Ik sprak met wat mensen over de tijd van na de Tweede Wereldoorlog toen het verplicht was om mensen in huis te nemen vanwege het tekort aan woningen. Volgens wat mensen ging het toen ook al niet altijd goed en waren er ruzies en ja ja natuurlijk gingen er dingen ook wel goed en pret. Ik kwam erop omdat een tante van mij een jaar geleden al voorspelde dat het wel eens verplicht kon gaan worden om iemand bij je in huis te gaan nemen. Zij dacht hierbij toen aan studenten en andere Nederlanders zonder woning en niet aan de ik ga op reis mensen vanuit de andere landen. Hoe snel kunnen dingen veranderen… Veel ouderen hebben sowieso het gevoel dat ze er niet meer toe doen en vooral de ouderen die bewust geen internet hebben. Afgelopen week ook een drama want een supermarkt bij mensen in de buurt ging over op thuisbezorgen via internet. De mensen hadden een brief gekregen (zelf ook gelezen) en daarin stond dat ze hun boodschappen niet meer telefonisch, per mail of per briefje konden bestellen om de boodschappen thuis te laten brengen. Ouderen die altijd klant waren bij deze supermarkt in paniek. Zij begrepen niet dat altijd vaste klant geweest zijn nu niet meer belangrijk was. En ja mijn hart huilt dan met hen mee. Meegedacht met oplossingen en nu kijken welke het beste gaat werken. Het gaat niet om de verandering, het is de manier waarop mensen hem voelen, bewust van. Het gevoel van dat je niet zo met mensen omgaat. Het is echt iets van in het nu, hoe gaan mensen met elkaar om. Het is ook een generatieverschil maar moet je dan een hele generatie maar wegcijferen? U doet er niet meer toe en tot ziens? Ik help waar ik kan helpen en het voelt soms als niet genoeg. Of iemand die een reisje wil boeken en dit alleen kan via het internet met een code, de mensen begrijpen er helemaal niets van en ik moet eerlijk zeggen dat ze bij de klantenservice van winkels als zombies te woord worden gestaan. Verplaatsen in een ander generatie is zoooo moeilijk, zucht. Mensen zonder internet missen ook gebruiksaanwijzingen, bewust geworden van. Humor is wel als ze er alleen in een andere taal bijgevoegd zijn of een Nederlandse gebruiksaanwijzing waarvan de vertaling niet klopt. Niet alleen made in… ook vertaald in…? Gelukkig zijn er bedrijven die de ouderen wel helpen en die kom ik gelukkig ook tegen, ervaren vakmensen die niet te beroerd zijn om uitleg te geven over iets. Ze zijn er nog gelukkig, de hoop van de eenzame oudere mens in een internet wereld die niet meer de hunne is.

Ik heb iets raars. Er zit heel vaak een brok in mijn keel, bij situaties die mij raken. De huilende kinderen bij de grens met Macedonië bijvoorbeeld. Een mooi muzieknummer, een lach of iets liefs van iemand. Mijn eigen verdriet en het verdriet van anderen, allemaal brokken in de keel. In het verleden bijna gestikt in een brok vlees en ik had toen ongeveer hetzelfde gevoel. Brokken in mijn keel gaan altijd weer weg en toch is er iets raars sinds gisteren in mijn keel aan de hand. Ik las iets en ja toen gebeurde er iets raars in mijn keel. Er stond dat er extra geld naar de zorg ging voor activiteiten als bingo en muziek maken in verzorgingshuizen. Het personeel kan zo meer tijd besteden aan de zorg van de bejaarden. Er schoot meteen iets in mijn keel en het zit er nog steeds, heel raar. Als ik het zou moeten omschrijven dan is het iets van een twijfel brok? Twijfel aan of iemand deze woorden echt heeft uitgesproken of op papier heeft gezet. Het moet niet door iemand met verstand van de zorg zijn bedacht, zeker weten, geen twijfel over mogelijk. Iedereen in de zorg weet dat er veel activiteitenbegeleidsters ontslagen zijn en dat daar vrijwilligsters voor in de plaats zijn gekomen. En dat er tegenwoordig reisbureaus zijn waar de oudere mens tegen betaling activiteiten kan boeken. Er zijn ook plaatselijke donaties van bijvoorbeeld zakenmensen die de ouderen een activiteitje schenken. Mijn eigen waarnemingen in diverse verzorgingshuizen.En wat te denken van iemand die nachtdienst draait op veels te veel mensen en dat mensen lang moeten wachten op hulp als zij aan de bel trekken. Zelf overdag de bel getest in diverse huizen en ik was dood geweest tegen de tijd dat er iemand kwam… Mensen die in de nacht thuishulp nodig hebben en niet krijgen, bewust geworden van. Mensen die geen eten meer van een kok krijgen, wel maaltijden die alleen de hond vrolijk naar binnen werkt. Personeel op de werkvloer die zich de benen onder de kont vandaan lopen tegen een hongerloon. En aan de andere kant, ik zie bakken met geld verkeerd de zorgberg afglijden omdat mensen denken recht te hebben op en door onzinnige verspillingen in de zorg. Het is nooit zwart en nooit alleen wit, grijs is de mens in de ouderenzorg.  Misschien komt dat rare gevoel in mijn keel wel van dat ik het niet meer serieus kan verkopen aan de ouderen. Nou ik hoef natuurlijk niets te zeggen, ik kan gewoon een bingomolen en een mondharmonica op mijn rug binden en als ze er dan vragen over gaan stellen dan kan ik niets uitbrengen vanwege een raar iets in mijn keel…

Voor vandaag een makkie en ik wil alleen even iets bewust onder de aandacht brengen. Er is een campagne opgestart om 300.000 handtekeningen te verzamelen voor een definitief verzoek voor een nationaal raadgevend correctief referendum dat door de burgers zelf is aangevraagd. Een referendum over het recent goedgekeurde associatieverdrag met de Oekraïne. In gewoon Nederlands gaat het erom dat een heleboel Nederlanders angst hebben dat de Oekraïne gaat toetreden tot de EU. Een beetje het verhaal van hoeveel moeten er nog bijkomen en hoeveel moeten er nog failliet gaan. Het referendum is ook bedoeld om een signaal af te geven dat de bevolking niet alles door de strot geduwd kan worden terwijl onze oma’s in de bejaardenhuizen geen tijd krijgen om een hap door hun strot te krijgen vanwege de bezuinigingen in eigen land. Tel daar het MH17 verhaal nog bij op en de spanningen in de Oekraïne en de financiële ellende aldaar en het referendum boek is al half af en pret. Die 300.000 handtekeningen gaan er komen binnen zes weken, zeker. Gisteren er zelf bewust van geworden dat als je de mensen simpele uitleg geeft ze er graag aan mee willen doen. Vreedzaam en met het idee dat ze toch iets kunnen bijdragen, hun stem kunnen laten horen. Moet je nagaan hoeveel mensen zich niet meer betrokken voelen bij de besluitvorming in de politiek… Afijn, je moet niets en alles mag en het formulier is op te vragen via http://www.burgercomite-eu.nl/raadgevend-referendum/  of via de website van GeenStijl. En hoppa, bewust op mijn blog gezet vandaag…

Vandaag een ongeduldig en somber debat in eigen land over de nieuwe lening aan de Griekse banken. Gooi het geld dan meteen van de Areopagus heuvel in Athene en ik had pret. Areopagus, een braaf, onomkoopbaar regter in den oudheid . Wat is er in het nu behoefte aan zo’n gerechtshof en ik had weer pret. Gewoon in normale taal is er angst in alle regeringen en zij kiezen met alle problemen van in het nu voor stabiliteit in eigen land. Als de dood dat eigen regeringen gaan vallen over Griekenland. Logisch gezien valt er iets voor te zeggen maar… als iedereen blijft handelen uit angst dan straal je angst uit. Hetzelfde met boosheid, straal je boosheid uit dan ontvang je boosheid. Geo psychologie of zoiets. In deze moeilijke tijden is het zaak om de rust te bewaren maar wie geeft de burgers rust? Logisch gezien gaat er in Griekenland binnenkort een andere regering komen en twijfel over wat zij dan weer gaan doen. Geld pompen in een onstabiel land is inderdaad geld van een heuvel afgooien. En hoe maak je het land stabiel? IMF volgen en alle schulden kwijtschelden en ze het zelf laten doen met wat humanitaire steun, ik denk ja. Maarja, er zijn meerdere mensen die belang hebben of zien in Griekenland buiten de bewoners zelf. Voor een goed overzicht over de geld wandeling van wat landen moet je terug naar de schulden van landen voor de invoering van de euromunt. De euromunt was een redmiddel om landen een laatste kans te geven om financieel orde op zaken te stellen. Niemand die er meer uitkwam en dan bedenk je iets. Als A mislukt komt er een plan B en ik denk zelf dat het tijd gaat worden voor een plan C. Plan C zou kunnen zijn dat alle landen eerst eens zelf in de spiegel gaan kijken en orde op zaken gaan stellen in eigen land, zowel financieel als humaan. Maarja, belangen hè en wat is belangrijk. Het debat had over het vluchtelingenprobleem kunnen gaan… en zo denk je weer eens wat als je naar het are op a (gloomy) gus debat kijkt. De uitslag stond allang vast en ik keek puur voor het vermaak. De een gaat blij worden van een tekenfilm en ik van naar een debatje kijken. Bewuste ontspanning voor mijn brein, zeker.

Ik rende gisteren in korte mouwen en zonder jas de deur uit omdat het niet koud was. Ja en dan ga je nat worden de kleine stukjes buiten en dan vinden mensen het raar. Tot drie keer aan toe aan mensen de uitleg gegeven dat zoiets helemaal niet erg was. “Kijk, de regen maakt mijn armen nat en ik voel de regen op mijn huid en dus ik besta.” Regen hoort ook bij de natuur en je kunt erover klagen of er de schoonheid van inzien. Ik kon beter een paraplu nemen volgens de mensen. Paraplu? Ik heb niet eens een paraplu in mijn bezit… is niet erg. Om vervolgens van een lief iemand een door mij gedoopte Mary Poppins paraplu cadeau te krijgen. En dan zeg je natuurlijk bedankt en je vraagt je af of je hem ooit zal gebruiken. Alhoewel, misschien eens testen of ik ermee weg kan vliegen van deze wereld en pret. De mensen bedoelen het allemaal goed en ze zijn lief en neem het mij niet kwalijk als je mij toch zonder paraplu in de regen ziet lopen… Na regen komt zonneschijn en dat zal ook van de week het geval weer zijn. En elke zonnestraal pakken zolang het mogelijk is. Er zijn van die zonnige berichten die op zo’n dag aan je voorbij komen en kinderen zonder snel internet in het onderwijs kan echt niet in het nu. Ik vind het dan toch raar dat kinderen wel zonder ontbijt op school komen en de leerkracht af en toe wat extra eten meeneemt voor de rommelende maagjes, zoiets kan wel in het nu. Je begrijpt dan toch eigenlijk niet dat alle ik ga op reis en ik haal mijn kinderen ook hierheen mensen in Nederland willen blijven? Vroeger duurde zo’n volksverhuizing veel langer te voet, te paard, te vlot of per zeilbootje. In het nu zakt ons land met alle nieuwe mensen erbij in no time nog een extra meter weg onder NAP. Echt fantastisch dat Een Wereld gedoe want uit de landen met de EU sterren komen de nieuwe mensen bijna niet. Ik stel voor dat alle boten die met Sail ons land binnen komen tuffen ook een handje helpen door bij terugkeer wat mensen mee te nemen naar andere landen. Toch nog een beetje dat Middeleeuwse gevoel… En tot mijn grote verbazing heerst er nog een soort van oorlogswintergevoel in eigen land, de verhalen van gevallen van ondervoeding bij pa of ma in het verzorgingshuis worden steeds talrijker. Wel sneu, heb je vroeger de ene overleefd en krijg je in 2015 de tweede voor je kiezen. Ach het internet is wel snel in het verzorgingshuis dus waar heb ik het eigenlijk over…

Het was een interessant weekend en mijn vriendin vroeg zich af hoeveel je brein kan opslaan met alle informatie die tot je komt in het nu. Vroeger las je een krant en had je een journaal en dat was het wel zo’n beetje. Volgens mij kun je heel veel opslaan als je daar de capaciteiten voor hebt. En waar liggen je interesses en kun je bij en hoofdzaken onderscheiden? En als je ergens een beeld bij hebt blijft het nog meer hangen. En verderop in het weekend ging het over aannames en ja wij namen aan dat… Ik haal als ik zin heb die onzinnige aannames zo onderuit als ze mij te ver gaan. Ik belicht dan vriendelijk de andere kant en ik hoef geen gelijk, ik open wat oogjes. “Ja inderdaad maar ik nam aan en wij namen aan dat…” Mijn blog heeft niet voor niets de naam bewust maken van en pret…  Ik ben zelf ook blij als mensen mij een andere kant van iets laten zien. Zo ging mijn brein ook uit zijn box bij de maaltijdbox van in het nu. Dat er vraag is naar zo’n maaltijdbox en dat mensen zelf geen dingen meer kunnen bedenken zegt genoeg en pret. Ja ja ja, je kunt het ook als iets leuks zien en als een blikverruimend iets voor in de keuken, ja ja ja. De bedenkers verdienen een pluim, gat in de markt of box in de markt. Ik zag de overtreffende trap alweer voor mij en pret. Voor alle problemen de politiekebox. Bijvoorbeeld aanstaande woensdag de Grieksebox met in de box 4 kant en klare oplossingen. Oplossingen bedacht door liefhebbers tijdens de zomervakantie. De Kamervoorzitster leest ze voor en de oplossing met de meeste stemmen gaat hem worden. Voor Griekenland zouden de oplossingen om uit te kiezen kunnen zijn: -alle schulden kwijtschelden en hoppa verder en geen geld meer erheen en in de EU houden. –alle schulden kwijtschelden en hoppa verder en geen geld meer erheen en land uit de EU. –burgerreferendum over wat de Nederlandse bevolking wil en de uitslag respecteren. –we volgen de andere EU landen en doen wat zij doen. En hoppa de volgende box met daarin het alle mensen willen ergens anders wonen vraagstuk en hoppa de volgende doos met de sigaren uit eigen doos loonsverhogingen uit de eigen pensioenpot en…door.  Als mensen zelf niet meer kunnen denken of iets kunnen bedenken dan help je elkaar een handje. Vroeger was er een liedje met we benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar. Te hellepe nietwaar. Niet waar, aanname? Ik denk nog even verder vanuit mijn eigen breinbox.

Dieren zijn soms beter dan de mensen, zij voelen als geen ander aan wat je voelt. En zo kreeg ik een likje van een kat op mijn neus en een lik van een hond op mijn arm. Ik kwam een tijdje geleden twee minuten te laat op mijn werk omdat ik twee eenden zag in een sloot. Even stilgestaan en een foto genomen. Ik liet de foto zien op mijn werk en prima. Een Partij voor de Dieren excuus om te laat te komen, noemde iemand het later en pret. Zolang je de schoonheid van de kleine dingen ziet en de tijd de tijd laat dan kan er nooit een man of eend overboord vallen. Ik draag al een tijdje geen horloge meer en voelt een stuk prettiger. Af en toe wel eens zoeken naar iets van een klok of naar buiten kijken en je weet weer hoe laat het is. Stilstaan op deze wereld en ik doe het onbewust of bewust en ik probeer de tijd te nemen voor mensen en voor mijzelf. Volgende week beginnen de scholen hier weer en ik heb nu al gestreste mensen in mijn omgeving. Ik gaf een iemand het advies om het gedragen vest van tijdens de vakantie weer aan te doen om het vakantiegevoel weer een beetje terug te brengen en pret. Kinderen moeten dit en moeten dat en wij moeten werken en moeten hierheen en moeten daarheen en daarom moeten wij straks weer op vakantie. De stresslat ligt bij veel mensen nog erg hoog in de huidige wereld en bij de meeste mensen kan de stresslat niet lager. Vraag jezelf eens af of je er blij van gaat worden van dat drukke leven. Bij ja vooral zo doorgaan en bij nee misschien eens iets meer gaan stilstaan. Ik ben mij er zelf bewust van geworden dat stilstaan niet altijd kan. Ik zit zelf gewoon in een verkeerde tijdszone en pret. Ik geef niet om geld en ik geef wel om liefde, vriendschap en mooie kleine dingen om mij heen en om heel veel mensen om mij heen. En ja dan heb je het moeilijk in deze tijd, aldus mijzelf en een wijs persoon. Het is net waar je voor kiest en ik ben mij er zelf van bewust geworden dat de belangrijkste dingen in het leven niet te koop zijn. Ik zie gewoon hoe mooi de wereld wel zou kunnen zijn, mijn droomwereld. En zo hobbel je maar wat mee op deze aardbol en je zegt eens wat en je denkt eens wat en je schrijft eens wat en de mensen luisteren er ook nog naar en ik luister naar hen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en al die verhalen vormen de wereld van nu. Ik leef in een groot verhaal en hoofdstuk na hoofdstuk komt erbij in mijn eigen leven en in het leven van alle andere mensen op deze aarde. Ik ben met mijn verhaal. Bibliotheken worden dure lege gebouwen zonder boeken en alle boeken lopen gewoon op straat om je heen en op de wereld. Soms als je geluk hebt dan staat er even iemand stil en luistert naar een hoofdstuk uit jouw boek en staat de tijd even stil. Zolang mensen nog naar elkaars verhalen luisteren worden er nieuwe hoofdstukken geschreven en vormen zich nieuwe boeken. Ik ga mij pas echt zorgen maken als niemand meer naar al die wandelende boeken op twee benen gaat luisteren want dan luistert er niemand meer naar elkaar en klappen al die boeken dicht. 

Er zijn vrienden en bekenden van mij, ernstig ziek of gezond, die als droom hebben ooit nog een keer een cruise te willen maken. En dan niet met een boot met vrijwilligers met een bloem, hoe leuk ook. Het zal er voor veel mensen niet van komen, bewust van. En dan krijg je door dat er een cruiseschip in gebruik is genomen op Kos die opvang gaat bieden en waar de registratie plaats kan vinden van de ik ga tijdelijk even ergens anders heen mensen. Goed idee, zeker. Vervolgens kunnen de mensen met de ferry naar Athene en daar kwam bij mij de breinverstoring. Ik ging aan het denken en ik zag de volgende beelden voor mij… Stel in eigen land gaan wij massaal op de vlucht en in Amsterdam aangekomen ligt er dan een cruiseschip. Iedereen registreren en hoppa varen met het schip. Ik blijf dan natuurlijk alleen achter op de kade om iedereen uit te zwaaien met in mijn ene hand een rood wit blauw vlaggetjes en in mijn andere hand een oranje vlaggetje, op mijn muts staan nog wat wat EU sterren en ik heb een shirt aan met de wereldbol erop. Dag allemaal, veel geluk elders! De boot gaat eerst naar België en aan boord zet iedereen zijn 3D bril op en er draait een promotiefilmpje van dit land. Je waant je in België en je voelt je er thuis of niet. De regels van het land worden in beeld gebracht en voorgelezen zodat iedereen ze begrijpt. De boot meert aan en je kunt eraf als je daar tijdelijk wilt wonen en werken en de regels van het land gaat ondertekenen. En hoppa door naar Frankrijk en daar hetzelfde verhaal. En zo vaart het cruiseschip door naar andere landen om uiteindelijk via de zee en Engeland terug te keren naar Amsterdam en waar er duizenden mensen klaar staan om met de ik ga tijdelijk ergens anders heen cruise mee te gaan. Het zou zo geordend en vreedzaam kunnen verlopen die volksverhuizing door gewoon in omliggende landen een ik ga tijdelijk ergens anders heen cruise te verzorgen. Natuurlijk zullen er dan altijd mensen zijn die alleen voor de cruise gingen en na het rondje gewoon weer in Amsterdam zullen uitstappen en geef ze eens ongelijk als een cruise maken altijd al je droom was. En zo ontstaan er Nederlandse kolonies in andere landen want men zoekt elkaar altijd op als import oranjes. En natuurlijk zeuren over van alles en het komt er op neer dat de Nederlanders dan bijvoorbeeld in België het Manneken Pis willen vervangen omdat zij hem zo naakt vinden in het nu. Een man en een vrouw met oranje ondergoed aan zouden zij beter vinden. En zo kan het gebeuren dat op den duur de Belgen op de cruiseboot stappen om de ik ga tijdelijk ergens anders heen cruise te maken. En op de kade staat een Belg met vlaggetjes die wel wil blijven. Je kunt de raarste dingen bedenken en voor je zien zo aan het einde van een werkweek…

Ik had gisterenavond een gezellige barbecue met vrienden. Je maakt er met zijn allen het beste van, dacht ik… Ik ben alweer helemaal gewend aan mijn vriendin met haar hoofddoekje om als mutsje. Zij heeft voorlopig de laatste chemokuur weer gehad en nu gaat het spannend worden naar de scan toe. Een jaar geleden hadden wij niet kunnen bedenken dat zij nu nog bij ons zou zijn en de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Er was een nog een gast die speciaal was opgehaald door vrienden en eigenlijk was de barbecue speciaal voor hem. Een ernstige spierziekte en alles kwijt geraakt van baan, vrouw tot aan zijn zelfredzaamheid. Zijn vooruitzichten zijn niet goed en het gaat er naartoe dat hij straks niets meer kan en hij heeft een euthanasieverklaring voor het geval dat. Tijdens zo’n barbecue lach je weer even met zijn allen en benut je de dingen uit het leven die er echt toe doen, samen en vriendschap. Mijn “gaan we samen een stukje lopen” kwam spontaan mijn mond uit en deze woorden zeg je niet tegen iemand in een rolstoel. Ik werd mij er gelijk bewust van gemaakt door de mensen en pret. Ik loop en jij gaat rolstoelen is zoooveel beter. Ziek zijn is geen bewuste keuze en in ziekenland zijn de bezuinigen heel goed voelbaar. Voor iemand die weet dat zijn leven ten einde gaat lopen is het heel belangrijk om nog naar iets te kunnen uitkijken. Doordat de zorgbroekriem heel strak is aangehaald zijn zelfs de vakanties onbetaalbaar geworden voor veel mensen. Het toont weer aan als je wel gezond of redelijk gezond bent dat je nu moet genieten van het leven want morgen kan het zomaar anders zijn. Het hoeven geen grote dingen te zijn, van iets kleins kun je ook genieten, kijken naar wat wel mogelijk is. We hadden het nog even over de vluchtelingenstroom en iedereen met gezond verstand zegt dat niet heel de wereld naar ons toe kan komen. Het heeft niets te maken met geen empathie hebben voor de economische vluchtelingen het is gewoon gezond verstand gebruiken en zie het als een emmer die vol is, dan stroomt ie ook over op een gegeven moment. De mensen zijn teleurgesteld op geen leiderschap en daadkracht en in mijn ogen volkomen terecht. Het is eigenlijk heel erg triest dat veel mensen niet de kracht hebben om veranderingen en een goed leven in eigen land te bewerkstelligen. De wereld zou zo mooi kunnen zijn als iedereen de boel in eigen land zou kunnen opbouwen en in stand houden en vooral stabiel zou kunnen houden. De barbecue van gisteravond stond flink te roken en eigenlijk staan er op de wereld allemaal denkbeeldige barbecues overal te roken die vragen om geblust te worden met gezonde en eerlijke daadkracht en leiderschap voordat er vlammen komen, bewust van.

Ik ben gisterenavond om even te ontsnappen aan de veel drukte om niets en weinig drukte om dingen die er echt toe doen wereld met grote vaart richting het bos gegaan. Even gezellig met wat mensen praten en picknicken. Praten, luisteren naar elkaar, gezelligheid, samen… iets wat er echt nog wel toe doet. De korte regenbui mocht de pret niet bederven en wat een gezelligheid. Wij verdienden deze gezelligheid na een dag van werken. Na het picknicken gingen wij naar het bostheater naar Much Ado About Nothing een bewerking van een komedie van Shakespeare. Spel op leven en dood en waar iedereen wil winnen om niet te zien wat er verloren gaat. Ik las ergens dat Shakespeare vroeger aan de cannabis was en de beste man zou zich omdraaien in zijn graf als hij de wereld nu zou zien. In het openluchttheater mag niet meer overal gerookt worden en er is een vak gemaakt voor de niet rokers. Ik zag in mijn gedachten Shakespeare staan te roken tussen de bomen en boven zijn hoofd in de rookwolk de woorden “veel drukte om niets.”  En van het cannabis beleid zou hij zelfs een nieuwe komedie kunnen schrijven. Leuke man en zo van achter de bomen stond hij heerlijk mee te genieten… Het was het meest komische stuk dat wij ooit in het bostheater gezien hadden en heel erg gelachen. Het draait nog tot begin september in Amsterdam en een bewuste aanrader. Het was een mooie zomeravond en het zat vol en leuk voor de spelers. We hebben onderling heel wat afgelachen tot aan pret over een huwelijksaanzoek en om een muziekinstrument. Op een gegeven moment zagen wij de voorstelling van volgend jaar voor ons, wij hadden hem zo uit onze mouw geschud en tranen in onze ogen van het lachen. Gewoon elkaars gedachten kunnen lezen is leuk en dezelfde ideeën hebben. Shakespeare zou apentrots op ons zijn geweest en weer pret. Vandaag de veel drukte om niets wereld weer in en met de avond van gisteren als mooie herinnering. Een mooie herinnering die er wel toe doet.