Wat een pret deze week met alles, ik had gewoon geen zin om iets bewust op blog te zetten. Ik was gisteren weer met mijn vriendin mee naar het ziekenhuis en het bed van het bestralingsapparaat weigerde, het bed had ook even geen zin. Zelfs de techniek kan soms haperen en dan moet er iemand komen om het euvel te verhelpen. We waren gelukkig toch snel klaar en omdat koffie en soesjes thuis goedkoper waren dan in het ziekenhuis, hoppa door naar huis. In de middag door naar de Voedselbank en mijn idee werd door mijn collega’s na wat Voedselbank vragen in een keer aangenomen. Geen avond vergaderen met moties van wantrouwen voor nodig. De naam halal pakketten schaffen we af en of je nou geen vlees eet omdat je het van je geloof niet mag, vegetarisch bent of een ander overtuiging hebt, gelijkheid. De keuze is een pakket met vlees of een pakket zonder vlees, punt. En als er dan nog iets in het pakket zit wat je niet mag dan geef je het weg aan iemand anders, punt. Het kan maar duidelijk zijn. Het is net politiek bij onze Voedselbank, onze eigen vrijwillige partij. We zouden zo in de gemeenteraad kunnen en ook de nieuwe burgemeester kunnen aanleveren. Geen enkel probleem als je problemen ziet en in oplossingen denkt. En zeker als je ook denkt dat een burgervader of vrouw tussen de mensen in hoort te staan en niet ver boven de mensen hoort te staan. En als je dan ook nog tevreden bent met een glas wijn van 3 euro en deze 3 euro zelf op de bar deponeert dan sta je heel erg in het nu, lol.

En dan nog wat andere dingen zomaar meerdere malen van de straat geplukt afgelopen weken. Gewoon even benoemen omdat het leuk staat voor later zo op blog… Mensen die overlijden en in een huurwoning zaten van 400 euro en die na een kleine opknapbeurt opeens naar 700 euro gaat voor de volgende huurder, hoppa en omhoog. En de wanhoop in bloedglucoseland… De mensen schreeuwen werkelijk om betaalbare apparaatjes om hun bloedglucosewaarde te meten. Het bestaat al en Pietje uit de huurwoning van 700 euro kan dit echt niet zelf betalen. De witte vingers doen zo’n pijn van het prikken… Het is heel erg dat niet iedereen nu al kan profiteren van deze vooruitgang. Pietje wil geen mobiel om mee te kunnen betalen, Pietje wil dat de zorgverzekeraar zijn bloedglucose-sensor vergoed. Bewust van… En wat te denken van mensen die onverzekerd in het ziekenhuis opgenomen worden voor een tijdje en het advies krijgen om voor de revalidatie naar het geboorteland te gaan omdat hier de revalidatie zonder verzekering regelen een hele klus gaat worden. Je kunt besparen wat je wilt in zorghollahoppaland, waar het erin komt daar gaat het er aan de andere kant weer net zo hard uit. En de kinderen die al als kleuter toetsen moeten maken op school en zo van toets naar toets moeten hoppen tot groot verdriet van alle ouders, hoppa. Het is allemaal te leuk om naar te luisteren zo tussen de mensen in…nu nog oplossen samen.

Ik had gisteren een rustdag en weer lekker alles gelezen wat ik niet had willen missen. Een lekker dag je in de zon bij de eenden aan het water en even rust voor mijn knie. Ik had zaterdag genoeg gelopen in Zwolle. En weer genoeg om te overdenken zo bij de eendjes. Ik had het er zaterdag met mijn vriendin nog over in de trein weer naar huis, waar andere mensen stil blijven staan daar denken wij zeker vijf stappen vooruit. Het was zaterdag in Zwolle ook Valentijnsdag en wij gingen met een hartjestaart op visite. Later in een koffieshop kregen wij hartjes in de room van onze koffie, zo leuk. We brachten zelf netjes onze kopjes en bordjes terug naar de kassa en dit had niet gehoeven in Zwolle. “Onze normen en waarden” en de horecamedewerkster had thuis weer iets te vertellen die avond, lol. Ik had zelf ook nog een bericht voor de Valentijn en hoe lief ook, hij gaat het niet worden voor een samen. Liever alleen en pret met vriendinnen dan iemand die niet bij mij past. Ik ben gelukkig nog geen vijftig dus ik val niet in de doelgroep die bewust alleen wil blijven, lol.

Ik voel mij altijd erg thuis in Zwolle en er was ook nog carnaval. Wel leuk al die verklede mensen op straat en wat maken sommige mensen er dan een werk van, prachtig. Wij besloten om nog een stukje carnavalsoptocht te kijken en ook die was erg vrolijk. Ik word altijd erg blij van het kijken naar vrolijke mensen. Het boer op de tractor gehalte was erg hoog en daar hadden wij weer lol om. Als je vrijgezel zou zijn en je zit in zo’n cabine op je tractor dan pimp je hem toch op met je telefoonnummer? Van zo’n tractor zou zoveel meer te maken zijn in zo’n optocht. Misschien mag dit weer niet in verband met regeltjes, ik weet het niet. Als die grote wielen dan zo dichtbij je komen dan denk je toch even aan of de boel wel verzekerd is. Een ongeluk zit in een klein hoekje en kan overal gebeuren. Het was een vrolijk gebeuren daar in Zwolle. Even geen beelden van aanslagen op de televisie en even geen beelden van ander geweld. Even genieten onder het wakende oog van de Peperbus.

Het belooft weer een prachtige dag te worden vandaag met veel vreemde geluiden, geen carnavalsoptocht voor nodig. Er is weer een week om en wij hebben gelachen, zeker… Ik heb zelf erg gelachen om de kop boven een artikel, burgemeester timmert woning dicht. Ik zag de beelden al voor mij, van een burgemeester van het volk die eigenhandig met een hamer een pand aan het dichttimmeren was. Ik zag de stropdas al tussen hamer en spijker zitten… En dan bederven ze weer je plezier met de eerste zin onder de kop, de burgemeester heeft vandaag een woning laten sluiten. Geen wonder dat er steeds meer mensen in hun verwarring vreemde dingen gaan doen, lol. Je kunt mij dan echt wegdragen na zo’n bericht, sterker nog, ik kan hem niet eens aflezen door de tranen van het lachen in mijn ogen.

En ik kreeg nog mooiere beelden voor mij. Ik zag mijzelf al voor de Voedselbank flessen wijn gaan kopen van zo’n 130 euro en die dan gaan declareren en vervolgens de flessen met mijn team gaan leegdrinken, hik. Of met alle vrijwilligers uit eten gaan en dan de bon al hikkend declareren bij de administratie. Of een paar setjes lingerie van het duurste merk aanschaffen onder het mom van wij hebben het zo koud bij de uitgifte en declareren die bonnen, hik. Na een tijdje gaat dit natuurlijk opvallen en dan ga ik gewoon zeggen dat iedereen het opblaast, hik. Niets aan de hand, hik, gewoon mij in mijn functie laten zitten, hik. Iedereen doet het, hik, zelfs mensen met voorbeeldfuncties, hik. Eerlijke mensen bestaan niet, hik. Ik zal het nooit meer doen, hik. Ik zou er zo een leuk filmpje van kunnen maken. De realiteit is als wij met het team uit eten gaan dat wij dan zelf de rekening betalen en met feestjes zelf hapjes en drankjes hebben van overbodige artikelen en dat wij onflatteuze bodywarmers moesten aanschaffen tegen de noodzakelijke kou. Hoe mooier hadden wij het toch kunnen maken, lol.

Wat erg mooi was afgelopen week dat was een groeps-chat. Geen opsporingsprogramma op de televisie meer voor nodig in het nu, alles te volgen via de chat! Een oud collega ging samen met haar man en adoptiezoon op rootsreis naar Haïti. Alles te volgen via de groeps-chat en wat ontzettend mooi dat je dan een foto krijgt waarop hij samen met zijn eigen biologische moeder en vader staat. Petje af voor deze adoptieouders die er werkelijk alles voor doen om hun zoon een toekomst te geven. Nederlandse mensen doen daar goed werk met Stichting Naar School in Haïti. Er gaan daar inmiddels ruim 1000 kinderen naar school en zo hebben zij kans op een beter bestaan. Als je dan een foto ziet van een klein kindje met bijna niets aan bij een hutje dan zijn wij hier zo rijk. Ook mooi dat je dan een school ziet waar de leerlingen allemaal beginnen met het Haïtiaanse volkslied. Misschien ook iets om hier in te gaan voeren? Uit volle borst elke ochtend het Wilhelmus, ik zie al een Kamervraag aankomen en ik hoor de hamer al, lol.

Met het de training voedselveiligheid nog vers in het brein, ik was gisterenochtend in het restaurant van een ziekenhuis in Amsterdam samen met mijn vriendin. Een onverpakt croissantje met kaas voor 3,75 euro en dan mag je toch wel verwachten dat ze kunnen vertellen of het allergische reacties kan veroorzaken, lol. Ik was te moe om de vraag te stellen en mijn vriendin ook na de bestraling. Ik snap trouwens al die foto’s of teksten op pakjes sigaretten niet, neem een klas een keer mee naar dit ziekenhuis en voor altijd genezen, zou je denken. Ik kreeg een uitleg en in het nu is alles toch wel knap. Op een beeldscherm stonden al haar gegevens en zelfs de standen van de steunen op het ligbed van de vorige keer stonden in de computer. Zo ligt iemand binnen korte tijd al klaar voor de behandeling. Laserstralen, mooie groene stralen en Einstein, denk je vast niet als je daar ligt… Ook een mooi schrijven op de muur daar, over een appelboom en blauw licht. Wel een beetje gelachen nog en gelukkig is er weer iemand die haar en het gezin een beetje gaat helpen met wat dingen. Hoe zot kunnen dingen soms lopen.

Later weer door naar de Voedselbank en natuurlijk zo voorspelbaar… De bus ging open en wij natuurlijk als kleine kinderen expres niezen boven de kratten. De grappen waren weer niet aan te slepen. Toevallig hadden wij ook een nieuwe cliënt met allergieën en we konden de boel dus mooi uitleggen, waar zo’n training al niet goed voor kan zijn. Het bracht mij wel tot de vraag: waarom krijgen mensen wel een halal voedselpakket en geen glutenvrij voedselpakket? Wat is het verschil tussen iets niet eten vanuit geloofsovertuiging en iets niet eten vanuit gezondheidsrisico’s? Je kunt je weer suf denken over zoiets. Waarom de een wel een speciaal pakket en de ander niet? Het is gewoon geen doen om voor iedereen een op maat gemaakt pakket samen te stellen en wij noemen het dan ook maar een pakket met vlees of een pakket zonder vlees. Ruilen en doorgeven van artikelen mag. Wij geven iets en het is aan de ontvanger om er mee te doen wat hij of zij wil. Ja, ik ben uitgedacht en weer door, hoppa. De Voedselbank certificering brengt een hoop pret met zich mee en ook voordelen. Ondernemers zijn nu meer genegen om voedsel te doneren omdat zij weten dat wij er bewuster mee omgaan.

Ik schreef eerder deze week over Heidi en Geiten-Peter en toevallig hadden wij Amaryllissen om uit te delen. De naam Amaryllis komt uit de Griekse mythologie. Amaryllis was een verlegen meisje dat verliefd werd op de herder Alteo. Ook een mooi verhaal en als de bloem uitkomt dan zal je liefde beantwoord worden, lol. De bloem is ook een symbool voor succes na een gewonnen strijd. De cliënten vonden de bollen zonder bloem al leuk. Misschien komen ze over dertig dagen wel met een nieuwe liefde bij de Voedselbank, lol.

In het kader van vrijwilliger zijn bij de Voedselbank mochten wij gisterenavond vrijwillig naar een training voedselveiligheid. Een stukje bewust maken van…  Het ging ook over HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) een voedselveiligheidssysteem. De Amerikaanse NASA bedacht het HACCP systeem in de jaren 60 om het eten voor astronauten te controleren. Dit wist ik dus niet en zo zat ik er niet voor niets. Weten is (m)eten bij onze Voedselbank en leren is bewust worden van. Bij het verwerken van voedingsmiddelen kunnen er dingen misgaan, wat de veiligheid van ons eten in gevaar brengt. Bedrijven die voedsel produceren of verwerken moeten mogelijke risico’s beschrijven in een voedselveiligheidsplan. Dit is een HACCP-plan. Alle voedselverwerkers zijn verplicht een HACCP-plan op te stellen. HACCP valt onder de Europese wetgeving. Om de boel nog leuker te maken was de training in de Johan de Wittlaan. Iemand van vroeger die ook een wiskundige was en zich ook bezig hield met het doorrekenen en evalueren van risico’s. Hij keek vast ergens mee gisterenavond naar de presentatie over de risico’s van voedsel. Ons team bezit over veel plezier en humor. Iedereen deed zijn uiterste best om toch wat serieus te blijven en op wat uitglijders na konden we de avond toch tot een goed einde brengen, lol.

Ook ik moet dan soms mijn mond bewust dichthouden en helaas schoot mijn mond bij twee dingen toch open. Als iemand vanuit het hart potjes zelfgemaakte jam maakt voor onze Voedselbank dan mag dit dus niet. Je weet niet of deze persoon volgens de voedselveiligheid heeft gewerkt… “Ik hoop toch zo dat het een keer oorlog gaat worden en dat mensen geen eten hebben en dan wel zelfgemaakte jam mogen eten.” Het was eruit voordat ik het wist, emoties… De tweede keer was bij de nieuwe regels die gaan gelden voor de allergieën. Iedereen die voedsel verkoopt moet dan kunnen vertellen of er bijvoorbeeld noten in een product zitten. Fabrikanten moeten alles verplicht op de etiketten zetten. De marktkoopman moet kunnen vertellen wat er in een broodje zit. Vroeger kon je zoiets nog ruiken als je een beetje alert was en in het nu met alle toegevoegde smaakstoffen kun je dit niet meer. En daarom maken we ervan dat het bewust duidelijk moet gaan worden. Niets mis mee dat er op verpakkingen staat wat er allemaal inzit, je kunt ook doorslaan. In Amerika kun je gewoon testers krijgen en die stop je dan bijvoorbeeld in je broodje en dan geeft de strip aan of er noten inzitten of niet. De kennis is er om dit soort dingen op de markt te brengen in het nu en waarom komt het er dan niet? Verzekeringen willen het niet vergoeden? Blijft weer feit dat we eigenlijk gewoon niet meer weten wat eerlijk en puur voedsel is en net als met zoveel dingen, de basis is doorgeschoten. Je maakt voedsel minder en minder en het echte product blijft over, hoe simpel kan het weer zijn… Terug naar de basis en zelf bewust nadenken is zooooo moeilijk.

Verder kwam alles voorbij wat met voedselveiligheid te maken had en voor mij en mijn team was het allemaal logisch. Je gaat niet met diarree voedsel bereiden en je gaat niet met een snottebel en al niezend eten bereiden. Overigens kunnen ze beter eens in de verzorging gaan kijken want daar is de ellende volgens mij het grootst. Een snipverkouden vriendin van mij ging onlangs naar haar tante die op sterven lag. “Door jou gaat je tante dan zeker het hoekje om,” was mijn humor reactie. En tegenwoordig is ziek melden reden voor ontslag en in de zorg werk je dan ook maar liever door. Baan gaat voor gezondheid anno 2015. En toch, ik denk best wel vaak, waar zijn we in hemelsnaam allemaal mee bezig op de wereld…

Nou kloppen de weerberichten wel vaker niet en als je dan bij iemand aan de thee zit en opeens hoort dat het mistig aan het worden is buiten dan kijk je toch even vreemd op. Mist? Nou nee, er staat een oude boom te roken… Tot het tegendeel bewezen is en wel afgaande op eigen bewuste waarnemingen voordat de boom begon te roken, jongelui. En dan sta je dus emmertjes te vullen met water en door te geven aan de buurtgenoten. En net toen wij dachten dat de boom uit was kwam er weer rook uit een ander gat van de oude boom. Nog meer emmertjes water en met een ladder en een tuinslang werd de boom tenslotte gered, samen. Als je goed luisterde dan kon je de zucht van de boom horen. Een zwarte dag in zijn toch al oude leven. Lol, jongeren mogen niet meer roken op het schoolplein, nou dan doen ze dit gewoon op een pleintje bij een boom. Dat ze staan te zoenen onder de boom daar geniet de boom van, sigaretten roken heeft de oude boom ook generatie op generatie zien doen, alleen brandje maken in zijn bast… Waar rook is daar is vuur en als je met een paar emmertjes water alle brandhaarden op de wereld zou kunnen blussen dan ga ik met liefde weer emmertjes vullen.

Ook grappig, ik had vroeger een karretje en ik ging dan meestal op zaterdag samen met nog wat kinderen het oude papier wegbrengen en we kregen dan een paar dubbeltjes. In het nu doen inwoners van Rotterdam ook zoiets met Afval Loont. Gescheiden afval aanleveren en je kunt er geld voor krijgen, erg leuk. Bij ons halen verenigingen ook oud papier op en met zoiets zullen zij dit dan weer gaan merken. De een zijn papier is de ander zijn papieren dood. Het is erg leuk om te zien allemaal, de zoekende wereld in het nu. We hadden al het klavertje twee en nu hebben we weer een tweemans denkpartij erbij. Eenmansfractie, tweemansfractie, nu nog een baan en wat bobsleeën en op naar de Olympische Winterspelen voor goud. Sponsor bedenken en hoppa. Het zal toch niet echt gebeuren in het nu dat niemand met de nieuwe rekentoets meer verder komt dan een en een is twee?

Een van de grootste warenhuizen in ons land is er voorlopig nog. Toch best grappig als je zo eens om je heen verneemt wat de mensen wel bij dit warenhuis kopen. Volgens veel mensen: “schone toiletten en daarom gaan we er altijd even heen.” Is het werkelijk zo eenvoudig? Je maakt dus op elke afdeling een uiterst luxueus toilet, daar is vraag naar. Je zorgt dus dat de route naar de toiletten een grote marketing happy aangelegenheid gaat worden, dat het zeg maar een feest is om je weg naar het toilet te vinden. Hoe simpel kan het zijn. Voor mij is dit warenhuis vooral een afspreekpunt. Vroeger al in Utrecht, na de roltrappen voor het warenhuis en altijd goed. En dus de puien eruit op de begane grond en een groot open Grand Café met Wi-Fi en je zet er ook nog mensen van wat datingbureaus in en je hebt alweer een etage in het nu. Is het echt zo simpel? De laatste keer dat ik er even binnen was zocht ik een rugtas, niet te betalen en na een toiletbezoek hoppa door naar een andere winkel. Haal die andere winkel in jouw winkel en probleem opgelost, lol. Je hoeft echt niet in Amerika gestudeerd te hebben om in waterrijk Nederland een zinkend schip te herkennen. Onze spreuk van de dag gisteren voor de andere winkelketen die gaat reorganiseren. Online shoppen gaat het worden volgens veel mensen en toch raar dat er dan zo weinig winst te zien is met online shoppen. Het probleem zijn echt de mensen, als je geen vertrouwen hebt en geen geld hebt dan koop je of niets of zo goedkoop mogelijk, bewust van. Als ik van diverse collega’s verneem dat hun Voedselbank wachtlijsten heeft en het de spuigaten uitloopt dan kan daar geen online shop tegenop.

Ook een leuk een bericht over Britse schapen die in het nu uitgerust worden met Wi-Fi-halsbanden met ingebouwde GPS. Geiten-Peter uit het boek van Heidi van vroeger zou zich omdraaien en van de berg afspringen. Heidi, hier hebben we nog geen musical over gehad toch? De boer kan lekker uitrusten of rollebollen met een Heidi in het gras en zijn schapen online volgen. De wetenschap kijkt naar de uitstoot van broeigassen en zo is iedereen weer happy. Of je nu een dier bent of een mens, straks is echt iedereen helemaal te volgen, lol. En de muizen in Nederland worden uit hun warme holletjes verdreven door de boer met water en opgegeten door de vogels. Beter een dode muis op het land en tien meeuwen in de lucht. Muizenmoord op het land werkt obesitas bij de meeuw in de hand. Boeren en meeuwen worden piepend vet. Lachen als een boer met muispijn. Als een muis in het water zitten. De meeuw heeft een muizenstaartje. Het gaat weer een leuke dag worden vandaag…

Beschaving is de norm van gedrag en tegenover beschaving staat barbaars gedrag. Ik vraag mij zo in het nu wel eens af in welke vorm van beschaving ik nu leef. Wat staat er tussen beschaving en barbaars in, hoe noem je dit? Verlichting? Ik ging weer in de denkmodus toen ik las dat de uitgeprocedeerde asielzoekers het zaterdag hadden over bed, bad, brood en beschaving. Het is dus niet beschaafd om uitgeprocedeerde asielzoekers de hele dag op straat te laten? Zij willen niet alleen nachtopvang, zij willen dag en nachtopvang. Is beschaving mensen de hele dag op straat laten zwerven? Als dit zo is dan is eigenlijk geen een land een beschaving. Ik ken ze niet, de landen waar geen dak-en thuislozen zijn. Stel je zou de asielzoekers dag en nachtopvang geven dan moet je dit dus aan iedereen geven, voor de beschaving is iedereen gelijk. Als ik zie hoeveel mensen er geregistreerd en niet geregistreerd dak-en thuisloos zijn dan kan iemand zijn borst gaan natmaken… Het is de grote droom voor een mooiere wereld, iedereen een dak boven zijn hoofd. Logisch gezien gaat dit niet lukken, is nooit zo geweest en gaat ook nooit zo worden. Zolang er woningen op de wereld bewust door oorlogen worden verwoest blijft het bouwen met de kraan open. De oorzaken aanpakken, daar zou het kunnen beginnen. Afgelopen week bij onze Voedselbank was er een gezin die de boel thuis niet meer konden verwarmen. In mijn eigen beschavingswereldje kan dit niet. Ik heb ze een elektrisch kacheltje meegegeven omdat er een kacheltje over was. Mijn team was het volledig met mij eens. Mijn beschavingsgrens was even bereikt… Ik kon helpen omdat er een kacheltje over was en waar haal je zo snel onderdak vandaan voor alle dak-en thuislozen? Waar is er iets over? Wanneer gaan alle oorlogen eens over? Beschaving heeft ook te maken met normen en waarden. Een van mijn vriendinnen vroeg zich pas nog af of het nog wel zin had om haar kinderen normen en waarden bij te brengen. “Ze gaan het er niet mee overleven.” Best wel erg als mensen dit al gaan denken en het geeft aan hoe groot de vertwijfeling soms is in ons landje. Kinderen en volwassenen krijgen trainingen om zelfverzekerder en weerbaarder te worden, bang dat zij het met vriendelijke normen en waarden niet gaan redden. Geen wonder dat ik mij afvraag in welke beschavingsvorm ik nu leef…

Je mag mensen niet kwetsen met spreekkoren en toch is de werkelijkheid dat je nu dus gewoon hoerige ambtenaar mag zeggen? Mijn brein maakt overuren, lol. Net als de kop boven een artikel van een explosie in een woonwijk: Aboutaleb naar getroffen gebied. Mijn brein denkt dan minstens aan de watersnoodramp van Zeeland in het verleden. Hoe noem je zulke dingen dan in het nu als ze zouden gebeuren, wat is de overtreffende trap? En allemaal mensen op straat die nu de naam van verwarde mensen hebben. Mensen zijn in de war en hoe kan dit nou toch? Ga ze persoon voor persoon analyseren en dan weet je het, helpen indien mogelijk en hoppa weer door… Of het verhaal van een medewerker van een supermarkt die in de vroege ochtend een oude vrouw in nachtpon ziet uitglijden op straat en gelukkig helpt. Verwarde patiënten en mensen die niemand hebben die op ze let of even aan iemands aandacht ontsnappen. Misschien een leuk nieuw beroep voor in het nu, bejaardenvanger? Ik voel zelfs een televisieshow aankomen…  Een klein bejaardenhuis met maar liefst twaalf mensen met longontsteking en waar het personeel zich de tandjes loopt. Griepprikken die niet werken. Rouwadvertenties waarin verpleeghuizen een schop na krijgen van de overledene, je zal er maar werken en wel je best doen. Kunnen er in deze advertenties geen namen komen in plaats van in zijn algemeenheid… Ik ben dood en met dank aan… Ouders met thuiswonende kinderen van in de twintig die nog steeds de ziektekostenpremie en alles voor de kinderen betalen terwijl de kinderen wel alle dure feesten aflopen. Waarom kun je in de baas zijn tijd naar de dokter en de tandarts en krijg je daar uren voor? Waarom moet de werkgever jouw bezoekjes betalen terwijl je snipperuurtjes kunt opnemen of zelf iets langer kunt doorwerken na zo’n bezoek? Als zo’n bezoek niets te maken heeft met opgelopen letsel bij de werkgever zou ik dit niet meer dan logisch vinden. Een krant die iets schrijft zonder de kennis te nemen van het werkelijke verhaal en later hoor je er natuurlijk niemand meer over als anders blijkt… Mensen die niet meer naar hun zin op het werk zitten door reorganisaties en tegen een burn-out aanzitten. De energielabels van woningen die niet kloppen en dat je ze zelf kloppend moet gaan maken. Een driejarig kind kan ‘waar’ vragen beantwoorden en dus geschikt om naar school te gaan. Waar brengen jullie mij heen op driejarige leeftijd?  Er zijn slimme kinderen die ook al de ‘waarom’ vraag kunnen stellen. Waarom brengen jullie mij naar school? En de bollebozen vragen: wie is Diederik mamma? De wereld om mij heen lijkt wel steeds gekker te worden. Crazy Sunday…

Ik probeerde om mij gisteren te verplaatsen in een zwangere vrouw op blote voeten in het buitenland op de vlucht voor mensen omdat haar geloof deze mensen niet aanstaat. Of in een arbeider ergens in een veld ver weg wiens lijf zeer doet van het zware werk en hij wel moet werken anders heeft hij geen eten. De raarste dingen gaan zo door je eigen hoofd heen als je besluit om je een dagje ziek te melden. De reden dat je knie pijn doet en je alleen kunt strompelen. Gelukkig vragen ze anno 2015 niet eens meer als je dan belt om je ziek te melden wat je hebt, een beterschap kon er nog net wel vanaf. Happy dat ik wel mensen om mij heen heb die je dan helpen. Een vriendin kwam mij ophalen en wij naar de dokter om een verwijsbriefje te halen voor een foto in het ziekenhuis. Je zal maar niemand hebben en je moet eerst naar de huisarts en dan nog naar het ziekenhuis… Mijn vriendin was voorbereid op een wachtdag en had nog even een thermoskan met koffie meegenomen en een zak vol gevulde koeken en andere overlevingsspullen. Tot hilariteit van de medewerkers gingen wij daar dus koffie zitten drinken vanuit haar thermoskan en een lol dat wij hadden. Na de foto weer naar huis en dan later in de middag naar de huisarts voor de uitslag, inmiddels was de stijfheid uit mijn knie en in het kader van de zelfredzaamheid en met mensen uit andere landen in gedachten, ik besloot om zelf naar de huisarts toe te rijden. Met een recht been ging het wel, wat kun je wel en wat kun je niet, lol. De arts dacht aan kniebanden/meniscus en pas over 14 dagen zullen we het zeker weten, weer te lollig. De arts dacht dat het met een sisser voor mij zou gaan aflopen en altijd van het positieve uitgaan. Je kunt dan bij de pakken neer gaan zitten, schiet zo weinig op en er waren zoveel te lollige dingen om mij heen op deze dag dat chagrijnig worden er niet inzat.

In de avond de Griekse economie draaiende gehouden door gewoon uit eten te gaan zoals was gepland bij een Grieks restaurant. Voordeel dat een andere vriendin je dan weer thuis komt ophalen en je weer netjes thuisbrengt. Zo help je elkaar samen. Vooral tijdens het eten niet over je knie zeuren en genieten, die knie blijft toch wel. Ik las toen ik thuis kwam een stukje over dat werkgevers de ziektekosten niet meer kunnen betalen en ik had weer lol. Het is een andere manier van denken volgens mij van zowel werknemer als werkgever. Wat kan iemand wel en wat kan er wel… Je kunt om te beginnen eens als werknemer vragen wat er aan de hand is en wat iemand nog wel zou kunnen doen, desnoods vanuit huis. Mijn vriendin vertelde mij over een collega wiens contract afliep en wel mocht blijven. Deze collega deed dit niet en blijkt nu gewoon een uitkering te vangen en verplicht te moeten solliciteren… Hoe is het allemaal toch mogelijk in dit land… En ik maar mijn best doen om maandag weer aan het werk te kunnen terwijl een ander niets mankeert en gratis geld vangt. De werkende mens wordt het spuugzat dat is een feit. De potjes zijn voor mensen die echt ziek zijn of ongewild werkeloos worden (en blijven) zoals de mensen bij de grote winkelketens… Ik sta niet alleen hierin met mijn mening, weldenkende mensen om mij heen delen mijn mening ook. En dat veel salarissen te hoog liggen is ook een feit, breng je de salarissen terug dan hoeft er niemand vanuit het buitenland hier te werken. En gecombineerd met een basissalaris voor iedereen, neem je ook een stukje onrust weg. Alle regeltjes voor de werkgevers kunnen ook zeker voor de helft minder zodat zij een wel winst kunnen maken en met deze winst weer kunnen investeren. De balans is volkomen weg, mijn werkelijkheid om mij heen. Tja, als je even niet vlug kunt lopen dan probeer je vlug te denken, lol.