Ik kan echt geen boom meer zien, zucht. Waar gaan we heen wandelen? Waar gaan we heen fietsen? Ga weg allemaal, ik wil weer meer zien, klaar mee. Mijn reismattie was jarig en ik had een cadeautasje gemaakt met daarin natuurlijk een door mij zelf gemaakt mondkapje. Ik zet met textielstiften teksten die mensen vaak gebruiken op de mondkapjes en die van haar had dan ook de tekst, nooit een saaie dag… Dient wel gezegd te worden dat zij het nu ook een beetje saai begint te vinden allemaal. We gingen wandelen in het bos en daar rook het naar uien en prei, het was een witte wereld met mooie bodembedekkers. Daslook, door mij omgedoopt tot das leuk. Met een andere vriendin een stukje gefietst en koffie meegenomen voor onderweg en ik ben nu ook in het bezit van een eigen plasfles en heul veul pret. We kunnen onderweg onze dorsten lessen want we hebben nu plasflessen, de spreuk van deze week. Voor veel dingen is een oplossing. Over bomen gesproken, door alle corona updates en alle uitzonderingen zijn de veranderingen en regels door het coronabos voor mij al vaak niet meer te zien. Ik ben het spoor in het coronaspoorboekje allang kwijt en pret. Doe gewoon voorzichtig is mijn lijfspreuk. Ik had de corona versoepel situatie besproken met mijn vader en hij ging heel blij weer zelf naar de bakker. Is het te druk dan omdraaien en een andere keer weer gaan, zo makkelijk is het. De volgende dag had hij de smaak al te pakken gekregen en hoppa naar het tuincentrum, kortom mijn oude vader is blij.  Mijn broer en schone zus mogen als zij zelf willen ook weer op bezoek komen en zo komt er een klein beetje verandering in de zorgtent hier. Ik vind het persoonlijk wel prettig dat handen schudden en de twee of drie verjaardagszoenen over zijn en pret, houden zo wat mij betreft. Het blijft een rare tijd en ik red mijzelf nog aardig. Ik las een nog een best wel vermakelijk boek, Het Rosie Project van Graeme Simsion. Het boek had heel wat handvatten voor mijn eigen relatie en heul veul pret. En verder, we staan pas aan het begin van alle grote veranderingen, denk ik. De impact van het hele corona gebeuren voor de komende jaren gaat gigantisch worden, bewust van…

Bevrijdingsdag 2020.

Het is vandaag 4 mei 2020, herdenken. Ik ben het afgelopen jaar terug in de tijd geweest en ik bezocht ook Auschwitz-Birkenau.

Alle oorlogen zijn vreselijk, bewust van… 

Geen woorden voor… 

Ik heb foto’s genomen het afgelopen jaar en foto’s zeggen voor vandaag genoeg…

Er zijn soms van die dingen die mij even stil laten staan onderweg. Het afgelopen weekend op de fiets door Noordwijk en ik viel bijna van verbazing van mijn fiets in een woonwijk. Er liepen allemaal schapen op een stukje gemeentegrond. Ik zag een smal lang stuk gras bij een slootje met een hek eromheen en voor huizenblokken. Wat doen schapen in hemelsnaam in een woonwijk? Ik ben afgestapt en de beesten hadden twee labels of merken door de oren, twee keer administratie dus en pret. Ik vroeg of ze het nou leuk vonden in de woonwijk en of ze niet anderhalve meter uit elkaar konden gaan staan? Ze zeiden helemaal niets en aten verder. Net toen ik weer op mijn fiets wilde stappen zei een van de schapen, wegwezen je moet binnen blijven doos. Ik kon niet zien wie van de schapen zo onaardig sprak tegen mij, erg jammer want ik had best met het schaap in gesprek willen gaan. Ik ben mij bij thuiskomst eens gaan inlezen en het is dus een project. Schapen eten gras op en schapen laten ook heel bewust goede plantjes staan dus een win win project. De schapen hebben een herder en gaan af en toe naar een ander stukje groen. Hoe zou de voormalige groenonderhoud medewerker zich voelen, dacht ik? Niet een robot neemt je werk over, een schaap… En hebben schapen ook een donorcodicil in hun schaapdossier? En een wilsverklaring? Is er ook een soort van FNV voor schapen? Nou over het algemeen zijn schapen volgzaam dus het laatste is misschien overbodig. Tja, ik zou nooit schapen zo tussen de mensen zetten in een dichtbevolkt land, dacht ik. En ik zou nooit zo’n schaap willen zijn tussen de auto’s in een wijk en de boem boem muziek vanuit een raam, dacht ik. Straks zitten we als land met het SIOS syndroom, het schaap is overspannen syndroom. Ik was zo van slag door de schapen in de woonwijk dat ik het advies om binnen te blijven opeens niet meer zo naar vond…iets met teveel worden en pret.

Als het er niet is dan weet je pas wat je mist… Nou er is een ding wat de meeste mensen echt missen en ik zelf ook trouwens… het toilet onderweg. Het gemis van de horeca is ook het gemis aan even iets eten of drinken ergens en gelijk plassen. Wildplassen is verboden in Nederland. De wandel en fietstochten vangen dus aan met lege blaas en zijn afgelopen als de drang naar plassen te groot aan het worden is en pret. Wie mag er eerst plassen thuis is wel een ding aan het worden nu en pret. En zo blijf je vanzelf dichtbij huis, niet dankzij allemaal maatregelen, nee dankzij de blaas van de mens. Ik zou echt op die borden naar de stranden zetten, ga niet naar de zee want geen weecee en pret. Het afgelopen weekend even een route gefietst op blaasafstand door het sierteeltsector gebied. Ook bizar weer, de handhavers, de afgesloten wegen en de rood witte afzetlintjes. Waar bijna niemand zich bewust van is… aan alle fotograferende mensen in de velden, het is jullie veld niet! Het veld kost heul veul geld, de grondprijs per hectare en de bloemen en bloembollen zijn niet van jullie maar van kwekers. Een kweker had weer een diepe zucht en was bakken aan het neerzetten bij een nog open gaatje met toegang tot zijn veld want weer een paar toeristen in zijn veld. Mensen, neem een foto in een plukveld speciaal voor toeristen of blijf op de weg om een foto te maken. En naaktfoto’s maken in een veld, bloemen stelen, het kan blijkbaar allemaal en zucht. De sierteelt is ook een sector en hard geraakt door de veranderde weersomstandigheden en de corona. De groene veiling velden, stukken land voorheen van een kweker en nu van de bank. Wie wil zo’n veld nog kopen op een veiling? Ondernemers staan voor een enorme uitdaging de komende jaren. En vandaag op Koningsdag waren er alleen overal vlaggen buiten en mensen die oranje gebakjes gingen halen bij de bakker of bij de supermarkt. En verder wat mensen met de buurtjes samen op afstand in de zon buiten en in oranje kleding en kinderen die spelletjes deden op straat. Nou ben ik niet meer zo van de erge drukte maar dit was toch wel heel summier om te zien. Het was een leuk weekend en veel gelopen langs het strand en wat gefietst en verder thuis en thuis en thuis gebleven met mijn vriend, niet eens zo erg na elkander bijna twee maanden niet gezien te hebben…

Ik heb de afgelopen dagen de boel weer een beetje opgestart buitenshuis door een op een afspraken buiten de deur zonder handen schudden en echte knuffels. De nodige wandelingen en fietstochten gemaakt en meningen en verhalen vernomen van mensen. Iedereen had zijn eigen corona verhaal. En zo was het het vandaag de hoogste tijd om sinds bijna twee maanden, mijn huis op de veengrond even te verruilen voor het huis op de zandgrond van mijn vriend. Grote borden met kom niet, blijf thuis en parkeerplaatsen dicht, het ontmoedigingsbeleid en pret. Ik tufte door en de boel werd bij het binnendoor rijden steeds vreemder. De wegen naar het strand afgesloten met handhavers erbij en overal, echt overal rood wit afzetlint, alsof ik op een andere planeet was en pret. De anderhalve meter planeet misschien? De bloemenvelden hadden nog wel wat kleur. En waar voorheen de gezelligheid was daar nu lege parkeerterreinen en een verlaten boulevard. Welkom thuis bij mij, aldus mijn vriend en pret. De grote gevolgen van de anderhalve meter zijn bijna nergens zichtbaarder dan in een woonplaats die het van het toerisme moet hebben. De stilte van de winter nu in het voorjaar, echt bizar. Koop lokaal op borden in de winkelstraat. Een ramp voor alle bars-restaurants, alle terrassen en alle strandtenten. Er zijn er die nu bezorgen en waar mensen iets kunnen afhalen, redden wat er nog te redden valt.  De winkeliers, middenstanders hebben het ook moeilijk, laat staan de kapperszaken die nog niet open mogen. Hoe een anderhalve meter afstand houden ook in de weg kan zitten, bewust van… De ijscoman en de viskraam waren nog de enige normale dingen. En wat te denken van de hotels, bed en ontbijt verblijven, appartementen verhuur, wat een omzetverlies. Het domino-effect kwam ook vaak langs de afgelopen dagen. Heb je een zaak en een paar van de vaste klanten vallen om dan heb je zelf ook omzetverlies, je gaat mee in het domino-effect. Er zijn ook mensen die ik sprak van wie de boel wel dicht mag blijven voor de rust en de uitgaansgelegenheden ook. Ik denk dan altijd, ik ben zelf ook jong geweest tussen de 14 en 26 jaar. Nee dicht hoeft van mij niet, wel een paar minder, eigenlijk zo met alles waar te voor staat. Ik denk toch dat binnen uitgaan met veel mensen hem nog even niet gaat worden. Ik doe zelf niet voor niets mijn mondkapje op in de supermarkt. Ik denk zelf dat alles in de buitenlucht minder schadelijk is qua verspreiding, maar ik ben geen wetenschapper en ik doe het op eigen analyses en gevoel…

Ik hoor het van meer kinderen die boodschappen doen voor hun ouders… Ze willen hun eigen producten en neem niets anders mee. Het brood moet daar vandaan komen en de plantjes daar vandaan en de boter van merk dit en de melk van merk dat. En ik hoor weer van ouderen dat kinderen heul anders de boodschappen doen dan dat zij het zelf deden en pret. Ik loop tegenwoordig zelf onder mijn mondkapje te zingen om de moed erin te houden en pret… op de deun van het kinderliedje van Roodkapje en pret… 

Zeg mondkapje waar ga je heen,

waar ga je heen, waar ga je heen,

zeg mondkapje waar ga je heen,

zo alleen.

Ik ga voor mijn ouders brood halen,

brood halen, brood halen,

ik ga voor mijn ouders brood halen,

heel alleen.

Ze willen een hoog wit brood,

hoog wit brood, hoog wit brood,

ze willen hoog wit brood,

hoog wit alleen.

De bakker heeft casino wit nog,

casino wit nog, casino wit nog,

ze willen hoog wit brood,

hoog wit alleen.

Ik ga zonder brood weer huiswaarts,

heel alleen, heel alleen,

ik ga zonder brood weer huiswaarts,

heel alleen.

Morgen weer een keer proberen,

weer proberen, weer proberen

ik ga dan weer naar de bakker,

heel alleen…

Verjaardag in coronatijd. Het draaiboek van plan A in de vuilnisbak. Het draaiboek van plan B in de vuilnisbak. En er was toen gelukkig nog een draaiboek van plan C, wel uitvoerbaar en pret. Ik ging naar mijn reismattie en grote zus toe en haar kinderen om de dag door te brengen in de regio, hetzelfde kerngetal van telefoonnummer is voor mij altijd in de regio en pret. Ik kreeg in de ochtend al de leukste gezongen spraakberichten van heule gezinnen want iedereen thuis aan de ontbijttafel en niet op werk of school. Ik kwam binnen en de verjaardagspolonaise gelopen op muziek door de huiskamer met anderhalve meter afstand tussen ons in, erg leuk. Verjaardagszoenen, nu even niet. De jongens hadden een leuk Wuhan tasje gemaakt met daarin een foto van mijzelf met mondkapje op in een lijst met leuke teksten. Ik werd mij gelijk bewust van de risico’s van het foto’s delen en pret. Studenten en dus een budget cadeautasje met blikjes cola en chips erin. Ja, de rekening voor het nieuwe studiejaar ligt gewoon weer in september op de mat dus alle begrip… En hoe blijf je de studentenkamer betalen kwam ook nog voorbij. Nou ze zijn slim genoeg om daar een oplossing voor te gaan vinden en ze zijn niet te beroerd om te werken naast hun studie. Het valt voor de jongeren niet mee allemaal en het moeilijkste is dat het sociale leven op zijn gat ligt. Het contact met mensen zowel in de studie met samenwerkopdrachten als buiten de studie is toch wel een ding. We zijn tenslotte mensen en geen robots. Ik kreeg van grote zus ook een geweldige fotocollagekaart en een klein pakje. Tot mijn grote vreugde zat er een sleutelhanger van LEGO in voor leeftijd 6+ en pret. Het poppetje had het hoofd van the joker en een ledlampje. Mijn mooiste verjaardagscadeau en pret. In de middag met haar een wandeling gemaakt en heel veel meerkoeten met kleintjes gezien en wat ganzen hebben ook al kleintjes. Het is half april en de pinksterbloemen stonden er al, huh? De natuur loopt wel heel erg voor, bewust van. Ik verwacht zelf meer droogte dus we kunnen onze lol nog op dit jaar, denk ik. Er zal vast wel een droogteplan zijn voor ons land wat bijtijds uit de kast getrokken kan worden. Na bijna drie uur wandelen met zijn allen gebakjes gegeten en in de avond gezellig gegeten met zijn viertjes. Het was ook erg lekker om even van eigen huis en zorg weg te zijn, soort van mini vakantie, bewust van. Bedankt voor de leuke warme verjaardag die jullie mij gaven! En alle andere mensen bedankt voor de lieve berichten en kaarten.

Paasweekend in coronatijd. Mijn broer en schone zus waren even op meer dan gepaste afstand bij mijn ouders in de tuin geweest afgelopen zaterdag. Een streng protocol, aldus mijn broer en ja en pret. Het stel was niet getest maar mijn broer had waarschijnlijk corona, waarschijnlijk opgelopen op vakantie. Hij is nu na een maand klachtenvrij. Ik ken meer mensen die waarschijnlijk corona hadden en niet zijn getest. Waarschijnlijk, mooi woord want zonder testen…niemand die het zeker weet. En ik hoor ook van mensen die na een ziekenhuisopname weer thuis zijn nu, gelukkig. Ik ben wel blij dat mijn ouders hier thuis verblijven want de verhalen vanuit de verpleeghuizen zijn schrijnend. Het valt hier thuis niet mee met de verzorging van mijn moeder maar ik zie haar en mijn vader tenminste nog en andere kinderen zien hun ouders gewoon niet, heel erg, bewust van. Iedereen heeft zijn eigen dingen om mee om te gaan met deze pandemie. Ik ben van mening dat het virus er eind vorig jaar al was en ook dat de boel hier in Nederland voor de carnaval en voorjaarsvakantie al op slot had gemoeten. Achteraf een koe… En het is verder de vraag in hoeverre alle landen voor zich hun economie naar de afgrond laten gaan of wat ze het nieuwe normaal in hun land vinden, alvorens de maatregelen te versoepelen… Het is niet alleen de vraag, hoeveel doden kan een land aan, het is ook de vraag, hoeveel kunnen mensen straks aan in een land waarin de levensstandaard minder of nul is geworden? En ik kwam vorige week drie voor mij bekende ouderen van 75 plus tegen op de fiets, strak achter elkaar en pret. En toch, ik vraag mij dan wel af, laat je mensen helemaal niet bewegen dan worden ze stram of krijgen juist hartklachten? Ik denk dat ophokken juist averechts kan werken, maar wie ben ik. Het is kiezen uit twee kwaden, bewust van… En zoals een vriendin zegt en wat ouderen van 80 plus zelf ook, dan gaan we dood aan eenzaamheid, ook weer wat voor te zeggen, bewust van… En ik zou ook wel eens willen weten in hoeverre de centrale afzuiging of airco meedraagt aan de verspreiding, eigenlijk alles wat lucht binnen verplaatst binnen tot aan de stofzuiger aan toe? Tja, ik heb afgelopen zaterdag alleen even een bloemetje gebracht naar een vriendin op gepaste afstand bij de voordeur voor haar verjaardag inclusief zwaaimoment en ik ben verder thuis gebleven het paasweekend. Ik heb mijn ouders het concert van Andrea Bocelli laten zien, echt prachtig en ik had twee paashazen van chocolade voor mijn ouders gekocht en dat waren de paaspandemie hoogtepunten wel van het weekend.

Een bijzondere dag vandaag 11 april 2020… Ik maak in de vroege ochtend heel langzaam het papier open van mijn pakje en daar verschijnt een boek. Ik neem een slokje van mijn Inkie espresso en ik neem een hap van mijn vers geurende broodje terwijl mijn vingers liefkozend over de kaft van het boek gaan. Een prachtig boek en ik geniet van de prachtige foto op de kaft. Ik hoor in de verte het geluid van een vliegtuig, een van de weinige vliegtuigen nog in de lucht. Ik laat mij meevoeren met het geluid van het vliegtuig en ik sta opeens zelf in de foto van de kaft van mijn boek. Ik wandel via de kaft verder het boek in en ik zie veel mooie wijnvelden. Ik ruik eten en worstjes, Mititei worstjes. En ik zie opeens sneeuw, hoog in de bergen en ik sta bij de Karpaten, heel lang geleden gevormd door een boemiedieboem tussen twee tektonische platen. De oude houten huisjes in een dorpje met op de achtergrond de Karpaten, wat mooi zeg. Ik wandel verder en af en toe vliegt er een pelikaan over mijn hoofd op weg naar de Donaudelta. Er zijn ook veel orthodoxe kloosters hier en kerken. De geschiedenis van dit land is immens en er is hier een tijd voor Ceausescu en een tijd na Ceausescu. Het prachtige Boekarest en ik wandel door de oude wijken en ik rust even uit in een parkje om een flesje water uit mijn rugzakje te pakken en om een broodje te eten, genieten. Ik zie na wat pagina’s verder met de wandeling door mijn boek opeens de zee, de Zwarte Zee. Heel toeristisch en ik wandel snel weer verder naar de Donaudelta en ik spring op een bootje en ik vaar door de geulen en meren van de Donaudelta. Ze hebben hier in een reservaat nog 400 jaar oude eiken en zelfs wolven. Ik wandel weer verder en ik kom in Sibiu, een grote middeleeuwse stad en ik voel mij hier meteen thuis! Ik zie een sierlijke barokgevel van een museum. Ja, het is hier wonderschoon. Ik sla de commerciële Drakula onderweg over, ik ken de geschiedenis van de Munteense prins en pret. De schilderingen op glas zijn wel mooi en misschien past er een klein glasicoon als souvenir in mijn rugzakje mee naar huis. En zo kom ik aan het einde van mijn reis door het boek en het was een prachtige vakantie!                                                                                                                        Ing, kom je beneden want jouw moeder wil onder de douche… O ja, ik zit thuis vandaag in Nederland. O ja, ik zou vandaag met mijn reismattie naar Roemenië gaan. O ja, corona dus niet op vakantie, we hebben wel een coronavoucher en pret. Kijken naar wat ik wel heb in coronatijd 2020… Het was een prachtige vakantie zo met en in mijn boek! Roemenië, een prachtig land zo te zien en misschien tot ziens in betere tijden, la revedere!