Op 21 maart zijn er bijna overal gemeenteraadsverkiezingen in Nederland. In het kader van de gemeenteraadsverkiezingen was er afgelopen vrijdagavond een debat met landelijke leiders in Amsterdam. Ik zie het nieuwe straatnaambordje al voor mij….Baliedebat09-02-2018straat. En dan is er toch een waslijst met goede dingen en met slechte dingen onder te vermelden… Ik vind het niet zo raar dat mensen niet meer gaan stemmen. Juf Ank ontbrak om de boel in het gareel te houden en pret. Hallo allemaal, zijn jullie niet goed bij jullie hoofd, doe eens normaal zoals was beloofd, stamp niet met je voeten en zet je handen niet in je zij en doe het voor de kiezers en mij… En voor de zoveelste keer, om mensen naar de stembus te krijgen, gebruik eens eenvoudige taal. Ambivalent zegt heul veul mensen helemaal niets… Het was weer enig om te zien en ik ben zelf met leuke andere dingen bezig, binnenkort te lezen. De afgelopen week was er hier ontzettende herrie in de lucht en het was donker en ik kon niets zien. Ik zag later de weilanden verderop weer vol ganzen zitten, ik hoorde de ganzen dus thuiskomen. Het zijn er wel erg veel en straks komen er allemaal kleintjes bij. Ik vind zelf dat ze wel wat vroeg weer thuis zijn, of zijn ze op doorreis? Ze zullen zich wel aanpassen aan de natuur. Ik heb zelf in de winter al een paar keer met een jas aan in de zon gezeten, best lekker, aanjassen in de winter. De echte winter gaat nog komen, alles is anders aan het worden, bewust van. Buiten eigen land zijn er genoeg dingen om blij van te worden. Noord en Zuid-Korea, samen een vlag dragen op de Olympische Spelen. Nu allemaal doorzetten en zorg voor blije inwoners die bij elkaar op bezoek kunnen gaan in het buurland. Het is echt niet zo moeilijk allemaal…begin ergens… En we mochten weer trots zijn op ons eigen Nederland met plakken brons, zilver en goud op de Olympische Spelen. Ik zit nog met een ding… Ik zoek nu alleen nog iemand die mijn brein kan uitleggen waarom de gaskranen bij Groningen dichtgaan en de proefboringen bij Schiermonnikoog weer beginnen.

Ik stond in de vroege ochtend op een brug en er waren heel veel eenden, zwanen en andere zwembeesten. Aan een kant van de brug was een wak in het ijs en daar zwommen een paar eenden. Ik stond het wonderschone plaatje te bekijken vanaf de brug totdat de eenden vanuit het wak naar mij op de brug waggelden. Hee vreemde eend bij onze bijt, zei een eend tegen mij. Dag eend, waarom komen jullie naar mij toe? Wij willen brood, jullie mensen geven ons altijd brood. Helaas, ik heb slecht nieuws voor jullie allemaal in de eendenwereld, brood aan jullie geven is niet meer wenselijk. Te veel mensen, Te veel voeren, Te veel overlast maken geen brood. Ik heb hem op een flyer gezet voor jullie dus hang deze spreuk op zodat jullie het waarom snappen in eendenland. WAAAAAAAATTTT? Jullie mensen plempen de heule aarde vol met wegen en huizen en het is nooit genoeg en wij zoeken ons suf naar voer en nu krijgen wij ook al geen brood meer? Sorry eend, we zitten in een tijd van veranderingen… En besef dat het voor mij als mens ook moeilijk is om mee te gaan met alle veranderingen. Er is bij ons nu een meldpunt voor het voeren van eenden. Stel ik geef jullie brood dan belt die mevrouw van de overkant het meldpunt en dan komt er handhaving en noemen ze mij de eendenvoerder van het dorp. Het is beter voor jullie en het water dat er geen brood meer in het water komt. WAAAAATTTTT? En alle lozingen die jullie mensen in onze vijvers doen, dat is bewust onze vijver verzieken. Misschien kunnen jullie als mensen eerst eens bij jullie zelf beginnen? Jullie zijn de lelijke eendjes, wij niet… Ja eend, je hebt wel een punt. Ik zal het doorgeven in mijn mensenwereld en misschien komen we er dan samen uit, eendracht maakt macht. Het goede nieuws is wel dat wij in Nederland van het gedogen zijn en dat een oma met een kleinkind jullie nog wel een oud korstje brood mag geven. Zo raken jullie steeds minder verslaafd aan brood, de langzame afbouw en over vijf jaar weten jullie niet eens meer wat brood is. Verdrietig loopt de eend terug naar het wak en ik hoor hem nog net zeggen, jullie mensen maken ook met alles de dienst uit…

Ik had nog vrije dagen over en ik heb de afgelopen week wat in de Hollandse vrije weide gelopen. De Dappermarkt was leuk in Amsterdam. De thermoskannen met koffie voor de mensen achter en in de kraampjes waren er nog, net als heul lang geleden, sommige dingen veranderen niet of langzaam. Ik ging voor de eerste keer met een vriendin naar Space Expo in Noordwijk en we hebben erg gelachen in de simulator. Het was net de trilplaat in de sportschool. Je zal toch maar een vreemde vogel vanuit de ruimte tegenkomen en wat zeg je dan? Hallo allemaal wat fijn dat jij er bent…ben je voor het eerst hier of ben je al bekend? Ik ben Ingrid en wie ben jij? Er was voor ons verder niets nieuws te ontdekken bij Space Expo en dus op naar Katwijk aan Zee. Ik had bij Space Expo iets gelezen over de zeespiegelstijging en er kwam al snel een vraag bij mij op… In welk jaar zal de ondergrondse parkeergarage in de duinen bij Katwijk aan Zee onder water komen te staan? Zal de parkeergarage straks als overloop gaan dienen net als de uiterwaarden bij de rivieren? Afijn, vrije dagen en dus niet al te lang over nadenken… Katwijk aan Zee is een leuke plaats. Het is ook ideaal om er een keer met je oude moeder te gaan winkelen. Wij zagen namen van kledingwinkels waarvan onze moeders gaten in de duinen zouden springen van vreugde… Er waren genoeg winkels voor jong, middel en oud en er waren vrolijke voorjaarskleurtjes. Ze waren al bezig met het neerzetten van de strandtenten en nog een maand en we kunnen weer in de zon zitten op het strand, heerlijk. Ik heb zowaar nog iets bijzonders meegemaakt, grondtrillingen. Ik zat lekker aan mijn bakkie koffie bij een vriendin en het leek opeens of ik op een boot zat, een heel apart gevoel. Ze zijn daar aan het bouwen en door de trillingen bewogen zelfs de keukenkastjes. De scheuren zitten al in de buitenmuren van het huis van mijn vriendin en bij de buren ook. Ja lieve mensen in Groningen, ook in Noord-Holland scheuren de huizen… door de huizenwinning. Niet bij alle winningen heb je vrienden. Bij mij verderop komen ook nieuwe huizen en ze zijn aan het heien. Het ritme is best leuk van het heien, heimuziek, alles heeft een ritme.

Het was een snelle maand januari met de nodige humor, vreugde en leed. Er was storm en code rood en er lag bij mij een dakpan in de goot. De takken van een boom lagen over mijn auto heen en de storm verdween. In de provincie Groningen ging de aarde op en neer en in de stad Groningen later weer. De aarde blijft beven en beven en gelukkig op aarde ook nieuw leven. Ik zag een geit met het bloed nog aan zijn lijf, echt niet mooi en een klein nat lief lammetje in het hooi. Er kwam ergens een baby meisje bij en iedereen blij. Mijn verkorte dichtversie van de afgelopen tijd…

Ik ben verder met een vriendin een lijstje aan het maken van standbeelden die wij nog willen zien voordat ze weg moeten en pret. Blijft de vraag van wie je in deze tijd nog een beeld kan neerzetten in het openbaar? En straatnamen? Niemand is alleen goed in zijn leven. Ik zie de nieuwe straatnaambordjes al voor mij met de naam van iemand en dan met kleine tekst eronder een paar goede dingen en dan ook nog dat deze persoon wel met het vliegtuig op vakantie ging en bij koraalrif dook. Het zijn met een beetje humor bekeken absoluut leuke tijden zo in deze eeuw… En nooit een saaie dag, mijn mond valt nu vaak twee keer per dag open in plaats van een keer per dag vanwege de verwondering over bepaalde dingen. Iemand zei dat in de zorg alles valt en staat met communicatie en dat er op het moment meer valt. Ik vond het een geweldige uitspraak en moeiteloos door te trekken naar bepaalde onderwerpen in het nu. Ik heb gelukkig meer mensen om mij heen met mijn humor zodat we de leukste woordgrapjes kunnen maken over bepaalde dingen. Ik ben gisteren uit eten geweest met een vriendin om onze contracten voor onbepaalde tijd te vieren. Ja, altijd zelf een feestje maken van leuke dingen in het leven. Zo zie je dat de markt dingen vanzelf oplost in sommige sectoren want de flex contracten zijn onbepaalde tijd contracten aan het worden door… personeelstekort en tekort aan goed personeel. Elk nadeel heeft zijn voordeel zou iemand zeggen. Het was ook de maand dat ik toch weer bewust waarnam hoe vaak mensen niet openstaan voor de andere kant van bepaalde dingen. Zo overtuigd zijn van eigen gelijk, wonderlijk. Het beste bericht was een bericht van een koe die niet naar het slachthuis wilde en zich niet liet vangen, er zijn nu zelfs koeien die uit de wei kudde stappen en zelf hun leven willen bepalen. Deze koe wilde geen contract voor bepaalde tijd bij de werkgever en heeft dus nu een contract voor onbepaalde tijd gekregen bij een ander. Zo dom als het achtereind van een koe kan dus ook niet meer in het nu… moeboeha. Mag koe Hermien wel een eigen standbeeld alsjeblieft?

Pfff het is gelukkig weer een nieuw jaar en volgens de sterren binnenkort mijn jaar, het Jaar van de Hond, nou ik zal het gaan beleven. Ik was met de feestdagen naar Classic Christmas in het Concertgebouw te Amsterdam geweest en het was mooi. Ik vond de leiding van de dirigent prachtig, wat was het een genot om naar deze swingende man te kijken en hij leek wel een beetje qua uiterlijk op oom Bilbo uit De Hobbits. Muziek blijft een mooie belevenis. Ik heb verder heel erg veel boeken gelezen en er was prachtig siervuurwerk in de buurt met de jaarwisseling. Het leek mij beter om de eerste dagen van het nieuwe jaar bewust niets op mijn blog te zetten want er zijn zoveel mensen die dan onzin schrijven… Ik heb wel aan het begin van het jaar naar vrienden wat goede wensen overgebracht. Ik zat aan mijn bureau en ik besloot om de groene knop te gebruiken… Via de groene Whatsapp knop stuurde ik boodschappen rond: de beste wensen en dat we gezellige dingen gaan doen dit jaar net als vorig jaar, een jaar vol muziek en dans, de beste wensen en veel lachen dit jaar. Ik ben zo uit want het is blijkbaar zooo 2018 om te laten weten dat je een rode knop op het bureau hebt? Ik begrijp geen snars van deze wereld. Bij mij op het bureau staan andere dingen: een pennenbakje, een flesje water, een kalender en een paar woordenboeken. De enige rode knop op mijn netvlies is de rode knop van het alarm om de nek van veelal oudere mensen. Mocht iemand vallen dan is er de rode knop en meestal komt dan de thuiszorg. Misschien is de gedachte achter een rode knop, help mij? Het is meestal geen goed teken als zo’n ding klinkt in de zorg. Het sprookje van de rode schoentjes is in het nu ook moeiteloos om te zetten naar de rode knoppen, tja. De toespraak van onze koning ging over meer wij. In ons humor huis zei mijn vader heel droog dat hij zeker meer koeien had gekregen want hij vroeg om meer wei. Het is een veeg teken in ’t land dat er steeds meer groepjes ontstaan die niet voor wij zijn. Iets met oorzaak en gevolg? Ik denk dat de koeien in de wei zich inderdaad nog meer wij voelen dan wat mensen in ons land en pret. Ik denk zelf dat het ’t jaar gaat worden dat het erom gaat spannen. Een spannend jaar, welkom jaar 2018.

In de avond van afgelopen woensdag 13 december was er bij ons een sterrenregen te zien in het dorp. Het was net een uurtje zo goed als onbewolkt tussen 10 en 11 in de avond en ik hing uit mijn raam om naar de sterren te kijken en later met het raam dicht want brrrr koud. Het was echt prachtig en net of er iemand op een wolk zat en lichtjes naar beneden gooide… Ik zei steeds bij alle vallende sterren wensen en de wensen voor wat wereldleiders en andere mensen om hun gezonde verstand te gebruiken waren bij mij in de meerderheid, tja. Het is vandaag alweer Kerstmis 2017. Bij ons aan tafel met de kerst ook een gast want niemand hoeft alleen te zijn met kerst. Ik ga eenvoudig koken voor iedereen, zucht, zo niet mijn ding. Nou, als ik eenmaal bezig ben dan gaat het wel. Ik mag eigenlijk niet klagen want er zijn heul veul mensen die geen eens een eigen tafel hebben met eten, bewust van… Niet iedereen heeft leuke dagen en zo op de valreep de afgelopen week nog een condoleance van de moeder van een vriendin. Zij was een aardige vrouw en na mijn scheiding destijds had zij wijze woorden voor mij, de herinnering aan haar blijft. En zo zijn de laatste dagen van dit jaar in aantocht en het nieuwe jaar staat bijna op de stoep. Om de boel op mijn blog even lekker in de genderwaan van het afgelopen jaar af te sluiten… BESTE LEZERS, ik wens jullie gezellige dagen toe en tot volgend jaar.

Eenmaal weer thuis, de bak ellende in de eigen gemeente. De precariodoorbelasting op drinkwaterleidingen. Ik las het eerst als een Engels woord, de precariodeurbelasting… Een fittie tussen de gemeente en het waterbedrijf en wie gaat dat betalen? Niet de smurfen, hebben we niet in de waterleidingen in onze dorpen. Mocht er bij iemand toch eens een smurf uit de kraan gekomen zijn, ik hoor het graag. Best hilarisch, er stonden ingezonden brieven in een van de plaatselijke krantjes. Er is in deze gemeente een overschot van gedrukte plaatselijke krantjes terwijl een van de belangrijkste levensbehoefte water is, tja. Boeren, burgers en buitenlui zoeken altijd naar oplossingen en zo ook hier in huis. Het scheelt al een boel water als wij gaan plassen en poepen op het openbare toilet bij het gemeentehuis. Er is daar ook een kraan en een waterfles van 10 liter is zo vol. Zo winnen we de precariodoorbelasting weer een beetje terug. O wacht openbare ruimte, straks gaan ze belasting heffen op het openbare gemeente toilet, zucht. Altijd de pret overal van inzien en het komt vast allemaal wel goed en anders mag je bij de waterleverancier in termijnen betalen, lief. En een van mijn vriendinnen in deze gemeente was ontploft. Een brief van de thuiszorg voor de cliënt, mantelzorger of familie om de stoep en oprit te vegen met sneeuw en om te strooien bij ijsvorming. Ik kan mij voorstellen dat als je zit te wachten als cliënt totdat iemand je komt douchen dat je niet eerst met de sneeuwschuiver het pad gaat ruimen en pret. Ik las de brief en de tekst was misschien een beetje ongelukkig gekozen voor de soms toch al wat overbelaste mantelzorger… Toch heeft de thuiszorg wel een punt, ik heb soms ook de grootse moeite om bij iemand aan huis te komen en ik weet dan dat er mensen in hetzelfde hofje wonen die goed ter been en arm zijn. Nou met de feestdagen geen gladheid dus voorlopig opgelost… Ik ben sinds een maand overgestapt op een nieuwe mobiele telefoon, de oude was nu echt op. Een goedkope telefoon en niet op afbetaling en met een nieuw goedkoop abonnement, past nu heul goed bij mijn leven. Ik krijg af en toe berichten van mijn nieuwe telefoonabonnementenleverancier en ik had met een vriendin pret over de tekst waarmee zij steeds afsluiten… Wij houden contact. Zoiets zeggen wij als vrienden en vriendinnen onder elkaar en best apart als zij zoiets zeggen… Heeft iemand daar soms met mij geknikkerd vroeger of duikt iemand opeens een keer naast mij aan de bar op? Ik ga binnenkort zelf eens contact zoeken met mijn nieuwe telefoonabonnementenleverancier, gezellig, leuke contacten erbij zijn altijd goed.

Beste reiziger, het eindpunt is station stad Leeuwarden. Na een mooie reis door de Groningse en Friese dorpjes kwamen wij aan in de stad Leeuwarden. De boel bij het station gaat voor miljoenen op de schop en er stonden nu al twee mooie witte beelden. Twee kinderhoofden van elk zeven meter hoog. Ze staan met gesloten ogen in een wolk van mist en beelden de toekomst uit. Wie gaat de mist laten optrekken, dacht ik? Met zijn allen gaan blazen daar een keer? Er staan windmolens genoeg dus daar ligt het niet aan… In Leeuwarden was het sober, een verdwaalde kerstman in een mini autootje kwam langs en er stond een mini draaimolen en er waren een paar kraampjes. Tja, de boel bij het station kost al genoeg, zeiden wij tegen elkaar. In de zon lekker een terrasje gedaan en de stad Leeuwarden is ook prachtig met de huizen en het water. Na de stad Leeuwarden richting huis en zo kwamen wij aan op de kerstmarkt op het Museumplein in Amsterdam. Zo rustig als het in Leeuwarden was, zo druk op het Museumplein. Bij de ijsbaan of te wel de betonblokkenbaan was het nu wel gezelliger. Wat mij echt opviel het afgelopen weekend… De patat was in de stad Groningen lui en in Amsterdam biologisch. Je neemt gewoon net als vroeger een aardappel en haalt hem door de patatsnijder en zie hier, patat. Kunnen we niet gewoon zeggen, verse patat of fabriekspatat? En de kerst is aan het veranderen of steeds minder aan het worden? We hebben toch heel wat wintermarkten, kerstmarkten en kunstmarkten gezien en de nadruk lag toch echt niet meer op de kerst. In bijna alle kraampjes zelfgemaakte producten, van oorbellen tot gebreide sokken tot schilderijen. Ik kan het misschien niet zo goed uitleggen, er is wel degelijk een verandering gaande. De tijd van alles zelf maken komt een beetje terug? In de winkelstraten was het vol overal en toch niet echt veel kopers volgens mij, alleen de nodige dingen. Eten en drinken loopt wel heel goed en misschien is daar een verschuiving te zien? Mensen gaan voor genieten en de gezelligheid van eten en drinken? Het is best apart want waar de automatisering en de robotisering opkomen, ik zie nu ook een beweging van weer terug naar de basis. Voor dit jaar is het afgelopen met de reisjes en volgend jaar weer naar nieuwe bestemmingen, de lijst is nog lang. Een zingende buschauffeur bracht ons thuis, hoe mooi kan een reisje eindigen…

Met mijn reismattie een paar dagen op reis geweest in het eigen land. Beste treinreizigers, net op tijd weg van Schiphol op vrijdag want weer een verwarde man. En zo waren wij als reizigers al vroeg in de mooie stad Groningen. Ik kreeg al van iemand een correctie op mijn zin dat wij naar Groningen gingen… Je gaat naar de stad Groningen, oké en opgeslagen. In de stad Groningen stond een glazen huis om de slachtoffers van de aardbevingen in de provincie te helpen, in mijn dromen dan. Bizar dat in de provincie Groningen sommige mensen de kerst niet in eigen onbewoonbaar verklaard huis kunnen doorbrengen. Da’s ook Nederland. Wij logeerden in een pand met geschiedenis en aan een plein met geschiedenis, aan de Grote Markt. We hadden mooi uitzicht op de d’Olle Grieze, de oude grijze of te wel de Martinitoren. In de nacht voor ons d’Olle griezel toren want we zagen rare dingen bij de torenklok. We hadden even het idee in de film The Shining te zitten, onverklaarbaar. De toren hoort bij de Martinikerk. In de Martinikerk was op zaterdag een kerstmarkt en wij hebben daar erg gelachen. De beeldenstorm met eigen ogen gezien, op de trede van de preekstoel zat iemand met een kind wat te drinken en er stond een springkussen voor de kinderen en er was wijn. Het enige wat ontbrak waren wat kotsende studenten in de kerk en iemand die pillen verkocht, dan was het af geweest. Mensen uit oude tijden zouden zich echt omdraaien in hun graf, de consumptiekerk en pret. Hoe dingen veranderen in het nu, het was wel gezellig natuurlijk… En er was de WinterWelVaart, aan de kades van de Hoge, Lage en Kleine der A lagen historische schepen. Het was echt prachtig in het donker alle verlichte schepen en mijn reismattie werd zeeziek in het ruim van een van de schepen. Ik dacht…oorzaak glühwein en pret. Om de schepen heen was een kunstmarkt. Het was leuk om bij wat mensen naar binnen te lopen in de oude pandjes langs het water. Wij vonden in de stad Groningen alles wat wij nodig hadden: appeltaart, glühwein, bier, rosé, bitterballen, een ijsbaan, een mooie kerstboom en gezelligheid. Het opvallende waren de fietsen overal, heul veul fietsen en zonder kerstversieringen. Voor de prijs van het ontbijt in ons logeeradres kochten wij op de markt een zak croissantjes en in de winkel pakjes sinaasappelsap en door deze besparing konden wij weer een terrasje doen. In Groningen zijn veel jongeren, de toekomstige generatie. Jong zijn in het nu valt niet mee aldus een Stadjer. De jongeren leven net als wij, zo goedkoop mogelijk alles zien te scoren en wat dingen wel luxe doen. Ik weet niet of zij ook op een zolderkamer wonen net als mijn persoontje, toch eens vragen. Er is behoefte aan huurwoningen van 300 tot 500 euro, bewust van en dan is het nog moeilijk om met alle stijgende kosten het hoofd boven de stad Groningen te houden. We kwamen ook armlastige Stadjers tegen en er is natuurlijk een Voedselbank in Groningen. Zo voor de feestdagen veel verhalen van mensen die dakloos dreigen te gaan worden en dan komt de BTW-stijging er nog aan. Er mogen dan veel mensen eenzaam zijn met de feestdagen, er zijn ook heel veel mensen niet blij met de feestdagen, bewust van.

Nederland was voor even wit, code plezier. Ik had er vooral heel veel pret van in de tuin. Ik had een mooie sneeuwpop gemaakt en tegen de kinderen van mijn vriendin met hun penis sneeuwpop voor een school, ja daar kon mijn pop niet tegenop… Ik kroop zelf in de afvalbak en mijn sneeuwpop kreeg ogen van eieren, een mond van een stronk bloemkool en een neus van een afwasflesdop. Mijn sneeuwpop ging steeds schever hangen en het leek alsof ie dronken was en op een gegeven moment bam en einde pop. Sneeuwpoppen zijn net mensen. Ik was tussendoor nog even kaartjes gaan halen in Amsterdam om mijzelf te trakteren op belevenissen. Een nieuw woord mocht bij de kassa tot mij komen… een anoniem kaartje. Ik hoefde geen account en geen nieuwsbrieven. Wie weet kom ik nooit meer bij jullie want er zijn meer leuke belevenissen om voor te sparen… Ik kocht vroeger gewoon een kaartje aan de kassa en nu heet zo’n kaartje dus een anoniem kaartje. Ik heb zelf twee klassieke belevenissen uitgezocht waarvan een zonder zang en ik heb er zin in. Ik ging nog even kijken bij de betonblokkenbaan of te wel de ijsbaan op het Museumplein in Amsterdam. Er hing nog geen sfeer om de baan heen. Het was een beetje wit in de stad en het hagelde en het had wel wat zo de stad. De hoeken van de straten met de kerstbomen verkoop, echt winter in de stad. Het was ook echt winter om te werken de afgelopen week en de mensen kwamen echt niet naar mij toe en dus met de bus, fiets en de voetenwagen naar de mensen toe gegaan. En zo’n mooie val gemaakt onderweg… een knieval. Ik kon hem mooi opvangen en geen persoonlijk letsel. Ik heb een hekel aan filerijden en de drukte op de weg, code dan loop ik rood aan. Het was echt prachtig op de fiets en tussen de witte weilanden door. Ik kreeg in de sneeuw ook nog een nieuw dakraam op mijn zoldertje. Het oude dakraam was heul oud en stuk. Prioriteit een voor het kijken naar de sterren en de lucht is toch wel een goed raam en het is iets warmer. Ik doe dit jaar niet aan kerstversieringen op mijn zoldertje, geen zin in. Het licht gaat steeds meer uit op de wereld en daar helpen mijn lichtjes echt niet tegen. De grote kerstboom in IJsselstein dacht er net zo over dit jaar en pret.