Er  was eens een vrouw, een goede vrouw, donkere huid en verkracht en gevlucht voor de oorlog daar en naar ons land gekomen. Nederlandse les genomen en haar uiterste best gedaan om Nederlandse te worden en helemaal gelukt. Verpleegster geworden en helemaal blij.

Lieve Ingrid, ik kom in een winkel en de mensen voor mij in de rij krijgen allemaal een tasje om hun aankopen heen. Blanke mensen en misschien hier geboren. Als ik aan de beurt ben dan krijg ik geen tasje om mijn aankopen heen, de spullen worden zo in mijn handen gegeven. Ik dacht aan toeval maar de volgende keer gebeurde het gewoon weer. Een tas meenemen in de winkels durf ik al niet meer want steeds loopt er winkelpersoneel toevallig bij mij in de buurt rond. Lieve Ingrid, waarom ben ik de dupe van wat andere mensen doen. Ik ben een eigen persoon.

Er was eens een vrouw, een goede vrouw, geboren in Nederland en met Marokkaanse ouders. Ze leefde heerlijk in Nederland met het geloof in haar god, geen hoofddoek voor nodig. Goede baan en helemaal blij.

Lieve Ingrid, ik word gek van al die mensen die vragen hoe ik over IS denk. Ik ben geboren in Nederland en hoe moet ik weten hoe zij denken? Als een groepje blanke Nederlanders een aanslag pleegt dan vraagt toch ook niet iedereen aan jou wat jij denkt dat zij denken? Zelfs IS zou zelfs mij niet accepteren want ik ben Nederlands en ik draag geen hoofddoek. Ik word met mijn uiterlijk nageroepen op straat en in de winkels aan de kant geschoven. Er spuiten zelfs mensen teksten op mijn huis en dat van mijn familie. Lieve Ingrid, waarom ben ik de dupe van wat andere mensen doen. Ik ben een eigen persoon.

Ik had het gisteren over torens, op welke toren zal ik eens gaan staan om hier de aandacht voor te vragen? Sterker nog, als iemand constant tegen je zegt en je laat voelen dat je niet deugt en dat je hier niet hoort dan is de kans toch wel heel erg groot dat er op een gegeven moment geen vergevingsmoment meer is. En nog sterker, mensen zouden zomaar eens kunnen gaan denken, zij vinden mij toch niet ok en dan ga ik mij er maar naar gedragen. Of ik zoek een groep die daar ook last van heeft en samen staan wij sterk.

Het voelt even erg als een gezin met vier kinderen en die allemaal naar dezelfde school gaan. De laatste van de vier krijgt vaak te horen, o jij bent er een van die en als je het net zo goed doet als je broertjes en zus…. Bim bam, stempel en er is al een oordeel en verwachtingspatroon.

Kunnen we in deze wereld alsjeblieft naar de persoon zelf kijken en eens even niet vooraf ons oordeel al klaar hebben? Proberen alleen is al goed. Gewoon, om bewust erger te voorkomen. En de personen die wel bewust kwaad doen aanpakken.

Al die aardbevingen op de wereld, misschien zijn het gewoon lachstuipen van de aarde. De aarde lacht ons allemaal uit, die gekke mensen die zo mooi op mij zouden kunnen leven en wat doen ze, het tegenovergestelde.

Wanneer gaat de aarde weer glimlachen? 

Ik was gisteren even in De donkere kamer van Damokles van Willem Frederik Hermans, het blijft een fantastisch boek. De mens zal eraan moeten wennen te leven in een wereld zonder vrijheid, goedheid en waarheid, een zin uit het boek. Een deel van de nabestaanden van vlucht MH 17 gaan nu naar de rechter om de Staat ter verantwoording te roepen. Het is ook een zoektocht naar de waarheid en als je niemand meer hebt dan is dat heel begrijpelijk. Het is donker in de kamers en de mensen willen licht, zo kun je het ook zien. Het blijft natuurlijk te idioot voor woorden dat Nederland zo makkelijk geaccepteerd heeft dat mensen onze landgenoten en andere mensen uit de lucht hebben geschoten. Met een stille tocht geef je eigenlijk weer dat je de maatschappij niet accepteert. En je kunt lopen wat je wilt maar daar zullen de oplossingen niet uit gaan voortkomen of uitlopen. Verder dan een paar sancties is het niet gekomen, nog wat onderzoeksresultaten en het boek ergens in een donkere kamer opbergen.

Ons grootste schip vaart naar Ebola gebied, onze vliegtuigen gaan naar IS en de rest hangt ergens in Mali en in andere landen, prioriteiten stellen. De wereld is belangrijker dan ons land en voordat je het weet komt de wereld naar ons land toe, zo klaar als een klontje, en daarom zitten wij daar. Mag ik dan nog een gratis advies geven, sluit de Nederlandse grenzen voorlopig. Niet om mensen die rennen voor hun leven buiten te sluiten maar om aan iedereen te vragen waar ze zijn geweest en om weer eens ouderwets de identiteitspapieren te controleren. Misschien wat koortsthermometers erbij aan de grenzen? Soms ligt preventie niet alleen in de wereld maar veel dichterbij. Creëert ook weer banen…  Een donkere wereld zonder vrijheid. Gelukkig is er nog een hoop goedheid in de wereld en die zal echt niet verdwijnen, net zomin als de liefde.

Om de boel lollig af te sluiten, ook in Den Haag gaat Het Torentje donker worden. Veel mensen konden het niet aan om de berichtgeving verder te lezen maar ze gaan renoveren. Leuk toch en ik ga dan altijd gelijk zoeken naar alternatieven en zo kwam ik op: Brandaris op Terschelling, De Euromast in Rotterdam, Domtoren in Utrecht,  De Walfridustoren in Bedum, Maastoren in Rotterdam, Gerbrandytoren in IJsselstein of de Achmeatoren in Leeuwarden. Het meest geschikt is de Haagse Toren, restaurant, bar, appartementen, balkons en alles wat verder nodig is. Uitermate geschikt om alles in ons land weer glad te strijken. Dus geen extra Kamerdebat voor nodig, gewoon wat verhuiswagens en klaar, 3,4 kilometer rijden. Werkkamers voor onze Oranjes erbij en klaar. Wel het licht uitdoen als je klaar bent met werken…

Je kunt mij soms echt wegdragen van de pret. Bij onze Voedselbank was het een druk dagje gisteren. Tot onze stomme verbazing kregen wij een doosje met Wheat Grass om uit te delen. Dan moet je natuurlijk wel weten wat je ermee kunt doen, lol. Het is gewoon tarwegras, gemaakt van de jonge scheuten van de zachte tarweplant. Puur natuur en vol vezels, mineralen en eiwitten. Mix wat van het gras door je drankje, smoothie of salade en je bent vol power en het is goed voor het immuunsysteem. De oude Chinezen waren zo gek nog niet. Natuurlijk kwam de vergelijking weer met kattengras en wat hadden we een lol. Ook in de oorlog aten de mensen gewoon gekookt of rauw gras, bijna vergeten feitje. Wij kregen ook Paksoi en daar kun je weer mee roerbakken. Eten is zo leuk. Zo kwam ik via de Belgische televisie op de Keuken van het Ongewenste Dier, een leuk initiatief en waar ze van dieren waar iedereen overlast van heeft de smakelijkste gerechten maken. Waarom ganzen afschieten en begraven als je er een kroket van kunt maken. Het was gisteren trouwens Nationale Krokettendag, kan iemand met een berijdbare nog vliegende gans mij alsjeblieft uit dit land weghalen? En wat is overlast van ganzen? Nils Holgersson vloog ook op een gans. Ik heb gelijk even gekeken of er in dat sprookje nog iets aangepast moet worden naar de eisen van het nu en ik kon niets ontdekken, lol.

En over dieren gesproken, mijn huisdier kan al stemmen herkennen en komt nu steeds aanlopen als ze de column van Kees de Kort hoort, stemherkenning. In het weekend mist ze dan ook iets, lol. Hoezo dieren zijn stom? Nee, al met al zijn de dieren die stom zijn: of doorgefokt, of hebben geen goede opvoeding gehad. De mensen zijn veel stommer met hun gedrag. Ik kan genieten van zo’n man die van de ene stichting geld leent om de zijn tekort bij de andere stichting aan te vullen. Hij liet er geen gras over groeien… Hoe kun je dan een voorbeeld zijn voor je gezin en de maatschappij? Het is iets waar ik steeds weer tegenaan loop, hoe kun je een voorbeeld zijn voor de kinderen van nu door zot gedrag? Niemand is perfect maar de idioterie van veel mensen doet het ergste vrezen voor de toekomst. Het ene gat vullen met het andere gat en we hobbelen lekker verder met zijn allen, ik kan er erg om lachen. Ik spreek heel veel jongeren die terug willen naar echt. Dus geen zeepbellen en schulden maar naar wat je ziet dat heb je. Jammer dat er altijd generaties, conflicten en oorlogen overheen moeten gaan om weer een nulpunt te verkrijgen. En we hebben die wereld zelf gecreëerd met zijn allen. Je kunt ook stellen dat de goede voorbeelden gewoon op zijn? De mensen volgen liever slecht gedrag dan goed gedrag en het levert voor op de korte termijn ook meer op?

En als je dan op zo’n dag als gisteren ook Imtech nog voorbij ziet komen met cijfers dan kan echt je dag niet meer stuk van de pret. Gras gaat dus wel harder groeien als je eraan trekt. Ik hoop op weer zo’n prettige dag vandaag.

Wij zijn ook bij de Voedselbank steeds aan het kijken waar het beter kan, samen denken. Zo waren wij het er bij de uitgifte allemaal over eens dat de plastic hemdtasjes niet meer kunnen in deze tijd. Ze worden gebruikt in het verdeelcentrum en ook bij ons. Winkels en wij zelf geven al het tasjes voorbeeld in de maatschappij en dan kan de Voedselbank toch ook volgen. Papierenzakjes zouden de oplossing zijn maar dan hebben wij weer iemand nodig die ze doneert aan ons. We denken nog even verder. Het is wel erg grappig dat iets erin kan slijten als je de mensen zo stuurt. Bij ons nemen de mensen allemaal zelf tassen mee en er staan kartonnen dozen voor nood. Zullen we echt weer terug gaan naar een tijd met minder verpakkingsmateriaal? Ik moet er alleen thuis nog iets aan verbeteren wat het plastic betreft, toch maar eens een tas in de schuur ophangen en het plastic dan meenemen naar het winkelcentrum. Ook weer zoiets, ik heb geen plastic bak, dus het wordt mij niet aangeboden via de makkelijke weg en dus doe ik het niet altijd, foei. Alles is zo goed te analyseren.

Iemand had het ook nog even over De Gesloten Knip. Een leuk initiatief en samen delen met elkaar zonder dat er geld aan te pas komt. Ik doe het zelf ook al vaker en ga geen nieuwe spullen aanschaffen voor die ene keer als ik iets nodig heb. Zo was laatst mijn voetbal zacht en om nou een pompje te kopen, iemand met een pompje gevonden en mijn bal weer hard. Een lach en een bedankje zijn dan genoeg en de volgende keer doe je het andersom terug. Zo vonden mijn collega’s bij de Voedselbank mijn met de hand gedoseerde koffie te sterk gezet. Ik niet maar omdat je met zijn allen uit dezelfde pot wilt drinken doe je water bij de koffie… Er ontbrak een koffiemaatschepje en alvorens het te kopen gingen wij denken. Zo kwam een collega erachter dat ze thuis nog wel een koffieschepje had, met gesloten beurs opgelost. En tot vreugde van mijn collega ’s is het probleem van de sterke koffie dan ook opgelost, lol.

Een andere collega had stad en land afgelopen om een tweedehands kinderbox ergens ondergebracht te krijgen. Niemand wilde hem hebben, zelfs de Kringloopwinkels en gratis winkels niet. Het is toch eigenlijk te zot dat je zoiets dan naar het grofvuil moet brengen? Met heel veel dingen is Nederland echt een verwend land.

Een kleine domper voor mijn vriendin gisteren, uit het bloedbeeld bleek dat ze te zwak was voor de nieuwe chemokuren die vandaag zouden beginnen. Goed eten, rust nemen en vooral niet met mensen in contact komen die verkouden of ziek zijn, tja. Ebola ook nog maar even zien weg te houden hier in Nederland. Samen gezellig een bordje met gezond eten naar binnen zitten werken en samen zitten kijken naar het avondrood, de bliksem en de mooie lucht. Zo kwamen we ook op de mooie zwermen van de spreeuwen in de lucht, hoe weten ze nou dat ze bij elkaar moeten komen voor de trek? Welke spreeuw begint en wie leest de routekaart? Het is wel een prachtig gezicht zo’n zwerm spreeuwen en ze dansen gewoon in de lucht samen. En de fruitvliegjes, kunnen zij ook kaartlezen? Wanneer gaan die eens naar een ander land vertrekken? De overlast van die beestjes blijft nog steeds groot in delen van Nederland.

Over kaarten gesproken, ik was gisteren op een gemeentehuis om een identiteitskaart af te halen samen met een oudere nog thuiswonende mevrouw. Wat een toestand als je oud en slecht ter been bent en je moet een nieuwe ID-kaart. Je moet de kaart zelf afhalen en ervoor tekenen en hoe doe je dat als je afhankelijk bent van.. Mevrouw voor het gemeentehuis in de auto laten zitten en nadat ik binnen de situatie uiteen had gezet, kwam een medewerkster naar buiten om haar de ID-kaart te overhandigen en haar een handtekening te laten zetten. Mijn auto was even de afdeling burgerzaken, te leuk! De medewerkster vertelde mij dat ze een keer per jaar in de verzorgingshuizen de ID-kaarten brengen en thuis alleen bij burgers die bedlegerig zijn. Deze mevrouw viel dus tussen de thuiswonende en het ID-schip in. Alles weer mooi opgelost en iedereen was weer blij. Het maakt je er wel weer bewust van hoe afhankelijk mensen soms zijn van andere mensen. Het elkaar helpen en het naar elkaar omkijken is zo belangrijk.

Mijn dag begon gisteren met iemand die zelf appelmoes aan het maken was, lekkere geur om je ochtend mee te beginnen. Een potje is soms handig maar zelf gemaakt is nog lekkerder. Over toeval gesproken, ik hing later in de middag zelf met mijn hoofd tussen de appels. Ik ging even bij iemand langs die een appelboom had en zelf niet bij de appels kon komen. Ik mocht ze plukken en dan meenemen naar onze Voedselbank, geweldig! Ik ging dus de trap op om appels te plukken en met als resultaat twee kratten vol met appels. Eva tussen de appels en ik zag geen verboden appels. Mijn collega’s vroegen later of ik toch wel kleding aanhad en of ik nog een slang had gezien. De dag kon niet leuker, lol. Wel heel wat rotte appels die uit de boom vielen en zo’n appelboom lijkt dan ook erg op de mensen in de samenleving. Ook daar vallen de rotte appels er op een gegeven moment wel tussenuit.

We hadden later in de avond nog een sollicitatiegesprek en zo weer een team binnen onze Voedselbank compleet gemaakt. De vrijwilliger gaat wel eerst weer meedraaien en ik heb goede hoop. Met mijn collega nog even over de advertentie van onze ‘uit eten actie’ staan mijmeren. Een advertentie met kleine fouten en er stond in dat er ongeveer twintig euro van elk diner naar onze Voedselbank gaat. Dat ongeveer maakt in mijn brein dan weer kortsluiting, hoeveel precies en wees duidelijk, lol. De exacte opbrengst zal wel in de kranten komen en in de administratie en iedereen weer blij. Afijn, het gaat erom dat de mensen eten krijgen, laten we dat doel vooral niet uit het oog verliezen.

En als we niet meer aan eten kunnen komen dan stormen we vreedzaam het gebouw van de Tweede Kamer binnen op een avond… Ik stond er echt van te kijken dat je daar dus zo makkelijk naar binnen kunt lopen. Zo’n honderd Koerden die gisteren stonden te demonstreren bij het gebouw van de Tweede Kamer zijn gewoon de hal van het Kamergebouw binnengedrongen. Niet alleen in ons land maar in andere landen waren er ook van deze acties. Moet je nagaan hoe groot het gevoel van machteloosheid is onder de Koerden. Nou niet alleen onder de Koerden, steeds meer mensen weten het niet meer, of het nou om IS gaat of iets anders, machteloosheid. De stem van het volk, altijd naar luisteren.

Ik ben trouwens heel benieuwd hoe de voedselvoorziening voor alle asielzoekers gaat worden in Nederland. Is daar al een plan voor of gaan deze mensen allemaal bij de Voedselbank terecht komen? Mochten ze bij de Voedselbank terecht komen, ik klim wel weer een appelboompje in, gewoon omdat het leuk is.

Ik heb een leuk weekend gehad, heel veel gelezen, wat documentaires bekeken, zitten goochelen en geschreven. Gisterenavond was er nog een programma op de televisie over het brein, erg grappig. Ik vond mijzelf ook erg grappig met iets wat heel simpel was. De deurbel was al een tijdje stuk, lekker rustig maar ik begon er toch genoeg van te krijgen. Ik zag draadjes de muur in lopen en kwam uit in de meterkast. En daar ontdek je dan weer van alles en ben je lekker bezig zonder overigens het doel op te lossen, de bel maken. Nadat ik alles wist in de meterkast en dingen zag die beter konden deed de bel het nog niet. Waarom je voor de watermeter op je knieën moet is natuurlijk grote onzin, kan beter. Afijn, heel veel denkwerk en toen bleken de batterijen gewoon op te zijn van de deurbel boven de meterkast… Soms zoek je het heel ver, terwijl de oplossing onder je neus ligt. Ik ben er al vaker achter gekomen dat meestal de oplossing voor iets heel dichtbij ligt. Wat weer niet wil zeggen dat je niet op hele leuke dingen kunt komen als je wat verder weg of vooruit kijkt. Soms is het ook heel handig om iets verder terug te kijken in de geschiedenis om het nu beter te kunnen begrijpen.

Er waren genoeg leuke dingen de afgelopen week en de zon scheen heel veel. En wat is de mist mooi in de ochtend en vooral als dan de zon er als een bol doorheen komt te staan, zo gaaf. Om het overige verkeer niet in gevaar te brengen, stop je dan maar niet langs de weg. Ook gaaf dat de zonneauto Nuna 7 als eerste is gefinisht tijdens de Sasol Solar Challenge in Zuid-Afrika. Zonnehoedjes af voor de studenten uit Delft. En een man die in een waterrad over de zee voor de vrede aan het lopen was, helaas niet de hele rit uitgelopen, wel gaaf. De nieuwe collega bij onze Voedselbank was ook heel aardig en ze ging heel goed in ons team op. Nadat zij een middag had meegewerkt hebben we samen met het team besloten dat ze geschikt was en dus mag blijven, zij blij en wij blij. Allemaal gave dingen en dingen om blij van te worden.

Heel even dreigde er nog kortsluiting in mijn blije brein toen er gisteravond een extra Journaal kwam dat onze F-16’s de lucht in waren gegaan boven Irak. Voor het eerst in actie en dat is een extra Journaal waard… Tja, je moet er het blije maar van inzien. Ik moest even aan de zin uit een voetballiedje denken: “we zijn er weer bij en dat is prima.”

Dingen ver weg en dingen dichtbij, blije dingen ver weg en dichtbij, heerlijk toch dat ze bestaan!

Ik ga nog even verder schrijven over de zorg. Er was wel een mooi plan van iemand over een zorghuis voor ouderen, alles onder een dak. Alleen was het plan nog niet klaar, geen cijfers, toch was het idee goed. Alles onder een dak en terug naar klein in plaats van groot. We jagen nu alles de dorpen en steden uit en gaan naar groter en groter en verder en verder weg. Of het nou om de ziekenhuizen gaat, gemeentes die samengevoegd worden, politiebureaus die verdwijnen. Voor de samenleving zou het juist zo goed zijn als alles in het eigen dorp of stadsdeel blijft. Bewust weten wat er leeft en speelt. Ik verneem van veel mensen bij ons in de gemeente dat ze dan hierheen moeten en dan daarheen moeten op de fiets, alles ligt ver uit elkaar. Voor de dagelijkse beweging is het dan wel weer goed. Ook de regiotaxi rijdt er goed door. Die taxi gaat alleen maar gewenster worden als de zorgverzekering straks gaat bepalen naar welke hulpinstantie je moet gaan. Ook in het weekend naar een apotheek gaan is een leuke, soms 15 kilometer rijden. En als je niemand hebt…  Ik voorzie meer taxi werkgelegenheid, lol.

Ik had het laatst ook met iemand over reanimeren. Als je niet gereanimeerd wilt worden dan is het op papier zetten hiervan niet genoeg, veel mensen zijn zich hier niet van bewust. Als jij op straat neervalt en je hebt geen penning om je hals aan een ketting dan gaan de hulpverleners toch met je aan de slag. Hetzelfde als je thuis neervalt, de hulpverleners gaan niet eerst in alle kastje naar een wilsbeschikking zoeken. Je kunt die penning bestellen als je lid bent van de NVVE en het ding kost 37,50 euro en een jaarlidmaatschap 17,50 euro. Heel wat geld voor zo’n plaatje en met de 3D printer is hij een stuk goedkoper en als je handig bent dan knutsel je hem zelf in elkaar. De jongere generatie kan het desgewenst ook op de hals laten tatoeëren…

Tijdens de zorgavond kwam er ook een demente vrouw ter sprake die iemand van de straat had geplukt. Ook dit zien we nu al vaak en gaan we nog veel vaker zien als iemand thuis moet blijven wonen. Ik had hier laatst een hele zoekactie inclusief helikopter en ik zal maar niet berekenen wat daar de kosten van zijn. Het zal je eigen moeder maar zijn…  En wat dachten we van de mensen met ernstige psychische stoornissen, de politie kan nu de hulpverzoeken al niet meer aan. Het is geen somber geleuter, het zijn wat aandachtspuntjes voor de pilot die zorg heet.

Fysiotherapie is ook een leuke, ik kom nu al vaak bij mensen die al door de behandelingen heen zijn. Ik heb het dan niet over een ding waar je zelf wat oefeningen voor kunt doen want dat wordt al volop gestimuleerd, ook vanuit de fysiotherapie. Nee, ik heb het over de mensen die geen geld hebben om de extra behandelingen zelf te betalen en die bijvoorbeeld een hersenbloeding hebben gehad, revalidatie dus. Ook geen somber geleuter, weer een aandachtspuntje.

Om het een beetje te relativeren… Ja de zorgkosten zijn enorm en ja we kunnen er zelf veel aan doen en verbeteren en ja we hebben het nog goed. De samenleving moet voor veranderingen wel sterk zijn en naar elkaar omkijken en misschien zit daar mijn grootste zorg wel in. Ik zie het voorlopig samen nog niet helemaal gebeuren. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken, ikke ga nu even een penning uitprinten…

Ik was de afgelopen week op een avond op een zorgbijeenkomst. Mooie feiten over hoe de zorg per 1 januari 2014 gaat werken, feiten die al bekend zijn en toch ook nog heel wat giswerk. Niet alles is nog duidelijk. Het ging vooral weer over de 50 plussers en op het laatst ging dat mij een beetje irriteren. Of het nou op zo’n avond was of op een andere avond, ik kom bijna geen jonger iemand meer tegen of iemand met een jonge geest met vernieuwende ideeën. Er werden wat zorgplannen gepresenteerd en nergens kwam de automatisering of de robot in terug om kosten te besparen. Het is alsof ik soms in twee werelden leef, de ouderen die vasthouden aan het bestaande en de jongeren voor wie de automatisering en de robots al heel vanzelfsprekend zijn. Ik sprak met twee mensen later nog even, over jong samen met oud in een totaalplan in plaats van de nadruk op 50 plus. Ik ben ook even gaan vragen of er niet een keer een avond voor 50 min kon komen. Eigenlijk zetten we ons zelf met al die doelgroepen buiten de samenleving, samen is iedereen. Het ging op deze avond over hoe eenzaam sommige ouderen zijn en hoe je met een training van drie maanden vrijwillig ouderenadviseur kon worden. De beste man had het over dat ze dan wel een bijdrage vanuit de gemeente wilden hebben voor het vrijwillige deel, de onkosten. De jongere generatie zou denken: wegwezen, wij doen het via sponsoring of crowdfunding. Generaties die botsen maar er dreigen veel mensen uit ALLE generaties na 1 januari 2014 tussen de wal en het schip in te vallen te vallen.

Zoals het er nu naar uitziet, ga je het met een zorgverzekering zonder aanvullende verzekering het niet meer redden. Bijna alle medische zorg gaat via je zorgverzekering lopen. Alleen de zorg voor de dag gaat nog onder de WMO vallen, de huishoudelijke hulp en misschien nog wat geneuzel. Dus daar ga je voor naar de gemeente en voor de rest moet je bij je zorgverzekeraar aankloppen. De langdurige zorg blijft bij het Rijk. Er zijn dus weer drie loketten die ergens over gaan en niet alles is nog duidelijk. We raken steeds meer en meer verstrikt in lange lijnen en de korte lijnen verdwijnen. Je ontkomt er bijna niet aan om in een gebouw alle loketten te gaan huisvesten. Dan heb je nog een probleem, iedereen zit bij een andere zorgverzekering? Die oplossing lijkt mij heel simpel, de gemeente gaat voor zijn inwoners een zorgverzekering inkopen. Voordeel dat je voor alle inwoners een zo laag mogelijke prijs kunt gaan bedingen, nadeel dat je als zorgvrager geen inspraak meer hebt. Het is wel absurd dat je lichaam straks een verzekerd ding gaat worden. Voor alle mankementen aan je lichaam bij verschillende instanties aankloppen. En voor dingen die buiten de boot gaan vallen ga je aankloppen bij je familie of buren en maar hopen dat ze dan opendoen… Ik ben al zover dat ik een offerte ga opvragen wat het gaat kosten om mij om te bouwen naar robot, boutjes en moertjes uit China en programmeurs uit India en dan kom ik een stuk goedkoper uit dan met een lichaam van vlees en bloed in Nederland, lol.

Nog iets wat nog meer buiten de boot gaat vallen, de aangepaste werkschoenen of schoenen voor minder valide mensen. Als er alleen paarse schoenen aangeboden gaan worden een keer in de twee jaar door de verzekering dan heb je het er maar mee te doen. En dan neem ik nog even niet het feit mee dat een groot deel van de bevolking volgend jaar de verplichte zorgverzekering niet meer kan betalen, laat staan het eigen risico. En een verzekering heeft ook aandeelhouders die wel eens een paar nieuwe schoenen willen kopen, zo belangrijk. Eigenlijk kun je dus maar beter aandelen kopen en daar zelf je nieuwe schoenen van kopen en waar je zelf wilt, dan als zorgvrager te moeten gaan zeuren om een paar paarse schoenen. Het is allemaal te leuk.

Op de avond kwam ook de spreuk voorbij: we weten pas hoe het zal gaan, als het een tijdje loopt. Een tijdje is minimaal twee jaar… En neem daarbij de grootste onzekerheid, als er weer landelijke verkiezingen gaan komen. Er is grote behoefte aan mensen die hun nek gaan uitsteken en mensen die grenzen overgaan, tja. Morgen meer.

Ik had het eerder al over het cijfer van alle mensen die niet (wit) werken in Nederland. En zo kwamen er ook wat cijfers bij van hoeveel werkelozen er in de toekomst gaan ontstaan door de automatisering. Als ik wat goochel met al mijn cijfers dan zit over tien jaar zo’n twee derde van de bevolking in Nederland thuis zonder baan. Natuurlijk een flutcijfer want omstandigheden veranderen per dag in ons land en in de wereld. We mogen allang blij zijn als we er allemaal nog zijn over tien jaar, lol. Omdat ik graag wat vooruit kijk en denk, kwam ik wel op een ander iets. Stel dat er straks drie miljoen robots in het rond huppellen. De robot vervangt de mens. Hoe zit het dan met de rechten van de robot? En welke partij gaat de belangen van de robots in Nederland behartigen? De Nederlandse Robot Partij natuurlijk, de NRP!

We trekken de robots gelijk met de mensen en dus zijn het ook mensen en hebben zij dezelfde rechten als de mensen. Voor alsnog programmeren de mensen de robots tot ze zover zijn dat ze dit zelf ook kunnen. Stel dat door een programmeerfout een robot een ouder iemand onder de koude douche zet in plaats van onder de aangename warme douche? Dan ga je naar de rechter en wie gaat er aansprakelijk worden voor deze fout? De programmeur, de mens natuurlijk. Interessanter gaat het worden als de ene robot de andere robot gaat programmeren. Wat zegt de rechter dan en wat gaan de straffen worden? Is het bedrijf waar de robots werken dan aansprakelijk? En zo niet, wat gaan de straffen voor robots worden? De schroothoop of een taakstraf? Ik voorzie een gigantische leuke baan: advocaat met specialisme robots. En hoe begrijp je een robot als mens, hoe kunnen de robots en de mensen naast elkaar blijven leven en werken? Eigenlijk gaat dit al via de natuurlijke vooruitgang, mensen krijgen robotbenen en robotarmen en dus vallen de grote verschillen straks weg. Je kunt dan ook je lichaam ter beschikking stellen aan de robotwetenschap. Robots krijgen de hersens van de mens en de ogen en haren en zo komt alles tezamen. Geld bestaat allang niet meer tegen die tijd en dan heb je dus toch een soort van basissalaris. Iedereen doet wat leuk is, robot en mens naast en samen met elkaar. Ik mag hopen dat Koningin Robertica dit over vijftig jaar ergens nog kan lezen, misschien geeft ze mij wel een standbeeld in een robotdorp, lol.

Nou, dan maar weer even terug naar het nu en nuchter kijken of we soms toch nog een andere kant op kunnen gaan, iets wat de menselijkheid en humaniteit nog een tijdje in stand kan houden. Die weg is voor nu toch nog iets korter.