Ik ga af en toe naar dingen die eigenlijk zo niet mijn ding zijn… Het is voor mij soms beter om dingen te doen die niet zo mijn ding zijn, ik word er niet stommer van… Een vriendin van mij had vrijkaartjes voor Ladies of Soul in de Ziggo Dome. En dus gisteravond met de vrouwen naar Amsterdam. Glennis Grace, Edsilia Rombley, Berget Lewis en Candy Dulfer waren de Ladies of Soul en er waren gastoptredens. Ik ging zelf voor de saxofoon van Candy. En ik zei nog tegen een vriendin, als de voormalige zanger van Kool & The Gang maar niet Celebration gaat zingen daar en ja hoor… Er zijn nummers die zo vaak langskomen dat ze niet leuk meer zijn. Een gegeven muzikale vrijkaart mag je niet in de bek schijten of was het kijken? We kwamen er niet echt lekker uit. Ik had mijn mobiel niet mee en ik werd echt gek van alle mensen om mij heen met de mobiel, echt ook een reden waarom ik zelf niet graag dit soort concerten bezoek. Het enige nuttige en hilarische was dat de gastzangers opgezocht konden worden op de mobiel met Google want we hadden soms geen idee wie zij waren. WTF is zij? En wie is die man met de stok? Nou van The Voice… Ja het was echt gezellig zo met elkaar en we konden af en toe lekker maf doen en op de saaie momenten gingen wij plassen en drinken halen. Ik vond Berget Lewis de beste zangeres, wat een stem. Ja, het was een vrolijke avond.

Ik kom slaap tekort. Ik zit nu bij helder weer naar de sterren in de lucht te kijken… Het is best grappig dat ik heel veel vallende sterren zie die met het blote oog niet te zien zijn, er komt heel wat ruimtestof op aarde terecht als ik het zo eens bekijk daar hoog boven mij in de lucht. De een gaat kantklossen en de ander gaat sterren kijken, ieder zijn hobby. Ik heb mijn ster nog niet gezien maar die staat er niet altijd. Verder waren hier gemeenteraadsverkiezingen en er was ook een laatste raadgevend referendum. En zo hadden wij een tijdje gratis politiek vermaak. Er waren hier na de telling 835 blanco raadgevende referendum stemmen en 81 ongeldige raadgevende referendum stemmen. En ja dan hebben wij de grootste pret, als kiezen tussen ja en nee al niet lukt… In mijn gemeente gaat er niet veel veranderen, de tijd staat hier stil. Het verkiezingsgras bij mijn buren was groener, wel veel veranderingen. Afijn het is weer achter de rug en we zullen zien waar het met ons verdeelde landje naartoe gaat in de toekomst. Van gemeenteraad is het een makkelijk ezelsbruggetje naar raad de plaat. Raad de plaat vanuit Zwolle, een leuk spel. Het is best moeilijk om platen te zoeken die weggestopt zijn in een mix en 1960 was best moeilijk voor mij, bewust luisteren. Er komt nu een 1980 en 1990 raad de plaat op mijn verzoek. Het is ook de tijd van feestjes en uitjes en gisterenavond met zijn viertjes weer eens lekker gezellig gedanst en bijgekletst. En ik weet opeens een verjaardagscadeautje voor iemand, een plasfles voor dames in de auto en pret. Na een totaal niet saaie week was het best lekker om de boel er even uit te dansen… We zetten hier in Nederland nog steeds de klok op zomer en wintertijd en de klok mag dit weekend weer een uur vooruit. Ik heb een stuk minder last van de zomertijd bij een feestweekend met onregelmatige tijden en weinig slaap, grappig.

De spreuk van de dag… Heb ik een telescoop en nu is Stephen Hawking dood. Het leuke bij mij is altijd dat als ik ergens iets meer van wil weten er iemand op mijn pad komt met raad of gereedschap. Iemand had nog een telescoop staan op zolder en afgelopen weekend het ding met de nodige hilariteit in mijn auto geladen en naar mijn zolder gebracht. Ik ga de telescoop eerst leren kennen en dan eens kijken of ik Stephen ergens als ster in de lucht zie schitteren. Er zijn mensen van wiens kennis veel te leren valt en Stephen Hawking was zo’n persoon voor mij. Het mogelijke einde van de mensheid door kunstmatige intelligentie, aldus Hawkins. Nou hier in huis is het ook het einde van een tijdperk doordat de techniek steeds vooruit gaat. Heel Nederland gaat om naar digitale televisie, het einde van de analoge wereld. Een kleine ramp hier in huis, hoe vertel ik mijn ouders dat ze aan een kastje moeten? Een nieuw kastje is een prikkel in huis… En toch doet het mij dan een beetje verdriet dat iets anders gaat worden en mensen er moeite mee hebben. Ik merk in het dagelijks leven dat mensen met heel veel dingen niet mee kunnen doen, om wat voor redenen dan ook. Misschien is het einde van de mensheid wel dichterbij dan dat menigeen denkt. Tevreden mensen mag blijkbaar niet, het moet meer en meer en anders en anders. Afijn, ik hoor dat ik niet de enige ben die de digitale tv en andere rompslomp voor mijn ouders en mijzelf moet gaan regelen, zucht. Ik kan zelf best zonder televisie, mijn ouders niet. En om de moet ellende compleet te maken… Er kwam ongevraagd een doosje met een lokale betaalpas door de brievenbus. Je gaat toch eerst eens vragen wie er zo’n pas willen hebben? En hoe groot is het besef van wat er bij inwoners in de gemeente leeft? Er zijn mensen die amper geld op hun gewone betaalpas hebben staan, bewust van. Ik heb hem netjes retour gebracht naar het bedrijf en persoonlijk afgegeven en daar konden wat mensen om lachen. Ik heb helemaal niets tegen ondernemers, wel tegen dit soort acties. Ik heb zelfs mensen nog uitleg gegeven dat de verpakking in de papierbak mocht en de pas bij het plastic. Ik hoop snel een andere planeet te ontdekken door mijn telescoop…het moet hier af en toe niet gekker gaan worden op aarde.

Ja, bij mij begon maart met een buikvirus. Het kan ook niet anders als je bij mensen komt die allemaal ziek zijn, de kans dat je dan zelf een keer omvalt is een leuke rekensom. Ik ging na drie dagen de weg weer op en tijdens mijn afwezigheid waren er verkiezingsborden neergezet, heul veul borden langs de weg. Ik kwam net op tijd binnen bij mijn werk omdat ik alle borden onderweg had gelezen. En echt geen idee of er eigenlijk een file achter mij was ontstaan door mijn rijgedrag, ik was te druk met lezen. Internet is beter en ik ben er zelf al uit voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart. Iemand van een lokale partij met een redelijk inhoudelijk programma, jong persoon want de jeugd heeft de toekomst en persoon doet ook goed werk buiten verkiezingstijd om. Ik heb zo’n persoon gevonden hier en dus klaar. Ik wilde niet gaan stemmen voor het raadgevend referendum om mijn kieskaart te kunnen bewaren vanwege het laatste raadgevend referendum. Ik bedacht opeens dat mijn ouders niet gaan stemmen voor het raadgevend referendum en dus een van hun kaarten in mijn bewuste historistische map gedaan en weer klaar. Ik heb ook nog meegedaan aan InkiedoetNL door kip en patat te maken voor mijn ouders. Het is allemaal niet zo moeilijk. Ik ben verder op de Internationale Vrouwendag goed voor mijzelf opgekomen omdat iemand mijn rode haren als een gebrek aan mij zag… Ik kan zelf wel vijf andere gebreken aan mijzelf opnoemen, deze zat er nou net niet bij… De napret van het gebeuren was weer onbetaalbaar. Ja, al met al valt er genoeg te lachen als je de humor ziet. De werkmensen waren hier in de buurt bezig met de ontmanteling van een oud magazijn en de letter B was van de gevel en toen was het weekend. Er stond dus nog LOKKER op de gevel. De B van buikpijn van het lachen en van mij mag het nog even zo blijven staan. Genieten, bewust van.

Het was vandaag de koudste winterdag, aldus wat weersvoorspellingen. Ik was vroeg op en er lag een laagje sneeuw op mijn raam, jippie. Ik dacht aan mooie foto’s maken en dus op de fiets naar mijn werk. Ik deed een skibroek over mijn gewone broek, ski-jas aan en andere warme kledingstukken en alleen mijn ogen en neus waren nog in beeld. In de bocht bij het winkelcentrum zagen mijn ogen een oude mevrouw met rollator door het kleine laagje sneeuw naar de supermarkt lopen. Ik dacht, oorlogswinter meegemaakt… Ik kon later met mijn skikleding aan gewoon op de grond gaan zitten om mooie foto’s te maken van de opkomende zon en van het kruiende ijs bij de bomen aan het water. Zij is op de fiets, klonk het vol ongeloof bij mijn eerste cliënte. Ja, klopt als een fiets en punt. Ik had alleen een koude doos, hoor de wind waait in mijn doosje. Toch eens kijken naar warme onderkleding, voor alles is een oplossing. Ik had terug de wind in de rug en het was best mooi de natuur met af en toe wat verdwaalde ganzen en eenden. Domme gansjes om hier met de kou te blijven… Ik kwam tot mijn pret weer een oude vrouw achter een rollator tegen op de weg en ik dacht weer…hongerwinter meegemaakt. Ik kijk automatisch beroepshalve altijd wel even of oudere mensen een jas aan hebben of een verwarde indruk maken, anders trap ik even op de fietsrem. Het was een mooie winterdag zo de laatste dag van februari, bewust van.

Het is koud in Nederland en er gaat een week aankomen met temperaturen richting de min 10 graden in de nacht. De tranen op mijn wangen van het lachen bevroren in de wind van het vriesadvies. Je speelt de boel gewoon mee en ik dus bij mijn oudjes op mijn werk …als jullie volgende week door de kou geen boodschappen kunnen doen dan doe ik ze wel hoor want vriesadvies. Ik werd echt uitgelachen of toegelachen. Bij mijn ouders thuis ook de grootse pret om het vriesadvies. Er is een mooi boek met de naam Oorlogswinter van Jan Terlouw. Het boek gaat over de oorlogswinter van 1945. Ik ken dus mensen die van Amsterdam te voet 20 kilometer naar de polder gingen in deze koude winter voor voedsel. En deze mensen, nog goed bij hun verstand, krijgen nu een vriesadvies. En praat eens met ik ga op reis mensen die op bijna blote voeten door de sneeuw naar ons land zijn komen lopen. Vriesadvies? In een land waar de mensen gewoon nog een beetje naar elkaar zouden omzien daar is een vriesadvies helemaal niet nodig, dacht ik… Het vroor gisterenavond ook in Amsterdam. Het Artis Planetarium was gisteravond open in verband met de landelijke sterrenkijkdagen. Het weer was perfect en ik stond opeens via een telescoop in een krater op de maan. Een andere telescoop met bijbehorende vriendelijke man kon de sterren niet dichterbij halen voor mij, huh? Ik heb mijn eigen ster in de lucht maar die staat er niet altijd en ik zag hem nu niet. Het was leuk en in de filmzaal gaven jeugdige vrijwilligers uitleg over de ruimte. Hulde voor deze vrijwilligers, op zaterdagavond zonder betaling uitleg geven aan mensen. Ze zoeken nog meer vrijwilligers. Wij zouden er gewoon betaalde banen van maken, tja. De bruine kroeg na afloop was erg leuk en met een beetje alcohol op zie je ook sterren. Misschien van de week nog even schaatsen en een sneeuwpop maken en dan mag het van mij wel voorjaar worden…

Ik zat met mijn oppaskinderen te spelen en na een paar uurtjes stonden de ouders weer in de woonkamer. Met een grauwe gelaatskleur en ik dacht, o jee er is iets ergs aan het handje. Wat zijn jullie in hemelsnaam aan het doen? Nou zei de jongste vanuit onze wigwam, wij spelen Ingriaantje of te wel indiaantje. Jullie hebben er toch geen foto’s van op internet gezet? Nee natuurlijk niet, wij zijn aan het spelen. Weten jullie dan niet dat indiaantje spelen verboden is? De vader was al bezig om de houten stokken van de wigwam te verwijderen en zocht naar de houtkachel. Weg ermee voordat iemand ons aangeeft. Waar is de houtkachel gebleven vrouw? Nou die mag ook niet meer, had je gemist zeker. Wij, de zwijgende meerderheid keken met onbegrijpelijke gezichten naar het gebeuren. Ja sorry zei de moeder, hij is een beetje uit zijn hum. O, heeft hij de wielerwedstrijd niet gewonnen in België? Jawel, zei de moeder maar er was geen bloemenmeisje met drie zoenen voor hem, mag niet meer. Ik kan jou trouwens niet betalen voor het oppassen Ingrid want de pinautomaat is weg uit de supermarkt. En onze burgemeester adviseert om niet meer bij pinautomaten waar weinig mensen buiten lopen te gaan pinnen vanwege de misdaad. Heb je trouwens gezien dat jouw schoen stuk is Ingrid? Ik geef je een raad, koop nieuwe schoenen. Ja ik weet het, ik probeerde nog een inlegzooltje in mijn ene schoen maar zoiets is een lapmiddel, werkt niet. Ik gooi de schoenen pas weg als ik nieuwe schoenen heb die goed binden aan mijn voeten. Helemaal geen schoenen is natuurlijk niet logisch… Gaan we nu eten? Ja jullie mogen biologische patat halen. Huh, we zouden gaan barbecueën? Wijziging 1,2789 in wording, mag binnenkort niet meer in Nederland en dus lopen wij al vooruit op deze wijziging en is de barbecue gisteren naar het openluchtmuseum in Urk gegaan. Ik liep met mijn oppaskinderen stil zwijgend naar de biologische snackbar op de hoek en een traan biggelde langs mijn wang. Een van mijn oppaskinderen vroeg, is er iemand dood Ingriaantje? Ja lief kind, vroeger is dood of dood aan het gaan. Afscheid nemen doet soms pijn, bewust van.

Goh, ik heb mijn mooiste gebeurtenis van dit jaar tot nu toe meegemaakt afgelopen zondag. Ik had op gevoel een concert uitgezocht en het was voor mij perfect! Ik sluit mij dan volkomen van de wereld af en met de hoop dat niemand tegen mij gaat praten in de bus of in het Concertgebouw… Ik was naar het Nederlands Philharmonisch Orkest onder leiding van Marc Albrecht. De muziek was van de componist Robert Schumann. Deze componist had een waanzinnig leven en hij stierf in een inrichting voor geestesziekten. Zo begaafd en dan zo’n einde, bizar. Er zat geen gezang bij en ik ben er nu uit, zoiets is echt beter voor mij. Piano en snaarinstrumenten zijn mijn favorieten en met de blaasinstrumenten heb ik niet zo heul veel, met uitzondering van de doedelzak en saxofoon. Drum en andere trommeltjes zijn wel leuk. Mijn eigen ontdekkingsreis in de muziek. Het allermooiste was de pianist uit Zuid-Amerika, Nelson Goerner. Mag je eigenlijk huilen tijdens zo’n concert of lachen de mensen je dan uit? Ik zat er vanaf het begin tot het einde helemaal in, zo mooi. Ik kon de stoorzenders om mij heen negeren op de koude airco na. Ik had in de pauze mijn jas aangetrokken, beter. Ik was er echt stil van, wat een mooi concert. Het Bep en Toos gehalte was hoog onder de bezoekers en ik had daar in de pauze binnenpretjes om. Zij houden het bezoekersaantal wel op peil, ik had zonder alle mensen met grijs haar vast niet zo’n mooi concert gehad. En echt waar, de omroepster zei na de pauze dat er ergens een gehoorapparaat op piepen stond en of iedereen zijn oortjes wilde controleren. Ik telde in de gauwigheid per rij zeker een keer oortjes en pret. Huilen zal dus ook wel mogen van de mooie muziek want de oudere mensen hebben hun bril toch in de tas en zien tranen niet en pret. Ik ga de volgende keer eens ergens anders kijken want aan ’t IJ is ook nog een gebouw met muziek. Ik had van het weekend mijn muzikale neef uit Zwolle nog op bezoek en zo was het al met al een mooi en muzikaal weekend.

Het was een week met een bijzondere gebeurtenis. Mijn kleine broertje ging trouwen op Valentijnsdag. In alle stilte en dus mondje dicht, zeker in een dorp en pret. Een iemand in mijn omgeving wist het want voorpret met iemand kunnen delen is wel heul belangrijk. De hartjes artikelen in de winkels kwamen nu goed van pas want ik kon zo een mooie bruidsmand maken, crea Ingrid. Mijn ouders mochten getuigen en best bijzonder, op latere leeftijd trouwen met ouders nog erbij, ik was erbij en zij waren erbij. De familieleden van mijn schoonzus waren #nieterbij. Ze gaan later de bruiloft in Spanje nog een beetje vieren. Mijn broertje had een mooi pak gekocht en ik heb hem geholpen om netjes de deur uit te komen. Zit een corsage links of rechts? Bij het hart en dus links. Er was geen veiligheidsspeld te vinden in huis en dan maar gewone spelden… Ik was de rest van de dag de fotograaf en ik heb mij prima vermaakt. Er was op het gemeentehuis een klein groepje want in stilte trouwen is stil, logisch. Bij mijn eigen huwelijk destijds puilde de zaal uit en zoiets zegt dus helemaal niets want mijn huwelijk is allang dood en begraven. Laten we hopen dat minder mensen erbij een gelukkiger huwelijk gaat worden en pret. Ze zagen er mooi uit, zeker. Na afloop een high tea gedaan en de hapjes waren lekker en ik kon de hemel zij dank ook koffie krijgen. Ik heb van mijn vriendinnen een verbod gekregen om keukens in te lopen in restaurants en ik heb het er soms moeilijk mee. High tea en dan staan de theepotten allang leeg op tafel, zoiets gaat er bij mij niet in. Ik heb netjes om meer gekookt water in theepotjes gevraagd… Ik heb dan zo de neiging om de keuken in te lopen en te vragen waar de waterkoker staat, mag niet meer van mijn vriendinnen, snik. Het was een bijzondere dag en iedereen was blij en daar gaat het om. Alle feestjes in het leven zijn mooi meegenomen! Lief broertje en nieuwe schoonzus, een mooi en lang huwelijk toegewenst namens mijn persoontje. Salud! Proost!

De zorg in mijn land is af en toe om gek van te worden. Ik moest mij laatst inschrijven bij de apotheek in mijn dorp en ik kreeg een A4‘tje om mijn gegevens op in te vullen, zucht. Ik was klaar en toen zei de aardige mevrouw dat er nog een achterkant vol met vragen was, zucht zucht. Na overleg met een van mijn vriendinnen kwamen wij tot een conclusie en een vraag die nodig was geweest bij mijn inschrijving. Geeft u toestemming dat uw dossier van uw oude apotheek naar onze apotheek gaat? Om gek van te worden… Het gaat in mijn land nu weer eens over het donorregister, zucht. Ik draag een geel kaartje bij mij vanaf 1998 met keuze 1 erop. Keuze 1 betekent, u stelt uw organen en weefsels na uw overlijden beschikbaar voor transplantatie. Ik kon kiezen uit 4 opties. Keuze 2 was niet doneren. Keuze 3 was de beslissing aan nabestaanden overlaten. En keuze 4 was de beslissing overlaten aan een specifiek persoon. Ik koos 1, leek mij vrij duidelijk… Er is nu een voorstel om keuze 3 altijd te laten gelden, dus de nabestaanden mogen protesteren. Stel dat mijn familieleden het niet willen en protesteren? Ik ga dan in het ergste geval, met keuze 1, alsnog met organen en al de kist of oven in. Om gek van te worden… Het lijkt mij dan ook beter om op mijn blog aan te geven wat mijn laatste wil gaat worden. Mijn keuze 1 blijft staan, punt. Zonder keuze 3 erbij, punt. En na donatie stel ik mijn lichaam verder ter beschikking aan Elon Reeve Musk ten behoeve van de ruimtevaart, punt. Ik wil dat mijn lichaam de ruimte ingaat zodat ander leven in de ruimte mijn lichaam kan bestuderen. Ik wil dat mijn kist de ruimte ingaat met het nummer van Valensia met Gaia. Duidelijk genoeg toch? Ik heb met tranen in mijn ogen zitten kijken naar de lancering van de Falcon Heavy-raket, echt geweldig. Er is nog zoveel om te onderzoeken op deze aarde en in de ruimte. Ik denk alleen dat ons de tijd op aarde niet gegund gaat worden om mensen naar een andere planeet te gaan brengen, mijn gedachte. Mijn eigen Doomsday Clock staat namelijk al op twee over twaalf…