Het waren weken met ups en downs en dan vooral de humor proberen te vinden in de downs en te genieten van de ups. Veel mensen om mij heen zijn moe, moe van hoe ingewikkeld alles is en moe van het werken en moe van de pakken papier om iets voor elkaar te krijgen. Gewoon de boel de boel eens laten, zeg ik dan altijd. Ik stond op een nacht uit mijn dakraam te kijken en ik zag groene wolkjes, prachtig. Het heeft ook zijn voordeel om in de nacht wakker te zijn… Ik kreeg van een van mijn dinnetjes een brief met de datum juni 2018 en dat ze aan haar moeder misschien geen huishoudelijke hulp konden leveren in de zomervakantie. En wij ons afvragen, gaat het om 2017 of om 2018? Van die dingen zou mijn neef zeggen… Raadsvergaderingen in mijn af landje gaan over bomen en bitterballen en wij ons afvragen… Het zijn af en toe barre tijden in Nederland. We waren nog naar de World Press Photo geweest in De Nieuwe Kerk in Amsterdam. In De Nieuwe Kerk lag Michiel de Ruyter in een nieuwe kist en wij bijna door de glasplaat heen om te zien of hij echt in de kist lag daar en lol. Zat er houtworm in de oude kist? Een fotoserie van mensen in armoede elders op de wereld was erg indrukwekkend. Een vrouw in een flat in de keuken en in de keuken hingen slechts een paar tegeltjes aan de muur. Mijn vriendin haar keuken was laatst gesloopt en haar keuken zag er net zo uit na de sloop. Het besef van dat wij hier in Nederland gewoon een nieuwe keuken kunnen aanschaffen, bizar. Nou niet iedereen natuurlijk want de mensen die weinig overhouden per maand dat zijn er erg veel. Nu wil ik wel zeggen dat sommige mensen ook de stap terug niet willen maken en dat andere mensen financieel qua huis en vaste lasten helemaal vast tussen de keukenmuren en keukenkastjes zitten. Werken loont soms niet en heel veel mensen beginnen zich af te vragen of het nou wel zo verstandig is om te blijven werken, tja. Mijn haren gingen de afgelopen tijd echt rechtop staan van mensen die tegen mij zeiden dat extra zielig doen loont. Om dingen voor elkaar te krijgen moet je dus extra zielig doen, bizar. Misschien moet eerst de volgende financiële crisis komen voordat er een basisinkomen gaat komen? Zijn we in een keer af van alle extra zielige mensen? En alle mensen die op straat komen te staan met baanverlies door de invoering van het basisinkomen krijgen ook een basisinkomen dus wat is nou het probleem? Wat zou Michiel de Ruyter hierover gedacht hebben…admiraal denkt basisinkomen allemaal?

En zo zwerf ik de week van hot naar her met mijn rugzakje. Een van mijn vriendinnen kreeg van mij het vakantiegevoel. Ja, laat het huishouden nou het huishouden, wandelen en ergens een drankje doen en genieten. Op het strand de schoolklasjes met een dagje uit, enig. Wij gingen vroeger naar de boer toe met de klas. Een klein meisje liet mij vol verbazing een kwal zien, kinderen die de bijzonderheid en schoonheid nog zien van een kwal op het strand. Een ander opvallend ding en een waarvan ik hoop dat het niet gaat doorzetten, de privéstrandjes… Wie beslist dat een stuk strand opeens niet meer voor iedereen is maar privé? Zelfs in de natuur en in de recreatie worden de verschillen tussen arm en rijk groter… Heersen over de natuur en de aardbol,veel plezier, ieder zijn ding, niet mijn ding. Er was hier aan zee laatst een mini vloedgolfje, zomaar opeens, niemand zag hem aankomen, de zee heerst, denk ik dan. Beheersen is een ander ding en vooral als je een vriendin helpt met behangen. Jezelf beheersen om elkaar achter het behang te plakken en pret. Wat een ellende zo om de verwarmingsbuizen heen… Het resultaat was wel mooi en nu de gang nog op een regenachtige dag behangen. Regen is wel gewenst voor de natuur, het is uitzonderlijk droog in ons landje. Na het behangen ging de barbecue aan en een mooi einde van een klusdag in mijn vakantie. Het blijft voorlopig mooi weer.

Het is best lekker een weekje vakantie en genieten van de zon en naar plaatsten gaan waar de zon wel schijnt. Op het strand is het altijd fijn op de rupsen na, stoeltje mee en opgelost. Ik vind de koepeltentjes op het strand zo leuk en mijn vader kwam met een tip uit de oude doos, neem een laken mee en maak je eigen tentje. En inderdaad, hoe simpel kan het weer zijn… Tips uit de oude dozen zijn erg leuk. De inklapbare bolderkar is een leuke uitvinding, neemt niet veel ruimte in beslag achter in mijn auto. Een vriendin kwam er mee aan en om flessen drank te vervoeren is ie ideaal en mijn rugtas mocht er ook in. Het is enig om te kijken naar stellen die samen de bolderkar trekken, op het strand aangekomen zie je meteen wie de zwembroek aanheeft. Een geeft een ruk naar links en de ander volgt naar links, wij gaan links liggen op het strand… bolderkar-pret op het strand. Mijn auto moest wel iets in de vakantie, naar de keuring. De kentekenverlichting was stuk en daarom dus een besparing van geen bonnen voor snelheidsovertredingen in het donker? Lampje gemaakt en nu misschien weer de besparing van een bon voor een stuk lampje? De dingen altijd vanuit twee invalshoeken bekijken, of meer. Op de fiets is het ook wel lachen af en toe. Een bordje met slecht fietspad en ik denk dan, knap het op, bordje overbodig. Of een bordje met welkom in de gemeente huppeldepup met eronder een bordje van wegsleepregeling van kracht. Hoe welkom ben je dan in deze gemeente? De humor ligt echt op straat, net als het nieuws. Ik kan zo mijn eigen krant gaan uitgeven met de achtergronden achter het nieuws, hilarisch. Om nou te zeggen dat fietsen het brein bij mij op nul zet…

Ik was op het strand nog in gesprek met een allerliefst klein hondje. Het kleine hondje begon steeds te keffen en te grommen in de buurt van een andere iets grotere lieve hond. Ik vroeg aan het kleine hondje of zij soms televisie keek? Ja toch even vragen hoeveel een hond meekrijgt van onze kabinetsformatie… Die sluit die uit en die wil niet samen met die en die wil dit niet en die wil dat niet… Mensen die een voorbeeldfunctie zouden kunnen uitstralen betreffende samen. Nee, het hondje keek geen televisie en ik ging een uitleg geven over hoe om te gaan met goede honden die anders zijn. Het was volgens mijn vriendin een leuk filmpje geweest voor op de televisie. Overal de pret van inzien is zooo belangrijk. Ik was nog eens even in mijn snurken gedoken en ik kwam tot de conclusie dat ik met mijn eigen kussen niet snurk, daar zit namelijk een nekrol in. Dus bij het uit logeren mijn eigen kussen dan maar meenemen, hoe simpel kan iets zijn. Ik zag op het internet dat snurken wel de een zijn snurk en de ander zijn brood is… Er zijn heel erg veel snurkoplossingen. Hoe zouden ze dat heel lang geleden opgelost hebben? Ik word af en toe hor en dol als ik weer eens in de echte wereld stap van dingen regelen, kan alles nou niet gewoon simpel? Wat heeft de mens de dingen toch ingewikkeld gemaakt, denk ik af en toe. En dan staar ik weer naar de zee of naar de sterren en dan is de wereld weer zo simpel. Simpel, raar woord. Een simpele wereld, lijkt mij wel een verbetering.

Er zijn mensen die mij missen op mijn blog. Ik had het druk de afgelopen weken en in deze wereld waar het normaal steeds abnormaler aan het worden is, stilte is dan af en toe ook niet zo erg. Ik noemde Nederland plakland vanmorgen bij oma. De oorzaken niet aanpakken, heel Nederland plakt. Ik zoek de stilte heel vaak op het strand op en de gezelligheid en de lach bij de leuke mensen om mij heen. Mijn eigen leven zo leuk mogelijk maken. Een vriendin zei afgelopen weekend op het strand tegen mij, het is genoeg als sommige mensen er zijn. Waarop ik mijn mond niet meer open deed, grapje. Ik kan van de kleine dingen genieten en zo ook van ons mutsenweekend in een huisje aan zee. Vier mutsen die bijpraten en pret maken. Mooie foto’s genomen aan het strand en wauw wat is de zon mooi op de zee en als ie ondergaat. Binnenkort gaan ze in Nederland een dag staken in het onderwijs. Ik hoor de verhalen van mijn vriendinnetjes overal aan en ik hoor de kinderen zo her en der eens aan en ik kwam tot de vraag waarom de ouders en kinderen eigenlijk niet eens gaan staken? Het is schrikbarend hoeveel kinderen er overspannen zijn, niet meer tot rust komen, gepest worden, niet meer naar school willen en de druk op school als te hoog ervaren. Zoveel kinderen die niet mee kunnen komen met het programma van de massa. Gewoon doorgaan met snurken allemaal. Ik heb ook lekker liggen snurken op mijn matrasje aan zee, na mijn laatste operatie iets met scheurtje ergens in en ik snurk nu af en toe. Toch eens de snurkdemper gaan uitvinden of de apneutest gaan doen, hilarisch. Ja we hebben erg gelachen aan het strand. Ik leg deze tijd af en toe uit aan iemand als een tijd waarin alle veranderingen wel erg snel gaan. Ik hoef meestal geen nadere uitleg over deze zin aan iemand te geven…

Het is zo leuk om wat gezellige mensen om mij heen te hebben en om te lachen om de dingen in het leven. Het weekend lekker gedanst en tot in de late uurtjes in de weer geweest met gezellige mensen. Het is best mooi als de vogeltjes gaan zingen en het licht aanbreekt in de vroege morgen. Op zondag hadden wij behoefte aan wat rust en humor en dus tuf tuf met de auto naar het strand. De week globaal eens even doorgesproken en de dingen die in het nieuws waren… Weet je, zei ik in de auto tegen mijn vrouwelijke mattie die er niet vandoor zal gaan met een paar ton en een nieuwe auto… Totti stopt met voetbal en daar stond een stukje van op het internet met wat foto’s van hem. Mocht ik hem na zijn loopbaan in Nederland tegen het lijf lopen, ik zou hem doen. En wij lagen in een deuk in de auto. Als ik zoiets op mijn blog ga schrijven, krijg ik dan een actiegroep van mannen achter mij aan of een advertentie in de krant? Welnee, mannen zeuren veul minder. Er zijn grenzen, bewust van, doorslaan is ook een dingetje… Van de pret deden wij een extra achtbaanrondje in de lege hoek van het parkeerterrein. Is er buitenaards leven? Ik denk van wel en nu naar de aarde komen om mij op te halen, alsjeblieft. Ik wil alles achterlaten, ja zelfs de foto’s van Totti, haal mij weg van deze aardbol. Ik denk wel eens dat het bij ons zo verschrikkelijk goed gaat dat we blijkbaar niets anders meer hebben om ons druk over te maken. Na een wandeling in de duinen en het uitwaaien aan het strand waren wij weer enigszins normaal. Ik noem het zelf altijd, weer in staat om moeiteloos op te gaan in het land achter de duinen. Het schuim op het strand was prachtig en de mooiste foto’s genomen in het zand. En natuurlijk kwam de zon en wij zaten te genieten in het zand aan de zee. Mocht je willen ontspannen, probeer dan het strand en de zee eens, ik zou hem ehhhhh het doen…

Ik heb van het weekend weer iets mogen leren voor mijzelf, best bijzonder. Ik ga een aftakking van een al een tijdje ingeslagen pad weer terug omdat het pad niet bij mij past. Grappig zo’n momentje van helderheid of bewustzijn. Het menselijk brein wil wat… Ik heb er veel mee te maken en het is best grappig als ik af en toe dingen opmerk die andere mensen die het werk al jaren doen niet meer zien. Zoals met heel veel dingen, een andere of frisse blik wil nog wel eens helpen. Wat weer niet wil zeggen dat ik het zelf altijd goed zie of doe… Ik heb het echt af en toe te doen met mensen die zo in de put zitten dat ze het niet meer zien zitten allemaal. Mensen verliezen hun eigenwaarde en zoiets is erg. Luisteren, arm en knuffel en hopen dat. Er zijn veel mensen die ontslagen worden en die bijvoorbeeld dyslexie hebben. Vroeger hadden we het daar niet over, iemand mocht werk gaan doen waar hij of zij wel goed in was… Mensen die zich schamen voor dyslexie en zo niet de juiste hulp krijgen omdat niemand eens lekker doorvraagt. Ik kan zo verdrietig worden als er bij het UWV of bij de uitzendbureaus geen hulp of plaats is voor mensen met dyslexie. Er zijn zoveel mensen die hulp nodig hebben in Nederland. Op de lagere scholen zijn er ook veel kinderen met dyslexie. Er zijn dus gewoon mensen die mijn blog niet kunnen lezen, bizar. De oude ambachtsschool van vroeger terug zou zo’n goed idee zijn… Mensen laten doen waar ze wel goed in zijn… en accepteren… Jezelf accepteren daar begint alles natuurlijk mee. Dingen accepteren in het leven. En zo denk ik weer even verder…

Ik heb dus gewoon een vader die de oude vlag nog staat te strijken op de strijkplank voordat de vlag omhoog gaat… Pa, waarom is het voor jou toch zo belangrijk de Nederlandse vlag op 4 en 5 mei? Intense blijdschap. Jij hebt er geen idee van hoe blij ik was toen de bevrijding een feit was… De vlag staat voor blijdschap. Intense blijdschap na jaren van oorlog. Ik hoor inderdaad van andere mensen dat zij soms jaren gefeest en losgeslagen waren na de bevrijding. Nou, pa blij en ik ook blij. Ik luister naar de verhalen overal over de oorlog en dat zijn er heel erg veel en iedereen heeft zijn eigen verhaal. Na de oorlog kreeg iedereen 200 gulden en ik vroeg mij af hoe het kwam dat er al heel snel weer een arm en rijk kwam? Geld was was waardeloos geworden, bezit niet. Het meeste bezit werd niet afgenomen en zelfs mensen die opgepakt waren kregen later hun huis toch terug. Schrijnende toestanden van kinderen die ook opgepakt werden terwijl hun ouders de Duitsers hadden geholpen. Verhalen over mensen, rijk geworden door de oorlog en na de oorlog. Mooie verhalen over ruilingen van producten, het met de gesloten beurs handelen was in de oorlog heel gewoon. Radio’s waren verboden en dus de radio’s onder een stapel turf. Mensen die op de fiets vanuit Amsterdam kwamen voor een stapeltje turf. Mijn opa zei dan altijd, zorg dat je veilig weer in de stad komt en dat gouden ringetje mag je houden. Van veel mensen de angst voor de vliegtuigen en de angst als er een auto het pad op kwam rijden en de onderduikers via de kast onder de vloer kropen.

Bevrijding is… intens blij zijn, mijn 5 mei spreuk van 2017.

Het is een beetje een feestweek bij ons thuis want er is gezinsuitbreiding. Pa en ma Koolmees hebben drie kleintjes gekregen en nou maar hopen dat ze binnenkort de vrijheid tegemoet gaan vliegen. In mei leggen alle vogels een ei is zo van vroeger, net mei en de vogels zijn al uit het ei. De kat in de tuin heeft een andere idee van vrijheid en een vogeltje is altijd leuk… De afgelopen week ook nog even met een konijn op een kleed gelegen en ik steeds vragen of hij eenzaam was, bleek het beestje doof te zijn…heb ik weer… Als dieren konden praten dan zouden we het zeker weten. En de goudvis in een kom ergens zei ook helemaal niets terug. Ik stelde voor om het beestje in het kader van onze Bevrijdingsdag in de sloot te zetten maar zoiets mag niet. Tante gans is ook van het nest af en heeft kleintjes en nou maar hopen dat ze een leuk leven hebben als familie voordat ze in de pan gaan. Ik stond de afgelopen week naar de sterren te kijken en mijn ster was er ook weer, best bijzonder in een bewolkte lucht. We hebben in Castricum heerlijk op het strand gelopen en later de zon nog opgezocht in Bakkum. Naast het werk ontspannen is belangrijk, zeker. In deze zotte wereld is ontspannen erg belangrijk, zeker. En nu even stil want het is 4 mei, heel erg belangrijk, zeker.

Ik heb de afgelopen week heel erg gelachen en de tranen in mijn ogen gehad van het lachen. Er waren ook tranen van onbegrip. De WW naar drie jaar…gek geworden? Laat het los, oké dan. Ik kijk nu een stuk minder televisie en zoiets scheelt een heleboel ergernis. Ik werd in het uitgaansleven aangesproken door een oudere man en dan krijg je weer de standaard vragen, zucht. Hij zei voor de grap, jij woont zeker nog thuis bij jouw ouders. Op mijn ja en toen hij zag dat het mij menens was, echt hilarisch. Ik noem zoiets altijd een OPG momentje, uit positie gebracht. Net als ze op straat iets van mij willen en ik zeg dat ik geen huis heb, ook een OPG momentje, heerlijk. Terug naar de aardige man… Het gestamp was niet zijn muziek, tot er opeens een reggae nummer kwam en of ik mee wilde gaan dansen. Mijn tempo naar de dansvloer kon hij niet bijhouden en ik vroeg of hij een kunstheup had… Nee en hij had ook geen kunstgebit. En zo stonden wij een nummertje te dansen, twee onbekenden op een oud nummer. De panda zij dank kwam er weer stampmuziek en mijn vriendinnen kwamen weer met mij dansen en de oudere man verdween en ik zag hem niet weder. Mijn vriendinnen verklaarden mij voor gek en lagen in een deuk over de kunstheup. Ik zie dan een man voor mij die de hele week met een glimlach terugkijkt naar dat ene nummer van vroeger met een jongere vrouw op de dansvloer. En een jongere vrouw die … Hoe mooi kan het leven zijn? Ik lach wel eens in mijzelf als ik het eisenpakket verneem van mensen die dingen eisen van een potentiële nieuwe partner. Ik heb zelf altijd de grootste schik als ik niets verwacht, de onverwachte dingen zijn vaak het leukste, zoals dansen op reggae…