Van de week stond ik bij de supermarkt en daar ging het met de medewerker over tasjes. Het ging over de hemdtasjes. Dat zijn die dunne plastic zakjes die je nu alleen nog bij de groenteafdeling ziet. De gratis tasjes mogen niet meer zomaar met elke klant worden meegeven. Er is in verband met het klimaat besloten om deze hemdtasjes in de ban te doen. Op zich een goed stukje bewust wording van. Neem zelf bewust een tas mee. Wat ik niet wist, is dat je dus ook een boete kunt krijgen als je zonder goede reden wel zo’n tasje uitdeelt aan de klant. Deze supermarkt had al een heuse boete hiervoor gekregen. Er bestaan dus in ons land mensen die als beroep hebben: hemdtasjes controleur? Dat moeten toch haast wel vrijwilligers zijn? Leuker kan ik het bijna niet verzinnen.

Overal controle op, is het niet op de asbakken in de kroeg dan is het dus wel op de hemdtasjes. Er is een probleem, valt het op te lossen, we verzinnen een nieuwe regel. Op school leerde ik altijd rijtjes met buitenlandse woorden uit mijn hoofd. Je suis, tu es en il est. Vandaag de dag misschien per schooljaar voor alle studenten, een regeltjes in Nederland boek? Nieuwe rijtjes? Wel per jaar een nieuwe druk want het verandert per maand. En ook bijscholing verplicht stellen zodat je ook als je van school af komt, de regels nog kunt bijhouden. En voor iedereen die niet kan lezen, in plaats van een gokzender op de televisie, een net waar per dag de nieuwe regels worden verteld en welke er aangepast worden of vervallen. Leuker kan ik het bijna niet verzinnen.

Hebben we geen probleem? Dan maken we een probleem! Ook een leuke zin die ik veel hoor om mij heen. En tussen alles door vergeet iedereen bijna om te leven.

Leef bewust is de boodschap en vooral: leef!

Ik was op een rommelmarkt en daar stond een doos met spullen. In deze doos zaten onderscheidingen van iemand. Allemaal hoge onderscheidingen en speldjes en meer. En ik weer denken en filosoferen. Je bent dus iemand geweest en hebt je ingezet voor ons land en waar kom je uiteindelijk terecht? Juist, onder de grond en je spullen in een doos op de rommelmarkt. Soms ligt de geschiedenis echt op straat. Is er dan niemand die eens nadenkt over het belang van dit soort spullen? Willen we niet meer leren van het verleden? Het is zo belangrijk dat alles goed weggeschreven gaat worden in de boeken. De geschiedenis die het meest bij de werkelijkheid komt. Goede en minder goede dingen, allemaal geschiedenis.

Ik ga daarom toch even terug naar wat actualiteiten uit het nieuws. Moet er wel of niet een onderzoek komen naar de juiste versie van ons Nederland in Indonesië? De doos, er zijn dozen met inhoud die van vader op vrouw zijn gegaan en nu of straks bij de kinderen komen. De vader kon of mocht er niet over praten wat er destijds allemaal gebeurde daar. De vrouw wist een beetje. De kinderen veel later een heleboel dankzij de doos van hun vader en de verhalen van hun moeder. Het is aan de nabestaanden zelf om er wel of niet iets mee te doen. Het verdriet is vaak groot in de familie. Zeker als je vader op zijn sterfbed ligt te ijlen over die tijd. Familiebelang, maatschappelijk belang of geschiedenis, afwegingen.

Als je goed bewust zoekt dan vind je veel terug en kun je cirkels vaak rond maken en heel dicht bij de werkelijkheid komen. Iemand uit Cuijk ergerde zich aan de journalisten daar, nadat Frank R. nieuws werd. De man woonde er al een half jaar niet meer en kwam er van oorsprong niet vandaan en bijna niemand kende hem. Toch probeerden de journalisten aan informatie te komen daar. En dat zijn laatste woonplaats nu altijd met koppen in het nieuws komt, vond de persoon buitengewoon ergerlijk. Noem zijn naam en de naam van de zaak en laat de woonplaats met rust. Het gaat om de persoon. Ook afwegingen en ga op zoek naar die doos die vast wel ergens staat met zijn verleden erin en maak daar een mooi bewust artikel van, of niet. De tijd is rijp voor nieuwe aanpakken.

En dan de soap rondom Van Rey (Zal de woonplaats niet noemen…) en is heel onderzoekend Nederland op zoek naar die doos met de feiten die het dichtst bij de werkelijkheid komen. En zo zijn er meer dozen. En als de inhoud van al die dozen geschiedenis gaat worden dan kunnen we verder leven en de dozen voortaan weggooien. Nooit meer iets in dozen stoppen en leven dicht bij de werkelijkheid. Ik vrees een lang proces en dozen die voor altijd dicht zullen blijven. Kan trouwens ook maatschappelijk belang zijn. Afwegingen, familiebelang, maatschappelijk belang, geschiedenis of zelfs eigen levensbelang en levensvreugde.

Feit is wel dat de geschiedenis zich vaak herhaalt.

Wat is het toch heerlijk om mensen in mijn omgeving te hebben die met mij meedenken en filosoferen. Het ging over (niet) eerlijk en slim. Is het eerlijk dat een Marokkaanse vrouw hier in Nederland niet werkt en alle toeslagen ontvangt waar zij recht op heeft en van dat geld een appartement in Marokko heeft gekocht? Op haar oude dag gaat zij terug en leeft nog lang en gelukkig. Zomaar een voorbeeld.

Is dat niet eerlijk of gewoon slim?

Waarom worden er in het buitenland cursussen gegeven, over hoe je alle potjes in Nederland maximaal kunt benutten. Zomaar een voorbeeld.

Is dat niet eerlijk of gewoon slim?

Ik denk toch gewoon slim. Als alle Nederlanders dit ook zouden leren op school en zouden gaan doen dan gaat er misschien eens iemand bewust nadenken of het niet anders zou kunnen.

Eerlijkheid bestaat bijna niet meer, slim is in opkomst?

Het is een trend die mij zorgen baart en velen mensen met mij.

Ik was van het weekend in Artis en daar zag ik samen met mensen ook weer een mooi voorbeeld. De zeehonden werden gevoerd en een reiger probeerde de vis te pakken die op de kant was blijven liggen. Dit had hij in het verleden al een keer eerder geprobeerd en dat had hem een beschadigde snavel gekost. Toch probeerde het beest het nu weer en we zagen met zijn allen, hoe een zeehond vanuit het water in de staart van de reiger hapte. Het was dus niet slim van de reiger om weer terug te komen en het weer te proberen. De volgende keer is hij niet meer waarschijnlijk.

Steeds hetzelfde proberen en weten dat het mislukt, niet slim.

Iets nieuws proberen, bewust en samen met iedereen, zou dat slim en eerlijk zijn?

Laatst was ik bij iemand die andere medicijnen van de apotheek had gekregen, een ander merk. Volgens hem was de reactie van zijn lichaam minder op deze medicijnen en hij wilde graag zijn oude merk terug. Wel geprobeerd maar niet tevreden dus. Je kent je eigen lichaam het beste.

Echt hilarisch was dan ook de afgelopen week in de apotheek. Ik ging voor iemand iets kopen daar. Stond er opeens bij de ingang een zuil met totaal geen uitleg erbij. Het bleek dat je op de knop moest drukken en een nummertje kreeg. De lol met nog twee klanten hierom was groot. Wij een nummertje getrokken en in gesprek met de apotheek medewerksters. Vraag een: “waarom deze monitor.” Het antwoord was: “de verzekering eist dit nummertjes trekken, ze willen weten hoelang de wachttijd is.” Er ontstond een levendig gesprek en ook over de medicijnen. Volgens de apotheek, bepaald de verzekering welk medicijn je krijgt. Vraag twee: “waarom, vanwege de bezuinigingen?” Nee, dat was het niet en voordat het gesprek verder kon gaan begon de andere klant te praten. “Complot allemaal, het gaat allemaal om geld.” Tja, ik was weer eens op het goede moment ergens binnen, heerlijk!

Ik ging weg bij de apotheek met de woorden: “Laat ik vooral de wachttijd niet verlengen door dit gesprek en de volgende keer verwacht ik een irisscan bij de deur, zodat jullie al weten wie ik ben en wat ik kom halen.”

Ik voorzie een bloeiende zwarte markt straks van medicijnen. De mens wil zelf bepalen wat voor medicijnen ze willen. Bewust geworden van. Allemaal dus bewust zoeken naar een verzekering waarbij dit wel kan en anders de zwarte markt op.

Keuze vrijheid, bewust belangrijk.

Ik ben zo blij dat ik dit allemaal mag meemaken!

Nog even over nieuwe producten op de markt zetten. Straal uit dat je achter het product staat en er lol in hebt, anders is het alsnog kansloos. In deze tijd willen de mensen eenvoud, duidelijkheid en plezier! Ik doe zelf bijna niets meer waar ik geen lol in heb, leeft een stuk prettiger.

Bewust waarnemen. Ook zo grappig, de bereidingswijzen op de verpakkingen van eten. De hoeveelheid vloeistof die je ergens bij moet doen klopt bijna nooit. Hoe vaak hoor ik niet: “de saus is veels te dun!” Zelf nadenken, groente en vlees hebben een uitlekgewicht en dus doe je er altijd zelf iets minder vloeistof bij als dat er staat aangegeven. Ze hoeven toch niet alles op de verpakking te zetten… Het is nog beter om alles op gevoel en vers klaar te maken. En als het mislukt heb je ook weer lol en weet je het voor de volgende keer. Al doende leert men, ook in de keuken.

Ook opvallend in deze tijd, is dat het “weekend eten” weer terug komt. Door de weeks gezond en normaal eten en in het weekend genieten van de luxe dingen. Dus door de weeks geen snoep en frisdrank en in het weekend wel. Vroeger was er ook een tijd dat je alleen in het weekend bijvoorbeeld frisdrank mocht drinken. En dan geen hele fles, maar twee glaasjes. Ik eet zelf bijna nooit patat en des te meer geniet ik ervan als ik het wel eens eet. Eten weer bewust proeven en ervan genieten. Als we dan ook nog zelf de vertaalslag zouden kunnen maken, naar wat is goed en wat niet goed is voor ons lichaam, dan kan de vlag uit.

Mooie verhalen soms van mensen die door hun eetpatroon te wijzigen, geen medicijnen meer nodig hebben of beter met hun ziekte kunnen leven.

Brengt mij nog even op de all inclusive bandjes op vakantie. Zelf zal ik nooit zo’n bandje om doen, geen vrije keuze, dus niet. Doet mij teveel aan oorlogen denken. Ik snap het gemak van all inclusive, je hoeft niet meer zelf na te denken en het is soms heerlijk als een ander het voor je doet. Er is gewoon behoefte aan en daar ben ik mij bewust van.

Ik had gisteren nog even de tijd gevonden voor iets heel leuks. Een presentatie op de TU in Delft. Jonge ontwerpers die onder de hoede van de TU, de kans krijgen om zichzelf en nieuwe ideeën te ontwikkelen. Als ze er klaar voor zijn dan gaan ze de deur uit, om op eigen benen te staan. Allemaal Willy Wortels.

Ik heb mee mogen rijden in een polyester wagen die rijdt op accu’s. Het ontwerp is eenvoudig en wat zou het mooi zijn als ze over tien jaar allemaal op de weg rijden.

Het is leuk om een product op de markt te kunnen zetten, jouw droom en/of de wereld verbeteren. Waar het vaak fout gaat, is in de wereld buiten de TU na een jaar of twee. De kennis wordt verkocht aan geldwolven die er hun eigen draai aan gaan geven. Buiten de TU draait het vaak niet meer om dromen en maatschappelijk belang maar om geld en macht. Er is niets mis met geld verdienen aan een product maar het zijn de mensen zelf die het bewust verpesten. De gun factor is zoek in het bedrijfsleven. Elkaar versterken bestaat vaak niet meer.

Ik heb veel mooie dingen gezien en ook hoe moeilijk het is om een product op de markt te brengen. Regels en regels . De lijnen zullen toch wat korter moeten worden voordat de tijd op is.

Onderwijs is heel belangrijk en daar moet niet op bezuinigd worden. Iedereen die de kans krijgt om te studeren, zeker doen. En iedereen die niet de kans krijgt om te studeren maar wel een Willy Wortel is: je leert het meeste in de praktijk. De grootste Willy Wortels hebben niet gestudeerd. Het maakt niet uit wie je bent, heb je een goed idee, doe en durf er iets mee te doen. Vernieuwing is altijd goed, stap gewoon naar binnen bij een bedrijf waarvan je hoopt dat ze de gun factor nog hebben en GO!

We zitten teveel vast met zijn allen en alleen met aanpakken komen we bewust los!

Wat een dag gisteren en wat een verhalen, veel om over na te denken. En zal ik het schrijven of toch maar niet, dilemma. Waar ik wel over ga schrijven is mijn middag bij de Voedselbank. Dronken mensen en kinderen spreken de waarheid, nog wel meer mensen gelukkig.  Afijn, mijn waarheid van vandaag gaat over de kinderen bij de Voedselbank.

Een schattig klein jongetje kwam met zijn moeder mee. Totaal onbewust van wat mamma kwam doen bij de Voedselbank. Gelukkig maar! Ik nam hem mee naar de snoeptafel en daar mocht hij wat uitzoeken.  Hij vroeg aan mij: “is dat gratis dan?” En blij met een doosje Smarties gingen wij naar de andere kinderen in de speelgoedhoek. Hij mocht een speelgoedje uitzoeken en ook voor zijn twee broertjes en zusje. En weer vroeg hij aan mij: “is dat gratis dan?” Het uitzoeken was moeilijk en ging ook moeilijk. Waarom? Het kind had ijskoude handjes. En dan komt de waarheid van een kind zo schrijnend eerlijk eruit: “ik heb geen handschoenen.” Hij vertelde dat hij vaak op straat is en dan altijd zulke koude handen heeft. Of ik geen handschoenen had.

We hebben heel veel, maar dat hadden we nou net niet in huis. Ik heb hem beloofd dat er volgende week handschoenen zijn. Ik ga wel weer op pad als Robina Hood. Kijken of  een middenstander wat kan missen. Het is toch te zot allemaal.

Veel kinderen weer bij de Voedselbank, een waarheid als een koe. Ik denk wel eens of het wel goed is dat de kinderen meekomen. Aan de andere kant hebben de moeders of vaders vaak geen oppas voor de kinderen en dus komen ze uit nood mee. Moet je kleine kinderen bewust deze wereld al laten zien? Een kind hoort te spelen en te genieten en de Voedselbank nog helemaal niet te leren kennen.

Op een basisschool gaat binnenkort een inzamelingsactie voor onze Voedselbank gehouden worden. Kinderen die opgroeien met het besef dat voedsel schaars is.

En voor het eerst, ook de mensen die geen verwarming meer hebben omdat de ketel stuk is en er geen geld voor een nieuwe is.

Het is koud en ik krijg het koud van alles, het lijkt wel de nieuwe ijstijd…

Ik hoor en zie en voel de meest verschrikkelijke verhalen van mensen. Gelukkig zitten er ook leuke verhalen bij. Waar zijn toch al die mensen van zeventig jaar gebleven op onze mooie autowegen? Misschien angstig door de invallende winter? Nee, de oudere mens van rond de zeventig jaar is gewoon slim. Geen partij voor nodig. De keuring voor je rijbewijs gaat per 1 januari 2014 van de leeftijd zeventig naar vijfenzeventig jaar. Dus wat doe je dan als je geen zin hebt in een keuring ergens ver weg op je oude dag en voor het geld van de keuring, liever Sint geschenken koopt voor je kleinkinderen? Juist, je laat je rijbewijs verlopen en gaat er in het nieuwe jaar weer een aanvragen. Geweldig!

Mag dit? Ja, de gemeente moest het eerst even uitzoeken en de politie wist het in eerste instantie niet, maar het mag. Je mag alleen de rest van dit jaar niet de weg op, voor de meeste ouderen geen enkel probleem. Geweldig en wat heb ik gelachen! Dat is pas gedoogbeleid! En dat zo’n agent dan ook nog zegt: “echt niet gaan rijden hoor mevrouwtje.”

En nou niet gaan zeuren dat de wachttijd voor een nieuw rijbewijs lang is in januari, zeventig jarige mens, want de lol hebben jullie allang gehad!

Dit brengt mij nog op een verhaal van een jong iemand die een ochtend moest doorbrengen in een wachtkamer met allemaal oudere mensen. Ze werd gillend gek van al het geklaag. Ik ga er binnenkort eens een uurtje zitten als ik in de buurt ben, enig. Klagen als je tien minuten te vroeg binnen mag komen en klagen als je tien minuten te laat naar binnen mag. Ik verheug mij erop, bewust!

Ik wil dat paard zijn! Ik was koud en moe en wat doe je dan… je gaat naar de bioscoop toe. Ergens hoog in een zaaltje waar je een mooi uitzicht had over de daken, de nieuwe wildernis. Ik zag bewust met mijn ogen de vliegtuigen en hoge gebouwen. De daken vlak voor mijn neus stonden vol met zendmasten. Beneden op het plein een enkele jonge boom en dat was het groen dan weer. De nieuwe wildernis was al begonnen voordat ik de zaal binnen ging.

De Nieuwe Wildernis, een prachtige documentaire/natuurfilm over het leven in het natuurgebied van de Oostvaardersplassen. Een natuurfilm over de kringloop van het leven met vossen, herten en nog veel meer dieren. Van het voorjaar naar de zomer en van de herfst naar de winter. Een stukje Nederland waar we bewust trots op mogen zijn. Ik vond de wilde paarden het mooist. Vooral het jonge zwarte veulentje, de moeder gaf het steeds een schopje want het veulentje kon niet meer. De hele paardenfamilie wilde dat het veulentje ging staan, eten en overleven.

Ik wil dat paard zijn in de mensenwereld! Iedereen een klein schopje geven om te zeggen: ga verder, ga leven, maak er wat van! Iedereen heeft een vriendelijk klein schopje nodig om weer verder te kunnen. De dierenwereld lijkt erg op onze wereld. Alleen hebben ze bij de dieren geen uitkeringen en Voedselbank en Leger des Heils.           ( Vraag maar aan de Bambi hertjes in Zandvoort, eerst loslaten en dan laten verhongeren.)

In de mensenwereld laten wij ook bewust mensen achter en laten wij ze zelfs sterven. En de personen die zich aan willen sluiten bij een kudde, stoten wij bewust af, omdat ZIJ anders zijn. Zo mooi als de dierenwereld werkt, zo stroef verloop het in de mensenwereld. Milieu is economie geworden en de economie hoort te draaien. Gelukkig draait de natuur ook en wie zal er als winnaar uit de strijd gaan komen?

Tja dat paard…

Bij de Voedselbank ging het over het gestolen geldbedrag bij de Voedselbank in Almere. Schandalig en heel laag vonden de mensen dit! Stelen van de armen, hoe verzin je het. Ook de beelden van plunderingen uit de Filipijnen bijvoorbeeld.  En hier in eigen land: een jongen beroven die in zijn rolstoel zit. Wat zijn mensen toch rare en nare wezens.

Bij de Voedselbank ging het ook over de schuldhulpsanering. Toevallig had ik hier van de week ook iemand mee. Dat het vier tot acht maanden duurt voordat je in de schuldhulpsanering terecht komt. Bij sommige mensen zelfs een jaar of langer. Allemaal zonde van de tijd, de mensen willen graag hulp en de gemeente kan dit niet snel bieden. En dan komt de rest van de zorg ook in het gemeentepakket binnenkort. Hoelang zullen die wachttijden dan worden?

“Ik voel mij net een dood blad dat in een hoekje ligt, klaar om opgeveegd te worden.”

Mooie zin van iemand die geen uitweg meer ziet en wacht en wacht om geholpen te worden.

Opvallend dat de meeste mensen zo snel mogelijk weer zelfstandig willen worden en op eigen kracht zichzelf en het gezin weer draaiende willen houden. Juist deze mensen duiken niet in de slachtofferrol. Het is mooi om te vernemen dat mensen wel wat hulp krijgen van familie of vrienden. Vaak zijn dit mensen die zelf ook heel diep hebben gezeten en zich kunnen verplaatsen in iemand die alles verloren heeft.

“Kijk naar wat je wel hebt en kunt en niet naar wat je niet hebt en kunt.”

Ook deze zin kwam langs bij de Voedselbank. Eigenlijk zou iedereen in Nederland verplicht alles moeten worden afgenomen en dan via de Voedselbank opnieuw beginnen. Wat een sterk land zouden we dan krijgen, ha ha!

Verder ook mooi dat er een Eetclub is, waar cliënten van de Voedselbank af en toe gratis mogen komen eten. En onze inzamelingsactie voor de voedselpakketten heeft 124 boodschappenpakketten opgeleverd. Mensen doneerden hun C1000 zegels aan ons. En zo kunnen we weer heel wat mensen blij maken! Bewust: dank jullie wel!