Midden in de nacht wakker van een klap onweer na een dag van 40 graden. Ik was net snel genoeg om de ramen dicht te doen want er kwam opeens weer zo’n rare wind. Ik had het er van de week nog met iemand over dat je eigenlijk voor het behoud van spullen niets buiten uit kan laten staan tijdens afwezigheid of slaap vanwege het weer. Zo zag ik het vannacht zelf weer, opeens sloeg het om en zelfs regen. Hadden we de plantjes geen water hoeven te geven vanavond en pret. Ik ben nu toch wakker en dan maar even schrijven in deze kleffe nacht. Ik kan het wel even hebben over het CBR en de keuring voor het rijbewijs voor ouderen. Drama’s voor ouders en… kinderen. Ik heb zelfs een iemand in mijn omgeving die bijna huilend overal naartoe belde om alsjeblieft te zorgen dat pa niet meer de weg op mocht en helemaal mislukt en pa mag de weg weer op en pret. Kinderen zijn in deze de veegwagentjes op de weg die de weg van de ouder of ouders veilig en autoloos willen maken. Ik vind zelf de wachttijd wel goed bij het CBR want misschien dat mensen dan eens nadenken of zij bijvoorbeeld doof, stram en met een heule rits aan medicatie de weg nog wel op willen gaan. Ik snap ook wel de vrijheid die een auto geeft want het hoort bij een stukje zelfredzaamheid en vrijheid, niet afhankelijk willen zijn van… Het loslaten van dingen is heel moeilijk. En zo maken kinderen zich vaak drukker dan de ouders en pret. En nog even iets anders, ouders die hun huis niet willen verlaten. Ik lig werkelijk waar soms ergens onder een tafel van het lachen van verhalen. Er zijn soms kinderen die alles al in kannen en kruiken hebben en dan willen ze niet en pret. Ik heb wat berekeningen gezien en financieel gaan de meeste mensen met een huurhuis er op achteruit bij een verhuizing van huis naar appartement. De servicekosten zijn vaak een struikelblok in een appartementencomplex. En er is nog iets, sommige beroepsgroepen krijgen voorrang op een huis in stad of gemeente. Ik vind zoiets zelf bijzonder, het ene beroep is dus meer waard dan het andere? Even toch hierop door… Heel veel ouderen krijgen regelmatig brieven thuis of zij alsjeblieft de ruime woning willen verlaten voor een klein appartement. Het zou een boel schelen als de mensen dan zelf mochten bepalen aan wie zij de woning doorgeven. De meeste mensen gunnen hun woning best aan bijvoorbeeld een kleinzoon met vrouw en baby die al jaren op een woning wachten. Dit idee past heel goed in een wereld waarin iedereen voor zichzelf gaat. Ik vind het daarom misschien gevoelsmatig zo stom. Mocht het toch de doorstroming bevorderen, tja. Ik denk dat de meeste kinderen zich met de beste bedoelingen inspannen voor hun ouders. En dan kom je er gewoon soms achter dat zij het allemaal zelf nog wel bepalen. Laaaaaat het dan los en pret.

Het is warm in Nederland en de temperatuur gaat richting de 40 graden. Het is op mijn zolderkamer ook erg warm en ik verblijf af en toe op de koude tegelvloer van de badkamer en pret. Ik had zowaar een dagje vrij en dus afgelopen dinsdag van vroeg in de ochtend tot in de avond met een vriendin op het strand geweest en het was daar nog best koel met de zeewind. Zij had een parasolletje mee en ik een laken om zelf een tentje te bouwen en zo kwamen wij de dag wel door. Er waren veel dezelfde gekleurde strandtentjes en mensen kregen deze tentjes niet opgevouwen bij het naar huis gaan en pret. Een instructie filmpje op internet bracht uitkomst bij iemand en de uitleg werd doorgeven aan een andere stuntelaar met hetzelfde tentje en waar is de mens nog zonder mobiel en pret. Wij zagen zelfs in de avond mensen nog stuntelen met gebruiksaanwijzingen en tentjes. Het was een heerlijke dag en mijn verdriet bleef even achter de duinen. Ik voel mij tegenwoordig bijna schuldig met verdriet hebben of traantje laten want emoties tonen is natuurlijk niet perfect in deze maakbare perfecte wereld. Er zitten trouwens veel jonge meiden thuis en soms vanwege dat zij zichzelf niet perfect vinden, bizar. Zo om mij heen zit er bijna overal in een gezin wel een kind thuis met een burn-out, bizar. Nou ik huil lekker verder af en toe omdat dingen mij echt raken, zoals oma. Oma die ik jaren geleden heb geadopteerd is erg ziek en dat doet mij veel verdriet. Ik zag haar sinds anderhalf jaar langzaam verwarder worden en het is verdrietig om te zien hoe iemand dan even heel helder is en dan weer volkomen de weg kwijt is. Oma kan nu niet meer voor zichzelf zorgen en gelukkig hebben wat mensen de situatie nu wel door. Mijn moeder vergt genoeg zorg en nog een volledige oma zorg erbij gaat echt niet. Mijn eigen moeder hobbelt ook meer richting achteruit dan vooruit. En er was nog iemand overleden binnen mijn netwerk. Ja, tegenwoordig noemen ze dat binnen of buiten je netwerk en pret. Ik vind het af en toe best raar. Bij ons in de buurt hangt dan een slinger en is er een baby geboren en klinkt er baby gehuil, nieuw leven in een huis. En in het andere huis zoals bij ons is soms veel verdriet en loopt een leven terug uit. Het leven en de dood, veel over nagedacht de afgelopen weken. Zo is het leven, met hoogtepunten en dieptepunten. Er zijn natuurlijk ook feestjes en ik had het afgelopen weekend een feestje in een mooi natuurgebied in een soort van tuinhuis. Ik ben er op de fiets heen gegaan en mooie foto’s genomen onderweg! Het feestje was leuk en veel oude bekende gezichten en er stond een schommel voor mij en pret. Morgen weer verder schrijven, toch vroeg wakker met dit weer en schrijven is goed.

Zie je niets aan mij? Ik keek naar mijn reismattie en buiten het feit dat zij een andere ketting om haar nek had, nee ik zag niets. Ketting is speciaal voor de Albelli? Nee er was iets anders en ik zag dat zij oogschaduw op had, anders nooooiiiiiit. Nou ik was warm en onder de oogschaduw zaten een soort van pleisters om haar ogen op te liften… Bij mij vallen de luiken af en toe dicht door slaapgebrek en bij haar door hangende oogleden en pret. Ja,ogen liften kost 2000 euro en zelf betalen. Zij had bij de drogist een doosje met lift pleisters gekocht. Ik vroeg of ik soms een inzamelingsactie mocht opstarten? Iets met lift mijn vriendin de zomer door… Wij hebben de grootste pret gehad de dag door en ik vroeg haar regelmatig of zij de omgeving nou anders zag? Het is voor sommige mensen dus sparen voor ogen liften of pleisters blijven plakken, bewust geworden van… Na een lange reis uiteindelijk aangekomen met de bus in Utrecht. We zaten redelijk vroeg in de ochtend aan de koffie met appeltaart op de Vismarkt. Na de koffie het oude centrum in gelopen en een bezoek gebracht aan de Domkerk. Ik wist niet dat een tornado in 1674 het uiterlijk van de Domkerk definitief veranderde. Het schip van de kerk stortte in en werd niet meer herbouwd. Ons klimaat was al in 1674 aan veranderen en pret. Het mooiste in deze kerk was het Evangelistenraam en ik vond verder de kerk niet bijzonder. Ik had lang geleden een huwelijksfeest in de Dom en het is nog steeds te huur als trouwlocatie. De binnentuin bij de Dom was eigenlijk het mooist. En wij weer verder gelopen door de Utrechtse binnenstad heen. Er was in de kloostertuin van het Museum Catharijneconvent een koor aan het zingen en het klonk prachtig. We zijn de oude wijk helemaal doorgelopen en ook door de hofjes. Er was een mooi pand met een beeld van Atlas op het dak, heel mooi. Jouw oogleden worden gedragen door pleisters en Atlas draagt een hemelgewelf en pret. De uren vlogen voorbij en om de dag dragelijk af te sluiten nog een pizza gegeten in de stad. Lekker slapen en oogjes toe en pleisters eraf…

Het was afgelopen zaterdag normaal weer en ik was al vroeg op het strand bij de golfjes. De lucht was blauw, er was zon en niets mooiers dan een ochtend zo op het strand. En met dank aan het meespelen met een loterij van iemand waren er weer gratis kaarten voor een bezoek aan het Rijksmuseum in Amsterdam. Het kwam mooi uit want de tentoonstelling van Erwin Olaf stond nog op mijn lijstje en ik was nog niet in het verbouwde museum geweest. We waren er zondag in de ochtend en het was nog niet heel erg druk. De tentoonstelling was de moeite waard en we hebben vooral even staan kijken en praten over de hond op het schilderij Het Toilet van Jan Steen. Het was net of deze hond er later bijgezet was en wij vonden het ook een hond van deze eeuw. Ik kreeg nog een keer terecht op mijn donder van een suppoost toen ik met mijn vinger te dicht bij een ander schilderij kwam om iets uit te duiden. De restauratie van schilderijen is een kostbare zaak en wij waren nog net in staat om De Nachtwacht te bekijken voordat dit werk achter glas ging voor de restauratie. De restauratie is vanachter glas live te zien voor de bezoekers, best leuk. Ik blijf mij verbazen bij de schilderijen van de oorlogen met de schepen, wat een mooi houtsnijwerk konden de mensen in die tijd maken. Hendrik Willem Mesdag was ook een van mijn favorieten in het museum. De hal met de glas in lood ramen in het museum was werkelijk schitterend. Het enige minpunt van de dag waren de doosjes Playmobil van De Nachtwacht. Ik heb mijn vriendin het verschil uitgelegd tussen Playmobil en LEGO en heel veel pret. Snik, er was geen LEGO in de winkel. We hadden trouwens ook pret om alle mooie landschapsschilderijen met mensen onder de bomen. Wij keken of we de eikenprocessierups zagen… En wij keken bij de zeeschilderijen of we het visje de kleine pieterman ergens zagen… Ik zou toch wel eens even terug willen naar de tijd van sommige schilderijen, heel even. Het was een leuk bezoek en het bakje patat buiten was een mooie afsluiting van Amsterdam.

Het is alweer even terug dat ik op het blog te vinden was en zo is het al juli 2019. Heb je dan niets meegemaakt Ing? Even denken hoor, het was een paar keer heel warm weer en dus een sacherijnige Ing. Ik vind het echt heel fijn hoor, genietende mensen met warm weer, het mooie van Nederland is de afwisseling van de seizoenen. Ik ben zelf op mijn best in het voorjaar, de herfst en de winter, is niet klagen, wel gewoon een feit. Ik heb van die periodes dat ik moe word van het uitleggen van dingen. Zoals bij mijn aardige tandarts die vroeg of ik mail had om een reminder te sturen. Ik noem het zelf een herinnering. Ik kan zelf nog heel goed denken en dus nog geen herinnering nodig. En alle mail in mijn box is leeswerk en dus op een paar dingen na allemaal overbodige troep in mijn box. En ik voorzie nog een hoop overneem werk in de toekomst met de zorg voor mijn ouders en dus waar ik niet aan mee hoef te doen, wegwezen… Ik vind het sowieso een rare wereld aan het worden maar verstandig om daar mijn mond over dicht te houden voordat mensen denken dat ik niet spoor en pret. Het beste moment was dan ook afgelopen weekend, het oppassen op mijn oppaskinderen en gewoon weer even kind zijn voor een weekend. Ik had de kleinste voor haar verjaardag en eindrapport een doos nuttig LEGO laten uitzoeken en de heule middag met LEGO zitten spelen. Ze had zelf al heul veul LEGO en we hebben de leukste dingen gemaakt. En we zaten uiteindelijk met een doosje met een hamburger en frietjes en een leuk speeltje bij de vreetschuur. De dag erop naar een soort van evenement geweest met zweefmolen, springkussens en spelletjes en echte ezels borstelen en de dag afgesloten met het zoveelste ijsje voor de jongste. Het was best leuk om weer even kind te zijn.

Wij gingen vandaag weer terug richtig huis. Wij vonden het apart dat Hengelo nog geen poortjes en QR-code scanners had op het station. Er waren wel twee toiletten waar je alleen met contactloos betalen of creditcard in terecht kon, mijn ouders hadden al in hun broek geplast op het station, dacht ik. Nou op naar Utrecht en het was leuk om eindelijk eens door het oude gedeelte van Utrecht te lopen. Ik was helemaal weg van de Lutherse Kerk en de poort naar het Abraham Doleklooster. Er stond daar op de binnenplaats een plataan van 150 jaar oud! Ik had nog wel uren door deze buurt willen ronddolen en ik ga zeker nog een keer terug, alleen. Er stonden de mooiste panden en natuurlijk de Domkerk van Utrecht. De kloostertuin bij de Domkerk was een plaatje en zonder toeristen zou ie nog mooier zijn geweest en pret. Het doel was de rondvaartboot en het was grappig om weer een keer door de gracht heen te varen in Utrecht. Ik bezag de oude kademuren en de mooie panden en de volle terrassen vanaf het water. Ik vond het toch echt net een soort van pretpark zo in Utrecht. We zaten later op een terrasje aan de gracht en daar kwamen allemaal boten voorbij. Van deelboot tot green oftewel groeneboot en van motorboot tot kano en waterfiets, alles door die smalle grachten, best wonderlijk dat het dan allemaal goed gaat op het water. Het ging op het terras trouwens niet goed want er kwam opeens duivenpoep op mijn hoofd terecht en pret. Er was gelukkig een gratis toilet om mijn haren even te wassen… Ja, het was een leuk dagje in Utrecht met mooi weer. Ik wil voor mijzelf alleen nog de weg zien te vinden vanaf het station en dan zonder Hoog Catharijne aan te doen en pret. Mijn vriendin vond het wel leuk in Hoog Catharijne en de overkapping bij het station ook, zo zie je maar weer, voor alle mensen is er wel iets in Utrecht. Wat er alleen niet was in Utrecht, de trein naar huis vanwege een sein en wisselstoring bij Amsterdam. Er zat een huilend en boos meisje op het perron, zij moest vast naar een concert in de Amsterdam Arena…iets met Pink. Beste reizigers, niet huilen… Wij vroegen wel aan haar of we konden helpen, de rest liep haar zo voorbij of ging ergens anders staan, 2019. Ik ging eens rustig kijken hoe wij wel thuis konden komen en via Woerden kwamen deze twee reizigers er uiteindelijk ook.

Zo en vandaag met een andere vriendin even een nachtje weg. Onze reis ging met de trein naar de stad Hengelo in Overijssel. Wij hadden op het eerste perron meteen al contact met een oudere vrouw van dik in de 80 en in de knoei met haar OV passen bij de poortjes. Tot aan Deventer heeft zij ons bezig gehouden met verhalen over haar leven, het was erg boeiend. Wij gingen nog even door met de trein naar Hengelo. Het station van Hengelo heeft een gietijzeren perron overkapping en is een rijksmonument, echt heel erg mooi. We waren begin van de middag in de stad en eerst eens lekker gegeten op een terras. Hengelo is echt een prettige kleine stad. Een paar leuke winkeltjes bezocht en de Sint-Lambertusbasiliek. Het wonder van Hengelo want doordat er een bom niet afging in de Tweede Wereldoorlog bleef deze basiliek meest gespaard. Ik heb een kaarsje opgestoken voor een zomer met hooguit 25 graden en pret. Er waren prachtige glas-in-loodramen. En er lag een boek waar bezoekers dan iets in konden zetten, zoals in de meeste kerken en bij recepties. Ik zal dit boek echt nooit vergeten. Het is misschien niet de bedoeling maar ik lees altijd een paar teksten van mensen in zo’n boek. Ik heb er een foto van genomen, zo afwijkend was een geschreven tekst in het boek. “We zouden niet moeten geld betalen voor gebed inhalige vrekken boel is barbaars hoge subsidie voor mensen in nood.” En meer stond er niet, echt heel bijzonder deze tekst… In Hengelo was ook veel leegstand van winkels en tja van huurcontracten van 5 jaar gaat niemand blij worden en dat is een van de redenen voor de lege panden. Er was verder een gratis bewaakte fietsenplaats op straat met een zonnepaneel voor het opladen van fietsen. En er was een straat met een soort van zandbak of strandje erin voor de kinderen. Bij de kerk waren een paar leuke terrassen en lekker daar gezeten en als wij iets wilden bestellen dan stond er een knop op tafel en dan kreeg de persoon in de bediening een melding op de telefoon, erg grappig. Er kwam nog net geen drone om ons eten te brengen. Op een bankje tegenover ons terras zat een man met het uiterlijk van een dakloze en hij had een met spullen bij elkaar gepakt karretje bij zich. Hij zat daar uren en niemand die zich zo te zien echt bewust was van deze man. Ik vond het een bijzonder beeld, allemaal etende en drinkende mensen en dan deze man alleen op een bankje. Ik ben na afloop toch even gaan vragen of hij wel gegeten had en hij had gegeten en verder niets nodig. Zo van dichtbij was de man heel bespraakt en schoon en misschien was het dus wel een acteur, niets is wat het soms lijkt en pret. Of was hij de schrijver van de tekst in het boek in de kerk? Van die dingen, ja van die dingen…

En wij ons maar afvragen, gaan wij nu voor de laatste keer naar een concert van Rob de Nijs of niet en pret. Je weet het niet… We hadden gisteren afgesproken in de middag op station Utrecht en daar bleven de OV poortjes zolang open na een persoon erdoor dat je er bijna met zijn vieren door naar buiten kon lopen en weer pret. Er was een echte Utrecht liefhebster bij ons groepje en we kregen een kort rondje door het vernieuwde winkelcentrum, vreselijk hier was mijn mening. Ik vond de plastic walvis in de Catharijnesingel, gemaakt van vijf ton zwerfval uit de oceaan bij Hawaï dan wel weer leuk. Het reuzendak bij het Stationsplein, de Metropol Parasol in Sevilla is mooier, dacht ik. Wij gingen gelukkig naar buiten en daar was nog iets van het oude Utrecht terug te vinden. Wij gingen naar de voormalige kerk Maria Minor, in het nu Café Olivier. Een café onderbrengen in een kerk, mijn vader krijgt er bijna een rolberoerte van als ik zoiets thuis vertel en pret. Door deze kerk kon destijds Hoog Catharijne niet verder bouwen en eigenlijk heeft deze kerk een deel van de binnenstad gered… Ik vind het vaak leuk om de geschiedenis te weten achter dingen. Ik vind het ook leuk dat tegenwoordig op veel menukaarten een uitleg over het gebouw staat of over de mensen die het restaurant gerund hebben in het verleden en in het nu. We hadden een tafeltje boven en onder het oude orgel en een prachtig uitzicht naar beneden. Het meisje in de bediening studeerde en had dit baantje zodat zij geen studieschuld hoefde aan te gaan, bewust geworden van… Na het eten naar TivoliVredenburg gelopen en wij werden op straat aangesproken door iemand voor hulp. Hij kon niet naar de gemeente want hij was illegaal in Nederland, bewust geworden van… Een van ons groepje had een LP meegenomen van Rob en op het podium neergelegd met een viltstift erbij in de hoop dat hij hem zou signeren. Straks gaat hij nog onderuit en op zijn muil door die viltstift en ik stond zo niet achter deze actie… Straks was deze voorstelling echt zijn laatste… Hij negeerde tot mijn pret de LP en de stift volkomen. Ik vond TivoliVredenburg net het AMC/UMC ziekenhuis in Amsterdam en volgens een van de dames misschien ongeveer hetzelfde bouwjaar? Ik vond een paar nummers leuk en de saxofoon en gitaar solo’s. Nou het was voor mij wel voor het laatst naar Rob de Nijs, ik sluit niet meer aan de volgende keer, echt mooi geweest.

Hoge bomen vangen veel wind is een spreekwoord. Bomen met een hoge positie hebben veel verantwoordelijkheid in Nederland. Ik moest er de afgelopen week aan denken… Echte hoge bomen staan er genoeg hier in de omgeving en er was van woensdag op donderdag een windhoos in het dorp. Ik was opgebleven en het was bizar om het geluid van de wind te horen buiten. Het geluid van een afvalbak over de straat en het geluid van de hark in de tuin die omviel, van die dingen. De volgende ochtend was de schade pas echt in beeld en op mijn fiets naar mijn werk wat foto’s gemaakt en mensen gesproken die de halve nacht ook op waren gebleven. Een iemand vertelde aan mij dat de bomen een stukje werden opgetild en toen omvielen, bizar. Het was een groot bomen rampgebied en wat huizen hadden schade aan de daken of dingen waren in het water geblazen. Het komt af en toe voor dit extreme weer en er gaat een mooi verhaal over de vader van mijn opa die een hartaanval kreeg door de schade aan de kassen door super grote hagelstenen heul lang geleden. En dat de boeren net gehooid hadden en de hooibergen zo door de lucht vlogen… Mijn vader vertelde dat er vroeger minder mensen waren en dus minder bebouwing en dat zij blij waren als een boom groot werd want dan was er hout voor de houtkachel. Ik hoor het van veel oudere mensen, in het nu laten ze de bomen maar groeien en groeien zonder zich bewust te zijn van de woonwijken met mensen of het vele verkeer op de wegen. Ik vind het altijd leuk om de verhalen aan te horen, zeker. Het deed mij ook denken aan mijn laatste vakantie in Portugal waar er besloten is om door de bosbranden verder van de wegen de groenvoorziening te laten beginnen, een soort van brandgang creëren. Anders denken is wel eens goed. Hoge bomen in dorp of stadsparken en lage boompjes tussen de bebouwing lijkt mij beter, palmbomen en fruitbomen zijn ook leuk. Afijn, zolang de bomen in Nederland nog tot ver in de lucht groeien en alles te vervangen is met geld zal er wel niets veranderen. Niet iedereen heeft veel geld in Nederland en dan ben je toch echt blij dat de schade van zo’n noodweer meevalt, bewust van… Het was een bijzondere, niet alledaagse gebeurtenis hier in de straat en in het dorp. 

Hemelvaartsdag en een feestdag en ik mag niet werken, zucht. Ik wacht vol smart op de tijd dat ik zelf mijn tien vrije dagen mag bepalen per jaar. Het beste er dan maar van maken vandaag… Na even in mijn kast gekeken te hebben in de vroege ochtend, ik vond dat mijn oud roze broek nog best een keer in de Albelli mocht komen… En wat heb jij aan? Het was mijn eerste vraag toen mijn reismattie voor kwam rijden met de auto. Nou mijn zwarte broek stond nog niet op de foto en pret. Wij zijn met de auto naar het station gereden en hup verder met de trein naar Apeldoorn. Het is af en toe best leuk om even terug in de tijd te gaan. En het was er vandaag zo’n dag voor want Nationale Stoomtreindag! Toet toet en stoom stoom en daar kwam de stoomlocomotief aan met wagons in Apeldoorn. We konden gewoon lekker ouderwets bij de conducteur een kaartje kopen. Er stond niet uit het raam hangen en wij zagen dit bordje nadat wij met onze hoofden al uit het raam hadden gehangen en pret. Het was enig en ik vroeg mij af of er ook mensen langs de spoorlijn woonden die dan zouden klagen over de stoomtreinen? Of er ook zeikerds daar woonden en pret. En we zaten de uitstoot even te berekenen van de trein en nog meer pret. Ik zal onze andere grappen de lezers niet aandoen… De ramen van de trein gingen gewoon nog dicht met een stevige riem en er stond geen made in China op de riem. We gingen naar Beekbergen en heel erg leuk alle mensen in de kostuums van vroeger en we hadden echt het idee terug in de tijd te zijn. De koffie met cake was lekker en er stonden mooie locomotieven daar en een locomotief werd onder een waterkolom gereden voor het innemen van water, leuk om te zien! Het ouderwets wisselen van draaischijf was handwerk vroeger. Wat een uitvinding was de stoomtrein eigenlijk destijds. Het is erg leuk dat mensen deze stoomtreinen nog onderhouden en in stand houden, bewust van… In de zomermaanden gaat de stoomtrein ook en in combinatie met een boottocht over de IJssel. Er stond ook nog een oude Trabant ergens en snik wat mooi. Toet toet en stoom stoom en wij weer met de stoomtrein terug naar Apeldoorn naar het jaar 2019. De landelijke intocht van Sinterklaas is dit jaar in Apeldoorn en laat de beste man zeker met de stoomtrein aankomen, heel gaaf. Op het station van Apeldoorn was het stil en onze eerste indruk was iets met veel arme mensen in deze stad, gewoon door naar het straatbeeld te kijken bij het station. Een jongen uit Apeldoorn aangesproken met de vraag wat wij absoluut moesten zien in de stad? En nee, wij bedoelen niet de kroegen… Hij wist het dus gewoon niet en loop maar naar de oude stad. Een troosteloze wandeling vanaf het station naar het centrum en echt niet gezellig aankomen met de trein. Ik zag de evenementen kalender en er worden best veel dingen georganiseerd in de stad en toch was het onze stad niet. Het hoogtepunt was het terras met de broodjes met kroketten en dat zegt eigenlijk genoeg. Oké, een mooie gevel gezien met glas-in-loodramen en een mooi park met een fontein en een boom waar je in kon zitten. Nou met de moderne trein weer naar huis en toch even wat stoom afgeblazen op deze extra vrije donderdag, toet toet.