Zo weer even tijd om te schrijven. Ik heb net pannenkoeken staan bakken voor mijn ouders en het is wel even welletjes weer. Jammer dat ik niet voor alle mensen in de wereld die honger hebben pannenkoeken kan bakken, bewust van. Ik vermaak mij thuis en in de regio prima. Een vriendin kwam even in de tuin op bezoek om de sleutels af te geven van de woning van haar broer. Ja een woning leegruimen van iemand gaat ook gewoon door in deze tijd. En dus een zwaaimoment naar mijn ouders binnen en pret. En daar waar ik kan helpen daar help ik en zo stond ik gisterenochtend voor een bijna totaal verlaten gebouw van de woningbouw verhuur. Ik moest er 14 kilometer heen en 14 kilometer terug voor rijden om de sleutels af te geven en pret. Er kwam gelukkig nog iemand naar de deur na mijn aanbellen om de sleutels in ontvangst te nemen. Het voelde best idioot en spookachtig zo’n bijna verlaten kantoorpand en pret. Ik kreeg echt even de neiging om te gaan roepen, waar is iedereen? Ik ging zelf ook even een zwaaimomentje doen bij een andere vriendin en ik bleef na mijn aanbellen op veilige afstand van de voordeur staan. Haar man deed open want thuiswerken. En ik had ze zo allebei gezellig in de deuropening en zij vonden het idee van een zwaaimoment erg leuk. Ik vroeg of het tussen hun samen nog goed ging zo thuis en het ging gelukkig goed en pret. Nog samen lekker een stukje op de motor weggeweest? Ja, ik kon het niet laten deze grap in tijden dat zelfs de motorrijder het moet ontgelden. En gisteren kwam mijn reismattie aan met bloemen voor mijn ouders en via de open voordeur even een zwaaimoment met mijn ouders in de woonkamer en pret. En lekker samen op twee oude fietsen even naar een natuurgebied gereden en daar even in de zon zitten bijkletsen. Er mag hier in Nederland nog best veel en het was ontzettend druk op de weg met fietsers en wandelaars. Een groot deel van het land loopt werkeloos of studieloos thuis, zo heb ik het idee. We hebben ons zitten te verbazen over de meubel en tuin winkels die met Pasen gewoon open gaan alsof er niets aan de hand is. Daarmee zeg je eigenlijk toch gewoon, kom maar allemaal uit huis? Of zijn wij nou debiel? We zullen het ook wel een beetje zijn en pret. Ik vind veel dingen moeilijk te bevatten in deze tijd. En ik heb verder avonden buiten zitten kijken met met sterrenkijker naar Venus en andere verklaarbare en onverklaarbare dingen in de lucht. En zelf vrolijke mondkapjes zitten maken want ik geloof wel in het mondkapje op in de supermarkt en in gebieden waar veel andere mensen lopen. Ik kan ze wassen en er steeds nieuwe stukjes afzuigkap filter of keukenrol in schuiven…

Het ging vandaag weer iets beter en ik heb even gefietst en een paar boodschappen gedaan en later mijn moeder weer onder de douche gezet en haar weer fris en fruitig op de traplift naar beneden op transport gezet en pret. Ik had gisteren nog een ouderwets spelletje Mens erger je niet met haar gedaan en je zou toch denken dat iemand dan niets meer te klagen zou hebben maar het brein zit bij haar anders in elkaar. De sirene die de eerste maandag van de maand om 12.00 uur klinkt die valt er soms bij in het niet hier thuis. Doe dit doe dit doe dit doe dit… Afijn, ik heb gelukkig ook andere dingen om handen en pret. Ik klaag niet hoor, eigen keuze om de boel hier even te verzorgen. Ik vind de lijdensweg die mijn moeder moet gaan wel in en in triest maar dat kan zij zelf natuurlijk anders ervaren, bewust van.… Ik was gisteren aan het denken aan alle mensen die mij hun verhalen van vroeger vertelden. Ik zie mijzelf dan een heleboel jaren verder en dat dan mijn jongste oppaskind binnen komt lopen, inmiddels ook een stuk ouder. Tante Inkie, vertel nog eens over de tijd van voor de corona aan mij? Waren de mensen echt nooit tevreden in die tijd? En jullie konden de hele wereld over reizen? Ja kind, jij was nog een beetje te jong om het bewust mee te maken toen, flarden misschien bij jou? Ja de tijd voor corona was echt absurd en eigenlijk had iedereen er wel zijn buik van vol hoor, althans de meeste mensen om mij heen. Gingen er echt mensen op vakantie met zijn allen tante Inkie, op een boot zo groot als een flatgebouw? En niemand vond dat raar? En hoe reageerden alle mensen toen ze binnen moesten blijven en al het oude bijna niet meer kon tante Inkie? En heeft u mensen verloren door corona? U zag het ondanks het vreselijke van de ziekte voor de mensheid, het wel als een nieuwe kans voor de mensen hè, tante Inkie? En ik kan zo nog wel even doorgaan en pret… Ja het zijn bijzondere tijden en ik leef nu in een belangrijk deel van de geschiedenis van later, bewust van…

Het is alweer april en ik zou in de tijd voor corona gewoon mijn rugzak weer opgedaan hebben en eropuit getrokken zijn. Andere tijden en gisteren en vandaag voelde het als volstrekt hopeloos. Mijn moeder was gisteren dubbel niet in orde en ik stuurde mijn vader die toch ook wel last had van het hopeloos gevoel er even op uit. Hij mocht van mij best even aardappels en appels halen bij de boer op de fiets en een rondje fietsen, beter even. Ik zat de steunkousen van mijn moeder aan te doen en toen kwam er op de radio een liedje voorbij en opeens tranen bij mij. Ik zorgde wel dat mijn moeder ze niet zag. En toen mijn vader terug was, zelf even een boodschap gedaan en op anderhalve meter afstand mijn vriendin gesproken die net klaar was met werken, beter even. En toen weer het huis op de veengrond in. Ik heb toch wel weer gelachen bij de drogist want daar hadden ze een looproute gemaakt. Ik stond met mijn mondkapje op en handschoenen aan klaar om de dingen die ik nodig had te pakken. Tot mijn verbazing liep er voor mij een oudere vrouw met rollator die stevig liep te snotteren en zij was samen met haar zoon of kleinzoon en zij liepen op hun gemakkie te winkelen en pret. Ik kon er dus met geen mogelijkheid langs zonder de anderhalve meter afstand te behouden want de paden waren te smal. Er ontstond een rij achter mij en waarin de mensen keurig de afstand bewaarden tussen elkaar. Ik besloot na een risico analyse na de laatste snotter van mevrouw tot een inhaalactie in de binnenbocht. En bij de kassa gooiden ze een tweede kassa open en zonder de anderhalve meter afstand te behouden kon je daar niet heen en pret. In de avond nog eens even het tranen trekkende muzieknummer opgezocht van de radio, ik kon het wel maar geen idee verder hoe of wat. Zwolle zou zeggen, schaam je Ing… Het was het nummer van Vicki Brown met Stay with Me ’til the Morning. Ik las verder en de muziek was van van Wolfgang Amadeus. Hopeloos en verloren, ja het leven is niet altijd een feest in het huis op de veengrond.

Het kleine huis op de prairie, ik las vroeger de boeken. Het huis op de veengrond, ik moest er vanmorgen aan denken en pret. Ik heb eigenlijk eerst vakantie en een beetje bijkomen is wel gewenst. En toch is structuur wel belangrijk. Ik was zodoende in ons huis op de veengrond in de ochtend mijn moeder aan het douchen. Na maanden zonder douche, ze mocht van mij nu net zolang onder de douche zitten als ze het kon uithouden en pret. En zo was de ochtend alweer om met afdrogen en aankleden erbij. Mijn vader is na wat oefenen nu een volleerd steunkousen aantrekker in ons huis op de veengrond. En dan wat was opgevouwen en wat dingen gemeten en toen was het alweer middag in ons huis op de veengrond. En zo kabbelen de dagen voort in de corona tijd in ons huis op de veengrond. Ik hoop trouwens van harte dat er morgen iemand van het leger naast onze president komt te staan bij de persconferentie, iemand met een heul streng gezicht en pret. Graag uitleggen dat niet essentieel, niet nodig is. Ik zal hem zelf nog even proberen uit te leggen zonder met het vingertje te wijzen want ik zou Inkie niet zijn als ik zelf al geen sluiproutes had bedacht voor noodgevallen en pret. Noodgevallen dus…goed lezen… Er voltrekt zich namelijk een heus liefdesdrama in het huisje op de veengrond want er is geen live contact met mijn vriend in zijn huisje op de zandgrond. Stel, ik zou via de sluiproute toch een uur gaan rijden en bij hem in zijn huisje op de zandgrond aankomen. De pret gaat dan al snel over als ik ziek ga worden daar, andere provincie en geen eigen huisarts in de buurt. Ik kan mij dan heul goed voorstellen dat ze daar zeggen, het advies is thuis blijven en een bezoek aan jouw vriend is toch niet noodzakelijk? Achter aansluiten in de ziekenhuis rij graag… En de zorg kan het nu al amper aan of straks niet aan en dan is een rustige provincie met een ziekenhuis per zoveel inwoners ook nog eens een keer bezet door mensen met al een huis elders die zo nodig de niet nodige bezoekjes komen afleggen? Nou ja, zo zie ik het. Ook het, kom liever niet zou gewoon direct een noodverordening kunnen worden, typisch Nederland altijd. Er komt vanzelf weer een tijd binnenkort dat we weer binnen eigen land kunnen reizen met mondkapjes op naar onze vriendjes en vriendinnetjes en naar tweede, derde , vierde en vijfde al dan niet tegen die tijd te koop staande huizen en pret. Ik heb het eigenlijk meer te doen met alle mensen zonder huis. En vooral de buitenlandse werknemers die nog niet ons land verlaten hebben die zo hup op straat worden gezet bij ziekte of geen inkomsten, ik schaam mij dan kapot voor mijn land, bewust van…

Dag 1255 op mijn zolderkamer en pret. Ja met aftrek van alle nachten buitenshuis kom ik daar wel aan. Ik vermaak mij altijd prima op zolder en toch is het nu anders want ik kon er altijd af en nu is het toch wel veel binnenshuis verblijven. Ik had vorig jaar al wat buien zien aankomen en zo heb ik afgelopen vrijdag bewust zelf mijn vitale betaalde beroep in de zorg opgegeven. Op mijn eigen manier afscheid genomen van de mensen en ik heb er drie adoptie ouderen bij nu. Gewoon een paar leuke mensen met humor waar ik een oogje op blijf houden. Ik heb andere plannen en waarvan ik wat voorbereidingen wel vast ernaast kan gaan doen vanuit huis en de rest moet gewoon nog even wachten, aanpassen aan de omstandigheden heet zoiets. Ik heb voorlopig gekozen voor een vitale onbetaalde baan, het zorgen voor mijn moeder en vader. Ik deed het voor een deel al met behulp van minimale thuiszorg voor mijn moeder. Ik zelf in de zorg zonder mondkapje en handschoenen bij ouderen, de thuiszorg van mijn moeder zonder handschoenen en mondlapje, voorkomen van alles kan niet maar het was wel een beetje te gek allemaal in deze tijd. Ik heb de zorg nu helemaal overgenomen en mijn mini 4 sterren noodhospitaal met mijn ouders draait en pret. Sterker nog, ik ben al tot een verrassend inzicht gekomen met betrekking tot een van de ziekte problemen van mijn moeder, waar bijna dagelijkse observatie al niet goed voor is en pret. Het is niet altijd dankbaar werk, mijn moeder is net haar overleden zus en pret. Ik dacht vooruit en ik had al een paasbrood gekocht voor het stel, onder het mom dan hoef ik dat grote ding in doos niet later alsnog te halen bij de boodschappen… Zitten ze vanmiddag gewoon al aan het paasbrood omdat ik geen krentenbollen kon krijgen bij de supermarkt. Ja ik moet af en toe heul wat tot tien tellen en pret. En aan de andere kant, als je zo oud bent dan eet je waar je trek in hebt, dat is ook weer zo. Mijn moeder heeft geen idee van hoe de wereld er buiten uitziet en wat we altijd gegeten hebben willen we blijven eten, zucht. En dan krijg ik de leukste berichten en meningen vanuit de vriendengroep over deze tijd en dan denk ik, tja. Een vriendin had het in haar tekst over een hard lesje nederigheid. En van een vriend de volgende tekst en je denkt de leestekens er zelf maar bij en pret. Hele bizarre tijden. Terug naar de basis. Het is niet anders, geld materialisme. Niks telt meer. Iedereen zit in hetzelfde schuitje en denkt maar aan een ding. Gezond blijven. Het is allemaal heel erg maar voor de spirit van iedereen wel eens goed… Ik zou bijna willen vragen na zijn tekst… Nog een plakje paasbrood ma?

Het is leven is nu net een rouwproces, dacht ik. Ik zie om mij heen ook mensen die een groot rouwproces meemaken. Veranderingen en dan niet iets verliezen, bijna alles, zo is het leven nu. Eerst verdriet, dan de woede en onmacht en dan de berusting. Daar waar mensen eerst alle tijd hadden om zo’n proces door te maken moet het nu in versnelde vorm en zoiets is eigenlijk tegen de menselijke natuur in, bewust van… De mensen die niet stil kunnen zitten, de doeners hebben er de meeste hinder van als ik zo om mij heen hoor. Ik heb bij mijn bureau een afbeelding hangen van de natuur en de tekst van de vicieuze cirkel. Als ik blijf kijken zoals ik altijd heb gekeken, blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht. En zo gaat de tekst nog even verder en ik kijk al jaren naar deze tekst in moeilijke tijden en als ik een fout maak of gewoon klunzig doe en pret. Mijn eigen voordeel in deze tijd is misschien dat ik al tijden met weinig heb meegemaakt en mijzelf heel goed kan vermaken door te lezen en te denken en met andere hobby’s bezig te zijn. Ik vind het zelf heel erg dat mijn ouders dit nog moeten meemaken, niet dat ik ze weg wens natuurlijk. Zij kijken voornamelijk televisie en worden best angstig van wat zij zien en horen en begrijpen het ook niet allemaal want het is niet duidelijk. Mensen hebben heel veel vragen. Ik had gisteravond wat gesprekken over verkering op afstand. Er zijn veel mensen en waaronder mijn eigen persoontje, met verkering elders in het land zonder een huishouden te delen. Mag je nog naar elkaar toe? Je zit dan bij schoonouders en kinderen in een ander huishouden en keert na een paar dagen weer terug naar het eigen gezin, tja. Ik denk zelf na maar weet ook niet of het goed is, wat is goed en wat is fout? Bij mijn vriend in het complex heerst wat quarantaine en hij heeft zelf met veel mensen zakelijk contact alhoewel hij de anderhalve meter wel in acht neemt. Ik heb mijn ouders om voor te zorgen en als ik de deur uit ben geweest dan handschoenen uit, mondkapje af en douchen en kleding in de was om mijn ouders te beschermen dus is het dan verstandig om naar mijn vriend te gaan? Ik denk zelf van niet. En dan heb je nog, begrijpt de ander zoiets? O, o, o, liefde het is wat. Ik ben van het weekend heel erg vroeg op zondag en goed ingepakt met beschermingsmiddelen op en aan, de natuur in geweest met een vriendin. We hebben niemand gezien binnen de anderhalve meter afstand. Bij thuiskomst douchen en kleding in de was maar was het verstandig van mij om toch even een frisse neus te gaan halen? De levensvragen van nu zijn heel anders en alles voorkomen kan gewoon niet. Het is ook krom dat ik zelf alles anders doe dan op mijn werk want ik kom bij mensen over de vloer tussen de 70 en 90 jaar en ik heb geen handschoenen en mondkapje van mijn werk. Ik heb ze zelf aangeschaft maar kloppen doet het niet in mijn brein. Nou zoals in de vriendinnenkring klinkt, blijven kijken naar wat er wel kan en geen paniek, kalm blijven!

Een oud liedje, busje komt zo. Het was bij ons thuis vanaf december het liedje, trapliftje komt zo… En zo was het gisteren een heugelijke dag want de traplift kwam eerder! In de achtbaan van het malle leven van nu, ik heb al een paar rondjes met de traplift gemaakt en pret. Ja, ik ben er zeker erg blij mee want de douche boven is nu weer bereikbaar voor mijn moeder. Mijn dank is dan ook groot aan de installateur met zijn vitale beroep! Het is verder allemaal erg gek in deze wereld van nu en alles valt om. Bedrijven gaan dicht en ik zie nu pas goed welke bedrijven er eigenlijk pas echt toe doen bij crisis. En wat hadden we vandaag een pret om het uurtje winkelen voor de ouderen van 7 uur in de ochtend tot 8 uur in de ochtend. De leukste grappen kwamen voorbij. Ik heb net mijn steunkousen aan om 8 uur en een uur winkelen? Mijn kar staat nog halverwege als het 8 uur is en pret. Het zal voor de fitte ouderen misschien wel werken. Ik zie vooral kinderen boodschappen doen voor hun ouders of nog samen met hun ouders. Het is best schrijnend om tasjes aan de deur te moeten zetten bij mensen met boodschappen of bij het verzorgingshuis alleen iets te mogen afgeven, bewust van… Ik wilde naar twee lieve oudere mensen zwaaien vanaf de achterkant van het complex maar een hek, zucht, trapje mee de volgende keer? Ik had gelukkig een kaartje in mijn tas en hun brievenbus was nog niet in de lockdown. Het nieuwe woord van deze week, het zwaaimoment. Zullen we even een zwaaimoment afspreken? Heel veel mensen begrijpen het woord lockdown niet. Gewoon op slot noemen of zoiets? Ik vernam ook ergens dat het mensen en bedrijven ontzettend veel moeite kost om alle veranderingen juist weer naar het Engels toe te vertalen. En als alle landen in de EU het anders doen, maak dan je borst maar nat met vertalen. Nou ik ga nog een rondje in de achtbaan doen met de traplift…

Het was vandaag weer een vitale dag. Ik mocht met mijn vitale beroep de wijk weer in… Ik had vandaag zelf mijn maatregelen aangescherpt en een mondkapje opgezet. Het was gewoon zo’n ding van de bouwmarkt uit mijn schildersdoos en wat zwaar zeg om met zo’n ding op te werken. Ik werd zieker van het mondkapje op en in de namiddag het ding een uur afgezet. Ik heb besloten om er zelf een te gaan maken als ik weer even vrij ben. De handschoenen blijven wel voorlopig steeds aan, bewust van… Ik had ze nu ook naar de supermarkt aan en daar was de wagen net gekomen met nieuw voedsel en nu hopen dat het hamsteren over is. Ik zat vandaag nog achter een vuilniswagen en ik bleef er even achter hangen om naar nog een ander vitaal beroep te kijken. En verder was de opmerking wel leuk van iemand dat alle bloemen nu doordraaien en dat hij in de Tweede Wereldoorlog bloemenbollen at, andere tijden. En ook dat het helemaal niet erg is om een schooljaar over te moeten doen want in de Tweede Wereldoorlog bleven kinderen ook gewoon een klas zitten. Oudere mensen kunnen zo heerlijk relativeren en pret. Mijn vader gaat uit vrije wil nu geen boodschappen meer doen en ik heb zodoende niet het stokje maar wel de boodschappentas overgenomen. Ondanks alles zijn er heel veel mensen hard aan het werk om te redden wat er nog te redden valt voor de tijd na corona, bewust van… En de humor blijft en ik heb wat mensen aan het lachen gemaakt. Ik vroeg aan mensen hoeveel geld ze nog van mij kregen? Huh, geld van jou krijgen? Ja, ik ben bij u naar het toilet geweest en heb een velletje schaars toiletpapier verbruikt. En ja toen moesten ze wel lachen. Ik vond het trouwens op straat net een pretpark, tjee wat druk met fietsers, joggers, wandelaars, mensen met wieltjes onder hun schoenen, kinderen met skelters en weet ik veel wat. Nou het wordt morgen een bijzondere dag als het goed is…

Thuiswerken, het nieuwe werken en ook na de corona crisis om kosten te besparen, bewust van… Er gaan toch een paar huwelijken en relaties sneuvelen door het thuiswerken en pret. Wie is die vreemde man aan de keukentafel? En ja, er zijn ook vreemde vrouwen enzovoorts aan de keukentafel en zucht. En nu komen de kinderen ook nog thuis om alles nog leuker te maken. Het is beter om gewoon afspraken te maken met elkaar net als in een studentenhuis, desnoods kleden ophangen om van een kamer een tweede kamer te maken om in te werken als de ruimte beperkt is. En kinderen vooral bijspijkeren die zwak staan, nu alle tijd voor. Lezen, rekenen en vooral LEGO maken, ik mag toch hopen dat er nu geen hamstergekte op LEGO komt? En ja, mensen groeien ook weer naar elkaar toe, er zijn ook goede dingen aan een crisis. Er ontstaan in mijn omgeving leuke initiatieven en boodschappen doen voor alleenstaanden met geen of weinig familie, spullen delen, hulp aanbieden, waar een klein landje groot in kan zijn. Ik wil graag nog even benadrukken dat niet iedereen kan hamsteren in de winkels, bewust van. Er zijn genoeg mensen die alle centjes om moeten draaien in de maand. Ik mag hopen dat doorgedraaide hamsteraars ook kunnen delen met mensen die het minder hebben? Onze premier was gisterenavond op de televisie en wat mensen snappen nu beter wat er aan het corona handje is. Ik ben denk ik de enige die onder het luisteren ook zat te kijken naar de spullen die om hem heen stonden? Wat leest hij en van wie waren de schilderijen en zag ik nou een soort van koektrommel? Wilt u voor mij de volgende keer aan een leeg bureau gaan zitten? Dank! U deed het prima verder. Iedereen heeft op zijn eigen manier te maken met de corona toestand. In de vrije sector kunnen de eerste mensen de huur volgende maand niet meer betalen. Ik ken mensen die nu als tweeverdieners met zijn tweeën thuis zitten met kinderen en hypotheek. Woonvormen van mensen met een beperking gaan op slot. Er zijn mensen nu al zwaar getroffen door verlies van iemand door het corona virus. Achter alle deurtjes gaat altijd al een eigen verhaal en nu helemaal, menselijk en/of financieel leed. Ik heb de laatste tijd met wat ouderen over het tientje van Lieftinck gesproken. Er was vroeger namelijk een tijd dat er een nul punt werd gecreëerd. En de ouderen van toen zijn nu met het tientje van destijds wel tachtig en negentig geworden, bewust van. Zo leer ik overal weer een beetje geschiedenis erbij. Een basisinkomen zou voor nu wel gewenst zijn, denk ik. En verder doen heel veel mensen in Nederland en in alle andere landen hun uiterste best om deze crisis in goede banen te leiden, heel veel petjes af en dank.

Het waren weer een paar bijzondere dagen… Ik was gisteren allang blij dat ik corona vrij het laatste 80 plus werkhuis uit was gekomen en weekend, hoera! Ik had bij de supermarkt nog een paar dingen nodig en tot mijn verbazing was het broodvak leeg. Ik dacht nog, zullen ze een bedrijfsfeestje tot 100 personen hebben en de boel eerder sluiten vandaag? Nee, het was de hamster en prep gekte die had toegeslagen. Ik vernam dat er bij een andere supermarkt al 60 mensen voor de deur stonden voor openingstijd en pret. Ik stond met mijn mandje bij de kassa en mensen met potten vol met doperwten en worteltjes… Ik kreeg er bijna tranen van in mijn ogen.  Zo’n rijk land en dan zo in de paniek, het zegt ook iets over het vertrouwen van de mensen. Ik had de avond na mijn werk nog een tweede baan aan alle ontwikkelingen te volgen en eigenlijk doen de mensen zelf al wat de overheid nog niet doet, de boel dicht sturen. Ik heb echt niemand in mijn omgeving die de ernst van de situatie niet inziet, niemand. En iedereen is optimistisch over de tijd na corona. En een vraagje aan onze koning, wilt u nu terug komen naar Nederland? Het land heeft een hoofd op de televisie nodig met een een empathisch realistisch praatje, bewust van… En er is veel in het nieuws over ouderen die eenzaam worden en geholpen moeten worden, geweldig. Nog een vraag… Kan iemand op de zender NPO eens een oproep doen aan alle ouderen van 80 en 90 plus die gewoon doorgaan? Ik zei tegen een vriendin dat haar kinderen dan mooi boodschappen voor oma konden doen in plaats van school en oma zat gewoon gezellig bij hun aan tafel… Mijn vader wil ook gewoon zelf naar de supermarkt blijven gaan. En ik kan zo nog wel even doorgaan, deze mensen luisteren over het algemeen alleen naar de dokter en naar de NPO en pret. Nou vandaag een nieuw spel hier in huis. Ik ging wat boodschapjes doen en mijn vader verzocht mij om wat witte en bruine bolletjes mee te nemen, hij was ze vergeten. Start de tijd en zoek in de supermarkt in de middag een zak witte en bruine bolletjes. Kansloos, echt alles was leeg. Denk na Ing, denk na en zat er niet nog een bakker ergens daar? Ja en daar lagen nog bolletjes en dat alles binnen de gestelde speeltijd van een uur! Ik zag bij de drogist nog een leeg schap paracetamol en andere dingen en misschien een leuke opdracht voor morgen met ons nieuwe spel van zoek het product binnen een uur. Ja we maken er nog maar het beste van voor zolang het nog kan.