik zou geld wegtoveren zodat iedereen op nul komt te staan en pret. Het is eigenlijk goed dat ik geen toverstokje kan vinden en dat er niet zo’n toverstokje bestaat. Het zou de democratie omver werpen als ik alleen kon toveren met het stokje en daar gaat niemand blij van worden. Waarop een vriend vroeg, “in welk jaar ben jij blijven hangen met je democratie?” Hij toverde mij weer terug naar september 2015 en gelukkig maar want zo kon ik nog even een boswandeling maken. In het bos waren ook geen toverstokjes te vinden en pret. Samen hand in hand en een met elkaar en de natuur. Opeens besef je dan dat er meerdere paden terug naar de auto leiden. En als je een ander pad terug neemt dan zie je weer hele andere dingen. Het leven zit vol met paden die alle kanten opgaan, mijn eigen leven is wat dat betreft net een bos. En ik loop heerlijk in mijn eigen levensbos met paden die alle kanten op kunnen gaan. Ik kijk eens op dit pad, ga terug, neem een volgend pad en loop hem af of niet. Je hoopt alleen dat de man die de weg naar je hart heeft gevonden niet terug gaat lopen en pret.

Ik ga het vandaag eens rustig houden op mijn blog. Ik stond gisterenavond met mijn hoofd tussen de zonnebloemen en ik dacht aan Vincent van Gogh. “Hoopvol uitzien naar betere tijden, moet niet alleen louter een gevoel zijn, maar het moet een gevoel zijn, dat zich omzet in dadelijk doen.” Hoe toepasselijk in het nu, bedacht ik zo. Ik genoot nog maar even van de zonnebloemen en er waren er al bij die hun kop lieten hangen door de neerslag van de afgelopen tijd. Net veel mensen in mijn landje, bedacht ik zo. Ik keek in de polder naar de koeien in de weilanden, zich volkomen onbewust van de gekke toestanden in het land. Verderop mooie witte zwanen in de slootjes, zich een beetje bewust van de slechte mens. Ik dacht dat een paar bomen in brand stonden, nee het was het diep rood van de herfst in Nederland, bomen stil in de wind die zich bewust zijn van het milieu. Mooie donkere wolken met de zon er doorheen en af en toe een regenbuitje en daar verscheen de regenboog. Herfst zoals herfst mooi kan zijn als je het allemaal ziet. Er vlogen zelfs weer zwermen vogels in de lucht die aan het dansen waren en zich volkomen bewust van hun vrijheid in de lucht op wat windmolens, drones, vliegtuigen en andere onbekende verschijnselen na. Zouden zij binnenkort ook iets van een verkeersdiploma moeten halen in vogelland? En zullen ze dan in vogelland ook gratis potjes hebben voor zulke dingen? De natuur roept altijd veel vragen bij mij op en doet mij zwijgen. Ik verheug mij nu al op de herfst en de mooie wandelingen in de natuur. De natuur zegt niets en maakt mij stil en zegt aan de andere kant toch heel erg veel. Bewust stil en rustig op mijn blog vandaag.

Etsi mendacium est sic fast, verum quod outdated. Je kunt er de grootse pret om hebben zo in het nu. En je kunt er de leukste spreuken van de dag van maken. Al is de wagen volgens de brochure nog zo snel, de uitstoot achterhaald die wel. Het ene schandaal na het andere en opgeleukte dingen storten als kaartenhuizen in elkaar. Ik had van de week nog een gesprek met wat mensen over kinderen in de klas die opvallen omdat ze hun leeftijd ver vooruit zijn. En dan bedoel ik niet een slim kind die de boel qua denken ver vooruit is, nee wij hadden het over het lichaam. Dat kinderen en ouders gewoon zeggen dat meisje x er wel heel erg volwassen uitziet voor haar leeftijd. Paspoort opgeleukt of zoiets en pret en achteraf blijkt zoiets dan nog te kloppen ook. Je valt van je stoel af van de pret. Ik heb zelf besloten om als mijn papieren vervangen moeten worden dat ik ga vragen of ze er tien jaar bij willen doen bij mijn leeftijd zodat ik eerder kan stoppen met werken. Ik werd de afgelopen week gevraagd of ik wilde gaan helpen bij de opvang van de ik ga op reis mensen in Amsterdam. Prachtig als mensen zoiets doen, ieder zijn ding, ik zou zelf gillend gek worden. Ik zou de opvallende dingen er zo uithalen allemaal met mijn zintuigen en daar ga ik niet blij van worden en zij ook niet en nog meer pret. Neem daar nog bij dat ik de bui voor de toekomst voor mijn land al zie aankomen en dat er genoeg andere mensen zijn die ook hulp nodig hebben. Ik ga samen met een vriendin in training in open water voor volgend jaar om mee te kunnen doen met zwemmen voor de ALS ziekte van een andere vriendin. Mocht iemand twee zeehonden spotten in de Vinkeveense Plassen, zijn wij, geen paniek. En zo doe je waar je zelf blij van gaat worden en waar andere mensen ook nog eens blij van worden, werkt het beste. De opvangplekken voor de ik ga op reis mensen schieten echt als paddenstoelen uit de grond in eigen land. Mijn land doet niet aan een negatief reisadvies en pret. Ik verneem wel dat wat andere reisorganisaties in andere landen hun toeristen even een mompelend wees voorzichtig advies geven aan hun klanten die naar West-Europa willen. Onze toeristensector kwam net weer een beetje in beeld. En de ik ga op reis mensen willen helemaal geen verdeling, linksom of rechtsom komen zij toch wel op de plek van hun reisdoel met de open grenzen. Leuke beelden in de grote steden met ik ga op reis opvanglocaties, rijen dik bij de mobieltjes afdelingen. Alles is in geld uit te drukken en de meeste mensen kijken naar het geld. Als je stil staat dan zie je andere dingen, dingen die niet zijn uit te drukken in geld, dingen die ons land zullen veranderen in rap tempo en de rest van de wereld.

Er zijn van die dagen dat de werkelijkheid even te erg is en zo’n dag was het gisteren. En dan kun je beter even niet in het toetsenbord klimmen. In de ochtend tranen bij iemand, in de middag verdriet en dan op weg naar huis laat je zelf ook maar even stil een traantje gaan. Allemaal verdriet en allemaal om verschillende redenen en ja je mag dan best tegen jezelf zeggen dat het je allemaal wel erg aangreep. In de avond naar mijn vriendin gegaan die nu aan de zuurstof zit en achteruit gaat. Haar eigen strijd om zo lang mogelijk op deze wereld te blijven. En dan bespreek je samen de man die door achter het stuur te gaan zitten met teveel alcohol op een jong leven heeft verwoest in onze woonplaats. Gisteren was er een mooi afscheid en samen even naar het filmpje zitten kijken en je hart ligt bij alle nabestaanden. Je vraagt je dan af hoeveel straf er gegeven gaat worden? We spraken over toen wij nog samen uitgingen en dat van te voren altijd werd besproken wie de rest nuchter naar huis ging brengen na het uitgaan. Bewust van dat rijden op de weg en alcohol niet samen gaan. Met mijn vriendin de gekke wereld samen even doorgenomen en vooral ook heel erg gelachen. Samen lachen is een heel goed medicijn. En dan lees je dat alle vluchtelingen zich vervelen en daarom gratis naar een voetbalwedstrijd mogen gaan en dan denk je toch weer wat na. Mensen die alleen zijn en al jaren niet op vakantie zijn geweest omdat zij er geen geld voor hebben, mensen die ziek zijn en alleen zijn, mensen die ziek zijn en een keer per jaar op vakantie mogen en huilen als ze terug naar huis moeten omdat zij dan de hele dag weer binnen moeten zitten, oude mensen die zitten te wachten tot ze een keer naar buiten mogen met vrijwilligers, gehandicapten die een keer in de week mee mogen met boodschappen doen, mensen die zitten te wachten op bezoek van iemand. Hoeveel van deze mensen zouden er niet een keer naar een gratis voetbalwedstrijd willen gaan? Gewoon om even een uitje te hebben en uit de eenzaamheid te zijn en misschien even te kunnen lachen? Je moet ook eigenlijk even geen nieuws lezen op zo’n dag als gisteren. Het is beter om vandaag de draad weer op te pakken en de nieuwe dag te plukken, hoppa.