Het is een leerzame week voor mij. Het werd stil de afgelopen dagen bij onze Voedselbank, of zoals sommige mensen het omschreven, alsof er een bom afging. En allemaal omdat ik tijdens een vergadering mijn gevoelens omschreef van de afgelopen maanden en wat dit met mij had gedaan en waarom ik mijn functie als hoofd van de voedseluitgifte binnenkort ga neerleggen. Ik sprak vanuit mijzelf. Ik sprak over de waanzin bij de uitgifte van mensen die bepaalde artikelen niet goed genoeg vonden en wat dit met mij deed. Ik sprak over mensen die hun gratis voedselpakketten niet kwamen afhalen en wat dit met mij deed. Ik sprak over bedreigende woorden en wat dit met mij deed. Ik sprak over mensen die met hun gedrag zoveel negatieve energie overbrachten en wat dit met mij deed. Ik sprak over mensen die niet blij waren met hun voedselpakket en wat dit met mij deed. Ik sprak over recht hebben op en wat dit met mij deed. Ik sprak over de mensen die wel blij waren met de voedselpakketten en wat dit met mij deed. Ik sprak over de leuke en ontroerende gesprekken en bedankjes van mensen en wat dit met mij deed. Ik sprak over de dingen die wel goed gingen en de dingen die nog verbeterd zouden kunnen worden. Ik sprak over het gedrag van mensen en wat dit met mij deed. Ik sprak over dat ik aan alle kanten geprobeerd heb om weer te zoeken naar het blije gevoel wat ik eerst had bij de Voedselbank en wat dit met mij deed. Ik gaf toe dat het mij niet gelukt was om het blije gevoel terug te halen en ik vroeg of iemand soms wel het licht voor mij kon vinden. Niemand natuurlijk want het licht kun je alleen zelf weer aan en uit doen. Ik sprak er ook over dat ik zelf dankbaar ben met wat alles wat ik wel heb en krijg. En wat ik niet krijg en wel wil daar zal ik zelf hard voor moeten werken en knokken. Ik laat mij niet minder blij maken in zelf gekozen vrijwilligerswerk door het negatieve gedrag en niet blije gedrag wekelijks van wat andere mensen, bewust van, daar is het leven toch echt te kort voor.

En toen kwamen de verhalen los en ik bleek niet de enige te zijn met deze gevoelens. Van alle afdelingen kwamen de verhalen los en later ook bij mijn uitgifte team. Niet dezelfde gevoelens, andere gevoelens en ze hadden wel allemaal te maken met het gedrag van mensen. Doordat ik mij had uitgesproken kwam er eerst een schokeffect en toen een besefeffect en later zelfs een saamhorigheidseffect. Ongelofelijk maar waar. Je hebt twee keuzes, je accepteert onwenselijk gedrag van mensen zonder er iets van te zeggen of je spreekt aan op gedrag soms met alle gevolgen van dien. Het is dan wel belangrijk om ook naar eigen gedrag te blijven kijken en van eigen fouten te leren. Iedereen maakt fouten en daar kun je van leren en weer van opstaan en iedereen heeft zijn goede en nare eigenschappen. Doordat ik iets benoemde zijn er weer andere deuren geopend en krijgt alles een vervolg, heel mooi. De reacties op mijn vertrek waren ontroerend met: passie, visie, bewogenheid, sociale hart, pracht mens met het hart op de juiste plek en vooral blijven. Ik blijf niet en ga wel, het is tijd voor andere stappen in mijn leven die mij wel vrolijkheid brengen. Nieuwe dingen ondernemen en nieuwe dingen leren en vooral mijzelf blijven en genieten. Ik zal als er een opvolgster is gevonden nog wel voor onze Voedselbank actief blijven, zeker. Dat er in ons land een Voedselbank nodig is blijft echt belachelijk. De triestheid in mijn ogen van de afgelopen tijd, bewust waargenomen door mensen om mij heen, is geen triestheid in de zin van zelfmedelijden. Het is de triestheid van het verdriet om mij heen en de triestheid van de gedragingen van de mensen overal in de wereld. Gelukkig kan ik de knop om te stralen nog altijd vinden om de boel in evenwicht te houden…

Ik denk ook veel over het weer, er is iets met het weer. Ik sprak tegen een vriendin dat het net lijkt of de kracht van de zon minder aan het worden is, anders. Zij komt al jaren op Aruba en andere eilanden daar en vroeger zag ze nooit gras en nu staat het hoog. Ook in delen van Europa lijkt het kouder te worden en als het warm is dan is het extremer aan het worden. De wind heeft er ook mee te maken en de zeestromingen. Volgens mij worden zelfs de mensen anders en zo denk je weer eens wat heen… Mensen die vanuit warme landen hier komen wonen of tijdelijk komen werken die hoor je altijd over dat het bij ons zo koud is. Verwarming op 25 graden, kost trouwens ook heel veel… Ik vraag mij wel eens af  hoe lang het dan zal duren voordat het lichaam zich heeft aangepast aan een land. Veel mensen worden juist ziek of krijgen gewrichtsklachten in een ander land of ze gaan juist bewust naar een ander land voor minder klachten, kan ook. Ook het eten heeft invloed, als je altijd rijst at en opeens overgaat naar een land met een overvloed aan artikelen in de supermarkten met alle kleurstoffen en andere nummers erin, wat doet het met het lichaam? Interessant om over na te denken allemaal. Zo lig ik nachten wakker of mijn Nederlandse lichaam bestand zal zijn tegen de chloorkip… en pret… En hoeveel chloorkippen kun je eten na een duik in een zwembad met chloor, is er dan sprake van een overdosis? Te leuk weer allemaal… En er is hier een heuse legaliseer strijd gaande over drugs. Is het niet de chloorkip die het land verdeeld dan is het weer de drugsmarkt. Ook hier, wat doet het met je lichaam allemaal en met de kennis van later zullen we het dan pas zeker weten. In ons land zijn de vrolijkheidspillen zo in het nu, goedkoper dan alcohol en geen roze bril meer nodig. Hele kantoorafdelingen draaien erop, waar vroeger de flessen drank in de bureauladen lagen liggen nu de pillen. En als je het leven niet meer ziet zitten dan zorgt de pil voor vrolijkheid. Het blijft dan toch raar dat als iemand bewust euthanasie wil dit niet mag met een pil en als iemand verder wil leven en vrolijker wil worden je dan wel een pil mag nemen. Ik zie weinig verschillen? Als we nou alles eens vrij geven, hoe zou de wereld er dan gaan uitzien? Misschien wel heeeeeeel erg vrolijk! Nog meer schrijfpret voor mij in deze waanzinnige allemaal anders tijd…

Gisteren is geschiedenis en vandaag is je cadeau. Elke dag in het leven is een cadeau en niemand weet hoeveel dagen er nog komen. Ik was gisteren op weg naar de supermarkt en zag mijn vriendin voor het raam zitten en dacht aan het leven is een cadeau. Even een bericht of ik nog iets voor haar kon meenemen bij de supermarkt en met de spullen even bij haar aan voor een bakkie troost. Troost, tja, troosten is ook alleen luisteren en er zijn. Kanker in de lever en de rare bobbel in haar buik bleken nieuwe cellen te zijn. Heel erg veel pijn en geen eetlust meer en aan het afvallen. Ze had de hele dag in bed gelegen met de televisie aan en erg moe. Is zo’n dag dan nog een cadeautje? Toch wel want met de mensen uit haar naaste kring om haar heen is zij blij dat ze er nog is. Elke lach van haar kind is voor haar een cadeautje. Voor de bobbel in haar buik zijn er weer twee en misschien drie behandelingsmethoden. Ik noem ze uitstelmethoden en ik denk er heel erg veel over na. Alleen de persoon zelf kan beslissen over wat hij of zij wil in het ziekteproces, bewust van. Zij is blij met alles wat zij wel krijgt en met elke dag die zij nog cadeau krijgt. Als zij zich enigszins goed voelt geniet zij nog en zoals nu kiest zij lekker voor rust en bed. En haar scherpe blik op de wereld is er nog steeds. “Ing, er kwam op Facebook een bericht voorbij van een moeder met zes kinderen die per 1 juli hier op straat komen te staan, kan toch niet.” Nee, zulke dingen kunnen ook niet in ons land en zij en de kinderen zullen vast een onderdak aangeboden krijgen. Het lijkt mij ook niet wenselijk dat zij eerst een boottocht moeten maken van hier naar een andere gemeente. Zes kinderen die hulp nodig gaan hebben, dacht ik ook nog…

Een ander iemand wil weer heel graag dood en mag geen euthanasie, ook een ding. Iemand voor wie de dagen geen cadeautjes meer zijn. Alleen en maar niet dood gaan. Ook hier denk ik veel over na. Als je bij je volle verstand bent en dood wilt gaan, wie zijn andere mensen dan om te zeggen dat het niet mag. Regels en regels met als gevolg dat iemand er dan uiteindelijk zelf maar de brui aan geeft en dat wil je eigenlijk toch ook weer niet. De verschillen zijn heel groot zo in mijn werkelijkheid om mij heen, een iemand vecht voor zijn leven en de ander wil niet meer. Iedereen heeft zijn eigen verhaal als je goed luistert. Luisteren is ook vaak al genoeg, bewust van, alleen Atlas kon de hele wereld dragen. Ik stap vandaag de dag weer in, met alle nieuwe cadeautjes die vandaag weer op mijn pad gaan komen. Leuke cadeautjes en minder leuke cadeautjes, zo is het leven en zo blijft het leven in evenwicht. Vandaag is vandaag en gisteren is geschiedenis, leven in het nu.

Gisteren een stukje televisie en daar ging het over de uitspraak zwartjes voor donkere mensen. Hoe vaak ik mijn eigen moeder niet aan het verstand heb proberen te brengen dat het erg naar en onaardig klonk als zij dit woord weer eens voorbij liet komen… Zaten mijn vader en ik tussen de asielzoekers en het enige wat zij vanuit haar luie stoel kon uitbrengen waren die zwartjes. Rechtlijnig en bekrompen dacht ik altijd… Zo in het nu valt en staat alles met hoe je iets zegt, bewust van. Ik had het afgelopen weekend met een vriendin over de vluchtelingen en zij vroeg zich terecht af of de mensen enig idee hebben waar ze aan beginnen en wat ze in Europa te wachten staat. Kortom, hoe is het met de voorlichting daar. Ook hadden wij het over dat het probleem in alle landen ligt waar de vluchtelingen vandaan komen en dat daar de verbetering zou kunnen plaatsvinden. Als je het ergens goed hebt dan ga je niet weg en blijkbaar vinden heel veel mensen dus dat het niet goed is in hun land, bewust van. De aanpak ligt bij de wortel van de boom, dus daar. Er hangt een tak naar Europa van een zieke boom buiten Europa waarvan de wortel niet goed is. En op die tak zitten allemaal vluchtelingen die van de tak afglijden en Europa binnenglijden. Het grappige is dat mensen ook vanuit Nederland wegtrekken omdat ze het hier niet goed vinden of ze ergens anders betere kansen zien. Een grote volksverhuizing en weglopen van problemen. Opbouwen van iets, kunnen mensen het nog, kwam zomaar bij mij op. En waar je ook bent in de wereld, mensen zoeken elkaar altijd weer op omdat het zo goed voelt om samen met mensen uit het geboorteland te zijn. Je krijgt dus binnen landen allemaal groepjes op een gegeven moment en die gaan zich na jaren weer mengen met de andere bewoners en dan krijg je weer een geheel of niet. De tijd zal de oplossing brengen. Alles voor de toekomst zal afhangen van het gedrag en de tolerantie van mensen. Iedereen opnemen kan niet als de stroom van vluchtelingen zo blijft doorgaan, bewust van, hoezeer het mij ook aan het hart gaat. De opbouw hapert al jaren lang en het verval wordt groter. Ik zie Europa met de vluchtelingen als een huis, leeg en onbewoond en het onkruid gaat woekeren in de tuin en langzaam gaat het huis in verval en blijft er een bouwval over als niemand zorg draagt voor onderhoud en opbouw. En zo denk je weer eens wat heen…

Ik was het even zat in de huidige tijd en dan is niets leuker om even terug te gaan in de tijd. Gisteren samen met een vriendin en haar twee kinderen naar het Archeon gegaan. Het Archeon is een themapark in Alphen aan den Rijn en je waant je daar in de prehistorie, de Romeinse tijd en de middeleeuwen. Waar is de Wi-Fi was dan ook de eerste grap. Ik zag een soort van Fred en Wilma Flintstone voor mij bij de kleine rieten hutjes maar die liepen er niet omdat ze er in die tijd nog niet waren… Iedereen loopt daar verkleed en in de ochtend liepen er volgens ons meer mensen verkleed rond dan dat er bezoekers waren. Er waren ook Schotten zonder doedelzakken die hun kamp daar hadden opgezet en erg leuk die rokjes. Onder de rokjes kijken ging natuurlijk niet, ik mocht wel een minuut een zwaard in de lucht houden, best zwaar en goed voor je armspieren. Het boogschieten was mijn favoriet en zowaar het bord geraakt, ook goed voor de armspieren. De kinderen mochten broodjes bakken en we kregen les over vuur maken en bijltjes. Er was ook nog een processie waarin kinderen mochten meelopen met monniken erbij, te komisch en wij hadden ondertussen een goed gesprek over de verschillen tussen Maria en Maria Magdalena. In de Arena een presentatie over de geschiedenis van de Schotten op het oorlogsveld met veel geweerschoten met kruid. De grap was weer dat ze met die rode pakjes en geweren natuurlijk zo zichtbaar waren voor de vijand destijds dat het geen wonder was dat ze neergemaaid werden. Toch wel een klein beetje verbazing over de hobby’s van mensen, gewoon verkleed lopen een heel weekend en plezier hebben met elkaar. Een kennis van mij gaat ook vaak verkleed en doet iets met de scheepsvaart van vroeger, piraten enzovoorts. Ze zat nog in de film van Michiel de Ruyter en heeft vaak de grootste pret met de weekend verkleed feesten. Leuk om te zien en zo heeft iedereen zijn hobby of liefhebberij. Echt een heel leuk park om heen te gaan en ik had bijna een deal gesloten daar om in een zo’n huisje te mogen overnachten op een dierenvel en hooi. Ik wilde betalen met vijf steentjes, ging niet want ik zat in de ruiltijd. Wel blijven opletten Ingrid… Ik bood aan om dan het huisje te vegen met een ouderwetse bezem voor een overnachting. Ik ging uiteindelijk natuurlijk netjes het park uit met sluitingstijd… Het was een mooie zonnige dag en echt en verademing om even terug te gaan in de tijd. Vandaag met de beentjes weer het nu in, snik.

Ik wilde gisteren bijna de ik werk dus ik zwaai dag gaan activeren. De grap in de ochtend tegen een andere collega was dan ook snel gemaakt. “Voelde jij je ook zo alleen vanmorgen op de weg?” Ze had gelukkig humor. En dan nog een groep met allemaal wandelende oudere mannen in de ochtend waarvan er een nog een bewuste boodschap voor mij had. “Je moet ontbijten want anders heb je geen brandstof voor de dag en in je auto gooi je toch ook benzine anders doet ie het ook niet.” Heerlijk zo allemaal en nog voor het werk en tot onze hilariteit ging de elektrische deur op het werk niet open. De deur had vast een extra vrije dag in gedachten en schrok zich rot toen er mensen voor zijn neus stonden. Ik kan mij wel iets inleven in de wat oudere bewoners van ons landje, vroeger hadden zij niet zoveel vrij en was het hard werken. Je mocht als je vader een eigen bedrijf had al blij zijn als je een paar dagen vrij kreeg van hem. En dan ging je fietsen met je meissie of even weg in eigen land. We leven nu echt wel in een paradijs wat dat betreft en gelukkig brengen alle vakantievierders ook weer geld in het ondernemers laatje. Gelukkig nog maar een feestdag op een maandag voor de boeg en ik ben er dan tot december wel weer even klaar mee. En voor je het weet zitten we met zijn allen weer in de zomervakantie die tegenwoordig tot half september duurt. Misschien toch een leuke voor alle mensen die niet op vakantie kunnen of gaan en het land al werkende draaiende houden, de ik werk en heb geen vakantie app groep aanmaken. Kun je verhalen delen zoals die van mij vanmorgen en lachen.

En nog even over de bootvluchtelingen, in ons land is een bekende kok uit zee gered door de kustwacht. Zijn bootje had motorpech en dan hebben wij dus gelukkig de kustwacht die je van de van de zee vist. Geboren in een ander deel van de wereld en je hebt de luxe wel veilig aan land te komen. En dan drie dagen van nationale rouw en opschorting van lokale verkiezingen op Formentera waar drie Belgen met hun jacht op zee om het leven zijn gekomen. De eerste vraag die dan in mij opkwam was, wie waren deze mensen? En krijg je op zee bij minder slachtoffers misschien meer aandacht dan bij meer slachtoffers? Bij vierhonderd verdronken mensen blijven alle namen en gezichten niet hangen bij de mensen, zou het zo werken? Of zullen de kranten in de landen waar de bootvluchtelingen vandaan komen ook pagina’s groot de namen en de foto’s van de bootvluchtelingen afdrukken? Het zijn allemaal van die dingen die zo door je hoofd heen gaan. En ook dat het zo tegenstrijdig voelt om niet iedereen meer op te willen nemen in ons land en het toch erg te vinden dat alle mensen die vluchten voor een beter leven dan verdrinken. Ik heb er zelf last van en ik hoor er meer mensen over. Toch een naar stukje egoïsme bij mijzelf? Of bergen zien die er niet zijn? Angst is het niet volgens mij want ik probeer overal en met iedereen overal het beste van te maken. Ik zie geen kleuren bij mensen, wel gedrag van mensen. Is het dus het gedrag van mensen wat mij angstig maakt of tegen staat? Is mijn gedrag dan wel oké? Jaag ik zelf mensen angst aan met mijn gedrag? Draait eigenlijk niet alles om gedrag van mensen en het continue werken aan jezelf en aan je eigen gedrag? Of is het gewoon logisch nuchter nadenken en vooruitkijken en geleerd hebben van de geschiedenis? Kijken naar wat wel goed gaat en vanuit daar verder werken? Om een nieuwe vreedzame geschiedenis voor later te schrijven is er een samen nodig, tja . En toch, ik vind het een geweldige tijd waarin ik nu leef en het is mooi dat alle mensen in de wereld nu de geschiedenis voor later aan het maken zijn. Ik ben zo benieuwd wat mensen later van ons nu zullen denken en vooral of ze dan om mijn en ons gedrag kunnen lachen…

Samen met een vriendin hebben wij af en toe spreuken van de dag. Nou die van mij van gisteren mocht er ook zijn. “Ik ben het niet waard om iemand zijn tweede keuze te zijn, ik vind dat ik het verdien om iemand zijn eerste keuze te zijn.” Hoppa en dat tegen een goede vriend met een vriendin. Wij zijn een perfect duo en soms een klein beetje meer en verder dan dat beetje meer gaat het niet komen zolang hij een vriendin heeft. Ik dacht al dat ik ouderwets was en gelukkig net na mijn uitspraak kwam een radiozender met een onderzoek dat een groot deel van Nederland er net zo over denkt. Hilarisch en bedankt nog voor de radiopret op het juiste moment. Ik merk het ook aan vriendinnen zo in het nu, met getrouwde mannen en mannen met relaties brengt alleen maar ellende en liever alleen en pret met vriendinnen dan iemand zijn tweede keuze zijn. Door eerdere ervaringen leer je een heleboel, bewust van. Of je gaat helemaal voor iemand of niet en hoppa. Iemand is niet beter of slechter met een andere levenswijze, hadden we het ook nog even over, zolang je die maar wel van elkaar respecteert. Het leven is te leuk af en toe en wat een pret zo op een vrije feestdag.

Gisteren ook nog even met lange broek en al nat geworden in de zee, lekker als een klein kind naar de golven toe gesprint en ja dan ga je nat worden. Heerlijk zo aan het strand als bijna iedereen weg is. Vrolijk terug zitten zwaaien naar de windmolens voor de kust en genoten van de mooie windmolen horizon. De zon gaat onder achter de windmolens is zo 2015. Windmolen en avondrood en water in de sloot en zie je een windmolen op land dan is het mooi weer op het strand zijn zo in het nu. Er was een gemis want ik kreeg op een later tijdstip trek in pannenkoeken. Ik wilde met mijn pannenkoeken op het strand bezorg app er een bestellen maar die was nog niet in werking. De drone die de pannenkoek moest brengen die kwam maar niet. Je kunt ook te ver in de toekomst vooruit denken… Misschien ook beter voor het brein dat eerst de windmolens in zee erin komen en dan later de pannenkoeken bezorg drone. Blijft wel feit dat zelfs de rust op het strand dan gaat verdwijnen dus laat die app eigenlijk nog maar even zitten. Er was ook nog een leeg golfterrein en de vlaggetjes stonden vrolijk te wapperen. Golfen is zo op zijn retour en dus een nieuw idee kwam op. Nederland is dus niet vol en maak van die vlaggetjes landen vlaggetjes en zet er containerwoningen neer en je hebt een asielzoekerscentrum. Land bij land heerlijk overzichtelijk en dichtbij de zee om na een paar maanden terug te gaan per boot via Engeland. Het zou allemaal zo mooi kunnen zijn met een beetje fantasie en humor…

Toch geweldig het internet, ik kon zo gisterenavond live via De Correspondent een avondje met wat sprekers volgen. Mooi al die mensen met dromen van een betere wereld en vooral een andere wereld. Breed denken en niet bang zijn voor iets wat nog niet is. Ik vond het wel een beetje saai en humorloos en ik ging ondertussen zelf weer aan het denken. We hadden het gisteren op het werk over het songfestival en ik zag een berekening voorbij komen van de percentages vluchtelingen die een land moet gaan opnemen volgens nieuw EU plan. Alle lidstaten moeten akkoord gaan anders vallen de plannen alsnog in zee. Ik zag breed gedacht zo de combinatie van songfestival en percentage berekening voor mij. Als we nu eens gebruik kunnen maken van het internet en via camera elke vluchteling twee minuten spreektijd geven, desnoods rappend of zingend en dat dan alle landen punten mogen geven en het land met de meeste punten daar gaat de vluchteling dan heen. Geen open jurken of broeken, gewoon in twee minuten zeggen of zingen wie ze zijn en waar ze goed in zijn en dan stemmen. En vluchtelingen die de halve finale niet halen die gaan op een boot terug naar buiten de EU. Je kunt ook te breed denken natuurlijk… De werkelijkheid is natuurlijk ook dat het niet alleen om bootvluchtelingen gaat en je bij dat percentage ook de mensen die over land zonder opgemerkt te worden erbij op kunt tellen. En het gaat allang niet meer om een paar landen, het worden steeds meer landen waar de vluchtelingen vandaan komen. Dit is geen EU probleem, een wereld probleem of zoals ik het zie, een wereld volksverhuizing. Iedereen gaat op reis en ik neem mee en ik laat later overkomen. Niet alleen de aarde is in beweging, de mensen zijn ook in beweging en zo danst iedereen in het rond, toch weer net een songfestival. Bij het songfestival gaat het niet om de beste stem, wel om het totaalplaatje. Kun je toch ook weer doortrekken naar de volksverhuizingen? Als je in een ander land wilt wonen en je past in het totaalplaatje van het land dan win je? En net als het songfestival, als je verliest dan ga je met lege handen naar huis of ergens anders je geluk zoeken? Er is al jaren wat ruis dat landen niet meer mee willen doen aan het songfestival of dat het maar eens afgelopen moet zijn met die liedjes onzin en toch bestaat het songfestival nog steeds. Zoiets geeft hoop, hoop dat het dus met de volksverhuizingen ook wel goed gaat komen en dat het niet zonder gescheurde kleren en beweging zal gaan en dat de aarde wel zal blijven bestaan bijeengehouden door wat land en mensen met een goede stem. De wereld gaat een ander totaalplaatje worden, bewust van. Hoezo breed denken?

Hilarisch al die herdenkingen en top overleggen en dat de ene leider van een land niet komt en de ander wel en men schrijft er druk over. Mensen met een voorbeeldfunctie en boos op elkaar, zo jammer. Ik sprak laatst nog met een boos politiek figuur, boos op iemand. Als je boosheid uitstraalt krijg je boosheid terug en geen kiezers. Je bent er niet voor je eigen boosheid, wel voor de boosheid van de burgers en om naar hun stem te luisteren. Waarom zijn mensen boos en kun je het oplossen? Luisteren naar mensen is vaak al het halve werk en luisteren naar elkaar bijna het hele werk. Boze mensen en het zijn er heel erg veel op deze aardbol, zo jammer. Ik ben bijna nooit boos en als ik boos ben dan heb je het wel erg bont gemaakt bij mij…

En ik was vandaag bi ba bijna boos en ik had wat mensen heel graag een schop onder hun kont gegeven. Verstand wint het dan weer… Het ging om onze Voedselbank, voor wat mensen is het volstrekt onduidelijk wat vrijwilligers allemaal doen. Vrijwilligers die vaak een baan hebben en in hun vrije tijd uren bezig zijn met het verzorgen van voedsel voor mensen die het niet zelf kunnen betalen en niet voor zichzelf kunnen zorgen, laat staan voor hun kinderen en weer op komst zijnde kinderen. Nieuwe kinderen op komst als je bij de Voedselbank loopt wil er bij mij nog steeds niet in maar dat is een ander verhaal. Alle cliënten hebben zo hun eigen verhaal en ik ben mij daar bewust van. Het is morgen weer eens een feestdag en daarom hadden wij vandaag de uitgifte van de voedselpakketten. Al twee weken voor de datum proberen wij de mensen er bewust van te maken dat ze op woensdag kunnen komen in plaats van donderdag, zelfs met afbeeldingen erbij met open en dicht. Het Voedselbank stripverhaal of zoiets…  Er zijn mensen die dan vragen of ze het pakket dan op een ander tijdstip of op een andere dag kunnen afhalen. Oké Ing, weg die bi ba bijna boosheid en gebruik je verstand en leg deze mensen netjes uit dat vrijwilligers een hele middag gratis en voor niets in de weer zijn voor de voedselpakketten omdat zij dit gezellig vinden en zelf op andere dagen meestal werken. Mochten ze in herhalingen blijven vallen dan netjes zeggen dat ze zich kunnen afmelden voor een voedselpakket, je hebt honger of niet en een gratis voedselpakket willen we allemaal in Nederland, wees blij met wat je wel krijgt. En anders zoek je iemand die het wel voor je kan afhalen. Bootvluchtelingen steken er de zee voor over… Ik was trots op mijzelf zo zonder bi ba bijna boosheid. En dan zie je toch weer bij de uitgifte mensen spullen bekijken en ze niet willen of een ontevreden gezicht hebben. Inhouden die bi ba bijna boosheid Ing, ze hebben dan geen echte honger want dan eet je alles. En ze zijn niet boos op jou, wel op de situatie waarin ze zitten en dat ze naar de Voedselbank moeten. Ik was weer trots op mijzelf. Voor sluitingstijd waren twee cliënten onbereikbaar en dan zit je dus met twee voedselpakketten over. De langhoudbare spullen bewaren en de dag spullen verdelen en een paar dingen helaas weggooien (zo zonde) en deze cliënten krijgen een waarschuwing. Bij drie keer waarschuwing vlieg je onze Voedselbank uit want er zijn grenzen, hoppa. Ondankbaar zo voelt het als vrijwilliger en met gelijk in het achterhoofd dat cliënten het soms ook niet kunnen helpen, ze kunnen niet anders. En zo vlieg je dan zelf de Voedselbank weer uit, de zon in en je laat het bijna los. Op weg naar huis bedenk je hoe je de problemen die de bi ba bijna  boosheid hadden veroorzaakt zou kunnen omzetten in een blije situatie. En als je dan je eigen voordeur invliegt ben je eruit en laat je het bewust los.

Vandaag even stilgestaan bij schapen met lammetjes op een stuk groen, te lief die zwart bruine lammetjes met aan allebei de oren een groen label. Groene labels in het groene gras en niks arme lammetjes want ik heb ook oorbellen. Misschien zouden ze zo in het nu de lammetjes iets modernere oorbellen kunnen geven, kijkt leuker. Ik had nu de gedachte van een zelfscankassa, men pakt een lammetje en het linkeroor is de normale prijs en het rechteroor de bonus prijs. De raarste ideeën gaan zo door je hoofd heen. Ook twee net geboren gansjes achter mamma aan op het water en ik wilde ze zo graag uit het water halen om ook te labelen. Linkeroor is dan een tommietommie die ze naar vrije landen laat vliegen en het rechteroor is een route naar een gasbak, hebben ze nu nog een vrije keuze. Ik zal maar niet schrijven wat voor vorm ik in gedachte had voor de label. Vorige week zag ik echt weilanden vol met ganzen en volgens een kenner gaan boeren daar niet vrolijker van worden, ze eten het gras op en poepen het onder. Minder koeien in de weilanden? Misschien de ganzen voor de rechtbank slepen. Het was wel een fantastisch gezicht de weilanden vol met ganzen, blij dat ik ze nog in levende lijve heb mogen aanschouwen. Mijn eend met elf kleintjes heeft er nu nog twee, de verdachte is een grote rat. Ik zag hem lopen en hij liep mij een beetje te voldaan… Fuut fuut en ik zag een fuut live een visje opeten. En wat te denken van alle meerkoeten die nu op de nestjes zitten, ook leuk. En dan nog iets opmerkelijks het stikt van de bonte kraaien, wat doen die allemaal in ons land? Er ging er deze week een op de band van mijn geparkeerde fiets zitten en ik hield mijn hart vast en vertelde hem wat een nieuwe band wel niet ging kosten. Het beest was totaal niet bang voor mij en had lak aan mijn verhaal over de band. Is mijn fiets en daar blijf je af en het beest had er wederom lak aan. En ja, als vriendelijk vragen en aanspreken op gedrag niet helpt dan jaag je het beest maar weg. Misschien kan de kraai naar een podoloog die dan een plan voor hem maakt en met het plan kan de kraai vervolgens naar de pedicure die volgens plan gratis twee tenen doet en de nagels knipt en voor de rest moet ie bijbetalen, net als in de mensenwereld. Of hij kan zijn bejaarde buurman vragen of hij de andere nagels willen knippen, zelfredzaamheid. De volgende bonte kraai die ik tegenkom zal ik dit eens voorleggen en ik weet zijn antwoord al, in de kraaien wereld pikt de ene kraai de andere de ogen niet uit…